Bijlagen:
Drie levensgenieters op stap naar Reims.pdf (1.3 MB)   

02-12-2008, 14:48 geschreven door danielproost  

Verlengd weekend van 15 augustus. Dat kan toch niet dat ik dan thuisblijf, temeer daar het het laatste weekend is zonder voetbal. Dus trek ik er maar weer eens op uit.  Ik kies deze keer voor  de oostkant van Frankrijk. Het wordt de Jura, een gebied van middengebergte, gelegen aan de grens met Zwitserland, ten noorden van het meer van Genève.   

Op vrijdagmorgen vertrek ik bijtijds om de 650 kilometer te overbruggen aan een gezapig tempo, genieten van hetgeen het landschap aan mij voorbij laat schuiven.
Omstreeks 15 uur kom ik aan in Les Rousses, een dorpje gelegen op 1200 meter boven de zeespiegel en vooral in de winter drukker bezocht omwille van de skigebieden in de buurt. Er is nog een kamer vrij in het hotel “La Redoute”.
Na een verkwikkende douche en een beetje relaxatie doe ik een wandelingetje in het dorp.
Tegen de avond begint het stilaan te regenen en begeef ik mij maar terug naar het hotel voor het avondmaal. Als aperitief neem ik een plaatselijk drankje, Macvin genoemd. Dit bestaat in rood en wit. Ik kies voor het witte. Als voorgerecht neem ik een slaatje met croûtons,  eendenreepjes, frambozenazijn. Als hoofdgerecht  koos ik traditioneel voor de magret de canard (mijn lievelingsgerecht)  en als dessert een flan caramel. Dit alles overgoten met een half litertje rode wijn en afgesloten met  een koffie. En dan naar bed, want het was een lange dag.

    
Zaterdagmorgen blijgezind, het zonnetje verdrijft de enkele wolken die nog tussen de hellingen hangen. Tijd voor het ontbijt en daarna op weg, richting ILAY,  deelgemeente van CHAUX DU DOMBIEF. Dit is één van de startplaatsen om de Cascades du Hérisson te bezoeken. Het betreft een 4 kilometer lange wandeling langs de Hérisson, een riviertje dat zich vanaf 770 meter hoogte in verschillende stappen naar 524 meter slingert over mooie watervallen van diverse hoogte.

Van bovenaf begint de afdaling met de “Saut Girard”, een waterval van een 30-tal meter, waar je kan achterom gaan.  Dit levert wel mooie effecten. Je wordt niet kletsnat, maar het opstuivende water zorgt toch voor wat vochtigheid. 

 Via “Moulin Jeunet” ga ik verder naar “Saut de la Forge”,  waar er zowaar een visser in het water stond.

Langs steile en glibberige wegjes vervolg ik mijn weg en kom zo terecht bij “Le Grand Saut”. Hier stort het beekje zich 60 meter naar beneden.

Als ik even een ommetje maak via de achterkant van de waterval kan ik bij de grot van Lacuzon. Dit is een grote uitgeholde zaal in de wand van de rotsmassa. Onderaan tussen de stenen op de grond merk ik een vleugje water, dat zomaar uit de wand stroomt en zich ergens beneden bij het beekje voegt. Vanuit de grot heb je een heerlijk zicht naar buitenuit.

Verder stroomafwaarts komt dan de grote apotheose. Ik bereik de waterval “l’Eventail”. Deze waterval heeft zijn naam niet gestolen. In een brede waaier valt hij trapsgewijs 65 meter naar beneden in fijne naast elkaar lopende slierten.

Hier onderaan bereik ik het Maison des Cascades du Hérisson. Aangezien de afdaling over moeilijk begaanbare paadjes ging, was de trip wel enigszins vermoeiend en vond ik de tijd rijp om een pauze in te bouwen en een koffietje te drinken in het zonnetje op een terrasje.

Aangezien ik hier aan de voet van de tocht sta en het hier ook een vertrekpunt betreft met meteen de mooiste waterval als eerste, is hier rond het middaguur (dat was het ondertussen geworden) wel drukker bewandeld dan bij mijn start. Ik moest evenwel nog volledig de weg terug naar boven, want mijn auto stond daar nog op de parking.

Met volle moed begin ik aan de terugweg. Uiteraard was de weg nu overwegend klimmen, maar al bij al viel dat nog goed mee. Hier en daar waren er wel wat steilere stukken, maar die deed ik dan wat rustiger aan en dat lukte goed.

Terug op de parking stelde ik mijn reisweg in om me te begeven naar BAUME LES MESSIEURS, een piepklein dorpje met een oude abdij, te bezoeken grotten, le Cirque (een doodlopend dal met kalkrotsen).

Hier was er wel al heel wat volk en ik vond nog vrij gemakkelijk een parkeerplaatsje, te meer daar ik een beetje buiten de kern van het toeristisch middelpunt was gebleven en een stuk te voet heb gelopen, kwestie van de conditie op peil te houden.

Ik heb me aangeboden aan de kassa voor een bezoek aan de grot, het entreekaartje kost 5 €. Verzameling aan de ingang van de grot en wachten tot de vorige groep terug naar buiten kwam. Al bij al duurde dat een twintigtal minuten maar de omgeving

was mooi genoeg en er  was voldoende natuurschoon om de tijd te doden.

Het bezoek aan de grot zelf duurde een klein uurtje en gebeurde in een groep van ongeveer 50 mensen. We bezochten vier grote zalen, met tal van stalagmieten en stalactieten. De hoogte van de kloven in de grot liep tot 70 meter en het is onbeschrijflijk hoe het water in de loop van die miljoenen jaren zo een kunstwerk heeft kunnen maken.

Na het bezoek aan de grot begeef ik me terug naar mijn auto en is het ongeveer tijd om terug naar het hotel te rijden. Maar ik rij niet zomaar terug, ik neem rustige, maar vooral adembenemend mooie wegjes en geniet van het mooie weer en de prachtige natuur. Ik leg een en ander nog digitaal vast.

Als laatste avondmaal koos ik voor een viergangenmenu. Vermits ik gisteren een witte Macvin had gedronken, nam ik nu als aperitief een rode. Ook deze viel goed mee. Het voorgerecht was foie gras met sla en fruitgarnituur. Heel lekker hierbij was de vijgenconfituur. Het hoofdgerecht was een pavé d’autruche (struisvogelsteak, maar geef toe, in het Frans klinkt het iets chiquer). Dan volgde een kaasschotel met kazen uit de streek, waaronder een Morbier, een Gruyère en een Bleu de Bourg. Als afsluiter was er nog een ijsje met vanille en café glacé. Uiteraard ontbrak het karafje wijn niet en sloot ik af met een espresso. En dan maar weer naar bed, want ik had toch redelijk wat fysieke inspanningen geleverd en vooral, ik was de ganse dag in de gezonde buitenlucht en dat doet wel veel deugd, maar dat vermoeit toch wel.

 Zondagmorgen stond om 08 uur weer de ontbijttafel klaar en na de traditionele croissant en het Frans brood en de uitgebreide keuze van het ontbijtbuffet, was ik klaar om de terugreis aan te vatten, want ook aan een verlengd weekend komt er een einde. Maandagmorgen is het weer werkdag.

Ik heb de Jura ontdekt (althans een stukje ervan) en heb gevonden dat het een prachtige streek is en zeker een aanrader voor wie van mooie vergezichten, avontuurlijke wandelingen, kabbelende riviertjes houdt. Ik heb alleszins genoten.

19-08-2008, 00:00 geschreven door danielproost  

24-07-2008, 00:00 geschreven door danielproost  

 

 

 

 

 

09-05-2008, 14:35 geschreven door danielproost  

Donderdagmorgen 5:00 uur. De wekker loopt af maar ik ben niet lastig. Ik sta met heel veel zin en vooral met veel nieuwsgierigheid op. Vandaag ga ik een dagje meemaken bij de havenpolitie in Antwerpen. Een frisse douche om goed wakker te worden en dan …  mijn uniform aan. Het is jaren geleden dat ik nog een uniform had gedragen. Het is zelfs zo dat ik alleen maar in het bezit ben van een uniformbroek. Een bereidwillige collega was zo vriendelijk mij te voorzien van een hemd, een pull, een petje, een broeksriem.
Nog even een ommetje om mijn collega te gaan oppikken en om 06:50 uur staan wij in Antwerpen aan de Oosterweelsteenweg.

