We waren dus sinds gisteren op de Camino Primitivo, en we hebben het geweten ! Nochtans niet zó vroeg opgestaan, en dus ook niet zó vroeg weg... Maar.. nog maar net buiten t klooster, of hij begon al, de Alto de la Campa, bergop... n echte muur.. slechts 400 m hoogtemeters, maar als je vertrekt op zeeniveau, en die 400 m moet overbruggen op 3 km, dan weet je t wel.. de tong uit t lijf, want die rugzak doet t extra zwaar worden natuurlijk, maar boven aan t benzinestation, kwam dan de bekroning, n enorm zicht op de omgeving, en het dorpje Figares.. je blijft er dan enkele minuten naar kijken, en natuurlijk ook om uit te hijgen... t vervolg van de etappe was dan ook peanuts, in min of meer dalende lijn, via La Vega de Sariego naar Pola de Siero, volgens onze boekjes via n asfaltweg met kraak nog smaak. Maar dan ken je ons nog niet, asfalt links laten liggen, en stappen via de 'stravaille'wegjes, paadjes en koeienwegen... alleszins avontuurlijker.
We kwamen, mits ons doorgedreven tempo als eersten aan in de albergue de los Amigos del Camino de Santiago, kraaknet, n 20-tal plaatsen, met alles der op en der aan, voor 6... Luxueus als eersten, buiten de drukte, te kunnen douchen en je wasje te kunnen doen (we worden daar nog heel goed in, in dat laatste bedoel ik, want douchen kunnen we al langer natuurlijk !).
Waarom is dit stadje zo Camino-gezind, wilden we wel ns weten, wel in de jaren 1100 reeds, vertelde men ons, was hier reeds n pelgrims-hospitaal, voor wie via Oviedo naar Santiago trok..
Stadsbezoekje gedaan, boodschappen gedaan, goed naar de versheidsdatum van alles gekeken (want dat hoort zo hé Ann?), bananen, perziken, gerookte jamón, harde kaas en brood.. we kunnen weer verder voor morgenvroeg en -middag.
Vandaag hebben we ons hier in t restaurantje tegenover, te barsten 'moeten' eten om de menu peregrino van 10 verwerkt te krijgen : 4 gerechten a.u.b., soep, kikkererwten met chorizo, visschotel met groenten en frietjes, en natuurlijk hielado (ijscrème), en n half litertje tempranillo-wijn niet te vergeten hé.
Morgen is t dan op naar Oviedo, weer maar n tochtje van +-17 km, stadsbezoek gepland.... en dan zal t serieuze 'Primitivo'werk eraan komen, maar we zijn voorbereid, en zeker 'in'gewandeld, want we zitten intussen aan ongeveer 220 gestapte km... nog 310 km tot Santiago...
Gisteravond nog wat doorgebracht bij onze 'Dutse' vrienden, Maaike en Frank, en de Franse 'Jean' uit Montpellier.
We kiezen vanaf nu immers voor één van de twee camino's : wij pakken de richting Oviedo voor de Camino Primitivo, maar de meeste van onze vrienden stappen verder over de Camino del Norte.. Dan maar als afscheid, in Colugna, na weer n bescheiden pelgrimsmenu, nog n sidratje gedronken, 2,5 voor n fles, waarvan je met 5 man, ieder 2 keer n bodemtje kunt laten volgieten.. t Mooie is immers dat 'ingieten', de ober houdt de fles hoog boven zn kop, je glas, onder zn onderbuik, en dan gieten.. Echt n spektakel... dit is om zuurstof in je sidra te krijgen, die je dan onmiddellijk moet leegdrinken, tot op n klein beetje na, want naar goede Spaanse gewoonte, moet je dat laatste beetje, gewoon 'op de grond' weggieten ? ! Rare jongens, die Spanjaarden !
Wij kiezen dus voor de Primitivo, en moeten dus afscheid nemen van de kust, wij, op naar Oviedo, zij naar Gijon.
Primitivo is ook synoniem voor eenzame dagen, maar gevuld met de schoonheid van de meest onbekende uithoeken van de Cordillera Cantábrica.. Op de Primitivo, geen bewoonde wereld met hotels, maar wel karrensporen, bossen met loofbomen, en passen hoger dan 1000 meter.
