1 MEI - DE STOET DER LEGE PORTEMONNEES - GENT GB DAMPOORT 10.00 u.
Op 1 mei zal het Comité voor Sociale Gerechtigheid in samenwerking met Armoedevakbond deelnemen aan de Stoet der Lege Portemonnees in Gent. Deze Stoet zal vertrekken aan Station Dampoort Gent, om 10.00 u. in de voormiddag, bij de GB die er vlakbij ligt. Na afloop van deze Stoet zal ons Comité samen met enkele andere woordvoerders een gesprek hebben met Anke Hintjens, woordvoerster van het Vlaams Netwerk, een koepelorganisatie van allerlei gesubsidieerde 'liefdadigheidsorganisaties' die nu ook op dezelfde datum als wij (17 oktober - Werelddag van Verzet tegen Extreme Armoede en Uitsluiting) een betoging willen organiseren.
Samen met alle armen wie het aanbelangt, en samen met zoveel mogelijk woordvoerders van organisaties die reeds intekenden bij ons om deel te nemen aan deze betoging op 17 oktober, willen wij met mevr. Hintjens de discussie aangaan. We zouden immers willen dat er meer radicale eisen gesteld zullen worden en dat onze mensen op de slotmanifestatie voldoende spreektijd krijgen om hun eisenpakket aan de aanwezige armen, aangevoerd met bussen uit het hele land, kenbaar te maken en een beetje toe te lichten. Op die manier hopen wij garant te staan voor een ECHTE dag van verzet tegen extreme armoede en uitsluiting.
Wij zijn niet gekant TEGEN de eisen van het Vlaams Netwerk, maar vinden dat deze niet ver genoeg gaan. Daarbij vinden we dat er al veel te veel beloofd is, maar veel te weinig gerealiseerd in de afgelopen jaren. Daarom dat wij denken dat de 17de oktober een dag moet zijn waarop de armen aan het woord komen, en niet zozeer de politici en betaalde professionele krachten uit de welzijnssector. Deze mensen komen immers dagelijks al genoeg aan het woord. De 17de oktober moet en zal een dag worden waarop de armen zelf hun zeg mogen doen. Daarvoor willen wij strijden, want democratie valt niet uit de lucht. Democratische rechten zijn rechten waarvoor mensen bereid zijn op de barricades te staan.
OP 17 OKTOBER 2008 KOMEN DE ARMEN AAN HET WOORD EN ANDERS LIEVER NIEMAND.
Wij nodigen dus iedereen uit om naar het voorbereidende gesprek te komen dat zal plaatsvinden in Gent op 1 mei. Niet in ons belang, maar in uw eigen belang. Wij roepen alle armen en alle organisaties die werkelijk iets inzitten met het probleem van de armoede om die dag op straat te komen met ons, desnoods als een radicale delegatie binnen de betoging van het Vlaams Netwerk, en het woord te nemen om hun eisen en grieven kenbaar te maken. Niet om te wenen en te klagen, maar om duidelijke alternatieven voor te stellen.
Ons bezoek aan Socialisme-weekend van LSP in Brussel
Gedurende het weekend van 5 en 6 april nam iemand van ons Comité deel aan het Socialisme-weekend van de politieke formatie LSP (Linkse Socialistische Partij). Het was een aangenaam weekend, de ontvangst was goed, het eten was lekker en de werkgroepen interessant. Alleen spijtig dat de werkgroep over koopkracht niet doorging omdat een aantal sprekers niet aanwezig waren. Hopelijk zal LSP volgend jaar sprekers kiezen die wel opdagen (hint).
Wat er nog meer positief was aan de bijeenkomst was dat LSP bevestigde dat ze geen reformistische koers zullen varen (zoals PVDA tegenwoordig). LSP blijft in tegenstelling tot zowat alle andere zgn. radicaal-linkse organisaties op marxistisch-leninistisch standpunt staan. En dat deed ons ergens wel plezier, niet omwille van de folklore en de luidkeels gezongen Internationale, maar omdat ook wij vinden dat er nood is aan een duidelijk en compromisloos revolutionair alternatief dat duidelijk stelling neemt tegen het neoliberalisme en zijn lakeien.
Wat misschien ook heel actueel is: de situatie in Tibet en de olympische spelen in China, waarvan de ceremonies tegenwoordig (en terecht) onderbroken en verstoord worden door Tibetaanse manifestanten. China is immers op de verkeerde weg geraakt door het kapitalisme opnieuw in te voeren. De werkgroep met Vincent Kolo was een groot succes en bevestigde alle dingen die we al wisten van onze persoonlijke contacten in China. Vincent Kolo heeft een site die alleen maar over China gaat:
Al met al een boeiend weekend met enkele nieuwe contacten ook. Omdat de mensen uit Nederland zo vriendelijk waren willen we ook hun site hier even plaatsen:
Een absolute aanrader dus, voor al degenen die het revolutionair verlangen om komaf te maken met het (neo)liberalisme nog niet verloren zijn. Tot volgend jaar, als het meezit !!!
Sinds 1993 organiseren de organisaties die in België tegen armoede strijden feesten en debatten over de armoede en de sociale uitsluiting, het recht op wonen en de stijgende energieprijzen. Ze nodigen politici, ministers, senatoren of burgemeesters uit teneinde het onrecht van de armoede uit te leggen. En de mensen in armoede luisteren vol goede wil voor de honderdste keer naar hun ijdele en lege beloftes. Verleden jaar heeft het Vlaams Netwerk de mensen zelfs opgeroepen om een geknoopt laken uit het raam te hangen, opdat de armen hierlangs aan de armoede zouden kunnen ontsnappen. Dat was natuurlijk symbolisch !!! Maar laat ons eerlijk zijn, het was ALLEEN MAAR symbolisch, en we hebben genoeg van hun burgerlijke, liberale en lege symbolieken die ons aan het einde van de rit niets zullen opleveren.
De dag van de 17de oktober zou een dag van verzet en niet van verzet in de zin van ontspanning moeten zijn. (Laat ons duidelijk zijn, we zijn NIET tegen een verzetje of een feestje, maar dat mag niet het ENIGE zijn dat door het Vlaams Netwerk georganiseerd wordt, en VOORAL NIET op de Werelddag van Verzet tegen extreme armoede. Er is een duidelijk gebrek aan militantisme in het algemeen, en vooral in de activiteiten georganiseerd door de organisaties die er zich mee bezig zouden moeten houden.
Verleden weekend (29 maart 2008), vond er in Parijs een massamanifestatie plaats van 30.000 andersvalide mensen met een te veel te laag inkomen die hun vuist getoond hebben. Ze hebben zich vertoond in de straten van de Franse hoofdstad en ze hebben tegen de neoliberale regering van Sarkozy gedemonstreerd. Waarom zou het onmogelijk zijn om iets gelijkaardigs te doen in België ? Neem een voorbeeld aan de andersvalide mensen in Frankrijk, zij hadden geen schrik om zich te vertonen en hun woede over hun sociale uitsluiting uit te schreeuwen.
Het Comité voor Sociale Gerechtigheid en de Armoedevakbond roepen allen op die zich pretenderen bezig te houden met de strijd tegen de armoede om de zaken in beweging te brengen op 17 oktober en zich niet langer belachelijk te laten maken met ludieke activiteiten, die zinloos zijn en verkocht aan de liberale burgerij. We moeten handelen om iets te verkrijgen ! Neem een voorbeeld aan de mensen zonder papieren van UDEP ook, en kom uiteindelijk in actie !!! De mensen zonder papieren hebben zich nooit geschaamd om in actie te komen ondanks alle gevaren die hen bedreigen (opsluiting, mishandeling, uitzetting, ).
Vandaag zijn het alleen maar de mensen zonder papieren in België en de andersvaliden in Frankrijk die STRIJDEN voor hun eigen rechten en voor de UWE !! En U ? Wat zal U doen op 17 oktober ?
