Het leven van een kassierster

Inhoud blog

	Solliciteren
	Inleiding
	Proficiat!

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Dagdagelijkse gebeurtenissen in een supermarkt

11-06-2010

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Solliciteren

Ik herinner me nog levendig mijn sollicitatiegesprek.

Ik studeer nog aan de universiteit, had veel problemen thuis en ik had dringend nood aan een bijverdienste. Bovendien kon ik ook wel wat afleiding gebruiken.

Een vriend van me werkte in die tijd nog aan de kassa in de bewuste supermarkt. Hij deed zijn werk echt graag en stelde voor dat ik in die winkel zou solliciteren. Het is dankzij hem dat ik deze job gekregen heb, hij heeft erop aangedrongen mij te contacteren. Toch vraag ik me soms nog af of ik hem nu dankbaar moet zijn of niet. Het wordt u later nog wel duidelijker waarom.

Ik vulde het formulier in, waarin mij oneindig veel vragen gesteld werden. Waar bent u naar school geweest? Middelbaar? Lagere school? Wat waren uw punten? Wie was uw klastitularis? Ik overdrijf, maar het waren echt veel vragen. Vragen die je niet verwacht als je naar zo'n job solliciteert.
Ik werd opgebeld en mocht op sollicitatiegesprek. Ik had al enkele keren als kassierster gewerkt en een bloedhekel aan de job ontwikkeld. Ik had dan ook gevraagd naar een job als rekkenaanvuller.
Eenmaal aangekomen ter plaatse had ik een gesprek op het bureeltje van de directeur. Hij zat ongeïnteresseerd een broodje te eten.

De directeur is een man met Turkse roots en praat met een licht accent. Bovendien praat hij nogal binnenmonds. U begrijpt, toen daar ook nog eens een broodje bijkwam, was het voor mij quasi onmogelijk de man te verstaan. Bovendien was ik lichtjes verontwaardigd met welk gemak hij op mijn sollicitatiegesprek een broodje verorberde. Dat had ik echt nog nooit meegemaakt. Tot dan toe was ik gewend aan plechtig handjesgeschud en moeilijke gesprekken waarin je vakkundig uitgehoord werd en op je motivatie getest. Hoogstens een glas water. Maar een broodje? Nooit.

De man bleek weinig veeleisend.

"Ach zo, u heeft al als kassierster gewerkt. Zo, dat kan u wel zeggen, maar dat moet ik toch eerst eens zien."
Waarop ik ongerust antwoordde dat ik helemaal niet als kassierster wou werken. Jammer genoeg had hij mij enkel daar nodig.

Van de rest van het gesprek kan ik me niet veel meer herinneren, simpelweg omdat ik er niets van verstaan heb. Alles wat ik verstaan heb, was na drie keer herhalen. Ik wou niet té vaak laten merken dat ik hem helemaal niet verstond, dus knikte ik meestal maar. Zo is ook alle communicatie tussen ons altijd verlopen. Gelukkig was dat erg sporadisch.

Lichtjes mokkend begon ik aan mijn proef. Ik bleek goedgekeurd en mocht beginnen.

Ik zal nooit vergeten hoe de directeur me met volle mond aansprak. Dat dat zijn eerste indruk was van zijn winkel en manier van omgaan met personeel. Bijzonder, dat wel. Origineel ook.

Geef hier uw reactie door