Vandaag voor het eerst echt aan het mountainbiken geweest: net na de start volgde een strook van goed 15km met vele rotsblokken, vele losliggende stenen, diepe geulen en voor velen dan ook vele platte banden. Een eindje met een Australiër gefietst, een Luxemburger en een Antwerpenaar. Eenmaal de eerste depot voorbij werd op een brede gravel baan gereden; De rode kleur deed me denken in Burkina Faso te zijn. Die tour is voor een andere keer. Eerst de Croco waar naar ik hoor nogal gekoerst wordt. Voor de tweede opeenvolgende keer wint Jeroen Boelens de rit. De jonge Nederlander had me gisteren een paar tips gegeven om mijn (geleende) pomp alsnog niet te verliezen: ducktape waardoor de pomp aan de binnenkant van het shirt plakt. Mijn support team haalde ondertussen een nieuw zadeltasje en een pomp. Nu maar hopen dat deze wat langer blijft hangen De volgende dagen moeten we meer en meer over corrugations : die rotdingen die je het gevoel geven over de kasseien van Wallers te rijden. Hier echter lopen de corrugations dwars over de weg het water en de wind trekt lange sleuven in de brede wegen. Het weer is momenteel goed in de streek waar we nu zijn,geen regen af en toe zon en warm. Gerda wacht nog steeds op Skippy: de dode die ze naast de weg vond telt niet mee !
Irvinbank , de oude mijnstad is door de hevige regen van de
voorbije dagen de kampplaats geworden voor zowel donderdag als vrijdag. Op
vrijdag reden we driemaal een plaatselijke ronde van 28km met telkens een
steile asfaltklim van een goede km: voor het eerst in mijn leven rij ik
rondjes. Een goede voorbereiding op de RVV 12 wanneer we ook rondjes
Kwaremont-Paterberg kunnen doen. De rit is fantastisch mooi en ik zie voor het
eerst ook een kangoeroe op mijn fiets. De 3 rondjes zijn goed voor een gemiddelde
van 22 , ik ben tevreden ook al ben ik onderweg mijn zadeltasje verloren,
gelukkig zijn hier 3 Walen die mij een pomp en wat bandenlichters kunnen lenen,
het ene plezier is het andere waard, we rijden al dagen rond in de jeep met hun
dozen vol poeder ! Gerda stapte vandaag op het parcours en fotografeerde heel
wat deelnemers alleen haar eigen man niet ! Samen met Clyde stapte ze ook de
lokale school binnen: 1O leerlingen van 5 tot 12 jaar, ook zij kwamen even
kijken naar de Crocodile Trophy.
Vanmorgen ook al wakker worden met het geluid van de
tropische vogels: echt indrukwekkend wanneer bijvoorbeeld de kookaburrazjn bek openzet ! Ook wanneer de eerste kangoeroe
vanuit het woud opduikt zijn we even sprakeloos. Gerda heeft meteen haar eerste
prijs binnen: bingoeroe!
Na de maaltijd gisterenavond hebben we braaf gewacht op de
briefing en podiumcermonie. We gingen zitten dcht bij de geluidsinstalatie waar
ook de microfoon klaar lag om gebruikt te worden. En toch hoorden we niks:
Gerhard had blijkbaar aan tafel de nodige richtlijnen gegeven over de rit. En
dan nog had niet iedereen daar aanwezig goed geluisterd. Topfavoriet Mike
Mulkens bijvoorbeeld had geen idee hoeveel ronden het criterium telde. In
afwachting van de briefing die maar niet kwam babbelden we met de Koreaanse
deelnemer: hij had net de race Across America gereden: 5OOO km in 8 dagen ! Een
Italiaanse deelnemer was dan weer naar Mongolië en Patagonië getrokken. Ik heb
maar niet verteld dat ik 25 keer de Kemmelberg ben opgefietst ! En aan de
ontbijttafel was Kevin Hulsmans zo vriendelijk mij te tonen hoe in een
kampplaats koffie moet gezet worden: het zijn hier allemaal vriendelijke mensen
!
Aangezien ik de derde dag door de hevige regen in de wagen
de verplaatsing maakte naar Irvinbank ben ik officieel uit wedstrijd (out of
race). Maar ik ben er nog : genietend van elk moment op de lange brede
onverharde wegen met in mijn directe omgeving 2 fantastische helpers : Gerda en
Clyde ! Op naar de volgende zonnige rit
Het is van 1964 geleden dat er nog zoveel regen viel in
Queensland. Ook vandaag en de komende dagen wordt alleen maar regen en regen
verwacht. Opnieuw werd een deel van het parcours aangepast . Hier aan het einde
van de tweede etappe is het behelpen waar kan. Momenteel zitten we in de auto
van Clyde waar het lekker warm is maar dat hadden we eerlijk ook verwacht maar
dan buiten ! Tot zondag voorspellen ze nog regen. De race duurt tot dinsdag, zo
gaan we hier nooit bruin worden. Bij de start werden we verwelkomd door alle
schoolgaande kinderen die voor deze Croco een dag vrij hadden gekregen.