Wij worden verwacht op de dienst en worden ook zeer goed ontvangen. Met een kop koffie begeven we ons naar de ochtendbriefing, waar een relaas wordt gegeven van de  activiteiten van de afgaande ploeg en de taken die voorzien zijn voor de volgende 12 uur. De ploegen leveren hier shiften van telkens 12 uur, van 07 tot 19 uur en van 19 tot 07 uur.
Wij worden ingedeeld met de ploeg die patrouille zal varen op de Schelde.
We begeven ons met de jeep Toyota 4x4 Landcruiser naar de havendokken in het gezelschap van HINP Peter en INP Tom. Student criminologie aan de RU Gent Dennis is er ook bij als stagiair.

We laden ons gerief over van het voertuig naar het vaartuig. We stappen op de SPN14. Het betreft een vaartuig RODMAN 66 van 20 m lang. Het schip haalt een snelheid  van 45 knopen  (ongeveer 80 km per uur) en is eigendom van de Vlaamse Overheid. Op het schip is een bemanning ter beschikking van de politie. Het betreft schipper Albert, technieker Michel en bootsman Eddy.
We vertrekken op patrouille stroomopwaarts.  Het weer is niet schitterend, er is wat mist, maar we moeten het er maar mee doen. Het weer kan je tenslotte niet kiezen. Een van de motoren van de SPN14 loopt heet en Michel, de motorist van dienst vraagt om even aan te leggen om het probleem te kunnen bekijken. Wij profiteren er van om in die tijd een controle te doen.

Ter hoogte van de Ytongkaai  meren we aan tegen de FUTURA, een binnenschip dat houtafval vervoert en dat momenteel wordt gelost. Vrachtwagens rijden af en aan. We gaan aan boord om de documenten te controleren. We mogen mee. Het betreft een zeer recent schip, slechts drie jaar oud. Bij het betreden van de cabine doen we onze schoenen uit. Alles is kraaknet. De boot is eigendom van een jong koppel. Zij haalden het houtafval in Beringen om hier af te leveren voor het maken van groene energie. In totaal vervoeren zij 600 ton van dat spul. De scheepsvrouw nodigt ons zelfs uit om eens een kijkje te nemen in het woongedeelte. Groot is onze verbazing bij het zien van dit “appartement”. Een ruime living met een haardcassette, een ingerichte keuken met kookeiland, een badkamer met een jacuzzi en een jetstreamdouche, twee slaapkamers. Alles prachtig ingericht. Veel mensen zouden graag zo wonen.
Terug aan boord van de SPN14 vernemen we dat het beter is om van boot te gaan wisselen. Michel kon het probleem niet oplossen en een motorist  van de firma moet van Spanje komen.

We leggen aan aan een steiger op linkeroever en stappen over op de RP36 NELE, eveneens een boot van de Vlaamse Gemeenschap, iets kleiner en ouder dan de SPN14 maar met een goed lopende motor.
We begeven ons nu stoomafwaarts richting Lillo, waar wij een toezicht moeten houden tijdens duikwerkzaamheden. Hier kan ik de theorie van de vaarcursus omzetten in praktijk. De boeien, bakens, voorrangsregels, lichtbakens, dagmerken, … heel veel wordt duidelijk.

De vaarkaarten aan boord geven de dieptes, de nummering van de boeien, het volgen van de vaargeul weer.  We varen tot aan een beperkt maneuvreerbaar schip, herkenbaar aan het dagmerk zwarte bol, zwarte ruit, zwarte bol. Het betreft een baggerschip dat de diepgang op peil houdt. Mooi om zien is hoe dat baggerschip naarmate de werkzaamheden vorderen steeds maar dieper en dieper in het water zakt, totdat het naar de kant gaat om het opgehaalde zand weer te lossen en dus weer hoger op het water te liggen.
 
Onze duiker, die wij moeten beschermen tegen golfslag, blijft ondertussen dapper voortwerken aan de kaaimuur, die onder het wateroppervlak moet worden hersteld. Ondertussen aanschouwen wij het komen en gaan van reuzentankers, containerschepen, rivieraken, slepers. Alle soorten boten passeren de revue.

Rond 16:00 uur zit onze opdracht er op en varen we terug richting Antwerpen centrum. We maken een ommetje in het Deurganckdok, waar er een drukte van jewelste is met het laden en lossen van grote containerschepen. Aan de buitenzijde van zo een schip zijn zeven verdiepingen containers te zien maar er zijn nog eens zeven verdiepingen in het ruim.

Bij het verlaten van het Deurganckdok horen we op de marifoon een gesprek tussen twee schepen, waarvan er een duidelijk problemen heeft. Het betreft een Duitse rivieraak JUTTA. Het andere schip weet niet goed wat de bedoeling van de JUTTA is. Wij gaan aanmeren aan de JUTTA en bijstand bieden. De schipper heeft nog geen  aanlegplaats gevonden om de nacht door te brengen en weet niet goed waar naartoe. Hij moet op de Schelde keren en een ander dok invaren. De Duitse schipper is nogal geïrriteerd en snapt niet onmiddellijk dat wij komen om te helpen. Hij associeert de politie alleen maar met controle en problemen zoeken. Niets is minder waar. Uiteindelijk is hij ons toch dankbaar en is hij vriendelijk en opgelucht.

Ondertussen zit onze dagtaak er bijna op en varen wij terug naar onze ligplaats. Na het afscheid van Albert, Michel en Eddy begeven we ons terug aan wal, naar ons dienstvoertuig om terug naar de Oosterweelsteenweg te rijden. Rond 18:00 uur komen we daar toe en gaan de politiemensen nog wat administratieve taken uitvoeren. Wij maken ons klaar om terug naar huis te rijden, maar niet zonder een heel grote dankuwel te zeggen tegen deze vriendelijke collega’s.
We hebben, ondanks het mindere weer, toch een zeer leuke dag gehad. Dit is weer een ervaring, die ze mij nooit meer afnemen.

07-04-2008, 20:20 geschreven door danielproost  

29-01-2008, 00:00 geschreven door danielproost  

25-01-2008, 00:00 geschreven door danielproost  

Zaterdag 09 juli 2005

Het is zomer, putteke nacht (01:20 uur). Het wegdek is nat, maar er is geen neerslag, het is 12° C.

De kilometerteller van mijn Opel Astra staat op 113315 km. Ik tank in Tervuren bij Shell en ben klaar om te vertrekken. Doel: Luc Bruffaerts gaan opzoeken ergens in Ronda La Vieja. Ik zie het wel. In mijn koffer van de auto ligt een sporttas met propere kleren, wat proviand, een kopkussen en en dekbed. Het avontuur kan beginnen.

Het is de eerste keer dat ik een grote buitenlandse trip doe met behulp van min PDA met GPS-functie en dat is toch wel even spannend. Hier in België had ik al wat ervaring, maar wat gaat dat geven in Frankrijk en vooral in Spanje.

Vertrekken doe ik langs de Ring en dan richting MONS en CAMBRAI.

In CAMBRAI verlaat ik de autoweg om via N30 en N44 naar SAINT-QUENTIN te rijden.

Om 04:15 uur hou ik een eerste halte tussen SAINT-QUENTIN en SOISSONS. Ik heb dan 208 km gereden en nestel mij op de parking van een AUCHAN warenhuis. Ik kap mij even af en doe zelfs een dutje. Ik vertrek terug om 05:15 uur. Ik verlaat de RN en begeef me op departementale wegen. Ik volg de D1 naar PROVINS. Onderweg,in CHATEAU THIERRY koop ik een frans brood voor 0,42 €.

In PROVINS stel ik de GPS in naar GIEN, dit is een stadje aan de Loire.

Om 08:00 uur is het tijd voor een ontbijt. Ik ben dan in MONTIGNY LENCOUP. Op het pas gekochte frans brood smeer ik rijkelijk een laag frambozenconfituur die ik meegebracht had.

In GIEN aan de Loire is het zwaar bewolkt en zelfs lichte regenval.

Ik kies van hieruit voor de kortste route naar ARGENTON SUR CREUSE.

Om 10:00 uur is het dan tijd voor een plaspauze in AUBIGNY.

Om 11:30 uur permitteer ik me zelfs een koffiepauze en eet ik als middagmaal de rest van het frans brood met mijn confituur in het tankstation “Les Champs d'Amour” in VATAN.

Aangezien het blijft regenen stel ik mijn GPS in op CAHORS en van daaruit naar VILLENEUVE SUR LOT.

