Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
In het wiel van....
Passie voor de fiets. Veel leesplezier,
Johan 'Coppi'
06-06-2013
Welkom
Beste fietsliefhebber, volger, vriend(in),
Welkom op mijn Blog.
Beweging, ontspanning, genieten, natuur, vriendschap, gezondheid, afzien, doorzettingsvermogen en soms challenge zijn waardes die het fietsen samenbrengt. Door het fietsen weet ik veel een plaats te geven!
Een fietsdoel is voor mij veel meer dan sport alleen, het is een manier van denken en van leven. Door de juiste ingesteldheid zal ik slagen in mijn doelen, zoals o.a. de Maratone del Dolomites.
De liefde voor de fiets, mijn passie voor Coppi, mijn ervaringen op en naast de fiets kunt u nu volgen via deze Blog. Foto's, reisverhalen, annecdotes en belevenissen komen aan bod. Geniet, leef mee en aarzel niet om te reageren of wat te schrijven in mijn gastenboek.
Volg hier de voorbereidingen en de verhalen over de Dolomietenreis die ik samen met 8 clubmakkers* maak eind juni 2013. Op het menu: de Maratone dell Dolomites en op de terugreis 'de Stelvio'. (zie foto's beneden)
*Urbain, Jo T, Bart, Davy, Lorry, Dirk, Eddy en Ludwig.
Afgelopen week een vergadering ingelast om de laatste praktische dingen te bespreken. Een belangrijk punt, nog een pittig ritje rijden als voorbereiding op het Italiaans avontuur. De Mergellandroute staat op het program, een rit doorheen het Nederlands Limburgse heuvelland over 145km met 1500HM. Bekend terrein maar niet te onderschatten. We vatten het menu van de dag aan met Bemelerberg en Meshberg als voorgerecht, Moerslag en Wolfsberg als tussengerecht Loorberg, Camerig, Wittemberg, Eyserbos, Keutenberg als hoofdgerecht. Even bij het AmstelGoldRace café passeren om te schuilen en de nodige energie op doen door koffie en vlaai te verorberen om daarna het laatste gedeelte aan te vatten. Daarna Walem en Ravensbosh als dessert. (De brug van Wèzent heeft één klimgeit slecht kunnen verteren) De kettingen blijven de hele rit flink strak staan, het tempo blijft er goed in, zelfs op de Eyserbosweg gaat het zo hard, dat de wielertoeristen die we voorbijsteken gewoon van de fiets vallen (zonder erg). Op twee buien na blijft het de hele rit droog, maar de wind blijft flink tekeer gaan. Eerlijkheid, de laatste hectometers een flinke hongerklop ontvangen. Bij thuiskomst de hele frigo leeggeplunderd en ik ben er weer bovenop. Zondag, de rit naar Henri Chapelle 91km, ook zeer goed doorstaan en verteerd. Na dit weekend heeft mijn vertrouwen een flinke boost gekregen...
Op 30 juni staat de beklimming van de Passo delle Stelvio op het programma. In 1953 was Fausto Coppi de eerste renner die over de top geraakte op een Bianchi fiets. Vorig jaar was er de Belg Thomas de Gendt (op een Bianchi fiets) hier fenomenaal. De Stelvio heeft een reputatie op te houden. Nu, in 2013 houd ik de eer aan mezelf en zal net zoals mijn idool de top bereiken op een Bianchi !
60 jaar terug in de tijd.
In 1953 maakte Fausto Coppi in de 48 bochten naar de pas op 2758 meter hoogte korte metten met zijn achtervolgers Hugo Koblet en Gino Bartali. Nadien stond de Passo dello Stelvio nog maar acht keer op het programma in de Giro. Twee keer daarvan werd de pas niet eens bereikt. In 1965 lag de finish 800 meter lager vanwege een lawine hogerop en in 1988 en ook dit jaar werd de beklimming vanwege de hevige sneeuwval helemaal geschrapt. De beklimming van 1 juni 1953 is legendarisch. Op de hellingen ziet het zwart van de toeschouwers. Overal mannen met lange jassen die de eenzame fietser hartstochtelijk toejuichen. Hier op de flanken van de Passo dello Stelvio is Fausto Coppi op weg naar zijn vijfde Giro-zege. Of zou het het nog misgaan? Coppi is hier al direct nadat de weg begon te stijgen in de aanval gegaan. Nog voordat de eerste van 48 bochten opdoemt, rijdt hij al alleen. Als de bomen plaatsmaken voor sneeuwhopen kijkt hij hoopvol opzij. Ver beneden zich ziet hij het roze zwoegen. In het gezelschap van een andere oude rivaal van hem, Gino Bartali. Twee vliegen in één klap. Gelukkig regent het vandaag niet op de lagere flanken. Met een hoogte van 2758 meter betekent dat begin juni vrijwel zeker sneeuw op de top. De organisatie durft het risico dit jaar voor het eerst aan. Zo hoog kwam de Giro nog nooit. Als Fausto Coppi het hoogste punt passeert moet hij zich door een dichte haag van toeschouwers wringen. Hij voelt de warmte van de vele lichamen die hem bijna aanraken. Dichter bij hun held kunnen zij niet komen. Als hij zich even later in de afdaling naar Bormio stort, denkt hij af en toe nog terug aan die haag van warme lichamen. De krant onder zijn shirt houdt maar een beetje van de koude tegen. In Bormio ziet hij zijn concurrenten op ruime afstand binnenkomen. Bartali komt binnen op bijna drie minuten en ruim een halve minuut later passeert Koblet de finish. Eindelijk evenaart Coppi het record van zijn idool en trainer Alfredo Binda. Vijf keer de Giro winnen!
