Ik verlies de controle over mezelf, ik heb mezelf weer niet meer in de hand. Ik heb weer gekrast (en **schaam schaam** )ik voel me der nog helemaal ni zo slecht bij. En dat maakt me wel een beetje bang. Bang om weer in mijn oude gewoontes te vallen. Vooral op het werk ben ik erg snel de controle kwijt en vliegt er soms wat rond. Ik hoop dat de verhuis snel achter de rug is want het begint zwaar door te wegen. Zowat elke avond rijd ik naar ginder, met een volle auto, maar de laatste twee dagen ben ik er niet meer geweest, ik ben gewoon op. Ik kan niet meer. Maar nog zit ik hier tot na 12 uur te rommelen en ben ik bezig met de verhuis.
confused mind, zo noemde ik mijn nieuwe webstekje, maar zo voel ik me ook. verward heel verward. Ik weet totaal niet welke richting ik eigelijk uit wil gaan. vooral op werkgebied. Iedereen met wie ik er over praat raad me aan om hier weg te gaan. Iedereen zegt dat er van mij geprofiteerd word. Ik weet het het is zo... Maari k kan er niks aan doen. Ik krijg allerlei verantwoordleikheden, maar ik word ern iet voor betaald. Ik heb nu zowat de leiding samen met een collega maar die is maar part time dus edie is er niet vaak. Maar sommigen hangen het echt uit, staan de hele dag te praten... komen te laat , nemen hun pauzes veel te lang... en ja er word niks gezegd... Ik weet niet of dat nu mij ntaak is ik weet hetn iet. onze gerante is er een maand niet en een assistent hebben we niet. want daar vind men niemand van ons goed geneog voor. Maar feitelijk mooeti k dus nu wel da werk zowa doen vooral het bureelwerk dan toch. Wat ik op zich wel leuk vind... Maar toch kij kik uit naar een nieuwe job, eignelijk al zo lang maar durf ik gewoon die stap niet zetten.Dit is nog steeds mijn eerste job , en die doe ik nu 7jaar. Maar dan denk ik weer als i keen andere job zou kunnen doen met betere uren dan zou ik een opleiding kunenn volgen in avondschool en kan ik misschien nog een mooie toekomst opbouwen.
Nog zeventien dagen en ik verlaat mijn appartementje hier. Dan verhuis ik naar mijn nieuwe plekje. écht mijn plekje zal het worden. Met niemand meer boven me die me constant controleerd. Want daar heb ik meer dan mijn buik van vol. Maar ik voel me zo ondankbaar over gevoel. Ik kijk er met gemengde gevoelens naar uit. Langs de mooie kant, heti s een super tof app in een kei toffe buurt, maar langs de andere kant ben ik zo bang voor de financiele kant. K ben bang dat het een beetje boven mijn budget is. Bang dati k in een financiele put ga geraken waar ik niet meer uitkom. Ik heb bij mijn ouders ook nog een deel geld geleend endat meot ook nog terug betaald worden. Soms denk ik weer, tis nu dat ik het moet doen, want t appartement is meer an zijn geld waard. zo iets zou ik niet meer vinden. en ja t zal moeilijk zijn int begin, maar als ik het niet gedaan had, zou ik er spijt van gekregen hebben denk ik.