Om 12:30 uur stop ik op een parking in ARGENTON SUR CREUSE en vang ik zelfs een uiltje van een halfuur. Kan dat deugd doen zeg!

Het weer verandert niet en het blijft nogal hard regenen. Dus denk ik erover om maar verder te rijden, aangezien uitstappen alleen maar is om nat te worden. Zo kom ik wel in een file terecht, wegens een ongeval. Het is een half uur aanschuiven. Ik ga tanken aan het Totalstation in BIAS deelgemeente van VILLENEUVE SUR LOT. Ik heb nu een 970 km gereden. Het is een redelijk voordelige trip tot nu toe, het verbruik ligt op 4,90 liter/100 km. Ik betaal 48,69 €.

Ik was de mening toegedaan dat we met de fietsers ooit in VILLENEUVE SUR LOT hadden gelogeerd en dat het een goed hotel was. Daarom wilde ik daar terug gaan om te overnachten. Daar aangekomen stelde ik vast dat dit een veel grotere stad betrof en ik herkende er niets. Bij nieuw nazicht bleek ik mij vergist te hebben. Met de fietsers verbleven wij in PUY L'EVEQUE ook aan de LOT. Aangezien dit veel te ver uit de buurt is, besluit ik toch maar in de buurt te overnachten. Ik vond een Logis de France hotel LE MIDI in SAINTE LIVRADE SUR LOT na 982,9 km rijden. De kilometerteller duidt 114298 km aan. Het is ondertussen 18:20 uur geworden.

Na een deugddoende douche en wat administatie (zoals het bijhouden van dit document) kan ik aan tafel voor een heerlijk menu:

• terrine de canard

• steak tartare Limousin

• verse fruitsla met aardbeiensorbet

• koffie

• ½ liter BUZET witte wijn

Om 21:30 uur trok ik naar mijn kamer en deed onmiddellijk het licht uit. Ik kon gerust slapen, want op zondag wordt het ontbijt pas opgediend vanaf 08:30 uur.

Zondag 10 juli 2005

De hemel is om 07:00 uur al mooi blauw en de zon is al van de partij. Ik krijg een klassiek frans ontbijt. Dus geroosterd frans brood, confituur, een fruitsapje en warme chocomelk.

Ik vertrek na het betalen van de kosten van het vrblijf, het avondmaal en het ontbijt (totaal 84,60 €). Het is 08:52 uur en 14 °C.

Ik stel mijn GPS in op HONTANX. Dit is een dorpje in de Armagnacstreek, dat door ons gekend is voor de heerlijke Floc de Gascogne. Het zou ongeveer 115 km zijn tot daar. Ik rijd door de wijngaarden van BUZET (de wijn die ik gisterenavond heb gedonken) mar kan weerstaan om het verkooppunt voorbij te rijden. Ik ga voor de Floc.

Ik passeer ook massa's zonnenbloemvelden. Ik neem een mooie foto van de stadspoort van het stadje VIANNE.

Dan verdergereden naar HONTANX en op zoek naar het Domaine de Laubesse, bij onze producent van Armagnac en Floc de Gascogne. Spijtig genoeg was het zondag en is de zaak gesloten. Gelukkig ben ik niet speciaal daarvoor zo ver gereden en had ik toch nog andere doelen voor ogen.

Het is 11:00 uur en ik neem de tijd om even een hapje achter de kiezen te duwen.

Ik stel na het eten mijn GPS in op SAINT JEAN PIED DE PORT. Dit is de grensstad tussen Frankrijk en Spanje, die door de Compostelagngers wordt gebruikt als rustplaats. Langzaamaan tekenen de Pyreneeën zich af aan de horizon. Ik bevind me in de buurt van SAUVETERRE DE BEARN (de streek waar de béarnaisesaus van afkomstig is).

Ik kom aan in SAINT JEAN PIED DE PORT om 13:25 uur. Ik hou hier een uitgebreide middagpauze en profiteer er van om eens in het stadje rond te wandelen. Het is een mooi, pittoresk stadje met veel toeristen. Gezien het warme weer loop ik rond op sandalen, maar dat kan niet meer lang want ik verlies steeds meer en meer delen van de zool van de linkersandaal.

Van hieruit stel ik mijn GPS in op ARNEGUY, de grensovergang met Spanje. Het verwondert me dat het maar 5 km is. Ik start op 233 meter boven de zeespiegel. Ik rij nu dwars door de Pyreneeën. Met de GPS op AURITZ begin ik aan de klim van de Col de Ibañeta (1057 meter). Ik ben wel blij dat ik met de auto ben. Wij hebben deze klim gedaan op de fietstocht naar Compostela en ik herinnerde me niet meer dat deze klim zo zwaar was. Ik blijf die fietsers wel bewonderen. Ik stel boven de GPS op AIOZ en wil zo het stuwmeer bekijken dat in 1999 in aanbouw was. De weg die we indertijd genomen hebben bestaat niet meer en ik krijg het meer zelf niet te zien, wel een heel hoge grasdam.

Vanuit AIOZ neem ik richting SORIA. Aangezien de kortste weg voor een stuk over de autosnelweg liep, heb ik die heel even gevolgd en ben er dan afgereden. Ik kreeg bij het verlaten wel de vraag om 2,15 € tolgeld te betalen. Onderweg luisterde ik op de radio RN-COPE naar de Ronde van Frankrijk. Ik hebbegrepen dat Rasmussen winnaar was en dat Armstrong zijn gele trui kwijt was aan Jens Voigt. Armstrong stond pas derde in de stand. Het is ondertussen 16:45 en de temperatuur is opgelopen tot 28 °C. Om 17:45 uur installeer ik mij op een bankje naast de weg om van het landschap te genieten. Het is een licht golvende omgeving met op de ruggen van de hellingen meerdere windturbines.

Om 18:20 uur vertrek ik verder richting SORIA en ik zie wel waar ik vannacht zal slapen. Net voor SORIA passeer ik twee hotels, waar ik ga vragen voor een kamer, maar beide hotels lijken volzet. Ik passeer SORIA en begeef mij richting AVILA. Nog een hotelletje geprobeerd, maar weer volzet. Ik besluit dan maar om wat verder te rijden totdat ik moe word. Ik had trouwens de vorige nacht wel redelijk wat geld uitgegeven voor één nachtje. Als avondmaal et ik een stuk peperkoek, dat ik zelf heb meegebracht. Ik zal zeker geen kou krijgen vannacht. Om19:30 uur is het nog altijd 25 °C. Bij het paseren in het dorpje MATABUENA zie ik op de daken meerdere ooievaarsnesten. Daar kan ik het niet laten om wat foto's te nemen. Ik rij nog door tot in SEGOVIA en zoek dan een plaatsje om te slapen. Ik neem me voor om niet in de duisternis te rijden. Om 21:20 uur kom ik aan in TORRECABALLEROS, in een in aanbouw zijnde wijk, even weg van de grote baan. Ik bevind mij op 1200 meter hoogte, maar dat kan je helemaal niet zien aan de omgeving. Het landschap is vij vlak. Ikzet mij in de gaskant en geniet van de ondergaande zon. Het duurt tot 21:55 uur, maar het was wel het wachten waard.

Nu de zon onder is, kan ik mij stilaan klaarmaken om een dutje te doen. Er is nog wel wat licht en dus kan ik nog een beetje lezen. Het is 23:00 uur, 23 °C en mijn kilometerteller zegt 114990.

Maandag 11 juli 2005

Mijn eerste nachtelijke ervaring met slapen in de auto zit erop en ik moet zeggen, het valt best mee. Ik heb tot 23:00 uur gelezen en dan gaan slapen. Ik heb niet te lang moeten zoeken om een goede positie te vinden.

