Eind 2007 kwamen de regeringspartijen tot een akkoord om drie categorieën van mensen-zonder-papieren mogelijk toe te laten tot een regularisatie: diegenen wiens asielaanvraag te lang heeft geduurd, diegenen die in ons land verblijven en een jobaanbod hebben of een zelfstandigenstatuut en tenslotte diegenen met een lokale verankering. Minister Turtelboom maakt echter duidelijk dat er geen brede regularisatie zal komen.
Jean Peltier
Minister Turtelboom (Open VLD) heeft nog steeds niet duidelijk gemaakt wat nu exact wordt verstaan onder een lokale verankering. Haar laatste voorstel bestaat uit een puntensysteem waarin vooral het hebben van werk belangrijk is (40 punten voor een knelpuntenberoep), gevolgd door opleiding en talenkennis (10 punten), schoolgaande kinderen (10 punten), een positief advies van de burgemeester (die kan van -10 tot +10 gaan...), sociale betrokkenheid (hoe vaag kan het worden?),... Vanaf 70 punten kan er dan een regularisatie volgen.
Met de indeling wordt meteen duidelijk gemaakt waarvoor mensen-zonder-papieren voor de liberalen welkom zijn: om die klusjes op te knappen die anderen niet bereid zijn te doen of niet kunnen. Wie een knelpuntberoep kan uitoefenen, mag blijven. De anderen moeten maar in de illegaliteit blijven werken aan lage lonen en onder extreme uitbuiting.
De organisaties van de mensen-zonder-papieren blijven wantrouwig staan tegenover deze voorstellen en de acties voor een algemene regularisatie zullen verdergaan. 250 mensen-zonder-papieren voeren een hongerstaking in Brussel. In Luik worden acties voorbereid aan de lokale secretariaten van de traditionele partijen. Deze acties gaan uit van UDEP (Union de Défense des Sans-Papiers), OSP (Organisation des Sans-Papiers), het CRACPE (Collectif de résistance contre les Centres pour Etrangers) en het CSSP (Comité de Soutien aux Sans-Papiers).
Bij de actie aan het secretariaat van de MR afgelopen dinsdag waren er zon 40 betogers. We spraken daarbij met Taoufik Sabek, de woordvoerder van de OSP.
Wat is OSP?
Taoufik Sabek: De Organisatie van Mensen-zonder-papieren (OSP) werd zeven maand geleden in Luik opgezet om de belangen van de mensen-zonder-papieren in België te verdedigen. Onze eisen zijn duidelijk: regularisatie van alle mensen-zonder-papieren, afschaffing van de gesloten centra, stopzetting van de uitwijzingen, een einde aan de moderne slavernij in de vorm van zwartwerk door mensen-zonder-papieren. De OSP werkt samen met iedereen die de sans-papiers steunt.
Wat is de bedoeling van de acties aan de secretariaten van de partijen?
TS: We willen de partijen erop wijzen dat hun standpunt niet voldoet op het vlak van de regularisatie en we willen hen vragen om meteen een moratorium in te stellen op de uitwijzingen tot er een akkoord is over een regularisatieproject.
We willen ook vooral discussiëren over het fameuze criterium van de lokale verankering dat naar voor wordt geschoven door de minister. Voor de minister is dat aspect vooral afhankelijk van bewijzen dat je hebt gewerkt in de onderzochte periode. Wij zouden eerder de notie van duurzame verbondenheid gebruiken waarin niet alleen wordt gekeken naar de werksituatie, maar ook naar vrienden, sociale relaties,... De meerderheid van de mensen-zonder-papieren maakt nu geen kans op een regularisatie aangezien je arbeidsovereenkomsten moet kunnen voorleggen of legale bewijzen dat je hebt gewerkt, terwijl mensen-zonder-papieren per definitie in het zwart werken.
We verzetten ons ook tegen een ander criterium dat de regering wil opleggen: dat van het advies van de burgemeester over de verankering van wie een regularisatie aanvraagt. Heel wat mensen-zonder-papieren hebben geen banden met de lokale gemeentelijke administratie en nog minder met de burgemeester. Anderen hadden banden in een gemeente, maar moesten verhuizen omdat ze elders werk vonden. Ze zijn niet altijd bekend in hun nieuwe gemeente. Het advies van de burgemeester is gewoon een extra obstakel voor een regularisatie. Wij vragen dus dat dit criterium niet zou worden toegepast.
Meer info over OSP vind je op deze website: www.o-sp.org
Wil de PS wel of niet het leefloon boven de armoededrempel laten stijgen en het statuut van samenwonende afschaffen ?
Reactie van de vzw CSCE op het perscommuniqué van de Groep PS in de Kamer.
Het Collectif Solidarité Contre l'Exclusion asbl verbaast zich over de toon van het persbericht dat door de Groep PS in de Kamer werd gepubliceerd deze dinsdag 27 mei, naar aanleiding van het voorziene onderzoek van de Gezondheidscommissie deze woensdag 28 mei van een wetsvoorstel dat de bedoeling had het Sociale Integratieinkomen (Leefloon) boven de armoededrempel te tillen en de categorie samenwonende af te schaffen (cf. hieronder) Wij noteren hier met belangstelling de verklaring van PS-afgevaardigde Yvan Mayeur dat « het wetsvoorstel te beperkend is, niet ver genoeg gaat ». (zie hieronder)
De vzw Collectif Solidarité Contre l'Exclusion begrijpt net als veel werklozen en sociale uitkeringstrekkers niet dat de groep PS, onder het mom dat het wetsvoorstel niet ver genoeg gaat, ertegen stemt terwijl het twee belangrijke punten van vooruitgang inhoudt waar het de strijd tegen armoede betreft :
1. Het leefloon boven de armoededrempel brengen. 2. Het bedrag dat de samenwonenden ontvangen optrekken naar dat van de alleenstaanden.
Wij nodigen het geheel der politieke partijen uit om de verdeeldheid tussen meerderheid en minderheid te overstijgen en zich te verenigen teneinde tot een snelle goedkeuring te komen van maatregelen die aan de allerarmsten een inkomen willen toekennen dat volstaat om een leven te leiden in overeenstemming met de menselijke waardigheid.
Voor de vzw CSCE is het wetsvoorstel dat de bedoeling heeft om het leefloon boven de armoededrempel te brengen en de categorie van samenwonende af te schaffen essentieel om tegen armoede te strijden, zelfs als het aangevuld (geamendeerd) moet worden. Wij nodigen in het bijzonder de afgevaardigden van de PS in de Kamer uit om dit voorstel te ondersteunen en ten minste voorafgaandelijk een groot debat te willen openen door middel van hoorzittingen rond dit wetsvoorstel waarbij verschillende actoren van de burgerlijke samenleving betrokken zullen zijn (vakbonden, verenigingen, ocmw-voorzitters, ). Aangezien zij betreuren dat het voorstel niet de werkloosheidsuitkeringen bedoelt, de problematiek van het minimumloon noch die van het netto-inkomen van de arbeiders, nodigen wij in het bijzonder de afgevaardigden van de PS uit om in deze zin amendementen in te dienen of bijkomende voorstellen te doen. Indien deze voorstellen een stap vooruit betekenen waar het de strijd tegen de armoede betreft, zullen wij deze zeker ondersteunen. Indien de groep PS zich echter tevreden stelt met het stemmen tegen dit wetsvoorstel, zonder voorafgaandelijk het debat te openen, noch amendementen in te dienen, kunnen de gebruikers van het OCMW en de sociale uitkeringstrekkers alleen maar de conclusie trekken dat, door hun stem, de afgevaardigden van PS concreet een hindernis vormen voor een wetsvoorstel dat bijdraagt aan hun ontsnapping aan de armoede. De sociale uitkeringstrekkers zitten er niet op te wachten tot men ons systeem van sociale hulp herdenkt, maar wel dat men concrete maatregelen neemt zoals de afschaffing van het statuut van samenwonende en hun verheffing boven de armoededrempel.
Voor de vzw CSCE, Jean-marie Coen of Yves Martens.
Aan de personen/organisaties die betrokken zijn met de
armoedebestrijding in België.
Geachte heer/mevrouw,
Het Collectif Solidarité contre lExclusion (www.asbl-csce.be), één van de verenigingen die deelnamen aan het overleg over toegang tot energie en socioprofessionele inschakeling/dienstencheques in het kader van het tweejaarlijks Verslag 2007, voert al een tijd campagne rond de eis om het leefloon op te trekken tot boven de armoedegrens en daarbij het aan de samenwonenden toegekende bedrag af te stemmen op het aan de alleenstaanden toegekende bedrag.
Als vervolg van deze campagne, steunt het Collectif Solidarité Contre lExclusion een wetsvoorstel ingediend in de Kamer en bediscussieerd in het Kamercommissie Volksgezondheid (http://www.lachambre.be/FLWB/PDF/52/0051/52K0051001.pdf).
Het Collectif wenst nu hulp te verkrijgen van zoveel mogelijk personen en organisaties ter ondersteuning van dit wetsvoorstel. In dit kader vroeg het onze medewerking om die boodschap te verspreiden.
Indien u het wetsvoorstel steunt, volstaat het om een e-mail te versturen naar Jean-Marie Coen van het Collectif (jmc@asbl-csce.be) met vermelding van uw naam en, in voorkomend geval, de organisatie waarvan u deel uitmaakt. Voor bijkomende inlichtingen kan u ook terecht op zijn telefoonnummer 02 218 09 90, ofwel op de website van het Collectif:http://www.asbl-csce.be/index.php?option=com_content&task=view&id=9&Itemid.
