Ik vind het echt leuk om al jullie reacties te lezen op mijn blog. ik beloofde ook enkele foto`s van het crematie ding maar dat zal voor een vlgende keer zijn want kodak is plat ik ben nu een hele week weg geweest om te gaan trekken en heb iedere dag wat op papier gezet zadat ik nu alles op mijn blog kan zetten.
dag 1 van de trek.
veel hebben we niet gedaan vandaag enkel en alleen op de bus gezeten voor een 8tal uur. ik wou wat proberen te slapen maar op die hobbelige wegen en die hitte lukte dit maar moeilijk, maar eigenlij vind ik dit niet jammer want anders ging ik al die prachtige uitzichten gemist hebben. Het is hier adembenemend mooi. maar naar het schijnt zullen die beelden nog veel mooier worden eens we aan het trekken zelf bginnen. het was vandaag een 30 graden dus dit wil zeggen smeren maar met die zonnecreme... terwijl ik dit nu schrijf ben ik een heerlijk stukje BELGISCHE chocolade aan het eten en je mag weten het smaakt enorm na vele dagen rijst met linzen en pikante dingen te eten. we hebben ook een gids mee gelukkig maar want anders weten we niet hoe we er zouden geraken. we zijn hier met 13 vrijwilligers in het totaal allemaal van een andere nationaliteit dit maakt het avondtuur nog leuker. Door al die verschillende talen onstaan er wel eens misverstanden zoals met een hollands meisje ik vertelde haar dat ik pijn had aan mijn poep maar poep op zijn hollands betekent ja raad het zelf maar... ik ga vroeg gaan slapen want morgen onze eerste trekdag van ongeveer 5 uurtjes.
de volgende dag moet ik volgende keer doen want ze zijn alles aan het afsluiten
Mijn eerste week zit er al op. Ik heb de eerste week goed overleefd en krijg toch ook al een klein kleurtje... maar nu wordt het stilletjesaan wel wat kouder. Dit voel je nu al want het wordt koud in de morgen en in de avond. maar overdag blijft het nog zeer warm ongeveer een 27-28 graden.
Gisteren zijn we gaan achter een kurta geweest dat is een speciaal kleedje om samen met alle andere vrijwilligers en met de lokale bevolking samen dasain te vieren. voor de rest hebben we gewoon wat uitgerust, gezellig iets gaan drinken en wat leute gemaakt met al de andere vrijwilligers.
Vandaag zijn we naar de crematies gaan kijken in Pashupati Nath, heel leuk om te zien maar ook wel een beetje akelige hoor. Morgen gaan we vertrekken om een weekje te gaan trekken naar Pokhara. We zijn met 15 vrijwilligers samen die gaan trekken en we hebben een lokale gids mee om ons wat rond te leiden.
Ik denk dat ik jullie ga laten want morgen moet ik om 5 uur opstaan om dan een busreis van 6-7uur tegen dat we aankomen in pokhara. Foto`s volgen nog maar nu lukt het eventjes niet .
hier nog een beetje informatie van wat ik hier allemaal doe in het verre Nepal.
Op 6/10 vertrok ik uit het hotel opzeg naar gastgezin en naar mijn project. Ik kan je verzekeren het was een lange rit en vooral een hobbelige. We zaten wel 2 uur op de bus waar onderandere ook lokale mensen opzitten maar ook kiekens ( ja, kippen). Omdat mijn project het dichste ligt zijn we eerst daar gestopt. Ik kreeg er een helehoop uitleg van Ramesh dat is de directeur en ik kreeg er ook een rondleiding van. Amai in welke omstandigheden dat deze mensen hier werken ongeloofelijk en met een grote smile, echt niet te doen. Er zijn heel veel kinderen die doof zijn maar ook gehandicapte kinderen. ongeveer 45 in het totaal. Het jammere van alles is dat deze kinderen ook geen ouders meer hebben. Of wel zijn de ouders al gestorven ofwel zijn ze door hen verstoten. En Ohhhh wat waren de memsen blij met onze hulp. ( marine en mezelf) Er is ook een dokter aanwezig in een piepklein gebouwdje, deze onderzoekt de kinderen wekelijks 1 maal per week. Als er geld is dan zouden ze misschien eens een kindje opereren als het mogelijk is. Op dit moment krijgen ze van niemamd subsidies omdat als de kinderen een vervangmoeder gevonden hebben dan willen de leraressen ook gebarentaal leren aan die moeder of vader. Dit mag van de overheid niet. Dus memsen jullie geld zal hier echt goed besteed worden. Kledij kopen, wasgerief kopen enz... De helft van de gehandicapte kinderen lopen half in hun blootje rond. enkel de dove kinderen hebben een uniform voor op school. In iedere school is dit verplicht. ze kochten het uniform met het geld dat ze eventueel krijgen van memsem hier in de buurt of goedhartige memsem die iets gedaan hebben in hun land voor die kindjes hier.