Er was wel een probleempje. Om 02:35 uur ben ik wakker geworden en stelde ik vast dat ik vergten was om mijn contactlenzen uit te doen. Ik heb dat dan maar vlug gedaan en viel vrijwel onmiddellijk terug in slaap. Om 07:00 uur kwam de zon net boven de horizon piepen en had al de nodige warmte mee. Het was al 17 °C. Mijn GPS staat nog ingesteld op AVILA. Ik zie onderweg wel ergens voor een koffietje en een ochtend-kattenwasje. Ik neem de tijd om in AVILA even te stoppen en wat in de historische stad rond te dolen. Van hieruit gaat het richting PLASENCIA. Ik doe een prachtige afdaling vanaf PUERTO DE TORNAVACAS naar het dorpje TORNAVACAS. Rond 11:00 uur kom ik aan in PLASENCIA, waar ik zowaar een Carrefour grootwarenhuis tegenkom. Ik ga daar wat inkopen doen, zoals drank, eten en... nieuwe sandalen. Het is 11:45 uur als ik daar buiten kom en ik ga ergens een mooi plekje zoeken om mijn middagmaal te verorberen. Dat vind ik even buiten PLASENCIA naast de weg, onder een eenzame boom. De temperatuur is ondertussen opgelopen tot 29°C. Ik eet de gekochte broodjes met rookvlees. Om 12:40 uur ben ik weer terug op weg, nu richting TRUJILLO. Ik passeer in het Parque Natural de Montfragüe. Ik heb een prachtig zicht op het stuwmeer. Aan de rand van het meer zijn een aantal toeristen op te merken, die met verrekijkers naar de rotswand in het meer turen. Ik merk meerdere arenden op die boven de rotsen rondcirkelen en die zich op de rotsen genesteld hebben. Na het passeren van TRUJILLO moet ik opnieuw gaan tanken. Ik vestig een nieuw record. Ik heb 1051 km gereden met een volle tank. Zuinig is mijn autootje wel (of ligt het aan de bestuurder?).

In de buurt van de rivier GUADIANA zijn er uitgestrekte rijstvelden te zien. Nu is het stilaan weer tijd om even te pauzeren. Ik rij VILLANUEVA DE LA SERENA binnen en plof mij neer op een terrasje. Het is 15:00 uur en de thermometer duidt 33 °C aan. Na de koffie zet ik koers naar AZUAGA, een klein stadje met overwegend witte huisjes. Van hieruit is het nog ongeveer 270 kilometer tot RONDA, maar het is niet de bedoeling dat ik daar vandaag nog geraak. Om 17:30 uur rij ik Andalusia binnen.

Op een bepaald moment loopt er een ree langs mijn auto en die steekt plots de weg over. Ik had mijn analoog fototoestel gewoon naast me op de passagierszetel liggen en heb dat in een flits gepakt en een foto getrokken. Hopelijk is die gelukt. Ik rij nu op de A-447; Dit is een zeer ruwe weg in een ruige omgeving. Ik lijk wel alleen op de wereld. Ik heb de laatste 20 km geen voertuig of levende ziel meer gezien. Ik zit in het Parque Natural de la Sierra Norte en bereik na 47 kilometer eindelijk nog eens een dorpje. Het is ALANIS. Dit is de streek van de kersen, met overal kersenbomen en vooral in het dorpje zelf een aantal bedrijfjes die leven van de opbrengst van deze vruchten. Het is nu 18:45 uur en ik ben eindelijk terug in de bewoonde wereld. De tocht die ik net achter de rugheb, daar doe ik het dus voor: ruwe, ongeschonden natuur, dieren in het wild, rust, stilte, ... alles wat het innerlijke van een mens tot rust brengt. Wat geniet ik hiervan! Over 39 kilometer heb ik meer dan 1 uur en 40 minuten gereden en daarvan was geen seconde te veel. Ik ben momenteel een heel gelukkig mens.

Het is ondertussen 20:30 uur en nog altijd 35 °C. Ik ben aangekomen in MARCHENA op iets meer dan 150 kilometer van RONDA. Ik zal hier ergens overnachten. Het is toch al te laat en ik kan niet zomaar onverwacht bij mensen toekomen op een heel laat uur. Ik vind een parking naast het kerkhof (kan je rustiger liggen, geen last van de buren!) De kilometerteller zegt 115674. Ik vergeet zelf niet om mijn lenzen uit te doen.

Dinsdag 12 juli 2005

Slapen is dus geen probleem in de auto. Het is 06:50 uur als ik wakker word en het zonnetje heeft de aarde al op 25 °C gebracht. Om te slapen wel ietsje te warm, maar beter zo dan doodvriezen. Ik verlaat het stadje en in volle natuur net buiten CORIPE zet ik mij op een bankje aan de rand van een vallei, met een prachtig vergezicht. Daar is het tijd om te ontbijten. Ik kan duidelijk een weg zien slingeren aan de overkant van de vallei en besef dat ik daar straks ook zal passeren. Voor dit ontbijt heb ik 45 minuten uitgetrokken, geen haastig gedoe dus, maar relax, laat alles maar gebeuren. Ik geniet wel. Om 08:30 uur vertrek ik richting RONDA LA VIEJA. Het enige dat ik weet is dat Luc ergens een bed en breakfast logementje aan het bouwen is en dat het een oud schooltje van het dorp betreft. Ik passeer op de weg naar SETENIL een gebouwtje, met een torentje als van een kapel. Het is nu 09:45 uur. Ik stop daar even en zie dat het een bouwwerf is. Ik loop even rond het gebouw en merk dat er niemand is, maar dat de deuren open zijn. Als ik naar binnen ga zie ik een toog met op die toog kaartjes van “Het Savoorke”, het restaurant van Luc toen hij nog in Tervuren woonde. Bingo, zonder problemen heb ik het gebouwtje gevonden. Nu Luc nog vinden. Ondertussen was mijn GSM wel bijna plat en aangezien ik daar toch binnen was, heb ik hem maar ingestoken om op te laden. Terwijl ik buiten voor het gebouwtje van het zonnetje aan het genieten ben, komt er vanuit de diepte een camionette aangereden. Er is zeer weinig gerij. Ik heb blijkbaar wel geluk, want wie zit er in dat voertuig? Juist ja, Luc Bruffaerts. Hij kwam om te komen werken. Groot was zijn verwondering van mij hier te zien. Dit had hij zeker niet verwacht. Wij praten wat over van alles en nog wat en aangezien Luc moet werken en de logementen toch nog niet klaar zijn, besluit ik maar om hem gerust te laten. Ondertussen is Maria ook toegekomen met haar autootje. Luc geeft mij nog een aantal tips om in de buurt te gaan bekijken. Hij spreekt over SETENIL, ZAHARA en GRAZALEMA. Goede raad sla ik niet in de wind en om 11:00 uur ik weer op weg.

Aangezien SETENIL het dichtste bij Ronda la Vieja ligt, rij ik eerst naar daar. Het is een heel speciaal stadje, dat ligt aan een riviertje dat de rotsen heeft uitgesleten. In die uitgesleten rotsen hebben de mensen hun woningen uitgekapt. Echt speciaal. Na een kleine rondzwerving in dit stadje rij ik richting OLVERA. Vanop een afstand ligt OLVERA en TORRE ALHAQUIME mooi te blinken in de zon. De tocht gaat verder naar ZAHARA. Daarvoor moet ik weer klimmen langs de flanken die een stuwmeer omzomen. Het uitzicht is weer eens adembenemend. Bovenop de berg ligt dan ZAHARA. Enge straatjes, een parking aan de voet van het stadje. Trappen, steile wegjes, mooie huisjes, kortom, een streling voor het oog en een welgekomen inspanning na het veel zitten in de auto. Aangezien het 13:00 uur is, wil ik wel ergens wat eten, maar wonder boven wonder, alle keukens zijn reeds gesloten, de terrassen zijn wel nog open.De tocht gaat door de bergen voort tot GRAZALEMA. Weer hetzelfde beeld, maar toch anders. Zicht op het meer, bergstadje en mooie witte huisjes.

Nu volgt de afdaling naar RONDA. Dit is een relatief grote stad. Tijdens de afdaling moet ik even aan de kant om de plaatselijke geiten toe te laten de straat over te steken. Ik kom daar toe om 14:30 uur en parkeer mijn auto ergens in een straat. Uit veiligheid geef ik het adres, war de wagen geparkeerd staat in in mijn GPS, kwestie van hem later nog terug te vinden. Ik loop wat rond in de winkel-wandestraat maar de winkels zijn op dit uur nog dicht wegens siesta. Ik beland uiteindelijk op een terrasje, waar ik mijzelf trakteer op een lekker ijsje en daarna een kop stevige koffie. Ik heb mijn auto zonder problemen teruggevonden en stel de GPS nu in op ALORA. Ik zit weer in de bergen en moet naar 1190 meter hoogte.

Rond 16:00 uur rijd ik door EL BURGO en besluit om vannacht maar weer eens op hotel te gaan overnachten.

