Bij deze wil ik nogmaals de mensen van Kvc De Zeemeeuw Oostende bedanken voor de afgelopen 2,5 jaar. Bij hen kon ik rustig en zonder druk groeien. Ik kon mij rustig laten opmerken door grotere ploegen. Ik heb de kansen gekregen die ik nodig had en zij hebben meer dan eens hun handen voor mij in het vuur gestoken. Ook al mijn ploegmaten van de voorbije jaren wil ik bedanken voor al het harde werk dat zij voor mij deden. Volgend jaar maak ik de stap naar Immo-Dejaeghere Lotto CT Menen, deze ploeg bied mij sportief gezien een ongeloofelijk programma aan. Ook de omkadering is mooi. Ik hoop volgend jaar bij Lotto Ct Menen mijn talenten te bevestigen. Nogmaals aan Kvc De Zeemeeuw Oostende: Bedankt !
Op een beetje ongelukkige datum moesten we nog afzakken voor de laatste manche van de Bvb, dit was dan ook de laatste koers van het seizoen 2011. Het was al een jaar geleden dat er nog eens een ploegentijdrit op het programma stond. Door alweer de typische wegenwerken in België was het moeilijk om in lac de l'eau d'heure te raken. Om 11u40 moesten wij van start gaan. Voor onze ploeg waren Jonas, Miguel, Diego, Jeroen en ik present. Al snel viel onze ploeg met een mannetje minder doordat Miguel zijn tijdritfiets onregelmentair was. Vanaf de start gaf jonas er een flinke lap op waardoor Jeroen bijna meteen moest afhaken. We reden een sterke tijd over de 32 lastige en heuvelachtige kilometers. Uiteindelijk landen we op een 16de stek. Een goede prestatie als je ziet dat we vanaf het begin nog maar met 3 waren.
Na de tijdrit kon ik even in het gras gaan liggen en nadenken over het voorbije seizoen. Het was een lang maar mooi seizoen. Bij de eerste jaars junioren heb ik veel kunnen opsteken. Vooral qua voeding en drank in een wedstrijd. Je leert namelijk dat de brandstoffen van je lichaam voldoende moet worden bijgevuld. Ik reed een heel seizoen constant en reed vlotjes mee in de grote koersen. Mijn overwinning in Zerkegem was zeker het hoogtepunt van het seizoen. Maar ook eens geselecteerd zijn voor een Nationale Testtijdrit deed ook deugd. De Tour Du Valromey was zeker 1 van de grootste ervaring die ik mocht meemaken. Ik stond goed in het klassement en de 3de dag was ik mee in de kopgroep, tot ik een "doodsmak" maakte in de gietende regen. Ik reed nog de 4de dag uit, maar kon toch in de top 50 blijven in het algemeen klassement. Daarna had ik enkele weken nodig om te recuperen van de verwondingen maar kwam al snel terug op niveau. Halfweg September kreeg ik afterekenen met zware verkoudheden en veel materiaalpech waardoor ik op de juiste momenten niet kon presteren. Jammer van het laatste deel, maar het seizoen is mooi geweest !!
Na nu al enkele weken van tegenslag (materiaalpech of koersomstandigheden) en ziekte wou ik nog eens zonder pech schitteren in de kermiskoers die plaats vond op slechts 10minuten van mijn deur. Maar de pech was al dagen voor de koers terug aanwezig. Donderdag nacht werd ik wakker met een verstopte neus, keelpijn en stevige hoestbuien. Een onsteking op de longen stelde de dokter vast. Normaal stond zaterdag Heestert al op het programma, maar ik wou me lichaam laten rusten met de ziekte om te knallen in Stalhille, dus ging ik zaterdag mee met Kevin Deltombe om te supporteren. Zondag waren de hoestbuien al niet veel beter. Papa Gino zei nog dat ik niet moest rijden maar de verleiding om te koersen was te groot. Al snel in de koers bleek dat dit niet de goede beslissing was. Ik kon een stevige inspanning maximaal 10sec echt goed volhouden. Ik kon wel eens in de aanval gaan met Jan Logier, maar al snel moest ik een paar tandjes terug schakelen omdat ik niet genoeg zuurstof kon opnemen. Wanneer de koers hard werd gemaakt moest ik noodgedwongen de rest laten gaan. Ik werd nog 18de maar dit was ondermaats. Jan Logier bewees nog maar eens zijn goede vorm van de voorbije weken. Hij maakte deel uit van de kopgroep en kon op 2ronden van het einde wegrijden. Door zijn uitstekende tijdrijderskwaliteiten kon hij zijn voorsprong stelselmatig uitbreiden. Hij kwam solo aan met een voorsprong van 52sec( een minuut dus volgens Jan ) en won zo zijn eerste wedstrijd van het seizoen, proficiat !