Vroeg op dus alweer deze morgen, half 7, sandwich binnengespeeld, en weg, onder dreigende wolken... Niet voor lang dreigend, want we kregen in de heuvels, regen met bakken over ons neer, gedurende meer dan 3 uur! Niet fijn..
n Primitivo voorproefje, door de bossen heen, op en af, tamelijk zwaar, met n tussenstop in Villaviciosa, de hoofdstad van de sidra... maar vooral de mooie gebouwen in renaissance-stijl en 'indianos'architectuur vielen ons op, vriendelijke ontvangst op de toeristische dienst..
Onze doornatte kledij konden we daar ook kwijt, hoognodig, want we waren verkild... In t 'droog' dan op naar onze eindbestemming van vandaag, het Monasterio (klooster) van San Salvador de Valdediós, n prachtding, gebouwd in de jaren 900 in mozarabische preromaanse stijl.
We hebben deze 32 km weer op t gemakske kunnen afhaspelen.. Morgen staat er de Alto de Campa op t programma, 450 m hoog en minder dan 3 km lang, maar vermits we starten op zeeniveau, kun je je wel voorstellen welk stijgingspercentage we voorgeschoteld krijgen. We gaan dan ook maar n korte etappe ervan maken, +-18km.
In de enige bar van hier uren in de omtrek, hebben we weer onze pelgrimsmenu gebruikt, samen met de Fransman 'Jean' uit Montpellier, n geschiedkundige, prof aan de univ van Montpellier, specialisatie Middeleeuwen.. Wist heel veel over ons Vlaams verleden, en wat waren wij fier dat we mee konden babbelen over 11 juli 1302, de grote overwinning op het Franse leger in de Guldensporenslag, of zoals hij t zo mooi noemde , la 'Bataille des éperons d'or à Courtrai'.. en wij lekker blij dat 'wij' er gewonnen hadden.
Onze kortste etappe tot hiertoe.. Zo hadden we t besloten... Twee redenen : t laatste strand dat we zouden tegenkomen, was in Colugna, want vanaf morgen is t het binnenland on.. En ten tweede, we willen morgen absoluut in t klooster San Salvador de Valdedis slapen, en dat is dan 32 km van hieruit, dat tweede zullen we wel in eigen handen nemen... Dat eerste behalen was n makkie, maar verdomd, t is hier uiteindelijk geen strandweer, eerder str..tweer zou k zeggen, wind, wolken, t kan ieder minuut beginnen te regenen. Dus kleine misrekening, maar we gaan t niet aan ons hart laten komen... we maken er dan maar n halve rustdag van.. n beetje rondwandelen hier, lanterfanten daar, maar t is wel de moeite, de kustlijn is n aaneenschakeling van rotsformaties, de ene al indrukwekkender en mooier dan de andere. Je kunt t niet zo goed op foto vastleggen, maar we hebben t toch gedaan, ieder n 50-tal foto's, schat k !
Maar nog even terug naar gisterenavond, geen albergue in Ribadesella, wel n jeugdhuis, niet alleen voor pelgrims dus ook gewone chiquas en chiquos.. Op onze slaapzaal, buiten ons, n Duits pelgrimsvouwtje (erg katholiek denk k), en de jonge pelgrim, die ons had voorbijgestoken (!), wel daarbuiten n jong Spaans koppel, dat boven mekaar sliep in t stapelbed... Middernacht ongeveer, luidkeels riep ons katholiek Duitsje, de jonge pelgrim ter orde, hij had niet beter gevonden dan bij dat chiqua-tje te kruipen.. Vriendlief kon er ook niet mee lachen, en je kunt t raden.. dikke boel onder mekaar, en wij urenlang wakker gelegen !
We besloten dan ook maar vóór dag en dauw te vertrekken, niet t makkelijkste parcours, bijna alles op onverharde overgroeide binnenwegen, maar o zo mooi, zachte hellingen met 'postzegelweiden', maïsvelden en koeien..
Het wemelt hier ook van de hórreos - grote vierkante graanschuurtjes op poten - maar helemaal anders dan in Galicië, waar ze kleiner en rechthoekig zijn.
De albergue bereikten we dus veel te vroeg, en aanmelden moest gebeuren bij Angelita, n plichtsbewust ouder Spaans vrouwtje, die steeds de pelgrims in groep begeleidde naar de albergue toe. Proper, 21 plaatsen, en nog ns wat losse matrassen... Ons wasje gedaan.. inkopen gedaan voor t ontbijt van morgenvroeg en s middags, zachte sandwichkes, harde kaas en jambón..
