BRUSSEL -- Tweehonderd mensen zonder papieren beginnen een hongerstaking in de Begijnhofkerk in Brussel. De priester van de kerk Daniel Alliët verzet zich niet tegen de hongerstaking. Een hongerstaking moet het laatste middel zijn, maar minister Turtelboom blijft treuzelen en dus staan we toe dat de mensen hier een hongerstaking beginnen om haar onder druk te zetten.
(foto archief Raymond Clement)
Al 53 dagen wonen er opnieuw mensen zonder papieren in de Begijnhofkerk in hartje Brussel. Verschillende keren trokken ze de straat op om hun eisen kenbaar te maken. Bij de betoging van vorige week dinsdag greep de politie hard in. Twaalf mensen zonder papieren werden opgesloten in een gesloten centrum. Op dat moment hebben we gezien dat vreedzame betogingen niet meer helpen, zegt Ali, een woordvoerder van de mensen zonder papieren in de Begijnhofkerk. We waren helemaal niet van plan om te hongerstaken, maar aangezien onze acties niets hebben opgeleverd kunnen we niet anders, zegt Elmira, een jonge vrouw zonder papieren die sinds vandaag in hongerstaking is.
Twee maanden geleden lieten we de mensen zonder papieren binnen in de kerk op voorwaarde dat ze geen hongerstaking begonnen, zegt Daniel Alliët, priester van de Begijnhofkerk. Op dat moment zag het regeerakkoord er ook helemaal niet slecht uit. Maar minister Turtelboom blijft maar treuzelen met de uitvoering er van. In interviews laat ze zich zelfs denigrerend uit over wie hier al jaren is. Er moet nu een rondzendbrief komen met duidelijke en ruime criteria zoals ook in het regeerakkoord staat. Om haar onder druk te zetten laten we nu toch deze hongerstaking toe.
Die rondzendbrief zou er naar verluidt nu rond twintig mei komen. Dat betekent dat deze mensen hun hongerstaking maar twaalf dagen moeten volhouden. Maar wil Turtelboom eigenlijk wel een rondzendbrief maken? Zo'n brief schrijven kost een jurist amper een halve dag, zegt advocate Selma Benkhelifa die de mensen zonder papieren verdedigt.
ULB. Interview met woordvoerder van het steuncomité met de mensen-zonder-papieren
Sinds enige tijd voeren de mensen-zonder-papieren actie aan de ULB in Brussel. Ze kunnen daarbij rekenen op de steun van een groep studenten die zich verenigd hebben in het CAS (Actie- en steuncomité). Het was bij een betoging van de mensen-zonder-papieren met de steun van CAS dat vorige week tot een razzia werd overgegaan. We spraken hierover met Jalil B, woordvoerder van het steuncomité en lid van de ALS.
Interview door Pablo Nyns
Aan de megafoon op 1 mei: Jalil, woordvoerder van het steuncomité en militant bij de Actief Linkse Studenten
Aan de ULB ontstond er dit jaar een beweging rond een bezetting door mensen-zonder-papieren. Hoe is deze beweging ontstaan?
J: Aanvankelijk besloten de mensen-zonder-papieren van UDEP (Union pour la Défense des sans-papiers) om een gebouw aan de ULB te bezetten om de druk op te voeren bij de regering om duidelijkheid te krijgen voor de situatie van de mensen-zonder-papieren.
Waarom werd de ULB uitgekozen voor deze actie?
J: Dat was om de discussie over de kwestie van de mensen-zonder-papieren op te starten, met tegelijk de steun op intellectueel en politiek vlak van de universitaire gemeenschap.
Wat was de rol van ALS bij het opstarten van de acties?
J: De leden van ALS-ULB hebben de mensen-zonder-papieren geholpen om zich te installeren (opkuis van het lokaal, het leggen van contacten met studentengroepen, logistieke steun, ) en we stelden vrij snel dat het nodig was om de studenten te mobiliseren en een democratisch steuncomité op te zetten dat open staat voor iedereen (studenten, personeel, buurtbewoners) om zo de mobilisatie beter te kunnen organiseren.