Dit was de laatste kans om je te bewijzen in een grote koers dit jaar. Deze kans wou ik volop benutten en startte vol goede moed aan de klimkoers in Jemeppe. Voor de start konden we nog even genieten van het WK bij de elite maar om 15u werd het dan wel serieus voor ons. Direct wanneer de officiële start werd gegeven trok Michael Goolaerts in de aanval. Ik had me voorgenomen om de eerste 20km niet aan te vallen. Maar wanneer ik Goolaerts zag aangaan moest ik ook mijn duivels ontbinden. Jan Logier, Michael Goolaerts, Benjamin Declercq en ikzelf konden een kleine kloof slaan met het peloton. Maar door het verkeerd in schatten van een bocht werden we direct terug gegrepen. Ik belandde hierdoor in het midden van het peloton. Meteen vertrok er een nieuwe groep. Zij zouden uiteindelijk wel slagen in hun opzet en een voorsprong nemen van mximaal 1minuut. Na 60km kregen we pas de eerste klim voorgeschoteld. Maar dan volgden de klims wel zeer snel op elkaar. Gpm 2 lag 2km na GPM 1 en GPM 3 maar 3km verder dan GPM 2. In de eerste klim kan ik mij goed vooraan positioneren. We zagen de koplopers in de verte rijden. Bovenaan op de top hadden we een afscheiding van een man of 30. In de afdaling reed ik lekker achteraan. Ik moest zeker 3minuten wachten tot de volgwagen bij mij was. Door de opeenvolging van de klimmetjes was het bijna onmogelijk om terug te keren. Ik gaf toch alles en kwam op klim 3 tot op 30seconden. Maar dan kraakte ik volledig en viel helemaal terug. Wedstrijd over en uit. Klasgenoot Jan Logier reed hier een dijk van een wedstrijd en werd 8ste.
Na een week ziekte besloot ik toch om in Sint-Denijs te rijden. Bij de nieuwelingen reed ik hier al 2x. Het parcour was zwaar en dat was spek naar mijn bek. Ook de wind maakte het nog extra veel lastiger. 11ronden moesten we afleggen, in totaal 86km. Al van in de start zitten de benen niet goed. De bovenbenen zaten blokvast. Ik had het gevoel dat ik deze morgen al een Interclub wedstrijd had moeten rijden. Al van in het begin trok Kevin Deltombe alle registers open. Hij raakte met 2man voorop. Het 3tal nam snel een mooie voorsprong. In ronde 2 zag ik het gevaar en probeerde de sprong te maken. Ik reed de volledige 2de ronde alleen tussen het groepje en het peloton. Alleen tegen de wind in beuken was dood gaan. Ik werd weer ingelopen en rust een 2tal ronden uit. De benen voelden niet beter aan, in tegendeel zelfs. In de volgende ronde plaats ik een bom op een van de 3klimmetjes. Ik krijg 8man mee. Samen reden we naar de kopgroep toe. De een deed wel wat meer werk dan de andere maar zo'n renners heb je altijd. We draaiden stevig rond vooraan en dit was in het nadeel van mij. Op 4ronden van het einde ging mijn licht volledig uit. Ik moest de rol lossen en viel ver terug. Niets van macht meer zat er in de bovenbenen. Ik bol als 20ste over de meet. Vooraan reden er nog 3man weg. Een Nederlander, Amerikaan en Kevin Deltombe. De Amerikaan haalt het voor Kevin en de Nederlander. Door de ziekte was ik niet 100% en kon ik niet het maximale zuurstofgehalte opnemen voor de spieren. Deze twee factoren heb je toch zeker nodig om in een zware koers als Sint-Denijs goed te presteren.
Geen interclub in Diegem of Zemst voor mij. Ik ging om 15u van start in Torhout, voor een goeie 86km verdeeld in 12ronden. Voor de wedstrijd was al duidelijk dat Dj-Matic de touwtjes in handen ging nemen. Met ondermeer Farazijn, Pyfferoen, Vandewalle,Bouvry stond hier een sterk blok. In de beginfase demareerde ze elk om hun beurt, ik ging bijna iedere maal mee omdat ik wist dat ze het ploegenspel gingen uitspelen. Dit was natuurlijk uitputtend. Een hoog tempo was aanwezig. De wedstrijd lag weer in een acordeon-effect.Halfweg koers kon er dan toch een 3tal wegrijden. Ze namen al snel een halve minuut. Ik probeer meerdere malen de sprong te maken maar steed werd ik tot orde geropen door het Dj-Matic blok. Op een goeie 4ronden van het einde zaten de renners van Dj-Matic iets te ver achteraan. Ik merkte dit op een plaatste nogmaals een demarage. Ik nam snel een goeie 15sec. Ik naderde ook behoorlijk vlug op de koplopers. Maar in het peloton zaten ze niet stil. Dj-Matic zette zic op kop van het peloton en draaide vlot rond. In geen tijd hadden ze me terug te pakken. Ook een ronde later waren de koplopers eraan voor de moeite. In de laatste ronde reed de Brit Rossi nog weg en hield stand tot aan de meet. In de massaspurt voor de 2de plek werd ik 12de.
