Strijken is niet goed voor een mens! Buiten het feit dat je er lichamelijke klachten aan kan overhouden (peesontstekingen in de arm (echt meegemaakt - maar ik had natuurlijk weer een klein beetje overdreven), rugklachten van te lang recht te staan), heb je ook nog eens massa's tijd om na te denken... Ok, je zet de tv wel aan, in de hoop die 'saaie' bezigheid toch nog een beetje leuk te maken, maar uiteindelijk ben je toch gewoon aan het nadenken. Dat je hem vandaag nog een keertje face to face gesproken hebt en dat hij dan ook nog eens zegt dat je er goed uitziet en dat hij 's avonds ook nog eens 'zomaar' belt wanneer hij een brood gaat halen, helpt je geen stap vooruit.. Net nadat je het idee had dat het beter met je ging, ga je beginnen strijken en nadenken...! Je kan jezelf nog net bedwingen om geen berichten beginnen te sturen om te zeggen dat je hem enorm mist en dat je hem toch zo graag ziet. Hij zegt dat hij niet meer hetzelfde voor je voelt als een tijdje geleden, hij heeft het moeilijk, de kinderen hebben het moeilijk, daarom heeft hij het moeilijk, negatieve gevoelens overheersen de positieve... 'Laat me los', zegt hij, je vindt dit extreem moeilijk, maar je probeert, echt wel! Uiteindelijk merk je dat ook hij het moeilijk heeft om je los te laten, of losgelaten te worden. Of dat hoop je eigenlijk... Waarom belt hij, waarom zegt hij dat je er goed uit ziet, waarom ziet hij er toch zo verdomd goed uit, waarom kan hij niet inzien dat zij een oneerlijk spel aan het spelen is. Tijd brengt raad... De Kerstdagen komen er aan.. ik had ze mij heel anders voorgesteld! De eerste Kerst alleen, voor de allereerste keer... Nog geen oudejaarsplannen - onvoorstelbaar! Maar we gaan ons hoofd niet laten hangen, carpe diem! You never know what tomorrow brings... We zullen wel zien... dat is iets wat ik de laatste tijd heel veel hoor... We zullen wel zien... En anders is er nog altijd een berg strijk...
Een zonnebankbeurt kan een mens deugd doen! Om niet te zeggen dat het soms wonderen kan doen. Vandaag mijn eerste zonnekuurtje gehad en dat op zo'n sombere dag. Het zal op termijn niet alleen de uiterlijke mens een beetje verbeteren, maar vandaag heeft het al zeker mijn innerlijke mens een boost gegeven. Ok, toegegeven, iedereen weet dat zonnebanken niet echt heel gezond zijn, maar wanneer je hierin niet overdrijft, moet het kunnen. En als ik er aan denk hoe ik mij voelde daarna - innerlijk - bedoel ik dan, kan deze uitvinding tippen aan het automatisch instelbaar koffiezetapparaat... Vandaag, voor het eerst sinds lang, heb ik het gevoel gekregen dat ik mijn leven weer MIJN leven kan noemen. Alleen is niet meer gewoon alleen... Alleen is ook doen waar je zin in hebt, zonder rekening te houden met anderen. Je staat op wanneer je zin hebt, in het weekend dan toch, doe je de hele dag niks, dan doe je de hele dag niks, ga je toch de deur uit, dan ga je de deur uit, je hoeft niet op de klok te kijken om terug naar huis te gaan. Je maakt afspraken zonder dat je hoeft te vragen of het past... Een mens gaat zich nog afvragen of hij/zij ooit nog met iemand wil samenleven. Langs de andere kant moet je ook alleen gaan slapen en is er 's morgens, als je je ogen opendoet, niemand waar je goedemorgen tegen kan zeggen. Om heel precies te zijn is er niemand die goedemorgen tegen jou zegt. De aanwezige knuffels zeggen nog altijd niks terug... Maar daar ga ik nu (nog) niet van wakker liggen. Op dit moment voel ik me goed. Echt goed. Zelfs het telefoontje dat ik met hem gedaan heb eerder vanavond kon me niet van mijn stuk brengen, bijna wel, maar ik heb me niet laten vangen! Tijd brengt raad, time will tell... Ondertussen gaat mijn leven verder en zal ik wel zorgen dat ik me amuseer. Hij is niet gelukkig en weet het allemaal niet meer. Mijn goede raad wilt hij niet horen. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen daden, voor zijn eigen houding en daardoor ook voor zijn eigen gedachten en gevoelens. Ongetwijfeld worden ze beïnvloed door buitenstaanders, door anderen en door externe factoren, maar wat je ermee doet, daar ben je zelf verantwoordelijk voor. Geef je er aan toe of onderneem je actie... positieve actie? Ik heb besloten om verder positief te blijven denken en doen. Er zullen natuurlijk nog slechte dagen komen, maar zolang de goede overheersen, ben ik goed bezig... En anders is er nog altijd de zonnebank... Morgen zondag, uitslapen en dan zien we weer wel... pluk de dag! 's Avonds etentje met iemand die me beter wil leren kennen, we zien wel... Een mooie uitspraak: we zien wel.