We vertrekken vroeg morgen, dus voorraad meenemen.. Onderweg zullen we in Villaviciosa even halt houden om in n ciderbar n 'culín de sidra' (bodempje cider) te proeven, want we zitten hier in t hart van de ciderverwerkende streek (zou anders zonde zijn, vinden wij)
Deze avond, na 8u, nog n pelgrimsmenu in t grootste en enige restaurant van Colunga eten, 8,5, maar verplicht je stempelboekje voor te leggen, eerste keer dat we dat meemaken, maar geen probleem voor ons..
Wi-fi gevonden voor 5 minuten, dankzij onze 'Dutse' vrienden-pelgrims Frank & Maaike, die in n hotelletje hier geboekt hadde... Waarvoor dank ! In t ganse dorp anders geen wifi te vinden en onze hospitalera Angelita weet denkelijk nog niet dat dat uitgevonden is !
Morgentemp : 18°C / Middagtemp : 22°C bewolkt, Avond 22° Zon komt er lichtjes door.
We sliepen gisterenavond in albergue La Estacion, en babbelden nog met n eentalig Spaans meisje... Ze wandelt heel alleen, we vrezen dat ze t niet gaat halen, met de dag meer last van de knie, ijs gelegd, ontstekingswerende pillekes, maar ze blijft manken.. we hebben er compassie mee, want ze is echt moedig.. We zullen zien.. Ozzie had geen zin meer, na de ribbekes, maar ikzelf mocht de overschot van haar spaghettie opeten... Ook dat is de camino...
Toen we ons bed inkropen, half 10, lagen er al 2 (oudere) Duitsers in hun bed, weinig contact mee te krijgen...
Vanmorgen daar rustig onze desayuno daar gegeten, en dan maar op weg, met nog wat goede raad voor onze Spaanse vriendin.. Ze zou dan misschien toch de trein nemen naar Ribadesella.. goed idee vonden we, en namen afscheid, want wij hadden ons voorgenomen vandaag maar 19,5 km te doen tot in Pineres de Pría, kwestie van onszelf niet op te jagen, en vooral om niet te vroeg in Santiago te zijn..
Ozzie legde er wel n hels tempo op, stappen tegen 6km en meer per uur, met zware rugzak, en op zo'n geaccidenteerd terrein, ge moet t maar doen, en ik deed t niet...n paar keer afhaken, op de tanden bijten, en op t vlakke weer (proberen) bij te komen. Dat lukte, op karakter, en mits wat compassie van Ozzie. We vorderden zo goed, dat we om 10u, ons n eerst stop permitteerden voor weer zo'n heerlijke café americano.. Ze kennen er echt iets van, k heb hier nog gene slechte koffie gdronken (en Willy, suikerkes dat k hier al voor je verzameld heb !)
Enfin soit, terug op weg voor nog n 9km, we lopen ons jong Frans koppeltje in, dat vannacht op t strand geslapen had ! (Waar is de tijd ?).. Fijn gesprek, wat fotootjes uitgewisseld, en we bereikten samen Pineres de Pría... De jeugd trok verder want ze hadden nog te weinig km vonden ze. Wij als eersten aan de albergue Casa Rectoral, prachtig gelegen op n heuvelrug, niks erom heen, enkel n kapel en het kerkhof... En stil dat t daar was, zo zou t daar s nachts ook zijn... Maar t bleef er stil, geen uitbaters te zien, uren in de omtrek, n half uur gewacht daar, in the middle of nowhere.... en dan maar besloten om verder te stappen, want, zou dat wel open gaan? en zo ja, wat gaan we eten ? We hadden geen boodschappen gedaan, en, in de verste verte zou er niks te koop zijn, zelfs niet in de kapel, om nog maar te zwijgen van t kerkhof !
Nog lange zware 10 km werden het, want korterbij was geen 'slapens' te vinden. t Was wel de moeite... We wandelen veel via de variante-wegen, kleine binnenweegjes, die telkens op t strand uitkomen...
