Ik ben Evi
Ik ben een vrouw en woon in Deurne () en mijn beroep is Studente Lerarenopleiding Lager Onderwijs.
Ik ben geboren op 03/08/1986 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Dansen, fotografie, lezen, schrijven.
Mijn dagboek online
25-05-2014
Een tijdje geleden...
Hoi iedereen
Na al die jaren had ik niet gedacht dat mijn blog nog zou bestaan. Maar blijkbaar dus wel :)
Ik geef ondertussen al 5 jaar les, heb met m'n vriend een huis gekocht waar we nu meer dan een jaar in wonen en hebben samen een dochtertje Jolien die overmorgen 8 maanden wordt.
Het leven is niet altijd gemakkelijk maar met een huis, job en een prachtig gezin geraak je er wel door :)
Hopelijk vind ik eens meer de tijd om hier iets te schrijven.
Heey iedereen Eerst en vooral mijn excuses dat het meer dan een jaar geduurd heeft vooraleer ik hier iets gezet heb. Maar het is al druk geweest de laatste tijd en dan verlies je zoiets gauw uit het oog, vind ik.
Maar goed, even bijwerken. Ik ben dit schooljaar in september afgestudeerd als lerares lager onderwijs en niet-confessionele zedenleer. Het heeft me 4 jaar gekost om het af te ronden, maar het is me gelukt. Nu geef ik al bijna een heel schooljaar les waarvan het grootste deel op één school.
Ik woon al meer dan een jaar samen met mijn vriend en vind het nog steeds heerlijk. Al kijk ik wel uit naar een huisje, want ons appartement is me toch iets te klein...
Ik ben tante geworden in september en ben meter van mijn neefje.
Ik was getuige bij de trouw van mijn allerbeste vriendin. We zijn al 20 jaar beste vrienden. Nog steeds zijn we heel close, al zien we elkaar niet meer zo vaak.
Het schooljaar zit er bijna op en ik ben blij dat het bijna vakantie is. Ik heb echt het gevoel dat ik het goed kan gebruiken.
Hier rond ik af, ik vertel volgende keer nog wel iets. Groetjes van mij -xxx-
Ik weet niet of ik het reeds verteld heb, maar ik volg nu ook de opleiding niet-confessionele zedenleer. Ik moet er ook een eindwerk voor maken en ik heb het volgende onderwerp gekozen: Mijn dagboek en ik.
Ik probeer een zo ruim mogelijk onderzoek te doen naar wie wel of niet in een dagboek schrijft. Daarom ga ik hier ook de vragen zetten. Als je dan tijd hebt om de vragen even te beantwoorden, ben ik je meer dan dankbaar! Het theoretisch gedeelte is namelijk vooral gebaseerd op de antwoorden die ik op mijn onderzoeksvragen krijg. Over de voor en nadelen van een dagboek en wat het met je doet, vind je geen informatie in boeken of op internet.
Hopelijk hebben jullie heel even tijd om de vragen te beantwoorden. Het zijn er niet veel. Als u niet in een dagboek schrijft, zou u dan kunnen zeggen waarom niet? Je kan een bericht achterlaten in mijn gastenboek of je kan mailen naar evi.ludikhuyze@telenet.be.
Interview:
Hoe lang schrijft u al in een dagboek?
Waarom bent u er mee begonnen?
Wat schrijft u er in?
Op welke manier schrijft u er in? Schrijft u aan iemand of schrijft u de datum op een speciale manier?
Hebt u er altijd op dezelfde manier in geschreven of verschilt vroeger met nu?
Welk effect heeft een dagboek op u?
Vindt u dat een digitaal dagboek hetzelfde is als een geschreven dagboek?
Leest u zelf graag dagboeken die werden uitgegeven? Waarom wel / niet?
