Ik deel graag met jullie mijn fietservaringen, mijn creatieve uitspattingen rond het fietsen dmv foto's, video's en af en toe sportieve reisverslagen. Niet omdat ik zo vol ben van mijzelf, maar eerder als mijn uitlaatklep en inspiratiebron voor gelijken.
Natuurlijk hoop ik jullie te blijven boeien, ik krijg ook graag jullie reacties in de vorm van mails, tips, likes, kudo's via alle mogelijke kanalen.
Mij kunnen jullie contacteren via cyclingchickcaroline@gmail.com of reageer op een filmpje op mijn YouTube-kanaal.
Eindelijk,
een feestdag op een vrijdag, 1 januari, de eerste dag van het jaar dat de
winkel volledig gesloten is en ik dus de hele dag thuis ben. Ik rij met Yves 42
km op een MTB-parcours tss Zelzate en Lokeren. Mooie manier om het jaar in te
gaan.
Zaterdag is
dan wel werkdag, die zondag neem ik rust. Op maandag kruip ik een half uurtje
op de rollen en dinsdag 5 januari ga ik er alleen op uit: Een prachtrit
van bijna 82km, vanuit Merksem naar Brecht, door Wuustwezel en Nieuwmoer naar
Essen. Via Kalmthout en zijn Heide naar Kapellen, Brasschaat en Schoten. Zie de
afbeelding van het parcours:
Op 6
januari moet ik even losrijden, 55 minuten terwijl zoonlief naar de judoles is.
Ik hoop elke keer eindelijk een Queen-Of-the-Mountain-kroontje op een
Strava-segmentje in de buurt te bemachtigen, maar de wind staat al iedere keer
verkeerd. Ik haal de 2 seconden sneller niet.
Donderdag 7
januari, Alexander op school en ik stap in de namiddag nog even op de fiets.
Vrijdag
weeral werkdag, zaterdag let een vriendin op Alexander, ze heeft zelf 2
dochters en wilde een playdate combineren voor een win-winsituatie. Dus ik op
de fiets voor anderhalf uur escape. Maandag 9 januari, morgen dus, begint de Challenge en
voorbereiding is key, dus ik kan maar beter wennen aan enkele uren meer per
week op de fiets.
Op 7
oktober kondig ik in de WhatsApp-groep van de fietsclub aan dat ik me heb in
geschreven voor het evenement KOERS ZOEKT VROUW. Een scoutingevenement voor
jong cyclocross-talent voor het STARCASINO CYCLING TEAM.
Mijn
vriend, Yves, wist het al, hij vond het vooral heel grappig: zijn meisje, een
beginnend fietsertje van 38 jaar, dat zich inschrijft voor een wedstrijd om
kans te maken op een jaar training in een professioneel team als volwaardig
teamlid. Hahaha, good luck girl!
Het nieuwtje
werd wel supergoed onthaald door mijn omgeving.
Ik bereid
mezelf goed voor op wat gaat komen. Met de nieuwe gravelbike, mijn Cervélo
Áspero, verken ik met de WielerToeristenClub, De Vrije Vogels, de bossen van
Schoten, Sint-Job, s Gravenwezel, Kalmthout enz.
Mijn vriend
neemt me mee nr MTB-routes in het Waasland en mijn solorides zijn vaak richting
Herentals, Grobbendonk, Lier
Het weer
werd slechter en ik dacht: ik schaf mij zon set aan om binnen te trainen.
Helaas waren ze in het najaar allemaal óf te duur, óf uitverkocht. Kon nog wel
ergens antieke losse rollen kopen. Zie mijn filmpje: Op rollen leren rijden.
https://youtu.be/p6SH9DW_RCw
Covid stak
een stokje in de wielen van de organisatie van een grote koers. Dus moesten ze
een andere werkwijze bedenken. De
oplossing kwam in december: In Januari zal er een virtuele wedstrijd worden gehouden
met Strava als statistiek-controle-orgaan: 40 uren fietsen op 4 weken tijd.
Tegen dat
december voorbij was, had ik er zoveel zin in, dat ik me had voorgenomen: in
januari doe ik alles voor de sport!
31 december
was een prachtige solorit. Ik kwam een fantastische quote tegen op een banner
van een bedrijf. Een quote die ik graag met jullie deel: Moeilijke
wegen leiden vaak naar mooie bestemmingen #2020
Thanks to Eurodal
for the encouragement on my route!
