Regen, regen en nog eens regen... Dat is de samenvatting van het weer vandaag. Maar we hebben de regen getrotseerd en we zijn Boston gaan bezoeken.
Boston is een redelijk oude stad en ook zeer gezellig. Na New York is het de grootste stad van het noordoosten van de USA. Maar het verschil is enorm. De mensen zijn rustig, relaxt en behulpzaam. De oude herenhuizen en authentieke winkeltjes maken de stad zeer aangenaam, zelfs ondanks het slechte weer.
Voor onze lunch hebben we natuurlijk de bekende bar Cheers opgezocht (iedereen welbekend van de serie). Christof heeft het toch maar niet geriskeerd om de 'Norm-burger' te eten maar al bij al was het eten wel goed. Christof vond het Boston red brick beer ook goed te drinken. Ann heeft het uiteraard niet geriskeerd om bier te drinken na het voorval in NY... Hopelijk gaat dit in Canada anders zijn.
Namiddag hebben we enkele oude gebouwen bezocht op Beacon Hill, de stad heeft echter veel mooie gezellige wijken dat je ze onmogelijk allemaal kunt doen. Er is ook duidelijk moeite gedaan om de oude gedeeltes te bewaren in hun authenticiteit.
De oude Trinity church leek ons ook de moeite om eens aan de binnenkant te bekijken. Maar dit ging blijkbaar niet zomaar. Je moest 8$ per persoon betalen, Emily 6$. We hebben ons dan maar omgedraaid want dit was er een beetje erover in onze ogen. By the way dit was alleen om ze te bekijken. Als je een gids wilde moest je uiteraard nog meer betalen...
Daarna zijn we Harvard university gaan bezoeken. Misschien wel de nummer 1 van de Amerikaanse Ivy League universiteiten. Een absolute aanrader: de gebouwen ademen geschiedenis uit, de studenten die er rondslenteren geven Cambridge juist dat ietsje meer. Het is heel leuk om eens te zien hoe dat alles eruit ziet en aan toe gaat. Zoals je ziet op de foto's zijn de grote gebouwen gelegen tussen het groen met mooie binnenpleinen. Emily heeft bij haar inschrijving reeds een T-shirt gekregen, waar ze natuurlijk behoorlijk fier op is. Nu nog 15 jaar sparen om het te kunnen betalen.
Het drukke (en dure) New York hebben we achter ons gelaten en we beginnen vandaag aan onze roadtrip!
Het afhalen van onze auto liep spijtig genoeg niet van een leien dakje. We hadden deze reeds op voorhand gereserveerd en betaald maar blijkbaar moet de naam van de auto ook dezelfde naam zijn als die van de credit card houder. Onze auto stond echter op Christof zijn naam en de credit card op Ann haar naam... Na wat telefoontjes naar België (reisagentschap en autoverhuurmaatschappij) is het dan toch in orde gekomen. Auto staat nu op Ann haar naam (maar Christof rijdt het meeste voor alle veiligheid).
De auto dan. Onze auto is een Ford explorer. Nooit van gehoord maar hij rijdt goed en we zitten comfortabel.
Na anderhalf uur rijden waren we in Mystic. Onze keuze van hotel was het Hyatt Plaza en gelukkig was er nog een kamer vrij.
Mystic is een kleine gezellige havenstad aan de Mystic river. Degenen die de jaren 80 bewust hebben meegemaakt, kennen Mystic waarschijnlijk van de film Mystic pizza met Julia Roberts. Het restaurant waar de film zich grotendeels afspeelt bestaat echt en we zijn er dan ook een pizza gaan eten. En we moeten het zeggen: hij was echt lekker! Verder is de stad ook bekend van de mooie huizen die langs de rivier staan. We zijn deze ook gaan bewonderen. En we hebben ook een paar kanshebbers gevonden waar wij best wel kunnen wonen. Je bekijkt ze maar in de bijlage.
