Zoals de regelmatige bezoekers van Armoedevakbond en van dit Blog al weten nam het Comité voor Sociale Gerechtigheid i.s.m. Armoedevakbond deel aan de Stoet der Lege Portemonnees op 1 mei in Gent. Iemand van het Comité voor een Andere Politiek in Gent schreef een verslagje en er is ook een video beschikbaar waarin Armoedevakbond duidelijk aanwezig was.
Als Comité voor Sociale Gerechtigheid zijn we nog steeds tevreden dat we de msn-groep van Armoedevakbond, die tot voor enige maanden op sterven na dood was, terug hebben kunnen activeren en dat ze inmiddels al twee acties op hun actief hebben staan. We denken dat de samenwerking zo lang mogelijk volgehouden moet worden. Er zal denkelijk vandaag nog een verslagje volgen van het gesprek met Anke Hintjens van het Vlaams Netwerk dat plaatsvond in Gent. In ieder geval zal dit gesprek een opvolger kennen, denkelijk in Brussel binnen een maand, aangezien het voor de meeste organisaties die met ons mee willen stappen in een radicale delegatie op 17 oktober (Werelddag van Verzet tegen Extreme Armoede en Uitsluiting) niet mogelijk was om in Gent op 1 mei aanwezig te zijn.
We hebben hieronder ook een aankondiging geplaatst voor het Federaal Solidariteitscongres dat zal doorgaan op 25 oktober van dit jaar, met enige reserve weliswaar, aangezien de samenwerking met een aantal mensen binnen CAP Gent tot dusver uitstekend verloopt, terwijl we ons echter distantiëren van de houding en handelwijze van CAP Limburg op dit ogenblik. Er heerst daar immers een gebrek aan daadkracht en actiegerichtheid en dat was niet de bedoeling bij de oprichting. Of ons comité opnieuw zijn steun zal verlenen aan het CAP in Limburg is dus nog een hoogst twijfelachtige zaak. We vinden immers dat samenwerking iets is wat van twee kanten moet komen, om daadwerkelijk 'samenwerking' te zijn.
Naar aanleiding van 1 MEI opnieuw een boodschap van het Nationaal Comité van CAP. Met 1 richtpunt om met zijn allen de schouders onder te zetten op weg naar linkse eenheid... 25 OKTOBER: SOLIDARITEITSCONGRES.
CAP wenst iedereen een strijdbare en aangename 1 mei en Rerum Novarum!
De dag van de christelijke en socialistische arbeidersbeweging valt samen. Laat dat meer dan symbolisch zijn. Want koopkrachtverlies, armoede, sociale uitsluiting en werkloosheid hebben geen kleur.
Het nationaal Comité van CAP is blij met de reacties op haar vorige verklaring "OBJECTIEF 2009", het startschot van een discussie die moet leiden tot een brede linkse eenheidslijst bij de komende verkiezingen. Wij willen iedereen bedanken die gereageerd heeft. In een apart artikel wordt later ingegaan op de reacties op de schets van 10-puntenprogramma.
Lokale groepen hebben de verklaring besproken.Per email is er veel discussie geweest. En het artikel op de site is druk bekeken. Net die leden en arbeiders die de huidige koopkracht-beweging in de bedrijven en in de samenleving aanvoeren, zijn verheugd met deze keuze van CAP. Twee onder hen nemen met Francois Houtart het woord in de 1 mei boodschap van CAP. Die wordt donderdag overal in twee talen verspreid (zie pamflet).
Hun boodschap geldt als een uitnodiging om op te staan en de krachten te bundelen in een nieuwe grote bijeenkomst waar tegenover de leegheid van Leterme de kracht en de solidariteit van de werkende bevolking wordt gesteld.
We staan de vooravond van belangrijke gebeurtenissen.
De hypotheekcrisis in Amerika leidt tot een recessie. Miljoenen worden in de armoede gestort. Hun huis, hun enige spaarpot, is in rook opgegaan. Alsmaar meer wankele leningen deden de economie draaien. Maar alsmaar meer van de vruchten van de arbeid belandde in de zakken van aandeelhouders en topmanagers. Grote overheidskassen uit China, Indië en het Midden-Oosten redden nu de banken en bedrijven van het failliet. De machtsverhoudingen in de wereldeconomie zijn grondig aan het wijzigen. De VSA die nog vast zit in zijn oorlog om olie in Irak, bereidt de volgende al voor.
De voedselcrisis in de wereld toont het failliet van de liberalisering van kapitaal en markten. Staatscontrole op prijzen, stocks en landbouwproductie werden losgelaten. Speculanten enten zich vast op de stijgende prijzen van voeding. De hongeropstanden in het zuiden en de koopkrachtbeweging bij ons zijn delen van 1 en de zelfde reactie. Tegen de almacht van het multinationaal kapitaal. En tegen de neoliberale politiek van averechtse herverdeling. Ten koste van arbeider, boer, aarde en consument.
De politieke crisissfeer in dit land toont de onmacht van rechts. Rechts wint verkiezingen met communautair geroffel. Maar biedt geen enkele uitweg voor de echte verzuchtingen van de grote massa van de bevolking. Het ondemocratische Verdrag van Lissabon wordt zonder enig debat in de parlementen aangenomen. Maar dag na dag pakken mensen zelf hun eigen zaken in handen. Om prijzen te controleren. Om loonsverhogingen af te dwingen. Vakbondsoproepen tot actie in het najaar zullen niet in dovemansoren terechtkomen. Bewijze de witte woede en de discusies in het spoor.
Zoals ten tijde van de verwerping van de EU-Grondwet en de strijd tegen het generatiepact is een tegenmacht wel degelijk aanwezig. Maar die heeft geen eigen partij die de vloer, de wijk, de beweging, de vakbond een eigen stem kan geven.
De draad van 28 oktber 2006...
Daarom neemt CAP terug de draad op van de mobilisatie en de eenheid die tot stand kwam op 28 oktober 2006. Toen 650 mensen in de ULB de start gaven van een nieuwe politiek beweging.
CAP komt tegemoet aan de wensen van de eersten op de 1 mei oproep en werkt aan een FEDERAAL SOLIDARITIETSCONGRES aan de ULB op 25 oktober. Als uitnodiging en routemap naar een linkse eenheid voor de verkiezingen van 2009.
6 maand lang zullen wij intensief gesprekken voeren met bewegingen, groeperingen en linkse politieke partijen om samen dit congres te organiseren. Wij maken er vanaf nu propaganda voor aan bedrijven en in wijken. We voeren publieke discussies en trekken rond op markten, festivals en pleinen. Om honderden mensen te overtuigen die dag naar Brussel te komen. Om hun noden en ideeën op te nemen. Om hen te betrekken in een actief en belangrijk politiek congres waar niet naast te kijken valt.
De organisatie van die dag verloopt zonder exclusieven. Het moet een gezamenlijke ervaring en mobilisatie van onderuit zijn waar de gewone arbeider, jongere, senior, vrouw, militant centraal staat en niet de politieke fracties. We staan garant voor de inbreng van brede ervaringen. Wij stellen enkel als voorwaarde dat congres federaal is. Dat het open en democratisch beslist met 1 man/vrouw 1 stem over de zaak van linkse lijsten. En dat een pluralistisch comité wordt verkozen om die besluiten uit te voeren in aanloop van de verkiezingen.
CAP neemt via de 'werkgroep linkse eenheid' deel aan allerhande gesprekken met linkse politieke groepen. We merken vooruitgang in de samenwerking rond concrete punten. Maar we merken dat politieke vooruitgang vooral geboekt wordt daar waar politieke mobilisatie van onderuit op gang komt. Elke groep of mening van verschillende ideologische achtergrond is welkom op het SOLIDARITIETSCONGRES. Maar we ontmoeten scepticisme daar waar georganiseerde politieke krachten de leiding in handen heeft van een dergelijke initiatief.
Het nationaal comité heeft lang gediscussieerd of de deelname aan verkiezingen zo'n centrale plaats inneemt in de vorming van een nieuwe brede linkse partij. En of deelname aan verkiezingen duurzame uitbouw van CAP in de weg staat. Deze discussie belette niet dat er unanimiteit is binnen het nationaal comité over de fundamentele taak van CAP: de politieke beweging uit de grond stampen die kan uitgroeien tot een nieuwe brede arbeiderspartij.
Deze taak veronderstelt de maximale mobilisatie van alle leden en alle linse krachten in dit land om rechtse kiezers terug te winnen voor links en linkse kiezers een gefundeerd alternatief aan te bieden.
CAP stuurt tot slot een waarnemer naar de Europese Links Partij.
Het nationaal comité heeft ook een aantal interne zaken besproken:
1. Door het terugtreden van de leden van LSP uit de verkozen organen van CAP werden een aantal taken ingevuld door andere mensen. Vooral de ledenadministratie dient terug in handen genomen en wordt de komende maanden stap voor stap aangepakt. Wij starten binnenkort een ledenwervingsactie met een korte voorstellingsfolder van CAP. Herinrichten van de site is een zaak van deze zomer. Alsook de oprichting van een vzw om de financiële basis van CAP te versterken.
2. CAP organiseert voor het eerst een nationaal zomerfeest op 23 augustus in Henegouwen, vlak aan de taalgrens. Hou deze dag en/of weekend vrij voor interessante culturele activiteiten, activiteiten van jongeren en een BBQ. Meer info volgt.
3. Op voorstel van CAP-Antwerpen werd ook de datum vastgelegd van het komend ledencongres van CAP. Dat is op 11 november waarbij zowel de stand van zaken van objectief 2009 en de interne opbouw van CAP centraal zullen staan.
23 augustus, 25 oktober en 11 november, 3 data die nu al in de agenda staan!
Hoe zit het nu op de Koningsstraat 91 - na de hongerstaking
Op 26 april bezochten enkele leden van het Comité voor Sociale Gerechtigheid de Algemene Vergadering van het Ministerie van Wooncrisis op de Koningsstraat 123 in Brussel. Ons Comité is immers betrokken in dit Ministerie van Wooncrisis aangezien één van onze leden vroeger heeft deelgenomen aan de bezettingsacties die uiteindelijk resulteerden in de oprichting van dit ministerie, dat bestaat uit de bezetters van het pand op de Koningsstraat, en de sympathiserende organisaties die de strijd van de bezetters ondersteunen.
