Van L naar R : Mario, Johan, Johan en Philiep

Dit sprookje " Camino de Santiago de Compostella" met de fiets die precies een maand duurde is geeindigd met een happy end.

Allen tevreden voor de goede afloop en blij om terug naar huis te mogen gaan.

Met de wetenschap dat dit tripje een grotere impact op ons verdere leven zal hebben dan pakweg een strandvakantie aan Costa del Sol.

Allen bedankt om deze blog te volgen. Dit gaf de kracht om het vol te houden, dag per dag. Ook bedankt aan de personen die iets neergepend hebben in het gastenboek. Het is nog niet te laat om ook uw impressie te geven.

De Amigos,

Johan,Philiep,Mario,Johan

Tip voor wie eens naar Parijs wil aan democratische prijs met de flixbus;  Gent Dampoort - Parijs station Bercy ( binnen de péripherique) kost amper 15 euro.

De bus vertrekt pas morgen. Tijd genoeg om nog eens naar Finisterra te gaan.

Dat is een plaatsje die aan de Westkust van Spanje ligt. Het meest westelijke plaatsje van Europa.

Allerlei boodschappen en voorwerpen hangen aan de mast waaronder dit mooie slot in hartvorm.










Smiddags stond er uiteraard een visschotel op de menu.





Het plaatsje Muxia.




In 2003 is op deze plaats een olietanker gezonken.

De volledige kust was besmeurd met olieresten.

Dit is een monument om deze ramp te herinneren en vooral voor de vele vrijwilligers die toen geholpen hebben om alles op te ruimen.




In de albergue verblijft er een blinde jongen uit Amerika. Hij is alleen op reis, je houd het niet voor mogelijk. Philiep had hem begeleid naar het restaurant en leest de menukaart voor.




S'avonds nog eens de stad ingetrokken. Hier aan het verbroederen met een bard die ons een cd probeerde aan te smeren

We hadden ons dit vat, botafumeiro genoemd toch heel wat groter voorgesteld.


Het beeld van St Jacob. Als je goed kijkt zie je twee vreemde handen, met polshorloge rond de nek van onze St Jacob. Als je wil kan je de apostel omhelzen maar de wachtrij was wel verschrikkelijk lang.


Menig persoon vroeg me om een kaarsje te branden in de kathedraal. Als plichtsbewuste pelgrim ( halve heilige) heb ik me van deze taak gekweten.

Totale afstand en eindafstand ; 2444km.

De laatste dag was een van de zwaarste. Door de vermoeidheid, de vrij hoge temperaturen, de vele hoogtemeters nog te doen en met de eindmeet in gedachten.

De aankomst was toch een beetje emotioneel voor sommigen.

Gemengde gevoelens speelden ook door mijn kop.

Maar één ding is zeker, van elke dag heb ik genoten, van de landschappen die passeerden al fietsend, van het fietsen zelf, van het contact met andere pelgrims, de steden die we bezocht hebben, het verzamelen van de stempels, het opstellen van de tentjes of het zoeken naar albergues. De gesprekken savonds, het lekkere eten die we soms voorgeschoteld kregen. Ieder van ons heeft dit zo ervaren en zal dit avontuur zijn leven lang bijblijven. Een echte aanrader.

Minifruitsapjes bij het ontbijt.


Aan het plafond van het ontbijtcafe hangen twee koperen vaten die in de bierproductie gebruikt worden en precies wat druk kunnen verdragen. In ieder geval is Estrella Galicia een zeer lekker biertje.


Terwijl Mario in het stadhuis binnen was, we hadden nog geen stempel van Melide, kijkt Philiep naar de ingang van het plaatselijke museum. Heel wat mooie dingen te zien maar daarvoor is er helaas geen tijd.


Aan het stadhuis hangt een plaat met de geografische ligging. Even gecheckt met de GPS of ze geen foutje gemaakt hadden. Alles klopte.


En terug op weg. Voor de laatste keer.


Een soort bomen die we daar veel zagen hebben 2 soorten bladeren.

Waarom en welke soort bomen is me niet bekend.