De laatste km werd n koers ! .. Er naderde achter ons n groepje van 6 jong Spanjaarden, die ook op weg waren naar de enige albergue in t dorp, tandje bijgestoken wij, één snoodaard durfde het aan ons voorbij te steken, vroeg telkens in zijn taaltje de weg naar de albergue, wij volgen natuurlijk, de rest voorblijvend, en mee binnenschuivend aan de receptie.... Completo, riep de señorita, nadat wij ingeschreven waren ! ! ! ... Geluk moet je afdingen hé....
n Jeugdherberg is t waar we zitten, gelukkiglijk hielde ze geen rekening met onze leeftijd, en slapen we tussen n 6-tal jonge Spaanse peregrinos en vooral peregrinas ! Dat we dat nog mogen meemaken !
Intussen strandwandelinkje gedaan, voetjes in zeewater, geen schelpjes gevonden 😞, bocadillo calamares binnengespeeld, blogje afgewerkt, en nu naar de oude stadskern op zoek naar n paella, met of zonder rioja...
Lekkere avond beleefd gisteravond.. Samen met al de andere pelgrims gegeten in de albergue.. Zeer goede albergue trouwens.. Voorgerecht, n mooie schotel gemengde salade, er kruidig, lekker... Hoofdschotel spaghetti op Buelna-wijze, verrassend lekker weer... Dessert, n pudding, moet k weer zeggen, lekker... n pelgrim is immers met heel weinig tevreden... Daarna werd t n leuk avondje met ons Frans koppeltje, en met n 'Duts' koppel uit Frankfurt, dat ons achteraf nog n San Miguel-biertje aanbood.
In tegenstelling tot gisteren, geen gestapo-toestanden in de albergue, iedereen bleef rustig slapen tot na 7 u... Gezellig ontbijten samen weer, en dan rustig op weg voor n wat kortere etappe, naar waarschijnlijk Llanes voor ons, de overigen trokken (de Duitse boekjes volgend) naar Poo, n 3-tal km verder.
En we moeten het zeggen, het werd onze mooiste tocht tot nu toe... we kozen niet voor de vroegere camino real (koninklijk weg), maar namen dadelijk de kustweg, bergop, bergaf, tussen zee en rotsen door... De zee aan onze rechterkant, de bergen aan onze linkerzijde... Scheve nek kregen we aan beide zijden, van al dat onverwacht moois dat we te zien kregen. En ineens hoorde we niet alleen de zee klotsen, maar in Bufones de Arenillas, 'hoorden' we n bijzonder natuurverschijnsel : de door de regen uitgesleten gaten in de kalkrotsen staan in open verbinding met grotten die in de steile kliffen door het zeewater ontstaan zijn. De branding stuwt het zeewater de grotten binnen, zodat het water met grote kracht door deze luchtgaten naar buiten komt, hetgeen zowaar echte geisers van zeewater veroorzaakt. Gezien hebben we t niet, t was immers laagtij, maar gehoord des te meer, want met n enorme kracht werd de lucht door die gaten omhoog geblazen... We komen nog ns terug denk k.
De dag kon dus al niet meer kapot, en t werd alsmaar mooier... Hoger de bergen in, en nog mooier zichten op de diepblauwe zee, de kleur werd nog versterkt door de helblauwe hemel ! (Neen, k overdrijf niet !)
Llanes was ons eindpunt, mooie havenstad, chique jachthaven, moderne infrastructuur, vol toeristen, maar eigenlijk te weinig aandacht en slaapplaats voor pelgrims. Mooi strandje, omgeven door rotsen en bergen, bij de Spanjaarden overbekend als filmset... ook al befaamd om zn reusachtige betonnen kubussen, die de golfbreker vormen voor de haven, hier beter bekend als de Cubos de la Memoria. (Je ziet dat we ook wat aan onze cultuur doen hé).
