Wij zijn, zoals jullie waarschijnlijk wel weten, terug in het koude België sinds vorige week woensdag. We zullen nog even onze laatste week in Paramaribo omschrijven:
-We begonnen op maandag 22 maart aan het Kinderboekenfestival te Paramaribo. Dit duurde tot zaterdag 27 maart. En dit elke dag van 7u30 tot 12u30 en dan nog eens van 16u30 tot 20u jullie kunnen je al voorstellen dat dit een ongelooflijk drukke en vermoeiende week was voor ons. (reken bij die uren op het terrein nog maar eens 2u per dag aan fietstochtjes erbij!! We waren dus écht kapot!)
Het Kinderboekenfestival zelf was wel leuk, maar in de namiddag kwam er bijna geen volk opdagen bij de kleuterstands. Dit was natuurlijk niet zo fijn, het was onze laatste week en we konden nog wel wat spannendere/uitdagendere dingen bedenken om te doen in die tijd. Maar we hebben ons erdoor geslagen en het viel allemaal best nog mee.
Ook hebben we op het Kinderboekenfestival onze collegas van Secundair wat beter leren kennen. Dit was echt een leuke groep, jammer dat we al snel weer afscheid moesten nemen van elkaar.
-Op zondag besloten we om nog een dagje te gaan bakken op White Beach. Kwestie van jullie nog wat jaloerser te kunnen maken met ons mooie bruine kleurtje J! We gingen hierheen samen met Evi, Maarten en Jolien. Achteraf kwamen ook nog onze vrienden, psychiatrisch verpleegkundigen Jozefien, Janpieter en Gertjan af. Het werd een gezellige dag met heel wat gepraat en gelach.
Deze dag sloten we af met een lekkere pannenkoek in het Pannenkoeken- en Poffertjeshuis.
-Maandagmorgen stonden we op en het goot! Jeej, wat een leuk weertje voor onze laatste dag :s! We wilden die dag nog wat inkopen gaan doen (we konden de Steps toch niet achterlaten zonder nog wat extra sponsoring van ons J) maar moesten dus wachten tot na de regenbuien. Gelukkige stopte de regen en konden we vertrekken. We hebben dan nog wat extra kilootjes gekocht om in onze koffer te steken (PROPPEN!!). Laetitia vond een andere oplossing want proppen lukte zelfs niet meer. Ze stopte dan maar al haar schoenen, computeronderdelen, in de zakken van haar jas! (die zo ongeveer 5 kilo woog!!!)
Jullie raden het al, het was spannend toen onze koffers en handbagage gewogen werden.
Om mooi afscheid te nemen reserveerden we een tafeltje in de Zuz & Zo die avond. Mmm, hier genoot Dana van een overheerlijke French Kiss (een lekkere quiche!!) en Laetitia genoot van een slaatje met Surinaamse Bang Bang vis. (kwestie van een Surinaams avontuur op zn Surinaams te eindigen eh J)
Later op de avond kwamen onze psychiatrisch verpleegkundigen + geadopteerd kind nog langs ze hadden een grote verrassing voor ons! Ze hadden een lied geschreven, speciaal voor ons!
De muziek ging uit bij Zuz & Zo en draaide de rest van de avond op onze gitarist en zn band. Het was werkelijk ontroerend!
Nog wat later, kwamen ook onze Surinaamse vriendinnen Reanne en Denice langs en zij hadden een supermooi roosje bij voor ieder van ons. Jammer dat je bloemen niet mag uitvoeren ook zij hadden voor een muzikale toets gezorgd bij het afscheid nemen. Ze zongen een lied.
De Zuz & Zo sloot, maar de Florastraat nog niet. We gingen nog door tot een kot in de nacht!
Maar jammer genoeg wilde dit ook zeggen dat dinsdagmorgen er zat aan te komen tijd voor afscheid dus L! In de loop van de voormiddag moesten nog wat zaken regelen zoals fietsen binnenbrengen, eten voor s middags voorzien,
Maar er was ook nog een leuk iets, mevrouw Kent bracht ons nog een bezoekje en had een mooi afscheidcadeau voor ons gemaakt. Zo zullen we haar nooit vergeten.
Nog een leuk iets, we kwamen thuis van de fietsen binnen te brengen en we waren blij verrast. Tim (het adoptiekind van de psychiatrisch verpleegkundigen J) was samen met Gertjan volop aan het poetsen! Gelukkig hadden we de hulp van de twee mannen, anders hadden we het nooit klaargespeeld.
Toen kwam er een moment dat niemand leuk vond L het echte afscheid! De taxi was er naar ons gevoel zowat 3 maanden te vroeg we wilden geen afscheid nemen van iedereen, daarom besloten we elkaar zeker nog te zien en af te spreken in België na de komende, zware stages.
Bon, we moesten écht vertrekken dit deden we met toch wel wat spijt in ons hart! We gaan alles daar missen (we doen het eigenlijk nu al): de mensen, het land, onze vrienden, het mooie weer,
Jullie horen het, het was GEWELDIG!
We willen jullie ook allemaal nog even bedanken om onze avonturen deze 3 maanden te volgen. Het was erg leuk om reacties te krijgen en hopen ook op dit blogbericht nog reactie te krijgen J
Het is alweer bijna 2 weken geleden dat we hier iets gepost hebben! Tijd om daar verandering in te brengen.
De eerste week van maart hebben we de laatste voorbereidingen getroffen voor onze laatste week stage in het binnenland. Dit houdt in dat we inkopen hebben gedaan met het geld van de Spaghettislag.
We hebben 4 grote curverboxen gekocht die we helemaal volstopten met:
-Potloden
-Verf
-Prentenboeken (met veel dank aan de Openbare Bibliotheek van Kontich!!!!)