Wat zou een mens toch zijn zonder een instelbaar koffiezetapparaat? Je doet er 's avonds water en koffie in (de filter niet vergeten), drukt op een knopje en het eerste, of beter het tweede wat je 's morgens hoort is het pruttelen van verse koffie. Het eerste is natuurlijk de stomme wekker! Ook al zo'n geweldige uitvinding, of eigenlijk ook weer niet, want dan zet je het knopje zó dat de radio begint te spelen en voor je het weet heb je de halve ochtendshow van Tomas al gehoord ergens in de twilight zone waar je je dan bevindt... En aangezien je het alternatief (de meest irritante buzz die je je maar kan voorstellen) ook maar niks vindt, gebruik je de andere geweldige uitvinding (de ik-kan-niet-meer-zonder-maar-soms-haat-ik-het-ding genaamd mobiele telefoon) als back-up. Voor alle zekerheid zet je de ene geweldige uitvinding al een kwartier vóór op de tijd dat het eigenlijk effectief is, laat je de radio een half uur voordat je eigenlijk wilt opstaan spelen én heb je een geweldig melodietje uitgekozen op je mobiele telefoon, dat je dan 3 kwartier op voorhand laat jengelen als back-up, toch sla je er in om net te laat op te staan, want het is toch zo geweldig in je lekkere warme bed, zelfs al lig je er helemaal alleen in. Wetende dat je, omdat je de avond er voor er absoluut geen zin in had, je de stomme krullen nog uit je haar moet strijken, wat zeker een half uur in beslag neemt, je ook nog de tijd moet nemen om je een beetje toonbaar te maken, want het is tenslotte een werkdag én nog meer omdat je je ex weer effe gaat zien, en toch sla je er in om net te laat op te staan, zodat je de ochtend alweer vloekend en gejaagd begint. Maar... de koffie is klaar! En daar heb je 's morgens niks voor moeten doen...! Aan het einde van de werkdag weet je dat het gevloek en het gejaag 's morgens eigenlijk niet voor niks geweest is... Het nieuwe kleedje blijkt een goede investering geweest te zijn... Alsook een andere geweldige uitvinding, de stijltang, maar daar was ik al langer achter gekomen. De man of de vrouw die op dat idee gekomen is, moeten ze één of andere nobelprijs geven... Hij heeft me gezien en de lieve ogen spraken boekdelen... Hoewel ik weet dat ik hem moet loslaten, en ondertussen ben ik er achter gekomen waarom, zal dit niet gebeuren 'without a fight', desnoods in de letterlijke betekenis van het woord... Misschien ga ik er zelf ook aan onderdoor, maar ik heb ondertussen al zo veel meegemaakt en zoveel moeten horen en zoveel moeten doorstaan, dat dit me ook nog wel zal lukken. What doesn't kill you, makes you stronger... En ik ben nog altijd very much alive! Mijn gezond verstand zegt me natuurlijk wel dat ik hier niet mee kan blijven doorgaan, en ik zal het heel subtiel aanpakken, daar mag ook zij van op aan, maar wat zeggen ze ook al weer... it isn't over untill the fat lady sings... Zo lang ik haar niet hoor zingen... Ondertussen hoesten we er maar een beetje op los, er is toch niemand die het hoort, en maken we de fles wijn eindelijk leeg, de alchohol doodt hopelijk de bacteriën die me te pakken gekregen hebben, en proberen we te genieten van een rustig avondje voor de tv met een beetje kaas, wat chips en een glaasje wijn... Om morgenvroeg weer fijn naar Tomas te luisteren en naar het geweldig melodietje op de mobiele telefoon, terwijl de koffie staat te pruttelen...