Onze maag vullen deze avond dan... Wat rondgeslenterd, zeer groot aanbod van menus a 10, maar we hebben ons goed hart weer eens laten zien... grote tent gezien, eetdag van de plaatselijke scouts waarschijnlijk, mee gaan aanschuiven, en n heerlijke schotel geroosterde ribbekes met fritjes, aardappeltjes, gebakken eitjes binnengespeeld aan schappelijke prijs van 9 de man, en voor wie t ons benijdt... met n lekker glas albariño (Martin Códax - Rías Baixas, voor de kenners)
We vertelden gisteren dat we Cantabrië verlieten en het Prinsdom Asturië (1,1 miljoen inwoners) binnenstapten, wel, dat is dus ook weer één van de 17 autonome regios van Spanje en ligt tussen de regio's Galicië en Cantabrië. In het zuiden grenst Asturië aan Castilië en León. Asturië is zowel een autonome regio als een provincie, met als hoofdstad Oviedo. De grootste stad van de regio is Gijón. Asturië neemt in de Spaanse geschiedenis een bijzondere plaats in, omdat het het enige christelijke gebied was toen de rest van het Iberisch Schiereiland Moors bezit was in de middeleeuwen. Het kruis op de vlag van Asturië herinnert hier nog aan. (n beetje aardrijkskunde en geschiedenis kan ook gene kwaad zeker?)
t Begon niet goed deze morgen... Gepland om op te staan om 6u30, maar eruit om 6u00 door t vele lawaai rond ons heen.. In t donker naar de badkamer, en voor dat Ozzie me kon verwittigen, padaaf de grond op, niks aan mn bril, maar onderarm wat gekneusd.
Tot daar toe !
Ontbijt onder toezicht van de overste hospitalero, die nauwgezet ons in t oog hield, niet met wandelschoenen aan tafel, niet.... Enfin asap op pad, om daar weg te zijn... Na 1 km bergaf, de weg zoeken op de kaart, maar, Ozzie toch, die had me vergeten te zeggen dat die kaart nog op de ontbijttafel lag ! Rugzak af, Ozzie hield de wacht, en k liep dan maar terug naar de albergue daarboven, waar mn kaart nog altijd op me lag te wachten !
Tot daar toe !
t Parcours mocht er zijn, nochtans weer geen meter vlak, van de ene vallei naar de andere top, ze hebben daar immers n autoweg gelegd, en dan moet je voortdurend van je weg afwijken, dan ns onder die autoweg door, dan weer ns erover, heel wat hoogtemeters overwinnen.. Nu en dan passeren we n mooi kerkje, zoals in t dorpje Muñorrodero, maar gesloten, zoals in 9 van de 10 gevallen... Niet dat we zo'n kerkpilaren zijn, maar op n pelgrimstocht als deze, wil je nu en dan toch ns n bezinningsmoment, maar ja...
Tot daar toe !
De 2 ria's overgestoken, en toen begon het, de lekkere bonen van het pelgrimsmenu van gisterenavond lieten weten wie de baas was... Met dichtgeknepen billen nog 2 km gestapt, maar toen kon t niet meer, n bar binnen, en de wc net niet gehaald ! De resterende 5 km liep Ozzie 10 meter voor me, alleen kzelf had last van de kwalijke geurtjes.
Tot daar toe !
Maar alles werd 100% gecompenseerd hier bij onze aankomst in Buelna.. Mooie propere albergue.. Kostprijs : 15 voor de overnachting, met inbegrip van de menu peregrino en het ontbijt. Gauw ons wasje gedaan (hoog nodig door mn ongelukje), en dan kwam het.. Ons uitstapje naar de kustlijn bezorgde ons kippenvel... Mooie rotsstructuren, n godverlaten strandje, waar enkel het jonge Franse pelgrimskoppeltje zat, en ons n privé-concert op trompet aanbood, zelden zo mooi 'Once upon a time in the West' hebben weten klinken.
Moest k mn ongelukje niet gehad hebben, k zou zeggen we zijn hier met ons gat in de boter gevallen !
Eerlijk, wondermooie kust, de extra-wandeling was zeker de moeite waard.
Intussen hebben we wel de regio Cantabria verlaten en Asturia binnengestapt, maar morgen meer daarover...
De paters lieten ons goed slapen vannacht ! Er kwam er zelfs geen enkele s avonds langs om ons toe te dekken.. Goei trappisten jong...
Ons ontbijt vanmorgen : 2 bimbo-bokes met kaas, en daarop alleen hebben we tot s middags gestapt, want toen was t tijd voor nog zo ns 2 bokes en onze peperkoekjes ! ne Mens komt met zo weinig toe als t moet..
Vrij stevig parcours nochtans vandaag... Veel tarmac, en eigenlijk gene meter plat, maar wat kregen we er prachtige 'zichten' voor terug... Voortdurend wandelen tussen zee en bergen, het Cantabrisch gebergte nota bene, bij de wielerliefhebbers vooral bekend om zn Picos de Europa (en voor wie t niet kent, zoek t maar ns op, op 'Tinternet'...