Wij roepen alle mensen in armoede en hun organisaties op om een platformtekst samen te stellen en een betoging te organiseren op 17 oktober. Wij willen met jullie spreken over de eisen en nodigen U allen uit om ze SAMEN te presenteren op dezelfde dag !!! Met een solidariteitsmanifestatie van alle mensen die in armoede leven, alle zieke of andersvalide mensen die kunnen komen, alle organisaties van mensen zonder papieren, alle individuele uitgeslotenen, alle psychiatrische patiënten, allen die er genoeg van hebben, van de neoliberale politiek
Depuis 1993 les organisations qui luttent contre la pauvreté en Belqique organisent des fêtes et des débats sur la précarité et l exclusion sociale, le droit au logement et les prix montants de l énergie. Ils invitent des politiciens, des ministres, des sénateurs ou des bourgemestres afin d expliquer l injustice de la pauvreté. Et les gens en pauvreté, ils écoutent plein de bonne volonté les promesses vides et vaines pour la centième fois. L année passée, le Réseau Flamand a même incité les gens à mettre des draps par la fenêtre le jour du 17 octobre, pour que les démunis pouvaient s échapper à la pauvreté. Bien sûr, c était symbolique!!! Mais soyons honnêtes, ce nétait QUE symbolique, et on en a marre de leur symbolisme bourgeois, libérale et vide qui nous amenera rien du tout à la fin du voyage.
Le jour du 17 octobre devrait être une journée de résistance et pas de distraction (soyons clairs, on n est pas du tout contre la distraction ou contre des fêtes, mais ça ne peut pas être la SEULE chose organisé par le Réseau Officiel en Wallonie, et SURTOUT PAS sur la Journée internationale pour lélimination de la pauvreté). Il y a un manqué de militantisme en général, et surtout dans les activités organisés par les organizations qui devraient s en occuper.
Le weekend passé (29 mars 2008) il y avait une manifestation de masse à Paris de 30.000 personnes handicappés avec des revenus trop bas qui ont montré leur poing. Ils se sont montrés dans les rues de la capital de la France et ils ont manifesté contre le gouvernement neoliberal de Sarkozy. Pourquoi serait-il impossible de faire une chose pareille en Belgique ? Prenez exemple sur les gens handicapés de la France, ils n ont pas eu peur de se montrer et de crier leur rage contre leur exclusion.
Le Comité pour la Justesse Sociale et le Armoedevakbond appellant à tous ceux qui prétendent lutter contre la pauvreté de faire bouger les choses le 17 octobre et de ne plus se laisser ridiculiser par des activités ludiques, vidées de sens et vendues à la bourgeoisie libérale. Il faut agir pour obtenir. Prenez exemple sur les sans papiers de l UDEP aussi, et agissez finalement !!!! Les sans papiers n ont jamais eu honte de se montrer malgré tous les dangers qui les ménacent (incarcération, maltraitance, expulsion, ).
Aujourdhui se ne sont QUE les sans papiers en Belgique et les handicapés en France qui LUTTENT pour leurs propres droits ET pour les vôtres. Et VOUS ? Qu est-ce que vous ferez le 17 octobre ?
Nous appelons les gens en pauvreté et leurs organisations à rédiger un texte platform et d organiser un manif le jour du 17 octobre. Nous voulons discuter avec vous sur les revendications et nous vous invitons de les présenter TOUS au même jour !!! Avec un manif de solidarité de tous les gens qui vivent en pauvreté, tous les gens malades ou handicapés qui peuvent venir, tous les organisations des sans papiers, tous les gens exclus invididuels, tous les patient(e)s psychiatriques, tous ceux qui en ont marre, de leur politique néolibérale .
Vrijdagochtend hebben krakers van het Limburgs Anarchistisch Collectief twee Hasseltse herenhuizen aan de Koningin Astridlaan gekraakt. Kort na het middaguur zijn ze daar alweer uitgezet door de politie.
Wij wilden dit leegstaande gebouw uitsluitend gebruiken voor bewoning, zeggen de krakers. Voorlopig was het de bedoeling dat hier twee mensen zouden wonen. Onze volkskeuken blijft intussen bestaan in ons kraakpand aan de Helipoststraat in Runkst. Aan het pand langs de Astridlaan wapperde de spreuk Leegstand & Woningnood, lijkt u dat niet idioot?. Niet voor lang echter want rond 13.00 u. greep de Hasseltse politie in. De bewoners werden uit het gebouw gedreven. We zijn daar heel consequent in als de eigenaars ons dat vragen, stelt burgemeester Herman Reynders. In dit geval gaat de Hasseltse Huisvestingsmaatschappij hier een sociaal project realiseren. Wij nemen als stad liever op die manier maatregelen om bewoning voor iedereen mogelijk te maken.
Een halve dag hielden de krakers het vol in het kraakpand. Kort na het middaguur werden ze al door de politie weggejaagd. Daarvoor waren ze op het dak gekropen.
Bron: Het Belang van Limburg, zaterdag 29 en zondag 30 maart 2008.
Honderd bezetters in Begijnhofkerk vragen uw steun
Sinds 17 maart bezetten een hondertal mensen zonder papieren opnieuw de Brusselse Begijnhofkerk. De actievoerders blijven ijveren voor regularistatie. Van de nieuwe regering vragen ze een duidelijk wettelijke regeling en de sluiting van alle gesloten asielcentra.
De bezetters, waaronder 15 vrouwen, houden stand ondanks de winterkou en de verbouwingen in de kerk. Vrouwen met kinderen blijven er nu niet slapen vanwege de kou. CSLP roept iedereen op om steun te verlenen op elk mogelijk gebied.
Mededeling UDEP Brussel 22 maart 2008 - Wat NA de cirkels der Stilte ?
Aan onze beste vrienden en vriendinnen en VRIENDEN van de Cirkels der Stilte,
Velen onder ons vragen of we de Cirkels der Stilte moeten voortzetten na het Regeringsakkoord. Een vergadering donderdag (na een ontmoeting met cdH en PS), heeft de situatie geëvalueerd.
1. Onze overwinning (van ons allen) is dat we erkenning verkregen hebben voor het principe dat een vreemdeling die in België leeft en wiens leven zich hier dagelijks afspeelt, erkend zou worden als een persoon die het recht heeft om hier legaal te verblijven.
2. Niets is verworven, niets is vastgelegd, niets is gefixeerd ! De manier waarop het akkoord zal worden toegepast kan van vandaag op morgen gevarieerd worden. Zeker met een rechtse meerderheid zal alles afhangen van de krachtsverhouding en de mobilisatie, zo zei Philippe Moureaux die het akkoord onderhandeld heeft voor de PS.
CONCLUSIE:
a. Onze mobilisatie zal een totale mobilisatie blijven tot op het moment dat de engagementen die in het akkoord vermeld staan effectief en rechtvaardig zullen worden uitgevoerd.
b. Wij nodigen de buurman, de buurvrouw, de talrijke ondersteuners en sympathisanten, uit om te vergaderen (in plaats van cirkels te organiseren) en de situatie grondig te analyseren en samen vooral de eisen m.b.t dit akkoord en de acties over de noodzaak van dringende uitvoering ervan op punt te stellen en uit te voeren. Wij stellen voor om allen samen te komen binnen een maand om misschien een nationale actie te programmeren.
Het akkoord werd reeds hard bekritiseerd door Vie féminine, Ecolo, ROM, UDEP zelf enz Talrijk zijn degenen die er grote kanttekeningen bij plaatsen, zelfs indien men zich verheugt over deze overwinning van de solidariteit op de uitsluiting. Laten we nu niet hetgeen er met zoveel pijn en moeite werd opgebouwd weer verloren laten gaan. De hoop is nu zeer groot !!
Volgens de PS zal de onafhankelijke regularisatiecommissie, ALS ze al geïnstalleerd zal worden, niet noodzakelijk positief zijn voor de mensen zonder papieren, aangezien de leden die deze commissie zullen samenstellen proportioneel gekozen zullen worden volgens de verkiezingsuitslagen. Meer nog, men zal minstens anderhalf jaar moeten wachten. En dat is voor de mensen zonder papieren gewoon ondenkbaar (ze wachten al zo lang).
Wij houden eraan om u ALLEN te feliciteren en u oprecht te bedanken, dat de toekomst U mag bewaren en dat de burgers die jullie zijn en die jullie hebben doen geboren worden nog mogen toenemen !!