Aangezien we tijd genoeg hadden besloten we eerst een bezoek te brengen aan een aantal bezetters die een pand bewonen verderop in de straat, op nr. 91. We vroegen de mensen zonder papieren die er verblijven naar de stand van zaken. De woordvoerders van deze groep mensen zonder papieren, die uit een zware periode van hongerstaking komen, zeiden dat ze ondanks het feit dat ze een oranje kaart en een nationaal nummer kregen en nu op definitieve regularisatie wachten, toch nog met een aantal problemen geconfronteerd worden.
1. Er is een blokkering (vanwege de gemeente?) om er hun adres te zetten. 2. Van de oorspronkelijke 162 hongerstakers zijn er heel wat verdwenen, ze vonden een andere uitweg. Op dit ogenblik verblijven er nog een 25-tal mensen in het bezette pand, mannen, vrouwen en kinderen. Ze verblijven niet langer onwettig in ons land, alle 162 mensen werden geregulariseerd, dus ook de 25 overblijvenden kregen een voorlopige verblijfsvergunning (oranje kaart).
De mensen zonder papieren van Koningsstraat 91 hebben nu contact opgenomen met het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en tegen Racisme (CGKR) in de hoop daar steun te krijgen in hun strijd om een adres, en zullen ook een persconferentie organiseren op 05 mei 2008. Het uur ligt nog niet vast.
In feite is het zo dat er een wetgeving bestaat die zegt dat de gemeente geen domiciliëring mag weigeren omdat het gaat om een FEITELIJKE vaststelling of mensen wonen waar ze zeggen dat ze wonen of niet. De gemeente mag dus in feite geen domiciliëring weigeren, aangezien de 25 overblijvende mensen in het pand verblijven en verder geen onderkomen hebben. Door het CGKR in te schakelen hopen de overblijvende bezetters deze wettelijke bepaling af te dwingen.
Ook kregen deze bezetters zonder papieren de raad om zich te wenden tot de Bevolkingsdienst en Mdme Barras, die werkt voor het Ministerie van Binnenlandse Zaken.
Bij de mensen zonder papieren bestaat het gevoel dat de gemeentelijke en andere overheden een beetje dwarsliggen omdat ze bevreesd zijn dat de mensen zich niet alleen maar willen domiciliëren, maar dat ze zich daar op langere termijn zouden installeren. Maar eigenlijk is dat onzin, vermits ze er al sinds geruime tijd de facto verblijven.
Op 21 april trokken enkele leden van Armoedevakbond naar een debat in Hasselt waar minister van Huisvesting Marino Keulen (VLD), Veerle Heeren (CD&V), Mieke Vogels (Groen) en burgemeester Reynders van Hasselt meer uitleg kwamen verschaffen over de beloofde 45.000 nieuwe sociale woningen die er tussen 2009 en 2020 gebouwd zullen worden. We verdeelden buiten onze pamfletten aan iedereen die naar binnen wilde gaan, en legden wat contacten met de aanwezige geïnteresseerden. Toen het tijd was gingen we naar binnen, het zaaltje was goed gevuld, aan de hand van het aantal door ons verdeelde pamfletten berekend, toch een 150-tal aanwezigen. Het debat ging van start, maar verwerd al snel tot een onderonsje tussen de aanwezige politici die elkaar probeerden vliegen af te vangen. Dit werd door de zaal niet echt op prijs gesteld, maar tot dusver bleef het wel rustig. Er waren ook enkele woordvoerders van de gesubsidieerde huurderssyndicaten aanwezig, maar hun replieken waren eerder technocratisch en voor het publiek oninteressant. Daarbij gaan deze huurderssyndicaten maar zelden of nooit tot actie over, een reden te meer om de Armoedevakbond op te richten.
Er was eveneens een belangrijke delegatie anarchisten aanwezig op het debat. Ook hun woordvoerder Marco heeft een aantal dingen in de micro gezegd en ontving een luid applaus, wat duidelijk niet naar de zin was van de minister, die hem daarna beschimpte als Zorro. De anarchistische aanwezigheid was geen toeval, het was duidelijk een gevolg van de voorbije acties die gevoerd werden in Hasselt door een aantal mensen die tot driemaal toe op het dak van hetzelfde herenhuis gekropen waren. Dat zorgde zelfs tot in de krant Het Belang van Limburg voor heel wat opwinding in die zin dat ze er tweemaal een artikel over gepubliceerd hebben. Onze roodzwarte kameraden waren overigens blij ons te zien, ze wisten nu dat ze niet meer alleen stonden in de strijd en betere contacten werden gelegd voor een snellere berichtgeving op de msn-groep van Armoedevakbond over acties in Hasselt in de toekomst.
Het debat kabbelde rustigjes voort, en op een gegeven moment heeft de woordvoerder van Armoedevakbond het woord genomen met de micro. Hij wees erop dat 45.000 woningen te weinig zijn, dat er minstens 30.000 meer gebouwd zouden moeten worden. Hij gaf het voorbeeld van Brussel, waar men jaren geleden de mensen 5.000 nieuwe sociale woningen had beloofd, waar er in de tussentijd misschien een 200-tal van afgebouwd zijn omdat de Raad van State de uitvoering van de plannen blokkeerde. Het zou dus kunnen dat het met de door de Vlaamse regering beloofde 45.000 woningen dezelfde weg opgaat, en dat administratief gehakketak ervoor zal zorgen dat die woningen er nooit, of pas veel te laat, zullen komen. Veerle Heeren had er immers eerder al op gewezen dat er in Vlaanderen ook structuurplannen bestaan, waardoor het extreem moeilijk zal worden de benodigde ruimte te vinden. Vervolgens wees de woordvoerder van Armoedevakbond erop dat een systeem van huursubsidies niet aan te raden was zonder een prijsblokkering, want anders belandt het geld toch alleen maar in de zakken van huisbazen, zij het dan via de bankrekeningen van de armen om. Mieke Vogels van Groen! was het hiermee eens dat de huurprijzen geplafonneerd zouden moeten worden en niet hoger mogen liggen dan 20 % van iemands inkomen. Schijnbaar heeft Groen! dus zijn standpunt veranderd tegen vijf jaar geleden, toen er alleen nog maar gesproken werd over huursubsidies, maar niet over plafonnering van de prijzen.
De moderator van het debat had eerder al opgemerkt dat men het niet over armoede ging hebben, daarom dat de woordvoerder van Armoedevakbond dit toch even ter sprake bracht. Hij vond immers dat zelfs het bouwen van sociale woningen gelijkstaat aan dweilen met de kraan open zolang er een beleid wordt gevoerd van fiscale cadeaus aan de rijken, zoals bijvoorbeeld de notionele intrestaftrek van 2 miljard. De politiek van cadeaus aan multinationals moet stoppen, indien men werkelijk iets wil veranderen. Toen werd zijn micro afgesloten, maar met luide stem ging hij verder over de bezettingsacties en het recht om de leegstand te bezetten, het confisceren van leegstaande gebouwen, en gaf als voorbeeld de huidige projecten van de Koningsstraat 123 in Brussel en van het klooster op de Ploegstraat in Antwerpen, waar sociale organisaties samen met daklozen en hun organisaties solidaire woonprojecten hebben opgestart.
Toen antwoordde Marino Keulen dat we ons niet mogen afzetten tegen de multinationals, en dat de woordvoerder van Armoedevakbond zogezegd geen rekening hield met de belangen van de arbeiders van Ford en Sappi, wat uiteraard een slag onder de gordel en een flagrante onwaarheid was, aangezien de uitspraak van de minister totaal niet klopte. Bij de stakingspiketten aan Sappi Lanaken en Volkswagen Vorst was Marino Keulen immers niet te zien, maar namen de mensen van Armoedevakbond wel actief deel door er pamfletten te verspreiden en onvoorwaardelijk de kant van de arbeiders te kiezen. De woordvoerder van de armen ontstak in woede en antwoordde daarbij is het zo dat als mensen niet meer nuttig zijn voor de fabrieken, dat deze zowiezo hun personeel afdanken en op straat gooien omdat ze niks inzitten met de mensen. Een anarchist die aan Marino Keulen vroeg hoeveel deze dan verdiende per maand kreeg geen antwoord maar kreeg daarna wel te horen dat hij niet meer welkom was. Toen was de pauze aangebroken en Armoedevakbond ontrolde een spandoek vlak voor de deur, zodat alle aanwezigen nogmaals gewezen werden op de aanwezigheid van deze nieuwe vereniging.
Tijdens de pauze bleek ook al de grote onvrede van het publiek in die zin dat ze meer verwacht hadden van dit debat, dat ze het gevoel hadden dat het om een politiek onderonsje ging, dat de argumenten die zowel de anarchisten als armoedevakbond naar voren haalden met een lachje werden afgedaan als ideologisch, wat uiteraard niet het geval was, maar eerder een teken dat de aanwezige politici zonder argumenten zaten. Enkele armen zeiden luidop: Hadden we het geweten dat het weer zo zou gaan, dan waren we thuisgebleven. Ook zeiden zeker een zestal mensen bij het buitengaan: goed gesproken, armoedevakbond.
Na de pauze werden er nog wat vragen gesteld en wat antwoorden gegeven. Toen Marino Keulen de opmerking maakte dat er niet voldoende bouwvakkers zijn in België om zoveel sociale woningen te bouwen, schreeuwde de woordvoerder van Armoedevakbond dat ze dan maar de mensen zonder papieren moesten regulariseren, dan hadden ze werkvolk genoeg. Daarna was het debat ver afgelopen en gingen we wederom naar buiten om het spandoek te ontrollen. Marino Keulen droop af en stapte in zijn auto, nageschreeuwd door de anarchisten hoeveel verdient ge per maand. En daarna trokken wij tevreden weer naar huis, gelukkig kregen we een lift van een geïnteresseerde die de zaken in Limburg al gedurende dertig jaar opvolgt, en zo geraakten we toch nog tijdig thuis om dit verslag te schrijven.