Het lot brengt mij bij LA GRANDA CASA in EL BURGO. Ik zal voor de overnachting en het ontbijt 37 € moeten betalen, hetgeen goed meevalt. Ik ga uitgebreid in de douche en kijk dan naar de koers (Ronde van Frankrijk) op de Spaanse TV. Het restaurant van het hotel heft uitgerekend vandaag zijn sluitingsdag. Geen probleem echter want niet zover daarvandaan is er een restaurant VANTA EL YONI. Gelukkig moet ik niet zoals in de meeste Spaanse restaurants wachten tot 20:30 uur om te kunnen eten. Het is 18:15 uur en ik kan al aan tafel. Als voorgerecht kies ik voor een ensalata mista (dit is een slaschotel met tonijn) en als hoofdschotel kies ik voor conigo al ajillo. Dit is dus konijn, dat wordt geserveerd met iets dat op frieten lijkt, maar die zijn blijkbaar maar één keer gebakken en dus nogal vettig. Het konijn was overheerlijk, de frieten heb ik gewoon laten staan. Trouwens het scheelde niet veel of het was een heel konijn dat werd opgediend, dus ik had zeker voldoende voedsel binnen. Ik had zelfs zoveel gegeten dat ik na het hoofdgerecht geen desser meer opkreeg en gewoon een kopje koffie dronk. Bij het eten zelf dronk ik een glaasje wijn. Voor dit uitgebreid menu betaalde ik 12,20 €, dus zeker niet overdreven veel.

Na het eten weer terug naar het hotel en vroeg onder de wol, dat ik morgen fris ben voor weer een avontuurlijke dag. De kilometerteller van de auto toont me 115931 km. De buitentemperatuur om 20:30 uur bedraagt 35 °C. Gelukkig is er op de kamer airco. Daardoor kan ik de temperatuur laten zakken tot 24 °C. Nog redelijk warm maar tochbeter dan zo heel hoog. Er is morgen weer niets dringend, want ik kan pas ontbijten vanaf 08:00 uur. Slaapwel.

Woensdag 13 juli 2005

Ik word wakker in het hotel LA GRANDA CASA in EL BURGO en bekijk mijn wekker. 07:55 uur. Van timing gesproken. Even opfrissen en naar beneden voor het ontbijt. Het betreft een selfservice ontbijt. Je mag zelf je brood roosteren, zelf je cakejes nemen (hebben wel een dikke suikerlaag erop gelegd). De koffie is van die kwaliteit dat de aardoliebaronnen nog nooit zo een donkere substantie hebben bovengehaald.

Ik vertrek na het eten via ALORA in de richting van ANTEQUERA. Daarna terug het gebergte in en langs BENAMARGOSA en ALHAMA DE GRANADA. Ik klim naar 961 meter in de Sierra de Alhama. Ik ben nu in de provincie Granada. De vrachtwagens, die van Malaga naar Granada moeten rijden, moeten ook deze bergpas nemen als ze niet een verre omweg willen nemen langs de autosnelweg. Er zaten bijgevolg heel wat camions op de helling, maar ik maakte daar gene probleem van. Ik had trouwens tijd zat. De weg gaat nog een 50-tal kilometer bergop en bergaf. Ik vermijd de grootstad GRANADA en neem de richting van LANJARON. Deze streek is terug een en al landbouwgebied: graanvelden, olijfgaarden, pruimenbomen vullen de hellingen.

Spijtig genoeg zijn de pruimen nog niet rijp. Uiteraard moeten deze velden besproeid worden en weer rijd ik langs een stuwmeer, dat zijn turquoise kleur dankt aan het groen van de omgeving en het blauw van de lucht. Dit is blijkbaar ook een streek waar eel fietsers op de rijbaan rijden. Er is speciaal een waarschuwingsbord geplaatst om de bestuurders tot voorzichtigheid aan te manen. Het is ondertussen 33 °C geworden. Ik heb nog maar een goede 800 km gereden sinds mijn laatste tankbeurt, maar omdat ik weer de bergen in moet en niet weet hoelng het zal duren eer ik weer een benzinestation tegenkom, besluit ik maar om nu te gaan tanken. Ik stop aan een Campsa-station te AGRON en tank voor 38 €. Ik rij dus nu ten zuiden van de Sierra Nevada. Eigenlijk zou ik het alleen maar Sierra (gebergte) moeten noemen, want Nevada (besneeuwd) kan met deze temperaturen uiteraard niet. Ik passeer nu tal van vijgenbomen, maar ook deze zijn nog niet rijp (waarom ben ik niet wat later naar het zuiden gereden?). Links van mijn rijrichting ligt ORGIVA, naast een droge rivierbedding. Mijn volgende stopplaat – het is al 16:00 uur en 33 °C – is een koffiebar in CADIAR. Van hieruit gaat het naar LA CALAHORRA maar dan moet ik eerst noordwaarts dwars door de Sierra Nevada. De klim brengt mij in PUERTO DE LA RAGUA, een col op 2000 meter. Boven op de col is er een rustplaats, ook een plaats met een grote parking, waar wandelaars vertrekken voor tochten in de bergen. In LA CALAHORRA maak ik een foto van het kasteel. In GUADIX stop ik aan een supermercado waar ik wat fruit, drank en een pot youghourt als avondeten koop. Via BAZA CULLAR kom ik in HUESCAR aan. Het is ondertussen 19:45 uur en nog 32 °C. Ik besluit om maar weer eens een nachtje in de auto te slapen. Ik ga wel nog even doorrijden tot het begint donker te worden. Vermoedelijk komt het door het boeiende van de tocht en door het afwisselen van mooie vergezichten achter iedere bocht dat ik precies de indruk heb van geen vermoeidheid gewaar te worden. Het is wel zo dat als ik enigszins iets gewaar word, ik onmiddellijk stop om wat te rusten.

Ik rij nog in de richting van CARAVACA en net voor de stad stop ik op een parking. Het is een ideaal plaatsje om de nacht door te brengen. Het is trouwens genoeg geweest voor vandaag, ik heb een mooie dag gehad en heb ten volle genoten van de pracht van de Sierra Nevada. Morgen wordt een lange dag, want ik zou overmorgen wel bij Els op de camping willen geraken. Ik zie wel hoe ver ik geraak. Niets moet ttrouwens. De kilometerteller zegt 116499 km en de temperatuur is gedaald tot 17 °C.

Donderdag 14 juli 2005

De opkomende zon zorgt er weer eens voor dat ik gewekt word om 07:15 uur. Een mooi uur om een nieuwe dag te beginnen. Als ontbijt eet ik twee geroosterde boterhammen (die ik van het begin van de reis meehad – merk Heudebert – met confituur uiteraard en daarna een nectarine en ik drink wat fruitsap. Ik stel de GPS in om me te begeven naar JUMILLA.

Deze weg wordt gebruikt door de mensen die zich naar hun werk begeven. Overal langs de weg zijn de boomgaarden met “melocoton” dit zijn de oranjekleurige perziken. Deze zijn wel rijp en de op diverse plaatsen zijn de plukkers bezig met hun speciale laddertjes. Achter de gaarden zie ik nog de uitlopers van de Sierra de Picaccho. En dan bij het binnenrijden van JUMILLA gebeurt het: iets dat mij zelfs in België nog nooit is overkomen. Ik word staande gehouden door de GUARDIA CIVIL TRAFICO en word – om 08:25 uur 's morgens – onderworpen aan een ademtest. Het resultaat was NEGATIEF, maar hoe zou het anders kunnen. De bar van mijn blote hemelhotel was niet open en bijgevolg had ik al enkele dagen geen alcohol meer aangeraakt. Ik moet wel zeggen dat het twee vriendelijke agenten waren. De volgende richtingen die ik uitmoet zijn YECLA en ALMANSA. Het gebied waar ik nu doorrijd kan ik het best vergelijken met de Kempen. Het is een bosrijk gebied met brakke, zanderige grond. Ik rij wel op een hoogte van 900 meter maar ik zie geen bergtoppen. Het landschap is volledig vlak.