In de krant van vandaag stond een artikel met de titel: 'Eerste prentenboek voor blinde kindjes'. Aangezien ik mijn eindwerk daar rond doe, heeft Nico dat artikel uitgeknipt en aan mij gegeven. Toen ik het artikel las, schrok ik me een bult. Het gaat over mijn stageklas. Aan Kubra, het meisje waarover het artike voor een deel gaat, ga ik lesgeven. Juf Bernadette Van Gilse is mijn mentor.
Nu ben ik heel trots dat er een artikel in de krant stond van een leerling waar ik binnenkort les aan ga geven. Da 's echt fantastisch!
Wel, vandaag is 't maar een kort berichtje. Tot nog eens. -xxx-
Toen ik woensdag in de les van onderwijskunde zat, hoorde ik dat de les van vrijdag over 'beleidsvoerend vermogen' bij onderwijskunde hoort. Ik hoorde dus dat ik ook naar die les moest.
Vanochtend ben ik opgestaan om 7 uur en ben ik rond 8 uur de deur uitgestapt. Hier viel het qua koud-zijn nog wel mee, maar eens ik op de Groenplaats was voelde het aan als een snijdende koude. Je zit natuurlijk ook wel dichter bij de Schelde. Het was twaalf voor negen toen ik aan het lokaal kwam en uit beleefdheid wachtte ik op de gang. Sam Binon zei me dat ik binnen mocht komen en dat ze niet zouden bijten. Hij en Rijn (iemand die mee uitleg kwam geven) moesten nog de beamer klaarzetten, zorgen dat er plaats was voor de overheadprojector en de banken nog in eilandjes zetten. Aangezien ik dan toch al in de klas was, heb ik mijn hulp aangeboden. Sam Binon vroeg of ik samen met Rijn de banken al in zes eilandjes kon zetten. Uiteindelijk stroomden de studenten binnen, met een beetje hulp van Sam die naar de refter was gegaan.
De les zelf was heel interessant. Ik heb er veel van bijgeleerd en heb een deel van mijn nieuwe klasgenoten leren kennen. Dat is goed, want ik moet er voor de rest van het academiejaar nog mee in de klas zitten.
Op het einde van de les moesten we noteren wat er allemaal goed was aan hun infoles en wat er nog verbeterd kan worden. Voor mij was alles goed: de organisatie van de les, de voorbereiding op wat we allemaal zouden gaan doen, de bewegingsspelletjes tussendoor om de concentratie niet te verliezen, de opdrachten die we moesten doen en het uur pauze tussen de twee delen van de les. Wat ik niet zo goed vond, was dat ze vijf minuten voor de les zou beginnen nog een heleboel in orde moesten brengen. Waarschijnlijk weten ze nu ook wel dat ik dat heb geschreven, maar het is zo. Ze hebben ons in de opleiding geleerd dat je alles op voorhand moet klaarzetten en dat je alles op voorhand moet testen. Gelukkig was er met de overheadprojector of de beamer niets mis, want anders hadden ze daar nog wel even mee bezig geweest.
Op het laatste moment, toen ik het klaslokaal uitging, hoorde ik Sam zeggen: "Oh, wacht eens even, diegenen die er nu nog zijn, kunnen jullie even de banken weer in de oorspronkelijke schikking zetten?" Nog voor die zin af was, was ik al weg. Ik heb de banken al mee goed gezet voor de les, dacht ik zo bij mezelf. Dus ging ik maar door.
Ik heb al van de problemen verteld rond het lesgeven van woensdag 26 november en de misverstanden die erbij horen. Wel, vandaag heb ik samen met Sofie Pincé, een meisje dat nu ook in het derde jaar zit, het zesde leerjaar B overgenomen van SB De Kangoeroe. De juf moest op bijscholing naar een secundaire school en Sofie en ik namen haar klas een dagje over.
In het begin merkten we wel dat enkele kinderen probeerden, zoals wij dat noemen, maar ze merkten al snel dat dat bij ons niet pakte. De lessen vielen ook goed mee, want de juf had allemaal zelfstandig werk-lessen voorzien. We moesten enkel de werkbladen eerst even klassikaal overlopen en daarna ook klassikaal verbeteren. Een deel werd dan aan bord verbeterd en een deel mondeling. Alle leerlingen hebben goed meegewerkt, dus dat was wel fijn.