Het Collectif Solidarité contre lExclusion stelt u ook voor om naar de voorzitster van de Kamercommissie Volksgezondheid te schrijven, met de vraag om over dit wetvoorstel gehoord te kunnen worden (door u of door uw organisatie).
Met vriendelijke groet,
Jean-Marie Coen
pour le Collectif Solidarité contre l'Exclusion (CSCE) Tél : 02 218 09 90
Laat de mensen zonder papieren vrij en sluit de politici op in de gesloten centra.
Op dit ogenblik zijn er nog steeds zo'n 250 mensen, meer dan twintig nationaliteiten, in hongerstaking in de Begijnhofkerk te Brussel. Ze zijn in hongerstaking sinds donderdag 8 mei en zijn de zoveelsten in rij die door de politici verplicht worden tot deze wanhoopsdaad over te gaan.
In de voorbije maanden schreven we Annemie Turtelboom, minister van asiel en migratie, verschillende keren om haar aandacht te vestigen op de problemen van de mensen zonder papieren We vroegen een onderhoud om toelichting te geven en om voorstellen van oplossingen te formuleren. We schreven ook enkele partijvoorzitters aan, maar niemand heeft blijkbaar tijd en aandacht voor de mensen zonder papieren. Van de minister kregen we zelfs geen antwoord. We waren niet de enigen die haar aandacht wilden vestigen op de ernstige en explosieve toestand van de mensen zonder papieren; vele andere verenigingen deden dit eveneens. We stellen vast dat de minister en de politici in het algemeen op dit ogenblik geen tijd kunnen vrijmaken aangezien de regeringspartijen al 11 maanden als kleine kinderen aan het discussiëren zijn over benulligheden in plaats van te regeren en de ernstige problemen aan te pakken. Als we die cinema, zoals haar liberale partijvoorzitter Bart Somers dat noemt, aanschouwen dan ervaren we dat zoals vroeger met de film Moderne tijden van Charly Chaplin. Het was lachwekkend, ergerlijk en droevig tegelijk.
Aan de ellende in de wereld en in ons eigen land wordt ondertussen door de meeste politici niets of weinig gedaan. Een van die ernstige problemen is het vluchtelingenprobleem; in het bijzonder dat van de mensen zonder papieren. Mensen die vluchten, op zoek naar een menswaardig bestaan, worden nog steeds op een willekeurige wijze gevangen gezet en terug naar hun land gestuurd. Of men daar aan het vechten is, of er de grootste ellende heerst of niet, het is de politici blijkbaar geen zorg. Zelfs naar Irak en Afghanistan worden mensen teruggestuurd. Begrijpen wie kan! Wat de toestand in het land ook moge zijn en welke reden de vluchtelingen ook hebben, wij blijven uitgaan van het universele recht op migratie zoals verwoord in de VN verklaring over de rechten van de mens. Er is geen enkel excuus om mensen die in ons land op zoek zijn naar een menswaardig bestaan, gevangen te zetten omdat ze niet over de nodige papieren beschikken.
Ondertussen zijn vele mensen zonder papieren wanhopig omdat ze door het beleid van de regering, goedgekeurd door de meerderheid van de parlementsleden, in onmenselijke omstandigheden als illegalen moeten verder leven. Zowat 250 mensen zonder papieren, onder wie vele vrouwen, zijn nu reeds 8 dagen in hongerstaking. Het zijn mensen van meer dan twintig verschillende nationaliteiten. Ze eisen hun regularisatie en willen dat er een einde komt aan de arrestaties en uitwijzingen van sans-papiers. Wij steunen hen en zullen hen aanmoedigen om vol te houden aangezien alle andere middelen blijkbaar niet helpen. We staan natuurlijk niet alleen met onze steun en onze kritiek. Vluchtelingenwerk en het F.A.M., de koepel van meer dan honderd organisaties, en vele anderen hebben reeds weken geleden kritiek geuit op het regeringsbeleid. Erger nog voor de minister, de regeringspartijen MR en PS vroegen zelfs haar ontslag na de dood van de Kameroense asielzoeker.
We denken dat we een oplossing kunnen voorstellen: Laat de mensen zonder papieren vrij met een verblijfs- en arbeidsvergunning en sluit de politici op in de gesloten centra. ( maximum 18 maanden zoals Europa voorstelt voor de vluchtelingen) Dit heeft een dubbel positief effect: enerzijds kunnen de politici dan rustig, zo lang ze willen, verder discussiëren over onbenulligheden zonder dat ze het land en haar bewoners nog verder schade berokkenen en anderzijds kunnen de mensen zonder papieren eindelijk aan de slag om een normaal leven te gaan leiden. Tot slot blijven we overtuigd dat het afsluiten van de grenzen en het willekeurig gevangen zetten en uitwijzen van asielzoekers, geen oplossing kan en zal bieden aan het vluchtelingenprobleem. Alleen het toepassen van het recht op migratie, het afschaffen van de gesloten centra en de regularisatie van de mensen zonder papieren is een duurzame, rechtvaardige en menselijke oplossing. Het kan als de politieke wil aanwezig is. Als het niet gebeurt en de politici integendeel vluchtelingen blijven gevangen zetten en ze blijven uitwijzen, dan is dit volgens ons een misdaad en zal de toestand van de mensen zonder papieren verder verzieken en op een dag ontploffen. We blijven nochtans hoopvol dat onze gerechtvaardigde eisen ooit worden gerealiseerd, en er ook dringend een oplossing komt voor de hongerstakers in Brussel.
Vandaag organiseerde het CIRE (Coördination et Initiatives pour et avec Refugés et les Etrangers) een zitmanifestatie naar aanleiding van het arrest van actievoerende sans papiers op dinsdag 29 april.Tientallen mensen werden toen hardhandig aangehouden na hun protest voor de gebouwen van de Dienst Vreemdelingenzaken, elf van hen kregen later het bericht van dezelfde Dienst dat ze ons land zouden worden uitgezet.
De aanleidingen waren de arrestaties van de sans papiers, het protest tegen de nakende goedkeuring van de nieuwe Europese richtlijn en de zelfmoord van de Kameroense asielzoeker te Merksplas. Het initiatief kwam er van het CIRE, de Franstalige koepel van de organisaties van de mensen zonder papieren. Zo'n 200 mensen kwamen demonstreren voor de gebouwen van de Dienst Vreemdelingenzaken waaronder ook Bettina Geysen, Fouad Ahidar, Geert Lambert, Els Van Weert en nog een aantal leden van de VlaamsProgressieven. Naast de VlaamsProgressieven was ook de ABVV prominent aanwezig. Ook vandaag werd een open brief aan minister Turtelboom gepubliceerd in De Standaard. Daarin vragen Els Van Weert en Frank Wauters (VlaamsProgressieven) om de vele mensen zonder papieren vrij te laten. Daarbovenop hebben ze een petitie opgestart om de actievoerders die dreigen te worden uitgezet te steunen.
Voor VlaamsProgressieven blijven asiel en de regularisatie van mensen zonder papieren een absoluut strijdpunt. VlaamsProgressieven vindt dat de regering momenteel verzand is geraakt in totale besluiteloosheid. Daarom eist VlaamsProgressieven dat de minister onmiddellijke duidelijkheid verschaft over de criteria en vraagt dat de uitwijzingen opgeschort worden.
Tijdens de manifestatie vallen drie hongerstakers bewusteloos en worden ze per ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Terwijl hun vrienden en sympathisanten zingen: 'Nous sommes pas dangereux, on est en danger!'
Hongerstaking van de mensen zonder papieren in de Begijnhofkerk.
Mannen, vrouwen en kinderen van het Collectief van mensen zonder papieren in strijd (CSPL) bevinden zich in de Begijnhofkerk sinds 17 maart om:
· Te protesteren tegen de repressieve politiek van de regering ten aanzien van de mensen zonder papieren, de arrestaties tijdens betogingen, de vernederende behandelingen in de gesloten centra.
· De onmiddellijke regularisatie te eisen na meerdere jaren van strijd en bezettingen.
Uitgeput door jaren van beproevingen hebben de mensen zonder papieren in de Begijnhofkerk individueel de ernstige en wanhopige beslissing genomen in hongerstaking te gaan. Deze beslissing werd genomen met volle kennis van de gevolgen. Niemand beslist om zijn gezondheid op het spel te zetten zonder erover na te denken.
Ten gevolge van de oproep van het collectief opdat andere mensen zonder papieren hun kameraden zouden volgen in deze actie van de laatste kans zijn honderden anderen naar de kerk gekomen. Op donderdag 8 mei zijn 270 mensen zonder papieren, vier gevangengenomen bezetters in Merksplas en een Fransman met zijn vrouw een hongerstaking begonnen met de hoop afscheid te kunnen nemen van de angst en de illegaliteit.
Ze zijn van 41 verschillende nationaliteiten maar allen delen de wanhoop van hun situatie niet te zien veranderen zonder deze stap te zetten.
Wij roepen allen zonder en met papieren op om onze strijd te ondersteunen.
Manifestatie voor de DVZ vanaf 12.30 u. op dinsdag 13 mei.
Vergadering steunkomitee op 13 mei om 19.00 u. in de kerk.
Manifestatie voor de CD&V van 11.00 u. tot 12.00 u. op donderdag 15 mei.
Brief van hongerstakers werd opgestuurd naar de minister van Binnenlandse Zaken, Mevr. Turtelboom, F.Roosemont (DVZ) en politieke partijen.
Manifestatie voor de Dienst Vreemdelingenzaken op maandag 19 mei van 11.00 u. tot 12.30 u.
