Gisteravond zat het er echt niet meer in om hier nog even iets neer te pennen. Om kwart na tien was ik thuis, de Italiaanse test viel nog mee, een paar schoonheidsfoutjes en ook een paar dingen die ik in eerste instantie goed had, begon te twijfelen en verbeterde, en nadien bleek dat het eerste gedacht, het juiste was, zoals gewoonlijk. Op het werk verliep niet alles zo vlekkeloos. 't Mag beginnen stoppen nu al die ellende. Vorig jaar afgesloten met het overlijden van iemand's papa, dan schoonpa, een andere collega haar ma in het ziekenhuis, mijn ma pols gebroken. En gisteren dan kreeg An telefoon van het ziekenhuis dat ze direct moest komen want dat haar papa zo slecht was. En de kuisvrouw was gevallen en moest met de ambulance mee. Geen goeie vibes duidelijk. Gistermorgen -300 gr, vanmorgen - 100 gr. Vlug gaat het helaas niet, M is al vijf kilo kwijt in dezelfde tijd. En 't is niet dat ik zo anders of meer eet hoor. We kregen deze week wel een financiële meevaller en toen ik al lachend zei tegen M : een weekendje Londen?, reageerde hij niet zoals verwacht. Hij is namelijk gek van Londen. Maar de dag nadien kreeg ik toch de vraag : was het een grapje om naar Londen te gaan? Ik zei : banee zou ik durven daar een grapje overmaken. En nu is hij vertrokken hoor en zeker vandaag, want t is al in kannen en kruiken. We hebben gewoon geboekt. En gaan het eerste weekend van maart.!!!! Vanmorgen ben ik plasma gaan geven. Mijn bloeddruk stond wat laag, maar dat ben ik al wat gewoon. Verder ging de plasmagifte goed. A kwam me tegemoet aan t station en samen reden we nog naar oma. En dan naar huis terug. Deze namiddag nog wat gestofzuigd en gedweild en M ondertussen om boodschappen. 's Avonds was iedereen weer in huis, de hele bende samen. De kids aten macaroni met kaas en hesp en wij een kom soep en een brochette. En dan samen rond de buis.
23-01-2013
Wat beter
Redelijk goed geslapen. En - 600 gr op de weegschaal. Oef, veel beter voor de moraal. 'k Heb de indruk dat mijn verkoudheid wat beter is, in mijn hoofd wel te verstaan, ik denk dat het nu aan het zakken is.Vanmorgen nog een aantal zaken afgewerkt en verder mijn cursusmap eens bijgewerkt en de nieuwe nationaliteitswet eens van dichterbij bekeken. De nieuwe tekst bracht toch wat opheldering. Ik had mama deze voormiddag al eens aan de lijn, ze klonk goed al had ze nog wat kniezende pijn. Deze namiddag stond M om kwart na vier aan t werk en we zijn nog even ma gaan bezoeken die ondertussen weer thuis is. M was vanmorgen bij zijn ma geweest. Er kwam een man met haar praten in opdracht van de begrafenisondernemer, ivm alles wat verder nog geregeld moet worden. Echt goed zo'n hulp te hebben, wij weten tenslotte ook niet waaraan we allemaal moeten denken.En aangezien ze haar krantenabonnement ook moest verlengen en daarvoor recht had op een geschenk, zijn wij nu een nieuwe gps rijker. Wat goed van pas komt, want de onze heeft bijna de geest gegeven. Rond half zeven waren we thuis. Kippeblokjes gebakken met een kerriesausje van platte kaas en nog een broodje gebakken. Dan werd de Italiaanse cursus nog eens bovengehaald, benieuwd wat het zal geven morgen. Ik denk dat ik best nog even nakijk op de trein morgen. Straks nog een wasje insteken en ontbijttafel klaarzetten en naar bed.