Wie is de burger (citoyen) ? Aristoteles zei al: De burger is iemand die in staat is te regeren en geregeerd te worden. Er zijn miljoenen burgers. Waarom zouden zij niet in staat zijn te regeren? Omdat heel het politieke leven er juist op gericht is om het hen af te leren en om de mensen ervan te overtuigen dat er experten bestaan aan wie men de staatszaken moet toevertrouwen. Er bestaat een anti-politieke opvoeding, en terwijl de mensen eraan gewoon zouden moeten worden om allerlei soorten verantwoordelijkheden op zich te nemen, initiatieven te nemen, enz worden zij ertoe gebracht de algemene stroom te volgen en te stemmen voor meningen die anderen hen voorleggen. En zoals de mensen geen idioten zijn, is het resultaat dat zij minder en minder geloven en cynisch worden (citaat: Cornelios Castoriadis).
Verslagje van ons bezoek aan het klooster op 21 maart 2008:
Op 21 maart gingen enkele leden van het Comité voor Sociale Gerechtigheid in samenwerking met Armoedevakbond poolshoogte nemen in het pand op de Ploegstraat 27 in Antwerpen, een pand dat tegenwoordig eigendom is van de provincie Antwerpen. De provincie heeft volgens eigen zeggen de intentie om het project te steunen, maar er zijn nog geen concrete garanties of afspraken. Het Daklozenaktiekomitee plant verschillende activiteiten in het klooster. Volgens hun woordvoerder Philippe De Craene zal er op termijn een volxkeuken georganiseerd worden en ook nachtopvang voor een tiental daklozen. Het klooster is immers enorm groot en heeft een honderdtal kamers, maar het grootste deel daarvan is voorlopig niet bewoonbaar en er dienen eerst renovatiewerken te gebeuren teneinde het aantal mensen die gebruik kunnen maken van nachtopvang gevoelig uit te breiden. Budgetten hiervoor ontbreken echter nog en de gesprekken met de provincie dienen voortgezet te worden. Er zijn nog geen concrete beslissingen genomen, aangezien de onderhandelingen en vergaderingen hieromtrent nog niet zijn afgerond.
De activiteit was een groot succes. Er waren een 50-tal gedreven aanwezigen en een aantal woordvoerders deden de uitleg. De eerste die aan het woord kwam bij de voorstelling van het project was Koen Calliauw. Hij gaf een overzicht van voorbije acties van het DAK (dit is hun vierde pand) en gaf wat duiding rond de weg die we dienden te bewandelen. Hij wees erop dat dit het vierde pand was dat door het DAK zou worden bezet en weidde wat uit over de belevenissen rond het Badhuis, een vorige bezetting van het DAK.
De tweede woordvoerder was Joseph van het Gemeenschappelijk Daklozenfront/Front Commun des S.D.F. uit Brussel. Hij legde de nadruk op de nood aan solidariteit over de taalgrenzen heen. Hij zag er ook de zin van in om verschillende initiatieven aan elkaar te koppelen en zo te komen tot een netwerk van bezettingen over het gehele land om de druk op de politiek te vergroten. Opvallend aan de toespraak van Joseph was ook dat hij gebruik makend van de ervaringen van de Waterloolaan 103 en de daaropvolgende gebeurtenissen in Brussel een aantal praktische raadgevingen bracht naar de Antwerpse activisten toe. Hij riep de jongeren op om zich actief en gemotiveerd in te zetten om ook dit Antwerps initiatief tot een succes te kunnen maken. Hij pleitte voor de invoering van een Charter voor de bewoners van het pand om de hygiëne te bevorderen (wat een goede indruk geeft als men senatoren, andere politici en pers uitnodigt om verslaggeving te doen rond het initiatief. Joseph benadrukte daarbij nog dat de Antwerpse activisten zeer zeker NIET de weg moesten volgen die een tijdlang bewandeld is geweest bij de bezetting van het jezuïetenklooster aan de Botanique, m.a.w. door nadruk te leggen op het patrimonium en de culturele waarde ervan. Hij heeft immers zelf indertijd met de aartsbisschop discussies hierover aangegaan. De enige juiste weg is volgens hem om de nadruk te blijven leggen op het RECHT OP WONEN, ongeacht het feit dat er misschien nog andere elementen naar voren gebracht kunnen worden die door de situatie ingegeven worden. Het recht op wonen en het onrecht van de armoede dienen voor het Gemeenschappelijk Daklozenfront voorop gesteld te worden.
Plots werd ik zelf als woordvoerder van het Comité voor Sociale Gerechtigheid en Armoedevakbond naar voren geroepen om als derde het woord te voeren, steunende op de opgedane ervaringen met het Ministerie van Wooncrisis en de bezettingen die eraan vooraf gingen. Er werd van mij een uitleg verwacht over de gebeurtenissen van het afgelopen jaar in Brussel, meer bepaald over het succes van het Ministerie van Wooncrisis dat zich nu bevindt op de Koningsstraat 123 in Brussel. Ik heb hier een korte historiek van gegeven. Ondanks het feit dat dit een beetje onverwacht was en dat ik niet zo goed voorbereid was kreeg ik een groot applaus en tal van felicitaties voor mijn uitleg. Dat had ook alles te maken met de oproepen die ik deed om nog meer van dit soort acties te houden doorheen het gehele land teneinde de druk op de politiek te kunnen verhogen. Eveneens heb ik gewezen op het belang van samenwerking met de mensen zonder papieren, vooral in die zin dat de Belgische armen aan hun acties en gedrevenheid een voorbeeld zouden moeten nemen. Er bevinden zich in ons land naar schatting tussen de 100.000 en 150.000 mensen zonder papieren. hun vereniging UDEP houdt wekelijks betogingen en acties en ze gaan van de ene bezetting naar de andere. Hoe kan het dan dat de 1.5 miljoen Belgische armen nog niet aan 1/10 van hun inzet geraken en tot dusver weinig tot geen resultaat boeken ?
De vierde spreker was Philippe De Craene zelf, die een briefing gaf over de actuele stand van zaken wat betreft het klooster. Hij benadrukte daarbij dat we niet voorbarig moeten zijn en nog geen conclusies kunnen trekken. Er dient nog heel veel werk te gebeuren. Er zijn tal van vrijwilligers nodig.
Het vegetarisch eten dat de volxkeuken gisteren produceerde was alleszins om er je vingers bij af te likken (een soort pasta met champignonsaus en groenten) en ook de bar was reeds geopend. Tot laat in de avond hebben we de discussies met mensen onderling voortgezet om te kijken welke banden er in de nabije toekomst gesmeed kunnen worden om deze actie(s), die zich dienen uit te breiden als een olievlek in de strijd tegen de mensonwaardige ideologie van het liberalisme, met succes te kunnen voeren.
Het migratieakkoord is onvoldoende en zal de willekeur niet wegnemen.
De vereniging ROM - Recht Op Migratie, kan het regeerakkoord niet onderschrijven. Het blijft op belangrijke punten vaag, het formuleert verschillende intenties maar er is geen enkele garantie voor de goede afloop.
Tegenover vroeger kunnen we enkele kleine verbeteringen vaststellen. We denken dan aan de regularisatie omwille van een "lange duur van procedure" die naar 4 en 5 jaar wordt gebracht met inbegrip van de procedure voor de Raad van State en van de regularisatieprocedure art 9. Dit zal opnieuw een aantal mensen een verblijfsvergunning bezorgen. Misschien zullen nog enkele duizenden kunnen genieten van een regularisatie omdat ze een werkaanbod hebben. Nog afwachten hoe beide punten in de praktijk zullen worden gebracht.
Negatief blijft het feit dat er geen duidelijke criteria zijn afgesproken voor een algemene regularisatie. De huidige criteria en de beloften van een omzendbrief en van een eventuele commissie geeft geen enkele garantie.
Wat een " effectief terugkeer- en verwijderingsbeleid " inhoudt weten we ondertussen. Duizenden vluchtelingen hebben dit al kunnen ondervinden. Alleen een vrijwillige terugkeer is voor ons mogelijk en dan nog onder goede begeleiding.
De Vreemdelingenwet voorziet een beperking van opsluiting tot 2 maanden en de regering wil dit strikt toepassen. Wij geloven niet dat opsluiten, hoe kort ook, een oplossing is. Iemand in een gevangenis opsluiten en hem van zijn vrijheid beroven kan alleen in uiterste gevallen om de gemeenschap te beschermen. Hier is dit niet het geval aangezien de vluchtelingen worden opgesloten enkel en alleen omdat ze de juiste papieren niet kunnen voorleggen. Ook alternatieve opsluitingen voor gezinnen met kinderen kan volgens ons niet en andere oplossingen vinden we niet terug in het regeerakkoord.