Het is hier echt prachtig om te wandelen. Maar we hebben toch een opmerking... Er bevond zich een mooie zaak met terras aan de rivier, fantastisch gelegen, echt iets om een namiddag (of avond) terrasje te gaan doen. Vermits het half 4 was en wij best wel wat verfrissing konden gebruiken, zijn we daar naartoe gegaan. Toen we echter enkel iets te drinken wilden en niets te eten, zeiden ze dat het kon, zolang er niet te veel volk was. Ze vertelden er ook bij dat als er volk bij kwam, wij vriendelijk werden verzocht de zaak te verlaten... Zo werkt het hier in de USA, er zijn praktisch geen gewone cafés (zoals op de markt of bij Eddy) waar je gewoon iets kan drinken op een terras. Het is ofwel eten ofwel een rokerige bar. Hier en daar vindt je het wel maar ze zijn dun gezaaid. We hebben ons glas dan maar vlug leeg gedronken en besloten dit geen tweede keer te doen, want van rustig genieten was er nu ook geen sprake.
We hebben besloten om vandaag een erg rustige dag te hebben. We hebben eerst op ons gemak ontbeten in ons hotel. Onze pogingen om Emily cornflakes te laten eten zijn volledig de mist in gegaan. Zij zag enkel die muffins wel zitten. We zijn dan rustig richting Boston gereden door het mooie bosrijke Connecticut. Hier hebben we een scenic route gedaan via highway 1. Ons hotel hebben we gevonden in Brockton, net buiten Boston.
Wat hebben we vandaag dan nog gedaan? Wel we zijn wat inkopen gaan doen in de supermarkt, waar Ann serieus onder de indruk was van de grootte van de radijsjes (zie foto). Verder hebben we een duik genomen in het zwembad en hot tub van ons hotel. En hebben we gerelaxt. Morgen is het immers weer een drukke dag als we Boston gaan bezoeken.
Nog even dit: momenteel is hier een serieus onweer aan de gang in de gietende regen. Emily is gelukkig als een blok in slaap gevallen (van al dat zwemmen waarschijnlijk) en merkt er niets van.
Blijkbaar moesten we vandaag eerst nog afkicken van al dat shoppen gisteren. Emily heeft nieuwe botten gekregen, waar ze gewillig mee poseert (zie foto). Op de andere foto wilde Emily mama nadoen door ook lingerie te passen in de wereldbekende Agent Provacateur. Toevallig waren beide winkels gelegen op Mercer street, Soho. Het toeval heeft er niets mee te maken dat we daar waren, vermits niemand minder dan Jon Bon Jovi er woont (Ann had deze research natuurlijk gedaan). Maar ondanks het feit dat we ongeveer 4 keer op verschillende tijdstippen aan zijn deur voorbij gegaan zijn, liet Jon zich van geen kanten zien. Rest ons dus alleen een foto aan zijn voordeur (van het appartementsgebouw waar hij op het bovenste verdieping zijn intrek genomen heeft).
Na een tijdje stalking in Soho, zijn we uiteindelijk naar Little Italy gegaan. Hier dachten we de beste Italiaanse keuken te mogen proeven. Niets is minder waar. Het was niet slecht maar we hadden meer verwacht. Geen aanrader, toch niet om te eten. Voor de rest een gezellige buurt en vanaf volgende weekend zijn er blijkbaar jaarlijkse feesten, waarvan de nodige voorbereidingen in volle gang zijn.
Na de maaltijd en nog een bezoek aan Jon zijn appartement rijker, zijn we via Union Square een beetje gaan rondwandelen in Greenwich village. Dit is een rustige buurt met nog authentieke huizen.
Van al dat wandelen krijg je dorst en toen Christof een bruin café zag (White Horse Tavern één van de oudste in NY) waar ze Stella schonken (Jupiler vindt ge hier niet), zijn we hier uiteraard een terrasje gaan doen. De meatpacking district, de vrouwen kennen dit ongetwijfeld van sex and the city (Samantha woont er) is momenteel een grote hype, en we zijn er dan ook eens de sfeer gaan opsnuiven. Tijdens de dag is het vrij rustig met gezellige restaurantjes en terrasjes. 's Avonds loopt er de high society van NY rond (volgende keer misschien toch een babysit meenemen. Kandidaten kunnen zich nu reeds aanmelden via het gastenboek).