De les van juf Sofie vonden ze fantastisch. Aangezien de leerlingen het nog eens wilden doen en we na de namiddagspeeltijd nog een uurtje hadden (eigenlijk een muzieklesje), hebben we de leerlingen het dramalesje nog eens laten doen. Deze keer mochten ze zelf de groepjes kiezen en de toneeltjes waren eigenlijk een heel stuk beter dan wanneer ze de groepjes niet mochten kiezen.
Zowel Sofie als ik vonden het fantastisch dat de kinderen zo enthousiast waren. Je zou denken: 'Oh, een nieuwe juf(fen) voor één dag, dat wordt feestje bouwen!' Maar dat was dus niet het geval.
Vandaag kwam er een meisje naar me toe en ze vroeg of ik ooit op een andere school les had gegeven. Ik vertelde haar dat ik op Sint-Rumoldus lesgegeven heb en dat zij toen in mijn klasje zat. Ik was enkel haar naam vergeten. Haar gezicht straalde toen ze merkte dat ik haar ook herkende. Toen zat ze in het derde leerjaar en nu in het vijfde.
Het was echt een geslaagde dag en zeker voor herhaling vatbaar!
Vandaag, dinsdag 25 november, is niet zo leuk begonnen. Ik stond deze ochtend op rond acht uur omdat ik tegen half negen naar 'De Kangoeroe' wilde vertrekken. Ik ging vragen of ik de juf of meester al eens kon spreken en of ik eventueel al lesonderwerpen mee naar huis kon nemen. Toen ik er op school aankwam, vroeg ik aan enkele juffen in de leraarskamer waar ik de directrice kon vinden. Ze vertelden me dat ze toezicht hield op de speelplaats van de kleuters. Ik stelde voor dat ik even zou wachten en ze zeiden me: 'Ah ja, zet je er maar even bij.' Ik heb er gewacht op de directrice en kort erna trof ik ze in haar bureau. Ik vertelde haar dat ik één van de studentes was die les zou geven morgen en ik vroeg of ik de leerkracht wiens klas ik zou overnemen al eens kon spreken. Ze vertelde me dat ze een mail had gekregen van Artesis Hogeschool Antwerpen dat woensdag niet doorging, maar dat de studenten verplaatst waren naar donderdag, overmorgen dus. Ik wist uiteraard van niets. Ik heb bevestiging gekregen dat ik een klas moest overnemen, maar een mail ivm de verandering van datum heb ik niet gekregen. De directrice heeft mijn naam en telefoonnummer opgeschreven zodat ze me in geval ik toch moet komen alsnog kan contacteren. Toen ben ik maar naar huis vertrokken.
Ik merkte onderweg dat ik heel voorzichtig moest zijn. Het is op veel stukken nog steeds glad. Ik fietste de hoek om en net op het laatste stukje, op het voetpad op de hoek van de straat begint mijn achterwiel weg te glijden en val ik op de grond. Dat deed echt niet deugd. Ik deed de deur open en zei tegen mama: 'Het is vandaag officieel een rotdag!' Na mijn uitleg dat ik gevallen was, gaf mama me meteen crême die ik op mijn bil moest doen zodat hij niet dik zou worden. Dat heb ik ondertussen al twee keer herhaald. Het is maar een beetje dik en lichtblauw. De crême heeft dus wel geholpen.
Ik ga nu eens een mail sturen naar mijn school om te vragen of er iets mis gegaan is.
Wel, misschien tot nog een ander berichtje vandaag. -xxx-
Zoals iedereen wel weet komt Kerstmis stilaan dichterbij en dan moeten we toch al beginnen denken aan kerstkaartjes sturen en vooral naar wie! Nico kwam op het idee om zelf onze kerstkaartjes te maken. We zijn dan diezelfde dag (ik denk dat het eergisteren was) naar het Shopping Center in Wijnegem geweest om in de 'Pipoos' (dat is een knutselwinkel) vellen papier te kopen waar je de prentjes van moet uitknippen om niveaus te creëren. Gisteren heb ik twee kaartjes gemaakt en Nico drie. Vandaag maakte ik er ook nog eens drie. Ik vind dat echt super leuk om te doen.