Algemene vergadering op maandag 19 mei om 18.00 u.
Manifestatie op 20 mei voor de CDH van 11.00 u. tot 12.00 u.
Alg. vergadering van het steunkomitee van de bezetting op 22 mei om 18.00
VOOR DE BEZETTERS VAN DE BEGIJNHOFKERK,
Collectief van mensen zonder papieren in strijd - CSPL
Ongeveer 250 betogers op tumultueueze herdenkingsmars vluchteling
Brussel Een 250-tal betogers heeft zaterdagmiddag in Brussel deelgenomen aan een herdenkingsmars voor Ebénizer Folefack, de vluchteling uit Kameroen die in het gesloten centrum van Merksplas zelfmoord pleegde.
Wat een waardige en stille mars had moeten zijn, is uitgelopen op een luidruchtige en bijwijlen tumultueuze betoging. Een betoger werd onwel door de warmte en is met een ziekenwagen afgevoerd. Al voor de mars van start ging, kwam het aan het Noordstation tot hoogoplopende discussies tussen de organisatoren en enkele betogers. Van daar trokken de 250 manifestanten in een trage optocht naar de kantoren van de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ). Onderweg schreeuwden ze slogens tegen de gesloten centra voor vluchtelingen en de uitzettingspolitiek van de federale regering, maar ook kreten als België, Guantanamo en Politie, moordenaars waren niet van de lucht.
Voor het gebouw van de DVZ nam een organisator het woord. Dit is een betoging voor Ebénizer Folafack, voor Sémira Adamu en voor alle vluchtelingen die in gesloten centra opgesloten zitten, zei de man. We eisen een moratorium op expulsies en de sluiting van alle gesloten centra, die gevangenissen voor slachtoffers. Mensen zonder papieren zijn geen criminelen.
BRUSSEL -- Tweehonderd mensen zonder papieren beginnen een hongerstaking in de Begijnhofkerk in Brussel. De priester van de kerk Daniel Alliët verzet zich niet tegen de hongerstaking. Een hongerstaking moet het laatste middel zijn, maar minister Turtelboom blijft treuzelen en dus staan we toe dat de mensen hier een hongerstaking beginnen om haar onder druk te zetten.
(foto archief Raymond Clement)
Al 53 dagen wonen er opnieuw mensen zonder papieren in de Begijnhofkerk in hartje Brussel. Verschillende keren trokken ze de straat op om hun eisen kenbaar te maken. Bij de betoging van vorige week dinsdag greep de politie hard in. Twaalf mensen zonder papieren werden opgesloten in een gesloten centrum. Op dat moment hebben we gezien dat vreedzame betogingen niet meer helpen, zegt Ali, een woordvoerder van de mensen zonder papieren in de Begijnhofkerk. We waren helemaal niet van plan om te hongerstaken, maar aangezien onze acties niets hebben opgeleverd kunnen we niet anders, zegt Elmira, een jonge vrouw zonder papieren die sinds vandaag in hongerstaking is.
Twee maanden geleden lieten we de mensen zonder papieren binnen in de kerk op voorwaarde dat ze geen hongerstaking begonnen, zegt Daniel Alliët, priester van de Begijnhofkerk. Op dat moment zag het regeerakkoord er ook helemaal niet slecht uit. Maar minister Turtelboom blijft maar treuzelen met de uitvoering er van. In interviews laat ze zich zelfs denigrerend uit over wie hier al jaren is. Er moet nu een rondzendbrief komen met duidelijke en ruime criteria zoals ook in het regeerakkoord staat. Om haar onder druk te zetten laten we nu toch deze hongerstaking toe.
Die rondzendbrief zou er naar verluidt nu rond twintig mei komen. Dat betekent dat deze mensen hun hongerstaking maar twaalf dagen moeten volhouden. Maar wil Turtelboom eigenlijk wel een rondzendbrief maken? Zo'n brief schrijven kost een jurist amper een halve dag, zegt advocate Selma Benkhelifa die de mensen zonder papieren verdedigt.
ULB. Interview met woordvoerder van het steuncomité met de mensen-zonder-papieren
Sinds enige tijd voeren de mensen-zonder-papieren actie aan de ULB in Brussel. Ze kunnen daarbij rekenen op de steun van een groep studenten die zich verenigd hebben in het CAS (Actie- en steuncomité). Het was bij een betoging van de mensen-zonder-papieren met de steun van CAS dat vorige week tot een razzia werd overgegaan. We spraken hierover met Jalil B, woordvoerder van het steuncomité en lid van de ALS.
Interview door Pablo Nyns
Aan de megafoon op 1 mei: Jalil, woordvoerder van het steuncomité en militant bij de Actief Linkse Studenten
Aan de ULB ontstond er dit jaar een beweging rond een bezetting door mensen-zonder-papieren. Hoe is deze beweging ontstaan?
J: Aanvankelijk besloten de mensen-zonder-papieren van UDEP (Union pour la Défense des sans-papiers) om een gebouw aan de ULB te bezetten om de druk op te voeren bij de regering om duidelijkheid te krijgen voor de situatie van de mensen-zonder-papieren.
Waarom werd de ULB uitgekozen voor deze actie?
J: Dat was om de discussie over de kwestie van de mensen-zonder-papieren op te starten, met tegelijk de steun op intellectueel en politiek vlak van de universitaire gemeenschap.
Wat was de rol van ALS bij het opstarten van de acties?
J: De leden van ALS-ULB hebben de mensen-zonder-papieren geholpen om zich te installeren (opkuis van het lokaal, het leggen van contacten met studentengroepen, logistieke steun, ) en we stelden vrij snel dat het nodig was om de studenten te mobiliseren en een democratisch steuncomité op te zetten dat open staat voor iedereen (studenten, personeel, buurtbewoners) om zo de mobilisatie beter te kunnen organiseren.
Waarom werd de kwestie van de mensen-zonder-papieren opgenomen door ALS?
J: Die mensen-zonder-papieren komen niet zonder redenen naar ons land, ze verlaten niet zomaar hun familie, vrienden of land zonder enige reden. Ze laten alles achter dat hen dierbaar is omdat ze in miserie leven omwille van de politiek van multinationals en westerse regeringen. De landen van de Derde Wereld worden verplicht om hun markten te openen voor westerse bedrijven. Die hebben enkel interesse in het opdrijven van hun winsten en spelen een belangrijke rol in het instandhouden van reactionaire regimes in de neokoloniale wereld. De grote machten aarzelen niet om beroep te doen op hun macht om hun economische en politieke dominantie te verzekeren. De verschillende imperialistische interventies van de VS, Europa of China zijn daar voorbeelden van. Er is een politiek van het leegplunderen van de rijkdommen en van extreme uitbuiting van de arbeidskrachten om de belangen van de multinationals te dienen. De lokale bevolking kent daarbij geen sociale bescherming, vaak arbeidsdagen van 18 uur en dat reeds op erg jonge leeftijd.
Wij maken geen onderscheid tussen politieke en economische vluchtelingen, het is de politiek van de kapitalistische mogendheden die zorgen voor de miserie en de bloedige conflicten die mensen ertoe drijven om te vluchten. Met de recente hongerrellen die we zagen in een aantal landen (Ivoorkust, Haïti, ) zien we heel duidelijk hoe het kapitalisme miljoenen mensen in de armoede werpt. De Wereldbank erkent dit trouwens. De prijs van voedselproducten nam sinds midden 2007 toe met zon 40% in veel landen. Die prijsverhogingen komen door verschillende redenen, zo wordt soms verwezen naar de biobrandstoffen. Maar de belangrijkste reden voor de recente explosie van de prijzen komt door de speculatie van kapitalisten die voorheen actief waren op de immobiliënmarkt of de aandelenmarkt. Nu richten ze zich op voedselproducten sinds de ontwikkeling van de economische crisis in de VS. De kapitalisten spelen dus met ons voedsel alsof het een casino is en dat enkel voor hun eigen winsten.
Als anti-kapitalistische studentenorganisatie moeten we onze solidariteit met de mensen-zonder-papieren tonen en ingaan tegen het economische systeem. We doen dat ook via onze deelname aan het steuncomité.
Wat doet het steuncomité juist?
J: Het eerste doel is om te mobiliseren, waarbij we die mobilisatie proberen te organiseren en tegelijk zorgen voor een mediatieke opvolging. Daarnaast willen we de beweging uitbreiden naar de arbeidersbeweging en ten derde willen we druk zetten op de autoriteiten van de ULB opdat deze zouden voorzien in logistieke middelen in plaats van de politie af te sturen op de bezetters (zoals de universitaire overheden twee jaar geleden deden bij een bezetting door Iranese mensen-zonder-papieren).
Welke acties zijn er al geweest?
J: We hebben een betoging op de campus georganiseerd om de universitaire gemeenschap te informeren en de druk op de autoriteiten te versterken. Op het hoogtepunt waren er zon 400 studenten die mee betoogden en een onderhoud vroegen met de rector. Die weigerde echter om met ons te spreken, waarop de Rooseveltlaan met 150 studenten werd bezet. Hierna volgde de betoging van 29 april met de mensen-zonder-papieren van de Begijnenkerk. Die betoging was toegelaten, maar de PS-burgemeester (Thielemans) stuurde toch de politie op ons af om de betogers op te pakken (148 mensen werden opgepakt). De actie werd brutaal onderdrukt. Er was een duidelijke poging om de beweging te criminaliseren, zoals wel eens meer gebeurt in dit land.
Betekent dit dat er volgens jou een politieke wil was om de beweging voor regularisatie de kop in te drukken?
J: Dat is duidelijk het geval, ja.
Waarom?
