Verdriet
als een vuurtoren waak ik over jou los van mijn gevoelens, los van alle pijn mijn hart klopt voortaan in een ijzige kou omringd door iets wat nooit heeft mogen zijn
verdoofd, verlamd, geen zin meer in dit leven vanbinnen dood en hopeloos verloren weg van hier gelijk waar om het even gekwetste zien, verbrand en ongeschoren
ik sluit me op, verdwijn uit dit bestaan kruip weer in mijn plekje ver van iedereen deurtje goed op slot, laat me nu maar gaan eenzaam in mijn hoekje waar ik stilletjes ween
het sleuteltjes gooi ik ver weg maar met spijt tòch niemand die me ooit nog eens zal missen geloof in liefde ben ik nu wel kwijt ik zal het in mijn hart maar gauw gaan wissen
ik draag het stil mijn eindeloos verdriet en hoop dat niemand me hier nu ziet
Vrienschap?
Ik begrijp het begrip vriendschap niet de woorden zijn maar vaag vrienden doen elkaar toch geen verdriet of stelt een echte vriend toch niet in vraag Hoe ver kan een vriendschap gaan wat mag niet of wat juist wel ben je verplicht voor elkaar klaar te staan of hoort ieder vraagteken bij dit oneindig moeilijke spel Ik weet vaak zelf niet wat wel of geen vrienden zijn maar er zijn er altijd een paar gewoon, misschien is het met hen in de buurt wel fijn en met de andere dreigt er het gevaar Hoe weet je nou hoe echte vrienden zich gedragen een eigen karakter heeft toch iedereen misschien hoef ik het niet te vragen maar waarom blijft een beste vriend altijd alleen?
|