Search for the hero in yourself Het waarom , de voorbereiding , de beslommeringen , trainingen en nog veel meer in functie van " the worlds longest hottest and hardest MTB adventure "
06-12-2010
Reportage SPORZA
Hieronder kan je via de link de uitgezonden reportage over de Crocodile Trophy 2010 herbekijken .
We believe that your "wounds" have healed in the meantime and that you keep some nice memories from the 16th Crocodile Trophy.We are looking forward seeing you again one days at the Crocodile or the Alpentour Trophy.
Zwei Wochen sind seit der Crocodile Trophy vergangen, wir hoffen das du gut nach Hause gekommen bist.
Wir hoffen, das deine "Wunden" mittlerweile verheilt sind und das einige gute Erinnerungen von der 16. Crocodile Trophy erhalten bleiben.Wir freuen uns auf ein Wiedersehen, vielleicht bei der Crocodile - oder bei der Alpentour Trophy.
The Crocodile Trophy film will be shown on the 05.December in following TV Station:
We zijn nu een 2-tal weken thuis en zijn ondertussen weer aangepast aan ons koude en vooral natte Belgenlandje. De crocodile trophy waar we zolang naar hadden uitgekeken is voorbij gevlogen! Als ik terugblijk op die 3 weken Australië kan ik voor mezelf alleen maar tevreden zijn!
Allereerst over de kameraadschap en vriendschap tussen de verschillende deelnemers. Ongelofelijk hoe een 100-tal zielsgenoten zo hecht naar mekaar kunnen toegroeien in toch zon competitief evenement! Niet alleen was het superleuk om samen te leven met de verschillende ploegmakkers maar ook supertof dat ook bekende profwielrenners en mountainbikers zoals Haselbacher, Kirsipuu, Brentjens, Huber en nog een aantal anderen, zich niet boven de anderen verheven voelden en ook meewerkten aan de leuke sfeer gedurende de wedstrijd! Ik heb er echt een héél aantal nieuwe vrienden aan overgehouden!
Vervolgens ben ik ook superenthousiast over het land Australië op zich! De mensen ginder zijn per definitie véél vriendelijker en gastvrijer dan pakweg de gemiddelde Europeaan en het levenstempo ligt een stukje lager dan bij ons! 1 van de meest gebruikte termen ginder is: No Worries mate!! En die spreuk spreekt voor zich!
En last but not least ben ik uiteraard supertevreden met mijn ritzeges en de eindoverwinning in deze wedstrijd die The toughest and longest MTB-race in the world wordt genoemd! Of dit effectief zo is laat ik in het midden maar de warmte, de dagelijkse kilometers, het slapen in tenten, het eten wat niet altijd ok is, enz maken het in ieder geval wel superzwaar. Dat ik 5 ritten zou winnen in mijn Master1-klassement had denk ik niemand op voorhand verwacht! Laat staan dat ik de Master1-eindoverwinning zou pakken en op de 8ste plaats zou eindigen overall! Ondanks mijn struize lichaamsbouw en de vele klimkilometers kon ik toch tijdens de zwaardere ritten de schade beperken om tijdens de overgangsritten opnieuw tijd goed te maken en uiteindelijk zelf een comfortabele voorsprong uit te bouwen! Het was dan ook met kippenvel dat ik het strand van Cape Tribulation opreed! Ook de ploegmaten deden wat van ze verwacht werd en meer Ik wil dan ook iedereen feliciteren met zijn prestaties. Iedereen die deze wedstrijd succesvol finisht is een winnaar!
Graag zou ik iedereen nog eens willen bedanken die ons gesteund heeft! De familie die ons heel wat uren/dagen heeft moeten missen omdat we aan het trainen waren, de supporters die vanaf het thuisfront ons steunden en volgden, maar ook de broodnodige sponsors die elk van hen hun steentje bijdroegen aan ons project! En natuurlijk ook Roeland, die een supermechanieker en verzorger bleek voor ZIJN ploeg! Elke dag kon iedereen zijn fiets opnieuw proper betreden, en geloof me, dat was niet altijd even simpel!!
Of ik dit nog ooit opnieuw doe, is voorlopig nog een moeilijke vraag met een open antwoord! Het zou super zijn om dit nog eens mee te maken, maar dan met méér klimkilometers in mijn benen! Dus wie weet ooit ..
Ongedeerd zijn we teruggekeerd in België , eventjes in paniek geraakt toen de de vulkaan in Java weer actief was en de stofwolk in onze aankomstrichting stroomde , vlucht uitgesteld een andere vliegroute berekend waardoor we na enkele uren in de transitzone te Darwin onze vlucht naar Singapore konden verderzetten , van daaruit de Airbus A - 380 genomen richting London , geweldig vliegtuig want twee dagen later verliest dat toestel een stuk van haar motor en voert een noodlanding uit , na dat incident worden de A 380 voorlopig uit roulatie genomen , we hebben geluk gehad , de dag na het incident krijgt ook een Boeing 747 van Quantas problemen en maakt ook een noodlanding , de toestellen hebben geleden onder het vervoer van het CrocTeam en hun materiaal
Het was voor iedereen een prettig weerzien met het thuisfront , de jetlag kan nu zijn werk doen
Het doktorsbezoek bevestigde de diagnose van de wedstrijddoktor , zowat elke spier en vlies in het linkerbovenbeen zijn uitgerokken , ik wordt op ontstekeningsremmers en pijnstillers gezet en absoluut trainingsverbod tot voorlopig 15 Oktober.