22-01-2013
Ongelukje ma
Pff, niet zo leuk op de weegschaal deze morgen. Na één dag Dukan plus 400 gram !!! Vanmorgen met de auto naar t werk. Toen ik wilde de parkeerplaats inrijden, kwam ik eventjes vast te zitten in de opgehoopte sneeuw, maar door mijn vakkundige rijkunst (ahum) kon ik me toch goed zetten. Veel last gehad van mijn verkoudheid vandaag, maar af en toe een aspro maakt veel goed. Rond de middag een telefoontje van ma : ze was gevallen en had pols gebroken. Ze zat nog op spoed en zou later op de dag geopereerd worden, met als resultaat 3 pinnen erin. Toch even schrikken, vooral toen het zo lang duurde voor ze terug op haar kamer was. Konden wij weten dat ze haar zo lang hadden laten wachten omdat er een electriciteitspanne was. Enfin, rond acht uur belde ze zelf op. Er volgt natuurlijk nog een lange herstelperiode nu, maar dat zullen ongemakken zijn. Ik moest werken tot 18 u , redelijk mist op de baan maar toch half uurtje vroeger dan gewoonlijk thuis in vergelijking met de trein en bus. Mosselen gegeten, en verder niet veel gedaan.
21-01-2013
Terug aan t werk
De banen lagen er deze morgen gelukkig heel wat beter bij. De bus was zelfs redelijk op tijd, helaas de trein niet. Die naar Kortrijk had een kwartier vertraging, een kwartier later op t werk dus. Iedereen kwam informeren hoe het met me was en ook andersom kwam ik de laatste nieuwtjes te weet van de voorbije week. De mails checken nam wat tijd in beslag, en er zat ook een mail in dat we geen verlofdagen meer kunnen krijgen voor het geven van bloed of plasma. Dju é, da scheelt toch zo'n dag of 10 op een jaar voor mij. Het wordt wat herschikken dus. Hoe later het op de dag werd, des te meer ik begin te niezen en te snotteren. Hopelijk krijg ik geen griep, die is wel in het land gesignaleerd. Voor ik op de trein stapte, heb ik mijn trein/bus abonnement nog verlengd, dat nam maar een paar minuutjes in beslag. Dus kon ik toch nog de trein van gewoonte nemen. Rond kwart voor zes was ik thuis, het Dukan-gehaktbroodje zat al in de oven. En het smaakte heerlijk. Deze morgen gestart met 63,9 kg op de weegschaal, ik zou al tevreden zijn moesten er 2 of 3 kilo afkunnen. We zien wel, maar dag 1 met fase 1 was alvast een succes. Helaas, M reed naar Roeselare om vla te halen bij de AH, en er was er geen. Anders was het natuurlijk helemaal een feest geweest.Nog wat was plooien, en wat rekeningen betalen om de dag af te sluiten met wat gesurf op internet en één oog op de televisie..
20-01-2013
Pff slechte dag
We zijn rond half tien opgestaan. Buiten was het lichtjes aan het sneeuwen en dat duurde de hele dag door, met als gevolg een dikke pak sneeuw bij en spekgladde wegen. Vandaag was het zo'n dag : zo'n dag waar eigenlijk alles misgaat, en eigenlijk had ik niks nodig om in tranen uit te barsten. Het bakje van het stroomstrijkijzer lekte opeens, ik maakte me er verschrikkelijk druk over. Het is precies of er ligt al de hele dag een enorme druk op mijn borst. Ik probeerde me te ontspannen met een muziekje van Marco, maar dit hielp me ook al niet verder. Voortdoen dan maar é. Strijken dan maar, met wat ducktape errond. Wat proberen Italiaans te studeren. Dukan broodjes gebakken: ja morgen beginnen we er weer aan. In de namiddag een tukje gedaan en tegen de avond nog eens langs bij memé. De rijweg lag echt slecht, veel vlugger dan 40 per uur kon je niet rijden. En we moesten A toch afhalen aan t station. Terug thuis pizza gegeten en nog eiersalade gemaakt. En rond half elf naar bed.