Panoramafoto


De Belgen zijn tuk op Spanje om een tweede woning te kopen. Dit was nu eens precies wat we zochten. De getallen die we hoorden voor de aankoop waren in peseta's me dunkt. 


Picknick aan de bosrand.


Onderweg lekker biertje met tapasschoteltje


Deze minihuisjes staan daar soms in de hof. Worden daar groenten opgeslagen of voor iets anders gebruikt. Geen idee. Soms hebben ze een kruis, soms ook niet.




Eén van de laatste beklimming. Zie je de verbetenheid op Mario zijn gezicht?




De herten kunnen hier hoog springen.

De Gps wist het ook niet goed meer. Het is er zo steil dat veel straten trappen hebben. Uiteindelijk geraalten we toch op het grote plein.


Daar zie dan. De kathedraal in volle glorie. Het einddoel is bereikt. Vorig jaar stond ze nog in de steigers. Nu is ze volledig opgekuist, speciaal voor ons.




Verschillende mensen spraken uit de lage landen spraken ons aan. Gewoon door de Belgische vlag te zien.




Na de eerste indrukken van de stad en ons geinstalleerd te hebben het avondmaal genuttigd.




Als speciale afsluiter nog een Irisch koffie

De rekening was terug een fractie van wat we in Belgie zouden betalen.

Voor 4 menu's met voorgerecht, hoofdgerecht en dessert + fles wijn, fles water en 4 Irisch koffies betaalden we 54,50 euro.


De kathedraal nog eens bij nacht.

Een groepje die daar aan het spelen was. Met ook de Spaanse cover van het Belgische nummer "eviva espana"

Totaal gefietst ; 2378km

Nog 64 km te doen. Wel met 1300 hm. Het word dus nog een zware dag, die laatste.

Status na 4 weken:

Fysiek:  bij de oudste begint de vermoeidheid. Duidelijk door te wegen. Het gaat allemaal zo vlot niet meer. Gelukkig maar 1 dag meer.

Moraal ; Nog altijd even hoog als de eerste dag.

Materiaal; na de lekke band van de derde dag en een gebroken spiegel een boutje die uit de bagagedrager was gekomen. Mario heeft reserveboutjes mee, probleem opgelost.

Doelstelling; Aantal fietsdagen begroot op 31.  Het zullen er 29 zijn. Geslaagd dus.

Vandaag gefietst door een zeer mooie streek. Kleine slingerende straatjes door velden en weiden met koeien. Vooral het stuk route tussen Gonzar en Leboreiro was prachtig.

Snachts had het geregend. Overdag stralende zon tussen 25 en 30 graden. Wat een luxe.

In de albergue moesten we om 7u30 buiten.Gelukkig vonden we verderop een hotel waar we aan het ontbijtbuffet konden aanschuiven. 4 hongerige pelgrims die nog wat mondvoorraad meegristen voor onderweg, aan ons zullen ze niet veel verdiend hebben.  Het bezoek aan het toilet was verrassend. Alles in inox. Precies zoals in de gevangenissen.

Mooie vergezichten terug.


De mist ging nog in het dal.


Dit fotootje gemaakt om mijn excollega Dirk van mijn vorige werkgever Pioneer te plezieren.


Op de brug bij Portomarin zie je de bedding van de Rio Mino.


Vergeleken met de foto in het boekje staat er nu heel wat minder water in.


In 1962 werd een stuwmeer aangelegd. Op de oevers zie je resten van vroegere aanlegkades en midden de rivier ook resten van een stenen pijler van de oude brug over de Rio Mino uit 1120 die voor de pelgrims van groot belang was.




Een mooie agave gespot langst de weg.


Onder de 100km. Nu gaat het snel.




Wie gaat er eerst zijn in Compostella?


Philiep fietst langst een kerkje waar langst de straat een granieten muur voor urnen staat.


Deze boer komt juist zijn koeien halen uit de wei om ze melken.


Met één van zijn stokken dirigeert hij ze op de juiste route.


En Johan DC zag dat het goed was.