Waarom werd de kwestie van de mensen-zonder-papieren opgenomen door ALS?
J: Die mensen-zonder-papieren komen niet zonder redenen naar ons land, ze verlaten niet zomaar hun familie, vrienden of land zonder enige reden. Ze laten alles achter dat hen dierbaar is omdat ze in miserie leven omwille van de politiek van multinationals en westerse regeringen. De landen van de Derde Wereld worden verplicht om hun markten te openen voor westerse bedrijven. Die hebben enkel interesse in het opdrijven van hun winsten en spelen een belangrijke rol in het instandhouden van reactionaire regimes in de neokoloniale wereld. De grote machten aarzelen niet om beroep te doen op hun macht om hun economische en politieke dominantie te verzekeren. De verschillende imperialistische interventies van de VS, Europa of China zijn daar voorbeelden van. Er is een politiek van het leegplunderen van de rijkdommen en van extreme uitbuiting van de arbeidskrachten om de belangen van de multinationals te dienen. De lokale bevolking kent daarbij geen sociale bescherming, vaak arbeidsdagen van 18 uur en dat reeds op erg jonge leeftijd.
Wij maken geen onderscheid tussen politieke en economische vluchtelingen, het is de politiek van de kapitalistische mogendheden die zorgen voor de miserie en de bloedige conflicten die mensen ertoe drijven om te vluchten. Met de recente hongerrellen die we zagen in een aantal landen (Ivoorkust, Haïti, ) zien we heel duidelijk hoe het kapitalisme miljoenen mensen in de armoede werpt. De Wereldbank erkent dit trouwens. De prijs van voedselproducten nam sinds midden 2007 toe met zon 40% in veel landen. Die prijsverhogingen komen door verschillende redenen, zo wordt soms verwezen naar de biobrandstoffen. Maar de belangrijkste reden voor de recente explosie van de prijzen komt door de speculatie van kapitalisten die voorheen actief waren op de immobiliënmarkt of de aandelenmarkt. Nu richten ze zich op voedselproducten sinds de ontwikkeling van de economische crisis in de VS. De kapitalisten spelen dus met ons voedsel alsof het een casino is en dat enkel voor hun eigen winsten.
Als anti-kapitalistische studentenorganisatie moeten we onze solidariteit met de mensen-zonder-papieren tonen en ingaan tegen het economische systeem. We doen dat ook via onze deelname aan het steuncomité.
Wat doet het steuncomité juist?
J: Het eerste doel is om te mobiliseren, waarbij we die mobilisatie proberen te organiseren en tegelijk zorgen voor een mediatieke opvolging. Daarnaast willen we de beweging uitbreiden naar de arbeidersbeweging en ten derde willen we druk zetten op de autoriteiten van de ULB opdat deze zouden voorzien in logistieke middelen in plaats van de politie af te sturen op de bezetters (zoals de universitaire overheden twee jaar geleden deden bij een bezetting door Iranese mensen-zonder-papieren).
Welke acties zijn er al geweest?
J: We hebben een betoging op de campus georganiseerd om de universitaire gemeenschap te informeren en de druk op de autoriteiten te versterken. Op het hoogtepunt waren er zon 400 studenten die mee betoogden en een onderhoud vroegen met de rector. Die weigerde echter om met ons te spreken, waarop de Rooseveltlaan met 150 studenten werd bezet. Hierna volgde de betoging van 29 april met de mensen-zonder-papieren van de Begijnenkerk. Die betoging was toegelaten, maar de PS-burgemeester (Thielemans) stuurde toch de politie op ons af om de betogers op te pakken (148 mensen werden opgepakt). De actie werd brutaal onderdrukt. Er was een duidelijke poging om de beweging te criminaliseren, zoals wel eens meer gebeurt in dit land.
Betekent dit dat er volgens jou een politieke wil was om de beweging voor regularisatie de kop in te drukken?
J: Dat is duidelijk het geval, ja.
Waarom?