De ervaringen van mijn beklimming kan u later lezen....
Vandaag laatste test voor het aanvatten van onze reis naar La Bella Italia. Een rit naar Jeuk, op en af doorheen het Haspengouw, het Toscane van Limburg . Niet van de poes als je slechte benen hebt, makkie als je 'goei been' hebt. Het tweede telde gelukkig voor mij, (veel) wind wat motregen maar het deerde mij niet, jheu de baj (allez paardje) maar door. Af en toe nog eens doortrekken en veel op kop gereden. Een goed gevoel na 105km. Het uurtje rollen van afgelopen vrijdag heeft zijn resultaat weer opgeleverd.
Ik heb een haat-liefde relatie met die rollen. Van kerstdag tot vandaag wekelijks verschillende 'stilstaande kilometers' gerold. Hopelijk pluk ik de vruchten van al die uren dat ik tegen de garagepoort heb moeten opkijken, soms met pc dan weer met muziek in de oren of voor tv en meerijden met een veldrit. Na de Dolomieten zal ik vertellen als ik verliefd ben op mijn rollen of zo haat dat ik ze de deur uitgooi?!
Even een kleine mentale tik gekregen deze week. Bij het afhalen van mijn fiets bij de fietsenmaker valt mijn oog op een zwarte vlek net onder de drinkbushouder. Lakschade! De kader heeft een flinke tik gekregen van een scherp voorwerp, maar al het personeel weet van niets!!?
'Dat is hier niet gebeurd', krijg je te horen. Je zou op dat moment niet voor niks de pedalen verliezen gvd... Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik (soms overdrijf misschien) al 3 jaar heel voorzichtig met mijn carbon Bianchi omga. Die plek is een doorn in mijn oog, maar 'gelukkig' zie ik ze niet als ik op de fiets zit, de drinkbus staat ervoor. Het euvel zal opgelost worden met een lakstift en een sticker die ik bij Bianchi Bergamo heb aangevraagd. Ik troost me door het feit dat ik toch kan fietsen en ben sterk genoeg om te relativeren.
Bijna is het zover! Maanden er naar toe geleefd en getraind. Uren op de rollen gereden, veel pasta, kip, groenten, vis, bananen en allerlei ander koolhydraat voedsel naar binnengespeeld. Rood vlees, frieten en alcohol staan niet in mijn woordenboek.
Veel water gedronken ja, maar cola en koffie, mijn dagelijkse benzine kan ik net niet laten. Al mijn bijnamen van gespierde tuinslang tot tandenstoker doen mij nu alle eer aan! Mijn lichaam staat als nooit tevoren zo scherp. Mijn hartslag tikt net voldoende om mij in leven te houden (gelukkig). Maar voordat we kunnen vertrekken, nog die ellendige koffers maken. Wat neem ik mee; bijna al mijn fietskleren voor alle weertypes, vrijetijdskleren, tandenborstel en toebehoren, sportvoeding, reservemateriaal... Maar een mens sleurt ook wat batterijladers mee, voor gsm, voor gps, voor fototoestel voor scheermachine...! Och, ik vergeet bijna mijn fiets nog mee te nemen, snel nog even inpakken, of toch niet, er zit toch al een kras op ...!