-Kleuren- en bewegingsdobbelsteen
-Knutselgerief
-Ballonnen, pennen, jasjes, rugzakjes (met veel dank aan het KBC-kantoor te Reet!!)
-Puzzels (met veel dank aan Apotheek Vranken te Kontich!!!!)
-Pennenzakken
-
Jullie lezen het, het geld is goed besteed!!
Laetitia heeft ook nog een extra sponsoring gedaan. Ze heeft schriften aangekocht om te verdelen over 2 scholen in het binnenland. Deze 2 scholen krijgen niet veel steun van buitenaf en kunnen dus alle hulp goed gebruiken!
Goed, de rest van onze week hebben wij gewerkt, gewerkt en jawel nog eens gewerkt!
We hebben deze week de laatste administratieve zaken afgewerkt omtrent het Taalstimuleringsprogramma van Stichting Projekten.
Op donderdag vonden Anika, Camille en Laetitia dat het tijd was voor wat ontspanning en gingen op stap naar Havana Lounge. Dana verstaat iets anders onder ontspanning en genoot van een avondje alleen thuis. Zalig!
De volgende morgen sliepen alle feestbeesten, uiteraard behalve Laetitia, uit! Zo begonnen Dana en Laetitia samen de dag met u raadt het al WERKEN!
(Geloof het of niet, vakantie is het hier NIET maar soms, genieten we toch!)
Echter, de week die ons te wachten stond, beloofde wel wat anders te worden. We gingen onze laatste week naar Djoemoe.
We vertrokken maandagmorgen met gemengde gevoelens en een overvolle taxi naar Zorg en Hoop.
Langs de ene kant waren we blij dat we naar onze tweede thuisbasis konden. Langs de andere kant, wisten we dat we afscheid moesten gaan nemen.
De aankomst op Djoemoe was geweldig, er stond een heel ontvangstcomité ons op te wachten!
Veel tijd om ons te settelen hadden we niet, er was een workshop met de siko tongö basjas gepland om 16u. Hier gingen ze de voorbije themas en lessen van het Taalstimuleringsprogramma evalueren. Dit was erg interessant om te volgen en we hebben er toch wel wat van opgestoken.
s Avonds besprak Dana met Camille nog de komende stagedagen in Semoisie en Laetitia deed hetzelfde, maar dan met Anika voor Djoemoe.
De volgende dagen gingen zoals gewoonlijk op stage. Maar het was met een ander gevoel, we wisten dat we afscheid moesten nemen van elke school.
Woensdag namen we afscheid van Semoisie en Djoemoe, vrijdag van Godo en Bofokule. Elke school kreeg, zoals jullie reeds lazen, een box met veel materialen erin.
De boxen werden op elke school heel enthousiast onthaald, net als de bundels met activiteiten, tussendoortjes en liedjes. Deze hadden we met veel zorg gemaakt en gebundeld voor elke leerkracht en schoolhoofd.
Op donderdag stond er een tripje gepland! We trokken met zn allen naar de Ananasberg. Ze zeiden ons dat het maar een half uurtje stappen was, a peace of cake dachten we! Voor Laetitia zeker, na die zware tocht door Lapland!
Viel dat even tegen we moesten wel zeker een uur in de hitte en het vochtige weer lopen. De zon brandde fel!!! Aangekomen aan de berg, schrokken we ons een bult. De berg was precies een hoop asfalt, je raadt het al je kon er bijna een ei op bakken, zo heet! We beklommen de berg en wilden ons even rustig zetten. Dat lukte ons niet vanwege de hitte van de stenen. Er was maar 1 klein schaduwplekje voor wel 8 mensen! Proppen geblazen
Het was een loodzware tocht, maar we voelden ons zo voldaan toen we thuiskwamen. (Eindelijk, al die calorieën eraf ;-)!)
Vrijdag stond er alweer een zware dag op het programma, we moesten nu écht afscheid nemen van de school én van Djoemoe. Dit viel ons allen veel zwaarder dan we hadden verwacht. We vertrokken met pijn in het hart en met tranen in de ogen L
In het vliegtuig, een ijzige stilte. Iedereen had verdriet, maar verwerkte het op zijn eigen manier. Dana probeerde zichzelf in slaap te wiegen. Laetitia, Camille en Anika zetten hun zonnebril op om hun betraande ogen te verstoppen.
Dana en Laetitia verwerkten hun verdriet door samen lekker te gaan eten, Camille en Anika verwerkten het verdriet bij een lekkere Parbo!
Op zaterdag trokken Laetitia, Camille en Anika naar een groots Reggea-festival hier in Paramaribo. Dana was nog moe van de emotionele week en besloot thuis nog wat uit te rusten en wat te skypen met het thuisfront (dank u liefje, dat je zo laat opbleef ;-)!).
Voilà witte mensen (want jawel, ook Laetitia ziet bruin!!!) dit was onze blog voor deze week. We hopen dat jullie ervan genoten hebben en hopen dat misschien ook eens te kunnen lezen in reacties?! J hint hint!! (het is écht fijn om reacties te krijgen!!)
We weten het, het is al schandalig lang geleden dat we hier nog iets gepost hebben. Dit komt door onze stage in het binnenland, het bezoek van Dana, meteen daarna een uitstap naar Galibi en meteen daarna Kinderboekenfestival te Saramacca.
Jullie horen het, wie dacht dat we hier op vakantie waren, heeft het goed mis J! Enkel tijdens het bezoek dat Dana kreeg (véél uitstapjes) en het weekendje Galibi (reuzenschildpadden) voelden we ons toch even op vakantie.
We zullen beginnen bij het begin:
Dinsdag 2 februari (ja, het is écht een maand geleden! We verschieten er zelf van!!!)
