Cirque du Freak: The vampires assistant
Regie : Paul Weitz
Scenario : Brian Helgeland en Paul Weitz, naar de boeken van Darren Shan
Met : John C. Reilly, Salma Hayek, Willem Dafoe, Ken Watanabe, Josh Hutcherson e.a.
109 min. / USA / 2009
Terwijl inspiratieloos Hollywood naarstig verder huppelt door het
game-landschap vond ze ergens de tijd om er nog eens een boekverfilming
tussen te smijten. En niet zo maar een boekverfilming maar een heuse
twaalfdelige serie die het is crisis- verpakt wordt in 4 delen. Hopla,
daar ontstond al het grootste probleem nog voor het filmen kon
beginnen. Je kunt geen drie volledige boeken in één film wurmen zonder
ofwel belangrijke (verhaalgewijs) gebeurtenissen weg te laten of het
verhaal botweg naar eigen wil te veranderen. En Paul American Dreamz-
Weitz koos voor de laatste optie en dat zullen de fans van de boeken
geweten hebben.
Zelf heb ik als kind en prepuberaal joch intens genoten van deze
vampierboeken. Het was nooit meer dan middelmatig geschreven maar het
verhaal had schwung, wist spanning op te bouwen en had een hele resem
leuke personages. Darren Shan (Chris Massoglia) is een ietwat gewone
jongen die samen met zijn beste vriend Steve (Josh Hutcherson) ervan
overtuigd is dat het leven meer is dan school alleen. Geheel
onverwachts krijgen ze de kans om hun saaie levens op te fleuren met
een bezoekje aan een circus met freaks (cirque du freak als in een
hilarische pun français).
Hun leraar weetikveelwelkvak- Kersey (Patrick Been) verbiedt hen
om er heen te gaan, maar dat houdt deze twee durfals echt niet tegen.
Steve lijkt de man in de laatste act te herkennen uit één van zijn
vampierboeken en is er van overtuigd dat hij een vampier is (Darren is
eerder geïnteresseerd in zijn regenboogspin). Steve blijkt een vampier
te willen worden en zijn zielige mensenleventje achter zich te laten
maar de vampier, Larten Crepsley (John C. Reilly), wil van Steve geen
nachtwezen maken omdat hij slecht bloed heeft. Door een reeks
omstandigheden wordt Darren uiteindelijk tegen zijn zin vampier, faket
hij zijn dood en vertrekt hij met de vampier. Voor de verdere
ontwikkelingen verwijs ik je naar de boeken of deze (zucht) film.
Het
komt eigenlijk in het kort hier op neer: De film heeft zo goed als
niets met de boeken te maken. Het lijkt wel of dat ze de prijs voor slechtst aangepaste scenario
willen in de wacht slepen. Ze hebben gewoonweg de titels van de twee
eerste boeken als titel van de film genomen. Het verhaal van de derde
boek dat overigens op een geheel andere locatie plaats heeft- hebben
ze gemakshalve ingenieus (het woord wordt te pas en te onpas gebruikt)
vervlochten in het verhaal van de eerste twee. Dit leidt tot twee
dingen: Ten eerste kent het verhaal nu gaten die ze maar opgevuld
hebben met deus ex machinaes en enkele andere snuisterijen uit
scenario schrijven voor dummies. Ten tweede zorgt het ervoor dat de
zorgvuldige opgebouwde spanning in de boeken compleet teniet gedaan
wordt. Om een voorbeeld te geven, een belangrijke onthulling die je
normaal pas in de 10de boek te lezen krijgt wordt hier botweg reeds in
de helft van de film je gepijnigde hoofd ingeslingerd. Het mag dus
duidelijk zijn dat de film voor de fans van de boeken niks goed kan
doen. Daarom kijk ik nu even naar de film op zich. Meestal zijn de
films in dit genre geen goede volgers van hun neergeschreven neefjes
maar zijn op zichzelf nog wel te smaken.
De film begint met een compleet onnuttige scène om dan over te gaan tot
ellenlange openingstitels die gooien met grote namen als Salma Hayek,
Willem Dafoe, John C. Reilly, Orlando Jones, Meestal is dit geen
indicatie tot een goede film maar de hoop sprankelde nog als een
lichtjes uitgebluste colafles. Films die op boeken gebaseerd zijn moeten normaal gezien ergens de
kijkers aansporen om de boeken te gaan lezen en niet omgekeerd. Daar
waar de boeken nog een redelijk spannend en fantasierijk verhaal
opbouwen, daar weet de film steeds maar weer een stokje voor te steken
door een of andere domme plotwending. De film kun je het best
vergelijken met een zwangere op oestrogeen overdrive draaiende
wispelturige vrouw. Ze lijdt enorm onder drastische humeurwijzigingen,
van woede naar apathie naar vrolijke, vlinderlichte coup de foudres.
Verschillende verhaallijnen worden kort geïntroduceerd door een
geforceerde monoloog/dialoog, die dan op onverwachte momenten weer even
de kop opsteken om dan weer te verdwijnen zonder een spoor achter te
laten.
Geen één van de acteurs (misschien met uitzondering van de grommende
wolfmens) weet consistentie in zijn personage te krijgen. Het lijkt wel
alsof ze het script niet eens gelezen hebben en maar doen waar ze zin
in hebben of hoe ze zelf zouden reageren in een bepaalde situatie. We
kunnen hier ook al spreken van een grote Oscarkanshebber voor beste
miscasting. Eerlijk waar, ze hadden geen slechtere invulling kunnen
vinden voor de vampier Larten Crepsley als John C. Reilly. De
karakterkop die al menig mens deed giechelen met zijn fratsen in o.a.
Will Ferrell-films past hoegenaamd niet als een door het leven getergde
op bloed levende vechtersbaas. Ook de protagonist Darren zelf speelt de
pannen op het hoofd van het publiek door een compleet apathische en
onzekere prestatie van jewelste te leveren. Nooit komt hij overtuigend
over en zelfs het verdriet hij is 14 en zou nooit meer zijn ouders
zien- weet hij uitstekend te verbergen om 15 minuten later al jukkie
jukkie bah te doen als hij met die freaks moet gaan samenleven.
Om al deze onzuiverheden te maskeren lijkt de regisseur voluit voor de
lachspieren te gaan en mislukt hier ook finaal in. Voor mij zaten een
perfect stel jonge proefdieren die welgeteld driemaal hun lachspieren
lieten rollen. Gezien ze vaker lijken te lachen met andere gedrochten
als Scary movie en Jim Carrey-consoorten lijkt dit mijn punt perfect te
illustreren. Ook de actiescènes zijn niet om over naar huis te
schrijven. Het gebeurt allemaal heel snel en als je eens handgemeen
ziet lijkt het eerder een bitchfight dan een kick-ass vampierengevecht.
En hoeft Darren niet te oefenen om als een vampier te bewegen en te
vechten? Nee hoor, hij moet gewoon bloed drinken en het willen.
Deze film is een absolute mislukking op alle vlakken en ondergetekende
kan je zelfs niks vertellen over het laatste kwartier omdat hij toen al
wenend om die verloren achteneenhalveeuro wat vroeger de zaal verlaten
had. Als je de boeken niet gelezen hebt zal het ongetwijfeld moeilijk
zijn om alles te kunnen begrijpen. Ook al houden ze het verrekt simpel,
zo nu en dan wordt er wat informatie tussen geflanst die een oplettende
niet-lezende kijker danig in de war kan sturen. Zo mogen degenen die
willen weten wie Vincent is zich gaan vervoegen bij Vladimir en
Estragon.
CrashCritic