Naar aanleiding van de ontmoeting met de afgevaardigde van het kabinet van onze nieuwe minister van Asiel en Migratie, Annemie Turtelboom, hebben wij geleerd dat gedurende de tijd dat haar kabinet geformeerd zal worden, de heer Dewael en de Dienst Vreemdelingenzaken zullen voortgaan met de oude circulaire van regularisaties/uitzettingen ten uitvoer te brengen.
Het op punt stellen van dit nieuwe kabinet zou twee tot drie maanden in beslag nemen!!!
Drie maanden, dat brengt ons in juli, de vakantiemaand.
Als we een snelle berekening maken dan zal dit nieuwe kabinet in functie zijn voor de heropening van het parlement in september (als we dan nog een regering hebben).
De strijd van de mensen zonder papieren en hun sympathisanten is begonnen in 2005. Ondanks de bezettingen, de zeer belangrijke betogingen, de realistische voorstellen werd er geen enkele beslissing genomen, we kregen niets dan beloftes.
De mensen zonder papieren kunnen niet langer wachten, ze accepteren niet dat beslissingen over hun lot voortdurend worden uitgesteld tot Sint Juttemis.
De mensen van de Begijnenkert eisen dat de vraag tot regularisatie snel wordt behandeld en roepen alle mensen zonder papieren en hun sympathisanten op om druk te zetten op de instanties, de politiek en de betrokken verenigingen en organisaties.
De mensen zonder papieren van de Begijnkerk roepen iedereen op om samen met hen IEDERE MAANDAG TUSSEN 11.30 u. en 12.30 u. te betogen voor de Dienst Vreemdelingenzaken, die momenteel de enige instantie blijft die, voor lange tijd nog, de macht heeft om hen te regulariseren of uit te zetten.
Wij roepen alle sympathisanten en ondersteuners op om zich bij ons te voegen, aangezien de mensen zonder papieren meer en meer door de politie bedreigd worden gedurende hun bijeenkomsten.
Andere bijeenkomsten op de kalender om druk te zetten:
18 april : manifestatie van 11.00 u. tot 12.00 u. voor het bureau van de PS
25 april : manifestatie van 10.30 u. tot 12.00 u. voor het bureau van de MR
30 april : manifestatie van 10.30 u. tot 12.00 u. voor het bureau van de CDH
7 mei : manifestatie van 10.30 u. tot 12.00 u. voor het bureau van de CD&V
12 mei : Persconferentie in de Begijnenkerk.
De mensen zonder papieren van de Begijnkerk zullen vasthoudend verdergaan met de strijd tot de regularisatie van alle mensen zonder papieren.
Voor de mensen zonder papieren van de Begijnkerk,
Collectief van mensen zonder papieren in strijd CSPL GSM: 0474 50 36 55
Suite à la rencontre avec le délégué du cabinet de notre nouveau ministre de lasile et des migrations Annemie Turtelboom, nous avons appris que le temps que son cabinet soit formé, Monsieur Dewael et lOffice des Etrangers continueront à appliquer lancienne circulaire de régularisations/expulsions.
La mise en place de ce cabinet prendrait deux à trois mois !!!
Trois mois, cela nous amène en juillet, les vacances. En faisant un calcul rapide ce nouveau cabinet sera en fonction pour la rentrée parlementaire en septembre (si nous avons encore un gouvernement).
Les luttes des sans papiers et de leur soutien a commencé en 2005.
Malgré des occupations, des manifestations très importantes, des propositions réalistes, aucunes décisions ont été prises, rien que des promesses.
Les sans papiers ne peuvent plus attendre, nacceptent pas que leur sort soit éternellement remis au calendre grec.
Les sans papiers du béguinage exigent que la question de régularisation soit traité rapidement et appellent tous les sans papiers et leurs soutiens à faire pression sur les instances, les politiques et les associations concernées.
Les sans papiers du Béguinage appellent à les rejoindre devant l office des étrangers, qui restent actuellement la seule instance qui, pendant encore longtemps, a le pouvoir de régulariser, expulser, tous les lundis de 11h30 à 12h30.
Nous appelons tous les soutiens à nous rejoindre, les sans papiersétant de plus en plus menacés par la police lors de leur rassemblement
Autres rassemblements au calendrier pour faire pression :
18 avril: manifestation de 11h à 12h devant le PS
25 Avril : manifestation de 10h 30 a 12h devant le MR
30 avril: manifestation de 10h30 a 12hdevant le CDH
7 mai: manifestation de 10h30a 12hdevant leCD&V
12 Mai : conférence de la presse à l'église Béguinage
Les Sans Papiers du Béguinage continueront le combat avec acharnement jusquà la régularisation de tous les sans papiers.
Pour les SANS PAPIERS du BEGUINAGE
Collectif des Sans Papiers en Lutte - CSPL-GSM : 0474 50 36 55
Dienst Vreemdelingenzaken werkt voor de deportaties met streefcijfers !
Deportaties van vluchtelingen blijven de methode om mensen zonder papieren te verwijderen. In de begroting 2008 van de minister van binnenlandse zaken lezen we welk bedrag de minister voorziet om het aantal repatriëringen die DVZ dit jaar wenst TE BEHALEN te kunnen betalen. Uit de begroting en de regeringsverklaring blijkt dus dat de regering vluchtelingen wil blijven opsluiten en deporteren. Eerst worden deze vluchtelingen willekeurig opgepakt en naar een gesloten centra gebracht. Het zijn gevangenissen waar vluchtelingen worden opgesloten die niet over het juiste papier beschikken. Nochtans komen deze vluchtelingen alleen maar naar België om een menswaardig bestaan te zoeken. De gesloten centra blijven bestaan en de regering denkt aan uitbreiding. Opsluitingen zijn onmenselijk en een democratische staat onwaardig.
We stellen ook vast dat er geen afzonderlijke begroting is voor de minister van asiel en migratie maar dat haar begroting onder deze van de minister van Binnenlandse zaken blijft vallen. Het valt ook op dat er geen bedragen zijn voorzien voor de kosten van de (hopelijk) vele regularisaties die dit jaar voorzien zijn in het regeerakkoord.
Lees meer over dit alles op onze website en in de bijlage.
1 MEI - DE STOET DER LEGE PORTEMONNEES - GENT GB DAMPOORT 10.00 u.
Op 1 mei zal het Comité voor Sociale Gerechtigheid in samenwerking met Armoedevakbond deelnemen aan de Stoet der Lege Portemonnees in Gent. Deze Stoet zal vertrekken aan Station Dampoort Gent, om 10.00 u. in de voormiddag, bij de GB die er vlakbij ligt. Na afloop van deze Stoet zal ons Comité samen met enkele andere woordvoerders een gesprek hebben met Anke Hintjens, woordvoerster van het Vlaams Netwerk, een koepelorganisatie van allerlei gesubsidieerde 'liefdadigheidsorganisaties' die nu ook op dezelfde datum als wij (17 oktober - Werelddag van Verzet tegen Extreme Armoede en Uitsluiting) een betoging willen organiseren.
Samen met alle armen wie het aanbelangt, en samen met zoveel mogelijk woordvoerders van organisaties die reeds intekenden bij ons om deel te nemen aan deze betoging op 17 oktober, willen wij met mevr. Hintjens de discussie aangaan. We zouden immers willen dat er meer radicale eisen gesteld zullen worden en dat onze mensen op de slotmanifestatie voldoende spreektijd krijgen om hun eisenpakket aan de aanwezige armen, aangevoerd met bussen uit het hele land, kenbaar te maken en een beetje toe te lichten. Op die manier hopen wij garant te staan voor een ECHTE dag van verzet tegen extreme armoede en uitsluiting.
Wij zijn niet gekant TEGEN de eisen van het Vlaams Netwerk, maar vinden dat deze niet ver genoeg gaan. Daarbij vinden we dat er al veel te veel beloofd is, maar veel te weinig gerealiseerd in de afgelopen jaren. Daarom dat wij denken dat de 17de oktober een dag moet zijn waarop de armen aan het woord komen, en niet zozeer de politici en betaalde professionele krachten uit de welzijnssector. Deze mensen komen immers dagelijks al genoeg aan het woord. De 17de oktober moet en zal een dag worden waarop de armen zelf hun zeg mogen doen. Daarvoor willen wij strijden, want democratie valt niet uit de lucht. Democratische rechten zijn rechten waarvoor mensen bereid zijn op de barricades te staan.
OP 17 OKTOBER 2008 KOMEN DE ARMEN AAN HET WOORD EN ANDERS LIEVER NIEMAND.
Wij nodigen dus iedereen uit om naar het voorbereidende gesprek te komen dat zal plaatsvinden in Gent op 1 mei. Niet in ons belang, maar in uw eigen belang. Wij roepen alle armen en alle organisaties die werkelijk iets inzitten met het probleem van de armoede om die dag op straat te komen met ons, desnoods als een radicale delegatie binnen de betoging van het Vlaams Netwerk, en het woord te nemen om hun eisen en grieven kenbaar te maken. Niet om te wenen en te klagen, maar om duidelijke alternatieven voor te stellen.
Ons bezoek aan Socialisme-weekend van LSP in Brussel
Gedurende het weekend van 5 en 6 april nam iemand van ons Comité deel aan het Socialisme-weekend van de politieke formatie LSP (Linkse Socialistische Partij). Het was een aangenaam weekend, de ontvangst was goed, het eten was lekker en de werkgroepen interessant. Alleen spijtig dat de werkgroep over koopkracht niet doorging omdat een aantal sprekers niet aanwezig waren. Hopelijk zal LSP volgend jaar sprekers kiezen die wel opdagen (hint).
Wat er nog meer positief was aan de bijeenkomst was dat LSP bevestigde dat ze geen reformistische koers zullen varen (zoals PVDA tegenwoordig). LSP blijft in tegenstelling tot zowat alle andere zgn. radicaal-linkse organisaties op marxistisch-leninistisch standpunt staan. En dat deed ons ergens wel plezier, niet omwille van de folklore en de luidkeels gezongen Internationale, maar omdat ook wij vinden dat er nood is aan een duidelijk en compromisloos revolutionair alternatief dat duidelijk stelling neemt tegen het neoliberalisme en zijn lakeien.