Deze dag hebben we ingepakt en de laatste voorbereidingen getroffen voor onze stageweek te Djoemoe en omstreken. We verschoten ervan hoe zwaar onze zak wel woog! Dit kwam doordat we nu niet 5 dagen, maar wel 8 dagen daar gingen verblijven. We zouden ook het weekend daar doorbrengen.
De volgende dag vertrokken we naar Djoemoe. We werden opgewacht aan het vliegveld door oom Stan. Het is echt onze tweede thuis geworden hier! Die avond hadden we nog een gesprek met de hele groep over het verdere verloop van de week.
Donderdag en vrijdag had Laetitia stage in Bofokule, zij stond hier samen met Anika. Ze hebben niet alleen stage gegeven, ze hebben ook de muren proper gemaakt zodat deze kunnen geschilderd worden. Het werd zo erg geapprecieerd door de directrice dat ze een GROTE watermeloen kregen!
Diezelfde dagen stond Dana op stage in Godo, dit samen met Camille. Zij hebben hier gewerkt rond het lichaam en hebben de juf enkele liedjes aangeleerd. We hebben ook een relaxerend liedje aangeleerd -> Ik ben een wandelende boom jij bent een wandelende boom (de KdG-people zullen het wel kennen ;-)! met dank aan Lien Werbrouck!!)
Als afsluiter van de week, trokken we met de kapitein naar de Tapawatra-watervallen. Deze keer gebeurde het met meer klasse en nam de kapitein een fles champagne mee! ZALIG J
Zaterdag zei de kapitein dat we met hem mee op stap mochten. Leuk, dachten wij! Viel dat even tegen dat we 3 uren in de boot moesten zitten en dan een hele tijd moesten wachten ergens op een eiland. De kapitein had blijkbaar gewoon een vergadering. Wisten wij veel dat we muskietenspray moesten meenemen. Met als gevolg mooie benen vol rode bulten!!!
Op de terugweg, heeft de kapitein het wel dubbel en dik goedgemaakt, we stopten aan PRACHTIGE watervallen waarin we een verkoelende duik mochten nemen.
Op zondag wilden we een tripje maken naar de Ananasberg, deze viel letterlijk in het water. We hadden hier nog nooit zoveel regen uit de lucht zien vallen! Kleine droge tijd noemen ze dat dan J
Gelukkig maakte de avond het wel goed. We trokken naar een Broko-day. Dit is een feest tijdens de rouwperiode. Hier hebben we kennisgemaakt met heel wat leuke, luide, klappende, dansende, rituelen. Bij het terugkeren naar het huis in Djoemoe, hebben we de rivier overgestoken met een bootje zonder motor. Wat waren we blij dat we heelhuids aan de overkant raakten!
Maandag en dinsdag liepen Dana en Laetitia stage in Djoemoe. We werden maandagmorgen opgeschrokken door een jongen van de eerste klas die plots flauwviel tijdens de dagopening. Wij schrokken ons een bult, maar de mensen van daar reageerden er heel koeltjes op en brachten hem naar de polikliniek.
Aangekomen in de klas spraken we af met de juf dat wij onze activiteit na de pauze zouden uitvoeren.
Dit spraken we ineens af voor de twee dagen.
Toen de kinderen om de beurt naar het toilet moesten gaan, zagen we de juf plots met haar stok achter het hoekje vertrekken. Laetitia haastte zich naar buiten en kon nog net een jongetje redden van een klap.
We leerden ook hier verschillende liedjes aan gedurende de twee dagen. De juf zei ons dat ze ze zeker nog ging gebruiken in de klas. We hopen dat dit ook echt zal gebeuren, het zou erg helpen om de kinderen rustig te krijgen.
Woensdag keerden we terug naar de stad. We zouden om 13 uur opstijgen, we waren dus tegen 12u30 op het vliegveld. Het bleek echter zo dat het vliegtuigje nog niet vertrokken was uit Paramaribo. Het zou dus veel later worden. Dana kreeg het warmer en warmer, ze wou écht naar de stad vertrekken en voor het bezoek arriveren! Uiteindelijk vertrokken we rond 15u30 richting Paramaribo. Een geluk bij een ongeluk, het bezoek had 3 uren vertraging op Schiphol door de sneeuwval.
Dana haar bezoek arriveerde in de Florastraat omstreeks 21u30. Het was een erg blij weerzien met iedereen!!! Ze reden met de taxi tot aan het hotel, dropten daar de koffers en gingen nog een snelle hap doen in t Vat.
Op donderdag gingen Laetitia, Camille en Anika fietsen huren en zijn zij tot bij Stichting Projekten gereden.
Dana verkende de stad met het bezoek.
s Avonds trok Laetitia met de anderen en ook de studenten van lager onderwijs naar de Burger King om te genieten van een goede, vettige hamburger.
Vrijdag overdag heeft ieder zowat zn eigen ding gedaan.
s Avonds gingen we samen naar Zus & Zo, gezellig iets drinken en hebben we ook enkele tripjes vastgelegd.
Op zaterdag trok Dana met haar bezoek naar White Beach, dit was écht chillen ZALIG J!
Laetitia daarentegen, bleef naarstig aan het werk en heeft de hele dag gewerkt voor school.
Zondag trokken we met de hele groep naar Fort Zeelandia om hier een rondleiding te krijgen en heel wat informatie te vergaren om in ons eindwerk te stoppen. Ook vandaag, kwamen Camilles vriendinnen, Sophie en Giel aan! Het beloven nog fijne dagen te worden!!
Op maandag trokken Dana en Laetitia samen met het bezoek van Dana op trip. We zouden een River Cruise gaan doen.
We bezochten Fort Nieuw Amsterdam, Frederiksdorp, plantage Rust & Vrede en we gingen dolfijnen spotten in de samenvloeiing van de Surinamerivier met de Atlantische Oceaan. Wat hebben wij een heerlijke dag gehad!