Het akkoord geeft geen enkele garantie dat de willekeur in het migratiebeleid zal verdwijnen, integendeel. We hebben het gevoel dat ook na dit akkoord de regularisaties, de gevangenneming en de deportatie van vluchtelingen even willekeurig zullen verlopen als nu.
Migratie blijft voor ons een recht zoals het voorzien is in de verklaring van de mensenrechten van de VN. De regering en het parlement moeten daarom niet zoeken hoe ze dat recht kunnen beperken maar wel hoe ze dat recht op migratie in de praktijk kan brengen en in goede banen kan leiden binnen een Europese context.
Om die reden zijn we voor een algemene regularisatie en voor de afschaffing van de gesloten asielcentra. We zijn tegen de gevangenneming en tegen de deportatie van vluchtelingen. Ook na de toepassing van het regeerakkoord zullen we om die reden onze stem blijven verheffen. We zullen actie blijven voeren voor de tienduizenden mensen zonder papieren die worden gevangen genomen of uit de boot zullen vallen en die verplicht worden om verder te leven in de illegaliteit. Deze zwakke groep in onze samenleving heeft het recht op een menswaardig bestaan.
De meesten onder jullie hebben waarschijnlijk al kennis genomen van het onderdeel migratie dat opgenomen is in de nieuwe regeringsverklaring.Indien dat niet het geval zou zijn, kunt U de tekst hier online vinden: .http://www.bloggen.be/comite_voor_sociale_gerechtigheid/ , onder de hier volgende reactie van UDEP-Brussel, die we meteen ook voor U vertaald hebben.
Reactie UDEP-Brussel:
Het akkoord, zelfs als het positief mag lijken, blijft vaag en is geen GARANTIE, het zijn voor het grootste deelzeer vage intentieverklaringen die de regering concreet aan geen enkele effectieve maatregel binden, dus laten we hiermee goed oppassen.Er zijn geen vaste criteria, noch een agenda en het merendeel van de toepassingscriteria blijft nog nader te bepalen.Nochtans, wanneer we naar de oriëntatie van het akkoord kijken, ziet men dat de solidariteit en de brede protestbeweging van delaatste jaren vandaag toch hun vruchten hebben afgeworpen.
Wij, UDEP, zullen dus voortgaan met mobiliseren voor al onze acties tot de effectieve toepassing van de maatregelen en de evaluatie die we samen zullen maken.Bovendien is er aan een heel aantal van onze eisen, zoals op het vlak van de opsluiting van vreemdelingen met als enige reden hun administratieve situatie, de vernederende en onmenselijke behandeling, niet tegemoetgekomen en ook deze etappe zal onze vastbeslotenheid niet verminderen.
Wij gaan door met strijden voor de gelijkheid die wij als een te verdedigen fundamentele waarde beschouwen zonder dewelke onze samenlevingen niet volledig menselijk kunnen zijn.
REGERINGSAKKOORD van de regering LETERME (PS, cdH, CD&V, VLD, MR)
1)(economische) KOOPMANSREGULARISATIE
OPGELET: Dit is een uitzonderlijke maatregel en de voorwaarden zijn nog helemaal niet vastgelegd.
Voor allen die in België zijn sinds 31 maart 2007 EN die een zeker werkaanbod hebben.
Voor de zelfstandigen, zij hebben zes maanden tijd om het te worden (met alle daarbij horende moeilijkheden).
2)Voor de illegalen en de Duurzame Banden
Voor diegenen die niet in een asielprocedure zitten en voor hen die nooit een dossier hebben ingediend.
OPGELET: Hoe lang men in het land moet zijn daarvoor is nog niet nader bepaald. De duurzame banden zijn omgezet in duurzame lokale verankering
De duurzame banden zouden een motief gaan vormen voor de regularisatie op DRINGENDE HUMANITAIRE GRONDEN, dus een uitzonderingstoestand (in het kader van de wet op de toegang tot het grondgebied, het verblijf, 9bis, bvb. artikel 9.3.)
Wat verstaat men precies onder duurzame banden??
-Men moet met werken zijn brood verdienen, of toch tenminste al gewerkt hebben, kunnen aantonen dat men werkwillig is of dat men een werkaanbieding heeft voor een knelpuntberoep, kwalificaties hebben,
-Eén der nationale talen spreken.
-Schoolgaande kinderen hebben.
Een onafhankelijke commissie zou de aanvragen moeten onderzoeken nadat het werk van de minister werd geëvalueerd.We weten dus niet wanneer, noch hoe deze maatregelen ten uitvoer zullen worden gebracht.
Voor de asielzoekers:
-werkvergunning 6 maanden na het indienenvan de asielaanvraag.
-Regularisatie voor de LANGE ASIELPROCEDURES (drie jaar voor families met kinderen en vier jaar voor alleenstaanden).
-Voor degenen die een procedure hebben lopen bij de Raad van State (en art.9.3) en deze bij de lange procedure rekenen, moet men vier of vijf jaar tellen ?
Gesloten centra en opvoering vanhet aantal uitzettingen
De strijd is hier ver van gewonnen, men heeft geen afschaffing van de gesloten centra op het oog, de opsluiting zal alleen beperkt worden tot drie maanden.Een speciale gevangenis zal voorzien worden voor de kinderen van de vreemdelingen.
Het geheel is niet doorzichtiger of transparanter geworden en de criminalisering van de vreemdelingen gaat gewoon verder.
De beperking van de opsluiting tot drie maanden (sic, de verklaring vermeldt 'twee' maanden) doet op wrede wijze denken aan Frankrijk waar men in een handomdraai mensen uitzet en waar pogingen om in beroep te gaan zeer moeilijk worden gemaakt.
De regering neemt het bovendien op zich om alle nodige middelen op tafel te leggen teneinde de bevelen om het grondgebied te verlaten effectief en snel te kunnen toepassen.