Verder door doemen opnieuw wat bergketens op. Ik rij richting REQUENA en dat betekent dat ik de zijkant neem van het RESERVA NACIONAL DE MUELA CORTES. Ik rij de provincie Valencia binnen. Ik passeer AYORA. De dorpjes liggen hier ook tegen de bergwanden opgebouwd, maar het zijn geen witte huisjes. Daardoor missen ze een beetje de charmes die de Andalousische dorpjes hebben. Via UTIEL gaat het naar TERUEL. Zoer je kan zien zijn er wijngaarden. Aan een tankstation te TALAYUELAS hou ik een koffiepauze en fris ik me een beetje op. Ik krijg de opdracht van mijn GPS om de grotere weg te verlaten en een landelijke weg te volgen. Ik rijd door een prachtige cañon. Diepe kloven en steile afdalingen maken van dit decor een waar paradijs. Het was de moeite waard om deze weg te volgen. Vanuit TERUEL ga ik verder over de Sierra de San Just via de N420 en de N211 naar FRAGA. De weg leidt door begroeide en gecultiveerde velden naar 1400 meter hoogte. In PUERTO DE LAS TRAVESAS kom ik aan een rotspartij (op 1180 meter hoogte) waar arenden rondvliegen. Mijn dag gaat eindigen in CASPE, waar ik een hotel vind. Het is 16:30 uur en 36 °C. Ik weet dat het nog vroeg is, maar ik ben blij dat ik wat kan gaan rusten. Ik vind het hotel MAR DE ARAGON. Ik leg mijn kamer vast en verneem dat ik pas kan avondeten vanaf 21:00 uur. Ik maak van de tijd gebruik om te gaan tanken. Voor 40 € vul ik mijn voertuig en ik passeer ook een sportwinkel. Daar koop ik badslipprs voor 4,13 €.

Terug op de kamer ga ik weer eens uitgebreid douchen en dan hou ik me een beetje bezig met het uitstippelen van de route voor morgen. Ik moet dan zeker bij Els op de camping aankomen. Ik heb me wat op mijn bed gelegd en wat gelezen en daarna ben ik nog wat gaan wandelen in CASPE, maar dat was niet zo een goed idee. De buitentemperatuur zorgde ervooor dat ik weer nat in het zweet stond. En dan om 21:00 uur kon ik eindelijk gaan eten. Het was weer eens dik in orde: als voorgerecht rijst met tomatensaus en twee gepocheerde eieren. Het hoofdgerecht waren twee dikke sneden hespenspek met geroosterde courgetteschijven. Er werd voor mij alleen een fles wijn op tafel gezet, ik mocht er van drinken zoveel ik wilde en als ik niet genoeg had moest ik maar bijvragen. Het dessert was een ijsje en als afsluiter een koffie. Dit alles kostte maar 9 €. Dit bedrag moest apart betaald worden omdat het restaurant en het hotel twee verschillende uitbaters hebben.

Mijn maaltijd was binnen omstreeks 22:15 uur en ik had afgesproken om het ontbijt om 07:00 uur te nemen.

Vrijdag 15 juli 2005

Ik ben om 07:00 uur opgestaan en heb alleen maar koffie genomen als ontbijt. De bakker had nog geen brood. Om 07:30 uur kan ik dan vertrekken na het bedrag van 34 € te hebben betaald. Ik heb zo een 340 km te rijden tot in CALONGE en stel de GPS in om via de snelste weg te rijden. Gedurende 40 km rijd ik langs stuwmeren, die van water voorzien worden door de Ebro. In FRAGA neem ik de autosnelweg waar ik 10,45 € tol moet betalen. In de buurt van BARCELONA moet nog eens 3 € tol betaald worden. Het was lang geleden dat ik nog zoveel auto's en vrachtwagens bij elkaar had gezien en in de buurt van BARCELONA stonden we dan ook stil. File! De oorzaak was gewoon een kijkfile omdat op de tegenliggende richting een ongeval was gebeurd . Een vrachtwagen op zijn zij, enkele auto's met zware brokken, veel geflikker van ziekenwagens en politievoertuigen. Ik kom nu aan de afslag voor de kuststeden van de Costa Brava. Nog een 30 km te rijden tot CALONGE.

Om 11:30 uur (km 117394) kom ik aan aan de parking van de camping. Ik zal eens op zoek gaan om Els en co te vinden. Ik kies voor de gemakkelijkste oplossing. Ik bel haar op haar GSM en ze komt naar de ingang om mij op te halen. De camping is gebouwd tegen een helling en beslaat een redelijk grote oppervlakte met diverse kampeergelegenheden: tenten, stacaravans, bunglows. Er zijn twee zwembaden, enkele restaurants, een feestzaal, sanitaire instellingen (wc en douches) kortom alles wat er nodig is. Ik ga samen met Els en Yule naar haar tent, waar ze zich klaar maken om te gaan zwemmen.

Ik ga mee zwemmen en rond 15:00 uur zijn we vertrokken naar de camping RIEMBAU, waar de familie MOMBAERTS op vakantie is. Zij zitten in een stacaravan en hun camping is zo vlak als een biljart. We zijn er gebleven tot 17:15 uur. We gaan terug naar de camping waar Els en Yule zich klaarmaken om ergens te gaan eten. We vertrekken om 18:30 uur. Lukraak gaan we naar LA TABLITA, een Argentijns-Mexicaans restaurant. Het voorgerecht is salade met tonijn en de hoofdschotel rundscotelet met aardappel in papillot met een heerlijk looksausje. De totale prijs bedraagt 53,93 €.

Op de terugweg naar de camping heb ik enkele flessen gekocht om 's avonds op het terras te drinken. Er is iedere avond een samenkomst met meerdere campingbewoners uit de streek van Tervuren en Overijse. Els en Yule gingen vanavond op de lappen in PLAYA DE ARO. Ik bleef op de camping voor het terras. Om 01:00 uur begeef ik mij terug naar de parking om weer maar eens in mijn auto te slapen. Aangezien ik redelijk wat wijn had gedronken, was het geen probleem om snel in slaap te vallen. Ik ben wel regelmatig wakker geworden, want regelmatig liepen er wat luidruchtige campinggangers voorbij en om 02:25 komen Els en Yule op de ruit kloppen om te zeggen dat ze terug zijn van hun uitje.

Zaterdag 16 juli 2005

Om 06:30 uur word ik wakker. Genoeg geslapen blijkbaar. De temperatuur bedraag 20 °C. Ik heb een wandelingetje gemaakt naar het strand. Om 08:30 uur begeef ik mij naar de camping voor toilet en douche. Daarna ben ik naar de chalets gegaan, maar daar was nog niemand wakker. Dan maar naar het winkeltje gegaan om een krant te kopen en wat koeken en broodjes. Toen ik terugkwam aan de chalet was er wel al leven. Ze waren blij dat ik voor brood had gezorgd en er werd gezorgd voor koffie. Ik heb me dan nog bezig moeten houden tot 13:00 uur totdat Els en Yule wakker waren. Ik heb de tijd vooral gedood met lezen en rusten. We zijn dan naar het zwembad gegaan tot 18:30 uur. Daarna hebben we ons weer klaargemaakt om te gaan uit eten in PLAYA DE ARO. De meisjes hadden horen spreken van een pizzarestaurant waar je pizza aan de meter kon eten. De zaak heet TOT PIZZA en we bestellen voor ons drie 1,20 meter pizza met 6 verschillende smaken: napolitana, ui, bacon, gamba, chorizo en tropical. Daarna was er zelfs nog plaats voor ijs. Totale kost 48,15 €. Daarna terug naar de camping waar we weer geterrast hebben. Ik heb me gehouden aan koffie, indachtig dat ik de volgende dag weer op pad zou gaan en dat het luie leventje weer door was. Ik word nog uitgenodigd om morgenvroeg om 08:30 uur te komen ontbijten. Ik heb die uitnodiging graag aanvaard. Om 23:45 uur begeef ik mij terug naar de auto voor een rustige nacht. De kilometerteller staat ondertussen op 117424 km en de temperatuur bedraagt toch nog 24 °C.

Zondag 17 juli 2005

Om 07:00 uur word ik wakker bij een temperatuur van 21,5 °C. Ik heb goed kunnen doorslapen en werd weinig gestoord. Ik ga op mijn dooie gemak nar de camping om te douchen en dan naar het ontbijt bij de groep. Om 09:30 uur vertrek ik terug naar mijn auto. Groetjes aan iedereen en dank voor de fijne avonden. Het was best gezellig.

