Voor het BK nieuwelingen was het dit jaar verzamelen geblazen in Denderleeuw (start) en Liedekerke (aankomst). Het parkoers loopt over de beide gemeenten en maakt gebruik van de 2 bruggen die over de Dender lopen. Het is 7km lang en buiten een hoge brug over de Dender is er geen noemenswaardige hindernis te bespeuren of het moeten de vele bochten zijn in het dorpscentrum van Denderleeuw. Op het kerkplein van deze gemeente verzamelen 35 meisjes om dit kampioenschap te betwisten, daarbij uiteraard ons trio. Het voorziene startuur wordt niet gehaald want er blijkt nog een wagen op het parkoers te staan en deze moet eerst getakeld worden. Na het “academisch kwartiertje” mogen ze dan toch eindelijk van start, eerst enkel km achter de pilootwagen tot aan de aankomststreep in Liedekerke en dan worden de duiven gelost. Die hebben er intussen geen zin meer in en missen duidelijk het peloton junioren om hen tot hogere snelheden aan te zetten. Julie en Katrijn komen wel regelmatig op kop maar niemand lijkt zin te hebben in “gas geven”. Sara rijdt steeds aandachtig in de kop van de wedstrijd terwijl Julie en Katrijn zich regelmatig laten uitzakken om topoverleg te plegen. Het aantal meisjes dat langs de achterdeur verdwijnt is dan ook zeer gering, en dan zijn er daar nog bij met mechanische pech.
Wanneer in de vierde ronde de livestream op antenne gaat komt er een eerste aanvalspoging maar Julie roept de “vluchteling” snel tot de orde, jammergenoeg met de rest in het wiel.
Een ronde verder trekt Julie het ganse peloton op een lint maar vindt geen medewerking en zo valt alles terug stil. Nog een ronde verder probeert Katrijn er solo van door te muizen en krijgt een bondgenote, maar hun poging wordt gecounterd. In de voorlaatste ronde een nieuwe poging van Katrijn en tweede renster, maar ook nu weer worden ze ingerekend door het peloton waar Marith Vanhove niemand laat wegrijden. 
Katrijn weet dat ze best de sprint ontloopt en waagt het er opnieuw op bij het ingaan van de laatste ronde. Vooraan lijkt men even te twijfelen en de hoop laait even op maar dan rijdt diezelfde Marith opnieuw het gat dicht. Sara heeft intussen begrepen dat dit het te viseren wiel wordt voor de sprint. Ieders aanvalslust lijkt nu bekoeld en het peloton rijdt op wandeltempo naar de streep voor de onvermijdbare massasprint. Door de lage snelheid (slechts 32,6 km/h gemiddeld) bieden nog 28 rensters zich aan in de laatste rechte lijn. Sara wordt nog uit het juiste wiel gekwakt en Julie en Katrijn bijten zich de tanden stuk op de eindsprint van Marith Vanhove. Zij moeten tevreden zijn met zilver en brons en dat valt onze beide dames eerst toch wat moeilijk. Sara herstelt zich nog goed en weet mooi als tiende te finishen, Ons trio dus terug volledig in de top-10 en twee van hen op het podium, op punten zijn wij dus nog maar eens het sterkste team, maar Doltcini aan het werk zetten in volle vakantieperiode voor een nieuwe kampioenenoutfit is dus niet gelukt.