(Texte en Français plus bas)

Persverklaring - reactie CSCE op plan Delizée armoedebestrijding

 Er is een echt plan voor armoedebestrijding nodig

 Het Collectief Solidariteit tegen de Uitsluiting vzw (CSCE, www.asbl-csce.be) heeft nota genomen van het 'Federaal Plan Armoedebestrijding' dat op vrijdag 4 juli door de Staatssecretaris voor Armoedebestrijding Jean-Marc Delizée werd voorgesteld en op dinsdag 15 juli werd besproken in de Gezondheidscommissie van het Parlement.

We willen niet ontkennen dat er bepaalde maatregelen instaan die positief zouden kunnen zijn, maar het CSCE is van oordeel dat het voorgestelde document geen echt plan voor Armoedebestrijding vormt.

Meer bepaald lijken de beloftes betreffende de opwaardering van de uitkeringen, de minimumpensioenen en de laagste inkomens ons nog veel te vaak.

Wij zijn dan ook van oordeel dat een federaal plan Armoedebestrijding ten minste de volgende maatregelen moet bevatten: 

1. Voldoende middelen om het recht op menselijke waardigheid te garanderen: het bedrag van de integratietegemoetkoming (RIS - Inkomen Sociale Integratie) en de uitkeringen van de sociale zekerheid (stempelgeld, pensioenen, invaliditeitsuitkeringen) dienen boven de armoededrempel gebracht te worden (en hieraan gepaard een verhoging van de laagste inkomens).  Het huidige bedrag van de integratietegemoetkoming die een alleenstaande gestort krijgt is 697, 61 € per maand.  Dat is echt onvoldoende in vergelijking met de levenskosten. De integratietegemoetkoming dient ten minste op het niveau van de armoededrempel gebracht te worden, wat neerkomt op 60 % van het gemiddelde inkomen, dus nu 860 euro per maand.   

2. De individualisering van rechten (stempelgeld, invaliditeit, leefloon): het aan de samenwonenden toegekende bedrag afstemmen op dat van alleenstaanden.  Mensen die in een  situatie van armoede leven hebben recht op een familiaal leven zonder hiervoor gestraft te worden.
 
3. Mensen zonder papieren: een permanente regularisatiecommissie oprichten.
 
4. Recht op stempelgeld, het intrekken van het activeringsplan m.b.t. het zoekgedrag dat onder de dekmantel van 'begeleiding' in feite een uitsluitingsmechanisme is dat ten volle gebruikt wordt door de RVA (het aantal schorsingen is tussen 2004 en 2007 met 74 % gestegen)
 
5. Recht op wonen: de huurprijzen blokkeren.  Zulk een maatregel werd reeds tijdelijk genomen op het einde van de jaren '80.  Vandaag is het dringend om deze maatregel opnieuw te nemen teneinde het recht op wonen te garanderen.  
 
6. Gezondheid: het minimuminkomen dat recht heeft op het OMNIO-statuut optrekken zodat de eigen risicobijdrage ook voor lage inkomens verminderd wordt en dit statuut effectief automatisch toegankelijk maakt voor personen die zich in deze toestand bevinden.
 
7. Recht op sociale integratie : Het loskoppelen van het contract (geïndividualiseerd project voor maatschappelijke integratie (GPMI) van iedere soort van sanctie waarbij de Federale Overheid 90% van de integratietegemoetkoming op zich neemt. 
 
Een armoedebestrijdingsplan zonder voorgaande punten heeft geen enkele geloofwaardigheid: in feite zal men zonder deze maatregelen gewoon verder gaan met de armoede te creëren die men van de andere kant beweert te bestrijden.

In feite zal het actuele plan nog steeds de rechthebbenden op een integratietegemoetkoming en andere uitkeringsgerechtigden met inkomens die zich onder de armoededrempel bevinden aan hun lot overlaten.  De samenwonenden die gekozen hebben om een familiaal leven te hebben zullen nog steeds gestraft worden indien zij toegang willen verkrijgen tot een integratietegemoetkoming of stempelgeld.  De mensen zonder papieren zullen nog steeds vervolgd en in de illegaliteit bestendigd worden.  De maatregelen tegen werklozen zullen blijven toenemen, de huurprijzen zullen sneller blijven stijgen dan de index, de moeilijkheden i.v.m. de toegang tot de gezondheidszorg zullen slechts lichtjes afnemen, terwijl de solidariteit meer en meer afgewenteld wordt op gemeentes en OCMW's, wat in het nadeel is van de inwoners van arme gemeentes.  

