Zoals we al een jaar meemaken zijn de beslissingen van het overlegcomité weer te laat. Een beentje waarop Linda in de Villa op zat te knagen maar uiteraard geen antwoord kreeg. Zielig hoe die excellenties om de vraag kunnen zeilen. Ze zijn één voor één Olympische kampioenen in het omzeilen. Ze vrezen allemaal dat ze zullen doodvallen als ze eens een gemaakte fout zouden toegeven.

Vandaag namen ze de beslissingen die ze vorige vrijdag hadden kunnen nemen en de beslissingen zijn nu nog onduidelijk en zelfs in praktijk amper uit te voeren.

De koppigste ezel ligt zelfs nu nog dwars voor ‘zijn’ onderwijs. Het is niet Weyts die het slachtoffer is of zijn kindjes of de leerkrachten maar de ouders. Over zijn voorkeursmaatregelen voor zijn onderwijzend personeel roerde hij vandaag met geen woord maar wees gerust dat eens hij zijn onderspit heeft bedolven hij opnieuw boven water zal komen met zijn voorkeursbehandeling. Hij is een vos en die verleer je zijn streken niet!

Wat weer een flater is blijkt de belofte dat de nieuwe regeling voor vier weken is. Dat oeverloos gepalaver over het eind van de tunnel zijn uitspraken van een pummel. Geen mens die nog geloof hecht aan die uitleg, dus zwijg over perioden, data maar werk met de dagelijkse vaststellingen. De regering wil dat elke werknemer flexibel is en ze mogen dan eens het voorbeeld geven. Uren vergaderen vorige week vrijdag om met niks degelijks naar buiten te komen en vandaag weer vergaderen over exact dezelfde problemen die klein Pierke in een handomdraai weet op te lossen.

Er is maar één politica die moed en lef heeft. Angela voerde maatregelen in en die bleken niet haalbaar en daags nadien verontschuldigde ze zich openlijk en schafte ze de onuitvoerbare maatregelen af. Onze vedetten zouden er dagen rond zeilen, kapseizen en dan met een uitleg komen dat kant noch wal raakt.

Angela is niet mijn grootste liefde want ze eet te vaak vette frietjes maar ze is wel rechtdoor…