Ik stel mijn GPS in op PUIGCERDA en terug met de instelling kortste weg. Ik passeer de steden VIC en RIPOLL en kom terecht in de echte Pyreneeën. Na een bocht naar links in RIBES begin ik aan een klim van 24 km naar de Collada de Toses op 1800 meter. Ik steek even de grens met Frankrijk over om via BOURG MADAME de Col de Puymorens (1915 meter) te nemen. Ik trek nu weer een nieuw land binnen, ja ik rij door Andorra. Dit landje ligt vrij hoog. Ik neem vanuit PORT DE L'ENVALIRA de Pas de la Casa (2408 meter). Vermits Andorra een taksvrij paradijs is, heb ik hier getankt aan 0,804 € per liter. Om 14:20 uur kom ik aan in dee hoofdstad LA VELLA. Het land heeft maar één reliëf. Het i gewoon een bergketen. Prachtige vergezichten, skistations (gezien de zomer niet inwerking). Ik heb wat in de stad rondgelopen en ben zelfs wat taxfree shops binnengegaan maar heb niets gekocht. Ik rij terug richting Spanje en aan de grens kan je merken dat er nog grenzen bestaan. Er staat zowaar een file om terug Spanje in te rijden. Het belooft een moeilijke tijd te worden want de tempeatuur bedraagt ondertussen 36 °C. Oorzaak van deze file: gewoon controle. Alle voertuigen die het paradijs verlaten moeten aangifte doen van hun aangekochte goederen. Dit gaat uiteraard gepaard met fouille van de koffers van de auto's. Aangezien de file redelijk lang is duurt het even voor dat ik aan de beurt ga komen. Maar groot is mijn verbazing dat, als het bijna aan mij is, een douanebeambte gewoon teken geeft aan het voertuig voor mij om gewoon de file langs rechts voorbij te steken en ik mag volgen. We mogen gewoon voortrijden, zonder controle. Ik zie er blijkbaar geen onguur of smokkeltype uit. Op de N260 beklim ik de Port de Canto tot 1725 meter. Deze klim is geen lachertje maar qua natuur heel mooi.

Na een afdaling (dat is zo na een klim in het gebergte) rijd ik vanaf SORT naar de C13. Ik rij terug bergop tot op 1000 meter naar ESTERRI D'ANEU. Van daaruit gaat het linksaf naar de mooiste klim die ik ooit heb gezien: de Port de la Bonaigua. Deze helling gaat naar 2072 meter maar heeft zo een prachtige bochten en een mooie natuur dat deze klim eigenlijk moet gefilmd worden, want je kan bijna nergens stoppen om foto's te nemen. Ondanks de pracht van deze col durf ik hem echter nooit voorschotelen aan onze fietsers, want ik vermoed dat hij VEEL te zwaar zal zijn. Daarenboven is hij langer dan 20 kilometer. Als kers op de taart kom ik op de top nog een kudde wilde paarden tegen.

Na de afdaling kom ik in BOSSOST, nog Spanje maar op de grens met Frankrijk. Hier zijn alle restaurants dicht (mogelijk omdat het zondag is?). Het is nog maar 19:00 uur maar als ik via de Col de Portillon rij, ben ik maar 15 kilometer van BAGNERES DE LUCHON verwijderd. Daar ben ik gaan eten in restaurant LE METROPOLE. Als voorgerecht neem ik een salade de noix, als hoofdschotel een kom mosselen en als dessert een ijsje en nog een koffie om af te sluiten. Totaalprijs 19,80 €. Ik stel om 21:00 uur mijn GPS nog in in de richting van HONTANX. Ik vind onderweg wel een plaatsje om te slapen. In de buurt van MONTREJEAU vind ik een parking, waar een mobilhome staat en vermoed dat het geen probleem zal zijn om hier te pitten. Het is nog 21 °C en de kilometerteller zegt 117900.

Maandag 18 juli 2005

Wat een verschil met de voorbije dagen. Het is 07:00 uur als ik wakker word, maar het is zelfs geen 20 °C meer, de thermometer geeft amper 17,5 °C aan. Er valt ook een lichte neerslag, maar het kan ook de ochtendmist zijn. Ik heb wel goed geslapen, alhoewel om 05:30 uur de gemeentediensten het nodigvonden om de vuilbakken op de parking te komen leegmaken.

Wat in Frankrijk zalig is, is dat de bakkers om 07:00 uur al open zijn en dat je dan al van die heerlijk geurende, krakende, verse stokbroden kan kopen. De GPS vertelt het mij anders, maar ik gehoorzaam even niet. Ik kan het niet latern om een omweg te maken. Ik wil en zal de Tourmalet over rijden. Ik stop even in SAINTE MARIE DE CAMPAN om te eten. Het begin van de klim geeft geen enkel probleem. Maar halverwege de klim in LA MONGIE steekt de klim in een zware wolk en is de mist te snijden. Ik rijd heel voorzichtig verder en geraak heelhuids boven. Op de top bedraagt de temperatuur nog amper 7,5 °C. Ik besluit om een koffie te gaan drinken, die mij hier wel 2,5 € kost, maar het warmt wel op. De afdaling verloopt veel beter dan de klim en de mist is aan deze zijde van de Tourmalet ook niet zo dik.

Nu kan ik verder richting HONTANX rijden. Ik passeer daarvoor via LOURDES, PAU en AIRE SUR ADOUR. En vandaag heb ik wel geluk. Er is iemand thuis in HONTANX. Ik word vriendelijk ontvangen door de dochter van “ l'homme du terrain”. Ik doe mijn voorraad Floc de Gascogne in en koop ook nog een fles Armagnac van 12 jaar oud. Het totaalbedrag aan drank bedraagt 200 €.

Ik heb de rittenschema's van de Ronde van Frankrijk mee en ga de rit van morgen verkennen en begeef me daarom naar MOURENX. Dit stadje heeft zich mooi opgemaakt om morgen als startstad van de Ronde te fungeren. Ik vertrek op het parcours voor de rit van morgen en rij naar de Col d'Ichère.

Aan de voet van deze col staat een bord dat de weg zal afgesloten worden vanaf 16:00 uur. Ik heb nog veel geluk, want het is pas 15:50 uur en kan nog naar boven. Op deze col kan ik zeker niet staan om te kijken morgen, want het is een klimmetje van maar 4 km lang en op een zeer smal weggetje. Ik rij dus maar door en kom zo in ESCOT terecht, een onooglijk dorpje aan de voet van de Col de Marie Blanque. Hier heb ik wel prijs. Deze col werd ook afgesloten om 16:00 uur en ik ben dus te laat. Hier staan zelf “des gendarmes” om het verkeer de doorgang te beletten. Ik besluit toch maar in dit dorpje te blijven, vooral ook omdat ik een mooi prkeerplaatsje gevonden heb in het dorpje, net aan de weg, die naar de col gaat. Het is nu 17:00 uur en in dit dorp is er NIETS te beleven. Er staan een kerkje, een 15-tal huizen, enkele boerderijen en dat is het dan. In de wetenschap dat de publiciteitskaravaan pas om 12:56 uur zal doorkomen en de renners zelf pas om 14:10, dan verwacht ik een lange wachttijd , maar wat was mijn devies ook alweer “NIETS MOET”. Ik begin al met te gaan wandelen. Er zijn drie richtingen warin ik kan gaan, ik heb ze alle drie genomen. Ik ben zelfs al de klim voor een stuk te voet opgegaan, kwestie van te zien waar ik morgen een plaatsje kan innemen. Ik heb in het totaal toch wel een zestal kilometer bergop en bergaf afgelegd. Rond 19:45 uur heb ik mezelf dan maar een avondmaal bereid. Ik had nog Heudeberttoosten en een blikje smeerpaté . Het is terug 20 °C en dat zag er in de loop van de dag zo niet uit, want ik heb onderweg enkele onweders op mijn dak gehad, maar gelukkig terwijl ik reed.

Om de dag af te sluiten en alvorens te gaan slapen, ga ik nog een babbeltje doen met de “gendarmes” van op het kruispunt. Sympathieke mensen, maar het viel me op dat het nogal oudere mannen waren. Blijkt dat in de periode van veel volk nodig voor de Ronde er een beroep wordt gedaan op gepensioneerde gendarmes, die een handje komen helpen. Ik zie de Frans al stan in zijn uniformpje voor verkeersregeling.

Om 22:30 uur in mijn kofferbak en slapen. De kilometerteller geeft aan: 118308 km.

