We hebben ze nodig ... maar waarom zijn het soms onmensen?
Iedereen heeft er ooit wel eens mee te maken: De Controlearts. Op zich is er niets mis met een controlearts. Maatschappelijk gezien hebben we ze nodig om absenteisme binnen bedrijven te bestrijden. Waar zou het naartoe gaan als iedereen kan thuisblijven omdat 'hun rug pijn doet', maar in werkelijkheid zitten ze bij te klussen aan hun vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. De andere kant van het verhaal is dat de controleartsen op bezoek komen bij mensen die daadwerkelijk ziek zijn, hen moeten benaderen als potentiele ziekteverzuimers en daardoor op een vervelende manier de patient op de rooster leggen om, in sommige gevallen, daarna tot bizarre conclusies te komen.
Doen die mensen gewoon hun werk? Zijn het onmensen? Misschien worden we wijzer door onze ervaringen te delen.
Ikzelf kom vaak in contact met zieke mensen en krijg vaak bizarre verhalen te horen over de controleartsen. Dit is geen heksenjacht en ga dan ook geen namen van artsen publiceren en hoop dat jullie, de posters van deze blog, dezelfde deontologie respecteren.
Zo heb ik het verhaal gehoord van een hartpatiente met een hartfunctie van 12% die het bezoek kreeg van een controlearts. De arts wou haar ziekte niet herkennen omdat 'zij nog in staat was te stappen'. De vrouw moest zich gaan aanmelden bij een andere arts. Zonder rekening te houden dat een uitstapje voor de vrouw loodzwaar is, zonder rekening te houden dat de vrouw niet meer met de wagen mocht rijden ...
Een andere man die moest geopereerd worden aan zijn rug kreeg het bezoek van een controlearts. De arts vroeg wanneer de operatie doorging. Dat was twee dagen later. De man mocht optrekken naar zijn werk voor twee dagen. In theorie kan ik er inkomen, maar is dit humaan?
De vrouw met het zwakke hart was gelukkig aan de beterhand. Ze zat al geruime tijd thuis en mocht zich aanmelden bij controleartsen, die mochten beslissen of de vrouw van 34 vervroegd in pensioen diende gezet te worden. De vrouw haar hartfunctie was gestegen tot 28%. De vrouw moest uitleggen aan de twee artsen (want ja hoor, bij de pensioencommissie zijn ze met twee) waarom haar genezing zo traag vooruit ging. De vrouw antwoorde dat ze niets liever wou dan snel te genezen, maar jammer genoeg is dat een factor die men niet zelf in de hand heeft. Besluit: mevrouw wordt op jonge leeftijd in pensioen gezet met een uitkering van ong. 250 in de maand. Slechts 250 in de maand omdat ze getrouwd is en haar man werkt. Doe het maar met 4 kindjes.
Wat is uw verhaal? Laat het achter op het forum van deze blog !!! Wie weet, ooit leest een controlearts deze blog. Iedereen kan bijleren. Ook controleartsen.