J: Het is in het belang van een laag van het Belgische patronaat en dus van haar politici. Het uitwijzingsbeleid leidt ertoe dat tienduizenden personen en dus duizenden families in de illegaliteit worden gedwongen. Ze moeten kleine onderbetaalde jobs aannemen en vallen ten prooi aan huisjesmelkers. De deregulering van de arbeidsmarkt en het repressieve asielbeleid hebben effect. Hele delen van de kapitalistische economie komen zo in de illegaliteit terecht, wat druk zet op de lonen en arbeidsomstandigheden die in de legale sfeer aanwezig zijn. De mensen-zonder-papieren kunnen slechts een overwinning behalen indien ze de steun krijgen van een bredere laag van de bevolking, in het bijzonder onder de georganiseerde arbeidersbeweging.
Het kapitalistisch systeem probeert de bevolking te verdelen op een racistische basis. Dat gebeurt door de noodzaak van een arbeidskaart, loonverschillen, verschillende pensioenstelsels voor een zelfde werk, Aan de universiteiten worden studenten van buiten de EU ook anders behandeld dan deze vanuit de EU. Het inschrijvingsgeld voor een buitenlandse student aan de ULB kan oplopen tot meer dan 10.000 euro. Vluchtelingen en migranten dienen als zondebokken voor de economische crisis. Het zijn nochtans niet de vluchtelingen en migranten die onze sociale verworvenheden aanpakken (het verdwijnen van goedkope studentenrestos of publieke huisvesting voor studenten). Het zijn niet zij die overgaan tot massa-ontslagen, het sluiten van bedrijven, het privatiseren van de openbare diensten, het verhogen van de pensioenleeftijd of het ondermijnen van de koopkracht. De reactie van Thielemans was dan ook niet verwonderlijk. Het lag in het verlengde van een politiek van verdeel-en-heers waarbij een beweging die op zoek gaat naar de solidariteit van de Belgische bevolking wordt gecriminaliseerd.
Wat gebeurde er hierna?
J: Er was een bijeenkomst van studenten en vertegenwoordigers van politieke en syndicale groepen. Zon 300 mensen kwamen bijeen in de uren na onze arrestatie en gevangenzetting in het Justitiepaleis. Zij eisten de vrijlating van alle studenten en mensen-zonder-papieren. We werden uiteindelijk vrijgelaten, met uitzondering van 13 mensen-zonder-papieren die naar verschillende gesloten centra werden gestuurd om uitgewezen te worden.
De volgende dag betoogden we aan de zetel van de PS tijdens het Feest van de vooruitgang dat de PS organiseerde. We trokken ook naar het ABVV-feest op het Rouppeplein om ons verzet te tonen tegenover de repressieve aanpak van de beweging van mensen-zonder-papieren. Op 7 mei betoogden we tegen gesloten centra en voor de regularisatie van alle mensen-zonder-papieren en de onmiddellijke vrijlating van onze 13 opgesloten medebetogers.
Wat denk je van de houding van de PS met het voorstel van een moratorium op uitwijzingen en het criterium van duurzame banden. Wat is de houding van ALS hierover?
J: De zogenaamde duurzame banden als criterium voor regularisatie vormen een stap vooruit, maar het blijft erg beperkt. Er is nog altijd geen wet die de criteria voor een regularisatie bepaalt. Een onafhankelijke commissie die de regularisatievragen onderzoekt, blijft in het stadium van een project zitten. Er is nog niets gedaan aan de politiek van uitwijzing en opsluiting in gesloten centra (zelfs van kinderen) en nog minder voor een algemene regularisatie van alle mensen-zonder-papieren. Het asieldossier blijft in handen van Annemie Turtelboom van de liberale VLD, er valt dus weinig vooruitgang te verwachten.
Op het vlak van een moratorium op uitwijzingen zijn de PS en andere partijen hypocriet. Ze hebben allemaal al deel genomen aan de macht, ook de groenen van Ecolo, en hebben dan niets ondernomen tegen de uitwijzingen of voor een algemene regularisatie. Het is enkel op het ogenblik dat de mensen-zonder-papieren zelf actie voeren en in het nieuws komen, dat ze proberen te tonen dat ze toch iets doen. De PS heeft haar houding overigens voldoende duidelijk gemaakt toen het de politie op de mensen-zonder-papieren afstuurde en iedere dialoog weigerde. Het is dan makkelijk om achteraf voor de cameras grote beloften te doen en intussen niets concreet te veranderen.
De Actief Linkse Studenten zijn linkse socialisten, geen socialisten zoals bij de PS of SP.a. Voor ons is het uitwijzen van mensen-zonder-papieren niet socialistisch, de politie erop afsturen bij betogingen al evenmin. Socialisten moeten het niet opnemen voor dictatoriale regimes in het zuiden of de belangen van de kapitalisten verdedigen bij de aanvallen op de sociale verworvenheden van de werkenden. Wij zijn echte socialisten en komen dus op voor arbeiderseenheid van alle arbeiders, met of zonder papieren. We verdedigen de verworvenheden van de werkenden en de noodzaak van een degelijke job voor iedereen. We bestrijden dit systeem omdat het enkel miserie en uitbuiting met zich meebrengt. We komen op voor een socialistische wereld waar er geproduceerd wordt naar de behoeften van de meerderheid en niet de winsten van een minderheid.
Minister en Politici mee verantwoordelijk voor zelfmoord asielzoeker Merksplas
Persbericht - Minister en politici mee verantwoordelijk voor zelfmoord asielzoeker Merksplas (3.5.08)
Met grote droefheid vernemen we het overlijden van de Kameroener Ebenizer Folefack Sontsa. Hij was een asielzoeker die de Dienst Vreemdelingenzaken verleden zaterdag tevergeefs voor de derde keer probeerde te deporteren. De advocaat van het slachtoffer Alexis Deswaef en getuigen verklaren dat de deportatie gebeurde met buitensporig geweld. Volgens de advocaat is de Belgische overheid verantwoordelijk voor de dood van zijn cliënt.
Ook wij verklaren dat de overheid deze asielzoeker de dood heeft ingejaagd en protesteren met klem en met grote verontwaardiging tegen het beleid van deze regering die met geweld vluchtelingen gevangen zet en deporteert en die ze daardoor tot wanhoopsdaden brengt. Deze zelfmoord is het zoveelste bewijs dat mensen niet voor niets familie en vrienden achterlaten om elders een betere toekomst te zoeken. De publieke opinie mag niet vergeten dat deze en alle andere vluchtelingen alleen maar op zoek zijn naar een menswaardig bestaan en hun enige overtreding er in bestaat dat ze niet het juiste papier in hun bezit hebben.
Annemie Turtelboom, minister van asiel en migratie is politiek verantwoordelijk voor het beleid en en dus ook voor het geweld dat gebruikt wordt bij deportaties. Het geweld dat gebruikt werd op Ebenizer Folefack Sontsa heeft hem tot zelfmoord gebracht en heeft een spoor achtergelaten. Maar dagelijks worden mensen hard aangepakt en vernederd bij deportaties, zonder dat de publieke opinie er iets van verneemt. Dit moet ophouden. Zij en de parlementsleden die dit beleid goedkeuren, zijn mee verantwoordelijk voor dit overlijden en voor de vele ellende van de mensen zonder papieren.
We eisen een onmiddellijke stopzetting van elke gevangenneming en deportatie van mensen zonder papieren. We hadden gehoopt dat er positieve maatregelen zouden worden getroffen door deze regering. Het tegendeel moeten we vaststellen. De minister voor asiel en migratie heeft in haar beleidsnota zelfs het weinige positieve dat voorzien was in het regeerakkoord, verminder tot een paar regels. Er staat niets meer in over een uitbreiding van regularisatie voor de lange asielprocedure, noch over het advies van de gemeenten, noch over de onafhankelijke commissie, noch over het advies van lokale besturen of een daartoe erkende dienst, noch over de wenselijkheid om een onafhankelijke commissie te belasten met de exclusieve bevoegdheid om te beslissen over regularisatie- aanvragen, op grond van de gepreciseerde criteria. Dit alles staat wel uitgebreid in het regeerakkoord. Dit is werkelijk onbegrijpelijk en onaanvaardbaar. Op een ogenblik dat meer dan honderdduizend mensen zonder papieren met ongeduld uitkijken naar deze minimum realisaties, is minister Turtelboom zelfs niet bereid om het regeerakkoord uit te voeren.
Ondertussen voorziet ze wel maatregelen voor het gevangen nemen en deporteren van mensen zonder papieren en wil ze de gevangenissen ( de zo genaamde "gesloten centra") voor mensen zonder papieren behouden en uitbreiden. Wat betreft het verwijderingsbeleid zal de regering haar beleid om het aantal terugkeren te verhogen, opnieuw opvoeren en de streefcijfers trachten te halen." Dat in dergelijke situaties mensen tot de wanhoopsdaad van zelfmoord worden gedreven begrijpen we maar al te goed. Spijtig dat het hier niet zal bij eindigen.
Vele vluchtelingen worden op willekeurige basis opgepakt en gevangen gezet in de gesloten centra, velen worden gedeporteerd en tienduizenden moeten verder leven in de illegaliteit.
De onrust en de wanhoop bij de mensen zonder papieren is groot. Binnenkort kunnen we uitbarstingen verwachten onder vorm van kerkasiel, hongerstakingen e.a. wanhoopsacties. Ondertussen steken de politieke partijen hun kop in het zand en weigert de minister de dialoog. Als men alle dialoog weigert en tegelijkertijd niets doet aan de situatie van de MZP maar ze integendeel meer oppakt, gevangen zet en deporteert, dan weten we waar de schuld ligt. Alleen een ander asiel- en migratiebeleid kan een oplossing brengen. Stop het onrecht , niet de mensen en stop met de de gevangennemingen en met de deportaties Regulariseer de mensen zonder papieren in België en schaf de gevangenissen ( gesloten centra ) voor de asielzoekers af.