J: Het is in het belang van een laag van het Belgische patronaat en dus van haar politici. Het uitwijzingsbeleid leidt ertoe dat tienduizenden personen en dus duizenden families in de illegaliteit worden gedwongen. Ze moeten kleine onderbetaalde jobs aannemen en vallen ten prooi aan huisjesmelkers. De deregulering van de arbeidsmarkt en het repressieve asielbeleid hebben effect. Hele delen van de kapitalistische economie komen zo in de illegaliteit terecht, wat druk zet op de lonen en arbeidsomstandigheden die in de legale sfeer aanwezig zijn. De mensen-zonder-papieren kunnen slechts een overwinning behalen indien ze de steun krijgen van een bredere laag van de bevolking, in het bijzonder onder de georganiseerde arbeidersbeweging.
Het kapitalistisch systeem probeert de bevolking te verdelen op een racistische basis. Dat gebeurt door de noodzaak van een arbeidskaart, loonverschillen, verschillende pensioenstelsels voor een zelfde werk, Aan de universiteiten worden studenten van buiten de EU ook anders behandeld dan deze vanuit de EU. Het inschrijvingsgeld voor een buitenlandse student aan de ULB kan oplopen tot meer dan 10.000 euro. Vluchtelingen en migranten dienen als zondebokken voor de economische crisis. Het zijn nochtans niet de vluchtelingen en migranten die onze sociale verworvenheden aanpakken (het verdwijnen van goedkope studentenrestos of publieke huisvesting voor studenten). Het zijn niet zij die overgaan tot massa-ontslagen, het sluiten van bedrijven, het privatiseren van de openbare diensten, het verhogen van de pensioenleeftijd of het ondermijnen van de koopkracht. De reactie van Thielemans was dan ook niet verwonderlijk. Het lag in het verlengde van een politiek van verdeel-en-heers waarbij een beweging die op zoek gaat naar de solidariteit van de Belgische bevolking wordt gecriminaliseerd.
Wat gebeurde er hierna?
J: Er was een bijeenkomst van studenten en vertegenwoordigers van politieke en syndicale groepen. Zon 300 mensen kwamen bijeen in de uren na onze arrestatie en gevangenzetting in het Justitiepaleis. Zij eisten de vrijlating van alle studenten en mensen-zonder-papieren. We werden uiteindelijk vrijgelaten, met uitzondering van 13 mensen-zonder-papieren die naar verschillende gesloten centra werden gestuurd om uitgewezen te worden.
De volgende dag betoogden we aan de zetel van de PS tijdens het Feest van de vooruitgang dat de PS organiseerde. We trokken ook naar het ABVV-feest op het Rouppeplein om ons verzet te tonen tegenover de repressieve aanpak van de beweging van mensen-zonder-papieren. Op 7 mei betoogden we tegen gesloten centra en voor de regularisatie van alle mensen-zonder-papieren en de onmiddellijke vrijlating van onze 13 opgesloten medebetogers.
Wat denk je van de houding van de PS met het voorstel van een moratorium op uitwijzingen en het criterium van duurzame banden. Wat is de houding van ALS hierover?
J: De zogenaamde duurzame banden als criterium voor regularisatie vormen een stap vooruit, maar het blijft erg beperkt. Er is nog altijd geen wet die de criteria voor een regularisatie bepaalt. Een onafhankelijke commissie die de regularisatievragen onderzoekt, blijft in het stadium van een project zitten. Er is nog niets gedaan aan de politiek van uitwijzing en opsluiting in gesloten centra (zelfs van kinderen) en nog minder voor een algemene regularisatie van alle mensen-zonder-papieren. Het asieldossier blijft in handen van Annemie Turtelboom van de liberale VLD, er valt dus weinig vooruitgang te verwachten.