Een wetsvoorstel ligt ter discussie in de Kamer met de bedoeling de integratietegemoetkoming boven het niveau van de armoededrempel te brengen en het bedrag toegekend aan samenwonenden gelijk te schakelen met dat van de alleenstaanden. De kosten van de maatregel werden door het Rekenhof geraamd op 175 miljoen euro, wat minder is dan sommigen beweerden.  Dit wetsvoorstel is een eerste maar noodzakelijke stap naar een meer uitgebreid sociaal programma (uitbreiding naar alle uitkeringen toe zou 1  miljard en 125 miljoen euro kosten).

Wij vragen dus aan de Staatssecretaris voor Armoedebestrijding en aan de regering van zich niet tevreden te stellen met de zoveelste catalogus die rijker is aan goede voornemens dan aan inhoud, en nu eindelijk over te gaan tot daden door deze zeven punten over te nemen en het wetsvoorstel dat ter discussie ligt of ieder ander voorstel dat dezelfde objectieven wil bereiken, goed te keuren.

Voor meer informatie, contacteer:  

Yves Martens, bezieler van het 'Collectif Solidarité Contre l'Exclusion asbl' op het nummer 0475 834 804

------------------------------

Communiqué de presse - reaction CSCE sur le plan Delizée pour la lutte contre la pauvreté.

Il faut un vrai plan pour lutter contre la pauvreté !

Le Collectif Solidarité Contre l'Exclusion asbl (CSCE, www.asbl-csce.be) a pris bonne note du « Plan Fédéral de lutte contre la pauvreté » présenté le vendredi 4 juillet par le secrétaire d'Etat à la lutte contre la pauvreté Jean-Marc Delizée et débattu ce mardi 15 juillet en Commission de la Santé au Parlement.

Tout en ne niant pas que certaines mesures puissent être positives, le CSCE estime que le document présenté ne constitue pas un véritable plan de lutte contre la pauvreté. En particulier, les engagements en matière de revalorisation des allocations, des pensions minimales et des bas salaires nous paraissent rester beaucoup trop flous.

Nous estimons qu'un plan fédéral de lutte contre la pauvreté doit au moins comporter les mesures suivantes :

1. Des moyens suffisants pour garantir le droit à la dignité humaine : relever le montant du Revenu d’Intégration Sociale (RIS) et des allocations de sécurité sociale (chômage, pensions, invalidité…) au-dessus du seuil de pauvreté (parallèlement à une augmentation des bas salaires). Actuellement le montant du RIS versé à un isolé est de 697,61 € par mois. C'est totalement insuffisant par rapport aux coûts de la vie. Le RIS doit impérativement être porté au niveau du seuil de pauvreté, qui représente 60% du revenu médian, soit actuellement 860 euros par mois. 
 
2. Individualisation des droits (chômage, invalidité, RIS) : aligner le montant octroyé aux cohabitants sur celui des isolés. Les personnes en situation de pauvreté ont le droit de mener une vie de famille sans être pénalisées. 

3. Sans papiers : instaurer une commission permanente de régularisation. 

4. Droit au chômage, retirer le plan d’activation du comportement de recherche d’emploi qui, sous couleur d’accompagnement, est en fait une machine à exclure utilisée à plein par l’ONEM (sanctions en hausse de 74% entre 2004 et 2007). 

5. Droit au logement : bloquer les loyers. Une telle mesure a déjà été prise temporairement fin des années 80. Il est aujourd'hui urgent de l'adopter à nouveau pour garantir le droit au logement. 

6. Santé : relever le plafond des revenus donnant droit au statut OMNIO afin de réduire les tickets modérateurs y compris pour les bas salaires et rendre effectivement automatique ce statut pour les personnes qui sont dans les conditions. 