Van 2 augustus tot 8 augustus ga ik op reis naar Tenerife.
Na enkele
dagen voettochten te hebben gedaan op Tenerifes vulkanen, is de dag aangekomen
(de laatste volledige dag) dat ik, met een huurfiets, de Teide zal beklimmen.
De ochtend
begint vroeg. Om 7u staat de wekker. Spaghetti met roerei is mijn ontbijt. Ik
had dat reeds klaargemaakt de avond ervoor. Echt lekker was het niet, maar ik
heb de eerste uren geen honger gehad. Ontbijt doorspoelen met een glas water en
een ice-coffee om wakker achter t autostuur te kruipen. Fiets volledig
gecheckt, accessoires ingepakt, mondmasker, extra water mee en wegwezen!
De
beklimming die ik gekozen heb is, voor zover ik weet, de kalmste qua verkeer en
de minst steile. Ik parkeer de wagen aan het begin van de TF-38, vlak naast het
tankstation, dat is 700m boven de zeespiegel.
Het is
prachtig weer, het is 8u en de zon schijnt al fel. Ik vertrek effectief om
8u25. Het eerste stuk heb ik een weids zicht, de ochtendnevel trekt op uit het
dal. Beetje spooky, maar mooi. Ik krijg het niet echt goed gefilmd op de
Go-Pro. Bij vertrek is de begroeiing nog weelderig: struiken, bloemen in
tuinen, cactussen, vetplanten en laagstammige bomen.
De TF-38 is
1 langerekte, stijgende baan zonder ook maar 1 putje, ribbeltje of herstelling
in het wegdek. Zalig rijden dus.
De
begroeiing verandert snel, minder en minder huizen en laagstammen worden
dennenbomen.
Vanaf 1730m
boven de zeespiegel zie je opvallend minder bomen. Het landschap wordt
kaler en de zon brandt, alles rondom is zo dor, lijkt wel of ik op de maan fiets
Eens het
National Park El Teide binnen, is het even gedaan met klimmen. Ik ben zo
gelukkig dat ik het gehaald heb. Mijn ogen worden waterig van ontzetting en
trots. Ik zet mijn rit voort, mijn doel is hotel Parador (daar waar alle grote
renners verblijven tijdens hun hoogtestage op Tenerife). Het gaat een stukje
zachtjes naar beneden. Maar ik heb nog 2 venijnige klimmetjes te doen. Dat valt
zwaar, het voelt alsof ik meer en meer moet stoppen.
Daar ben ik
dan. Eindelijk! De Parador! Jihaaa, I did it! Oh, kon ik nu maar iemand
vastpakken om mijn vreugde te uiten.
Ik bestel
me een frisse pint en water. Enkele Belgen horen mijn bestelling en zeggen dat
ik dat verdiend heb. Er is zelfs 1 jongeman die luidop tegen zijn gezelschap
zegt: Dat zou mijn droomvrouw kunnen zijn: met de fiets naar bovenrijden en
dan een biertje bestellen. Hahaha. Bloos, bloos
De rit naar
beneden, heerlijk! Snelheden halen van 60km per uur. Dat is kicken. Eens de
bomen voor schaduw zorgen, koelt het wel enorm af. Blij dat ik in de auto iets
extra kon aantrekken.
Dit was zon
leuk avontuur, ik wil meer! Veel meer avontuur!
Bekijk ook mijn filmverslag op YouTube, vergeet geen berichtje en duimpje achter te laten.