Op het vlak van een moratorium op uitwijzingen zijn de PS en andere partijen hypocriet. Ze hebben allemaal al deel genomen aan de macht, ook de groenen van Ecolo, en hebben dan niets ondernomen tegen de uitwijzingen of voor een algemene regularisatie. Het is enkel op het ogenblik dat de mensen-zonder-papieren zelf actie voeren en in het nieuws komen, dat ze proberen te tonen dat ze toch iets doen. De PS heeft haar houding overigens voldoende duidelijk gemaakt toen het de politie op de mensen-zonder-papieren afstuurde en iedere dialoog weigerde. Het is dan makkelijk om achteraf voor de cameras grote beloften te doen en intussen niets concreet te veranderen.
De Actief Linkse Studenten zijn linkse socialisten, geen socialisten zoals bij de PS of SP.a. Voor ons is het uitwijzen van mensen-zonder-papieren niet socialistisch, de politie erop afsturen bij betogingen al evenmin. Socialisten moeten het niet opnemen voor dictatoriale regimes in het zuiden of de belangen van de kapitalisten verdedigen bij de aanvallen op de sociale verworvenheden van de werkenden. Wij zijn echte socialisten en komen dus op voor arbeiderseenheid van alle arbeiders, met of zonder papieren. We verdedigen de verworvenheden van de werkenden en de noodzaak van een degelijke job voor iedereen. We bestrijden dit systeem omdat het enkel miserie en uitbuiting met zich meebrengt. We komen op voor een socialistische wereld waar er geproduceerd wordt naar de behoeften van de meerderheid en niet de winsten van een minderheid.
Minister en Politici mee verantwoordelijk voor zelfmoord asielzoeker Merksplas
Persbericht - Minister en politici mee verantwoordelijk voor zelfmoord asielzoeker Merksplas (3.5.08)
Met grote droefheid vernemen we het overlijden van de Kameroener Ebenizer Folefack Sontsa. Hij was een asielzoeker die de Dienst Vreemdelingenzaken verleden zaterdag tevergeefs voor de derde keer probeerde te deporteren. De advocaat van het slachtoffer Alexis Deswaef en getuigen verklaren dat de deportatie gebeurde met buitensporig geweld. Volgens de advocaat is de Belgische overheid verantwoordelijk voor de dood van zijn cliënt.
Ook wij verklaren dat de overheid deze asielzoeker de dood heeft ingejaagd en protesteren met klem en met grote verontwaardiging tegen het beleid van deze regering die met geweld vluchtelingen gevangen zet en deporteert en die ze daardoor tot wanhoopsdaden brengt. Deze zelfmoord is het zoveelste bewijs dat mensen niet voor niets familie en vrienden achterlaten om elders een betere toekomst te zoeken. De publieke opinie mag niet vergeten dat deze en alle andere vluchtelingen alleen maar op zoek zijn naar een menswaardig bestaan en hun enige overtreding er in bestaat dat ze niet het juiste papier in hun bezit hebben.
Annemie Turtelboom, minister van asiel en migratie is politiek verantwoordelijk voor het beleid en en dus ook voor het geweld dat gebruikt wordt bij deportaties. Het geweld dat gebruikt werd op Ebenizer Folefack Sontsa heeft hem tot zelfmoord gebracht en heeft een spoor achtergelaten. Maar dagelijks worden mensen hard aangepakt en vernederd bij deportaties, zonder dat de publieke opinie er iets van verneemt. Dit moet ophouden. Zij en de parlementsleden die dit beleid goedkeuren, zijn mee verantwoordelijk voor dit overlijden en voor de vele ellende van de mensen zonder papieren.
We eisen een onmiddellijke stopzetting van elke gevangenneming en deportatie van mensen zonder papieren. We hadden gehoopt dat er positieve maatregelen zouden worden getroffen door deze regering. Het tegendeel moeten we vaststellen. De minister voor asiel en migratie heeft in haar beleidsnota zelfs het weinige positieve dat voorzien was in het regeerakkoord, verminder tot een paar regels. Er staat niets meer in over een uitbreiding van regularisatie voor de lange asielprocedure, noch over het advies van de gemeenten, noch over de onafhankelijke commissie, noch over het advies van lokale besturen of een daartoe erkende dienst, noch over de wenselijkheid om een onafhankelijke commissie te belasten met de exclusieve bevoegdheid om te beslissen over regularisatie- aanvragen, op grond van de gepreciseerde criteria. Dit alles staat wel uitgebreid in het regeerakkoord. Dit is werkelijk onbegrijpelijk en onaanvaardbaar. Op een ogenblik dat meer dan honderdduizend mensen zonder papieren met ongeduld uitkijken naar deze minimum realisaties, is minister Turtelboom zelfs niet bereid om het regeerakkoord uit te voeren.