De rit zelf verliep bijzonder goed, een lange onverharde
klim naar een 1100 meter
en dan overwegend heuvelachtig naar de aankomst en dit op brede wegen.
Voorlopig blijven de onverharde wegen nog goed berijdbaar maar in Cooktown waar
we dinsdag finishen zijn er nu overstromingen
Deze nacht hebben we de kampplaats verlaten en naar het
eerste dorp gereden om te overnachten in een motel. Beter een nachtje droog dan
nat ! Ook de rit van donderdag 20/1O werd veranderd en gaat zo goed als
volledig over asfalt: 100 km
naar Irvinbank waar we normaal pas op vrijdag zouden aankomen. Het is afwachten
hoe lang nog de regen de race zal blijven teisteren. In andere delen van
Australië is het natuurlijk wel zonnig en warm.
Gerda kocht ondertussen nieuwe droge schoenen aan 3 dollar
voor de twee, het mag ook wel eens meezitten
Het heeft in maanden niet geregend in Cairns maar met de
start van de Crocodile Trophy gaan alle sluizen open. Net voor we off-road
moeten wordt de race geneutraliseerd: de mannen van de organisatie die de
wedstrijd moeten uitpijlen geraken met hun 4X4 helemaal niet boven. We schuilen
zeker anderhalf uur aan Lake Morris, tot de organisatie terug is: ze zaten vast
in de modder en dienden alle mogelijke middelen te gebruiken om zich los te
maken. Tegen 13u wordt dan beslist om de wedstrijd te neutraliseren. We stonden
ondertussen te bibberen op een hoogte van 500 meter, de lokale ranger had wel
voor iedereen koffie voorzien en zorgde voor vuilniszakken om toch maar de kou
wat tegen te houden. Uiteindelijk reden we 25km over het oorspronkelijke
parcours : meteen zaten we in de echte Crocodile : diepe creeken (tot aan de
knieën) , rode aarde die door de regen mooie aan de kledij en de fiets kleefde
en vooral lange brede wegen . Na 25 km
gaat het over de weg naar Lake Tinaroo, de éne keer in een groep met een
Australiër en een Italiaan, een andere keer in een treintje gevormd door 3
Walen en een Leuvenaar; als West-Vlaming was ik meteen welkom om mee rond te
draaien.
Ook voor morgen is de race nog onzeker , afwachten wat het
weer doet, nu ondertussen wel weer aan het gieten. En Bart Brentjens is met
hoge koorts deze morgen niet gestart.
Vanmiddag naar de meeting geweest van de Croco. Nog maar net
ben ik de lift uitgestapt of daar loop ik Filip Maertens tegen het lijf. De man
van Radio Shack en VT 4 doet hier het mediawerk. Morgen stelt hij alle
deelnemers voor op het startpodium onder hen Bart Brentjens, Mike Mulkens en
Kevin Hulsmans. Ook 2 Amerikaanse handbikers, twee tandems, twee dames en één
vijftiger tussen 4 Koreanen. De eerste etappe is vooral de eerste 25 km zwaar waarna het terrein
heuvelachtig wordt over brede semi-geasphalteerde routes. Mijn startnummer is
83 , elke avond zal ik proberen iets te posten op ditblog. Het zal gezien de soms moeilijke
internetverbinding in the outback wellicht niet altijd even makkelijk zijn. We
doen ons best op en naast de vélo !
Zie voortaan ook de website van de Crocodile Trophy
Makkelijk BBQen downunder, je hoeft maar een 6-tal seconden
op de knop te drukken en de kookplaat is voldoende heet voor hamburgers en
worsten. De bbq-plaats laat je wel proper achter , het reinigen van de plaat
zelf is voor de gemeentediensren. Na de bbq liet Gerda zich nog ompraten voor
een Aziatische massage. Wie rijdt hier straks de Croco ?
Over de highway naar Mareeba gefietst, de laatste letterlijk rechte rit in lijn voor de Croco nu dinsdag start. De benen voelen goed aan en het uitzicht op het regenwoud blijft indrukwekkend. Gerda geniet dan weer van alles wat ze ziet onderweg: termietenheuvels; velden vol suikerriet, cederbomen, mango en veel tropische vogels ! Clyde heeft ondertussen zijn klassieke muziek uitgezet en vervangen door hits uit het midden van de jaren 6O, dat klinkt al stukken beter !
Vanavond gaan we voor een bbq on the beach, het zijn elektrische toestellen, dus dat moet wel lukken.
De eerste kilometers van de Crocodile voorbereid: de eerste asfaltklim valt mee, op naar het regenwoud waar de vogels om het hardst fluiten. De eerste echte klim off road is dan weer steil wat voor deze jongen loopwerk betekent !
Geniet ondertussen van deze foto's, we danken Clyde om de foto's te nemen, ons fototoestel viel in de WC-pot en is out of work ! Ondertussen stapt Gerda hier ook al aan de verkeerde kant in: ze is dan klaar om het stuur te nemen !