Foto's worden uitgewisseld op facebook
Op 14 November komt de reportage van de Crocodile Trophy op de Europese zenders , Eurosport en waarschijnlijk SPORZA , ik zou zeggen kijken iedereen !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
De bagage is aangekomen , iedereen maakt zich klaar voor de ceremonie , een locatie in het regenwoud, dit was alvast prima. Het buffet werd ordelijk aangevallen en de uitreiking kon beginnen , alle finishers kregen hun trofee, een crocodil op een houten plank miniatuur weliswaar daarvoor hebben we het gedaan.
De leidersrtrui van de winnaar en het kaderplaatje van de overleden renner worden door iedereen getekend en zullen worden overhandigd aan de weduwe , een nobel gebaar maar vanzelfsprekend want vergeten zijn we het niet
De vermoeidheid laat zijn sporen na want rond middernacht is het vat letterlijk en figuurlijk af en begeven we ons naar onze kamers , een verrassing wacht ons daar alles is aangedampt binnen van de koude we hadden een defecte airco , al onze warme kleren aan en zo gaan slapen kwestie van eens iets anders te beleven.
De dag erna moest al onze bagage incl fiets ( pedalen gaan er niet meer af , cassetes ook niet , het materiaal heeft net als wij enorm geleden )terug naar de vertrekplaats Cairns worden gebracht goed voor een rit van 3 uur door het regenwoud we gingen zelfs op een veerboot de rivier over , wat we hier allemaal meemaken grenst soms aan het ongeloofwaardige , enkele uurtjes te laat komen we in Cairns in de namiddag aan , moe en leeg , fysisch en mentaal , we gaan na ingechekt te zijn allemaal het thuisfront verwittigen , ons douchen en ... gaan eten veel , heel veel, waarna we gaan slapen
Vandaag zijn we naar het Great Barrier Reef gevaren , hebben daar wat gesnorkeld tussen de kleurrijke vissen en schildpadden , Nemo was ook aangekondigd maar die hebben we niet gezien ( hij zal het te druk gehad hebben met zijn filmopnames )en zo hebben we onze zinnen even verzet , mentale oplading dus , mijn been is iets minder dik , de bloeduitstorting nog steeds zichtbaar maar alles doet bij iedereen nu pijn. Een trap is nu zelfs teveel , morgen nog wat rondkeuvelen , shoppen , alles terug inpakken en maandag vertrekken we terug naar België waar we dinsdag rond de middag zullen landen ongeveer rond 1120 hr
Iedereen stelt zich de vraag doen we het weer ? mijn antwoord is NEE waarom ? dit was een avontuur , een eerste keer het regenwoud , de onbekende geluiden , kangeroes, slangen , de spanning , de aankomst op het strand dit alles kan je maar 1 keer echt beleven en er achteraf van genieten , alleen de toppers moeten terugkomen die kunnen er aan verdienen , wij niet , het is mooi geweest de beleving zal waarschijnlijk in de loop van de weken wel volgen bij ons , want wij hebben het anders gezien , gevoeld en beleefd
We hebben genoten van veel , de vriendschap van de Australiërs in het bijzonder , van de kleine dingen des levens , we hebben ook veel bijgeleerd oa de term Australian Flat dwz als het 25 % omhoog gaat en erna 25 % naar beneden over 100 km bijvoorbeeld dat men dan spreekt over een vlakke rit ;-)
Er zijn ook veel negatieve dingen gebeurt , dingen waarover ik niet ga uitweiden onder het motto "What is happened in Australia stays in Australia"
Dit is voorlopig het laatste bericht vanuit Down Under , thuis zal ik alles wat trachten te vervolledigen en van foto's te voorzien , het zijn er duizenden geworden dus kijk regelmatig eens op de blog
Ik bedank Bart die vanuit Belgie alles op de blog heft geplaatst , de communicatie was hier soms ver te zoeken , soms hadden we dagen geen verbinding , soms via een gsm nar een email adres , soms op australische computersd ook dat was een opgave
We weten ondertussen dat het ook heeft geleefd op het thuisfront en beseffen zeer zeker dat de opofferingen langs alle kanten zich hebben geloond
In naam van het volledige Croc team en ondertussen ook alle andere Belgisch deelnemers en begeleiders hier bedank ik jullie allen voor deze morele steun http://www.crocodile-trophy.com/trophy/photo.html
Na een zeer slechte nachtrust , was het door de vermoeidheid of was het mentale vermoeidheid ik weet het niet , de meeste van ons hadden niet veel meer te winnen of te verliezen in deze rit die extreem gevaarlijk bleek.