Dinsdag heeft Laetitia opnieuw een hele dag voor school gewerkt. Dana is wat gaan rondfietsen in de stad met het bezoek, maar trok zich in de late namiddag terug in de kamer van het hotel (met jawel, AIRCONDITIONING!!) om verslagen te typen en ook nog wat andere dingen af te werken.
Op dinsdagavond zijn we ook naar de standhoudersvergadering geweest voor het komende Kinderboekenfestival te Saramacca.
De dag erna trokken we opnieuw met de gehele groep op trip! We gingen op trip naar Brownsberg. We waren reeds in het dorpje Brownsweg (aan de voet van de Brownsberg) geweest met het Kinderboekenfestival, maar de berg zelf hadden we nog niet gezien. Het was een erg mooie trip met een supergoede organisatie! Eten en drinken à volonté!
Op donderdag trok Dana met het bezoek op het laatste nippertje nog naar de Vlindertuin, een erg mooie belevenis Laetitia werkte nog enkele dingen af die af moesten voor Stichting Projekten.
Om de vakantie van Dana haar bezoek mooi af te sluiten, zijn we s avonds met de hele groep gaan eten in het Pannenkoeken- en poffertjeshuis. Het was geweldig. De avond werd nog beter toen we naar Tangelo trokken om daar een suuuperlekker ijsje te eten!!
Vrijdagmorgen was een zware morgen, Dana moest afscheid nemen van mama, papa en haar vriendje! Auwtch maar toch was er een lichtpuntje, we vertrokken samen met de studenten van lager en Camille haar vriendinnen op trip naar Galibi (reuzenschildpadden).
We hebben mooie stranden, soepschildpadden, Atlantische Oceaan, dansende indianen, Zoo, Frans-Guyana (gevangenis waar ook Papillion zat, strand, ) gezien. Het was gezellig en leuk, maar wel soms HEEL nat!! (boot, regen, )
Op maandag hebben we vooral kleren gewassen en opgeruimd. s Avonds zijn we gaan eten bij Zus & Zo, om het verblijf van Giel en Sophie mooi af te sluiten. Zij zullen morgen vertrekken, net als wij die vertrekken naar het Kinderboekenfestival te Saramacca.
Van dinsdag tot en met vrijdag zaten we in Saramacca. We hebben enorm veel kinderen gehad en geëntertaind. Het was druk, vermoeiend, maar we houden er wel een voldaan gevoel aan over. We merken dat we hier iets betekenen voor de mensen en de kinderen, dit doet ons veel goed.
Zaterdag hebben we platte rust gehouden, we waren uitgeput na die drie drukke weken! Pas s avonds kwamen we op gang, we gingen naar de Pizza Hut en daarna trok Laetitia met een hele bende nog naar Zsa Zsa Zu. Dana bleef thuis, want ze heeft een keelontsteking. Ze heeft hier dus ook al kennisgemaakt met de plaatselijke dokters! J Ik moet zeggen, het was een goede kennismaking. De dokters hier hebben blijkbaar allemaal gestudeerd in Nederland of Cuba, dit stelde me al heel wat geruster!!
Zondag hebben we nog wat uitgerust en vooral veel gebeld met het thuisfront. Dit doet ons écht deugd. Laetitia is s avonds met de 3 studenten van lager naar de Holika-verbranding geweest. Het feest aan de vooravond van Holi Paghwa (Hindoestaans Nieuwjaar). Dana heeft met Camille huisjes gezocht op internet (ja schatje, ook hier denk ik aan onze toekomst J ik kan het maar niet uit mijn hoofd zetten!!).
Deze ochtend waren we uitgenodigd door een Hindoestaanse vrouw die we hebben leren kennen op het Kinderboekenfestival. Dit is de huisbazin geweest van Marie, een vriendin van Laetitia. Ze nodigde ons uit om bij haar te komen eten, drinken en te luisteren naar een muziekgroepje. Het was echt de moeite waard! We hadden ook allemaal een erg mooi kleurtje als we daar vertrokken. Ze smeren je namelijk vol met kleurrijk poeder omdat het een kleurrijk feest is (logisch, toch J)!
We hopen op vele en leuke reacties van IEDEREEN J! Ook nieuwe weetjes (roddels ;-)) vanuit België zijn altijd welkom.
Alvast bedankt om de tijd te nemen om dit lange verslag te lezen!
Dikke dikke knuffels en zoenen vanuit het heerlijke Suriname,
Hier het laatste verslag van de maand januari. Jaja, er is reeds een maand gepasseerd J! De tijd vliegt hier Hopelijk bij jullie ook, met al die sneeuw en vrieskou ;-) en hopelijk niet al te veel gemis van ons?! Wij missen jullie wel hoor!
We willen jullie al even héél hard bedanken voor de vele reacties, dit doet ons echt deugd om te lezen! (maar dit wil niet zeggen dat we nu niets meer van jullie willen horen eh!!!)
Hoe zag onze voorbije week eruit:
Op maandag hebben we de laatste hand gelegd aan onze knutselwerkjes voor het Kinderboekenfestival te Brokopondo, Brownsweg. Ook trokken we nog even naar de Stichting voor de laatste informatie met betrekking tot het vertrek op dinsdag.
Dinsdag om stipt, jawel écht waar, 14u vertrokken richting Brokopondo. Met pak, zak en hangmat (die we net gekocht hadden) waren we weg. Deze keer waren we niet maar met zn vieren nee hoor, de stagiaires van lagere school waren er ook bij! Een man in ons midden, het is eens wat anders J.
Na een helse rit, het grootste stuk over een pas aangelegde en enige geasfalteerde weg naar het binnenland, kwamen we aan het laatste stuk een bauxietweg! Man man, wat zie je dan af. Je wordt helemaal door elkaar geschud! Wat een geluk dat we ons Touristilletje namen!!