Gisteren ben ik voor de erste maal gaan werken maar doordat er hier een heel groot festival is waren er heel weinig kinderen. Het festival heet dasain en ze zochten voor het meerendeel van de kinderen een plaats waar ze ook wat kunnen meevieren. Tijdens de dasain mag je als vrijzwilliger ook niet werken. Misschien bestaat er een kans datik kan gaan bij de kindjes `thuis`. Maar deze is heel klein.
Doordat alles hier zal gesloten zijn ga ik hier ook niet blijven indien ik niet moet werken. Dan zal ik meegaan naar een trekking die projects abroad heeft georganiseerd omdat alles hier gesloten is. Het zou een trekking zijn van 5 dagen in Pokarah. We zien wel.
Om verder te vertellen, na mijn bezoek aan mijn project trokken we richting Banepa dai is op een 45 min. rijden met de bus naar mijn project in bhaktaphur. Bij aankomst moet ik wel 4 etages omhoog maar wat was die gastvrouw en gastvader vriendelijk. Ze hielpen direct mijn bagage dragen. Het is echt een heel vriendelijk gezin. Vader heeft Luk, moeder heet Anech ofzo, en de dochter dat weet ik nog niet Normaal krijgen we s`morgens rijst met linzen maar de gastheer wil dat we goed kunnen eten voor we gaan werken. Daarom krijgen we eitjes, platte rijst, yoghurt dat hij zelf maakt, een soort van pannenkoeken en ook een banaan. s`avonds krijgen we wel rijst met linzen en gebakken aardappeltjes en 1 maal in de week vlees. Ik zeg het , het zijn echt super vriendelijke mensen.
Ik slaap samen met Elise op de kamer maar er zijn hier nog 4 andere vrijwilligers. Ze komen van alle verschillende landen maar onderandere 1 van Nederland.
Ik moet dus iedere dag een eindje reizen om op werk te geraken.
Op vrijdag keren al de vrijwilligers terug naar Kathmandoe daar verblijven we allemaal in een heel goedkoop hotel 2,5 euro per nacht. Nu alles is hier gewoon heel goedkoop. Vijdag reis ik van Banepa naar Bhaktaphur en dan naar Kathmandu voor 45 roepies dat is nog geen 0,50 eurocent.
In Banepa is het heel moeilijk om op het internet te geraken want de elektriciteit gaat hier meer niet dan wel... en iedere avond is er een pouwercut van 19u tot 21u30 . dan valt overal de elektriciteit uit. Maar dat zijn we al gewoon...
Nu ik ga jullie laten, tot een volgende keer (als er fouten in de tekst staan ik kan er niks aan doen want het is hier een heel ander toetsenbord dan in Belgie...)
Ik ben heelhuids aangekomen in Katmandoe. Toen ik hier uit de luchthaven stapte moest ik gaan zoeken achter iemand met een bordje en een brief met mijn naam enzo erin. Maar zou jij die persoon vinden als er daar 100 mensen staan met een bordje, een drukte van je welste is en dan constant auto's waarvoor je moet opletten dat je niet wordt omver gereden. Dus wat deed de verstandige Daisy : mooi aan de kant staan en rustig kijken, kwam er dan plots politieman af die een hele rij in het nepalees brabbelde , hij leek me nogal kwaad dus maakte ik maar plaats. Toch het bordje na 20 miniuten gevonden. De rit naar het hotel was enorm hectisch, en gelukkig kwam ik levend in het hotel. Het verkeer is hier ZOT. Om 22uur lokale tijd ben ik gaan slapen. Ik kon de slaap maar niet vatten en mama had gelukkig een inslapertje meegeven daarna viel ik vlug in slaap denk ik...
