Weer al eventjes terug dat ik nog iets schreef. We zijn 2 mei, en dus dag 2 van ons verlengd (zieken-)weekend. K. zijn amandelen werden er uitgezwiereld, en daar is hij nog steeds bijlange niet van bekomen. Gisteren hebben we zo'n 15 DVDs gehuurd, en die zijn we nu één voor één aan het bekijken. E. heeft er ook al duidelijk haar gedacht over: zij heeft haar videos, en die mogen zeker niet vergeten worden!
Nu weten weook al eigenlijk meer dan een maand dat we zwanger zijn. En ik ben nog niet echt in de verleiding gekomen om het aan familie, collega's, ... te verklappen. Alleen moet ik wel opletten geen praktische dingen te verklappen, zoals doktersbezoekjes en zo. (en zo hebben we er al ons deel gehad de laatste weken, gelukkig een aantal voor goed nieuws ook.)
We duimen nog steeds dat alles goed is. Echt zeker weten kunnen we dat niet, natuurlijk. Maar er zijn geen echte aanwijzigen dat het niet goed gaat. Ik heb nog steeds af en toe wat slijm dat eerder rose of bruin is. Maar ik heb het baby-hartje al zien kloppen, en daarvoor had ik ook van dat soort verlies, dus daar laat ik me al iest minder door bang maken. Ik heb ook allerlei pijnen in mijn buik, maar geen echte krampen, dus laat ons er maar vanuit gaan dat dat ook goed nieuws is. Ik kan me wel niet herinneren dat ik met mijn eerste zwangerschap ook zoveel last gehad heb... Ik heb zelfs soms last van een uur in de auto te zitten, en dat wordt wel lastig, natuurlijk.
Gelukkig ben ik niet meer echt misselijk of zo (eventjes geweest in de eerste weken). Het ambetantste wat ik nu heb (naast de immense verstrooidheid en de stomme dingen doen), is een soort vermoeidheid/luiheid. Alles is/lijkt gewoon een stuk lastiger om te doen. Zowel in het huishouden als op mijn werk. En dat zou natuurlijk niet mogen ... Misschien maar even duimen dat ik dan ook last krijg van de traditionele energieboost zo over een week of drie ... Zou mij goed uitkomen ...
Nog twaalf nachtjes slapen, dan weten we weer meer. En dan houden we het ook niet meer voor ons alleen ...
02-05-2008 om 23:47
geschreven door cucum
28-04-2008
mmmmmmmmmm...melk
Sinds gisteren ben ik gestart met spuitjes zetten, om eventuele bloedklontering te voorkomen. Volledig veilig is dat, maar met één bijwerking: ontkalking. Dus moet ik zorgen dat ik minimum 4 eenheden melk/kaas/yoghurt/... per dag binnen krijg. Ik maar duidelijk maken aan de gyn dat dat aaaaaaabsoluut geen probleem is (wat ook zo is), ik kan makkelijk een liter melk per dag op.
Sinds gisteren smaakt melk mij plots niet meer super ... humpf ... zwangere vrouwen, hé
28-04-2008 om 11:04
geschreven door cucum
23-04-2008
en dan verder ...
en wat jullie verder nog willen weten ...
de eerste twee weken (zo tot half april) voel ik me echt wel mottig: heel moe, en een stukje misselijk ook. Of liever: echt het gevoel dat mijn maag helemaal in de knoop ligt. Niet moeten overgeven, maar geen goesting in niks, en eten dat echt stinkt. Reeds een paar dagen is het nu al een stuk beter, eigenlijk. Ik probeer wel genoeg te slapen, en dat lijkt wel te helpen.
vrijdag 18 april wordt emmy ziek (hier een stukje dat jullie wel geweten hebben). Gelukkig niet zo erg hoor. Maar gisteren bleek toch dat ze de vijfde kinderziekte zou hebben ...; op zich helemaal niet zo erg, behalve voor zwangere vrouwen ...
deze morgen heb ik dan maar de gyn opgebeld. omdat 1) ik wel regelmatig een mini-beetje bloed verlies 2) omdat mijn zwangerschapssymptomen weg zijn en 3) omdat emmy ziek is. Ik wil wel eens weten wat ik er mee aan moet. En OK, het verandert uiteindelijk niks aan wat er gebeurt, t is alleen een kwestie van weten. Maar omdat ik volgende week moet beginnen met spuitjes geven, tegen bloedstolling, wil ik maar liever weten dat alles goed is ...