Wat misschien ook heel actueel is: de situatie in Tibet en de olympische spelen in China, waarvan de ceremonies tegenwoordig (en terecht) onderbroken en verstoord worden door Tibetaanse manifestanten. China is immers op de verkeerde weg geraakt door het kapitalisme opnieuw in te voeren. De werkgroep met Vincent Kolo was een groot succes en bevestigde alle dingen die we al wisten van onze persoonlijke contacten in China. Vincent Kolo heeft een site die alleen maar over China gaat:
Al met al een boeiend weekend met enkele nieuwe contacten ook. Omdat de mensen uit Nederland zo vriendelijk waren willen we ook hun site hier even plaatsen:
Een absolute aanrader dus, voor al degenen die het revolutionair verlangen om komaf te maken met het (neo)liberalisme nog niet verloren zijn. Tot volgend jaar, als het meezit !!!
Sinds 1993 organiseren de organisaties die in België tegen armoede strijden feesten en debatten over de armoede en de sociale uitsluiting, het recht op wonen en de stijgende energieprijzen. Ze nodigen politici, ministers, senatoren of burgemeesters uit teneinde het onrecht van de armoede uit te leggen. En de mensen in armoede luisteren vol goede wil voor de honderdste keer naar hun ijdele en lege beloftes. Verleden jaar heeft het Vlaams Netwerk de mensen zelfs opgeroepen om een geknoopt laken uit het raam te hangen, opdat de armen hierlangs aan de armoede zouden kunnen ontsnappen. Dat was natuurlijk symbolisch !!! Maar laat ons eerlijk zijn, het was ALLEEN MAAR symbolisch, en we hebben genoeg van hun burgerlijke, liberale en lege symbolieken die ons aan het einde van de rit niets zullen opleveren.
De dag van de 17de oktober zou een dag van verzet en niet van verzet in de zin van ontspanning moeten zijn. (Laat ons duidelijk zijn, we zijn NIET tegen een verzetje of een feestje, maar dat mag niet het ENIGE zijn dat door het Vlaams Netwerk georganiseerd wordt, en VOORAL NIET op de Werelddag van Verzet tegen extreme armoede. Er is een duidelijk gebrek aan militantisme in het algemeen, en vooral in de activiteiten georganiseerd door de organisaties die er zich mee bezig zouden moeten houden.
Verleden weekend (29 maart 2008), vond er in Parijs een massamanifestatie plaats van 30.000 andersvalide mensen met een te veel te laag inkomen die hun vuist getoond hebben. Ze hebben zich vertoond in de straten van de Franse hoofdstad en ze hebben tegen de neoliberale regering van Sarkozy gedemonstreerd. Waarom zou het onmogelijk zijn om iets gelijkaardigs te doen in België ? Neem een voorbeeld aan de andersvalide mensen in Frankrijk, zij hadden geen schrik om zich te vertonen en hun woede over hun sociale uitsluiting uit te schreeuwen.
Het Comité voor Sociale Gerechtigheid en de Armoedevakbond roepen allen op die zich pretenderen bezig te houden met de strijd tegen de armoede om de zaken in beweging te brengen op 17 oktober en zich niet langer belachelijk te laten maken met ludieke activiteiten, die zinloos zijn en verkocht aan de liberale burgerij. We moeten handelen om iets te verkrijgen ! Neem een voorbeeld aan de mensen zonder papieren van UDEP ook, en kom uiteindelijk in actie !!! De mensen zonder papieren hebben zich nooit geschaamd om in actie te komen ondanks alle gevaren die hen bedreigen (opsluiting, mishandeling, uitzetting, ).
Vandaag zijn het alleen maar de mensen zonder papieren in België en de andersvaliden in Frankrijk die STRIJDEN voor hun eigen rechten en voor de UWE !! En U ? Wat zal U doen op 17 oktober ?
Wij roepen alle mensen in armoede en hun organisaties op om een platformtekst samen te stellen en een betoging te organiseren op 17 oktober. Wij willen met jullie spreken over de eisen en nodigen U allen uit om ze SAMEN te presenteren op dezelfde dag !!! Met een solidariteitsmanifestatie van alle mensen die in armoede leven, alle zieke of andersvalide mensen die kunnen komen, alle organisaties van mensen zonder papieren, alle individuele uitgeslotenen, alle psychiatrische patiënten, allen die er genoeg van hebben, van de neoliberale politiek
Depuis 1993 les organisations qui luttent contre la pauvreté en Belqique organisent des fêtes et des débats sur la précarité et l exclusion sociale, le droit au logement et les prix montants de l énergie. Ils invitent des politiciens, des ministres, des sénateurs ou des bourgemestres afin d expliquer l injustice de la pauvreté. Et les gens en pauvreté, ils écoutent plein de bonne volonté les promesses vides et vaines pour la centième fois. L année passée, le Réseau Flamand a même incité les gens à mettre des draps par la fenêtre le jour du 17 octobre, pour que les démunis pouvaient s échapper à la pauvreté. Bien sûr, c était symbolique!!! Mais soyons honnêtes, ce nétait QUE symbolique, et on en a marre de leur symbolisme bourgeois, libérale et vide qui nous amenera rien du tout à la fin du voyage.
Le jour du 17 octobre devrait être une journée de résistance et pas de distraction (soyons clairs, on n est pas du tout contre la distraction ou contre des fêtes, mais ça ne peut pas être la SEULE chose organisé par le Réseau Officiel en Wallonie, et SURTOUT PAS sur la Journée internationale pour lélimination de la pauvreté). Il y a un manqué de militantisme en général, et surtout dans les activités organisés par les organizations qui devraient s en occuper.
Le weekend passé (29 mars 2008) il y avait une manifestation de masse à Paris de 30.000 personnes handicappés avec des revenus trop bas qui ont montré leur poing. Ils se sont montrés dans les rues de la capital de la France et ils ont manifesté contre le gouvernement neoliberal de Sarkozy. Pourquoi serait-il impossible de faire une chose pareille en Belgique ? Prenez exemple sur les gens handicapés de la France, ils n ont pas eu peur de se montrer et de crier leur rage contre leur exclusion.
Le Comité pour la Justesse Sociale et le Armoedevakbond appellant à tous ceux qui prétendent lutter contre la pauvreté de faire bouger les choses le 17 octobre et de ne plus se laisser ridiculiser par des activités ludiques, vidées de sens et vendues à la bourgeoisie libérale. Il faut agir pour obtenir. Prenez exemple sur les sans papiers de l UDEP aussi, et agissez finalement !!!! Les sans papiers n ont jamais eu honte de se montrer malgré tous les dangers qui les ménacent (incarcération, maltraitance, expulsion, ).
Aujourdhui se ne sont QUE les sans papiers en Belgique et les handicapés en France qui LUTTENT pour leurs propres droits ET pour les vôtres. Et VOUS ? Qu est-ce que vous ferez le 17 octobre ?
Nous appelons les gens en pauvreté et leurs organisations à rédiger un texte platform et d organiser un manif le jour du 17 octobre. Nous voulons discuter avec vous sur les revendications et nous vous invitons de les présenter TOUS au même jour !!! Avec un manif de solidarité de tous les gens qui vivent en pauvreté, tous les gens malades ou handicapés qui peuvent venir, tous les organisations des sans papiers, tous les gens exclus invididuels, tous les patient(e)s psychiatriques, tous ceux qui en ont marre, de leur politique néolibérale .
Vrijdagochtend hebben krakers van het Limburgs Anarchistisch Collectief twee Hasseltse herenhuizen aan de Koningin Astridlaan gekraakt. Kort na het middaguur zijn ze daar alweer uitgezet door de politie.
Wij wilden dit leegstaande gebouw uitsluitend gebruiken voor bewoning, zeggen de krakers. Voorlopig was het de bedoeling dat hier twee mensen zouden wonen. Onze volkskeuken blijft intussen bestaan in ons kraakpand aan de Helipoststraat in Runkst. Aan het pand langs de Astridlaan wapperde de spreuk Leegstand & Woningnood, lijkt u dat niet idioot?. Niet voor lang echter want rond 13.00 u. greep de Hasseltse politie in. De bewoners werden uit het gebouw gedreven. We zijn daar heel consequent in als de eigenaars ons dat vragen, stelt burgemeester Herman Reynders. In dit geval gaat de Hasseltse Huisvestingsmaatschappij hier een sociaal project realiseren. Wij nemen als stad liever op die manier maatregelen om bewoning voor iedereen mogelijk te maken.
Een halve dag hielden de krakers het vol in het kraakpand. Kort na het middaguur werden ze al door de politie weggejaagd. Daarvoor waren ze op het dak gekropen.
Bron: Het Belang van Limburg, zaterdag 29 en zondag 30 maart 2008.
Honderd bezetters in Begijnhofkerk vragen uw steun
Sinds 17 maart bezetten een hondertal mensen zonder papieren opnieuw de Brusselse Begijnhofkerk. De actievoerders blijven ijveren voor regularistatie. Van de nieuwe regering vragen ze een duidelijk wettelijke regeling en de sluiting van alle gesloten asielcentra.
De bezetters, waaronder 15 vrouwen, houden stand ondanks de winterkou en de verbouwingen in de kerk. Vrouwen met kinderen blijven er nu niet slapen vanwege de kou. CSLP roept iedereen op om steun te verlenen op elk mogelijk gebied.
Mededeling UDEP Brussel 22 maart 2008 - Wat NA de cirkels der Stilte ?
Aan onze beste vrienden en vriendinnen en VRIENDEN van de Cirkels der Stilte,
Velen onder ons vragen of we de Cirkels der Stilte moeten voortzetten na het Regeringsakkoord. Een vergadering donderdag (na een ontmoeting met cdH en PS), heeft de situatie geëvalueerd.