Pol Van Camp namens de vereniging ROM - Recht op migratie
Zoals de regelmatige bezoekers van Armoedevakbond en van dit Blog al weten nam het Comité voor Sociale Gerechtigheid i.s.m. Armoedevakbond deel aan de Stoet der Lege Portemonnees op 1 mei in Gent. Iemand van het Comité voor een Andere Politiek in Gent schreef een verslagje en er is ook een video beschikbaar waarin Armoedevakbond duidelijk aanwezig was.
Als Comité voor Sociale Gerechtigheid zijn we nog steeds tevreden dat we de msn-groep van Armoedevakbond, die tot voor enige maanden op sterven na dood was, terug hebben kunnen activeren en dat ze inmiddels al twee acties op hun actief hebben staan. We denken dat de samenwerking zo lang mogelijk volgehouden moet worden. Er zal denkelijk vandaag nog een verslagje volgen van het gesprek met Anke Hintjens van het Vlaams Netwerk dat plaatsvond in Gent. In ieder geval zal dit gesprek een opvolger kennen, denkelijk in Brussel binnen een maand, aangezien het voor de meeste organisaties die met ons mee willen stappen in een radicale delegatie op 17 oktober (Werelddag van Verzet tegen Extreme Armoede en Uitsluiting) niet mogelijk was om in Gent op 1 mei aanwezig te zijn.
We hebben hieronder ook een aankondiging geplaatst voor het Federaal Solidariteitscongres dat zal doorgaan op 25 oktober van dit jaar, met enige reserve weliswaar, aangezien de samenwerking met een aantal mensen binnen CAP Gent tot dusver uitstekend verloopt, terwijl we ons echter distantiëren van de houding en handelwijze van CAP Limburg op dit ogenblik. Er heerst daar immers een gebrek aan daadkracht en actiegerichtheid en dat was niet de bedoeling bij de oprichting. Of ons comité opnieuw zijn steun zal verlenen aan het CAP in Limburg is dus nog een hoogst twijfelachtige zaak. We vinden immers dat samenwerking iets is wat van twee kanten moet komen, om daadwerkelijk 'samenwerking' te zijn.
Naar aanleiding van 1 MEI opnieuw een boodschap van het Nationaal Comité van CAP. Met 1 richtpunt om met zijn allen de schouders onder te zetten op weg naar linkse eenheid... 25 OKTOBER: SOLIDARITEITSCONGRES.
CAP wenst iedereen een strijdbare en aangename 1 mei en Rerum Novarum!
De dag van de christelijke en socialistische arbeidersbeweging valt samen. Laat dat meer dan symbolisch zijn. Want koopkrachtverlies, armoede, sociale uitsluiting en werkloosheid hebben geen kleur.
Het nationaal Comité van CAP is blij met de reacties op haar vorige verklaring "OBJECTIEF 2009", het startschot van een discussie die moet leiden tot een brede linkse eenheidslijst bij de komende verkiezingen. Wij willen iedereen bedanken die gereageerd heeft. In een apart artikel wordt later ingegaan op de reacties op de schets van 10-puntenprogramma.
Lokale groepen hebben de verklaring besproken.Per email is er veel discussie geweest. En het artikel op de site is druk bekeken. Net die leden en arbeiders die de huidige koopkracht-beweging in de bedrijven en in de samenleving aanvoeren, zijn verheugd met deze keuze van CAP. Twee onder hen nemen met Francois Houtart het woord in de 1 mei boodschap van CAP. Die wordt donderdag overal in twee talen verspreid (zie pamflet).
Hun boodschap geldt als een uitnodiging om op te staan en de krachten te bundelen in een nieuwe grote bijeenkomst waar tegenover de leegheid van Leterme de kracht en de solidariteit van de werkende bevolking wordt gesteld.
We staan de vooravond van belangrijke gebeurtenissen.
De hypotheekcrisis in Amerika leidt tot een recessie. Miljoenen worden in de armoede gestort. Hun huis, hun enige spaarpot, is in rook opgegaan. Alsmaar meer wankele leningen deden de economie draaien. Maar alsmaar meer van de vruchten van de arbeid belandde in de zakken van aandeelhouders en topmanagers. Grote overheidskassen uit China, Indië en het Midden-Oosten redden nu de banken en bedrijven van het failliet. De machtsverhoudingen in de wereldeconomie zijn grondig aan het wijzigen. De VSA die nog vast zit in zijn oorlog om olie in Irak, bereidt de volgende al voor.
De voedselcrisis in de wereld toont het failliet van de liberalisering van kapitaal en markten. Staatscontrole op prijzen, stocks en landbouwproductie werden losgelaten. Speculanten enten zich vast op de stijgende prijzen van voeding. De hongeropstanden in het zuiden en de koopkrachtbeweging bij ons zijn delen van 1 en de zelfde reactie. Tegen de almacht van het multinationaal kapitaal. En tegen de neoliberale politiek van averechtse herverdeling. Ten koste van arbeider, boer, aarde en consument.
De politieke crisissfeer in dit land toont de onmacht van rechts. Rechts wint verkiezingen met communautair geroffel. Maar biedt geen enkele uitweg voor de echte verzuchtingen van de grote massa van de bevolking. Het ondemocratische Verdrag van Lissabon wordt zonder enig debat in de parlementen aangenomen. Maar dag na dag pakken mensen zelf hun eigen zaken in handen. Om prijzen te controleren. Om loonsverhogingen af te dwingen. Vakbondsoproepen tot actie in het najaar zullen niet in dovemansoren terechtkomen. Bewijze de witte woede en de discusies in het spoor.
Zoals ten tijde van de verwerping van de EU-Grondwet en de strijd tegen het generatiepact is een tegenmacht wel degelijk aanwezig. Maar die heeft geen eigen partij die de vloer, de wijk, de beweging, de vakbond een eigen stem kan geven.
De draad van 28 oktber 2006...
Daarom neemt CAP terug de draad op van de mobilisatie en de eenheid die tot stand kwam op 28 oktober 2006. Toen 650 mensen in de ULB de start gaven van een nieuwe politiek beweging.
CAP komt tegemoet aan de wensen van de eersten op de 1 mei oproep en werkt aan een FEDERAAL SOLIDARITIETSCONGRES aan de ULB op 25 oktober. Als uitnodiging en routemap naar een linkse eenheid voor de verkiezingen van 2009.
6 maand lang zullen wij intensief gesprekken voeren met bewegingen, groeperingen en linkse politieke partijen om samen dit congres te organiseren. Wij maken er vanaf nu propaganda voor aan bedrijven en in wijken. We voeren publieke discussies en trekken rond op markten, festivals en pleinen. Om honderden mensen te overtuigen die dag naar Brussel te komen. Om hun noden en ideeën op te nemen. Om hen te betrekken in een actief en belangrijk politiek congres waar niet naast te kijken valt.
De organisatie van die dag verloopt zonder exclusieven. Het moet een gezamenlijke ervaring en mobilisatie van onderuit zijn waar de gewone arbeider, jongere, senior, vrouw, militant centraal staat en niet de politieke fracties. We staan garant voor de inbreng van brede ervaringen. Wij stellen enkel als voorwaarde dat congres federaal is. Dat het open en democratisch beslist met 1 man/vrouw 1 stem over de zaak van linkse lijsten. En dat een pluralistisch comité wordt verkozen om die besluiten uit te voeren in aanloop van de verkiezingen.
CAP neemt via de 'werkgroep linkse eenheid' deel aan allerhande gesprekken met linkse politieke groepen. We merken vooruitgang in de samenwerking rond concrete punten. Maar we merken dat politieke vooruitgang vooral geboekt wordt daar waar politieke mobilisatie van onderuit op gang komt. Elke groep of mening van verschillende ideologische achtergrond is welkom op het SOLIDARITIETSCONGRES. Maar we ontmoeten scepticisme daar waar georganiseerde politieke krachten de leiding in handen heeft van een dergelijke initiatief.
Het nationaal comité heeft lang gediscussieerd of de deelname aan verkiezingen zo'n centrale plaats inneemt in de vorming van een nieuwe brede linkse partij. En of deelname aan verkiezingen duurzame uitbouw van CAP in de weg staat. Deze discussie belette niet dat er unanimiteit is binnen het nationaal comité over de fundamentele taak van CAP: de politieke beweging uit de grond stampen die kan uitgroeien tot een nieuwe brede arbeiderspartij.
Deze taak veronderstelt de maximale mobilisatie van alle leden en alle linse krachten in dit land om rechtse kiezers terug te winnen voor links en linkse kiezers een gefundeerd alternatief aan te bieden.
CAP stuurt tot slot een waarnemer naar de Europese Links Partij.
Het nationaal comité heeft ook een aantal interne zaken besproken:
1. Door het terugtreden van de leden van LSP uit de verkozen organen van CAP werden een aantal taken ingevuld door andere mensen. Vooral de ledenadministratie dient terug in handen genomen en wordt de komende maanden stap voor stap aangepakt. Wij starten binnenkort een ledenwervingsactie met een korte voorstellingsfolder van CAP. Herinrichten van de site is een zaak van deze zomer. Alsook de oprichting van een vzw om de financiële basis van CAP te versterken.