We hebben wel afgesproken dat we de kaartjes gewoon gaan geven omdat we al geld in het maken van de kaarten hebben gestoken. Anders moeten we de postzegels ook betalen. Nu niet dat dat veel uitmaakt, maar als we de kaarten zo kunnen geven, is het veel gemakkelijker (en dus ook goedkoper).
Bij gebrek aan enveloppen, kunnen we de kaarten nog niet mooi wegsteken. Morgen hebben we normaal gezien wel enveloppen. Dus nog eventjes geduld
Een tijdje geleden stond er een bericht op blackboard dat ze veertien studenten zochten om de klassen van basisschool De Kangoeroe over te nemen op woensdag 26 november. Dat leek me wel fijn om te doen; alle oefening is welkom. Ik wil alleen graag in een tweede, derde of vierde leerjaar lesgeven. Dat ligt me het meest. Morgen ga ik al eens langs De Kangoeroe om te vragen welke klas ik moet overnemen. En dan krijg ik misschien de lesonderwerpen al mee naar huis. Ik wil ook graag mijn lessen een beetje voorbereiden, anders sta ik daar woensdag zeker te sukkelen. Eigenlijk wilde ik vandaag al langs gaan maar omdat Nico bleef slapen door de sneeuwstorm van gisteren, ben ik vandaag niet gegaan. Ik weet niet precies wanneer het middagpauze is, anders had ik eventueel dan kunnen gaan. Maar morgen gaat ook nog, dus er is geen probleem. Nico staat deze week toch met de nacht en slaapt morgen toch tot na de middag. Ik heb er eigenlijk wel zin in en ik hoop dat het meevalt.
Deze namiddag zeiden Nico en ik dat we het wel tof zouden vinden dat het deze winter zou sneeuwen. Ik dan vooral. Als het vriest, moet het sneeuwen ook, anders is het niet fijn! Toen begon het zachtjes te sneeuwen. Ik riep: "Het sneeeeeeeuwt!" Dat was het begin van een hevige en lange sneeuwbui. Nico wilde graag dat de sneeuw zou blijven liggen, maar dat gebeurde niet. Op het vogelhuisje, de auto's, de brievenbus en de stenen naast het poortje wel, maar op de grond niet. We werkten een beetje aan ons handwerk om de kerstkraam bij mij op school te versieren toen Nico ineens merkte dat de sneeuw wel bleef liggen! We besloten om even het park in te gaan. Ik haalde een dikkere trui, mijn warme wandelschoenen, mijn muts, mijn handschoenen en een dikkere jas. In het park was het prachtig. Echt alles was volledig wit. Overal waar je keek... Enkel hier en daar zag je nog een beetje groen van klimop of naaldbomen. Echt zo mooi!
Mijn motto is: 'Sneeuw is lol!' Echt, ik liep op zoveel verschillende manieren door de sneeuw; het is gewoon super leuk om allerlei verschillende soorten voetsporen te maken. Op een bepaald moment begon ik te dansen en Nico trok er natuurlijk meteen een foto van. Toen we weer thuis aankwamen, hingen we volledig onder de sneeuw. Mijn paarse muts was op dat moment wit! En de slierten haar die onder mijn muts uitkwamen waren lekker nat en koud! Op de steen aan het poortje lag zo'n pak sneeuw... Niet normaal! Volgens ons is het zeker 5 à 6 cm. Ik had mijn wijsvinger er eens ingestoken; die zat er bijna volledig in! Nico heeft er ook een foto van gemaakt.
Kortom, het was gewoon zalig buiten! En zeker met mijn ventje erbij
Nog steeds zijn we heel close, al zien we elkaar niet meer zo vaak.
