Een onverwacht hevig onweer leidde tot wat twijfel. Maar zo snel het opkwam, zo snel vertrok de bliksem weer.
Uiteindelijk een leuke tocht van 13km gemaakt op de rio san Carlos. (Slechts twee vriendelijke kaaimannen tegengekomen.)
Insecten van je afschudden, is hier een constante bezigheid.
Na een week hier, zal je - net als een koe - de strijd opgeven en je je niet meer storen aan de insecten.
Ondertussen pronostikeren we over het aantal muggenbeten we morgenochtend zullen tellen.
Na een lange tocht door de brousse, aardewegen met meer putten dan weg, arriveerden we in het donker in pedacito de cielo (a little bit of heaven).
Hemels mooi is het hier inderdaad. Een houten hutje temidden het bos, met zicht vanop ons terras (met schommelstoel) op de rio san Carlos. Prachtig, maar even heet als in een sauna. Benieuwd of we de slaap makkelijk zullen kunnen vatten...
Ondanks onze maatregelen om vroeg in het poas volcano np te arriveren, was de vulkaankrator in de wolken gehuld. Daardoor was er niets te zien. Met niets bedoel ik dus werkelijk niets, zelfs geen contouren.
Gelukkig toch een leuke wandeling waarbij we vergezeld werden door een eekhoorntje.
Ziezo, ingecheckt. 14.8kg
(Verliep gelukkig veel vlotter dan van die noord-afrikaantjes voor ons die een beetje overgewicht hebben; eerst wat uithalen om onder de 32 kg te geraken en dan nog honderden bijbetalen, omdat 32 nog steeds meer is dan de max 25.)
Vandaag de reis aan het voorbereiden.
Is er nog plaats in ons drukke schema voor een rafting-tocht?
Wie is verantwoordelijk voor het medicijnkastje? Voor de snoep? Voor de amusementspelletjes? ...
