Het thuiswerken van mijn vriend, Yves, weegt. De buitenlucht roept. Onze fietsen zijn inmiddels zo tip-top, dat ze staan te schreeuwen, ga met ons naar buiten!!!! Een weekend "Ardennen" wordt gepland in het kasteel van Hodbeaumont. Mooie uitvalsweg voor fietstochten in ons groene en steile deeltje van België, ware het niet net halverwege op een helling van 12%  

Er zijn mooie bospaden en gravelwegen onderweg maar we hebben enkel een koersfiets. Ik geraak warm om een gravelfiets te kopen, maar omdat het budget het moet toelaten, doe ik een verjaardagsinzamelactie. Aan vrienden en familie vraag ik een bijdrage voor aanschaf van mijn gravelbike, Ik krijg wel wat bijeen en ik puzzel alle specificaties voor de gravelbike van mijn dromen samen, kies een kleurencombinatie enz... maar hij geraakt niet besteld. Ik blijf teveel twijfelen. Ik besluit te wachten tot de voorstelling van de nieuwe collecties...half augustus, begin september (wordt me gezegd)

We toeren met de koersfiets tss Verviers en Francorchamps en genieten zo hard dat we beslissen met regelmaat te boeken tijdens de zomer.

Mijn verjaardag vieren we in stijl op het kasteel. Het belooft weer een warme dag te worden, zoals elk weekend daar precies. Ik voel me echt geprivileerd, voel me bijna zelf de prinses van het kasteel, met champagne bij 't ontbijt, een mooi cadeau (GoPro), een boeket gele rozen,... en ben helemaal gemotiveerd in weer een straffe toer op de fiets.

Ja lap, een steile helling tussen de bomen in Polleur doet mijn enthousiasme bijna de das om. Ik stop met klimmen, omdat het ademen niet meer lukt. Ik zet mijn voeten op de grond, leun over mijn stuur. Kijkend naar mijn tellertje, zie ik mijn hartslag vallen. Ik voel me onwel en hurk om te gaan zitten. Alles draait en het licht gaat uit.

Yves was even achter om een praatje te maken met een jonge kerel die een leuke opmerking gaf over zijn getatoëerde arm. Hij ziet me niet meer, maar hij hoorde een vreemde zucht, net wanneer ik viel.

Ik hoorde een zacht geluid van remmen en vreemde stemmen rond mij, vaag begin ik te beseffen wat er gebeurd is. 2 motorrijders waren gestopt, toen ze me zagen liggen en spraken de naderende Yves aan. Ze helpen mij recht, ik voel me kostmisselijk. No way dat ik bovengeraak! Ik wandel met de fiets in de hand naar boven en kokhals quasi elke 5 stappen... Boven een open veldje, een stralend zonnetje en een brug. Na een korte pauze en enige vinger-truuken in mijn keel later, besluit ik om rustig verder te rijden. Mocht het echt niet lukken, maken we rechtsomkeer, beloof ik... Naarmate de dag vordert, kom ik erdoor. Het was nog een onvergetelijke rit geworden met zelfs wat Personal Records (PR) op mijn favoriete klimmetjes rond Solwaster.

Oh ja het heeft ook geregend die dag, niet erg, het was warm, dus een welgekomen verfrissing.

De statistieken van de rit kan je terugvinden op volgende link

De eerste (amateur)beelden van de GoPro in een verslagfilmpje van mijn verjaardag hier

Wat hebben we hieruit geleerd? Champagne bij 't ontbijt en fietsrit op een warme zomerdag gaan niet samen. Thanks for the lesson ;-)