1. Onze overwinning (van ons allen) is dat we erkenning verkregen hebben voor het principe dat een vreemdeling die in België leeft en wiens leven zich hier dagelijks afspeelt, erkend zou worden als een persoon die het recht heeft om hier legaal te verblijven.
2. Niets is verworven, niets is vastgelegd, niets is gefixeerd ! De manier waarop het akkoord zal worden toegepast kan van vandaag op morgen gevarieerd worden. Zeker met een rechtse meerderheid zal alles afhangen van de krachtsverhouding en de mobilisatie, zo zei Philippe Moureaux die het akkoord onderhandeld heeft voor de PS.
CONCLUSIE:
a. Onze mobilisatie zal een totale mobilisatie blijven tot op het moment dat de engagementen die in het akkoord vermeld staan effectief en rechtvaardig zullen worden uitgevoerd.
b. Wij nodigen de buurman, de buurvrouw, de talrijke ondersteuners en sympathisanten, uit om te vergaderen (in plaats van cirkels te organiseren) en de situatie grondig te analyseren en samen vooral de eisen m.b.t dit akkoord en de acties over de noodzaak van dringende uitvoering ervan op punt te stellen en uit te voeren. Wij stellen voor om allen samen te komen binnen een maand om misschien een nationale actie te programmeren.
Het akkoord werd reeds hard bekritiseerd door Vie féminine, Ecolo, ROM, UDEP zelf enz Talrijk zijn degenen die er grote kanttekeningen bij plaatsen, zelfs indien men zich verheugt over deze overwinning van de solidariteit op de uitsluiting. Laten we nu niet hetgeen er met zoveel pijn en moeite werd opgebouwd weer verloren laten gaan. De hoop is nu zeer groot !!
Volgens de PS zal de onafhankelijke regularisatiecommissie, ALS ze al geïnstalleerd zal worden, niet noodzakelijk positief zijn voor de mensen zonder papieren, aangezien de leden die deze commissie zullen samenstellen proportioneel gekozen zullen worden volgens de verkiezingsuitslagen. Meer nog, men zal minstens anderhalf jaar moeten wachten. En dat is voor de mensen zonder papieren gewoon ondenkbaar (ze wachten al zo lang).
Wij houden eraan om u ALLEN te feliciteren en u oprecht te bedanken, dat de toekomst U mag bewaren en dat de burgers die jullie zijn en die jullie hebben doen geboren worden nog mogen toenemen !!
Wie is de burger (citoyen) ? Aristoteles zei al: De burger is iemand die in staat is te regeren en geregeerd te worden. Er zijn miljoenen burgers. Waarom zouden zij niet in staat zijn te regeren? Omdat heel het politieke leven er juist op gericht is om het hen af te leren en om de mensen ervan te overtuigen dat er experten bestaan aan wie men de staatszaken moet toevertrouwen. Er bestaat een anti-politieke opvoeding, en terwijl de mensen eraan gewoon zouden moeten worden om allerlei soorten verantwoordelijkheden op zich te nemen, initiatieven te nemen, enz worden zij ertoe gebracht de algemene stroom te volgen en te stemmen voor meningen die anderen hen voorleggen. En zoals de mensen geen idioten zijn, is het resultaat dat zij minder en minder geloven en cynisch worden (citaat: Cornelios Castoriadis).
Verslagje van ons bezoek aan het klooster op 21 maart 2008:
Op 21 maart gingen enkele leden van het Comité voor Sociale Gerechtigheid in samenwerking met Armoedevakbond poolshoogte nemen in het pand op de Ploegstraat 27 in Antwerpen, een pand dat tegenwoordig eigendom is van de provincie Antwerpen. De provincie heeft volgens eigen zeggen de intentie om het project te steunen, maar er zijn nog geen concrete garanties of afspraken. Het Daklozenaktiekomitee plant verschillende activiteiten in het klooster. Volgens hun woordvoerder Philippe De Craene zal er op termijn een volxkeuken georganiseerd worden en ook nachtopvang voor een tiental daklozen. Het klooster is immers enorm groot en heeft een honderdtal kamers, maar het grootste deel daarvan is voorlopig niet bewoonbaar en er dienen eerst renovatiewerken te gebeuren teneinde het aantal mensen die gebruik kunnen maken van nachtopvang gevoelig uit te breiden. Budgetten hiervoor ontbreken echter nog en de gesprekken met de provincie dienen voortgezet te worden. Er zijn nog geen concrete beslissingen genomen, aangezien de onderhandelingen en vergaderingen hieromtrent nog niet zijn afgerond.
De activiteit was een groot succes. Er waren een 50-tal gedreven aanwezigen en een aantal woordvoerders deden de uitleg. De eerste die aan het woord kwam bij de voorstelling van het project was Koen Calliauw. Hij gaf een overzicht van voorbije acties van het DAK (dit is hun vierde pand) en gaf wat duiding rond de weg die we dienden te bewandelen. Hij wees erop dat dit het vierde pand was dat door het DAK zou worden bezet en weidde wat uit over de belevenissen rond het Badhuis, een vorige bezetting van het DAK.
De tweede woordvoerder was Joseph van het Gemeenschappelijk Daklozenfront/Front Commun des S.D.F. uit Brussel. Hij legde de nadruk op de nood aan solidariteit over de taalgrenzen heen. Hij zag er ook de zin van in om verschillende initiatieven aan elkaar te koppelen en zo te komen tot een netwerk van bezettingen over het gehele land om de druk op de politiek te vergroten. Opvallend aan de toespraak van Joseph was ook dat hij gebruik makend van de ervaringen van de Waterloolaan 103 en de daaropvolgende gebeurtenissen in Brussel een aantal praktische raadgevingen bracht naar de Antwerpse activisten toe. Hij riep de jongeren op om zich actief en gemotiveerd in te zetten om ook dit Antwerps initiatief tot een succes te kunnen maken. Hij pleitte voor de invoering van een Charter voor de bewoners van het pand om de hygiëne te bevorderen (wat een goede indruk geeft als men senatoren, andere politici en pers uitnodigt om verslaggeving te doen rond het initiatief. Joseph benadrukte daarbij nog dat de Antwerpse activisten zeer zeker NIET de weg moesten volgen die een tijdlang bewandeld is geweest bij de bezetting van het jezuïetenklooster aan de Botanique, m.a.w. door nadruk te leggen op het patrimonium en de culturele waarde ervan. Hij heeft immers zelf indertijd met de aartsbisschop discussies hierover aangegaan. De enige juiste weg is volgens hem om de nadruk te blijven leggen op het RECHT OP WONEN, ongeacht het feit dat er misschien nog andere elementen naar voren gebracht kunnen worden die door de situatie ingegeven worden. Het recht op wonen en het onrecht van de armoede dienen voor het Gemeenschappelijk Daklozenfront voorop gesteld te worden.
Plots werd ik zelf als woordvoerder van het Comité voor Sociale Gerechtigheid en Armoedevakbond naar voren geroepen om als derde het woord te voeren, steunende op de opgedane ervaringen met het Ministerie van Wooncrisis en de bezettingen die eraan vooraf gingen. Er werd van mij een uitleg verwacht over de gebeurtenissen van het afgelopen jaar in Brussel, meer bepaald over het succes van het Ministerie van Wooncrisis dat zich nu bevindt op de Koningsstraat 123 in Brussel. Ik heb hier een korte historiek van gegeven. Ondanks het feit dat dit een beetje onverwacht was en dat ik niet zo goed voorbereid was kreeg ik een groot applaus en tal van felicitaties voor mijn uitleg. Dat had ook alles te maken met de oproepen die ik deed om nog meer van dit soort acties te houden doorheen het gehele land teneinde de druk op de politiek te kunnen verhogen. Eveneens heb ik gewezen op het belang van samenwerking met de mensen zonder papieren, vooral in die zin dat de Belgische armen aan hun acties en gedrevenheid een voorbeeld zouden moeten nemen. Er bevinden zich in ons land naar schatting tussen de 100.000 en 150.000 mensen zonder papieren. hun vereniging UDEP houdt wekelijks betogingen en acties en ze gaan van de ene bezetting naar de andere. Hoe kan het dan dat de 1.5 miljoen Belgische armen nog niet aan 1/10 van hun inzet geraken en tot dusver weinig tot geen resultaat boeken ?
De vierde spreker was Philippe De Craene zelf, die een briefing gaf over de actuele stand van zaken wat betreft het klooster. Hij benadrukte daarbij dat we niet voorbarig moeten zijn en nog geen conclusies kunnen trekken. Er dient nog heel veel werk te gebeuren. Er zijn tal van vrijwilligers nodig.
Het vegetarisch eten dat de volxkeuken gisteren produceerde was alleszins om er je vingers bij af te likken (een soort pasta met champignonsaus en groenten) en ook de bar was reeds geopend. Tot laat in de avond hebben we de discussies met mensen onderling voortgezet om te kijken welke banden er in de nabije toekomst gesmeed kunnen worden om deze actie(s), die zich dienen uit te breiden als een olievlek in de strijd tegen de mensonwaardige ideologie van het liberalisme, met succes te kunnen voeren.
Het migratieakkoord is onvoldoende en zal de willekeur niet wegnemen.
De vereniging ROM - Recht Op Migratie, kan het regeerakkoord niet onderschrijven. Het blijft op belangrijke punten vaag, het formuleert verschillende intenties maar er is geen enkele garantie voor de goede afloop.
Tegenover vroeger kunnen we enkele kleine verbeteringen vaststellen. We denken dan aan de regularisatie omwille van een "lange duur van procedure" die naar 4 en 5 jaar wordt gebracht met inbegrip van de procedure voor de Raad van State en van de regularisatieprocedure art 9. Dit zal opnieuw een aantal mensen een verblijfsvergunning bezorgen. Misschien zullen nog enkele duizenden kunnen genieten van een regularisatie omdat ze een werkaanbod hebben. Nog afwachten hoe beide punten in de praktijk zullen worden gebracht.
Negatief blijft het feit dat er geen duidelijke criteria zijn afgesproken voor een algemene regularisatie. De huidige criteria en de beloften van een omzendbrief en van een eventuele commissie geeft geen enkele garantie.
