Repressief asielbeleid leidt tot wanhoopsacties

“Freddy Roosemont, de directeur-generaal van de Dienst Vreemdelingenzaken, en de minister van migratie en asiel, Annemie Turtelboom, duwen de mensen-zonder-papieren naar hongerstakingen, extreme acties en zelfs zelfmoorden”. Dat stelde Oscar Flores in naam van de Nationale Coördinatie van mensen-zonder-papieren als reactie op de dramatische situatie waarin veel mensen-zonder-papieren zich bevinden.

Jean Peltier

De hele zomer lang waren er hongerstakingen van mensen-zonder-papieren in Brussel. Anderen gingen over tot het bezetten van kranen op bouwwerven. Intussen zet de Dienst Vreemdelingenzaken in alle stilte haar uitwijzingsbeleid verder (in 2007 werden meer dan 8.000 mensen het land uitgezet), tenzij er enige media-aandacht is zoals in het geval van de jonge Ecuadoraan Rothman Salazar of de twee jonge Tsjetsjeense meisjes die werden uitgewezen terwijl hun moeder hier in het ziekenhuis lag.

Zowel de acties van de mensen-zonder-papieren als de solidariteitscampagnes tegen uitwijzingen richten zich tegen het feit dat het wetsvoorstel met criteria voor een regularisatie nog steeds vastzit. De rechterzijde langs Vlaamse kant (VLD, CD&V), maar even goed langs Franstalige kant (MR) verzet zich tegen iedere mogelijkheid van een brede regularisatie. VLD-minister Turtelboom wil een “punten-systeem” doorvoeren om een kleine minderheid van “goede” mensen-zonder-papieren te kunnen selecteren. De meerderheid van “slechte” mensen-zonder-papieren kan daarna zonder problemen verder uitgebuit worden als illegalen.

De minister heeft dit voorstel nog steeds niet aan het parlement voorgelegd en probeert zelfs de discussie over een regularisatie te koppelen aan een akkoord over een “selectieve economische migratie” die volledig afgestemd is op de noden van het patronaat. Die partijen die zogenaamd voor een gedeeltelijke regularisatie zijn (PS en CDH) verschuilen zich achter de liberalen en de Dienst Vreemdelingenzaken, maar doen tegelijk ook niets om hun partners onder druk te zetten.

Na twee jaar actieve campagnes van en voor de mensen-zonder-papieren om een regularisatie te eisen, is er nog steeds niets veranderd. Dat is de basis voor extremere acties van groepen mensen-zonder-papieren die via hongerstakingen of kraanbezettingen hopen iets te bereiken. Een deel kreeg ook beloftes over tijdelijke papieren. Hierdoor lijkt het erop dat enkel wanhoopsacties resultaten opleveren. De Dienst Vreemdelingenzaken wil een algemene beweging vermijden door verschillende toegevingen te doen in verschillende gevallen, waarbij overigens de beloftes vaak niet worden nagekomen. Er wordt regelmatig geprobeerd om voortrekkers van acties uit te wijzen. Een groot aantal mensen-zonder-papieren is ook niet bereid om zijn leven te riskeren voor papieren. Hierdoor dreigt de beweging zich op te splitsen in een groot aantal kleine (en soms erg gevaarlijke) acties.

Meer dan ooit is er nood aan een brede mobilisatiecampagne om een algemene regularisatie van alle mensen-zonder-papieren te eisen, naast het verdwijnen van de gesloten centra en het stopzetten van de uitwijzingen. De vakbonden moeten een cruciale rol spelen in deze campagne en verdergaan met het syndiceren van mensen-zonder-papieren zodat er meer eenheid kan ontstaan tussen Belgische en migrante arbeiders. Met of zonder papieren, met of zonder werk, we zijn allemaal arbeiders!

BRON: http://www.lsp-mas.be/lsp/archief/2008/09/08/asiel.html