Ondertussen voorziet ze wel maatregelen voor het gevangen nemen en deporteren van mensen zonder papieren en wil ze de gevangenissen ( de zo genaamde "gesloten centra") voor mensen zonder papieren behouden en uitbreiden. Wat betreft het verwijderingsbeleid zal de regering haar beleid om het aantal terugkeren te verhogen, opnieuw opvoeren en de streefcijfers trachten te halen." Dat in dergelijke situaties mensen tot de wanhoopsdaad van zelfmoord worden gedreven begrijpen we maar al te goed. Spijtig dat het hier niet zal bij eindigen.
Vele vluchtelingen worden op willekeurige basis opgepakt en gevangen gezet in de gesloten centra, velen worden gedeporteerd en tienduizenden moeten verder leven in de illegaliteit.
De onrust en de wanhoop bij de mensen zonder papieren is groot. Binnenkort kunnen we uitbarstingen verwachten onder vorm van kerkasiel, hongerstakingen e.a. wanhoopsacties. Ondertussen steken de politieke partijen hun kop in het zand en weigert de minister de dialoog. Als men alle dialoog weigert en tegelijkertijd niets doet aan de situatie van de MZP maar ze integendeel meer oppakt, gevangen zet en deporteert, dan weten we waar de schuld ligt. Alleen een ander asiel- en migratiebeleid kan een oplossing brengen. Stop het onrecht , niet de mensen en stop met de de gevangennemingen en met de deportaties Regulariseer de mensen zonder papieren in België en schaf de gevangenissen ( gesloten centra ) voor de asielzoekers af.
Pol Van Camp namens de vereniging ROM - Recht op migratie
Zoals de regelmatige bezoekers van Armoedevakbond en van dit Blog al weten nam het Comité voor Sociale Gerechtigheid i.s.m. Armoedevakbond deel aan de Stoet der Lege Portemonnees op 1 mei in Gent. Iemand van het Comité voor een Andere Politiek in Gent schreef een verslagje en er is ook een video beschikbaar waarin Armoedevakbond duidelijk aanwezig was.
Als Comité voor Sociale Gerechtigheid zijn we nog steeds tevreden dat we de msn-groep van Armoedevakbond, die tot voor enige maanden op sterven na dood was, terug hebben kunnen activeren en dat ze inmiddels al twee acties op hun actief hebben staan. We denken dat de samenwerking zo lang mogelijk volgehouden moet worden. Er zal denkelijk vandaag nog een verslagje volgen van het gesprek met Anke Hintjens van het Vlaams Netwerk dat plaatsvond in Gent. In ieder geval zal dit gesprek een opvolger kennen, denkelijk in Brussel binnen een maand, aangezien het voor de meeste organisaties die met ons mee willen stappen in een radicale delegatie op 17 oktober (Werelddag van Verzet tegen Extreme Armoede en Uitsluiting) niet mogelijk was om in Gent op 1 mei aanwezig te zijn.
We hebben hieronder ook een aankondiging geplaatst voor het Federaal Solidariteitscongres dat zal doorgaan op 25 oktober van dit jaar, met enige reserve weliswaar, aangezien de samenwerking met een aantal mensen binnen CAP Gent tot dusver uitstekend verloopt, terwijl we ons echter distantiëren van de houding en handelwijze van CAP Limburg op dit ogenblik. Er heerst daar immers een gebrek aan daadkracht en actiegerichtheid en dat was niet de bedoeling bij de oprichting. Of ons comité opnieuw zijn steun zal verlenen aan het CAP in Limburg is dus nog een hoogst twijfelachtige zaak. We vinden immers dat samenwerking iets is wat van twee kanten moet komen, om daadwerkelijk 'samenwerking' te zijn.