Wat een " effectief terugkeer- en verwijderingsbeleid " inhoudt weten we ondertussen. Duizenden vluchtelingen hebben dit al kunnen ondervinden. Alleen een vrijwillige terugkeer is voor ons mogelijk en dan nog onder goede begeleiding.
De Vreemdelingenwet voorziet een beperking van opsluiting tot 2 maanden en de regering wil dit strikt toepassen. Wij geloven niet dat opsluiten, hoe kort ook, een oplossing is. Iemand in een gevangenis opsluiten en hem van zijn vrijheid beroven kan alleen in uiterste gevallen om de gemeenschap te beschermen. Hier is dit niet het geval aangezien de vluchtelingen worden opgesloten enkel en alleen omdat ze de juiste papieren niet kunnen voorleggen. Ook alternatieve opsluitingen voor gezinnen met kinderen kan volgens ons niet en andere oplossingen vinden we niet terug in het regeerakkoord.
Het akkoord geeft geen enkele garantie dat de willekeur in het migratiebeleid zal verdwijnen, integendeel. We hebben het gevoel dat ook na dit akkoord de regularisaties, de gevangenneming en de deportatie van vluchtelingen even willekeurig zullen verlopen als nu.
Migratie blijft voor ons een recht zoals het voorzien is in de verklaring van de mensenrechten van de VN. De regering en het parlement moeten daarom niet zoeken hoe ze dat recht kunnen beperken maar wel hoe ze dat recht op migratie in de praktijk kan brengen en in goede banen kan leiden binnen een Europese context.
Om die reden zijn we voor een algemene regularisatie en voor de afschaffing van de gesloten asielcentra. We zijn tegen de gevangenneming en tegen de deportatie van vluchtelingen. Ook na de toepassing van het regeerakkoord zullen we om die reden onze stem blijven verheffen. We zullen actie blijven voeren voor de tienduizenden mensen zonder papieren die worden gevangen genomen of uit de boot zullen vallen en die verplicht worden om verder te leven in de illegaliteit. Deze zwakke groep in onze samenleving heeft het recht op een menswaardig bestaan.
De meesten onder jullie hebben waarschijnlijk al kennis genomen van het onderdeel migratie dat opgenomen is in de nieuwe regeringsverklaring.Indien dat niet het geval zou zijn, kunt U de tekst hier online vinden: .http://www.bloggen.be/comite_voor_sociale_gerechtigheid/ , onder de hier volgende reactie van UDEP-Brussel, die we meteen ook voor U vertaald hebben.
Reactie UDEP-Brussel:
Het akkoord, zelfs als het positief mag lijken, blijft vaag en is geen GARANTIE, het zijn voor het grootste deelzeer vage intentieverklaringen die de regering concreet aan geen enkele effectieve maatregel binden, dus laten we hiermee goed oppassen.Er zijn geen vaste criteria, noch een agenda en het merendeel van de toepassingscriteria blijft nog nader te bepalen.Nochtans, wanneer we naar de oriëntatie van het akkoord kijken, ziet men dat de solidariteit en de brede protestbeweging van delaatste jaren vandaag toch hun vruchten hebben afgeworpen.
Wij, UDEP, zullen dus voortgaan met mobiliseren voor al onze acties tot de effectieve toepassing van de maatregelen en de evaluatie die we samen zullen maken.Bovendien is er aan een heel aantal van onze eisen, zoals op het vlak van de opsluiting van vreemdelingen met als enige reden hun administratieve situatie, de vernederende en onmenselijke behandeling, niet tegemoetgekomen en ook deze etappe zal onze vastbeslotenheid niet verminderen.
Wij gaan door met strijden voor de gelijkheid die wij als een te verdedigen fundamentele waarde beschouwen zonder dewelke onze samenlevingen niet volledig menselijk kunnen zijn.
REGERINGSAKKOORD van de regering LETERME (PS, cdH, CD&V, VLD, MR)
1)(economische) KOOPMANSREGULARISATIE
OPGELET: Dit is een uitzonderlijke maatregel en de voorwaarden zijn nog helemaal niet vastgelegd.
Voor allen die in België zijn sinds 31 maart 2007 EN die een zeker werkaanbod hebben.
Voor de zelfstandigen, zij hebben zes maanden tijd om het te worden (met alle daarbij horende moeilijkheden).
2)Voor de illegalen en de Duurzame Banden
Voor diegenen die niet in een asielprocedure zitten en voor hen die nooit een dossier hebben ingediend.
OPGELET: Hoe lang men in het land moet zijn daarvoor is nog niet nader bepaald. De duurzame banden zijn omgezet in duurzame lokale verankering
De duurzame banden zouden een motief gaan vormen voor de regularisatie op DRINGENDE HUMANITAIRE GRONDEN, dus een uitzonderingstoestand (in het kader van de wet op de toegang tot het grondgebied, het verblijf, 9bis, bvb. artikel 9.3.)
Wat verstaat men precies onder duurzame banden??
-Men moet met werken zijn brood verdienen, of toch tenminste al gewerkt hebben, kunnen aantonen dat men werkwillig is of dat men een werkaanbieding heeft voor een knelpuntberoep, kwalificaties hebben,
-Eén der nationale talen spreken.
-Schoolgaande kinderen hebben.
Een onafhankelijke commissie zou de aanvragen moeten onderzoeken nadat het werk van de minister werd geëvalueerd.We weten dus niet wanneer, noch hoe deze maatregelen ten uitvoer zullen worden gebracht.
Voor de asielzoekers:
-werkvergunning 6 maanden na het indienenvan de asielaanvraag.
-Regularisatie voor de LANGE ASIELPROCEDURES (drie jaar voor families met kinderen en vier jaar voor alleenstaanden).
-Voor degenen die een procedure hebben lopen bij de Raad van State (en art.9.3) en deze bij de lange procedure rekenen, moet men vier of vijf jaar tellen ?
Gesloten centra en opvoering vanhet aantal uitzettingen
De strijd is hier ver van gewonnen, men heeft geen afschaffing van de gesloten centra op het oog, de opsluiting zal alleen beperkt worden tot drie maanden.Een speciale gevangenis zal voorzien worden voor de kinderen van de vreemdelingen.
Het geheel is niet doorzichtiger of transparanter geworden en de criminalisering van de vreemdelingen gaat gewoon verder.
De beperking van de opsluiting tot drie maanden (sic, de verklaring vermeldt 'twee' maanden) doet op wrede wijze denken aan Frankrijk waar men in een handomdraai mensen uitzet en waar pogingen om in beroep te gaan zeer moeilijk worden gemaakt.
De regering neemt het bovendien op zich om alle nodige middelen op tafel te leggen teneinde de bevelen om het grondgebied te verlaten effectief en snel te kunnen toepassen.
Regeerakkoord gesloten door de onderhandelaars van CD&V, MR, PS, Open Vld en cdH
18-3-2008
10. Migratie
- De regering voert een humaan, evenwichtig en kordaat migratiebeleid dat rekening houdt met het inburgerings en integratiebeleid van de gemeenschappen. - In overleg met de gewesten en de sociale partners voert de regering op korte termijn een mogelijkheid van economische migratie in, rekening houdend met de huidige reserves op de arbeidsmarkt en de effecten van de nakende opheffing van de beperkingen op het vrij verkeer van werknemers van de nieuwe EU-lidstaten. Tegelijk zal ze bepalen onder welke voorwaarden mensen die ten minste sedert 31 maart 2007 duurzaam op het grondgebied verblijven en een vaststaand werkaanbod hebben, het statuut van zelfstandigen verwerven of dit binnen een periode van 6 maanden kunnen bewijzen uitzonderlijk een arbeidsvergunning en daaraan verbonden verblijftitel kunnen verwerven. - De regering zal de voorwaarden m.b.t. gezinshereniging en gezinsvorming harmoniseren, meer in het bijzonder inzake het bewijs van regelmatige en voldoende inkomsten, zodat deze gezinnen autonoom, duurzaam en op voldoende wijze in hun levensonderhoud kunnen voorzien. - De regering waakt erover dat de nieuwe asielwet correct wordt uitgevoerd en dat de doelstellingen ervan worden gerealiseerd: snelle afhandeling van de procedures met eerbied voor de rechten van asielzoekers en effectieve uitvoering van de beslissingen. Ze zal asielzoekers 6 maanden na het indienen van hun asielaanvraag toegang geven tot de arbeidsmarkt. - De regering voorziet in een procedure tot toekenning van het statuut voor staatlozen door het Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen. De erkenning als staatloze heeft in principe een (tijdelijk) verblijfsrecht tot gevolg. - De regering opteert voor een regularisatiebeleid op individuele basis. - De regularisatiecriteria m.b.t. de buitengewone omstandigheden zullen worden verduidelijkt in een omzendbrief (langdurige procedure, ziekte en een prangende humanitaire situatie, met inbegrip van de duurzame lokale verankering). Het criterium m.b.t. de langdurige procedure zoals tot nog toe toegepast hield enkel rekening met een asielprocedure van 3 jaar (met kinderen) of 4 jaar (zonder kinderen). Dit breiden we uit naar 4 of 5 jaar in procedure waarbij de Raad van State en/of art. 9,3 oude vreemdelingenwet volgend op een asielprocedure wordt meegerekend. - Bij de beoordeling van de prangende humanitaire situatie op grond van duurzame lokale verankering kan rekening worden gehouden met het advies van de lokale besturen of een daartoe erkende dienst m.b.t. de kennis van één van de landstalen, schoolloopbaan en inburgering van de kinderen, werkverleden en werkbereidheid, beschikken over de kwalificaties of competenties afgestemd op het arbeidsaanbod, o.m. inzake knelpuntberoepen, uitzicht hebben op werk en/of de mogelijkheid hebben om in het eigen levensonderhoud te voorzien. In elk van voormelde gevallen wordt nagegaan of betrokkene geen gevaar betekent voor de veiligheid en openbare orde. - Op grond van recente wetenschappelijke studies, onderzoekt en beslist de regering op korte termijn over de wenselijkheid om een onafhankelijke commissie