2. CAP organiseert voor het eerst een nationaal zomerfeest op 23 augustus in Henegouwen, vlak aan de taalgrens. Hou deze dag en/of weekend vrij voor interessante culturele activiteiten, activiteiten van jongeren en een BBQ. Meer info volgt.
3. Op voorstel van CAP-Antwerpen werd ook de datum vastgelegd van het komend ledencongres van CAP. Dat is op 11 november waarbij zowel de stand van zaken van objectief 2009 en de interne opbouw van CAP centraal zullen staan.
23 augustus, 25 oktober en 11 november, 3 data die nu al in de agenda staan!
Hoe zit het nu op de Koningsstraat 91 - na de hongerstaking
Op 26 april bezochten enkele leden van het Comité voor Sociale Gerechtigheid de Algemene Vergadering van het Ministerie van Wooncrisis op de Koningsstraat 123 in Brussel. Ons Comité is immers betrokken in dit Ministerie van Wooncrisis aangezien één van onze leden vroeger heeft deelgenomen aan de bezettingsacties die uiteindelijk resulteerden in de oprichting van dit ministerie, dat bestaat uit de bezetters van het pand op de Koningsstraat, en de sympathiserende organisaties die de strijd van de bezetters ondersteunen.
Aangezien we tijd genoeg hadden besloten we eerst een bezoek te brengen aan een aantal bezetters die een pand bewonen verderop in de straat, op nr. 91. We vroegen de mensen zonder papieren die er verblijven naar de stand van zaken. De woordvoerders van deze groep mensen zonder papieren, die uit een zware periode van hongerstaking komen, zeiden dat ze ondanks het feit dat ze een oranje kaart en een nationaal nummer kregen en nu op definitieve regularisatie wachten, toch nog met een aantal problemen geconfronteerd worden.
1. Er is een blokkering (vanwege de gemeente?) om er hun adres te zetten. 2. Van de oorspronkelijke 162 hongerstakers zijn er heel wat verdwenen, ze vonden een andere uitweg. Op dit ogenblik verblijven er nog een 25-tal mensen in het bezette pand, mannen, vrouwen en kinderen. Ze verblijven niet langer onwettig in ons land, alle 162 mensen werden geregulariseerd, dus ook de 25 overblijvenden kregen een voorlopige verblijfsvergunning (oranje kaart).
De mensen zonder papieren van Koningsstraat 91 hebben nu contact opgenomen met het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en tegen Racisme (CGKR) in de hoop daar steun te krijgen in hun strijd om een adres, en zullen ook een persconferentie organiseren op 05 mei 2008. Het uur ligt nog niet vast.
In feite is het zo dat er een wetgeving bestaat die zegt dat de gemeente geen domiciliëring mag weigeren omdat het gaat om een FEITELIJKE vaststelling of mensen wonen waar ze zeggen dat ze wonen of niet. De gemeente mag dus in feite geen domiciliëring weigeren, aangezien de 25 overblijvende mensen in het pand verblijven en verder geen onderkomen hebben. Door het CGKR in te schakelen hopen de overblijvende bezetters deze wettelijke bepaling af te dwingen.
Ook kregen deze bezetters zonder papieren de raad om zich te wenden tot de Bevolkingsdienst en Mdme Barras, die werkt voor het Ministerie van Binnenlandse Zaken.
Bij de mensen zonder papieren bestaat het gevoel dat de gemeentelijke en andere overheden een beetje dwarsliggen omdat ze bevreesd zijn dat de mensen zich niet alleen maar willen domiciliëren, maar dat ze zich daar op langere termijn zouden installeren. Maar eigenlijk is dat onzin, vermits ze er al sinds geruime tijd de facto verblijven.
Op 21 april trokken enkele leden van Armoedevakbond naar een debat in Hasselt waar minister van Huisvesting Marino Keulen (VLD), Veerle Heeren (CD&V), Mieke Vogels (Groen) en burgemeester Reynders van Hasselt meer uitleg kwamen verschaffen over de beloofde 45.000 nieuwe sociale woningen die er tussen 2009 en 2020 gebouwd zullen worden. We verdeelden buiten onze pamfletten aan iedereen die naar binnen wilde gaan, en legden wat contacten met de aanwezige geïnteresseerden. Toen het tijd was gingen we naar binnen, het zaaltje was goed gevuld, aan de hand van het aantal door ons verdeelde pamfletten berekend, toch een 150-tal aanwezigen. Het debat ging van start, maar verwerd al snel tot een onderonsje tussen de aanwezige politici die elkaar probeerden vliegen af te vangen. Dit werd door de zaal niet echt op prijs gesteld, maar tot dusver bleef het wel rustig. Er waren ook enkele woordvoerders van de gesubsidieerde huurderssyndicaten aanwezig, maar hun replieken waren eerder technocratisch en voor het publiek oninteressant. Daarbij gaan deze huurderssyndicaten maar zelden of nooit tot actie over, een reden te meer om de Armoedevakbond op te richten.
Er was eveneens een belangrijke delegatie anarchisten aanwezig op het debat. Ook hun woordvoerder Marco heeft een aantal dingen in de micro gezegd en ontving een luid applaus, wat duidelijk niet naar de zin was van de minister, die hem daarna beschimpte als Zorro. De anarchistische aanwezigheid was geen toeval, het was duidelijk een gevolg van de voorbije acties die gevoerd werden in Hasselt door een aantal mensen die tot driemaal toe op het dak van hetzelfde herenhuis gekropen waren. Dat zorgde zelfs tot in de krant Het Belang van Limburg voor heel wat opwinding in die zin dat ze er tweemaal een artikel over gepubliceerd hebben. Onze roodzwarte kameraden waren overigens blij ons te zien, ze wisten nu dat ze niet meer alleen stonden in de strijd en betere contacten werden gelegd voor een snellere berichtgeving op de msn-groep van Armoedevakbond over acties in Hasselt in de toekomst.
Het debat kabbelde rustigjes voort, en op een gegeven moment heeft de woordvoerder van Armoedevakbond het woord genomen met de micro. Hij wees erop dat 45.000 woningen te weinig zijn, dat er minstens 30.000 meer gebouwd zouden moeten worden. Hij gaf het voorbeeld van Brussel, waar men jaren geleden de mensen 5.000 nieuwe sociale woningen had beloofd, waar er in de tussentijd misschien een 200-tal van afgebouwd zijn omdat de Raad van State de uitvoering van de plannen blokkeerde. Het zou dus kunnen dat het met de door de Vlaamse regering beloofde 45.000 woningen dezelfde weg opgaat, en dat administratief gehakketak ervoor zal zorgen dat die woningen er nooit, of pas veel te laat, zullen komen. Veerle Heeren had er immers eerder al op gewezen dat er in Vlaanderen ook structuurplannen bestaan, waardoor het extreem moeilijk zal worden de benodigde ruimte te vinden. Vervolgens wees de woordvoerder van Armoedevakbond erop dat een systeem van huursubsidies niet aan te raden was zonder een prijsblokkering, want anders belandt het geld toch alleen maar in de zakken van huisbazen, zij het dan via de bankrekeningen van de armen om. Mieke Vogels van Groen! was het hiermee eens dat de huurprijzen geplafonneerd zouden moeten worden en niet hoger mogen liggen dan 20 % van iemands inkomen. Schijnbaar heeft Groen! dus zijn standpunt veranderd tegen vijf jaar geleden, toen er alleen nog maar gesproken werd over huursubsidies, maar niet over plafonnering van de prijzen.
De moderator van het debat had eerder al opgemerkt dat men het niet over armoede ging hebben, daarom dat de woordvoerder van Armoedevakbond dit toch even ter sprake bracht. Hij vond immers dat zelfs het bouwen van sociale woningen gelijkstaat aan dweilen met de kraan open zolang er een beleid wordt gevoerd van fiscale cadeaus aan de rijken, zoals bijvoorbeeld de notionele intrestaftrek van 2 miljard. De politiek van cadeaus aan multinationals moet stoppen, indien men werkelijk iets wil veranderen. Toen werd zijn micro afgesloten, maar met luide stem ging hij verder over de bezettingsacties en het recht om de leegstand te bezetten, het confisceren van leegstaande gebouwen, en gaf als voorbeeld de huidige projecten van de Koningsstraat 123 in Brussel en van het klooster op de Ploegstraat in Antwerpen, waar sociale organisaties samen met daklozen en hun organisaties solidaire woonprojecten hebben opgestart.
Toen antwoordde Marino Keulen dat we ons niet mogen afzetten tegen de multinationals, en dat de woordvoerder van Armoedevakbond zogezegd geen rekening hield met de belangen van de arbeiders van Ford en Sappi, wat uiteraard een slag onder de gordel en een flagrante onwaarheid was, aangezien de uitspraak van de minister totaal niet klopte. Bij de stakingspiketten aan Sappi Lanaken en Volkswagen Vorst was Marino Keulen immers niet te zien, maar namen de mensen van Armoedevakbond wel actief deel door er pamfletten te verspreiden en onvoorwaardelijk de kant van de arbeiders te kiezen. De woordvoerder van de armen ontstak in woede en antwoordde daarbij is het zo dat als mensen niet meer nuttig zijn voor de fabrieken, dat deze zowiezo hun personeel afdanken en op straat gooien omdat ze niks inzitten met de mensen. Een anarchist die aan Marino Keulen vroeg hoeveel deze dan verdiende per maand kreeg geen antwoord maar kreeg daarna wel te horen dat hij niet meer welkom was. Toen was de pauze aangebroken en Armoedevakbond ontrolde een spandoek vlak voor de deur, zodat alle aanwezigen nogmaals gewezen werden op de aanwezigheid van deze nieuwe vereniging.