Regeerakkoord gesloten door de onderhandelaars van CD&V, MR, PS, Open Vld en cdH
18-3-2008
10. Migratie
- De regering voert een humaan, evenwichtig en kordaat migratiebeleid dat rekening houdt met het inburgerings en integratiebeleid van de gemeenschappen. - In overleg met de gewesten en de sociale partners voert de regering op korte termijn een mogelijkheid van economische migratie in, rekening houdend met de huidige reserves op de arbeidsmarkt en de effecten van de nakende opheffing van de beperkingen op het vrij verkeer van werknemers van de nieuwe EU-lidstaten. Tegelijk zal ze bepalen onder welke voorwaarden mensen die ten minste sedert 31 maart 2007 duurzaam op het grondgebied verblijven en een vaststaand werkaanbod hebben, het statuut van zelfstandigen verwerven of dit binnen een periode van 6 maanden kunnen bewijzen uitzonderlijk een arbeidsvergunning en daaraan verbonden verblijftitel kunnen verwerven. - De regering zal de voorwaarden m.b.t. gezinshereniging en gezinsvorming harmoniseren, meer in het bijzonder inzake het bewijs van regelmatige en voldoende inkomsten, zodat deze gezinnen autonoom, duurzaam en op voldoende wijze in hun levensonderhoud kunnen voorzien. - De regering waakt erover dat de nieuwe asielwet correct wordt uitgevoerd en dat de doelstellingen ervan worden gerealiseerd: snelle afhandeling van de procedures met eerbied voor de rechten van asielzoekers en effectieve uitvoering van de beslissingen. Ze zal asielzoekers 6 maanden na het indienen van hun asielaanvraag toegang geven tot de arbeidsmarkt. - De regering voorziet in een procedure tot toekenning van het statuut voor staatlozen door het Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen. De erkenning als staatloze heeft in principe een (tijdelijk) verblijfsrecht tot gevolg. - De regering opteert voor een regularisatiebeleid op individuele basis. - De regularisatiecriteria m.b.t. de buitengewone omstandigheden zullen worden verduidelijkt in een omzendbrief (langdurige procedure, ziekte en een prangende humanitaire situatie, met inbegrip van de duurzame lokale verankering). Het criterium m.b.t. de langdurige procedure zoals tot nog toe toegepast hield enkel rekening met een asielprocedure van 3 jaar (met kinderen) of 4 jaar (zonder kinderen). Dit breiden we uit naar 4 of 5 jaar in procedure waarbij de Raad van State en/of art. 9,3 oude vreemdelingenwet volgend op een asielprocedure wordt meegerekend. - Bij de beoordeling van de prangende humanitaire situatie op grond van duurzame lokale verankering kan rekening worden gehouden met het advies van de lokale besturen of een daartoe erkende dienst m.b.t. de kennis van één van de landstalen, schoolloopbaan en inburgering van de kinderen, werkverleden en werkbereidheid, beschikken over de kwalificaties of competenties afgestemd op het arbeidsaanbod, o.m. inzake knelpuntberoepen, uitzicht hebben op werk en/of de mogelijkheid hebben om in het eigen levensonderhoud te voorzien. In elk van voormelde gevallen wordt nagegaan of betrokkene geen gevaar betekent voor de veiligheid en openbare orde. - Op grond van recente wetenschappelijke studies, onderzoekt en beslist de regering op korte termijn over de wenselijkheid om een onafhankelijke commissie te belasten met de exclusieve bevoegdheid om te beslissen over regularisatie- aanvragen, op grond van de gepreciseerde criteria. In de tussentijd zal worden nagegaan op welke wijze Binnenlandse Zaken deze criteria in concreto toepast. - Wat de dringende medische hulp betreft, zal de regering toezien op de uniformisering van de toepassing van de regelgeving, zonder afbreuk te doen aan de therapeutische autonomie van de arts ter zake. - De regering zal een effectief terugkeer- en verwijderingsbeleid voeren ten aanzien van vreemdelingen die geen verblijfsrecht krijgen. Zij zal voorrang geven aan de vrijwillige en zelfstandige terugkeer of verwijdering. Waar nodig, zal dit gebeuren in het kader van de begeleidingsprogrammas voor vrijwillige terugkeer waarvoor, indien noodzakelijk, de middelen zullen worden versterkt. In geval de voorgaande fasen mislukken, zal worden overgegaan tot verplichte en humane gedwongen terugkeer. - In een protocolakkoord regelt de regering de medewerking van de burgemeesters en zonechefs, m.n. ter precisering van de regels inzake de begeleiding en verwijdering van illegale migranten. - De wettelijke beperking van opsluiting tot 2 maanden voorzien in art. 29 van de Vreemdelingenwet zal strikt worden toegepast. De mogelijkheid om deze periode te verlengen zal zeer uitzonderlijk worden toegepast en moet beperkt blijven tot het geval dat een effectieve verwijdering binnen een redelijke (dat wil zeggen een korte) termijn nog steeds mogelijk is. - De regering zet alternatieven op voor het opsluiten van gezinnen met minderjarige kinderen in gesloten centra op basis van o.m. de studie van Sum research. De regering investeert in specifieke opvangmogelijkheden die zich onderscheiden van de huidige gesloten centra voor gezinnen met kinderen die wachten op hun uitwijzing. Binnen dat kader, uitzonderlijk en voor een korte periode, kunnen ouders worden onderworpen aan sommige vrijheidsbeperkende maatregelen. - In de mate van het mogelijke kunnen hun kinderen onderwijs genieten op een school. Wanneer gezinnen met kinderen uitzonderlijk moeten worden opgevangen in gesloten centra kort voor de repatriëring of bij manifeste onwil, dient dit te gebeuren voor de kortst mogelijke duur en in de best mogelijke omkadering. Gezinnen en mensen die niet verwijderbaar zijn, worden niet opgesloten - De nationaliteitsverwerving zal worden geobjectiveerd en migratieneutraler gemaakt, zodat alleen personen ingeschreven in het rijks of vreemdelingenregister de nationaliteit kunnen verwerven. Voor het overige blijft de verwerving van de nationaliteit door nationaliteitsverklaring ongewijzigd. De verwerving van de nationaliteit via naturalisatie zal eveneens worden gekoppeld aan voorwaarden inzake een verblijfrecht van onbepaalde duur, een voorafgaand ononderbroken wettelijk verblijf van 5 jaar en een bewijs van integratiebereidheid dat o.m. kan worden geleverd via de lokale overheid of erkende diensten. ******** dinsdag 18 maart 2008 om15 u.
Jongeren zijn noch parasieten, noch schadelijk voor onze samenleving!
Deze petitie heeft als duidelijk doel om op Belgisch en Europees grondgebied het anti-jongerensysteem Mosquito te laten verbieden. Deze commerciële apparatuur wordt geproduceerd door een Engelse onderneming en dient om ongewenste adolescenten weg te jagen door een onverdraaglijk geluid te verspreiden dat alleen de jongeren kunnen horen. (zie uitgave van de krant Le Soir van dinsdag 4 maart 2008. 3500 van deze Mosquito-installaties zouden al geïnstalleerd zijn in Groot-Brittannië!!!
De vzw Territoire de la Mémoire, een centrum van opvoeding tot tolerantie en verzet, verklaart vandaag dat de commercialisering van zulk een anti-jongeren middel dichtbij de meest cynische fascistische ideeën ligt.
Een samenleving die schrik heeft voor haar eigen jeugd tot op het punt dat men de geestelijke en lichamelijke marteling van jongeren goedkeurt is een samenleving die ziek en neurotisch is en die op de afgrond afstevent. Apart van alle technische vragen en of het een middel is dat schade toebrengt aan de volksgezondheid, is het Mosquito-systeem volledig tegen de meest fundamentele mensenrechten. Wij mogen dat niet accepteren!
Alleen een politiek zijn die gericht is op opvoeding en begeleiding kan een antwoord bieden op jeugddelinquentie.
Laat ons aan de toekomst bouwen en NOOIT wanhopen in de jeugd!
In de herfst van 2006 kwamen drie Brusselse verenigingen samen om na te denken over een gezamenlijke actie. Deze organisaties waren:
- 321 Logement, de bezetters van het Hotel Tagawa, omdat ze wisten dat ze uit het hotel zouden worden gezet en ze elders hun sociaal project en collectief wonen verder wilden zetten.
- Chez Nous/Bij Ons, een inloopcentrum voor daklozen dat vanuit de positieve ervaring an de bezetting van de Waterloolaan 103 een gelijkaardig project wou opzetten, met extra aandacht voor daklozen en mensen met een laag inkomen.
- De Brusselse Bond voor het Recht op Wonen (RBDH/BBRoW), die gemerkt had dat in Parijs een aantal organisaties, via een bezettingsactie, er in geslaagd waren om huisvesting op de politieke agenda te krijgen.
Tijdens de maanden van voorbereiding leerden de drie organisaties elkaar beter kennen. Hoewel ze in grote lijnen met dezelfde dingen bezig waren lagen hun visie en strategie soms uit mekaar. Tijdens die maanden werd er aan een gemeenschappelijk charter gewerkt en nagedacht over een strategie. Dit leidde tot het idee van het Ministerie van Wooncrisis, naar analogie met initiatieven in Parijs en andere Franse steden.
Het Belgische Ministerie van Wooncrisis is ontstaan tijdens de bezetting van het dé Gesù-klooster te Brussel (1 april 2007).
Na de uitzetting ui het klooster hebben een zestigtal personen zich op 25 mei 2007 in een bureelgebouw gevestigd, op de Koningsstraat 123. De eigenaar van dit complex, het Waalse Gewest, wordt als openbare overheid geacht het Recht op wonen (art. 23 van de Grondwet) te garanderen. Het Gewest heeft een conventie van precaire bezetting afgesloten met de bewoners. Het project in de 123 is een laboratorium voor solidair samenwonen. Een aantal verenigingen ondersteunt het initiatief en het collectief van de bewoners van de 123 heeft besloten zich aan te sluiten bij het Ministerie van de Wooncrisis.
De vzw 123 woningen maakte een aantal initiatieven mogelijk: een avond van politieke interpellaties, enkele dagen voor de verkiezingen van juni 2007 en daaropvolgend vijf avonden waarop initiateiven uit Vlaanderen, Wallonië, Brussel en Parijs zich kwamen voorstellen en in discussie gingen met de aanwezigen. En op 16 februari opende de 123 zijn deuren voor het forum van het Ministerie van de Wooncrisis, een forum over het recht op wonen dat veel succes kende.