2 dagen na mijn verjaardag, plan ik opnieuw een kustbezoekje
in bij Jean. De wind is nog steeds niet gedraaid, maar is minder sterk, ik waag
het erop om toch te vertrekken. Om 8u zit ik op de fiets. Ik ben opgelucht als
ik De Piramiden in Sint Gillis Waas zie. Ik geniet van het parcours tussen Sint
Gillis Waas en Zelzate. Daar aan het tankstation aan de brug aangekomen, even
naar het toilet, drinken bijkopen en deel 2 van 3 aanvatten. Kaprijke is een
charmant dorpje (met een Specialized-dealer). Damme "binnen"rijdend
kan mijn geluk niet op. Wat is het heerlijk zo alleen, zo vrij... Ik ben er
helemaal uitgelaten van. In Brugge krijg ik het moeilijk, dipje komt op. In
Plassendale zit ik erdoor, ik roep letterlijk om mijn moeder en vloek op de
weergoden voor de hevige wind. De tranen van vermoeidheid rollen over mijn
wangen. Het idee dat iemand mij verwacht houdt me op de been. Een 4-tal
wielertoeristen steken me voorbij, niet heel erg snel, besef ik plots. Ik ben
enorm vertraagd en doe een trappeke rapper om hen terug in te halen. Ik vraag
beleefd of ik even mag draften? Geen probleem, gelukkig maar. Ik kom wat op
adem in 3de positie en plots scheiden onze wegen weer. Ik herken het laatste
stukje van het parcours en schep weer mijn moed bijeen. Uiteindelijk ben ik
daar na 6u fietsen.
Amai, wat ben ik apetrots!
Een welverdiende cocktail met tapas als aperitief in de
beachbar en een mega-spaghetti in een restaurant op de dijk van Middelkerke.
Daarna is het nog stevig doortrappen om op tijd in Oostende aan te komen voor
de trein van 20u08!
Het thuiswerken van mijn vriend, Yves, weegt. De buitenlucht roept. Onze fietsen zijn inmiddels zo tip-top, dat ze staan te schreeuwen, ga met ons naar buiten!!!! Een weekend "Ardennen" wordt gepland in het kasteel van Hodbeaumont. Mooie uitvalsweg voor fietstochten in ons groene en steile deeltje van België, ware het niet net halverwege op een helling van 12%
Er zijn mooie bospaden en gravelwegen onderweg maar we hebben enkel een koersfiets. Ik geraak warm om een gravelfiets te kopen, maar omdat het budget het moet toelaten, doe ik een verjaardagsinzamelactie. Aan vrienden en familie vraag ik een bijdrage voor aanschaf van mijn gravelbike, Ik krijg wel wat bijeen en ik puzzel alle specificaties voor de gravelbike van mijn dromen samen, kies een kleurencombinatie enz... maar hij geraakt niet besteld. Ik blijf teveel twijfelen. Ik besluit te wachten tot de voorstelling van de nieuwe collecties...half augustus, begin september (wordt me gezegd)
We toeren met de koersfiets tss Verviers en Francorchamps en genieten zo hard dat we beslissen met regelmaat te boeken tijdens de zomer.
Mijn verjaardag vieren we in stijl op het kasteel. Het belooft weer een warme dag te worden, zoals elk weekend daar precies. Ik voel me echt geprivileerd, voel me bijna zelf de prinses van het kasteel, met champagne bij 't ontbijt, een mooi cadeau (GoPro), een boeket gele rozen,... en ben helemaal gemotiveerd in weer een straffe toer op de fiets.
Ja lap, een steile helling tussen de bomen in Polleur doet mijn enthousiasme bijna de das om. Ik stop met klimmen, omdat het ademen niet meer lukt. Ik zet mijn voeten op de grond, leun over mijn stuur. Kijkend naar mijn tellertje, zie ik mijn hartslag vallen. Ik voel me onwel en hurk om te gaan zitten. Alles draait en het licht gaat uit.
Yves was even achter om een praatje te maken met een jonge kerel die een leuke opmerking gaf over zijn getatoëerde arm. Hij ziet me niet meer, maar hij hoorde een vreemde zucht, net wanneer ik viel.
Ik hoorde een zacht geluid van remmen en vreemde stemmen rond mij, vaag begin ik te beseffen wat er gebeurd is. 2 motorrijders waren gestopt, toen ze me zagen liggen en spraken de naderende Yves aan. Ze helpen mij recht, ik voel me kostmisselijk. No way dat ik bovengeraak! Ik wandel met de fiets in de hand naar boven en kokhals quasi elke 5 stappen... Boven een open veldje, een stralend zonnetje en een brug. Na een korte pauze en enige vinger-truuken in mijn keel later, besluit ik om rustig verder te rijden. Mocht het echt niet lukken, maken we rechtsomkeer, beloof ik... Naarmate de dag vordert, kom ik erdoor. Het was nog een onvergetelijke rit geworden met zelfs wat Personal Records (PR) op mijn favoriete klimmetjes rond Solwaster.
Oh ja het heeft ook geregend die dag, niet erg, het was warm, dus een welgekomen verfrissing.