Aangekomen bij onze kampplaats, zochten we naar een handleiding en een sterke vent om onze hangmatten op te hangen. Wat een geluk dat er een zeker Jamal in de buurt was. Hij heeft al onze hangmatten stevig opgehangen en jawel, ze zijn tot vrijdag blijven hangen.
Al hoorden we soms wel wat geknars en gekraak van de touwen, we zijn niet naar beneden gestort! Alle 7 hingen we aan 1 balkje vast het was écht geen dikke balk!
Na een niet zon goede nachtrust, onderbroken door gesnurk van Maarten, het gaan baden van onze buren op een onmenselijk uur, het gezang heel vroeg in de ochtend (4 uur), boomkikkers, trokken we met volle moed naar het festivalterrein. Daar aangekomen kwamen vanaf 8u30 de groepen van de scholen naar ons toe. We deden een hele voormiddag activiteiten met de kleuters, dit verliep niet altijd even vlot vanwege de taalbarrière. Toch is het ons gelukt en hadden we een vruchtbare voormiddag (om het met een Surinaamse uitdrukking te benoemen).
In de namiddag mochten we vrij op het festivalterrein rondlopen en hebben we ook de kinderen nog wat geëntertaind met heel wat spel, dans en muziek.
Om 19u sloot het festival zijn deuren en mochten we moe maar voldaan naar de kampplaats vertrekken waar een overheerlijke maaltijd (met jawel RIJST) op ons stond te wachten.
De tweede nacht sliepen we al wat beter, en dit kwam ook ons gemoed ten goede.
Opnieuw aangekomen op het terrein, moesten we, in tegenstelling tot woensdag, heel lang wachten op de eerste groep. Pas om 10u kwam die erdoor. Onze Surinaamse stagiaires kleuteronderwijs werkten goed mee en hielpen bij het verminderen van de taalbarrière. Deze voormiddag verliep net als die van woensdag redelijk vlot en goed.
De namiddag daarentegen was een chaos. Er kwamen veel meer mensen opdagen voor de wedstrijden dan ze hadden ingecalculeerd. Daardoor waren er te weinig zitplaatsen en werden de kinderen erg ongeduldig en wild. Zo hadden Laetitia, Anika en Camille op een bepaalde moment wel meer dan 50 kinderen in toom te houden. Dana en Evi werden in het muurschilderkraam gezet en ook hier werden we zowat zot! In de felle zon ongeveer 40 kinderen verf en een penseel bezorgen het is een karwei.
Als ontspanning hebben we na het harde werk een biertje (Dana uiteraard een plat watertje ;-)!) gedronken met wat Nederlanders die we daar leerden kennen.
De laatste dag op vrijdag hier keken we toch een beetje naar uit. Het werd een rustige voormiddag. Er kwamen niet veel scholen. Ieder van ons kreeg een andere stagiaire, deze keer van de bovenbouw. De stagiaire van Dana meldde al voor het festival begon dat ze de kleuters écht niet zag zitten. Dit merkte je heel erg, ze stond erbij en keek ernaar! De stagiaire van Laetitia daarentegen voelde zich helemaal thuis tussen de kleuters en sprong mee als een kikker in het rond.
Gelukkig mochten de kleuterstands reeds opruimen om 12u30. We hebben dan nog de hele namiddag finales van de musicals gevolgd. Omstreeks 18u40 vertrokken we terug richting Paramaribo. Wat waren we blij dat we weer naar ons eigen bed konden vertrekken. We waren écht doodop!
We dachten, ongeveer 2u rijden dat lukt nog wel. Vergeet het dus maar, we waren pas thuis om 21u30. Het is hier blijkbaar de gewoonte dat ze ieder, die ongeveer op de weg woont, naar huis brengen. Gelukkig lag ook de Florastraat op de weg, dit maakte al veel goed J!
Moe maar voldaan kropen we in ons nestje en sliepen we lekker uit. (behalve Laetitia, die zoals reeds elke dag héél vroeg wakker was)
Het weekend, op zaterdag hebben we niet veel gedaan. Vooral gechilled!
Omstreeks 18u trokken we naar de kerk samen met Camille en Maarten, jawel jawel In België doen we het niet of toch niet vaak, maar al die gezangen en gebeden hebben ons tot inkeer gebracht J. En jawel, door wie werd de mis gedaan door een VLAMING!
Na de mis trokken we met zn zevenen naar het Poffertjehuis!!! Mmmm, op de kaart stonden verrukkelijke pannenkoeken en andere dingen. Zout, zoet, werkelijk ALLES kan je hier krijgen!
Wij namen een pannenkoek Italiano. Hij was overheerlijk J! (watertand maar allemaal ;-)!)
Na het Poffertjeshuis gingen we nog iets drinken in de Zus&Zo. We hebben besloten dat we volgende keer daar gaan eten, het rook er nog verrukkelijker dan bij het Poffertjeshuis.
Vandaag hebben we opnieuw niet zo heel veel gedaan, enkel verslagen getypt. We zijn nog iets gaan drinken bij Broki aan de waterkant. Wat heb je daar een mooi uitzicht!!
Jullie horen het, het is hier druk. Op woensdag vertrekken we opnieuw naar Djumu en deze keer blijven we ook het weekend daar. Jullie zullen dus even niets van ons horen, want als we woensdag 10 februari terugkomen naar de stad dan krijgt Dana bezoek!!!
Jawel, nog 10 keer slapen en de mama, papa, Kirsten en natuurlijk het liefje komen op bezoek!! Wat kijkt Dana er naar uit.
Goed, hier stoppen we ons verslag. Tot een volgende keer!
Knuffels en kusjes, Dana & Laetitia
We missen jullie!!! (vergeet de brieven niet ;-)!)
Het was weer een drukke week. Daarom dus nu pas ons nieuw verslag.