Mijn eerste dag hier zit er al bijna op.Het is hier nu al 18u. Vandaag al heel wat beleefd. Deze morgen uitleg gekregen van wat ik nu net allemaal zal moeten doen en ook een rondleiding in kathmandoe. Na de rondleiding ben ik samen met een meisje ook een goedhartige vrijwilligster (lily, van Australia) verschillende tempels gaan bekijken inclusief de monkey tempel. We hadden geluk want er was vandaag iets speciaals te doen een festival ofzo en alle tempels waren open. (boedda tempel, krishna tempel, hindoe tempel) Echt leuk om te zien. Na 2 uur stappen en meer dan 300 treden te doen kwamen we aan in de monkey tempel.. Eigenlijk is de naam van de tempel 'swayambhu nath' maar iedereen zeg monkey (apen) tempel. Hij heeft zeker zijn naam niet gestolen want er waren wel 200 apen op de trappen en bij de tempel zelf. Nadat we hebben genoten van het mooie zicht en het vele smog in de lucht zijn we terug afgedaald naar de diepte. Tijdens het afdalen was Lily haar zak afgenomen van een aap. Hij dacht dat er voedsel inzat maar toen hij zag van niet liet hij de zak terug vallen. Gelukkig had ze alles onbeschadigd terug, de monkey was enkel gaan lopen met haar fles water. Natuurlijk vergat ik mijn zonnecreme op te doen en ben ik verbrand (typisch) , het was dan ook wel 29 graden. Heel erg warm natuurlijk.
see you (mijn engels verbeterd iedere minuut, ik ben hier dan ook verplicht om dit te spreken)
Op dit ogenblik zit ik op mijn gemak op een stoel in de luchthaven van Doha. Amai een drukte van je welste..., maar toch nog niks vergeleken met de luchthaven in londen. In Heathrow was het pas de moeite, druk, enorm groot. Ik heb toch wel enkele mensen gaan aanspreken om te vragen waar ik moest zijn. Het was een hele weg hoor, ik moest een bus nemen, daarna een metro dan nog een 25 tal minutjes stappen en eindelijk kwam ik dan aan in terminal 3 en dan nog zoeken naar de juiste Gate. Heel deze weg heb ik samen afgelegd met nog een ander meisje die ook naar Doha moest, maar nu zijn onze wegen hier gescheiden. Mijn 2 vorige vluchten zijn probleemloos verlopen. In Doha is het nu 07u45 en moet nog wachten tot 09u35 dan ga ik nog een laatste vlucht tegemoet van een 5 tal uurtjes en dan ben ik eindeijk ter plaatse. Dan kan mijn avontuur beginnen. En nu maar hopen dat mijn bagage ook alle vluchten goed zal doorstaan hebben en straks ook veilig aankomt in Kathmandoe.
Het is bijna zover.... spannend!!! Maar EINDELIJK !!! Binnen 5 daagjes vertrek ik. Hopelijk gaat alles goed onderweg en heb ik niet te veel vertraging enz..
Gisteren was het eindelijk de dag van de benefiet. Het mag gezegd worden het was een groot succes. Ik had nooit gedacht dat we zoveel mensen zouden bijeen krijgen.Er werd een prachtige som bijéén gegeten en gedronken. De kinderen zullen er zeker en vast blij zijn! Natuurlijk heb ik deze benefiet niet alleen kunnen organiseren en wil ik via deze weg mijn ouders, broer en schoonzus, tantes en nonkels, nichtjes bedanken voor het harde werk dat ze geleverd hebben (zowel voor de benefiet als tijdens de benefiet). Bedankt aan alle mensen die zijn langs gekomen voor hun steun!!
en nu kunnen we echt beginnen met aftellen. Nog 25 dagen !!
Het is al een eindje geleden maar nu heb ik terug een gaatje gevonden om een iets om mijn blog te zetten. Ik geef op 5 september een benefiet om wat geld bij elkaar te rapen voor de kinderen in Nepal zelf. Dat geld dat ik hier heb kunnen verzamelen zal ik zelf besteden in Nepal, ter plaatse zal ik zien wat ze net nodig hebben en zo kan ik het dan aankopen met het geld dat de benefiet heeft opgebracht. De kaartenverkoop gaat goed vooruit. hopelijk blijft dit zo. Mijn vertrek komt steeds dichter bij en nu zal het vlug beginnen inkorten maar ik verlang echt om te vertrekken. alles op zijn tijd maar het mag toch vlug komen hoor.
Al een hele tijd heb ik in mijn hoofd om ver weg op reis te gaan om er wat te gaan werken, mensen te helpen die weinig hulp krijgen of het hen niet kunnen permiteren . Welk land het gaat worden heb ik eindelijk beslist. Het wordt Nepal en alleen al over het land te fantaseren is heerlijk! Er komt natuurlijk ook heel veel bij kijken maar toch zie ik het volledig zitten! Ik vertrek begin oktober en kom terug op het eind van november. Dit is nog een tijdje maar er moet nog zoveel geregeld worden en zit nog met zoveel vragen dat oktober vlug voor de deur zal staan. Vrienden van mij gingen het tof vinden wanneer ik namelijk in Nepal ben dat ik nu en dan eens een berichtje zou achterlaten op een blog. Dan ben ik maar opzoek gegaan om een blog aan te maken en bij deze is dit ook weer een werkje die niet meer moet gebeuren.
