|
Ik heb mijn ogen toe.
Het voelt alsof ik op een heel klein stukje van de aardbol sta,
wanneer ik mijn voet een paar millimeter vooruit zou zetten zou er geen ondergrond meer zijn.
Ik voel me leeg, als een leeggezogen fristibusje.
Ik wil een stap vooruit zetten maar ik zou vallen in een zwart gat en blijven vallen.
Voorzichtig doe ik men ogen open maar het lijkt alsof ik ze nog gewoon dicht heb, zo donker is het.
Het gat waarin ik in zou vallen lijkt oneindig.
Ik begin te draaien, alsof de grond onder mijn voeten plots een paardenmolen werd.
Toen werd ik wakker...
|