We zullen beginnen bij het begin. Maandag vertrokken we opnieuw naar Djumu. Daar aangekomen installeerden we ons opnieuw in dezelfde kamer als vorige week. Dit wordt onze vaste stekje voor de komende tijd in Djumu.
We moesten niet alles uitladen, want de volgende morgen zouden we alweer vertrekken. Ditmaal alleen ik en Laetitia. We vertrokken naar Semoisie. Daar gingen we twee dagen stage lopen in de school. Doordat het ongeveer een half uur heen is met de boot, werd er beslist van daar te overnachten. Dit mochten we doen in een huis van de kapitein.
De eerste dag op school, we kwamen al meteen te laat doordat onze bootsmannen ons vergeten waren. Geen goede indruk dus! Aangekomen in de klas, maakten we meteen kennis met de Surinaamse opvoedingsmentaliteit. De stok wordt hier nog steeds gehanteerd. Jammer genoeg!
Het is erg schrijnend om te zien, dat kleutertjes van 4 jaar op hun handen en in hun zij geslagen worden. Dit raakte een zéér gevoelige snaar bij ons beiden.
We zijn dan maar begonnen met onze activiteit en trokken met de hele klas naar buiten. Daar hebben we bewegingsspelletjes gedaan en de lichaamsdelen leren kennen. De activiteit verliep erg goed. De kleuters verstonden ons wonderwel.
In de namiddag zijn we met Mavis, onze plaatselijke gids, door het dorp getrokken en hebben we wat gepraat en gekeuveld met de lokale bevolking. Om 16u was er Nederlandse les voor de lokale bevolking en deze hebben we ook bijgewoond.
Na de les trokken we naar ons huisje en werd er lekker voor ons gekookt. Rijst met bruine bonen en kip. (Wat een tegenvaller voor Dana die géén bruine bonen lust J!)
Het werdnog een gezellige babbelavond onder vrouwen ;-). We kwamen erg veel te weten over Suriname en de geschiedenis. We hebben ook meteen een interview geregeld met Mavis voor onze bachelorproef.
De volgende morgen stonden we optijd op om onze rugzakken weer te pakken. We wandelden naar de school samen met de lokale kinderen. Iedereen groet elkaar, het is daar een vrolijke bedoening s morgens (en ook s avonds ;-)!)
Aangekomen op school konden we de dagopening meemaken. Dit is erg apart. Ze hijsen de Surinaamse vlag en zingen Saramaccaanse liederen. Daarna mag iedereen naar zijn eigen klas vertrekken en wordt er opnieuw gezongen.
De juf begon de dag met een gesprekje over het menselijk lichaam. Ze bespraken de verschillen tussen jongens en meisjes. We hadden ze onze twijfels bij de manier waarop ze het aanpakte J!
We zijn dan samen met de kleuters opnieuw naar buiten getrokken voor onze activiteit. We hebben de klas deze keer wel opgesplitst in drie groepen (als je weet dat ze met 42 in de klas zitten, is dit wel verantwoord). We speelden spelletjes met een zelfgemaakte kleurendobbelsteen en probeerden de kleuters hiermee een beetje wegwijs te maken in de wereld van de kleuren.
Na onze activiteit trokken we met de hele klas opnieuw naar buiten omdat de juf een lesje gymnastiek had voorbereid. We dachten, leuk, zo kunnen we de juf ook eens observeren. Wat bleek toen we buitenkwamen ze had haar handboek bij haar en kon niet lezen wat er stond geschreven. Wij moesten dus zeggen wat de bedoeling van de activiteit was
Al bij al viel Semoisie wel mee, alleen met de opvoedingsstijl zijn we het helemaal niet eens.
Om 11u50 kwam Mavis ons uit de klas halen, want onze boot stond reeds te wachten. We moesten ons haasten, want we gingen naar een training voor de lokale siko tongö basjas. (Jaja, zoek maar op wat het betekend ;-)!) Onze eerste woordjes Saramaccaans kennen we al.
Hier hebben we een hele namiddag gezeten en lekker gegeten.
Op donderdag ging Dana met Anika naar Bofokule. Hier hebben we ook activiteiten gedaan met de bewegingsdobbelsteen. De juf hier is echt héél goed! Ze straalt, het is een zaligheid om in deze school stage te lopen. We kwamen op het einde van de dag te weten dat we vrijdag een dagje vrij hadden omdat er oudervoormiddag was. Wij hebben dus een hele dag op Kumalu-eiland geholpen.
Laetitia ging met Camille naar Godo. Dit was een helse verandering. Laetitia stond bij de 4-jarigen, Camille nam de 5-jarigen voor haar rekening.
Laetitia mocht meteen haar activiteit doen, de kleuters deden goed mee maar het versje was een beetje te hoog gegrepen voor kleuters die geen of weinig Nederlands kennen.
De juf was erg sympathiek, ook naar de kleuters toe. Het leek haar een heel goede juf.
Tot ze de volgende dag opnieuw op school kwam. Ze had de twee klassen voor haar rekening en dit merkte je aan haar aanpak. Ze had niet veel activiteiten voorzien en liet de kleuters een hele tijd met hun hoofd op de bank liggen.
De activiteit van Laetitia & Camille verliep goed en de kleuters deden goed mee.
Vrijdag vertrokken we na het middageten naar het vliegveld van Djumu. We vertrokken met een bootsman die we niet kenden en waren het zinken nabij. Thank God for the zwemvesten we kwamen aan met de boot aan de stelplaats, toen tot onze grote verbazing de man van de quadtaxi er niet was! We konden dus beginnen sleuren en trekken. We hadden onze handen, armen, ruggen, meer dan vol! Helemaal nat van het zweet kwamen we aan, toen we ontdekten dat we maar 1 fles water bij ons hadden om te delen onder 14 mensen.