Tijdens de pauze bleek ook al de grote onvrede van het publiek in die zin dat ze meer verwacht hadden van dit debat, dat ze het gevoel hadden dat het om een politiek onderonsje ging, dat de argumenten die zowel de anarchisten als armoedevakbond naar voren haalden met een lachje werden afgedaan als ideologisch, wat uiteraard niet het geval was, maar eerder een teken dat de aanwezige politici zonder argumenten zaten. Enkele armen zeiden luidop: Hadden we het geweten dat het weer zo zou gaan, dan waren we thuisgebleven. Ook zeiden zeker een zestal mensen bij het buitengaan: goed gesproken, armoedevakbond.
Na de pauze werden er nog wat vragen gesteld en wat antwoorden gegeven. Toen Marino Keulen de opmerking maakte dat er niet voldoende bouwvakkers zijn in België om zoveel sociale woningen te bouwen, schreeuwde de woordvoerder van Armoedevakbond dat ze dan maar de mensen zonder papieren moesten regulariseren, dan hadden ze werkvolk genoeg. Daarna was het debat ver afgelopen en gingen we wederom naar buiten om het spandoek te ontrollen. Marino Keulen droop af en stapte in zijn auto, nageschreeuwd door de anarchisten hoeveel verdient ge per maand. En daarna trokken wij tevreden weer naar huis, gelukkig kregen we een lift van een geïnteresseerde die de zaken in Limburg al gedurende dertig jaar opvolgt, en zo geraakten we toch nog tijdig thuis om dit verslag te schrijven.
Naar aanleiding van de ontmoeting met de afgevaardigde van het kabinet van onze nieuwe minister van Asiel en Migratie, Annemie Turtelboom, hebben wij geleerd dat gedurende de tijd dat haar kabinet geformeerd zal worden, de heer Dewael en de Dienst Vreemdelingenzaken zullen voortgaan met de oude circulaire van regularisaties/uitzettingen ten uitvoer te brengen.
Het op punt stellen van dit nieuwe kabinet zou twee tot drie maanden in beslag nemen!!!
Drie maanden, dat brengt ons in juli, de vakantiemaand.
Als we een snelle berekening maken dan zal dit nieuwe kabinet in functie zijn voor de heropening van het parlement in september (als we dan nog een regering hebben).
De strijd van de mensen zonder papieren en hun sympathisanten is begonnen in 2005. Ondanks de bezettingen, de zeer belangrijke betogingen, de realistische voorstellen werd er geen enkele beslissing genomen, we kregen niets dan beloftes.
De mensen zonder papieren kunnen niet langer wachten, ze accepteren niet dat beslissingen over hun lot voortdurend worden uitgesteld tot Sint Juttemis.
De mensen van de Begijnenkert eisen dat de vraag tot regularisatie snel wordt behandeld en roepen alle mensen zonder papieren en hun sympathisanten op om druk te zetten op de instanties, de politiek en de betrokken verenigingen en organisaties.
De mensen zonder papieren van de Begijnkerk roepen iedereen op om samen met hen IEDERE MAANDAG TUSSEN 11.30 u. en 12.30 u. te betogen voor de Dienst Vreemdelingenzaken, die momenteel de enige instantie blijft die, voor lange tijd nog, de macht heeft om hen te regulariseren of uit te zetten.
Wij roepen alle sympathisanten en ondersteuners op om zich bij ons te voegen, aangezien de mensen zonder papieren meer en meer door de politie bedreigd worden gedurende hun bijeenkomsten.
Andere bijeenkomsten op de kalender om druk te zetten:
18 april : manifestatie van 11.00 u. tot 12.00 u. voor het bureau van de PS
25 april : manifestatie van 10.30 u. tot 12.00 u. voor het bureau van de MR
30 april : manifestatie van 10.30 u. tot 12.00 u. voor het bureau van de CDH
7 mei : manifestatie van 10.30 u. tot 12.00 u. voor het bureau van de CD&V
12 mei : Persconferentie in de Begijnenkerk.
De mensen zonder papieren van de Begijnkerk zullen vasthoudend verdergaan met de strijd tot de regularisatie van alle mensen zonder papieren.
Voor de mensen zonder papieren van de Begijnkerk,
Collectief van mensen zonder papieren in strijd CSPL GSM: 0474 50 36 55
Suite à la rencontre avec le délégué du cabinet de notre nouveau ministre de lasile et des migrations Annemie Turtelboom, nous avons appris que le temps que son cabinet soit formé, Monsieur Dewael et lOffice des Etrangers continueront à appliquer lancienne circulaire de régularisations/expulsions.
La mise en place de ce cabinet prendrait deux à trois mois !!!
Trois mois, cela nous amène en juillet, les vacances. En faisant un calcul rapide ce nouveau cabinet sera en fonction pour la rentrée parlementaire en septembre (si nous avons encore un gouvernement).
Les luttes des sans papiers et de leur soutien a commencé en 2005.
Malgré des occupations, des manifestations très importantes, des propositions réalistes, aucunes décisions ont été prises, rien que des promesses.
Les sans papiers ne peuvent plus attendre, nacceptent pas que leur sort soit éternellement remis au calendre grec.
Les sans papiers du béguinage exigent que la question de régularisation soit traité rapidement et appellent tous les sans papiers et leurs soutiens à faire pression sur les instances, les politiques et les associations concernées.
Les sans papiers du Béguinage appellent à les rejoindre devant l office des étrangers, qui restent actuellement la seule instance qui, pendant encore longtemps, a le pouvoir de régulariser, expulser, tous les lundis de 11h30 à 12h30.
Nous appelons tous les soutiens à nous rejoindre, les sans papiersétant de plus en plus menacés par la police lors de leur rassemblement
Autres rassemblements au calendrier pour faire pression :
18 avril: manifestation de 11h à 12h devant le PS
25 Avril : manifestation de 10h 30 a 12h devant le MR
30 avril: manifestation de 10h30 a 12hdevant le CDH
7 mai: manifestation de 10h30a 12hdevant leCD&V
12 Mai : conférence de la presse à l'église Béguinage
Les Sans Papiers du Béguinage continueront le combat avec acharnement jusquà la régularisation de tous les sans papiers.
Pour les SANS PAPIERS du BEGUINAGE
Collectif des Sans Papiers en Lutte - CSPL-GSM : 0474 50 36 55
Dienst Vreemdelingenzaken werkt voor de deportaties met streefcijfers !
Deportaties van vluchtelingen blijven de methode om mensen zonder papieren te verwijderen. In de begroting 2008 van de minister van binnenlandse zaken lezen we welk bedrag de minister voorziet om het aantal repatriëringen die DVZ dit jaar wenst TE BEHALEN te kunnen betalen. Uit de begroting en de regeringsverklaring blijkt dus dat de regering vluchtelingen wil blijven opsluiten en deporteren. Eerst worden deze vluchtelingen willekeurig opgepakt en naar een gesloten centra gebracht. Het zijn gevangenissen waar vluchtelingen worden opgesloten die niet over het juiste papier beschikken. Nochtans komen deze vluchtelingen alleen maar naar België om een menswaardig bestaan te zoeken. De gesloten centra blijven bestaan en de regering denkt aan uitbreiding. Opsluitingen zijn onmenselijk en een democratische staat onwaardig.
We stellen ook vast dat er geen afzonderlijke begroting is voor de minister van asiel en migratie maar dat haar begroting onder deze van de minister van Binnenlandse zaken blijft vallen. Het valt ook op dat er geen bedragen zijn voorzien voor de kosten van de (hopelijk) vele regularisaties die dit jaar voorzien zijn in het regeerakkoord.
Lees meer over dit alles op onze website en in de bijlage.
1 MEI - DE STOET DER LEGE PORTEMONNEES - GENT GB DAMPOORT 10.00 u.
Op 1 mei zal het Comité voor Sociale Gerechtigheid in samenwerking met Armoedevakbond deelnemen aan de Stoet der Lege Portemonnees in Gent. Deze Stoet zal vertrekken aan Station Dampoort Gent, om 10.00 u. in de voormiddag, bij de GB die er vlakbij ligt. Na afloop van deze Stoet zal ons Comité samen met enkele andere woordvoerders een gesprek hebben met Anke Hintjens, woordvoerster van het Vlaams Netwerk, een koepelorganisatie van allerlei gesubsidieerde 'liefdadigheidsorganisaties' die nu ook op dezelfde datum als wij (17 oktober - Werelddag van Verzet tegen Extreme Armoede en Uitsluiting) een betoging willen organiseren.
Samen met alle armen wie het aanbelangt, en samen met zoveel mogelijk woordvoerders van organisaties die reeds intekenden bij ons om deel te nemen aan deze betoging op 17 oktober, willen wij met mevr. Hintjens de discussie aangaan. We zouden immers willen dat er meer radicale eisen gesteld zullen worden en dat onze mensen op de slotmanifestatie voldoende spreektijd krijgen om hun eisenpakket aan de aanwezige armen, aangevoerd met bussen uit het hele land, kenbaar te maken en een beetje toe te lichten. Op die manier hopen wij garant te staan voor een ECHTE dag van verzet tegen extreme armoede en uitsluiting.