19-01-2013
Gisteren en vandaag
Gisteren was er dus om 9u30 begrafenis. Zoals gewoonlijk te vroeg, stonden we daar al om 9u maar we waren zeker niet de eerste. De plechtigheid is goed verlopen. Als je daar zo op de eerste rij zit, heb je totaal geen zicht op hoeveel volk er eigenlijk aanwezig is. M nam ook het woord, op vraag van ma. Hij had het even moeilijk, maar deed het toch prima, en bracht een eerbetoon aan het voorbije leven van pa. Ma had het vanzelfsprekend moeilijk, de kids hielden zich kranig. Ik kon het redelijk droog houden, alleen kreeg ik even een krakje toen ik totaal onverwacht Rita en Dirk voor me kreeg. Dit zijn mijn beste vrienden, al bijna 25 jaar denk ik, en waren er steeds voor mij in mooie en slechte dagen. Maar deze keer had ik hen eigenlijk niet verwacht, zoveel hebben ze M nu ook nog niet gezien. Echt straf van hen, ik krijg het nog moeilijk als ik eraan denk. Na de dienst kwamen de mensen maar komen uit die zaal, echt veel volk. Daarna gingen we naar een restaurantje. We dronken eerst nog een aperitiefje, ma vond nog de courage om een kort dankwoordje te zeggen. En dan was er een koffietafel , met broodjes en allerlei beleg. Er werd wat nagepraat en om 14 u werden we op de begraafplaats verwacht voor de asverstrooiing. De lijkwagen was een kwartiertje te laat. Ma kreeg het weer moeilijk, t was een confronterend moment natuurlijk. De meesten namen daarna afscheid, enkel de dichtste familie ging nog mee met ma naar huis. Het was zeker rond 18 u als we thuiskwamen. En dan kom je weer in de realiteit en moeten er boodschappen gedaan worden , eten gemaakt,... We probeerden er nog een mooie avond van te maken, maar je gedachten gaan toch steeds weer uit naar de voorbije dag. Rond elf uur gingen we naar bed, we sliepen beiden redelijk snel in, maar rond 3 uur deze nacht lagen we allebei weer wakker. Uiteindelijk sliepen we nog even tot ongeveer acht uur. We stonden op. Een tijdje geleden hadden we voor vandaag een saunadagje geboekt, nog een bongobon die ik gekregen had van mijn oud-collega's voor mijn mutatie. Het was een volledig wellness-arrangement. We besloten dit toch maar te laten doorgaan. Misschien konden we even onze zinnen verzetten? Volledig los kwamen we niet, maar het deed toch ontzettend deugd. We hadden onze keuze laten vallen op Asanti, in Destelbergen, omdat we daar precies toch een redelijk voorstel kregen. We mochten inderdaad de hele dag gebruik maken van alle sauna's, stoombad, bubbelbad, opgietsessies,... en kregen nog een rugpacking, scrubbing van de rug, shiatsu-nekmassage en een rugmassage met boter. Een mens kan daar toch van genieten hoor. 's Middags aten we er ook een kleinigheidje en rond 17u keerden we terug huiswaarts. 's Avonds gewoon voor de buis , Alleen krijg ik absoluut niet warm.
17-01-2013
't is een beetje op
En ik deed het weer, op de verkeerde knop duwen en dan is je tekst hier weg. En ik had al geen tuk om te schrijven. Vandaag was er kisting, ma had het zwaar. De kids zijn meegegaan en hielden zich kranig.'s Avonds toch naar de Italiaanse les geweest, mr het laatste uur was het moeilijk om te concentreren. Nu naar bed , morgen wordt een zware dag.
16-01-2013
Op stap met ma
Deze morgen hadden we afgesproken om ma op te halen bij haar thuis om half elf. Maar M was nog even terug in bed gekropen, nadat hij J had afgezet aan school. En hij moet direct weer in slaap gevallen zijn. Ik liet hem maar, de vermoeidheid komt er stilletjesaan uit. Hij had het trouwens gisteravond nog knap lastig. A zag het niet meer zitten met zijn examens en tja, een mens weet dan niet zo goed wat je moet doen om goed te doen : mee gaan in dat geklaag en negativiteit, eens hard toespreken en zeggen : komaan je moet er door. Hij heeft natuurlijk al niet veel over, hij houdt zich de hele tijd sterk voor anderen , maar het moet er eens uit é. Vandaag had hij het nog steeds lastig maar dat is normaal zeker. Enfin, we zijn een half uurtje later naar ma vertrokken. We moesten haar eerst nog even nr het stadhuis voeren om iets te regelen met K en dan was het al vlug tijd om J op te halen aan school. We gingen dan naar de Mc Donalds om iets te eten en daarna deden we wat winkels omdat ma nog een zwart jasje nodig had. Ze wilde ook nog bloemen kopen omdat ze zelf de rouwkrans wilt maken. En daarvoor zoekt ze rode rozen. We vonden enkele kleinere exemplaren in de Aldi en de Lidl, maar ze wilde ook nog grotere rozen. Het stuk die ze in gedachten heeft, wordt een stuk vol symboliek : 47 kleinere roosjes voor de 47 jaar die ze samen waren, 2 rozen voor haar en hem, 4 voor de kinderen met hun partner en 5 voor de kleinkinderen. Helaas vonden we geen rode rozen. We reden naar Gistel waar ze meestal gaat, maar geen rode rozen te vinden. We dronken eerst een tasje koffie bij ons thuis en vervolgens weer naar Oostende te rijden en twee, drie bloemenwinkels af te rijden. Nee, nergens rode rozen. Hopelijk vindt ze er morgen op de markt zoals ze plan is. Rond 17 u waren we thuis. Lekkere spaghettie gegeten en ook nog verse laken op bed gelegd. R, mijn jongste, is vanavond ook al thuisgekomen, hij kreeg een dag voor de begrafenis en nam nog een dag verlof bij zodat hij met militair vervoer terug kon rijden. Hij zit trouwens weer vol plannen om van dienst te veranderen bij het leger. Man, man, zo'n uiteenlopende carriereplannen. Hopelijk vindt hij gauw eens zijn echte ding. M zit nu vol spanning naar de bekerwedstrijd Anderlecht-Gent te kijken, hij is hevig Anderlecht-supporter. Jammer want wij (R en ik) zijn van Brugge en natuurlijk Club supporters :) Wat hier soms al eens tot discussies leidt. Ik blijf nog even op het web rondsurfen en kijk al uit naar het heerlijk warme bed.
