Vandaag ontmoette ik voor de eerste keer de rest van mijn baasjes. Op het eerste zicht zagen het er allemaal wel fijne kindjes uit. Ze dokterden samen een logeerplan voor mij uit. Vanaf vandaag zou ik voor enkele weken bij Vince verblijven. Jelle en Maarten legden uit hoe de andere moni's mij moeten verzorgen, hoe ze mijn water moeten verversen, hoe warm het water moet zijn... En het best van al: ik kreeg een tweede portie eten!
Een tijdje later waren we klaar met vergaderen en ging ieder weer zijn eigen weg. Ik ging mee met Katrien, Bob en Vince naar het station. We praatten nog een beetje na, tot Bob en Katrien ook weg waren. Alle mensen keken naar ons, alsof ze nog nooit een vis hadden gezien! Even later nam Vince me mee in een lange brommende walvis, met een gele streep op zijn zijkant. In het begin was ik wel een beetje bang, maar het viel eigenlijk wel mee. De walvis hijgde en pufte, en maakte zo'n grote golven dat mijn aquarium net een oceaan leek!
Na een dolle rit ben ik dan bij Vince thuis aanbeland. Ik maakte kennis met de andere bewoners van het huis, en vervolgens viel ik in een diepe slaap, na alweer een spannend avontuur in de grote-mensenwereld.
Mijn naam is Wortel. Eigenlijk is mijn volledige naam Carassius auratus auratus Wortelus, in de volksmond goudvis. Maar mijn baasjes hebben me tot Wortel gedoopt. Dit is de start van mijn grootste avontuur in de grote mensen wereld.
Wanneer ik juist geboren van dat weet ik niet meer en wie mijn ouders zijn blijft mij ook een raadsel. Maar ik ben de jongste van de familie. Mijn 40 broers en zussen leefden samen met mij. We lijken wel erg veel op elkaar je kan wel zien dat we familie zijn. Mijn neefjes en nichtjes zwemen hier ook rond. Mijn nichtjes zijn die gele en mijn neefjes zijn de oranje. We zaten daar goed in alle peis en vree. Allé, peis en vree is veel gezegd. We hadden geen ruzie hoor. Maar af en toe kwam het monster één van ons wegnemen. Misschien ken je het monster wel? Het heeft een lange groene smalle nek en een enorm hoofd. In zijn mond passen wel tien van mijn broers of zussen. Als hij je te pakken heeft eet hij je niet op, hij neemt je gewoon vast in zijn witte net, weg van iedereen. Waar dat hij ze naartoe neemt, weet ik niet. Maar we zien de gevangenen toch nooit meer terug.
Normaal gezien ben ik een goeie zwemmer. Ik was namelijk de beste van de klas als het op zwemmen aankwam. Ik heb alle brevetten, 100m, 200m, zwemmen met schubben aan maar ik ben toch het trotst op mijn eerste plaats de provinciale zwemkampioenschappen. Maar op die ene dag, die zaterdagmiddag kwam het monster weer. Ik kon hem twee keer ontwijken met een paar vinnige straatvin slagen maar hij dreef me in de hoek en plots had hij me te pakken. Ik werd uit water gehaald in de grote witte bek. Plots zat ik in een kleine ruimte opgesloten. Daar was niemand geen neefje, geen nichtje, geen broer of zus. Waar al die vorige gevangenen naartoe zijn, het is me nog altijd niet duidelijk.
Ik keek naar buiten om te zien of ik iets of iemand herkende. Niets.
Na een tijdje zag ik toch telkens de zelfde dingen. Twee gezichten, rare gezichten De ene had haar helemaal rond zijn gezicht en de andere had bijna geen haar meer. Het waren twee mannen. Ik hoorde ze de hele tijd maar lachen. Ik kon toch hun namen opvangen, Jelle en Maarten. Ze zagen me er wel leuk uit. Ze verplaatste me meteen van die kleine ruimte naar een grotere bak. Mijn nieuwe thuis, denk ik.
Jelle en Maarten hebben me meteen meegenomen in een auto. Het water klotste heen en weer maar Maarten hield me goed vast. We stapten uit aan de verbondsgebouw van Kazou in Kessel-lo. Blijkbaar gaan mij twee baasjes samen op kamp naar Heer-sur-Meuse. We gaan op Spash&Fun vakantie in augustus en ik ben hun mascotte.
Maar het spannendste moet nog komen. Maarten en Jelle zijn niet mijn enige baasjes. Ik heb er negen Elk van die baasjes zal voor mij zorgen. Ik ga dus de hele tijd op vakantie, telkens voor een tweetal weken ofzo Die baasjes moeten mij verzorgen: eten geven en mijn water verversen. Ik hoop dat ze net zoals Maarten en Jelle me meenemen voor enkele kleine uitstapjes in die grote mensen wereld. Ik zal je in ieder geval alles vertellen van wat ik nog meemaak
Maar i, moet nu doorgaan. Ik ga op bezoek bij de vissen van Maarten. Hopelijk wordt het leuk want ik blijf daar tot woensdag, dan ga ik naar mijn eerste nieuwe baasje Spannend