7. Droit à l'intégration sociale : dissocier la signature d’un contrat (Projet Individualisé d’Intégration Sociale -PIIS) de tout type de sanction et prise en charge à 90% du revenu d'intégration par l’Etat fédéral. 

Un plan de lutte contre la pauvreté qui n'intégrerait pas ces points n'aurait aucune crédibilité : en effet, sans ces mesures, on continuerait à créer de la pauvreté que l’on prétend par ailleurs combattre.

En effet, le plan actuel laissera toujours les titulaires du revenu d'intégration et d'autres allocataires avec des revenus inférieurs au seuil de pauvreté, les cohabitants continueront d'être pénalisés pour avoir choisi de mener une vie de famille s’ils veulent l’accès au revenu d'intégration et au chômage, les sans papiers resteront traqués et dans l'illégalité, les sanctions contre les chômeurs continueront de croître, les loyers continueront d'augmenter bien au-delà de l'index, les difficultés d'accès aux soins de santé ne s'amélioreront que peu, tandis que la solidarité sera de plus en plus renvoyée vers les CPAS et communes, ce qui pénalisera les habitants des communes pauvres.

Une proposition de loi en vue de relever le RIS au-dessus du seuil de pauvreté et d’aligner le montant octroyé aux cohabitants sur celui des isolés est en cours de discussion à la Chambre. Le coût de la mesure a été évalué par la Cour des Comptes à 175 millions d’euros, bien moins que ce que d’aucuns annonçaient. Cette proposition constitue le premier pas, prioritaire, d’une programmation sociale plus étendue (l’étendre à toutes les allocations coûterait 1 milliard 250 millions d’euros).

Nous demandons donc au secrétaire d'Etat à la lutte contre la pauvreté et au Gouvernement de ne pas se contenter d’un nième catalogue plus riche en bonnes intentions qu'en contenu, et de passer enfin aux actes en reprenant ces 7 points à leur compte et en faisant adopter la proposition de loi en cours de discussion ou toute autre qui atteigne les mêmes objectifs.

Pour plus d’informations, contactez :

Yves Martens, animateur du Collectif Solidarité Contre l'Exclusion asbl au 0475 834 804

30-07-2008 om 23:29 geschreven door Bokkerijder

Ik kan mij persoonlijk terug vinden in jullie voorstellen dat het federale Plan voor Armoedebestrijding de door jullie opgesomde maatregelen zouden moeten bevatten.
De huidige gangbare minimuum uitkeringen dompelen méér en méér mensen in de schulden en aldus in de armoede met de vele gevolgen die uit deze situatie kunnen voorvleien. De aangehaalde Europese minima uitkeringen (armoedegrens) zijn een stap in de goede richting als deze gekoppeld worden aan de levensduurte van baisisbehoeften en diensten.
Het is onrechtvaardig dat samenwonenden, financieel gestraft worden, als één van de partners een vervangingsinkomen heeft en de andere partner het inkomen van uit een deeltijdse job met een inkomensgarantie-uitkering, een voltijds werkende samenwoont met een vervangingsinkomen (werkloosheid, ziekte/invaliditeit , leefloon...)!
Een vervangingsuitkering of leefloon moet een individueel recht worden! die los staat van eender welke samenlevingsvorm. Als mensen op basis van deze maatregel opnieuw gaan samenwonen.., komt dit eveneens onrechtstreeks het milieu ten goede (minder energieverbruik) omdat bij samenwonen energie, water, kortom woonkosten worden gedeeld en aan de huidige woonschaarste, die exuberant hoge huurpijzen genereert (volgens het vrije marktprincipe: vraag en aanbod).
Mensen zonder papieren, asielzoekers zouden volgens rechtvaardige, humane en realistische criteria moeten behandeld worden; het kan niet dat asielzoekers, veelal vluchtelingen uit oorlogs of conflict gebied, ook méér milieuvluchtelingen, soms als misdadigers worden opgesloten in "gesloten" asielcentra... waaronder jonge kinderen! ...Christelijke normen en waarden, OK, pas ze dan toe!
Blij, evenwel eerder als leek maar als burger mijn persoonlijke mening te hebben kunnen ventileren!

29-07-2008 om 11:08 geschreven door Seppe