Wij zijn niet gekant TEGEN de eisen van het Vlaams Netwerk, maar vinden dat deze niet ver genoeg gaan. Daarbij vinden we dat er al veel te veel beloofd is, maar veel te weinig gerealiseerd in de afgelopen jaren. Daarom dat wij denken dat de 17de oktober een dag moet zijn waarop de armen aan het woord komen, en niet zozeer de politici en betaalde professionele krachten uit de welzijnssector. Deze mensen komen immers dagelijks al genoeg aan het woord. De 17de oktober moet en zal een dag worden waarop de armen zelf hun zeg mogen doen. Daarvoor willen wij strijden, want democratie valt niet uit de lucht. Democratische rechten zijn rechten waarvoor mensen bereid zijn op de barricades te staan.
OP 17 OKTOBER 2008 KOMEN DE ARMEN AAN HET WOORD EN ANDERS LIEVER NIEMAND.
Wij nodigen dus iedereen uit om naar het voorbereidende gesprek te komen dat zal plaatsvinden in Gent op 1 mei. Niet in ons belang, maar in uw eigen belang. Wij roepen alle armen en alle organisaties die werkelijk iets inzitten met het probleem van de armoede om die dag op straat te komen met ons, desnoods als een radicale delegatie binnen de betoging van het Vlaams Netwerk, en het woord te nemen om hun eisen en grieven kenbaar te maken. Niet om te wenen en te klagen, maar om duidelijke alternatieven voor te stellen.
Ons bezoek aan Socialisme-weekend van LSP in Brussel
Gedurende het weekend van 5 en 6 april nam iemand van ons Comité deel aan het Socialisme-weekend van de politieke formatie LSP (Linkse Socialistische Partij). Het was een aangenaam weekend, de ontvangst was goed, het eten was lekker en de werkgroepen interessant. Alleen spijtig dat de werkgroep over koopkracht niet doorging omdat een aantal sprekers niet aanwezig waren. Hopelijk zal LSP volgend jaar sprekers kiezen die wel opdagen (hint).
Wat er nog meer positief was aan de bijeenkomst was dat LSP bevestigde dat ze geen reformistische koers zullen varen (zoals PVDA tegenwoordig). LSP blijft in tegenstelling tot zowat alle andere zgn. radicaal-linkse organisaties op marxistisch-leninistisch standpunt staan. En dat deed ons ergens wel plezier, niet omwille van de folklore en de luidkeels gezongen Internationale, maar omdat ook wij vinden dat er nood is aan een duidelijk en compromisloos revolutionair alternatief dat duidelijk stelling neemt tegen het neoliberalisme en zijn lakeien.
Wat misschien ook heel actueel is: de situatie in Tibet en de olympische spelen in China, waarvan de ceremonies tegenwoordig (en terecht) onderbroken en verstoord worden door Tibetaanse manifestanten. China is immers op de verkeerde weg geraakt door het kapitalisme opnieuw in te voeren. De werkgroep met Vincent Kolo was een groot succes en bevestigde alle dingen die we al wisten van onze persoonlijke contacten in China. Vincent Kolo heeft een site die alleen maar over China gaat:
Al met al een boeiend weekend met enkele nieuwe contacten ook. Omdat de mensen uit Nederland zo vriendelijk waren willen we ook hun site hier even plaatsen:
Een absolute aanrader dus, voor al degenen die het revolutionair verlangen om komaf te maken met het (neo)liberalisme nog niet verloren zijn. Tot volgend jaar, als het meezit !!!
Sinds 1993 organiseren de organisaties die in België tegen armoede strijden feesten en debatten over de armoede en de sociale uitsluiting, het recht op wonen en de stijgende energieprijzen. Ze nodigen politici, ministers, senatoren of burgemeesters uit teneinde het onrecht van de armoede uit te leggen. En de mensen in armoede luisteren vol goede wil voor de honderdste keer naar hun ijdele en lege beloftes. Verleden jaar heeft het Vlaams Netwerk de mensen zelfs opgeroepen om een geknoopt laken uit het raam te hangen, opdat de armen hierlangs aan de armoede zouden kunnen ontsnappen. Dat was natuurlijk symbolisch !!! Maar laat ons eerlijk zijn, het was ALLEEN MAAR symbolisch, en we hebben genoeg van hun burgerlijke, liberale en lege symbolieken die ons aan het einde van de rit niets zullen opleveren.
De dag van de 17de oktober zou een dag van verzet en niet van verzet in de zin van ontspanning moeten zijn. (Laat ons duidelijk zijn, we zijn NIET tegen een verzetje of een feestje, maar dat mag niet het ENIGE zijn dat door het Vlaams Netwerk georganiseerd wordt, en VOORAL NIET op de Werelddag van Verzet tegen extreme armoede. Er is een duidelijk gebrek aan militantisme in het algemeen, en vooral in de activiteiten georganiseerd door de organisaties die er zich mee bezig zouden moeten houden.
Verleden weekend (29 maart 2008), vond er in Parijs een massamanifestatie plaats van 30.000 andersvalide mensen met een te veel te laag inkomen die hun vuist getoond hebben. Ze hebben zich vertoond in de straten van de Franse hoofdstad en ze hebben tegen de neoliberale regering van Sarkozy gedemonstreerd. Waarom zou het onmogelijk zijn om iets gelijkaardigs te doen in België ? Neem een voorbeeld aan de andersvalide mensen in Frankrijk, zij hadden geen schrik om zich te vertonen en hun woede over hun sociale uitsluiting uit te schreeuwen.
Het Comité voor Sociale Gerechtigheid en de Armoedevakbond roepen allen op die zich pretenderen bezig te houden met de strijd tegen de armoede om de zaken in beweging te brengen op 17 oktober en zich niet langer belachelijk te laten maken met ludieke activiteiten, die zinloos zijn en verkocht aan de liberale burgerij. We moeten handelen om iets te verkrijgen ! Neem een voorbeeld aan de mensen zonder papieren van UDEP ook, en kom uiteindelijk in actie !!! De mensen zonder papieren hebben zich nooit geschaamd om in actie te komen ondanks alle gevaren die hen bedreigen (opsluiting, mishandeling, uitzetting, ).
Vandaag zijn het alleen maar de mensen zonder papieren in België en de andersvaliden in Frankrijk die STRIJDEN voor hun eigen rechten en voor de UWE !! En U ? Wat zal U doen op 17 oktober ?
Wij roepen alle mensen in armoede en hun organisaties op om een platformtekst samen te stellen en een betoging te organiseren op 17 oktober. Wij willen met jullie spreken over de eisen en nodigen U allen uit om ze SAMEN te presenteren op dezelfde dag !!! Met een solidariteitsmanifestatie van alle mensen die in armoede leven, alle zieke of andersvalide mensen die kunnen komen, alle organisaties van mensen zonder papieren, alle individuele uitgeslotenen, alle psychiatrische patiënten, allen die er genoeg van hebben, van de neoliberale politiek
Depuis 1993 les organisations qui luttent contre la pauvreté en Belqique organisent des fêtes et des débats sur la précarité et l exclusion sociale, le droit au logement et les prix montants de l énergie. Ils invitent des politiciens, des ministres, des sénateurs ou des bourgemestres afin d expliquer l injustice de la pauvreté. Et les gens en pauvreté, ils écoutent plein de bonne volonté les promesses vides et vaines pour la centième fois. L année passée, le Réseau Flamand a même incité les gens à mettre des draps par la fenêtre le jour du 17 octobre, pour que les démunis pouvaient s échapper à la pauvreté. Bien sûr, c était symbolique!!! Mais soyons honnêtes, ce nétait QUE symbolique, et on en a marre de leur symbolisme bourgeois, libérale et vide qui nous amenera rien du tout à la fin du voyage.
Le jour du 17 octobre devrait être une journée de résistance et pas de distraction (soyons clairs, on n est pas du tout contre la distraction ou contre des fêtes, mais ça ne peut pas être la SEULE chose organisé par le Réseau Officiel en Wallonie, et SURTOUT PAS sur la Journée internationale pour lélimination de la pauvreté). Il y a un manqué de militantisme en général, et surtout dans les activités organisés par les organizations qui devraient s en occuper.
Le weekend passé (29 mars 2008) il y avait une manifestation de masse à Paris de 30.000 personnes handicappés avec des revenus trop bas qui ont montré leur poing. Ils se sont montrés dans les rues de la capital de la France et ils ont manifesté contre le gouvernement neoliberal de Sarkozy. Pourquoi serait-il impossible de faire une chose pareille en Belgique ? Prenez exemple sur les gens handicapés de la France, ils n ont pas eu peur de se montrer et de crier leur rage contre leur exclusion.
Le Comité pour la Justesse Sociale et le Armoedevakbond appellant à tous ceux qui prétendent lutter contre la pauvreté de faire bouger les choses le 17 octobre et de ne plus se laisser ridiculiser par des activités ludiques, vidées de sens et vendues à la bourgeoisie libérale. Il faut agir pour obtenir. Prenez exemple sur les sans papiers de l UDEP aussi, et agissez finalement !!!! Les sans papiers n ont jamais eu honte de se montrer malgré tous les dangers qui les ménacent (incarcération, maltraitance, expulsion, ).
Aujourdhui se ne sont QUE les sans papiers en Belgique et les handicapés en France qui LUTTENT pour leurs propres droits ET pour les vôtres. Et VOUS ? Qu est-ce que vous ferez le 17 octobre ?
Nous appelons les gens en pauvreté et leurs organisations à rédiger un texte platform et d organiser un manif le jour du 17 octobre. Nous voulons discuter avec vous sur les revendications et nous vous invitons de les présenter TOUS au même jour !!! Avec un manif de solidarité de tous les gens qui vivent en pauvreté, tous les gens malades ou handicapés qui peuvent venir, tous les organisations des sans papiers, tous les gens exclus invididuels, tous les patient(e)s psychiatriques, tous ceux qui en ont marre, de leur politique néolibérale .