Feestdag in België vandaag, allez, ne 'betaalde'... En hier ook denk k, want na 19km weken we van onze baan af, we hoorden muziek, en ja, we kwamen terecht op het grootste 'juego de bollas' van uren in de omtrek, n 'internationaal, enfin k denk n 'intergehuchten'-tornooi van n balspel dat het midden houdt tussen n jeu de boules en n kegelspel. Als we goed kunnen vertalen stond daar op t groot scherm : onzelievevrouwtenhemelopnemingsintergehuchten-tornooi voor balspelers.... Wie er uiteindelijk gewonnen heeft, weten we niet, de hooligans van gehucht Arebia (of zoiets?)werden ons te luidruchtig, zodat we onze San Miguel gauw uitdronken en t afbolden. Maar n prachtig spel nochtans, we zien de buitenwijk Mulken uit Tongeren, het bij ons al opnemen tegen die uit t Patershol uit Gent.
Vermits we, zonder tegenslagen, er nu al zeker van zijn Santiago goed op tijd te halen, splitsten we de 2 tochten (van vandaag en morgen) op in 3 ritten... t Genieten in de vrije tijd hier, moet ook kunnen hé...
De albergue vandaag hier, was wel andere koek... Hangt vast aan de plaatselijk kerk... Ging pas open om half 3, rugzakken gezet in volgorde van aankomst (op bevel van de uitbater)... Klokslag half 3 deuren open, weer bevel, zich opstellen in 2 rijen, 2 aan 2 langs mekaar, verboden met de stapschoenen naar binnen te gaan.. per 2 naar binnen (er stond zo'n 40 man te wachten !).. inschrijven, alsof hun leven ervan af hing, en dan rondleiding door de inschrijver (!) bed toegewezen... douches bekijken, hoe die werkten (!) enz... Ja dat heeft meer dan n uur geduurd eer iedereen ingeschreven was... O ja ze moesten ook ons beroep weten, en net niet wat onze schoenmaat was !...
Maar enfin, we slapen, en met ontbijt inbegrepen kost t 10...
Havenstadje verkend... Wifi gezocht en gevonden..
Maar toch even dit nog, t gaat ons wonderwel goed, de instructies van thuis worden goed opgevolgd... We hebben niets tekort... En, t stappen staat ons écht aan !
De vergelijking tussen deze Camino del Norte en de Camino Francės van vorig jaar, gaan we nog even opsparen, alleen dit toch al, t is hier niet zo stressie... Maar dat ligt misschien ook n beetje aan onszelf.
t Zag niet goed uit vanmorgen, toen we de deur opentrokken... Motregen, maar onze was was wel van de draad sedert gisterenavond, maar die Duitse dametjes zouden wel gans de dag met n natte bh moeten lopen, vergeten op de draad natuurlijk, jong jong toch, slechte lesgevers gehad thuis.... wij lekker niet !!!
Opgestaan om half 7, wasje, plasje, naar de bar tegenover en tortilliaatje naar binnen gespeeld en lekkere koffie (alles samen 2,5....)
In de buitenwijken va Requejada liepen we door t chemisch complex van Solvay, de grootste chemieconcern in Spanje, maar we waanden ons toch n beetje op Belgische bodem, alleen al door de naam Solvay.
Spijtig genoeg onderweg steeds asfalt of beton, maar toch vrij gemakkelijk in Santillana del Mar geraakt... Prachtig oud Middeleeuws stadje, n uur lang in rond gelopen.. Toeristisch ingesteld, maar toch alles authentiek, één van de best bewaarde monumentale stadjes in Spanje (met n Parador-hotel zelfs in de vroegere omgebouwde gevangenis). Mooie kloosterkerk, van romaanse oorsprong. Dit stadje werd in de 19e eeuw al ontdekt door de Spaanse adel, die er voor zorgde dat dit stadje volledig intact bleef... We hebben onze ogen de kost gegeven, echt waar, n bezoek overwaard, en nog ns n overheerlijk koffie gedronken, met alles erop en eraan voor 1 de man (hier mag de horeca op de Grote Markt in Tongeren of op de Korenmarkt in Gent ns n puntje aan zuigen ! aan de prijs bedoel ik !)...