15-01-2013
Rustige dag
Vanmorgen werd het land wakker onder een dik pak sneeuw. M moest J naar school voeren en had zelfs eventjes vastgezeten op de parkingplaats. Ik bleef wat langer in bed, maar nog steeds ben ik niet uitgeslapen. Vandaar deden we het even rustig aan. Eerst gingen we nog langs bij de politie om aangifte te doen van het ten onrechte gebruik maken van onze visa door iemand anders. Daarover hadden we een mail gekregen van visa zelf. Er waren 2 betalingen gedaan in Nederland. Visa heeft wel onze kaart geblokkeerd omdat ze blijkbaar iets verdachts vonden. Met het Pv van de politie zouden ze dan ons geld kunnen terugstorten. Hopelijk, het gaat immers om ongeveer 900 eur, toch niet niks. Daarna reden we door naar Brugge, even naar mijn ouders met de doodbrief en ondertussen een aperitiefje drinken en wat bijpraten. We reden ook nog even naar mijn werk , ook om de rouwbrief af te geven. En dan gingen we even wild shoppen in decathlon, alleen vonden we niet echt wat we zochten. Ik kocht een lichte trekkingbroek en M nog een looptenue en dat was het. Nog eens kijken in de Carrefour en in Sports direct, waar M ook een trekkingbroek vond. En dan terug naar huis voor het volledig donker werd. We hebben ook nog eens goed het huis aangepakt, zodat alles weer tiptop is. 's Avonds maakte ik Luikse salade klaar en daarna heb ik nog even gestreken. Verder chillen in de zetel en waarschijnlijk straks een tukske doen.
14-01-2013
Organisatie van de begrafenis
Nadat we J afzetten aan school, gingen we bij schoonma langs. De begrafenisondernemer zou bellen om verder af te spreken. Uiteindelijk werden we er om 10 u verwacht. Er werd van alles besproken, de dienst, de rouwkaarten, de herinneringskaartjes, de teksten,... Ook de kist moest gekozen worden. Ma kreeg het moeilijk toen ze de eerste proefdruk kreeg van de rouwbrief. Ja, zo zwart op wit de naam van je man zien staan, maakt het opeens wel heel erg echt. We konden ook pa voor het eerst gaan begroeten, hij lag mooi opgebaard in het kostuum dat ma gekozen had. Ik kreeg het ook moeilijk hoor bij het naar binnengaan. Pff. Ma kon ook kiezen om wat as apart te houden, om bvb thuis te bewaren, of ergens anders uit te strooien, of in een juweel te laten verwerken. Ze vond het idee van het juweel wel mooi, maar vond het toch een beetje veel geld. Stilzwijgend dachten we allemaal hetzelfde, en we zullen het haar later schenken, we weten wat ze het mooiste zou vinden. Dus... 's Middags zijn we samen een dagschotel gaan eten, in het restaurant waar de koffietafel is vrijdag. Ja , om de zaterdag de begrafenis te doen lukte het niet, het werd dus vrijdag, voor sommige mensen wel wat moeilijk maar we zien wel . R heeft al geregeld dat hij woensdagavond vervoer heeft uit DenH , D probeert morgen iets te regelen op zijn werk. A zal een examen later moeten inhalen, het ging vandaag ook niet zo schitterend, maar dat is wel een beetje te verstaan. De namiddag werd vooral gevuld met adressen schrijven en de kaarten insteken. Rond half vijf zijn we dan huiswaarts vertrokken. En hebben eerst nog een deel brieven rondbedeeld hier in de buurt. Nog even wat boodschappen en dan eindelijk thuis. En maar goed uit, het sneeuwt momenteel enorm veel, met dikke vlokken. De straten liggen al goed wit. Ik probeerde ook nog ticketten te boeken voor mijn ma en pa , naar mijn broer in Duitsland, maar die nmbs-site is iets wat telkens vastloopt. Frustrerend! Uiteindelijk, na zeker een uur ben ik er toch in geslaagd, alles geregeld te krijgen. Straks maar eens wat vroeger uit bed en we kunnen ook eens uitslapen. 't Zal deugd doen. Tot morgen
