De verkiezingen, altijd overwinningen waar er geen zijn en nederlagen die meer dan woordelijk worden verbloemd. Ik ben echt verheugd met het resultaat van Patrick Janssens, maar er is mijns inziens toch nog voldoende reden om het voor de rest niet te zijn. Een blik in eigen gouw:
Het district Berendrecht-Zandvliet-Lillo bleek jarenlang eerder braakland te zijn voor het VB, maar ze boeken er nu een winst van net geen zeven procent en zitten daarmee zelfs iets boven het gemiddelde in Vlaanderen. In Deurne het VB strandt er op 43.5%! wordt de situatie erg precair. Een tripartite heeft er niet meer dan 14 van de 27 zetels en moet eigenlijk de PvdA al aan boord nemen om eerder gerust te kunnen verderdoen. Hetzelfde scenario in Hoboken, waar alle niet VB-stemmen samen 11 zetels halen, op een totaal 21! In Merksem haalt het VB 41.5% en heeft daarmee allicht het snelste bestuursakkoord van de verkiezingsavond beklonken, de tripartite is de enige mogelijke uitweg, gelukkig hier met 2 zetels op overschot.
Het is uiteraard erg mooi dat het VB in de eigen bakermat, Borgerhout en Antwerpen, wordt teruggedrongen en Patrick Janssens bijna 9000 voorkeurstemmen meer haalt dan Filip De Winter, maar om Walter Pauli te citeren: laten we niet triomferen nu. Binnen acht maanden zijn er federale verkiezingen en dan staat er nationaal veel meer op het spel.
De geruststelling dat Antwerpen voorlopig gered van de fascisten is voor de komende zes jaar, is allicht een fijne vaststelling, maar we kunnen maar beter hopen op waterdichte bestuursovereenkomsten, één overloper in Hoboken of Deurne en wie weet welke miserie en smurrie de dijkbreuk dan met zich mee brengt.
Om dan toch eens mee te springen op de kar van 0110 en op een positieve noot te eindigen: ik heb hoop, hoop dat er een kentering is ingezet, dat mensen zich politiek meer durven outen en ook de moeilijke discussies niet uit de weg gaan, hoop ook dat VB-kiezers door die eersten worden overtuigd van het nutteloze van hun stem aan een vooralsnog zielige partij (wat als zij nu plots van discours zouden veranderen en naast af en toe positief ook constructief en inhoudelijk zouden werken?). Hoop ook dat polarisatie niet tot idiote toestanden zal leiden. Hoop ook dat fascisten roepen mag. Hoop dat Hugo Claus de Nobelprijswinnaar wordt voor literatuur en hiermee een mooie zegel op de rode zondag stempelt.
Verkiezingen in Vlaanderen. De hoge woorden komen eruit, de misplaatste tevredenheid, de valse blikken, mismaakte gezichten die zich in bochten wringen in de hoop toch maar mooi in beeld te komen. Leona Detiège, toch niet meteen subtiel in haar kritiek, zogezegd vanuit de buik van de partij, op burgemeester Patrick Janssens de voorbije weken leerde dat sommige mensen inderdaad immuun blijven voor die wereldlijke microbe die alle Afrikareizigers zogezegd toch met elkaar delen. Leona is bitter geworden, de passageslagen duidelijk noch niet verteerd, maar bij het bekend geraken van de eerste reacties uit Antwerpen (massale groei voor SPA-Spirit en achteruitgang voor het VB), maakte ze meteen een bocht van 180 graden. Hachjes redden in prime time, het is nog gebeurd, maar dit had iets zieligs, intriest eigenlijk. Leona, het is tijd om te gaan, tijd om los te laten.
En wie was die pukkel die voor het VB-studiebureau werkt? Op de nationale zender koeltjes komen verklaren dat hij het Belang nog steeds het Blok noemt... En die veroordeling dan? En waarom schermde in de afgelopen dagen niemand met de folder van het Belang die last minute nog de ronde deed in Antwerpen: een kathedraal met zijn 2 torens in 2012 of één met de kanten toren en een minaret? In het VK of in de VS heb je voor minder een proces aan je been. Ok, het is hier slechts België, een klad Franse slag, een draai Italiaans gedraai, maar wat dan toch weer met die veroordeling? Iedereen stijf van angst?