Naar aanleiding van 1 MEI opnieuw een boodschap van het Nationaal Comité van CAP. Met 1 richtpunt om met zijn allen de schouders onder te zetten op weg naar linkse eenheid... 25 OKTOBER: SOLIDARITEITSCONGRES.
CAP wenst iedereen een strijdbare en aangename 1 mei en Rerum Novarum!
De dag van de christelijke en socialistische arbeidersbeweging valt samen. Laat dat meer dan symbolisch zijn. Want koopkrachtverlies, armoede, sociale uitsluiting en werkloosheid hebben geen kleur.
Het nationaal Comité van CAP is blij met de reacties op haar vorige verklaring "OBJECTIEF 2009", het startschot van een discussie die moet leiden tot een brede linkse eenheidslijst bij de komende verkiezingen. Wij willen iedereen bedanken die gereageerd heeft. In een apart artikel wordt later ingegaan op de reacties op de schets van 10-puntenprogramma.
Lokale groepen hebben de verklaring besproken.Per email is er veel discussie geweest. En het artikel op de site is druk bekeken. Net die leden en arbeiders die de huidige koopkracht-beweging in de bedrijven en in de samenleving aanvoeren, zijn verheugd met deze keuze van CAP. Twee onder hen nemen met Francois Houtart het woord in de 1 mei boodschap van CAP. Die wordt donderdag overal in twee talen verspreid (zie pamflet).
Hun boodschap geldt als een uitnodiging om op te staan en de krachten te bundelen in een nieuwe grote bijeenkomst waar tegenover de leegheid van Leterme de kracht en de solidariteit van de werkende bevolking wordt gesteld.
We staan de vooravond van belangrijke gebeurtenissen.
De hypotheekcrisis in Amerika leidt tot een recessie. Miljoenen worden in de armoede gestort. Hun huis, hun enige spaarpot, is in rook opgegaan. Alsmaar meer wankele leningen deden de economie draaien. Maar alsmaar meer van de vruchten van de arbeid belandde in de zakken van aandeelhouders en topmanagers. Grote overheidskassen uit China, Indië en het Midden-Oosten redden nu de banken en bedrijven van het failliet. De machtsverhoudingen in de wereldeconomie zijn grondig aan het wijzigen. De VSA die nog vast zit in zijn oorlog om olie in Irak, bereidt de volgende al voor.
De voedselcrisis in de wereld toont het failliet van de liberalisering van kapitaal en markten. Staatscontrole op prijzen, stocks en landbouwproductie werden losgelaten. Speculanten enten zich vast op de stijgende prijzen van voeding. De hongeropstanden in het zuiden en de koopkrachtbeweging bij ons zijn delen van 1 en de zelfde reactie. Tegen de almacht van het multinationaal kapitaal. En tegen de neoliberale politiek van averechtse herverdeling. Ten koste van arbeider, boer, aarde en consument.
De politieke crisissfeer in dit land toont de onmacht van rechts. Rechts wint verkiezingen met communautair geroffel. Maar biedt geen enkele uitweg voor de echte verzuchtingen van de grote massa van de bevolking. Het ondemocratische Verdrag van Lissabon wordt zonder enig debat in de parlementen aangenomen. Maar dag na dag pakken mensen zelf hun eigen zaken in handen. Om prijzen te controleren. Om loonsverhogingen af te dwingen. Vakbondsoproepen tot actie in het najaar zullen niet in dovemansoren terechtkomen. Bewijze de witte woede en de discusies in het spoor.
Zoals ten tijde van de verwerping van de EU-Grondwet en de strijd tegen het generatiepact is een tegenmacht wel degelijk aanwezig. Maar die heeft geen eigen partij die de vloer, de wijk, de beweging, de vakbond een eigen stem kan geven.
De draad van 28 oktber 2006...