13-01-2013
Dag pa
Vermoeid en met hoofdpijn gingen we gisteravond redelijk vroeg naar bed. Maar heel vlug kwam de slaap niet. Rond 1u20 kwam het telefoontje van ma : pa is aan het gaan nu. We springen allebei uit bed, en spoedden ons naar het ziekenhuis. Het sneeuwt buiten, vlug kan er niet gereden worden, maar toch staan we 20 minuutjes later aan het ziekenhuis. We vinden ma op de gang terug. Net toen ze de telefoon neerlegde , is pa overleden. Wat ging het ineens toch onverwachts vlug. Ma hield en houdt zich nog steeds kranig. Nadat de verpleegsters pa mooi hebben afgelegd, gaan we nog even groeten en dan moeten we zijn spullen pakken en naar huis. We blijven nog even napraten met ma, K en T blijven bij haar, wij keren rond 4 u terug naar huis. We kruipen in bed, maar hebben beiden berekoud, veel gaat er door ons hoofd, maar we blijven stillekes naast elkaar liggen. Uiteindelijk vallen we toch in slaap. Rond 8 u worden we wakker. A is ook op, om te studeren, we lichtten hem in, A is stil maar zegt niet veel. We proberen hem te motiveren om die dag toch te studeren. Maandag beginnen zijn examens. J komt ook beneden, en het wordt haar ook verteld van pepé. We hebben om 10 u afgesproken bij ma, ze had al contact gehad met de begrafenisondernemer, maar die doet niets vandaag (zondag). Morgen weten we meer en kunnen we plannen maken voor de begrafenis. We zoeken adressen, denken na over wie er een rouwbericht moet krijgen, wie mee gaat naar de koffietafel, enz. 's Middags eten we samen broodjes en in de namiddag komt er bezoek. M en ik gaan rond vier uur naar huis, we willen nog even bij de kinderen zijn, J is naar de scouts gevoerd door R. Ze heeft daar meer deugd van dan de hele dag bij ons te blijven en toch niets te kunnen doen. R moet vanavond nog naar Den H. vertrekken, wij eten een uurtje later een warme maaltijd, bijeengeprokkeld in het kleine delhaizetje bij het benzinestation. Het is pas half negen nu, maar ik voel nu al dat ik straks waarschijnlijk in slaap sukkel. Ik denk dat we straks beter slapen, we moeten niet meer liggen waken.
12-01-2013
Toch getrouwd
't Was een vermoeiende dag vandaag. Weinig slaap, om kwart na zeven op en J gevoerd naar de kapper waar ze om half negen werd verwacht. Wij gingen naar het huis van mijn schoonouders om de ouders van de bruid op te wachten en hen met een glaasje op te wachten. De ouders komen uit Canada maar zijn van oorsprong Russisch, maar al bij al viel het contact mee. De oldtimer van nonkel R kwam de bruid en het bruidsmeisje oppikken en toen vertrokken we naar het stadhuis. Daar werd het weer spannend want T had geen papieren bij, de getuige had geen ID kaart bij, enfin de trouw werd aangevat, was rap geklaard en werd gevolgd door een receptie op het stadhuis zelf. Er moest wat aangedrongen worden om de bende (vooral dan de maten van de bruidegom) daar weg te krijgen en op tijd in het restaurant, lees 'friture', te krijgen. Het was er helaas ijskoud, het eten was lekker, maar de bediening wat chaotisch. Daarna werd de straat nog overgestoken voor een tasje koffie. De vrienden van K waren in form en gingen er wat over, wij gingen nog eens naar het ziekenhuis naar pa. De situatie daar is niet veranderd. Niemand weet hoe lang hij daar nog in die toestand zal liggen. Vermoeiend , en vooral voor ma. Ze hield zich vandaag fantastisch goed, was bij het huwelijk van haar zoon en bij het eten. Anderen hielden de wacht in het ziekenhuis. Wij waren rond half acht thuis, moe en met hoofdpijn. Bij M geraakt het op. Maar we moeten verder é.