Dinsdag 19 juli 2005 (proficiat Leen met je 20ste verjaardag)

Ikword wakker om 07:05 uur en het eerste dat ik doe is een berichtje sturen naar Leen voor haar verjaardag. De temperatuur is 15,5 °C en er staat een lichte wind. Er is al redelijk wat erij in het dorpje en iedereen is op zoek naar een parkeerplaatsje in de buurt om de Marie Blanque op te gaan. Uiteraard moeten die mensen verder parkeren dan ik, die hier al sinds gisteren ben. Na een bezoekje aan het openbaar toilet (ja, dat was er wel in het dorpje, ik heb zelfs een kattenwasje kunnen doen) ga ik op mijn gemakske naar boven. Ik zie wel hoe ver ik ga en waar ik zal gaan wachten op de renners. Ik heb wat eten mee voor deze middag en ondanks het feit dat de hemel open is, neem ik toch maar mijn pull mee, want als ik hoger ga en ergens in de schaduw kom te staan kan het misschien wel fris worden. Het is nu 07:50 uur. Ik ben niet alleen die te voet de klim aanvat. Ik stap rustig, slenteren eigenlijk, waarom zou ik me haasten? Na een drietal kilometer kom ik in een bocht naar rechts, de weg heeft een hellingsgraad van ongeveer 5 % op deze plaats en er is een brugje met leunung, waar ik eventueel wat kan zitten. Bovendien zit ik gans de tijd in het zonnetje, dus ik installeer me hier maar. Het is ondertussen 09:00 uur geworden. Dit is de moment bij uitstek om een van mijn geliefkoosde bezigheden te doen, namelijk mensen bekijken. En er komen er nogal wat voorbij zeg. Rond 11:30 uur is het precies wat gedaan met voetgangers die voorbijkomen en zijn het nu meer en meer wielertoeristen die naar boven rijden. Daartussen komen er al persauto's voorbij en in een BMW met Belgische nummerplaat herken ik zelfs Michel Wuyts, die zich naar de aankomstplaats begeeft.

Om 12:30 uur wordt mijn geduld een beetje beloond. De publiciteitskaravaan komtmet veel toeters en bellen (= lawaai) voorbij. Die smijten nogal een en ander weg. En aangezien ik zo goed als alleen sta in mijn bochtje moet ik een en ander oprapen, zoals een zonnenbril, wat snoepzakjes, bandana's, houwtouwen, zakjes en zo meer.

Om 13:48 (ruim voor de snelste verwachte tijd) komt een eerste groepje van 11 renners voorbij. Even later een renner alleen in de achtervolging en dan om 13:58 uur de rest van de bende, waaronder de gele trui, die terug voor Armstrong is. Daarvoor stond ik hier dus al van gisteren 17:00 uur voor de doortocht, die in het totaal, karavaan en renners samen, hooguit anderhalf uur heeft geduurd . Maar ja, het was wel eens mooi om het mee te maken. In het teruggaan naar het dorp vind ik nog een drinkbus van Rabobank. Ik kom omstreeks 14:40 uur terug bij mijn auto. Die heeft dringend airco nodig. Ik vertrek en stel mijn GPS in op LOURDES, Hotel Sainte Elisabeth, omdat ik weet dat mijn moeder daar deze week logeert. In het dorpje ASSON moet ik opnieuw stoppen, want .... hier passeert de Ronde van Frankrijk. De renners hebben ondertussen de Col d'Aubisque beklommen. Hier ben ik wel te laat voor de publiciteitskaravaan, maar de renners zie ik wel nog passeren. Aangezien ik de weg, waar de renners net gepasseerd zijn, moet oversteken, is het hier wel een tijdje aanschuiven.

Om 17:50 uur kom ik aan in LOURDES, in het hotel. Vooreerst heb ik gevraagd of moeder in het hotel was en daar werd bevestigend op geantwoord. De receptioniste verbindt me door met haar kamer. Moeder verschoot nog geen klein beetje, want ze wist hier niets van af. Ik heb dan ook maar een kamer gereserveerd voor deze nacht en ingeschreven voor het avondmaal en het ontbijt morgenvroeg. Het wil toch wel lukken zeker dat de avondactiviteit “de kaarskensprocessie” is. Aangezien moeder met een groep bedevaarders mee is en daar naar toe gaat, ga ik ook maar mee.

Na de processie zijn we dan nog een terrasje gaan doen en aangezien ik te voet was en daarna mijn bed in kon heb ik me gepermitteerd om een dikke Leffe (0,5 liter) te drinken. Om 22:45 uur lag ik in mijn bed.

De kilometerstand stond op 118378.

Woensdag 20 juli 2005

Ik sta op om 06:45 uur, want het ontbijt is om 07:00 uur. De groep gaat vandaag op uitstap. Ik vertrek na het ontbijt om 07:45 uur. Voor het avondmaal, de overnachting en het ontbijt betaal ik 39,50 €. Ik stel GPS in op PERIGIEUX, Vanaf NERAC rij ik naar SALVIAC om door de Perigord te rijden. Ik merk dat ik neit zo ver van BUZET ben en omdat ik op de heenreis geen wijn ben gaan kopen, besluit ik nu toch maar ebven langs te gaan. Ik had trouwens zuinig geleefd op deze trip. Ik koop voor 76,65 € wijn (rood, wit en rosé). Dan terug naar richting SALVIAC en ik stop opnieuw in BIAS (in de buurt van VILLENEUVE SUR LOT) om te tanken in hetzelfde benzinestation als op de heenreis. Ik tank 47,13 liter voor 928,5 kilometer, hetgeen een verbruik van 5,08 liter/100 km is. Ik passeer op de plaatsen, waar ik tijdens de heenreis ook passeerde en ik ga in SAINTE LIVRADE SUR LOT in de Intermarché een frans brood en wat hesp kopen. Vanaf SALVIAC rij ik richting UZERCHE. Ik passeer in MONTFORT aan een mooi kasteel Om 15:15 uur stop ik nog eens voor koffie. Ik ben nu in CRESSENSAC. Via BOURGANEUF rij ik voorbij GOUZON, een dorpje, waar we ooit in het hotel Le Lion d'Or gelogeerd hebben met de fietsers. Ik besluit weer eens om te rijden tot het donker is, omdat ik op de terugweg ben naar België en wel zie hoe ik morgen verder rij. Ik volg de weg naar SAINT AMAND MONTROND en rij zo door naar BOURGES. Van hieruit is het niet meer zo ver naar FUSSY, ook dit is een dorpje waar we tijdens onze allereerste Lourdestrip met de fietsers hebben gelogeerd. Ik besluit van niet in dat hotel te gaan logeren, maar ik installeer mij op het kerkplein, in een hoekje. Ik sta daar redelijk verdekt en voor niemand in de weg. Dus zal ik ook wel van niemand last hebben zeker. Ik stop om 21:20 uur en het is nog altijd 21,5 °C en de kiometerteller zegt 119048 km.

Donderdag 21 juli 2005

Het is precies of ik word gewaar dat mijn trip op zijn einde loopt, want ik ben al wakker om 06:15 uur. Dit moet zowat mijn laatste etappe zijn. Ik zal in plaats van departementale wegen nu kiezen voor nationals, omdat ik van plan ben ons Leen te gaan bezoeken op haar kampplaats. Ik rij op de nationale van BOURGES via SENS naar TROYES. Maar na 15 kilometer is er een eerste incident op mijn trip. Vooraan links platte band, wat zeg ik, totaal verhakkelde band. Vanaf het moment dat ik het voelde, ben ik onmiddellijk gestopt en heb het wiel vervangen. Dit nam slechts 20 minuten in beslag. Ik ben blij dat dit gebeurd is op mijn laatste etappe en hoop natuurlijk dat ik nu van bandenpech gespaard blijf. Vanaf TROYES gaat de reis verder naar CHALONS EN CHAMPAGNE en naar SEDAN. Ik stop nog even aan het Monument de la Ferme de Navarin, een oorlogsgedenkteken voor de gesneuvelden van de Champagnestreek in de eerste wereldoorlog.

In VOUZIERS neem ik richting VIRTON en ARLON. Ik steek de grens over om 13:00 uur tussen MONTMEDY en VIRTON. Ik stop om te tanken in MARTELANGE (0,875 €/liter – Andorra was goedkoper). Nu begeef ik mij naar JEVIGNY, waar ik Leen vind op haar kampplaats. Ook zij is verbaasd en verrast om mij te zien. Van hieruit rij ik over LUIK naar TONGEREN en ga ik mijn vader goedendag zeggen.

Na een tas koffie bij pa, begeef ik mij naar TERVUREN, waar ik om 18:15 uur toekom. Els en King wachten mij al op en zijn heel blij mij terug te zien.

En de kilometerteller staat en eindigt op 119758 kilometer.

Vertrokken op kilometer 113315 en aangekomen op kilometer 119758 betekent in totaal 6443 kilometer. En of ik er van genoten heb!!!

24-01-2008, 11:36 geschreven door danielproost  

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005, 16:32 geschreven door danielproost