Ik heb echt opgebeld met de vraag of er ergens in de eerste weken een afspraak mogelijk was, maar de mevrouw vroeg me eigenlijk om meteen te komen, wat ik dan uiteraard ook direct met veel plezier gedaan heb. Een echo heeft me echt wel een stukje gerustgesteld: alles zag er prima uit: een mini-'mensje' (waarvan de gyn gelukkig zag wat hoofd en voeten was, want ik helemaal niet), en een kloppend hartje. Super dat dat allemaal zo in orde was!. Positief nieuws daarbij is dat, eens je zover raakt, er nog minder dan 1% kans is op een miskraam. Wat negatiever nieuws is dat er effectief een theoretisch hogere kans is op miskraam wanneer er een besmetting is met het virus dat de vijfde kinderziekte veroorzaakt; dus daar moet ik nog even hopen, en opletten (hoewel besmettingsgevaar nu waarschijnlijk al een stuk minder is). Dus: al wie kan: duim maar mee met mij dat alles verder goed verloopt.
Voilà, een heel relaas vandaag. Nu ga ik toch een beetje verder werken. Want door al mijn denken en piekeren is er de laatste weken al niet zo heel veel gebeurd op het vlak van werk. Dat moet ik dringend goedmaken ...
Groeten!
23-04-2008 om 16:09
geschreven door cucum
even laten weten
Onder de rubriek 'even laten weten', dingen die niemand nog weet, maar iedereen eigenlijk wel misschien had willen weten ... (of toch tenminste als ze zo nieuwsgierig zijn als ik):
de periode waarop ik normaalgezien ongesteld moest worden was zo rond de 26 maart of zo (normaal is bij mij vrij relatief, met cycli tussen de 28 en 37 dagen ...) Aangezien ik zo sterk ben in geduld hebben, heb ik halfweg die week al een eerste zwangerschapstestje gedaan. Op 27 maart 's avonds. Dat was negatief. Naja, dan trek je daar je conclusies uit, met in het achterhoofd 'had ik maar gewacht tot morgenochtend'. Zatdrag 29 maart nog eens een testje gedaan, test mislukt, fucker!!!! Zondag (ja, I know, geen geduld) 30 maart nog een test, die was héééééééééééééééél, héééééééééééééééééél, héééééééééééééél licht positief. Zo licht dat Kenny echt zoiets had van zeg: doe normaal, ja, ik zie ook iets, maar wacht gewoon nog maar, want dit is echt maar héél licht. Maandag 31 maart 's avonds nog een testje gedaan, 's avonds: negatief. Damn. Wel mottige dagen geweest, eigenlijk, want je kan er niks aan doen, maar je denkt er wel de hele tijd aan.
1 april 's ochtends dan nog eens een test: heeel licht positief (dus wel nog steeds héééél licht, maar met een paar ééé's meer) Was een predictor-test, die tekenen ook wel licht ... 2 april 's avonds dan nog een test (ik zorg voor het draaien van de economie, geloof me), deze was dan wel zeer duidelijk positief: olé olé olé olé !!! 3 april (om 't af te leren) nog eens een predictor-test gedaan 's ochtends, en die was wel positief.
Donderdag 3 april ben ik dan naar de huisarts geweest om bloed te prikken. Vrijdagavond resultaat: idd, HCG iets rond de 560, wat wijst op 4à5 weken zwangerschap, of dus 2à3 weken bevruchtig. Klopt dus met het beeld van al de testjes ... Joepi joepi. Huisarts raadt wel aan om niet te lang te wachten om naar gyneacoloog te gaan, omwille van prot. C- def. Dus vrijdag opbellen en zaterdag mogen we al gaan.
Zaterdag 5 april dan eerst bezoekje aan gyneacoloog. Alles gaat zoals het hoort. Op echo is er een vruchtzak te zien, maar meer niet, precies zoals het hoort op 5 weken. Van dan af beginnen we te tellen: 5 weken op 5 april; en vermoedelijke bevallingsdatum rond 10 december ...
Oef. En niet oef. Want wel oef dat het gelukt is (heeft een aantal maanden geduurd nu toch), maar het is een voorwaardelijke oef, want er kan nog zoveel misgaan ...
Maar toch oef ...
23-04-2008 om 15:59
geschreven door cucum
Het is raar hé. Je verlangt er zo lang naar zwanger te zijn. Je stelt je voor hoe leuk het zal zijn om effectief een positieve test te hebben, en het aan iedereen te kunnen zeggen en ... En eens het zover is, ben je vooral bezig met de zin: 'hopelijk loopt alles goed' ... Allé, ikke toch. Ik ken mezelf, hoor. T is puur een kwestie van zelfbescherming; om ervoor te zorgen dat ik niet té teleurgesteld ben mocht er inderdaad iets mislopen.
t is eigenlijk een echt wel raar gevoel. Langs de ene kant wil ik happy zijn, maar langs de andere kant ook weer niet. Ik wil er van genieten, en langs de andere kant ook weer niet. Ik zal vooral blij zijn als die eerste, meest spannende weken voorbij zijn. Dan ga ik mij echt en oprecht happy voelen, dat neem ik me nu al voor.