De statistieken van de rit kan je terugvinden op volgende link
De eerste (amateur)beelden van de GoPro in een verslagfilmpje van mijn verjaardag hier
Wat hebben we hieruit geleerd? Champagne bij 't ontbijt en fietsrit op een warme zomerdag gaan niet samen. Thanks for the lesson ;-)
Jean, een goede vriend van me, woont in Middelkerke. Hij is weduwnaar, heeft klein appartementje en is slecht te been (4x heupprotesen en daarvoor 7x opengelegen).
Hij loopt met een kruk.
Als het beter weer wordt, zijn er vele activiteiten aan de kust en ik zou hem toch nog eens moeten komen bezoeken... Ik rijd niet zo graag naar zee en al helemaal niet in het voorjaar en de zomer (wanneer er druk verkeer is). Aangezien mijn conditie erop vooruit gaat, en mijn enthousiasme voor de fiets piekt met momenten, beslis ik om op de fiets daarheen te gaan. Jean zou voor een stevige maaltijd zorgen en daarna kan ik in Oostende de trein terug nemen.
Op 4 juni 2020 staat de wind uit het Westen, ik zou dus de hele tijd wind op kop hebben. Nee, dat ga ik niet doen. Plannen omkeren dan maar. Geen tijd meer om mijn uitgestippelde route van richting te veranderen, dus ik zou gewoon op het lijntje van mijn gpx-plannetje rijden in tegengestelde richting. Ik vertrek in Antwerpen Centraal met de trein van 9u.
Het was fijn weerzien, leuke babbels, heerlijke maaltijd... het etentje loopt uit. Ik zit pas om 15u op de fiets. In Oudenburg koop ik 4 Aquarius aan tankstation. Een vriendelijke mens, hij moet zich zien te redden, zichzelf en zijn zaak aanpassen aan de vele coronamaatregelen. In Brugge mis ik de afslag naar de Damse Vaart, maar ik herstel mijn fout. Net voorbij Maldegem ben ik afgeleid door de mooie dreven naast de Leopoldvaart en ik beland in Eeklo. Weer van de route dus. Mijn snelheid daalt enorm, omdat ik constant op Google Maps moet kijken of ik terug juist op weg ben richting Zelzate. Daar aangekomen, bedenk ik, dat het reeds donker zal zijn als ik toekom en laat me nu net geen verlichting mee hebben. Ik verwittig Yves dat ik in Zelzate zit en hij stelt voor om me op te pikken aan de afrit van de expresweg ter hoogte van Kemzeke/Stekene. Een boete of ongeval in het donker kunnen we missen als kiespijn. Mijn reddende engel pikt me daar op.
Wie is Nele? De vriendin van de oudste zoon van Yves (mijn lief). Zij studeert in Breda, is Duitse van origine en heeft een Vlaams lief gevonden. Ze komt wel eens naar het Antwerpse en heeft dan geen vervoer door de stad, uitgezonderd de kramikkelige Avelo'kes...
Bij het internetsurfen komt tot vervelens toe, reclame voor items waarop je ooit wel eens zocht. Zo passeren hier reeds geruime tijd heeeeeeeeel veeeeeeeeel tweedehands koersfietsen... LOL Plots valt ons oog op een BIANCHI van LIQUIGAS, maat 52, dat wordt hem! Het "stads"fietsje voor het nieuwtje in de familie.
Opgehaald aan de andere kant van België, maar met liefde op punt gezet en het krijgt voorlopig een wit Fi'zi:k-zadel dat we nog liggen hadden.
%%%PHOTO1%%%
Ik zie de kleurtjes zo graag: muntgroen, Celeste (Bianchi-blauw), donkerblauw, zwart, wit...
Ik mag hem testen, hij voelt beetje vreemd, kleine maat met extreem groot stuur, maar hij rijdt goed.
Intussen kreeg de Bianchi een nieuw zwart stuurlint en een groen-zwart Fi'zi:k-zadel met kleine streepjes roze.
%%%PHOTO2%%%
Nele heeft er nog amper mee gereden, ik gebruik hem voor boodschapjes in de stad. Dus als je hem zou zien staan, fikken af, mij wil je niet boos krijgen...