De dag hebben we afgesloten met een bezoek aan Chelsea market. Dit is een overdekte markt waar je echt allerlei verse producten kunt kopen. Ook gezellig en je ziet duidelijk dat hier niet alles fast food is. Maar vermits 5 dagen New York serieus in je kleren kruipt en onze voeten en benen nu echt wel niet meer meewillen, hebben we onze armen in de lucht gestoken en heeft een yellow cab ons naar ons hotel gebracht.
New York zit erop. Morgen onze auto ophalen en dan begint onze roadtrip.
Eerst en vooral zouden wij het heel leuk vinden dat jullie ook af en toe iets in ons dagboek schrijven!
Vandaag was het echt wel een shopping dag om u tegen te zeggen. We zijn eerst vanmorgen langs times square gegaan, waar de grootste speelgoedwinkel ligt die we ooit gezien hebben (Toys R us). Er is niet alleen speelgoed: er staat gewoon een reuzenrad waar iedereen een ritje in mag maken, een bewegende en lawaaierige (tot groot ongenoegen van Emily) T-rex van Jurassic Parc, een Barbie huis (tot groot genoegen van Emily en Ann...),... Emily heeft daar eindelijk Woody, Jessie en Buzz Lightyear van Toy Story gekregen.
Nadien zijn we naar Macys gegaan, waar zowel Ann als Emily niet genoeg kregen van het grote aanbod kleding. Dan wat sightseeing: Empire State Building, Chrysler Building en Bryant Parc waar we weliswaar een aantal niet gehaaste maar relaxte gezellige New Yorkers (of toeristen) aantroffen.
Na een lunch in het Rockefeller Center, kregen we maar niet genoeg van al die winkels. Namiddag zijn we opnieuw naar Bloomingdales gegaan. Dit was zonder twijfel de grootste en mooiste winkel die we ooit gezien hebben. Elke verkoper loopt er in kostuum rond en als je iets koopt, krijg je hun persoonlijke business card. En ze hebben er werkelijk alle merken: gaande van Guess tot Chanel en Louis Vuitton...
Na een stop in de DKNY winkel was het welletjes en deed onze portefeuille wat pijn. Christof wil nog even meegeven dat Ann met gemak heel New York zou kunnen leegkopen. Op één dag zag ze zomaar even 30 paar schoenen en 30 handtassen die ze wilde hebben. Het compromis was dan 1 paar schoenen en 1 handtas...
Emily kan er trouwens ook al wat van. Op de kinderafdeling van Macys en in Toys R us kregen we voortdurend te horen 'dat ook hebben, dat ook hebben,...'.
Oh ja de laatste foto is het resultaat van deze shopping/ sightseeing dag.
Even nog wat voor de grootouders, Emily eet heel goed en slaapt goed. En ze is heel blij, wil voorlopig nog niet naar huis. Ze heeft alleen nog niet door dat New York bij Amerika hoort en zegt steeds 'Naar Amerika gaan'. We weten echter niet goed wat we hierop moeten zeggen. Proberen duidelijk te maken dat we er zijn. En in principe heeft ze gelijk want een New Yorker beschouwt zich niet als een Amerikaan...
Gisteren waren we er ons al van bewust maar vandaag is het officieel: onze voeten en benen hebben nog nooit zo fel pijn gedaan! Logisch natuurlijk als je weet dat we ongeveer 15 km tot 20 km per dag wandelen hier...
Waar zijn we vandaag dan naartoe gewandeld? We zijn onze dag begonnen in Brooklyn Diner voor een fantastisch ontbijt. Het heeft ons alledrie echt gesmaakt. Maar we laten jullie meegenieten via de foto's. Je moet weten dat er bij Christof onder zijn scrambled eggs een kotelet lag! En dat om 8u 's morgens: stevig ontbijtje!