7 à 8 km verder, in Caborredondo, na n steile klim, nog ns n koffietje op t terras, en de baas vond ons waarschijnlijk zo sympathiek, dat hij ons n gratis 'Orujo Viejo' erbij gaf, van service gesproken !...
Verder in San Martin de Cingüenza n 'koloniale' kerk bezocht, gebouwd door n inwoner als kopie van de kerk in Lima (Peru), als dank voor het fortuin dat hij toen in de 18e eeuw maakte in die kolonie.
Tamelijk vroeg in Cóbreces aangekomen, na n behoorlijk klim, en terecht gekomen in de slaapplaats van de paters trappisten, 30 bedden, in één grote zaal, weinig comfort, maar als pelgrim zijn we dat gewoon... n bed, n warme douche, wat te eten in de buurt, en we zijn content !
Over t eten gesproken, we namen n menuutje van 12, spaghetti, frietjes met kotelet, meloen als dessert, en natuurlijk n halve liter rode wijn !
Om de benen wat te ontspannen, zijn we deze namiddag maar wat gaan wandelen, naar de zee toe, +- 2 km van hier.... Prachtig zandstrandje, slechts 200 m lang (maar wat zijn we toch verwend bij ons thuis, met n zandstrand van De Panne tot Knokke).. Onze Italiaanse vriendinnetjes waren er ook, en boven op de Mirador, wat fotootjes uitgewisseld...
t Leven begint ons hier aan te staan... (We missen hier onze Malou en ons Ann natuurlijk). t Blijft zwaar natuurlijk dat stappen, t blijft 25 km per dag, maar na n douche enz.. is t zalig genieten... de contacten met de medepelgrims, Spanjaarden, Duitsers, Italianen, Polen zijn zeer 'verrijkend' .. En ja u leest goed, nog geen Belgen of Ollanders ontmoet hier... Zitten die weer op de Camino Frances ?
Onze blog is weer verwerkt, maar of we m verzonden krijgen blijft natuurlijk de vraag, de paterkes voorzien hier geen wifi.. en of ze ook 'trappist' hebben, vragen we ons ook nog af ?
Santander, n rijke havenstad, alle straten bevloerd met natuursteen ! En zoals zovele Spaanse steden, rijkelijke gebouwen... Alleen de kathedraal viel wat tegen, niet luxueus, maar sober, enfin, mooi in zijn eenvoud.
Na t ontbijt begon dus onze camino, aan de kathedraal natuurlijk.. gelukkig was de vriendelijke pastoor er ongeveer gelijk met ons, om ons n mooi vertrekstempel in de kathedraal te geven... Met zijn zegen konden we dus op 'weg', eerst n 4-tal km om uit Santa der te geraken, en dan begon t alweer, die mooie namen van de Spaanse dorpjes... We gaan ze u besparen, maar t eerste willen we toch meegeven : Peñacastillo !, toch zoveel mooier als Kortessem of Zeveneken nietwaar !
Enkele km's langs de spoorweg op, en dan kwal het wat we al van thuis gelezen hadden, als je doorgaat tot in Puentearce heb je maar één keuze, n omweg maken van 8 km, omdat er alleen maar n spoorwegbrug is over de Ria del Pas (of je kunt, stiekem over die brug te voet gaan, maar dat had Malou me ten strengste verboden, en vermits ik altijd luister....). Maar in t dorp eerder zagen we n groepje Australische pelgrims in t station zitten... Ze gingen daar de trein nemen, 1 km tot in t volgend station, gratis, en zo wonnen ze die 8 km omweg uit... Ons niet gelaten, en dus deden we dat ook maar (en Malou content waarschijnlijk?)... Gaf ons ook wat meer ruimte om s middags n extra koffietje te gaan drinken, en om de eerste dag met niet te grote afstand te zitten.
In Mogro (t volgend dorpje) vroegen we op n tweesprong de weg aan n vriendelijk wandelend heertje, hij raadde on links aan, en we verstonden heel goed dat we zo weer ns 3 km uitspaarden. Dat alles maakt dat onze teller vandaag op 25 km staat ipv de n klein beetje gevreesde 36 km....
Onze slaapplaats, albergue Clara Campoar valt reuze mee, 5 voor de overnachting, en 7 voor warm avondeten... zo kan er zelfs n extraatje (dessertje ?) van af, om toch binnen het budget te blijven.