De manier van werken is een voorproef van wat het Ministerie kan worden:
- Een aantal mensen, ondersteund door verenigingen, lanceren een actie die voor een zestigtal personen van het recht op wonen een realiteit maakt. Zij werken aan hun project zonder dat een algemeen akkoord of een consensus binnen het Ministerie nodig is. De actie wordt zelfs niet noodzakelijk gevoerd in naam van het Ministerie.
- Het bestaan van het Ministerie maakt het echter mogelijk allerlei vormen van solidariteit met het initiatief te ontwikkelen en de uitwisseling van ideeën en ervaringen de vrije loop te laten.
- De actie zelf, de solidariteit die ontstaat en de uitwisselingen daarrond betekenen op zichzelf een politieke druk, al was het maar omdat mensen zich organiseren om het Recht op Wonen waar te maken, daar waar de politiek er niet in slaagt.
- Deze politieke druk betekent geen concurrentie maar een p lus voor het lobby-werk van de federaties in de drie Gewesten.
- Een andere mogelijkheid bestaat erin dat het Ministerie de eisen op de politieke agenda brengt, ofwel als Ministerie zelf ofwel door de actie van deelnemers aan het Ministerie te steunen.
Het Ministerie vandaag:
Vandaag ontwikkelt het netwerk Ministerie van de Wooncrisis zich in Wallonië, in Vlaanderen en te Brussel en wordt de basis gelegd voor contacten in het buitenland.
We willen helemaal geen nieuwe federatie voor het recht op wonen uitbouwen, naast de bestaande zoals Solidarités Nouvelles, het Vlaams Overleg Bewonersbelangen (VOB) of de Brusselse Bond voor het Recht op Wonen (BBRoW RBDH). De bedoeling is de individuen en verenigingen van het netwerk de gelegenheid te geven informatie en ervaringen uit te wisselen die hen in staat stellen
- Ofwel initiatieven te nemen die het Recht op Wonen concreet realiseren.
- Ofwel de politieke wereld op een originele manier te interpelleren.
- Ofwel BEIDE te doen.
Om actie te voeren moet niet gewacht worden op de steun of het akkoord van elke deelnemer aan het netwerk. Van zodra enkele leden akkoord gaan om iets samen te ondernemen, kunnen ze dat ook doen. Het Ministerie geeft een bepaald kader, maakt uitwisselingen en gemeenschappelijke actie mogelijk en geeft een klankbord aan de acties en de verzuchtingen.
Het Ministerie in enkele punten:
- Een actief en inter-actief netwerk zijn, dat is de bedoeling van het Ministerie van de Wooncrisis. Daarbij zijn soepelheid en originaliteit twee sleutelwoorden. Geen federatie, geen koepel, wel een knooppunt dat het mogelijk maakt ervaringen uit te wisselen, concrete acties en initiatieven te organiseren, evenals brede solidariteit en een originele en efficiënte politieke druk.
- Het Ministerie van Wooncrisis pakt de woonproblematiek aan. De strijd voor het Recht op Wonen is een volwaardig onderdeel van de strijd tegen de sociale uitsluiting.
- Het Ministerie van Wooncrisis heeft het Recht op Wonen vertaald in een charter met enkele welbepaalde eisen (zie volgende vier puntjes).
- De strijd tegen de leegstand, onder meer door het recht op bezetting.
- Verdubbeling van het aantal sociale woningen.
- Controle van de huurprijzen en een huurtoelage
- De erkenning van de initiatieven van solidair wonen.
Dit geheel van eisen is een charter dat verder uitgewerkt kan worden.
- De acties en initiatieven moeten niet noodzakelijk gevoerd worden in nam van het Ministerie, omdat we geen omslachtige beslissingsmechanismen in het leven willen roepen en een inhoudsloze consensus willen vermijden. Een actie in naam van het Ministerie blijft mogelijk maar twee of drie deelnemers aan het Ministerie kunnen ook een initiatief nemen en daarbij vermelden dat ze deel uitmaken van het netwerk Ministerie.
- Individuen, groepen, verenigingen, coördinaties, iedereen kan deelnemen aan het Ministerie. Wie vindt dat deze tekst perspectieven biedt en mee wil, maakt eigenlijk al deel uit van het Ministerie van de Wooncrisis. We vragen alleen dat zij hun band met het Ministerie vermelden bij hun acties en publieke initiatieven.
- Het Ministerie is interregionaal, meertalig en onderhoudt internationale contacten.
- Het Ministerie werkt lokaal en globaal.
- Het Ministerie van de Wooncrisis organiseert regelmatig een algemene vergadering. Dit moet alle deelnemers in staat stellen actievoorstellen te doen, vragen te stellen, hun initiatieven voor te stellen en deel te nemen aan een intense brainstorming op basis van ervaringen en ideeën. NOTA: Volgende algemene vergadering zal plaatsvinden op zaterdag 26 april 2008.
Verklaring van het Ministerie van de Wooncrisis
In België en in het bijzonder in Brussel en de grote steden heerst een wooncrisis zonder voorgaande. Alsmaar meer mensen moeten het stellen met een ongezonde, onaangepaste, te dure woning. Alsmaar meer mensen komen op straat terecht. Nochtans, in ieder politiek programma of beleidsverklaring staat de woonproblematiek bovenaan. Het recht op wonen is opgenomen in de Belgische Grondwet. Alleen, daar blijft het bij.
Jammerend staan onze beleidsmakers toe te kijken, alsof het om een natuurramp gaat, met desastreuze gevolgen, maar onbedwingbaar. In het beste geval houden ze zich bezig met maatregelen die de ergste gevolgen van de wooncrisis moeten repareren: noodopvang, bedden voor de daklozen in de legerkazernes wanneer het vriest,
Er moeten dringend echte oplossingen voor de wooncrisis komen die vooral het probleem van de té dure huurprijzen aanpakken. Daarom hebben we het Ministerie van Wooncrisis opgericht. Onze eisen zijn de volgende:
1. Aanpak van de leegstand
Nog altijd staan er teveel gebouwen leeg. De Wet Onkelinx en het openbaar beheersrecht geven aan openbare besturen nochtans de mogelijkheid om leegstaande panden op te eisen. Maar die mogelijkheden worden nauwelijks gebruikt. Als de overheid het niet kan, dan moeten de burgers het maar doen. Daarom ijvert het Ministerie van de Wooncrisis voor een wet die het voor burgers mogelijk maakt om een woning die al meer dan een jaar leegstaat, te bewonen. Verdubbeling van het aantal sociale woningen. Maar 7 procent van alle woningen in België zijn sociale huurwoningen. Dat is veel minder dan in onze buurlanden Nederland (35%), Frankrijk (17%) of Groot-Brittannië (21%). De bouw van 100.000 bijkomende sociale woningen op korte termijn moet de ergste nood aan betaalbare woningen opvangen. Daarom engageren we ons om met het Ministerie van de Wooncrisis druk uit te oefenen op de overheid zodat ze de nodige sociale woningen bouwen.
Controle van de huurprijzen
De huurprijzen zijn veel te duur geworden. Nog even en alleen de rijken kunnen het zich nog permitteren om deftig te wonen. De prijsstijging die nu al bijna tien jaar gestaag doorgaat moet onmiddellijk gestopt worden. Daarom ijveren we met het Ministerie van de Wooncrisis voor een onmiddellijke controle op de huurprijzen. Zoals de huisvestingscode de kwaliteit van de woningen regelt, zo moet er ook een code komen die de prijzen regelt. Fiscale maatregelen moeten dat systeem ondersteunen: eigenaars die een correcte prijs vragen worden beloond met een belastingverlaging, wie te veel vraagt moet hogere belastingen betalen. Paritaire huurprijscommissies moeten toezien op de naleving van de correcte prijzen.
Invoering van een huurtoelage met huurprijscontrole
Voor de armste bewoners zal zelfs een controle van de huurprijzen niet volstaan. Aan het huidige niveau zijn de privé-woningen al lang onbetaalbaar voor wie moet leven van een leefloon, werkloosheidsuitkering, klein pensioen of minimumloon. Daarom ijvert het Ministerie van de Wooncrisis voor een huurtoelage voor deze mensen, een premie die hen in staat moet stellen om de huur te betalen. Dit is een tijdelijke maatregel. Als de huurprijzen opnieuw een aanvaardbaar niveau zouden bereikt hebben, of wanneer er voldoende sociale woningen gebouwd zijn, kan de premie terug worden afgeschaft.
