De alchemist heeft mij namelijk ware levenslessen aangeleerd. 

Het begon allemaal toen we gevangengenomen werden in een stam. De alchemist zei tegen de leider dat ik mij in de wind kon veranderen.

In het begin begreep ik hier helemaal niets van, maar nu is alles mij duidelijk geworden. Ik moest de taal van de wereld aanleren.

Dus zonderde ik mij af in de woestijn en sprak daar de woestijn, de wind en de zon. Deze konden mij niet verder helpen. Nee, ik had hulp van iemand anders nodig. Hulp van de hand die alles geschreven heeft. Hulp van God. En aangezien God in ons allen zit, kunnen wij ook wonderen verrichten!

Toen liet ik de wind waaien als nooit tevoren. En hebben we onze tocht verder gezet. 

Eens aangekomen bij de piramiden begon ik te wenen. Mijn hart zei mij dat de schat lag waar mijn tranen vielen. Dus begon ik te graven.

Even later kwam een bende voorbij, en zijn ranselden mij af. Een van hen zei dat hij net dezelfde droom had gehad als ik. Maar dan het omgekeerde. Zijn schat bevond zich op mijn startplaats. Mijn thuis. Dus keerde ik terug naar huis en vond daar mijn schat. Zonder na te denken begroef ik deze en ging ik terug naar Fatima. Want zij is mijn enige echte schat.