11-01-2013
nog steeds afwachten
We hebben bijna de hele dag gewaakt bij pa. Vanmorgen schrok ik wel toen ik hem terugzag. Toch een heel ander zicht dan gisteren, ook veel moeilijker ademhaling. De dokters spreken van 'uren' maar wat zijn uren? Ze hebben de medicatie nu verminderd en meer gegeven om de pijn weg te nemen. Het was een komen en gaan van mensen, soms vond ik het wat te druk, maar ja wat doe je eraan. En eigenlijk ben ik niet echt in de mood om te schrijven. Morgen wordt het nog een zware dag, de trouw, de onzekerheid, ma die overal tegelijk wilt zijn en zich sterk houdt voor iedereen. Ik laat het hierbij maar voor vandaag.
10-01-2013
Slecht nieuws
Vannamiddag rond twee uur sms van M : pa weer slecht , ligt op hartbewaking. Het was schrikken, eigelijk mss wel de eerste keer dat ik schrik, we zijn al zoveel gewoon en telkens komt pa er boven op. Maar nu, het voelde niet goed aan. Om 15 u koffiepauze met de collega's, ik hou mijn gsm bij de hand. Een kwartier later : telefoon : pa echt niet goed, volgens dokters ligt hij op sterven en haalt waarschijnlijk het weekend niet. Mijn collega's zien me schrikken en zeggen me direct : vertrek maar, zodat je bij M kan zijn. Mijn baas zegt hetzelfde. Ik haal de trein nog van vier uur en stap dan door naar het ziekenhuis. Ik vind T (de toekomstige vrouw van M's broer) snikkend in de gang. Het wordt haar allemaal een beetje teveel. Al teveel tegenslag en stress voor het huwelijk van nu, ja nu , zaterdag en dit er nog bij. Het is even slikken als ik de kamer binnenkom. Pa ligt erbij zoals hij zou slapen, weliswaar aan een aantal machines gekoppeld. De nieren zijn volledig gestopt met werken, de apparatuur maakt dat hij niet verdrinkt in zijn eigen vocht dat niet meer via de nieren wegkan. We besluiten de kinderen in te lichten en hen te vragen als ze nog even mee willen naar hun pépé. Ze willen dit beiden, ook R , mijn zoon gaat mee. Mémé is blij hen te zien. We blijven enkele uren in het ziekenhuis, soms ademt pa rustig, soms niet. Ma zal er deze nacht blijven waken, ze wil alleen zijn. Het is moeilijk afscheid nemen, niet wetende wat er de komende uren zal gebeuren. Het huwelijk van K en T zal doorgaan zaterdag. Haar familie uit Canada is al op komst, en als ze niet huwen krijgen ze problemen met haar verblijfsvergunning. Het avondfeest wordt afgeschaft. We weten niet wat de nacht of morgen zal brengen. Moesten de dokters niet gezegd hebben dat het einde nadert, dan zouden we twijfelen of het nu echt zo erg is. Maar ze zeggen toch zoiets niet zomaar? Blijven hopen toch maar.
09-01-2013
Beetje compassie met de oudste zoon
Mijn oudste zoon was hier om te douchen. Met zijn vriendin. Ze zijn namelijk al een jaar aan t verbouwen. De tweede winter zonder verwarming of stromend warm water. Er is al heel wat afgesmeten en bijgebouwd maar het blijft aanmodderen. Je kent dat hé, die aannemer komt niet meer af, die moet dan weer wachten op die ander enzovoort. Hun dakwerker komt niet meer af, daardoor water binnen, hun nieuwe muren krijgen vocht binnen alsook de nieuwe isolatie. Wat moet je doen? Die ene afbellen? Een andere zoeken? Ik wou dat ik kon helpen. Ze verdienen nu toch al gauw een warm gezellig nestje.
