De ochtend begint vroeg. Om 7u staat de wekker. Spaghetti met roerei is mijn ontbijt. Ik had dat reeds klaargemaakt de avond ervoor. Echt lekker was het niet, maar ik heb de eerste uren geen honger gehad. Ontbijt doorspoelen met een glas water en een ice-coffee om wakker achter ’t autostuur te kruipen. Fiets volledig gecheckt, accessoires ingepakt, mondmasker, extra water mee en wegwezen!

De beklimming die ik gekozen heb is, voor zover ik weet, de kalmste qua verkeer en de minst steile. Ik parkeer de wagen aan het begin van de TF-38, vlak naast het tankstation, dat is 700m boven de zeespiegel.

Het is prachtig weer, het is 8u en de zon schijnt al fel. Ik vertrek effectief om 8u25. Het eerste stuk heb ik een weids zicht, de ochtendnevel trekt op uit het dal. Beetje spooky, maar mooi. Ik krijg het niet echt goed gefilmd op de Go-Pro. Bij vertrek is de begroeiing nog weelderig: struiken, bloemen in tuinen, cactussen, vetplanten en laagstammige bomen.

De TF-38 is 1 langerekte, stijgende baan zonder ook maar 1 putje, ribbeltje of herstelling in het wegdek. Zalig rijden dus.

De begroeiing verandert snel, minder en minder huizen en laagstammen worden dennenbomen.

Vanaf 1730m boven de zeespiegel zie je opvallend minder bomen. Het landschap wordt kaler en de zon brandt, alles rondom is zo dor, lijkt wel of ik op de maan fiets

Eens het National Park El Teide binnen, is het even gedaan met klimmen. Ik ben zo gelukkig dat ik het gehaald heb. Mijn ogen worden waterig van ontzetting en trots. Ik zet mijn rit voort, mijn doel is hotel Parador (daar waar alle grote renners verblijven tijdens hun hoogtestage op Tenerife). Het gaat een stukje zachtjes naar beneden. Maar ik heb nog 2 venijnige klimmetjes te doen. Dat valt zwaar, het voelt alsof ik meer en meer moet stoppen.

Daar ben ik dan. Eindelijk! De Parador! Jihaaa, I did it! Oh, kon ik nu maar iemand vastpakken om mijn vreugde te uiten.

Ik bestel me een frisse pint en water. Enkele Belgen horen mijn bestelling en zeggen dat ik dat verdiend heb. Er is zelfs 1 jongeman die luidop tegen zijn gezelschap zegt: “Dat zou mijn droomvrouw kunnen zijn: met de fiets naar bovenrijden en dan een biertje bestellen.” Hahaha. Bloos, bloos…

De rit naar beneden, heerlijk! Snelheden halen van 60km per uur. Dat is kicken. Eens de bomen voor schaduw zorgen, koelt het wel enorm af. Blij dat ik in de auto iets extra kon aantrekken.

Dit was zo’n leuk avontuur, ik wil meer! Veel meer avontuur!