Anders ik wel, district Wilrlijk, homestee en achtergrond waar Hans Van Temsche vandaan komt en het VB zogenaamde kanonnen als Anke Vandermeersch (in een nachtwinkel in Antwerpen-Zuid over het feit dat Marie-Rose Morel haar op de lijstsamenstelling bij de vorige verkiezingen had voorbijgestoken: "die trut") en Jurgen Verstrepen inzetten. Ik heb ze nooit gezien, noch gehoord en eigenlijk buiten wat idiote algemene VB-folders heb ik van hen ook nooit een specifieke folder over deze verkiezingen gekregen. Ik bedoel maar, hoe hard kan je jezelf nog profileren op de kap van een ander en zelf geen alternatief aanbieden (oh ja, alle vreemdelingen buiten, meer blauw op straat en enkel Vlaams volkstheater, iets van die strekking). Bruno De Wever is misschien niet mijn politike idool, maar hij staat voor een duidelijk discours én kent niet alleen z'n pappenheimers, maar ook de inhoud van dossiers én de onderwerpen waarover hij spreekt. Hij is ook de enige die is komen canvassen en hoewel we niet thuis waren, vond ik dat meer dan sjofel van hem. Helaas heb ik uit strategische overwegingen mijn stem niet aan hem gegeven.
Enfin, om in de verkiezingssfeer te blijven: ik ben voorstander van een nieuw cordon sanitaire, een opvolger van de voorganger, maar dan wel met een totaal andere doelgroep, een cordon sanitarie II dat zich ten doel stelt vrouwelijke miskleunen en ditto leeghoofden uit de politiek te weren, mensen die maar wat praatjes maken en vooral kostbare tijd verprutsen: de Cathy Berxen, Annick De Ridders, Mimount Bousaklas, Nahima Lanjris, Annick Coolsaets van het politiek spectrum. En meteen Leona als hun voorzitter en Freyake, in schoon kort rokske en platgefloste glimlach als ondervoorzitter, zeer tot ongenoegen van Kathleen Van Bempt, hoewel ze haar protest ook nu nog met zachte en zoetgevooisde mislukte geile stem probeert te verwoorden. Wég in godsnaam met dat pariteitsgedoe van evenveel vrouwen op de lijsten. Vrouwen moeten, vrouwen moeten kunnen, maar politiek is een machtspel en daar hebben enkel uitwendig libidinaal geschapen wezens de beste drang voor.
On with the real thing: boksmatchen, discoursen, gevechten, alsof het één joelende wervelwind van overhitsige pubers opgesloten in de beslotenheid van een speelplaats betreft waar er wordt geduwd en getrokken om niets. En hier en daar een vrouw met ballen erbij, of een hajib, ook goed. Het ene sluit het andere niet uit.
Zowat op dezelfde dag dat Noord-Korea een kernproef aankondigt en een resem hondse taal ontlokt aan het Witte Huis breekt de Dow Jones voor het eerst in zes jaar nog eens een record. Bij de redenen hiervoor zijn de vooruitzichten op lagere inflatie en nog wat micro-economische redenen, maar ook 'de relatieve rust op geopolitiek vlak'.
Rusland verbreekt tijdens hetzelfde etmaal alle verbindingen met Georgië, een voormalig Sovjetrepubliek dat al langer lonkt naar de Nato en de Russische beer laat zich daarnaast nog horen. Een mogelijk anti-rakettenschild voor Europa zou voormalige Oostbloklanden als Polen mee beschermen en ook daar kan Moskou niet mee lachen.
In Irak sterven maandelijks meer mensen dan drie decennia Troubles in Noord-Ierland, over Afghanistan hoor je nooit wat en dan wordt er met alle macht gezwegen over dagelijkse problemen in verschillende landen in Zuid-Oost Azië, bij nader inzien in zowat geheel Azië (Nepal, Thailand, Kashmir, repressie in China, noem maar op). Laten we in dezelfde beweging dan ook maar meteen het hele zwarte continent vergeten.
Geopolitiek van onbelang zijn de problemen aldaar: demografieën volledig aangetast door AIDS en als het dat al niet is, dan honger, dorst en gebrek aan welke minimale menselijke rechten dan ook door alweer een plaatselijk dispuut. Congo, niets aan de hand.
Een geluk ook dat zowel aan het hoofd van de katholieke kerk als de zogezegd enige resterende grootmacht capabele en integere mensen staan, zoiets bevordert altijd de gezelligheid op wereldvlak. Nu nog hopen op een goede nazomer, een beetje Indian Summer om er toch nog een Amerikaans sfeertje aan te bezorgen, en lekker languit vanuit de ligstoel op het balkon de relatieve rust in ogenschouw nemen.