De bus was op tijd deze morgen, dus ook de trein gehaald. Verder een gewone werkdag. Beetje hoofdpijn, maar dat komt door de tijd van de maand. En ook pijnlijke schouder, k weet niet hoe dat komt. 's Avonds tiramissu gemaakt voor morgen in de Italiaanse les, we hebben nl een nieuwjaarsfeestje. Meer daarover morgen. Buona notte!
08-01-2013
Goed gevoel
Vanmorgen het zelfde uur uit bed en zoals gezegd : hup de fiets op. Het was best aangenaam weer, niet te warm, niet te koud, geen wind tegen. En in 1u en 5 min stond ik op mijn werk, vlugger dan met de bus/trein. En ik heb ervan genoten, echt waar. Ik kon me, weliswaar een beetje alla improvista, wat verfrissen en andere kleren aantrekken in de toiletruimte. En begon de normale werkdag. Gewoon kunnen voortdoen en niets overhaasten. Om half vijf sprong ik terug de fiets op. Het ging wat minder vlot om naar huis te rijden, wat meer tegenwind, en misschien de km's van deze morgen die in de benen zaten. Het douchke deed wreed deugd. En de warme maaltijd daarna ook.R was een vriend gaan bezoeken die aan t revalideren is in t UZ Gent. Hij had een zeer serieus ongeval en lag weken in coma. Tof dat mijn zoon af en toe eens de tijd neemt deze jongen te bezoeken. En je staat als moeder nog eens extra stil bij het feit dat je gelukkig mag zijn telkens je kinderen weer veilig thuiskomen. Vanavond werd de strijk gedaan en werden de mails gecheckt. Nog even naar de telefacts reportage kijken over Michiel, het progeria patientje. En straks weer het heerlijk bed in. Slaapwel
07-01-2013
leve het openbaar vervoer
Ja we hingen der weer aan vanmorgen. Het ging een tijdje goed mr de kerstvakantie is net voorbij en het was al prijs. De bus die om 7u38 moest arriveren, kwam om 7u47. De trein nog halen om 7u12 in O was een verloren zaak en als je die niet hebt , zit je een half uur te wachten op de volgende trein. Dus ik stapte niet op maar nam de bus rechtstreeks naar B. Maar dan ben ik wel een kwartier later op mijn werk. En de uren staan er al niet goed voor. Dit door voorgaande treinperikelen in december en het voorbije nieuwjaarsetentje. En vrijdag heb ik recup nodig. Enfin, ik probeer mijn dag er niet door te vergallen, maar dat gaat niet altijd even goed. En in zekere zin is het ook een eigen keuze. M stelde me al enkele keren voor om de auto te nemen, mr ja dat is ook wat zeker. En de diesel is duur, het openbaar vervoer voor mij gratis. Morgen ga ik met de fiets, dan heb ik ondertussen ook al wat beweging. De werkdag kon goed gevuld worden. Ik bleef een beetje langer om de uren wat aan te scherpen en ging dan te voet naar t station. En de trein ? Wel toch weer 5 minuten vertraging hoor. Dus rennen om de bus nog te halen. En ik voelde me wat licht in t hoofd, raar gevoel, maar na het eten die al zo goed als direct op tafel kwam, was het beter. De was werd verder nog van de draad gehaald, dingen die konden geplooid worden werden geplooid en dan maakte ik de fiets en rugzak klaar voor morgenvroeg. Ja, ik meen het hoor. Het is niet iets voor elke dag te doen, maar ik zou al blij zijn met één keer in de week. Het weer moet natuurlijk ook wat willen meewerken.
06-01-2013
Lazy Sunday
Pas rond kwart voor elf kwamen we uit bed. M vertrok direct voor een looptje, ik heb op t gemakje ontbeten en dan ben ik de badkamer ingedoken, grote kuis weet je wel :) Dan was het tijd om de laatste Italiaanse les eens te bekijken en alvast de leestest af te werken. Donderdag beginnen we er weer aan na een deugddoende kerstvakantie. In de namiddag zijn we mijn schoonpa weer gaan bezoeken. Wat een verschil. Ongelooflijk. Vorige week dachten we stilzwijgend nog dat hij het misschien niet zou halen, nu zat hij in een stoel en was al weer heel wat beter bij de pinken. Genoeg om mijn schoonma een rutteling te geven omdat ze zo laat was.Nog eens : niet te geloven. Nu, we zijn er natuurlijk nog niet, hij krijgt nog zuurstof en er hangen nog 3 verschillende baxters en hij moet natuurlijk weer opnieuw leren stappen. Maar stapje per stapje zeker? Terug thuis werd er eerst tijd gemaakt om de kerstboom op te ruimen. Alles terug de doos in voor een jaartje en de zolder op. M maakte het eten klaar (puree met gebraad en spinazie) , de afwas werd gezamelijk aangepakt en dan was het tijd om nog wat te computer. Nu zijn we naar een grappige ontspannende film aan t kijken 'The holiday'. En aangezien de reclameblokken nog altijd even irriteren als altijd, is er dus tijd om dit dagelijkse blogje aan te vullen.
