Tot nu toe op deze blog niet veel reacties, maar via mail kreeg ik toch enkele berichten door waarvoor veel dank aan deze mensen.
Eigenlijk is hier ook maar één grote boodschap : geduld, luisteren naar je lichaam, je levensstijl aanpassen, een kalmer ritme aannemen, de dag nemen zoals hij komt, rusten.
In de reacties dingen die ik herken zoals deze :
" bv. herinner ik me dat ik het leegmaken van de vaatwasser door vermoeidheid moest staken... of dat ik niet langer dan een halve minuut kon telefoneren omdat dit te uitputtend was."
Het belang van een dokter waar je jezelf goed bij voelt wordt ook bij velen aangegeven.
Ik ben enkele dagen heel ambetant geweest omdat ik van enkelen steeds hoorde om naar de omstreden dr. Coucke te gaan. Op internet deze kerel opgezocht , op blogs reacties gelezen en nu weet ik nog altijd niet wat ik er van moet denken. Ook met de eigen huisarts nog een lang gesprek hierover gehad.
Voorlopig laat ik het even rusten, want ik maakte mij er zo druk en lastig over dat het mij meer spanningen en stress bezorgde want dan juist weer niet goed is voor het herstel.
Vermits ik mezelf vaak vergeleek met een duracell-konijntje sprak deze reactie mij ook aan :
"Het is en blijft echter een zeer mysterieuze aandoening. Enkel al de naam van de aandoening,
CVS-ME-Cytomegalie ... waar zit het verschil, de gevolgen zijn alleszins zeer gelijkend.
Uit de vele vragen die ik me al die tijd heb gesteld, denk ik dat bij mij de oorzaak lag in een
combinatie van factoren, namelijk veel stress, roofbouw gepleegd op lichaam (competitiesport met prestatiedruk,
gecombineerd met intensieve job, daarnaast nog bijberoep en bovenop ook nog gebouwd),
en daarbij die virus van de inspuiting tegen tetanos. Niemand kan dit precies bepalen,
doch ik ben ervan overtuigd dat al deze elementen er hebben toe bijgedragen.
Meestal is er wel één of andere ziekte die eraan voorafgaat. Bij veel mensen is klierkoorts
aan de ziekte voorafgegaan, bij anderen een ander virus ...."
We doen ook ons lichaam ook wel wat aan hé, met ons jachtig leven, daarvoor niet altijd vrijwillig en bewust gekozen, maar toch, zolang het goed gaat sta je er ook niet bij stil. En dan schreeuwt je lichaam zelf heel hard : stooooooooooop!
Dus hoog tijd om te luisteren. Wat al zeker vast staat is dat ik mijn heil in yoga ga proberen zoeken. Leren tot rust komen, voor mij heel moeilijk maar noodzakelijk.
Reacties en ervaringen blijven welkom,als ook de zon :)
groetjes, rust ze en keep on smiling!
09-03-2011 om 11:16
geschreven door Andrea 
|