Het was al van de Tour Du Valromey geleden dat ik nog eens een echte klim opreed. Vandaag was het dan weer zover. We waren zaterdagavond al neergestreken in Remouchamps en sliepen met de ploeg daar uit om de verre verplaatsing de zondagmorgen niet meer te moeten maken. De avond voordien had ik nog eens Gpm 5 verkend, col du Xhierfomont. Deze speelde elk jaar al een sleutelmoment en ik dacht dat het dit jaar niet anders zou zijn. De weergoden waren ons alweer niet gunstig, de regen viel met bakken uit de lucht. Om 14u mochten we vertrekken om eerst 6km achter de officiële wagen te rijden. Dan lieten ze ons los en mocht het vuurwerk beginnen. Onmiddelijk konden er 14renners wegrijden, ikzelf sprong niet mee om zoveel mogelijk krachten te besparen. Net voor de eerste klim probeer ik toch de sprong te maken, ik voelde me goed en kon dat ook niet wegsteken. Ik reed in 1beweging naar de achtervolgende groep toe. Maar de samenwerking liep niet echt vlot. Ik posteerde me dan maar weer vooraan in het peloton en reed met gemak de eerste drie cols op. Col nummer 4, de Stockque reed ik ook vlot naar boven, maar deze klim was steil en dat lag mij niet echt, ik ben niet explosief genoeg hiervoor. Dus reed ik mijn eigen tempo naar boven, dit was nu wel in het midden van het pak. Net voor de top vallen er kleine scheurtjes, door de smalle wegen kon ik niet op tijd opschuiven en was ik "gezien". Ook Joachim Vanreyten zat bij mij, samen knalden we wel nog naar het peloton maar dan begon het te stortregenen net voor we de afdaling gingen induiken. En dan werd het levensgevaarlijk, in de smalle baantjes die amper drie meter breed waren gingen jongens tegen dek, niet 1 per 1, maar wel in groepen van 10man. Ze schoven weg langs alle kanten; de afgrond in, tegen de vangrails, smakten keihard tegen de grond en zelfs enkelen mochten hun kader in de vuilbak smijten. Ik zag dit gebeuren en wou geen onnodige risico's meer nemen want uiteindelijk is het nog een dikke maand koers! Ik reed een voorzichtige en verstandige afdaling. Maar toen ik beneden kwam was het kalf al verdronken. Op 30km van de streep werd ik uit koers gehaald. De groep die in het begin wegreed hield stand een daarin was Capiot de sterkste.
Na een teleurstellend BK wou ik revanche nemen in Adinkerke. Deze tijdrit staat ieder jaar op het programma, zowel voor junioren als voor nieuwelingen. We waren al vroeg van de partij om zeker niet in tijdsnood te komen. Om 14u18 moest ik starten. 's Morgens bij de parcourverkenning was er geen vleugje wind te bespeuren. Rond 13u45 begon de wind stevig op te zetten. De snelste tijd werd al om 13u00 gezet door Ruben Geerinckx, een tijd van 25min16sec. Zowel ik, Jan Logier, Daan Myngheer en nog een paar betere tijdrijders konden niet onder deze tijd duiken. De eerste die onder de tijd dook was Joachim Vanreyten, vorig jaar nog BK. Hij deed slechts 3secondjes van die tijd af. Ook Boris Vallée kon nipt onder die tijd duiken, slechts 1secondje. Maar dat was dan buiten Michael Goolaerts gerekend, die zette een toptijd neer. De winnende tijd van Goolaerts was 24min40sec, maar liefst 33seconden sneller dan Vanreyten. Ik kende een te groot verval in de laatste 4km en eindigde 32ste
Met mijn goede vorm wou ik mij nu ook eens echt gaan tonen en bewijzen in de grote koersen. Vandaag was het in Wuustwezel biljart vlak, niet echt iets voor mij maar we zouden er het beste van maken. Eenmaal aangekomen stond er een stevige wind. 125km moest er worden afgewerkt verdeeld over 10ronden.We vertrokken om 14u. De eerste rond hield ik me toch eens gedeist en spaarde alle krachten. Ik verwachtte namelijk rond kilometer 20 een serieuze afscheiding. In ronde 2 hield ik me constant in de voorenste gelederen. 18km ver, Balen Bc en Avia Cycling team sloegen de handen in elkaar en zetten een waaier op. Ikzelf draaide mee met hen vanvoor, dit kostte veel krachten maar ook ik wou voor een afscheiding zorgen. Op het einde van ronde 2 reden we met 29 man sterk voorop. We namen al snel 1minuut. Paar ronden later wouden ook enkele jongens zich uit deze groep afscheiden. Ik moest wat op adem komen en plaats mij wat achteraan. De renner voor mij raakte met zijn voorwiel het achterwiel van zijn voorganger. Hij viel bijna en ik moest uitwijken in de graskanten. Ik moest enkel wat krachten verspillen door terug te komen tussen de volgwagens. Op dat moment reed er 8man weg. Zij bleven heel de koers voorop en zouden ook strijden voor de overwinning. Er kwam nog 20man bij ons aansluiten. Bij mij liep het vat stilaan leeg. Er reden nog een paar man weg uit onze groep maar geen enkele keer was ik mee. Ik werd wel nog 5de in de spurt voor de 27ste plek met een man of 20. Zo werd ik dus 32ste.