Erkenning van solidaire woonprojecten
Er zijn alsmaar meer personen die een alternatieve oplossing zoeken voor hun huisvesting via gezamenlijke woonprojecten. De huidige sociale wetten en huurwetgeving vormen daarbij nog te vaak een hinderpaal. Daarom ijveren we met het Ministerie van de Wooncrisis voor een aanpassing van die wetten zodat solidaire woonprojecten erkend kunnen worden. We engageren ons met het Ministerie van de Wooncrisis om te ijveren voor de effectieve realisatie van het recht op wonen zowel via concrete solidaire woonprojecten als via politieke lobbying.
Daarom wil het Ministerie van Wooncrisis ook een platform zijn voor regelmatig overleg tussen zowel organisaties uit Brussel, Vlaanderen en Wallonië als organisaties uit onze buurlanden die werk maken van het recht op wonen.
Algemene vergadering van 15 maart : enkele aandachtspunten.
Op de AV kregen we te horen dat het Ministerie van Wooncrisis een dezer dagen een contract ondertekent voor het tijdelijk gebruik van dit gebouw (de Koningsstraat 123). De overheid moet dan een vooropzeg van 6 maanden respecteren, waardoor de bezetters niet meer op onvoorziene wijze uit het gebouw verwijderd kunnen worden.
Er werd een algemene rondvraag georganiseerd onder degenen die deze vergadering op 15 maart hebben bijgewoond. Het betrof hier een lijst met actiemethodes en mogelijke initiatieven, en de deelnemers mochten beslissen welke methodes hen het beste lagen.
Met een grote meerderheid werd door de AV besloten dat de mensen zonder papieren, die zich nog (na de succesvolle hongerstaking) in het gebouw op de Koningsstraat 91 bevinden, de hulp van het Ministerie van Wooncrisis zullen ontvangen waar nodig. Het is immers zo dat de bezetters/mensen zonder papieren van de Koningsstraat 91 hun gebouw zullen moeten verlaten vanaf 1 april. Het Ministerie van Wooncrisis engageert zich dus ook om deze mensen bij te staan, eventueel een gedeelte van hen op te vangen of te helpen bij het zoeken naar herlogering. Daartoe zal er zo snel mogelijk een overleg met hen aangeknoopt worden.
De volgende Algemene Vergadering van het Ministerie van Wooncrisis zal plaatsvinden binnen zes weken, dus op zaterdag 26 april 2008, om 14.00 u. in het gebouw op de Koningsstraat 123. Wees op tijd !!!
Voor de laatste cirkel. Laat ons samen een duidelijk signaal geven.
Dank hiervoor
Woensdag 19 maart van 18u tot 18.30u op de Grote Markt van Hasselt.
CIRKEL van STILTE
voor de Regularisatie van mensen zonder papieren
"Stilte is het verschil tussen niks zeggen en alles al gezegd hebben"
H. De Coninck
Met deze Cirkel van Stilte wil het Limburgs Platform i.s.m. tal van andere organisaties oproepen om met Limburg de ogen niet te sluiten voor mensen zonder papieren die deel uitmaken van onze samenleving.
Woensdag 12/3 heeft de eerste Cirkel plaatsgevonden. We waren met 130! (Zie hbvl)
Onze solidariteit is een enorm steun voor de vluchtelingen.
Volgende week woensdag 19 maart de 2de en voorlopig de laatste.
stilte als protest
- omdat allesover het regularisatiedossier al gezegd is.
- omdatmensen zonder papieren hier wonen, werken, schoolgaande kinderen hebben, inkopen doen, vrienden maakten kortom hier leven en dit al sinds lange tijd
- omdathen door politici van alle democratische gezindten oplossingen beloofd zijn die maar niet uitgevoerd worden
- Nu is het de tijd dat wij zwijgen, nu is het hoogdringend tijd dat de politici hun beloftes nakomen. Daarom houden wij wekelijks een stil protest, met/in een Cirkel van Stilte.
na de beloftes, regularisatie nu
Zoals op 15 ander plaatsen: Antwerpen, Gent, Brussel(op 2 pl.), Roeselare, Veurne, St.Niklaas, Mons, Arlon, Vorst, Luik,Verviers, Louvain-la-Neuve, Jodoigne, Izegem.
Op woensdag 19 maart gaat er in Brussel een Nationale actie door om 12u00 bij Surlet de Chokierplein (Metro Madou). Het is een grote bijeenkomst van alle cirkels van stilte in België om Leterme te ontmoeten. U kan de kalender vinden op de website: http://www.papieren-papiers.be/.
Hasselt Gisterenavond hebben op de Hasseltse Grote Markt meer dan honderd mensen aandacht gevraagd voor de problematiek van vluchtelingen in ons land. Als protest tegen het huidige asielbeleid vormden ze een cirkel van stilte.
Wij vragen dat de interim-regering dringend een nieuw regularisatiebeleid opstart, zoals aangekondigd in de oranjeblauwe akkoorden, zegt Linda Delva van het organiserende Limburg Platform voor Vluchtelingen. We willen een beleid voor mensen die al jaren wachten in verblijfsprocedures, een beleid voor mensen zonder papieren die duurzame bindingen hebben met ons land en een beleid voor mensen zonder papieren die aan de slag kunne op onze arbeidsmarkt. Men heeft het altijd over te weinig arbeidskrachten in knelpuntberoepen, terwijl deze mensen gedwongen worden in het zwart te werken om te overleven.
Ik heb in het eerste jaar dat ik in België was binnen een officieel contract gewerkt, vertelt een Kosovaar die al vier jaar in België is. Dat kon omdat ik binnen de asielprocedures viel. Maar vanaf het moment dat ik een negatieve beslissing kreeg, was plots niks meer mogelijk. Ik kan onmogelijk terug naar Kosovo maar hier kan ik ook geen kant meer uit. Ik heb lessen gevolgd, geïnvesteerd in mezelf om hier zo snel mogelijk te integreren en waar sta ik na negen jaar? Nergens, zucht een Moldavische vrouw. Ik ben verplicht zwartwerk te doen om te overleven. Als ik morgen een vergunning heb, ben ik overmorgen officieel aan de slag, zeker weten. Ik ben inmiddels al drie weken verkouden maar ik durf niet eens naar de dokter. Menselijk kan je dit toch niet meer noemen. Ik weet dat heel veel mensen niet eens naar hier durven komen uit schrik dat ze opgepakt worden. In Limburg leven zeker duizend mensen zoals wij. Dat moet de politici toch een beetje doen nadenken, hoopt ze. Volgende week woensdag voert het Limburgs Platform voor vluchtelingen opnieuw actie op de Grote Markt van Hasselt.
Dirk Jacobs.
Bron: Het Belang van Limburg, donderdag 13 maart 2008.
Honderdvijftigtal sans-papiers bezetten kerk in Anderlecht
Honderdvijftigtal sans-papiers bezetten kerk in Anderlecht
BRUSSEL - Een honderdvijftigtal mensen zonder papieren bezetten sinds donderdagmorgen met toestemming van de priester de Onze-Lieve-Vrouw-Onbevlekt-kerk in Anderlecht. Ze zullen er gedurende twee dagen in hongerstaking gaan.
De bezetting zou in principe zaterdag om 14.00 uur beëindigd worden, maar volgens de UDEP-Brussel (unie voor mensen zonder papieren) zou de actie tot maandag kunnen worden verlengd. Die dag wordt een nieuwe bezetting georganiseerd in de Begijnhofkerk in Brussel.
Volgens de priester van de Onze-Lieve-Vrouw-Onbevlekt-kerk, Jan Claes, zouden er een tiental mensen overnachten in de kerk. Het aantal mensen dat de nacht doorbrengt in de kerk, zal afhangen van het aantal beschikbare matrassen, zegt een woordvoerder van de UDEP-Brussel.
De sans-papiers zullen een brief richten aan de toekomstige premier Yves Leterme. Daarin vragen ze de regularisatie van hun situatie op basis van een duurzame band met ons land. De sans-papiers zouden nog andere acties in Brussel voorbereiden.
Mensen zonder papieren bezetten binnenkort Begijnhofkerk.