Toen we in het vliegtuig zaten en in slaap vielen werden we prompt wakker geschud door een helse vlaag van turbulentie. We zakten letterlijk naar beneden en vlogen van onze stoeltjes! Gelukkig dat we onze gordels aanhadden
Wat waren we blij toen we nog heelhuids thuiskwamen in ons gezellig appartementje!
Het weekend werd opnieuw een drukte van jewelste met allerlei voorbereidingen voor het komende Kinderboekenfestival te Brokopondo waarnaar we morgenmiddag vertrekken. Op zaterdagavond zijn we samen met Reanne en Denice (collegas van de Stichting) naar een karaokebar getrokken en hebben we lekker gezongen. Ook zondagmiddag vonden we nog even de tijd om te ontspannen en trokken samen met Camille, Evi en Jolien naar een plaatselijke Shopping Mall.
Voilà lieve mensen, dit was onze week! Wij hopen jullie elke keer opnieuw te kunnen boeien met onze verhalen en hopen op VEEL reacties !!!!
Dikke knuffels en zoenen,
Dana & Laetitia
PS: voor de mensen die ons een briefje willen schrijven: (KLEEF ZEKER EEN PRIORZEGEL!!)
Eerst en vooral willen we jullie bedanken voor de vele en leuke reacties op onze blog. Dit doet ons veel deugd en geeft ons ook veel steun!
We zijn deze week voor het eerst naar Djumu geweest, daar hebben we kennisgemaakt met onze 4 schooltjes waar we stage zullen lopen. Onze eerste school die we bezochten, in Semoisie, was een echte cultuurschok! De kleuters zaten met 40 kinderen in de klas voor 1 juf. Dit is al iets heel anders dan wij gewoon zijn. Aan structuur was er geen gebrek, de kinderen moeten een hele tijd op een stoel zitten en zwijgen. Als ze iets tegen elkaar zeggen, wordt er met een stok op de tafel geklopt. Dit was dus een echte verandering voor ons.
Omdat we lang moesten wachten tot iedereen terug meekon met de boot, zijn we samen met onze "gids" Mavis het dorp ingetrokken. Dit was echt magnifiek mooi! De huisjes staan allemaal bij elkaar gegroepeerd per familie maar toch kris kras door elkaar. Echt mooi om zien! We zijn dan kennis gaan maken met de kapitein, want in Semoisie zullen we ook moeten overnachten. Na kennis gemaakt te hebben met de kapitein, gingen we verder en kwamen we bij een vrouw die kalebassen maakt. Dit zijn grote vruchten (je hebt ze ook in het klein en een tussenmaat) die ze uithollen en koken. Daarna maken ze ze verder schoon en maken ze hierin mooie tekeningen. Eens de tekeningen erin staan, moeten de kalebassen nog drogen. Dan zijn het supermooie souvenirs!
De tweede dag trokken we naar Godo. Dit ligt aan de overkant van de rivier waar onze logeerplaats zich bevindt. Met de boot waren we er dus op minder dan een minuut! Deze school was een verademing voor ons. Hier waren 2 klasjes van elk 16 kleuters. Ook de juffen hier zijn gekwalificeerd, dit merk je echt. De lokalen zelf waren ook veel aangenamer ingericht dan die in Semoisie. Nu ja, we gaan ons best doen om ook Semoisie tot een aangename werkplek te maken.
Op de derde dag trokken we naar het schooltje op Djumu zelf. Hiervoor konden we te voet gaan. De klas in Djumu telt ongeveer 30 kleuters, dit is ook al wel wat meer dan we gewend zijn. Maar het lukt ons nog wel de juf in Djumu had ook leuke ideetjes om met de kleuters te doen. Toch moesten wij haar 'gymuur' vullen. We hebben hier zelf ook wel van genoten, het is leuk om gewoon elke dag met je kleuters naar buiten te kunnen! Wel is het zweten en puffen in die hitte hier.
De laatste school die we bezochten was Bofokule. Dit lokaal was ook erg donker. De kleuters zaten met ongeveer 40 in de klas. Dit kwam doordat 1 juf op zwangerschapsverlof was in de stad. De juf die er was, was wel echt heel gemotiveerd en dat was fijn om te zien. De kleuters in deze klas waren wel enorm druk, ze mochten ook alles. Er was 1 kleuter die gewoon tegen de muur omhoog klom. De juf heeft met haar kleuters ook een erg goede gewoonte om na de koek en het drankje de tanden te gaan poetsen. Dit vonden echt bewonderenswaardig!
Zo, onze week in het binnenland op de schooltjes was erg vruchtbaar. We kunnen de komende week aan de slag met onze gemaakte activiteiten!
Als avondactiviteit zijn we de eerste avond naar Bendekondre geweest. Hier ligt al een hele maand een lijk, de moeder van de kapitein. In deze cultuur vieren ze vanaf de dood tot de begrafenis hele nachten feest. Ze vinden hier dat het leven niet eindigt na de dood. Dit was een erg unieke ervaring om zo'n ceremonie mee te kunnen maken.
Hoe hebben we de week op Djumu overleefd:
- Baden in de rivier (écht waar, met alle vrouwen in de rivier onszelf wassen!) - Tanden poetsen vanop het balkon met een fles water in de hand - Met een lange broek, t-shirt met lange mouwen, in een slaapzak ... En dat bij 30° ... STOMME MUGGEN! - Eten gekookt door profkoks Mike en Stan!!! - Mike die ons redde van 2 slangen, een gifslang en jawel ... een BOA CONSTRICTOR! Hij heeft wel iets over het hoofd gezien ... De Boa Constrictor is kunnen ontsnappen naar de rivier waar wij moeten baden!!! - Heeeeeeel veel smeren (muggenmelk, zonnecrème, aftersun, crème tegen het jeuken van de muggenbeten, ...) - Veel krabben aan de muggenbeten ... - Toiletten die niet doorspoelen - Nooit weggaan zonder zaklamp, want het is er PIKDONKER - ...
