Vandaag lag ik in de keuken een geanimeerde conversatie te beluisteren. Een soortgelijk gesprek van wat ik in de living op TV hoor als twee moeders met het stellen van enkele vragen moeten beslissen of de date voor hun zoon of dochter geschikt is en die dan een stukske mee mag blijven eten.

Niet zoals in de Arabische wereld de mannen beslissen aan wie ze hun dochter gaan ‘verkopen’. In het Westen zijn het al een tijdje de feministen die de plak beginnen te zwaaien.

Het gesprek tussen mijn baas en wie ik mevrouw X zal noemen had het over een nog delikater onderwerp. Namelijk de voortplanting. Het gesprek ontstond door het feit dat nogal wat jongeren geen vaccinatie willen uit vrees voor hun vruchtbaarheid en dus hun voortplanting.

Mevrouw X heeft het namelijk moeilijk en gaat niet akkoord dat haar zoon een gat in de markt heeft gevonden om een eurotje bij te verdienen.Ook mijn baas overwoog die gedachte vroeger reeds om dergelijk gat in de markt op te vullen maar op zijn ouderdom zal geen mens nog interesse hebben…

Het gat is eenvoudig, weinig tijdrovend en veel inspanningen vraagt het ook niet.

Indien de vrees voor een vruchtbare zaadproduktie het geval zou worden na de vaccinatie dan zal er geen probleem zijn want jonge mannen vulden het tekort aan zwemmertjes op via de spermabank.

Geef toe dat het leuk meegenomen is en ik lag tijdens het gesprek een beetje te rekenen... In de veronderstelling dat van dinsdag tot vrijdag (weekend dagen van rust, de maandag de recuperatiedag na het weekend) de man vier dagen een buisje gaat afleveren of laat ophalen aan 50€/buisje dan is dat toch 200€ in de pocket. In de veronderstelling dat de man nogal sportief potentieel is en een buisje in de ochtendstond produceert n eentje bij ondergaande zon dan kan hij zijn spaarpotje tot 400€/week  opvoeren. Wanneer ik nog wat dieper en economisch verder redeneer kom ik tot de conclusie dat die 50€ wel eens flink zou kunnen stijgen per inspanning want er is de vraag en het aanbod!

De zoon van mevrouw X mag het vergeten want Met hand en tand verzet ze zich tegen het feit dat ze het niet zou zien zitten dat er overal kleinkindjes zouden rondhossen die ze nooit zou kennen. Mijn baas ziet dat lichtjes anders. Die bekijkt het geldelijk want niet kennen is ook geen cadeautjes moeten geven, de last van pampers, snottebellen afkuisen en het huilen is er niet.

Spijtig dat ik niet kan spreken want ik zou eens deftig mijn mening hebben gegeven want in mijn jonge jaren beslistte mijn baas ook en het resultaat is dat ik wel nog de klepel heb maar de klokken zijn naar Rome vertrokken. Ik denk dat ik mevrouw X misschien wel gelijk had gegeven maar vrees toch ook een beetje dat mevrouw X haar zoon geen 24u op 24u onder haar ogen kan houden. Mocht haar zoon toch beslissen om het gat in de marrkt te vullen dan zal ze dit enkel merken als hij zotte kosten begint te doen maar tegen dan is ze mogelijks al een keer of vijftig grootmoeder…