Ook met dit forum heb ik gemengde gevoelens: Ten eerste: waarvoor dient het: wil ik dit voor mezelf, voor mijn kindjes? Hou ik het dan ook alleen voor mezelf? als dagboek? Waarom zet ik het dan zo globaal op het net. Ik kan maar beter gewoon alles bij mezelf houden, in een écht dagboek, of desnoods digitaal. Langs de andere kant voel ik me eigenlijk schuldig dat ik iedereen uitsluit van die eerste momenten van zwanger zijn. Heel wat mensen zouden het echt wel willen weten, denk ik: mijn mama, en al onze ouders, onze grootouders, en broers en zussen. Misschien wil ik dit ook wel schrijven voor hen, zodat ze achteraf kunnen lezen waar ik allemaal mee bezig geweest ben. Want ontkennen kan je niet: pas zwanger, daar ben je onvermijdelijk mee bezig !
Ik denk dat ik het laatste ga doen. Wat betekent dat vroeg of laat mijn familie (en misschien anderen) dit te zien zullen krijgen. En dan wil ik bij deze zeggen: Welkom Doe alsof je thuis bent, en reageer vooral op de berichtjes die je leest. Maar weet: ik typ en type en typ en voeg toe. Ik lees niet hernieuw. Ik schaaf niet bij. Misschien zijn sommige stukken niet altijd vriendelijk of helemaal mooi geschreven. En misschien is dit alles wel heel erg saai.
It's me ...
23-04-2008 om 15:47
geschreven door cucum
10-04-2008
vtm-sticker
Vandaag zag ik een Audi Q7 met een oranje VTM-sticker die netjes aan 115km/u op de rechter rijstrook reed. Schattig!
10-04-2008 om 21:38
geschreven door cucum
05-04-2008
bolletje
haast even duidelijk als de eerste bol op onze eerste positieve zwangerschapstest was het kleine puntje op de echo deze morgen... haast niet te zien, precies zoals het hoort
We zijn 5 weken zwanger. Zo pril als maar kan. Dus zijn we zo voorzichtig als maar kan. Maar binnenin, tussen ons: groot feest!
05-04-2008 om 12:59
geschreven door cucum
04-04-2008
dank u papa !
ik durf het nu wel zeggen ... we verwachten heel pril een tweede wondertje. Héél pril, dus ik ken de risico's die nog voor ons liggen. Maar da's eigenlijk niet waar ik het wou over hebben. Mijn vriend testte ons eerste wondertje, dat net twee-en-half geworden is. Hij was het concept 'broer' en 'zus' aan het uitleggen', aan de hand van namen van familieleden. 'Wie is de broer van papa', 'wie is de broer van nichtje', ... Ons meisje was helemaal het noorden kwijt. Mijn vriend sloot af 'wil jij ook graag een broertje, of een zusje?
En onze lieve meid werd heel eventjes stil, nam dan een brede glimlach op haar gezichtje en zei met een lieve, zachte stem: "zusje, ja, papa, dank u"
geweldig ...
04-04-2008 om 20:58
geschreven door cucum
02-04-2008
Mijn allereerste berichtje ...
kijk, kijk ... mijn allereerste berichtje ... en wat ben ik er trots op ...
ik heb me al vele keren voorgenomen om mooie dingen te schrijven, dagboeken bij te houden, websites te bouwen, ... kortom: mooie herinneringen te maken voor later ... Ons leven gaat ook zo rapjes, hé. En we maken het altijd maar druk. Dus ik wil graag zorgen dat het niet helemaal aan mij voorbij floept. Alleen, zoals zoveel goede voornemens zijn deze er meestal ook van korte duur. Vooral omdat ik het eigenlijk altijd ook heel goed wil gaan doen. Zorgen dat wat ik maak mooi is ... Dus komt het er meestal gewoon niet van.
En toch blijft er vanalles veranderen in ons leven. Nu weer meer dan ooit. Daarom: mijn allernieuwste voornemen: deze blog. Ik typ gewoon af en toe iets neer. Iets waar ik aan denk. Wat een rol speelt in mijn leven ... zonder poespas ...
Doe alsof je thuis bent, en reageer vooral op de berichtjes die je leest. Maar weet: ik typ en type en typ en voeg toe. Ik lees niet hernieuw. Ik schaaf niet bij. Misschien zijn sommige stukken niet altijd vriendelijk of helemaal mooi geschreven. En misschien is dit alles wel heel erg saai.