Klims en afdalingen tot 30 % op gravel en stenen , river crossings etc .... klonk als muziek in de horen voor de term tijdrit
Ik warm op (raar maar op een paar km kijken we niet meer ) en moet zoals verwacht een tandje kleiner rijden dat lukt wonderwel tot halverwege de rit , dan begint het echt gevaarlijk te worden en breekt de veer bij mij , te voet over de bergen en de steilste afdalingen is het gevolg , meer dan de helft van het peleton is dat lot beschoren , een nederlander die teveel risco neemt mist een brug en dondert het decor in , resultaat OUT is het dat waard ? NEE
Guido krijgt een inzinking van formaat , hij kan geen bochten meer nemen en rijdt daardoor steeds van de weg ? Sven besluit bij hem te blijven ook al zal hij hierdoor enkele plaatsen verliezen , klasse van hem
Christof komt mij voorbij en het is ook niet zijn dag en parcours en moet ook van de fiets, alleen Hans rijdt een fenomenale tijdrit
Plots komen we aan een diepe rivier crossing , verwonderd kijk ik want daar staat een massa volk ? het einde van de etappe van de crocodile trophy , er wordt gewacht op de laatste deelnemer , van zodra die er is openen zich de hemelsluizen ( een teken van de goden als eerbetoon ? ) en we rijden samen de laatste 10 km naar het beloofde strand van Cape Tribulition , door een smalle laatste km door het regenwoud komen we aan op dat strand , dit is het waarvoor we het gedaan hebben . En we hebben het gedaan!
Eerst worden nog wat euforisch foto's gemaakt voordat iedereen op zijn manier de emoties die over hem heen komen verwerkt. Ieder op zijn manier Sven neemt zijn fiets en rijdt de kustlijn af totdat we hem niet meer zien , Guido staart wezenloos minutenlang richting oceaan , ikzelf keil mijn helm in de oceaan en plof dan in het zand waar alle emoties in mij loskomen , ach wat maakt het nog uit of er tranen vloeien of niet
Dan word er nog gehuldigd en we mogen als team met een vierde plaats zelfs nog op het podium op het strand , tenslotte de afsluitende groepsfoto op het strand .
Daarna krijgen we een kamer toegewezen in een resort in het regenwoud , wauw een bed , een douche met warm water een wc , wat kunnen normale dingen plots gigantisch zijn , de organisatie houdt zijn trend aan want de bagage is er niet. Gevolg , de ene heeft een onderbroek, de andere heeft geen schoenen , de meeste geen geld. Er worden zelfs Garmin's in pand gegeven voor een maaltijd het deert ons allemaal niet
Straks is het officiële uitreiking en buffet , we kijken ernaar uit.
De voorlaatste etappe werd weeral gewijzigd doordat we eigenlijk de hele rit tussen 2 valleien moesten rijden en door vele river crossings moesten met crap en zig zag tracks maar het waterniveau van die crossing was gestegen naar 1,60 m en dat was te diep voor de voertuigen , ik had nog voorgesteld wat koorden te hangen voor de rijders maar dat was geen optie
Origineel was het alternatief wel , ze stuurden ons door een oud mijnterrein waar de goudzoekers hun putten waren vergeten dicht te maken, holes van 30-40 cm diep verspreid over 15 km stonden ons te wachten , we reden vanuit de outback terug naar het regenwoud, de oplossing voor het stofprobleem word hier simpel opgelost, ze sturen de ruimingsdienst erdoor die de weg besproeid, we hadden de eer hiervan te genieten, het stof was weg daarvoor kregen we bruine plekjes op onze kledij
De laatste keer door bananen en avocado-plantages en de drukkende warmte van de outback, het stuk met de holes viel voor mij tegen in zoverre zelfs dat mijn contracturen terug opengingen, een doktorsbezoek na de rit bevestigde dat. Afzien blijft dus de boodschap , we wisten dat we nog een plaatselijke ronde van 10 km moesten rijden uiteindelijk bleek dat 10 km enkele richting wat neerkwam op 20 km, maakt niet veel meer uit...
's Avonds op het bivak kregen we de fotos te zien die ze de voorbije dagen hadden genomen, indrukwekkend wijzelf hebben dat zo niet gezien en vonden het fantastisch!
Christof wint zijn vijfde rit , de rest van het team komt zonder grote problemen binnen.
In bijlage een artikel verschenen in Het Laatste Nieuws
Ongedeerd zijn we teruggekeerd in België , eventjes in paniek geraakt toen de de vulkaan in Java weer actief was en de stofwolk in onze aankomstrichting stroomde , vlucht uitgesteld een andere vliegroute berekend waardoor we na enkele uren in de transitzone te Darwin onze vlucht naar Singapore konden verderzetten , van daaruit de Airbus A - 380 genomen richting London , geweldig vliegtuig 
want twee dagen later verliest dat toestel een stuk van haar motor en voert een noodlanding uit , na dat incident worden de A 380 voorlopig uit roulatie genomen , we hebben geluk gehad , de dag na het incident krijgt ook een Boeing 747 van Quantas problemen en maakt ook een noodlanding , de toestellen hebben geleden onder het vervoer van het CrocTeam en hun materiaal 
D
