Brief van Sebastian, zoon van Javier

Ik ben Juan Sebastian, zoon van Javier Loja Torres, ik ben dertien jaar en ik schrijf deze brief om U te zeggen dat mijn vader Javier bij ons moet blijven, met zijn familie en met mijn zuster, mijn broer en alle anderen.

Mijn vader mag niet opgesloten worden, niemand zou opgesloten moeten worden, dat mag niet bestaan.  Dit soort dingen zijn niet normaal.  Ik mis mijn vader en ik ben zeker dat het voor iedereen die in dezelfde situatie zit hetzelfde zou zijn.

Mijn vader is een fantastische vader, een supervader, hij is alles voor ons.  Zonder hem zouden we niet weten wat te doen.  Hij is het gezinshoofd, de gids van onze familie.  Hij is onze grootste beschermer, want voor ons is hij onze vader.

Hij maakt voor ons ontbijt en brengt ons naar school.  Hij komt ons daar ook afhalen. Voor ons is hij de beste vader van allemaal, zoals ieder kind over zijn vader denkt.  Wij hebben schrik en willen niet dat hij weggaat, wij willen met onze vader leven want hij is het die ons alle liefde en opvoeding geeft...hij is alles voor ons, hij moet bij ons blijven.

Mijn vader heeft ons altijd verteld dat het hier beter is, omdat hier opvoeding en studies bestaan.  Hier is het zeker dat we een goed beroep zullen hebben, maar daarachter niet, de studies van daar zijn hier niets waard.  Daarom wil mijn vader absoluut dat we hier in Europa zullen blijven.

Wij hebben allemaal schrik, doe ons dit kwaad niet aan van onze vader van ons weg te nemen.  Ik ben hem gaan bezoeken en mijn hart is gebroken, maar toch was ik blij mijn vader te zien tegelijkertijd. 

PAPA, ik wil dat als je deze brief leest, dat je weet dat je in mijn hart aanwezig bent en dat ik aan je denkt en an alle mooide dingen die we samen hebben meegemaakt, jij en ik.  Ik aanbid je, en ik ben trots om zo’n vader te hebben als jij.  Je bent de beste, de eerste en mijn held. Ik hou van je PAPA. (je zoon).

Vanwege ons allen, bedankt,