Nadien zijn we via Lincoln center gewandeld. Het is fashion week in New York en toeval wil dat er juist op het moment dat we voorbij komen verschillende bekende modellen arriveren. We weten echter de naam niet altijd maar vermits de fotografen uit hun dak gingen, hebben we ook maar foto's gemaakt. Leuk detail: toen Christof aan een fotograaf vroeg (die net uit zijn dak was gegaan) hoe de naam was van dat model, moest hij ons het antwoord ook schuldig blijven... (later hebben we begrepen dat het om Johanna gaat, die we echter nog steeds niet kennen). De enige die Ann kende was die gast wat bij Tyra Banks America's next top model presenteert. Maar ook hier ontglipt de naam ons...
Na onze paparazzi-uitspatting zijn we de culturele toer op gegaan door het Museum of Natural History te bezoeken (denk aan de film Night at the museum). Tot Emily haar grote spijt kwamen de uitgestalde neanderthalers, dinosaurussen, olifanten, enz echter niet echt tot leven.
Vermits dit museum aan Central Park ligt, hebben we besloten om hier een zondagse wandeling te maken. Na anderhalf uur wandelen, kwamen tot de ontdekking dat we gewoon van links naar rechts waren gewandeld (met allerlei omwegen blijkbaar) terwijl we dachten dat we van boven naar onder gingen... Je loopt er echt gewoon verloren!
Ann wilde heel graag de (wereld)bekende warme chocolade drinken bij Serendipity. Na weer anderhalf uur wandelen, mochten we niet binnen met onze buggy: het is er blijkbaar zo klein...
Na nog wat geshopt te hebben (bij Bloomingdales) zit deze dag er ook weer op. Nu rest ons nog een warm badje om onze voetjes te kalmeren en dan de zetel in Amercan Football kijken.
Oh ja, alhoewel er verschillende auto's tegenover ons hotel staan van de US Open zijn we Kim Clijsters nog steeds niet tegengekomen...
Ja ja vandaag is het de herdenking van 9/11. We zijn dan ook een kijkje
gaan nemen op ground zero (zie foto 2). Maar veel is er niet te zien.
De herdenking is niet voor het grote publiek toegankelijk... We zijn
wel in Trinity church geweest (dit ligt tegenover ground zero) waar nog
steeds herdenkingsplaatsen zijn gemaakt (foto 3). De straten lopen wel
vol met politieagenten en brandweerlieden, die gewillig op de foto
gaan. Emily mag zelfs in de brandweerwagen plaatsnemen!
Van ground zero zijn we naar de Brooklyn Bridge gewandeld (en natuurlijk moest Ann zo'n klassieke hot dog proberen foto 6).
Verder
hebben we een boottocht genomen naar het Statue of Liberty en Ellis
Island. De skyline is natuurlijk fenomenaal van op de boot, zoals je op
de foto's kan zien.
's Avonds zijn we gaan eten bij Angelo's,
een Italiaans restaurant vlakbij ons hotel. Het eten was echt
fantastisch lekker (zelfs Emily kreeg maar niet genoeg van haar
spaghetti). Het personeel was ook zeer vriendelijk tot Ann een glas
wijn wilde drinken bij haar eten... Ja een glas wijn drinken bij het
eten waar je kind bij is, is blijkbaar not done in de USA (of toch
alleszins in New York). Dat weten we ook alweer.
Vandaag is onze langverwachte reis eindelijk begonnen! Maar het liep
niet van een leien dakje... Onze vlucht had immers 5u vertraging
doordat één van de achterste deuren niet sloot (wel essentieel
natuurlijk). De vlucht zelf verliep goed maar de landing is een ander
verhaal. Misschien was de piloot moe (of onervaren) maar het landen
verliep met horten en stoten. Toen we uiteindelijk bijna de grond
raakten, is hij onverwachts terug naar boven gegaan omdat de
landingsbaan niet vrij was. Resultaat: bijna de helft van ons de mensen
ziek... Toen we uiteindelijk in Newark airport arriveerden was het
17u. Nadat we dan door de douane zijn gegaan, onze koffers gezocht en
een taxi gezocht, was het 20u voorbij toen we ons hotel zagen. Emily is de hele vlucht heel braaf geweest. Ze is zelfs niet ziek geworden tijdens het landen (wij ook niet trouwens).