Daarom neemt CAP terug de draad op van de mobilisatie en de eenheid die tot stand kwam op 28 oktober 2006. Toen 650 mensen in de ULB de start gaven van een nieuwe politiek beweging.
CAP komt tegemoet aan de wensen van de eersten op de 1 mei oproep en werkt aan een FEDERAAL SOLIDARITIETSCONGRES aan de ULB op 25 oktober. Als uitnodiging en routemap naar een linkse eenheid voor de verkiezingen van 2009.
6 maand lang zullen wij intensief gesprekken voeren met bewegingen, groeperingen en linkse politieke partijen om samen dit congres te organiseren. Wij maken er vanaf nu propaganda voor aan bedrijven en in wijken. We voeren publieke discussies en trekken rond op markten, festivals en pleinen. Om honderden mensen te overtuigen die dag naar Brussel te komen. Om hun noden en ideeën op te nemen. Om hen te betrekken in een actief en belangrijk politiek congres waar niet naast te kijken valt.
De organisatie van die dag verloopt zonder exclusieven. Het moet een gezamenlijke ervaring en mobilisatie van onderuit zijn waar de gewone arbeider, jongere, senior, vrouw, militant centraal staat en niet de politieke fracties. We staan garant voor de inbreng van brede ervaringen. Wij stellen enkel als voorwaarde dat congres federaal is. Dat het open en democratisch beslist met 1 man/vrouw 1 stem over de zaak van linkse lijsten. En dat een pluralistisch comité wordt verkozen om die besluiten uit te voeren in aanloop van de verkiezingen.
CAP neemt via de 'werkgroep linkse eenheid' deel aan allerhande gesprekken met linkse politieke groepen. We merken vooruitgang in de samenwerking rond concrete punten. Maar we merken dat politieke vooruitgang vooral geboekt wordt daar waar politieke mobilisatie van onderuit op gang komt. Elke groep of mening van verschillende ideologische achtergrond is welkom op het SOLIDARITIETSCONGRES. Maar we ontmoeten scepticisme daar waar georganiseerde politieke krachten de leiding in handen heeft van een dergelijke initiatief.
Het nationaal comité heeft lang gediscussieerd of de deelname aan verkiezingen zo'n centrale plaats inneemt in de vorming van een nieuwe brede linkse partij. En of deelname aan verkiezingen duurzame uitbouw van CAP in de weg staat. Deze discussie belette niet dat er unanimiteit is binnen het nationaal comité over de fundamentele taak van CAP: de politieke beweging uit de grond stampen die kan uitgroeien tot een nieuwe brede arbeiderspartij.
Deze taak veronderstelt de maximale mobilisatie van alle leden en alle linse krachten in dit land om rechtse kiezers terug te winnen voor links en linkse kiezers een gefundeerd alternatief aan te bieden.
CAP stuurt tot slot een waarnemer naar de Europese Links Partij.
Het nationaal comité heeft ook een aantal interne zaken besproken:
1. Door het terugtreden van de leden van LSP uit de verkozen organen van CAP werden een aantal taken ingevuld door andere mensen. Vooral de ledenadministratie dient terug in handen genomen en wordt de komende maanden stap voor stap aangepakt. Wij starten binnenkort een ledenwervingsactie met een korte voorstellingsfolder van CAP. Herinrichten van de site is een zaak van deze zomer. Alsook de oprichting van een vzw om de financiële basis van CAP te versterken.
2. CAP organiseert voor het eerst een nationaal zomerfeest op 23 augustus in Henegouwen, vlak aan de taalgrens. Hou deze dag en/of weekend vrij voor interessante culturele activiteiten, activiteiten van jongeren en een BBQ. Meer info volgt.
3. Op voorstel van CAP-Antwerpen werd ook de datum vastgelegd van het komend ledencongres van CAP. Dat is op 11 november waarbij zowel de stand van zaken van objectief 2009 en de interne opbouw van CAP centraal zullen staan.
23 augustus, 25 oktober en 11 november, 3 data die nu al in de agenda staan!