Na onderhandelingen met de pastoors van de Begijnhofkerk en een verantwoordelijke van Brussel Stad, zijn deze akkoord gegaan om mensen zonder papieren in de kerk te ontvangen.
De bezetting zal deze maandag 16 maart beginnen, na een persconferentie om 10 uur in de Begijnhofkerk.
De overeenkomst is dat de bezetting open zal staan voor alle mensen zonder papieren en hun ondersteuners, teneinde samen te kunnen werken. Wij willen van deze bezetting een werkruimte maken voor ons allen samen. Ons doel is van de volgende regering duidelijke voorstellen te horen te krijgen om de situatie van de in België levende mensen zonder papieren een oplossing te geven. De mensen zonder papieren staan enerzijds tegenover een dienst vreemdelingenzaken die weigert te regulariseren, probeert de mensen zonder papieren in gesloten centra opeen te pakken en uit te wijzen door alle mogelijke onwaardige methodes te gebruiken, terwijl ze zich anderzijds tegenover de politici geplaatst staan die niet in staat zijn een concreet antwoord te vinden op een problematiek van de immigratie. Wij willen uit de illegaliteit treden en rekenen op uw steun.
Deze week zullen de eerste benodigdheden voor de bezetting bijeengebracht worden. De kerk is eidere dag open van 10.00 u. tot 17.00 u. en u mag alles in de kerk neerzetten wat U wil meebrengen.
Extreme spanning in het gesloten centrum van Steenokkerzeel
EXTREME SPANNING IN HET GESLOTEN CENTRUMVAN STEENOKKERZEEL
We waren met een tiental om gehoor te geven aan de oproep om de mensen zonder papieren in het gesloten centrum 127bis te gaan ondersteunen. Vanaf het ogenblik van onze aankomst voor de familievleugel leek het erop dat de opgesloten mensen ons al verwachtten.Het was niet nodig ons aan te kondigen!Nauwelijks hadden we hen begroet, of zij begonnen te schreeuwen, en lieten hun woedeover hun opsluiting en de repressie die ze ondergingen de vrije loop doorte roepen en te slaan op het plexiglas.Ze eisten hun vrijlating en zwaaiden met een spandoek waarop 'hongerstaking' geschreven stond en vertelden ons dat een honderdtal onder hen sinds een tiental dagen gestopt waren met eten.Gezien de onmogelijkheid om onder dergelijke omstandigheden een gesprek aan te knopen hebben we meegeroepen 'bevrijden, bevrijden' (libérer, libérer).
De gevangenen hebben geprotesteerd tegen de identiteitscontroles die ons door de politie werden afgenomen, scandeerden 'waakhonden, vertrek !!' naar de politie.
De spanning ten top in het gebouw, de politie ook tot het uiterste gedreven: patrouilles liepen voortdurend af en aan alsof ze eventuele 'verborgen' manifestanten wilden doen opkrassen, men verbood ons een megafoon te gebruiken om met de gevangenen te communiceren, identiteitscontroles en systematische fichering van mensen en auto's.Minstens een dertigtal zichtbare agenten voor een tiental manifestanten, ging het om een voorzorgsprincipe?De op deze manier voor onze ogen ontplooide strijdmacht dient nergens anders voor dan om de gedetineerden en de manifestanten te criminaliseren.
Na deze moeilijke ervaring vragen wij ons het volgende af:
- wie of wat in het gesloten centrum heeft de gevangenen zo woest gemaakt?
- Wat is de medische opvolging voor de hongerstakers in een gesloten centrum?
- Wat zullen de gevolgen zijn van deze gebeurtenissen voor degenen die in het centrum zitten?
- Hoe zullen de kinderen verder evolueren in zo'n gewelddadig klimaat?
- wiens veiligheid moet het hier ontplooide politie-arsenaal garanderen?
In de namiddag ontvingen wij een oproep: de anti-oproerpolitie is talrijk aanwezig en scheidt met geweld de mannen van de vrouwen en kinderen (geschreeuw van vrouwen en gehuil van kinderen hoorbaar via telefoon).
In de avond nog een telefoontje: de politie heeft vijf personen afgevoerd met de handboeien aan.De kinderen zijn getraumatiseerd.De hongerstakers bevestigen dat zij hun hongerstaking zullen voortzetten.
Wij roepen opnieuw op tot een samenkomst deze zondag 16 maart om de in gesloten centra opgesloten mensen zonder papieren te blijven steunen en om de sluiting van al deze gesloten centra te eisen.
Betoging zondag 16 maart om 12 uur voor het gesloten centrum 127 bis.
za. 15 maart Bijeenkomst Ministerie van de Wooncrisis Brussel
Neem deel aan Bijeenkomst van Ministerie van de Wooncrisis
Op 16 februari is in Brussel het Forum van de Wooncrisis doorgegaan. Een tweehonderdtal mensen uit heel het land en met de meest diverse achtergronden hebben die dag nagedacht over wat we samen kunnen doen om te vechten tegen de wooncrisis.
Wie er bij was weet dat het een inspirerende en hoopgevende dag was. De energie van het forum willen we niet verloren laten gaan. Daarom komen we op zaterdag 15 maart opnieuw samen om na te denken over twee vragen:
-hoe kunnen we deze beweging, dit netwerk, verder vorm geven?
-Welke concrete acties kunnen we ondernemen?
De bijeenkomst gaat opnieuw door in Brussel, Koningstraat 123, op zaterdag 15 maart om 14 uur.
Wij hopen dat u er ook bij kan zijn.
Vriendelijke groeten,
Het Ministerie
Ps: Er wordt volop gewerkt aan de verslagen van de werkgroepen. Ze zullen gepubliceerd worden op onze site www.wooncrisis.be , waar u nu al de foto's van het forum kan terug vinden.
Hoe voer je actie voor regularisatie als alles al duizend keer is gezegd? Door van het zwijgen zelf een vorm van protest te maken, dachten enkele Brusselaars. Vijf weken geleden begonnen ze met de eerste Cirkel van Stilte. Dat bleef niet onopgemerkt: ondertussen zijn er ook wekelijkse Cirkels in twaalf andere steden van het land. In de week van Pasen komt er een nationaal (slot)evenement.
(Foto John Moussiaux, archief)
In kleine groepjes komen ze toe. Dertig, veertig, vijftig mensen - de kring wordt steeds groter. Dit is de vierde Cirkel van Stilte in Antwerpen. Na de Groenplaats, het Sint-Andries- en het Sint-Jansplein, is de Dageraadplaats aan de beurt.
"Toen we hoorden van het Brusselse initiatief hebben we gezegd: wij gaan dat ook doen. Zo is de bal aan het rollen gegaan," zegt Edwin Delanoeye van UDEP-Antwerpen.
Jullie gaan minstens door tot Pasen. Waarom Pasen? "Pasen zou op politiek vlak een breuk moeten betekenen, omdat de interimregering dan een definitieve regering wordt. Dat is het moment dat het echte beleid vorm moet krijgen. Het zal dan snel duidelijk worden of er in de nieuwe constellatie iets overblijft van de oranje-blauwe deelakkoorden."
Waren die goed? "Nee. Er zaten een paar goede dingen in, zoals het meetellen van de duur van je procedure bij de Raad van State in de termijn om in aanmerking te komen voor humanitaire regularisatie. Maar het probleem is dat die akkoorden onwaarschijnlijk vaag bleven: je kan ze zowel heel breed als heel smal interpreteren."
Bij de volgende Cirkels van Stilte willen jullie ook de buurt betrekken. Waarom? "We willen de zichtbaarheid van de mensen zonder papieren te vergroten. Nog te weinig mensen weten dat die mensen zonder papieren hier zijn, en dat ze overal zijn."
Is het daarom dat jullie elke week van plein veranderen? "Eigenlijk niet. We hebben eerder van de nood een deugd gemaakt. Het stadsbestuur en de politie zeiden: je mag Cirkels van Stilte organiseren, maar niet elke week op dezelfde plaats, omdat je dan die plaats teveel claimt. Vandaar onze carrousel: vanaf volgende week beginnen we terug op de Groenplaats."
Er zijn Cirkels van Stilte in Antwerpen, Brussel, Gent, SInt-Niklaas, Roeselaere, Veurne, Izegem, Luik, Jodoigne, Bergen, Vorst, Aarlen en Louvain-la-Neuve.