O ja, nog even over mn stapmaat Ozzie.. ne beer eigenlijk,stapt bergop minstens even snel als op vlakke weg, k laat (?) m dan noodgedwongen wat uitlopen, en hij laat me op t vlakke weer bijkomen.
En nog iets, Malou en Ann, maak jullie geen zorgen, we hebben ons eerste wasje gedaan, t hangt te drogen, en tijd om te strijken zullen we niet hebben !
Inderdaad, Dag '0', want morgen begint de camino eigenlijk pas..
Autoritje met Malou naar Charleroi, waar Ryanair ons stond op te wachten ! Enfin, eigenlijk was t mn stapmaat Ozzie die samen met zn familie bijna gans de inkomhall innam. Inderdaad buiten vrouwtje Ann, stond zn mama, zn schoonmama, zn schoonzus, zn neef en zn nichtje daar klaar om ons uit te wuiven.
Ryanair heeft goed voor ons gezorgd, stipt op t uur vertrokken en nog stipter geland.. Maar bijna konden we niet starten, Ozzie kreeg t in zn kop om tussen de vertrekhall en t vliegtuig, op de tarmac dus, nog gauw n sigaretje op te steken... Grand panique bij de piloot, die van in zn cockpit de politie verwittigde, die er stante pede stond.... net niet als terrorist behandeld, want 'wat meent meneer wel, terwijl wij hier kerosine aan tanken zijn'..... Onze belofte om t nooit meer te doen heeft ons dan gered ! Wat gaan we hier nog meemaken ?
Enfin, Santander lag na 2 uur vliegen aan onze voeten, bus stond gereed, en om half 10 stonden we in onze hostal, pover maar proper !
Intussen op de bus al n eerste Vlaams pelgrimskoppeltje tegengekomen (uit Waregem).
Deze avond, de rijke stad Santander vlug bezocht, zodat we morgen onze weg snel kunnen vinden, eerst naar de Catedral, en dan op weg naar... Santiago de Compostela....
Eigenlijk was het aftellen al n tijdje begonnen, maar nu wordt het ernst nog maar één weekend dinsdag is het immers zo ver, afreis naar Santander ! Nog maar drie keer slapen, t is alsof Sinterklaas in aantocht is. Maar t is niet per stoomboot deze keer !
De twijfel sloeg natuurlijk ook weer toe de afgelopen 14 dagen gaan we het nog kunnen, zo dag na dag meer dan 20 km stappen ? zijn we voorbereid voor wat op ons afkomt ? zullen we telkens slaapgelegenheid vinden ? ..
De twee laatste vragen durfden we wel bevestigend antwoorden, die eerste, of het stappen nog zal lukken, daar trachtten we nog iets aan te doen de afgelopen week
Zondag : 10 km lopen voormiddag, 15 km stappen in de vooravond
Dinsdag : 15 km stappen s avonds
Woensdag : 6 km lopen
Donderdag : 21 km stappen in Bastogne, deels n RAVel, deels bos-parcours (prachtig trouwens dat Mardasson-monument)
Vrijdag : 18 km weer stappen in Dirbach (GH Luxemburg), stevig klimparcours !
Mijn rugzak is gepakt, Malou heeft nog tijd natuurlijk.
t Was inderdaad weer een gewik en gewogen, dat mee, dat niet mee Malou had natuurlijk andere prioriteiten voor me. t Werd eerder n ruilhandel : één paar sokken minder, twee onderbroeken minder, dan kon k wat meer nuttige (voor mij althans) dingen meenemen. Enfin hij is toch gevuld geraakt, die rugzak, n kilo of 10 schat k Op t laatste ogenblik de ipad er nog bij, en dan weeg k m ns definitief.
Intussen zaten we vol spanning de tracking van de 100km-dodentocht in Bornem te volgen, mn stapmaat Ozzie deed deze tocht al laatste test (na zn 4-daagse in Nijmegen veertien dagen geleden). Ozzie stapte ook hier weer samen met zn vrouwtje Ann en of ze ons in spanning hielden.. Precies 24 uren na de start stapten ze over de eindmeet. Knappe prestatie
Nog 3 dagen voor Jean... : Charleroi - Santander en dan op naar Santiago de Compostela Nog 18 dagen voor Malou... Brussel - Porto en dan op naar Santiago de Compostela
COMPOSTELA 2014