te belasten met de exclusieve bevoegdheid om te beslissen over regularisatie- aanvragen, op grond van de gepreciseerde criteria. In de tussentijd zal worden nagegaan op welke wijze Binnenlandse Zaken deze criteria in concreto toepast. - Wat de dringende medische hulp betreft, zal de regering toezien op de uniformisering van de toepassing van de regelgeving, zonder afbreuk te doen aan de therapeutische autonomie van de arts ter zake. - De regering zal een effectief terugkeer- en verwijderingsbeleid voeren ten aanzien van vreemdelingen die geen verblijfsrecht krijgen. Zij zal voorrang geven aan de vrijwillige en zelfstandige terugkeer of verwijdering. Waar nodig, zal dit gebeuren in het kader van de begeleidingsprogrammas voor vrijwillige terugkeer waarvoor, indien noodzakelijk, de middelen zullen worden versterkt. In geval de voorgaande fasen mislukken, zal worden overgegaan tot verplichte en humane gedwongen terugkeer. - In een protocolakkoord regelt de regering de medewerking van de burgemeesters en zonechefs, m.n. ter precisering van de regels inzake de begeleiding en verwijdering van illegale migranten. - De wettelijke beperking van opsluiting tot 2 maanden voorzien in art. 29 van de Vreemdelingenwet zal strikt worden toegepast. De mogelijkheid om deze periode te verlengen zal zeer uitzonderlijk worden toegepast en moet beperkt blijven tot het geval dat een effectieve verwijdering binnen een redelijke (dat wil zeggen een korte) termijn nog steeds mogelijk is. - De regering zet alternatieven op voor het opsluiten van gezinnen met minderjarige kinderen in gesloten centra op basis van o.m. de studie van Sum research. De regering investeert in specifieke opvangmogelijkheden die zich onderscheiden van de huidige gesloten centra voor gezinnen met kinderen die wachten op hun uitwijzing. Binnen dat kader, uitzonderlijk en voor een korte periode, kunnen ouders worden onderworpen aan sommige vrijheidsbeperkende maatregelen. - In de mate van het mogelijke kunnen hun kinderen onderwijs genieten op een school. Wanneer gezinnen met kinderen uitzonderlijk moeten worden opgevangen in gesloten centra kort voor de repatriëring of bij manifeste onwil, dient dit te gebeuren voor de kortst mogelijke duur en in de best mogelijke omkadering. Gezinnen en mensen die niet verwijderbaar zijn, worden niet opgesloten - De nationaliteitsverwerving zal worden geobjectiveerd en migratieneutraler gemaakt, zodat alleen personen ingeschreven in het rijks of vreemdelingenregister de nationaliteit kunnen verwerven. Voor het overige blijft de verwerving van de nationaliteit door nationaliteitsverklaring ongewijzigd. De verwerving van de nationaliteit via naturalisatie zal eveneens worden gekoppeld aan voorwaarden inzake een verblijfrecht van onbepaalde duur, een voorafgaand ononderbroken wettelijk verblijf van 5 jaar en een bewijs van integratiebereidheid dat o.m. kan worden geleverd via de lokale overheid of erkende diensten. ******** dinsdag 18 maart 2008 om15 u.
Jongeren zijn noch parasieten, noch schadelijk voor onze samenleving!
Deze petitie heeft als duidelijk doel om op Belgisch en Europees grondgebied het anti-jongerensysteem Mosquito te laten verbieden. Deze commerciële apparatuur wordt geproduceerd door een Engelse onderneming en dient om ongewenste adolescenten weg te jagen door een onverdraaglijk geluid te verspreiden dat alleen de jongeren kunnen horen. (zie uitgave van de krant Le Soir van dinsdag 4 maart 2008. 3500 van deze Mosquito-installaties zouden al geïnstalleerd zijn in Groot-Brittannië!!!
De vzw Territoire de la Mémoire, een centrum van opvoeding tot tolerantie en verzet, verklaart vandaag dat de commercialisering van zulk een anti-jongeren middel dichtbij de meest cynische fascistische ideeën ligt.
Een samenleving die schrik heeft voor haar eigen jeugd tot op het punt dat men de geestelijke en lichamelijke marteling van jongeren goedkeurt is een samenleving die ziek en neurotisch is en die op de afgrond afstevent. Apart van alle technische vragen en of het een middel is dat schade toebrengt aan de volksgezondheid, is het Mosquito-systeem volledig tegen de meest fundamentele mensenrechten. Wij mogen dat niet accepteren!
Alleen een politiek zijn die gericht is op opvoeding en begeleiding kan een antwoord bieden op jeugddelinquentie.
Laat ons aan de toekomst bouwen en NOOIT wanhopen in de jeugd!
In de herfst van 2006 kwamen drie Brusselse verenigingen samen om na te denken over een gezamenlijke actie. Deze organisaties waren:
- 321 Logement, de bezetters van het Hotel Tagawa, omdat ze wisten dat ze uit het hotel zouden worden gezet en ze elders hun sociaal project en collectief wonen verder wilden zetten.
- Chez Nous/Bij Ons, een inloopcentrum voor daklozen dat vanuit de positieve ervaring an de bezetting van de Waterloolaan 103 een gelijkaardig project wou opzetten, met extra aandacht voor daklozen en mensen met een laag inkomen.
- De Brusselse Bond voor het Recht op Wonen (RBDH/BBRoW), die gemerkt had dat in Parijs een aantal organisaties, via een bezettingsactie, er in geslaagd waren om huisvesting op de politieke agenda te krijgen.
Tijdens de maanden van voorbereiding leerden de drie organisaties elkaar beter kennen. Hoewel ze in grote lijnen met dezelfde dingen bezig waren lagen hun visie en strategie soms uit mekaar. Tijdens die maanden werd er aan een gemeenschappelijk charter gewerkt en nagedacht over een strategie. Dit leidde tot het idee van het Ministerie van Wooncrisis, naar analogie met initiatieven in Parijs en andere Franse steden.
Het Belgische Ministerie van Wooncrisis is ontstaan tijdens de bezetting van het dé Gesù-klooster te Brussel (1 april 2007).
Na de uitzetting ui het klooster hebben een zestigtal personen zich op 25 mei 2007 in een bureelgebouw gevestigd, op de Koningsstraat 123. De eigenaar van dit complex, het Waalse Gewest, wordt als openbare overheid geacht het Recht op wonen (art. 23 van de Grondwet) te garanderen. Het Gewest heeft een conventie van precaire bezetting afgesloten met de bewoners. Het project in de 123 is een laboratorium voor solidair samenwonen. Een aantal verenigingen ondersteunt het initiatief en het collectief van de bewoners van de 123 heeft besloten zich aan te sluiten bij het Ministerie van de Wooncrisis.
De vzw 123 woningen maakte een aantal initiatieven mogelijk: een avond van politieke interpellaties, enkele dagen voor de verkiezingen van juni 2007 en daaropvolgend vijf avonden waarop initiateiven uit Vlaanderen, Wallonië, Brussel en Parijs zich kwamen voorstellen en in discussie gingen met de aanwezigen. En op 16 februari opende de 123 zijn deuren voor het forum van het Ministerie van de Wooncrisis, een forum over het recht op wonen dat veel succes kende.
De manier van werken is een voorproef van wat het Ministerie kan worden:
- Een aantal mensen, ondersteund door verenigingen, lanceren een actie die voor een zestigtal personen van het recht op wonen een realiteit maakt. Zij werken aan hun project zonder dat een algemeen akkoord of een consensus binnen het Ministerie nodig is. De actie wordt zelfs niet noodzakelijk gevoerd in naam van het Ministerie.
- Het bestaan van het Ministerie maakt het echter mogelijk allerlei vormen van solidariteit met het initiatief te ontwikkelen en de uitwisseling van ideeën en ervaringen de vrije loop te laten.
- De actie zelf, de solidariteit die ontstaat en de uitwisselingen daarrond betekenen op zichzelf een politieke druk, al was het maar omdat mensen zich organiseren om het Recht op Wonen waar te maken, daar waar de politiek er niet in slaagt.
- Deze politieke druk betekent geen concurrentie maar een p lus voor het lobby-werk van de federaties in de drie Gewesten.
- Een andere mogelijkheid bestaat erin dat het Ministerie de eisen op de politieke agenda brengt, ofwel als Ministerie zelf ofwel door de actie van deelnemers aan het Ministerie te steunen.
Het Ministerie vandaag:
Vandaag ontwikkelt het netwerk Ministerie van de Wooncrisis zich in Wallonië, in Vlaanderen en te Brussel en wordt de basis gelegd voor contacten in het buitenland.
We willen helemaal geen nieuwe federatie voor het recht op wonen uitbouwen, naast de bestaande zoals Solidarités Nouvelles, het Vlaams Overleg Bewonersbelangen (VOB) of de Brusselse Bond voor het Recht op Wonen (BBRoW RBDH). De bedoeling is de individuen en verenigingen van het netwerk de gelegenheid te geven informatie en ervaringen uit te wisselen die hen in staat stellen
- Ofwel initiatieven te nemen die het Recht op Wonen concreet realiseren.
- Ofwel de politieke wereld op een originele manier te interpelleren.
- Ofwel BEIDE te doen.
Om actie te voeren moet niet gewacht worden op de steun of het akkoord van elke deelnemer aan het netwerk. Van zodra enkele leden akkoord gaan om iets samen te ondernemen, kunnen ze dat ook doen. Het Ministerie geeft een bepaald kader, maakt uitwisselingen en gemeenschappelijke actie mogelijk en geeft een klankbord aan de acties en de verzuchtingen.
Het Ministerie in enkele punten:
- Een actief en inter-actief netwerk zijn, dat is de bedoeling van het Ministerie van de Wooncrisis. Daarbij zijn soepelheid en originaliteit twee sleutelwoorden. Geen federatie, geen koepel, wel een knooppunt dat het mogelijk maakt ervaringen uit te wisselen, concrete acties en initiatieven te organiseren, evenals brede solidariteit en een originele en efficiënte politieke druk.