05-01-2013
Naar de kapper
Pff, wat een slechte nacht. Mn ventje moest een serieus boompje omhakken blijkbaar. Ik stond dan ook totaal niet uitgerust op. En R was ook op stap met zijn broer, gewoon naar iemand op bezoek hoor, maar toen hij rond 1 u nog niet thuis was, lag ik daar dan weer aan te denken. Net toen ik een sms je zond, alles ok?, hoorde ik de voordeur opengaan. Stom van me hé, mr ja kan het niet helpen.Vanmorgen had ik zaterdagdienst. Het was heel kalm, tijd om nog wat te klasseren dus. M moest ook werken en we kwamen gelijktijdig thuis aan. Ik had deze morgen nog telefonisch een afspraak kunnen fiksen met een kapper hier in G. Ik was er nog nooit geweest en ik wist totaal niet wat ik met mijn haar wilde aanvangen. Het is ook niet zo makkelijk een leuk kapsel te hebben, ik heb nl heel fijn haar. En daarbij hier en daar een psoriasisplek op de hoofdhuid die ik liever ook bedekt zie. Maar ik kwam redelijk tevreden van de kapper terug. Met een paar positieve noten : op tijd begonnen, redelijk van prijs, goeie snit, vriendelijke mevrouw. Misschien ga ik er wel eens terug. Ik heb namelijk niet zo echt een vaste kapper sinds ik naar G verhuist ben. Verder heb ik deze namiddag eindelijk de dvd gebrandt van de reizen van 2012. Het is elk jaar een heel werk en meestal vergeet ik ook hoe ik het moet fixen. Maar vorig jaar had ik het geniale idee op te schrijven hoe het moest en dat kwam nu heel goed van pas. Het resultaat mag gezien worden, mits je de paar schoonheidsfoutjes niet meerekend. Met de pa van M zou het iets beter gaan, blijkbaar wil hij vandaag wel zijn kunstgebit inhebben en zou hij iets alerter reageren. Wij gaan morgen terug naar de kliniek. Ik hing ook nog een twintigtal minuten aan de telefoon met mijn mama, ze klonk opgewekt, had een leuke goedgevulde dag achter de rug. Ik mag me gelukkig prijzen dat ze (en natuurlijk ook mijn papa) nog steeds een goeie gezondheid heeft ondanks haar toch al gezegende leeftijd van 77 jaar. 's Avonds werd er wat gezapt op tv tot we eindelijk bij de film Star Trek terechtkwamen. Zal wel wat nostalgie zijn zeker, alhoewel je de film totaal niet kunt vergelijken met de uit onze tijd tv reeks.
04-01-2013
Vrijdag, vrije dag
Vrijdag betekent vrij dus wat langer slapen. Rond 9 u werden we wakker ge-smst en eénmaal wakker betekent dat de maag in route schiet en het denken. Want de vuilzak stond nog niet buiten, en wat staat er vandaag op t programma, enz. Dus eruit en wat langer ontbijten, een heerlijke douche, en even naar de solden. En ja hoor , in de eerste winkel was het al prijs en werd het nog ontbrekende kledingstuk voor de trouw gevonden. M deed er wat langer over en vond pas iets in de laatste winkel dat we bezochten. De boodschappen werden ook gedaan zodat we weer verder kunnen voor een dag of drie.We bezochten ook pa, die eindelijk weer op een gewone kamer lag. Toch ietsje beter, maar wel mentaal nog heel afwezig. R was ook weer thuis na een weekje Den H.. Volgende week is hij weer een week thuis, wat een leven n toch durven klagen. 's Avonds maakte M een lekker couscous voor ons klaar en dan was het tijd om de zetel in te duiken.
