Al bij het begin van deze vergadering zorgen de kanselier van Pruisen en de Pruisische ‘Monsieur Non’ Frederick-Willem voor opschudding door te weigeren om motie 4 te ondertekenen. Vorige keer was overeengekomen dat de Duitse Bond voortaan een zwakke federatie vormt onder gedeeld voorzitterschap van Oostenrijk en Pruisen. Nu echter wil Pruisen dat het noorden volledig voor hen is en dat Oostenrijk enkel iets te zeggen heeft in het zuiden. Om eraan uit te geraken moet motie 4 herstemd worden. Frankrijk en Rusland zijn tegen de opsplitsing, maar Pruisen, Oostenrijk en Rusland gaan akkoord en dus wordt de beslissing van vorige week aangepast. Bij het ondertekenen van het contract wordt de grens getrokken aan de rivier de Main, zodat er een natuurlijke grens loopt tussen het deel van Pruisen en het deel van Oostenrijk.

Om in het vervolg nog zulke conflicten te vermijden, worden vanaf nu die contracten direct geschreven en ondertekend tijdens de vergadering.

Daarna wordt verdergegaan met motie 3 over de Italiaanse en Adriatische regio.

Alle landen blijven min of meer bij dezelfde standpunten die ze vorige keer al verduidelijkt hebben. Pruisen en Rusland houden zich nogal afzijdig en willen het beste voor de stabiliteit in Europa.
Castlereagh verklaart dat hij Sicilië als een onafhankelijke staat ziet en hij wil graag Venetië voor zichzelf.
Frankrijk vindt dat het voor de vrede in Europa het beste is dat veel staten onafhankelijk worden. Volgens hen moet Ferdinand van Bourbon opnieuw de macht krijgen over het Koninkrijk der Beide Siciliën. De Ionische Eilanden mogen van hen wel naar Engeland gaan.
Metternich wil Milaan, Venetië en Dalmatië bij hun rijk voegen en als reden hiervoor halen ze aan dat Napoleon hen in 1797 deze gebieden toewees. Oostenrijk is bereid te onderhandelen over de Ionische Eilanden en volgens hen moet Sicilië onafhankelijk worden. Ferdinand van Bourbon is namelijk geen goed staatshoofd, want uiteindelijk is het, volgens hen, altijd zijn vrouw die de scepter zwaait.

Voor Charles Maurice de Talleyrand-Périgord is het onaanvaardbaar dat de Oostenrijkse aanspraak op Milaan, Venetië en Dalmatië gebaseerd is op een verdrag dat werd afgesloten met Napoleon. De bedoeling van het congres is immers het evenwicht in Europa herstellen zoals het was voor Napoleon. Hierin wordt Frankrijk gesteund door Castlereagh. Bovendien kan Oostenrijk de gebieden niet goed besturen, volgens Charles Maurice de Talleyrand-Périgord. In Venetië zijn constant rellen en opstanden van vrijheidsbewegingen. De Oostenrijkse onderhandelaars daarentegen zijn er vast van overtuigd dat de Venetianen erg gelukkig zijn onder hun bestuur. Waarom zou het gebied in andere handen moeten overgaan als alles zo goed gaat, vragen ze zich af.

Over het eerste punt van de motie, namelijk Genua, zijn alle landen het vlug eens. Genua mag onafhankelijk worden.

Het tweede punt van de motie, over Sicilië, is al ietwat ingewikkelder. Castlereagh wil dat het Koninkrijk der Beide Siciliën onafhankelijk wordt, maar voegt meteen ook toe te kunnen leven met een Sicilië onder Franse macht. Oostenrijk ziet Sicilië ook liever onafhankelijk, maar kan eventueel wel akkoord gaan met een Frans Sicilië als daar iets in ruil voor staat.

Daarna wordt overgegaan naar de Ionische Eilanden. Hierbij horen o.a. Gibraltar, Corfu en de havens van verschillende eilandjes langs de Dalmatische kust. Wie deze gebieden in handen krijgt, controleert meteen ook alles wat noordwaarts naar de Baltische Zee gaat. Engeland wil dit gebied dus zeker voor zichzelf. En verbazingwekkend genoeg laten de andere landen zich zomaar doen. Frankrijk en Oostenrijk gaan hier zomaar mee akkoord.

Daarna gaat de vergadering verder over Dalmatië. Engeland stelt voor dat het gebied naar Oostenrijk moet gaan, mits daar ook iets voor hen tegenover staat. Frankrijk wijst op de restauratie van het Europa van voor 1789 en dus kan het niet dat Oostenrijk dit gebied in zijn bezit krijgt.

En dan volgt de discussie over Venetië wat een heel delicate zaak lijkt te worden. Daarom wordt de definitieve beslissing nogmaals met een week uitgesteld. Zolang het hier ook maar niet meer dan 179 dagen moet duren!