Het was een warme week in Mei. Mijn vrije weekenddag zou ik
zeker op de fiets doorbrengen. Mijn lief, Yves, neemt me mee, hij weet wel een
mooie route. Het mag de hele dag duren, want ik heb geen andere plannen. En,... wat is er nu leuker dan op de fiets, de dag doorbrengen met je lief?
We starten langs de Schelde. Helemaal tot in Temse (deel van
onze vaste route) we steken de rivier over en volgen de Schelde in de andere
richting, tot aan het Zeekanaal-Brussel Schelde. We pauzeren even, voor een
extra grote slok drinken en een banaan. Drinken op de fiets vind ik nog
moeilijk.
We vervolgen daar onze weg op het jaagpad, (ook nog bekend
bij fietsliefhebbers). We steken het kanaal over en kronkelen heerlijk langs de
Rupel voorbij Klein-Willebroek. Aan de overkant passeren we Boom. In Rumst,
waar de Dijle en de Nete samenvloeien, nemen we de blauwe bruggen voor onze
picknickstop.
De zon brandt, op onze ruggen en in onze ogen, want het
water weerkaatst! Er is gelukkig altijd een zacht briesje op de dijken.
We vervolgen onze weg langs de Nete aan de zuidzijde. Voorbij
Walem nemen we de middendijk tot in Lier. We blijven aan de zuidkant. Aan de
overkant ligt Emblem en in Viersel aan de sluis staat een echte
crème-glacekar. Na een verfrissend ijsje vervolgen we onze tocht.
Ik kom in iets bekender terrein, zei ik,... oh en dus mag ik plots de
route verder bepalen.
Oeps, verkeerd gereden kleine driehoek extra richting
Grobbendonk. Grote baan op in Zandhoven, net voorbij Zoersel toch maar ergens
ingeslagen en achter Malle door. Daar moet ergens het Kanaal Dessel Schoten
liggen, resultaat nog enkele keren U-turns en teleurstellingen. Eerlijk waar,
ik krijg het moeilijk we zitten aan bijna 100km nu.
In Brecht is een ijssalon/bistro omgetoverd tot take-away en
we bevoorraden ons weer met fris drinken. We maken rechtsomkeer en volgen de
vaart tot in Schoten. De Hoogmolenbrug brengt ons op weg naar Deurne met zijn
mooie Rivierenhof. We eindigen onze route met het Ringfietspad in Zuidelijke
richting en de Scheldekaaien weer richting Noord.
Een snikhete weekenddag in het voorjaar, voorbode van warme
weekends heel de zomer lang zo blijkt.
De tricolor Sworks Tarmac rijdt geweldig. Ik ga nog meer op avontuur, solo of met Yves. Ik word lid van de WielerToeristenClub De Vrije Vogels uit Schoten. Zo fier op mijn club-outfit
Twee keer heb ik de eer om met oude bekenden te gaan fietsen: Jan, het lief, en intussen aanstaande bruidegom, van een uitgaansvriendinnetje én Kristel, een kunstzinnig talent uit Schoten.
Gaandeweg krijgen afstanden een heel andere dimensie, 20km is heus niet zo onoverkomelijk, zoals ik vroeger wel dacht. Ik deed een keer het ringfietspad in tegenwijzerzin en nadien in wijzerzin om toch maar aan mijn 40km te komen zonder op teveel onbekend terrein te komen en de weg te moeten zoeken.
Een echte solo-fun-ride was absoluut de Anti-Tankroute, natuurschoon en
natuurgeluiden...oh, deze stadsmus kwam weer tot leven. Die route op mijn Sworks was een marteling voor mijn fiets, maar ikzelf kon er zo van
genieten... gelukkig was het een droge periode
In gezelschap, kom ik op plaatsen waar ik nog nooit ben geweest, soms zelfs niet met de auto. Dijken, fietspaden en smalle doorgangen in dorpjes, waar ik de naam niet eens van ken. Mijn tong hangt vaak op mijn tenen. Buitenadem smeken om wat trager te gaan. Stillaan bouw ik conditie op.
Mijn langste rit in 2020 doe ik op de eerste heetste dag van het jaar op 21 mei, samen met Yves, 141km, heerlijk, chill, genieten van de buitenlucht, het mooie weer en de beweging
 "Wink"){kind=icon}
 "Shocked"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
 "Evil or Very Mad"){kind=icon}
 "Exclamation"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