Nog steeds ruzie met mijn koffers, toch maar een eind eraan gemaakt. Eindresultaat: 1 reiskoffer, 1 trolly, 1 box met allerlei reservemateriaal en benodigheden, 1 heuptasje, 1 fiets, 2 reservewielen en 6 flessen water. De 9 fietsen n materiaal in 1 busje, de koffers n bagae in het ander. Klaar voor vertrek binnen....oei 5 uurkes. Snel de oogjes dicht..Ciao
De reisdag verliep even niet zoals we gehoopt hadden. Na 35km in Aken trilde de camionette zo fel dat we raadzaam rechtsomkeer maakten om van busje te wisselen. Een verlies van 2u maar de sfeer was goed. De kilometers vorderden goed ondanks de vele wegenwerken in Duitsland. In ons verblijfsdorp wiemelden het van afgetrainde body's en glimmende fietsen. Een flauw zonnetje deden de dolomietenbergen glimmen maar het was toch fris, net geen vriestemperaturen. Ons hotel ziet er netjes uit. Na een gezellig diner kropen we toch vroeg onder de wol. Dag 2/ Op het programma een kort ritje, de beklimming van de ¨Passo Gardena. Onder een heerlijk zonneke beklommen we de Gardena. Er zijn superlatieven te kort om te verwoorden hoe mooi de omgeving is. Klimmen in de zon met rondom ons een sneeuwtapijt! Links en recht hoor je bella de koe.Na de nodige foto's de afdaling naar de inschrijvingslokalen. Een perfecte organisatie. Nog wat inkopen gedaan, fietsen klaargemaakt en weer een lekker diner achter de kiezen. Morgen is het D-Day, iedereen vroeg onder de wol dus. Vertrek morgen 6u15, opstaan om 5u !!! Verwachte temperatuur in de morgen 6 graden in de middag 20, duss mooie vooruitzichten. Duim voor ons! Tot later, groeten van de Dolomietenmannen
4u45 riep de wekker, vroeg ja maar iedereen was op tijd wakker en zaten al snel aan het uitgebreid ontbijt. Stipt 6u verlieten we het hotel voor een mooie plaats te hebben aan de start. Nooit zoveel fietsers bij elkaar gezien als deze morgen. Helikopters, cameramensen, speakers, we waanden ons even aan de start van de Giro d' Italia. Het startschot was een enorme knal van een lawinekanon al hangend onder de helikopter die boven ons hing. Stilletjes ging de bende van 9000 afgetrainde body's onder de eerste frisse zonnestralen van start. De eerste Passo, zowel bergop als bergaf was het een gewiemel en een gewring om de juiste baan te kiezen. Al snel lag de groep uit elkaar, maar was ook zo voorzien. De hele dag vergezelde het zonnetje ons, ideaal fietsweer. Alle negen makkers hebben een fantastische ervaring meegemaakt en veilig aangekomen. 'S avonds werd er een glaasje geheven op de geslaagde dag. Een ervaring die we nooit zullen vergeten.
Groetjes van alle Dolomietenmannen en dank voor jullie motiverende steun! Grazie a tutti !
Mooie liedjes...
De dag na de maratone was de bedoeling om even los te fietsen... We reden met het busje naar Cortina onze vertrekplaats voor een ritje over de Tri Crotce en naar Tri cime de Lavaredo. Al snel kregen we de eerste Passo onder de wielen. De zon deed goed haar werk maar de benen voelden bij de meesten nog zwaar aan. Aan een rustig tempo werd deze klim afgehaspels. Na het trekken van de nodige foto's dalen we naar een groot meer aan de voet van de Tri Cime.Hoppa weer klimmen en hoe. Over een afstand van 6km tegen 15% gemiddeld!!! Waanzin, gekkenwerk of kicken, ik laat aan jullie de keuze. Op de top krijg je een prachtig uitzicht als beloning. Na het dalen komen we aan het meer om ons neer te ploffen op een terrasje lekker in het zonneke. Terug aan de vertrekplaats worden de fietsen al ingeladen voor de volgende dag.
Gisterenmorgen ons gastenverblijf Ciasa Roby verlaten. Giorgio de vriendelijke behulpzame uitbater wuifde ons, al bellend met een plaatselijke koebel, uit.Een ritueel om gasten een veilige heenrit toe te wensen voor mooi weer. We rijden nog niet huiswaarts, eerst nog een Stelvioke doen. Onder aan de voet maken we ons klaar voor een volgende zware uitdaging. De temperatuur geeft 31c aan, blauwe lucht en een briesje, let's go for it. Ieder kiest zijn tempo en zijn doel om deze legendarische Passo tot een goed einde te volbrengen. We zien ons boven wel. Een gevecht tegen de natuur. De zon, het steile wegdek en wind zijn de tegenspeler.
Beste fietsliefhebber, volger, vriend(in),
. Niet van de poes als je slechte benen hebt, makkie als je 'goei been' hebt. Het tweede telde gelukkig voor mij, (veel) wind wat motregen maar het deerde mij niet, jheu de baj (allez paardje) maar door. Af en toe nog eens doortrekken en veel op kop gereden. Een goed gevoel na 105km. Het uurtje rollen van afgelopen vrijdag heeft zijn resultaat weer opgeleverd.