Jullie lezen het, het was een helse week!! Toch was het een hele leuke en mooie ervaring en zijn we blij dat we morgen mogen terugkeren.
Dit weekend hebben we in Paramaribo de hele tijd gewerkt aan onze activiteiten voor de komende week. Als ontspanning hebben we op zaterdagavond wel een Pizza Hutje gedaan. Daar heeft Dana haar pizza gratis gekregen! Hij was namelijk eerst aangebrand en ze moest daarna nog zeker een kwartier wachten op een nieuwe. Zeer gezellig als je met z'n vieren samen wil eten ... !
Goed, wij gaan nu afsluiten en vanavond een frisse pint drinken met onze medestudenten van lager!!
Veel groetjes en kusjes van 2 uitgeputte bakra's ...
Nadat we een dagje thuis gewerkt hebben aan onze opdrachten, gooiden we ons opnieuw voor het verkeer. En ook de mannen waren weer van de partij! Hier als bakra fietsen is een hels avontuur:
- We moeten links rijden; - We moeten goed uitkijken voor de gevaarlijke rijstijl; - Niet verschieten van het getoeter (het heeft hier werkelijk alle mogelijk betekenissen! Gaande van hallo zeggen tot 'schatje' ...) - En ga zo maar even door ...
Aangekomen bij Stichting Projekten legden we onze gemaakte opdrachten voor en ze waren hierover zeer enthousiast. Dit is fijn om te horen en werkt zeer motiverend!
Omdat we enige tijd moesten wachten bij de Stichting, besloten we ons visum "Kort verblijf" te laten verlengen. Met ons plan in de hand vertrokken we voor een hele tocht door de hete middagzon. Daar uiteindelijk aangekomen en ons paspoort aan de balie gegeven, vroegen ze ons tickets ... Daar hadden we dus niet aangedacht en ook niemand had het ons verteld. Daar stonden we dan, 4 bakra's zonder een ticket. We zijn dan naar een internetcafé getrokken en na veel zweten en zwoegen is het ons uiteindelijk gelukt om de e-tickets opnieuw af te printen! Gelukkig maar ... Dan moesten we nog terug naar de vreemdelingenpolitie stappen, want we hadden een lift gekregen van een supervriendelijke Surinaamse vrouw (leerkracht ... wat een toeval)! Gelukkig duurde het afstempelen van ons visum maar enkele minuten.
Na het visum in orde gebracht te hebben, trokken we terug met onze fiets naar de Stichting voor onze verdere afspraken die dag met Meivis en Marjouri. Nu weten we alles wat we moesten weten voor het binnenland! Het beloofd superfijn te worden!!!
Na een lange en zware dag hadden we nood aan wat ontspanning en die hebben we gevonden in 't Vat en La Caffe samen met de studenten van Lager Onderwijs en Vincent (de neef van onze huisbaas). We zijn eerst iets gaan eten en zijn daarna even het nachtleven ingedoken. Dana met iets minder zin door een ontstoken muskietenbeet op haar enkel! Toch hebben we er met z'n allen erg van genoten.
Na een zware nacht een rustige dag ... Vandaag zijn we op shoppingtrip geweest! We hebben slippers, pangi's, ... gekocht. Het is hier zo goedkoop dat onze koffers nu al overvol zit! Wat nu gedaan?? Extra kilo's kosten vééééél geld!!! Iemand een idee om dit te voorkomen? Daarna hebben we genoten van een zaaaaalig lekker ijsje!!
Nu maken we ons klaar voor het binnenland, maandag om 12u nemen we een binnenlandse vlucht naar Djumu! Spannend .. We kijken er enorm naar uit om dit avontuur aan te gaan en staan volledig achter het project "Vroege taalstimulering bij kinderen". Dit project werd opgezet omdat de kinderen in het binnenland thuis geen Nederlands praten, maar dit wel de schooltaal is.
Goed, nu hebben jullie weer heel wat te lezen gehad. Nu heb je een paar dagen rust ...! Wij vertrekken alvast met veel plezier maar ook wel met een klein hartje.
Gisteravond zijn onze collega's van het lager onderwijs iets komen drinken en het was heel gezellig! We hebben samen wat gedronken en gepraat en hebben elkaar wat beter leren kennen. Het was echt een gezellige avond!
We zijn vandaag opnieuw naar Stichting Projekten gegaan en hebben nog wat extra informatie gekregen over de opdrachten. Ook hebben we de morgenzege meegemaakt. Dit is echt wel een belevenis, er wordt gebeden, gezongen en gedanst.
Op weg naar huis zijn we langs de Blokker gereden, deze was vandaag jammer genoeg gesloten wegens inventaris. Morgen rijden we er opnieuw naartoe, want we hebben echt een nieuw mes nodig! We wilden gisteren zoete patat bakken met wat zout erover (onze chips van hier ... SUPERLEKKER!) maar dit was een hele opgave om te snijden met een bot mes! Laetitia heeft het uiteindelijk toch tot een lekker einde gebracht
In de namiddag zijn we begonnen aan onze taak voor school, het gaat goed vooruit en we hebben al heel wat. Vrijdag laten we het stuk dat we reeds hebben, nalezen op de Stichting.
Morgen hebben we besloten een dagje niet naar Stichting te fietsen, maar op het appartement te werken. Zo kunnen we vrijdag met heel ons hebben en houden terug naar daar om feedback te krijgen.
de juf in Djumu had ook leuke ideetjes om met de kleuters te doen. Toch moesten wij haar 'gymuur' vullen. We hebben hier zelf ook wel van genoten, het is leuk om gewoon elke dag met je kleuters naar buiten te kunnen! Wel is het zweten en puffen in die hitte hier. 
!