Hoewel 'de hatelijke zondag' toch niet zo'n hatelijke zondag hoeft te zijn, blijf je hem toch maar alleen doorgebracht te hebben. Helemaal alleen... En sinds dit de eerste zondag helemaal alleen is, blijft het wennen... Ik moet toegeven dat ik niet alle 10 minuten op mijn telefoon kijk om te zien dat ik toch maar geen bericht van hem gemist heb, zoals vrijdagavond en gisteren, maar toch nog om de paar uur. En het ding blijft leeg... Niks van hem. Nul, nada, noppes... Laat me los, vergeet mij, geef me tijd, het komt nog goed tussen ons, vergeet dat ik dat laatste gezegd heb, hoop niet meer, geef me tijd, het komt weer goed, ... We hebben zo'n intense tijd samen beleefd, met heel veel downs, maar ik zag het zitten, hélemaal, het ging allemaal goed komen. Alles had gewoon tijd nodig. Een hoop verwerkingstijd voor hem... Maar het heeft niet mogen zijn... Nu heb ik de verwerkingstijd nodig. Hoe alles toch zo snel kan veranderen... Waarom maakt die stomme telefoon toch niet dat stomme geluid?! Waarom heb ik het zo ver laten komen of niet laten komen?! Waarom...?! De zondag is bijna om en dan beginnen we aan een nieuw werkweek..., alleen....
Zondag... Volgens de meeste singles (of gewezen singles) de hatelijkste dag van de week als je alleen bent. Niet voor mij! Hoewel ik eerlijk moet bekennen dat ik er tegen op zag... De eerste zondag sinds maanden terug gans en echt alleen... Geslapen - of toch in bed gelegen - tot 9h30! Langzaam, heel langzaam opgestaan, een klein beetje gefatsoeneerd in de badkamer (en met een klein beetje, bedoel ik ook echt een klein beetje) - ik was toch niet van plan de deur uit te gaan! Eén van de voordelen als je met niemand moet rekening houden. En uiteindelijk had ik veel plannen: poetsen, eindelijk een poging doen om zelf ringen te maken met zilverklei en... dat zou wel genoeg zijn voor 1 dag. Van poetsen is niet veel terecht gekomen, hooguit gestofzuigd en opgeruimd, en niet te vergeten, afwasmachine leeggemaakt en een machine was gedaan en opgehangen! Nadat ik me een beetje toonbaar gemaakt had, ben ik in de zetel terecht gekomen en een CSI-spelletje op de WII gespeeld, wat veel te lang geleden was. En aangezien ik me nogal kan inleven in die dingen, heb ik maar dadelijk de tweede crime ook opgelost! Ik word nog een echte...! Om mijn arm en mijn inlevingsvermogen een beetje te beschermen, heb ik tussen de twee crimes door tijdelijk vriendschap gesloten met de stofzuiger en me rot geamuseerd met hem (of haar?). Op het einde - of bijna einde - van de dag ligt mijn appartement er redelijk netjes bij en heb ik twee crimes opgelost! Van ringen maken is niet veel in huis gekomen, maar er volgen ongetwijfeld nog veel uren die ik alleen zal doorbrengen...
De hatelijkste dag van de week als je single bent eindig ik met Sex & The City, een glaasje wijn en de zetel gevolgd door Crime Night.. Klaar om aan een nieuwe werkweek te beginnen...