- Het Ministerie van Wooncrisis pakt de woonproblematiek aan. De strijd voor het Recht op Wonen is een volwaardig onderdeel van de strijd tegen de sociale uitsluiting.
- Het Ministerie van Wooncrisis heeft het Recht op Wonen vertaald in een charter met enkele welbepaalde eisen (zie volgende vier puntjes).
- De strijd tegen de leegstand, onder meer door het recht op bezetting.
- Verdubbeling van het aantal sociale woningen.
- Controle van de huurprijzen en een huurtoelage
- De erkenning van de initiatieven van solidair wonen.
Dit geheel van eisen is een charter dat verder uitgewerkt kan worden.
- De acties en initiatieven moeten niet noodzakelijk gevoerd worden in nam van het Ministerie, omdat we geen omslachtige beslissingsmechanismen in het leven willen roepen en een inhoudsloze consensus willen vermijden. Een actie in naam van het Ministerie blijft mogelijk maar twee of drie deelnemers aan het Ministerie kunnen ook een initiatief nemen en daarbij vermelden dat ze deel uitmaken van het netwerk Ministerie.
- Individuen, groepen, verenigingen, coördinaties, iedereen kan deelnemen aan het Ministerie. Wie vindt dat deze tekst perspectieven biedt en mee wil, maakt eigenlijk al deel uit van het Ministerie van de Wooncrisis. We vragen alleen dat zij hun band met het Ministerie vermelden bij hun acties en publieke initiatieven.
- Het Ministerie is interregionaal, meertalig en onderhoudt internationale contacten.
- Het Ministerie werkt lokaal en globaal.
- Het Ministerie van de Wooncrisis organiseert regelmatig een algemene vergadering. Dit moet alle deelnemers in staat stellen actievoorstellen te doen, vragen te stellen, hun initiatieven voor te stellen en deel te nemen aan een intense brainstorming op basis van ervaringen en ideeën. NOTA: Volgende algemene vergadering zal plaatsvinden op zaterdag 26 april 2008.
Verklaring van het Ministerie van de Wooncrisis
In België en in het bijzonder in Brussel en de grote steden heerst een wooncrisis zonder voorgaande. Alsmaar meer mensen moeten het stellen met een ongezonde, onaangepaste, te dure woning. Alsmaar meer mensen komen op straat terecht. Nochtans, in ieder politiek programma of beleidsverklaring staat de woonproblematiek bovenaan. Het recht op wonen is opgenomen in de Belgische Grondwet. Alleen, daar blijft het bij.
Jammerend staan onze beleidsmakers toe te kijken, alsof het om een natuurramp gaat, met desastreuze gevolgen, maar onbedwingbaar. In het beste geval houden ze zich bezig met maatregelen die de ergste gevolgen van de wooncrisis moeten repareren: noodopvang, bedden voor de daklozen in de legerkazernes wanneer het vriest,
Er moeten dringend echte oplossingen voor de wooncrisis komen die vooral het probleem van de té dure huurprijzen aanpakken. Daarom hebben we het Ministerie van Wooncrisis opgericht. Onze eisen zijn de volgende:
1. Aanpak van de leegstand
Nog altijd staan er teveel gebouwen leeg. De Wet Onkelinx en het openbaar beheersrecht geven aan openbare besturen nochtans de mogelijkheid om leegstaande panden op te eisen. Maar die mogelijkheden worden nauwelijks gebruikt. Als de overheid het niet kan, dan moeten de burgers het maar doen. Daarom ijvert het Ministerie van de Wooncrisis voor een wet die het voor burgers mogelijk maakt om een woning die al meer dan een jaar leegstaat, te bewonen. Verdubbeling van het aantal sociale woningen. Maar 7 procent van alle woningen in België zijn sociale huurwoningen. Dat is veel minder dan in onze buurlanden Nederland (35%), Frankrijk (17%) of Groot-Brittannië (21%). De bouw van 100.000 bijkomende sociale woningen op korte termijn moet de ergste nood aan betaalbare woningen opvangen. Daarom engageren we ons om met het Ministerie van de Wooncrisis druk uit te oefenen op de overheid zodat ze de nodige sociale woningen bouwen.
Controle van de huurprijzen
De huurprijzen zijn veel te duur geworden. Nog even en alleen de rijken kunnen het zich nog permitteren om deftig te wonen. De prijsstijging die nu al bijna tien jaar gestaag doorgaat moet onmiddellijk gestopt worden. Daarom ijveren we met het Ministerie van de Wooncrisis voor een onmiddellijke controle op de huurprijzen. Zoals de huisvestingscode de kwaliteit van de woningen regelt, zo moet er ook een code komen die de prijzen regelt. Fiscale maatregelen moeten dat systeem ondersteunen: eigenaars die een correcte prijs vragen worden beloond met een belastingverlaging, wie te veel vraagt moet hogere belastingen betalen. Paritaire huurprijscommissies moeten toezien op de naleving van de correcte prijzen.
Invoering van een huurtoelage met huurprijscontrole
Voor de armste bewoners zal zelfs een controle van de huurprijzen niet volstaan. Aan het huidige niveau zijn de privé-woningen al lang onbetaalbaar voor wie moet leven van een leefloon, werkloosheidsuitkering, klein pensioen of minimumloon. Daarom ijvert het Ministerie van de Wooncrisis voor een huurtoelage voor deze mensen, een premie die hen in staat moet stellen om de huur te betalen. Dit is een tijdelijke maatregel. Als de huurprijzen opnieuw een aanvaardbaar niveau zouden bereikt hebben, of wanneer er voldoende sociale woningen gebouwd zijn, kan de premie terug worden afgeschaft.
Erkenning van solidaire woonprojecten
Er zijn alsmaar meer personen die een alternatieve oplossing zoeken voor hun huisvesting via gezamenlijke woonprojecten. De huidige sociale wetten en huurwetgeving vormen daarbij nog te vaak een hinderpaal. Daarom ijveren we met het Ministerie van de Wooncrisis voor een aanpassing van die wetten zodat solidaire woonprojecten erkend kunnen worden. We engageren ons met het Ministerie van de Wooncrisis om te ijveren voor de effectieve realisatie van het recht op wonen zowel via concrete solidaire woonprojecten als via politieke lobbying.
Daarom wil het Ministerie van Wooncrisis ook een platform zijn voor regelmatig overleg tussen zowel organisaties uit Brussel, Vlaanderen en Wallonië als organisaties uit onze buurlanden die werk maken van het recht op wonen.
Algemene vergadering van 15 maart : enkele aandachtspunten.
Op de AV kregen we te horen dat het Ministerie van Wooncrisis een dezer dagen een contract ondertekent voor het tijdelijk gebruik van dit gebouw (de Koningsstraat 123). De overheid moet dan een vooropzeg van 6 maanden respecteren, waardoor de bezetters niet meer op onvoorziene wijze uit het gebouw verwijderd kunnen worden.
Er werd een algemene rondvraag georganiseerd onder degenen die deze vergadering op 15 maart hebben bijgewoond. Het betrof hier een lijst met actiemethodes en mogelijke initiatieven, en de deelnemers mochten beslissen welke methodes hen het beste lagen.
Met een grote meerderheid werd door de AV besloten dat de mensen zonder papieren, die zich nog (na de succesvolle hongerstaking) in het gebouw op de Koningsstraat 91 bevinden, de hulp van het Ministerie van Wooncrisis zullen ontvangen waar nodig. Het is immers zo dat de bezetters/mensen zonder papieren van de Koningsstraat 91 hun gebouw zullen moeten verlaten vanaf 1 april. Het Ministerie van Wooncrisis engageert zich dus ook om deze mensen bij te staan, eventueel een gedeelte van hen op te vangen of te helpen bij het zoeken naar herlogering. Daartoe zal er zo snel mogelijk een overleg met hen aangeknoopt worden.
De volgende Algemene Vergadering van het Ministerie van Wooncrisis zal plaatsvinden binnen zes weken, dus op zaterdag 26 april 2008, om 14.00 u. in het gebouw op de Koningsstraat 123. Wees op tijd !!!
Voor de laatste cirkel. Laat ons samen een duidelijk signaal geven.
Dank hiervoor
Woensdag 19 maart van 18u tot 18.30u op de Grote Markt van Hasselt.
CIRKEL van STILTE
voor de Regularisatie van mensen zonder papieren
"Stilte is het verschil tussen niks zeggen en alles al gezegd hebben"
H. De Coninck
Met deze Cirkel van Stilte wil het Limburgs Platform i.s.m. tal van andere organisaties oproepen om met Limburg de ogen niet te sluiten voor mensen zonder papieren die deel uitmaken van onze samenleving.
Woensdag 12/3 heeft de eerste Cirkel plaatsgevonden. We waren met 130! (Zie hbvl)
Onze solidariteit is een enorm steun voor de vluchtelingen.
Volgende week woensdag 19 maart de 2de en voorlopig de laatste.
stilte als protest
- omdat allesover het regularisatiedossier al gezegd is.
- omdatmensen zonder papieren hier wonen, werken, schoolgaande kinderen hebben, inkopen doen, vrienden maakten kortom hier leven en dit al sinds lange tijd
- omdathen door politici van alle democratische gezindten oplossingen beloofd zijn die maar niet uitgevoerd worden
- Nu is het de tijd dat wij zwijgen, nu is het hoogdringend tijd dat de politici hun beloftes nakomen. Daarom houden wij wekelijks een stil protest, met/in een Cirkel van Stilte.
na de beloftes, regularisatie nu
Zoals op 15 ander plaatsen: Antwerpen, Gent, Brussel(op 2 pl.), Roeselare, Veurne, St.Niklaas, Mons, Arlon, Vorst, Luik,Verviers, Louvain-la-Neuve, Jodoigne, Izegem.
Op woensdag 19 maart gaat er in Brussel een Nationale actie door om 12u00 bij Surlet de Chokierplein (Metro Madou). Het is een grote bijeenkomst van alle cirkels van stilte in België om Leterme te ontmoeten. U kan de kalender vinden op de website: http://www.papieren-papiers.be/.
