Hoe voer je actie voor regularisatie als alles al duizend keer is gezegd? Door van het zwijgen zelf een vorm van protest te maken, dachten enkele Brusselaars. Vijf weken geleden begonnen ze met de eerste Cirkel van Stilte. Dat bleef niet onopgemerkt: ondertussen zijn er ook wekelijkse Cirkels in twaalf andere steden van het land. In de week van Pasen komt er een nationaal (slot)evenement.
(Foto John Moussiaux, archief)
In kleine groepjes komen ze toe. Dertig, veertig, vijftig mensen - de kring wordt steeds groter. Dit is de vierde Cirkel van Stilte in Antwerpen. Na de Groenplaats, het Sint-Andries- en het Sint-Jansplein, is de Dageraadplaats aan de beurt.
"Toen we hoorden van het Brusselse initiatief hebben we gezegd: wij gaan dat ook doen. Zo is de bal aan het rollen gegaan," zegt Edwin Delanoeye van UDEP-Antwerpen.
Jullie gaan minstens door tot Pasen. Waarom Pasen? "Pasen zou op politiek vlak een breuk moeten betekenen, omdat de interimregering dan een definitieve regering wordt. Dat is het moment dat het echte beleid vorm moet krijgen. Het zal dan snel duidelijk worden of er in de nieuwe constellatie iets overblijft van de oranje-blauwe deelakkoorden."
Waren die goed? "Nee. Er zaten een paar goede dingen in, zoals het meetellen van de duur van je procedure bij de Raad van State in de termijn om in aanmerking te komen voor humanitaire regularisatie. Maar het probleem is dat die akkoorden onwaarschijnlijk vaag bleven: je kan ze zowel heel breed als heel smal interpreteren."
Bij de volgende Cirkels van Stilte willen jullie ook de buurt betrekken. Waarom? "We willen de zichtbaarheid van de mensen zonder papieren te vergroten. Nog te weinig mensen weten dat die mensen zonder papieren hier zijn, en dat ze overal zijn."
Is het daarom dat jullie elke week van plein veranderen? "Eigenlijk niet. We hebben eerder van de nood een deugd gemaakt. Het stadsbestuur en de politie zeiden: je mag Cirkels van Stilte organiseren, maar niet elke week op dezelfde plaats, omdat je dan die plaats teveel claimt. Vandaar onze carrousel: vanaf volgende week beginnen we terug op de Groenplaats."
Er zijn Cirkels van Stilte in Antwerpen, Brussel, Gent, SInt-Niklaas, Roeselaere, Veurne, Izegem, Luik, Jodoigne, Bergen, Vorst, Aarlen en Louvain-la-Neuve.
Na vijftig dagen hebben de 162 hongerstakers uit de Koningstraat hun actie beëindigd. Ze hebben een akkoord bereikt met het Ministerie van Binnenlandse Zaken.
Al die tijd bezette ze een gebouw van de Franse Gemeenschap in de Koningstraat omdat ze niet over de nodige papieren beschikten. Op deze manier wilde ze een verbijfsvergunning krijgen. Nu is er een akkoord met Binnenlandse zaken. Alle hongerstakers krijgen een 'oranje kaart', waardoor ze drie maanden in het land kunnen verblijven, met de mogelijkheid om bij de Dienst Vreemdelingenzaken hun dossier opnieuw in te dienen.
Het kabinet van minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael (Open VLD) bevestigt dat er de mogelijkheid is om voortaan rekening te houden met de duur van de procedures voor de Raad van State op basis van de lange duur van de procedure.Het in rekening brengen van de duur van procedures bij de Raad van State voor mensen zonder papieren is het voortijdig toepassen van een akkoord oranje-blauw. Het maakt mogelijk dat meerdere van de hongerstakers zullen worden geregulariseerd.
Wij wensen de mensen die door middel van acties en hongerstakingen hun papieren bekwamen veel goede moed in hun zoektocht naar en job en naar de verlenging van hun oranje kaart. We beschouwen dit als een kleine overwinning, hopelijk zullen meer mensen zonder papieren nu durven opstaan om datgene te vragen waarop ze als mensen recht hebben: een zinvol en niet-gediscrimineerd bestaan op onze bodem.
Ministerie van Wooncrisis en betoging CNSP aan de Beurs
Ministerie van Wooncrisis en betoging CNSP aan de Beurs
Vandaag namen de leden van het Comité voor Sociale Gerechtigheid deel aan een dagje uit naar Brussel. Vandaag was het immers het Forum van de Wooncrisis, zoals we al een paar maanden wisten. We waren blij onze vrienden weer te zien, al degenen die meegeholpen hebben om dit en alle vorige bezette panden tot een succes te maken voor wat betreft hun samenlevingsproject. Er dienen in een zich veranderende maatschappij waar eenzaamheid en woningnood twee serieuze kwalen zijn, meer vrijplaatsen te komen voor alternatieve woonprojecten. Het project met de daklozen is alleszins al een groot succes.
We kwamen nog een dertigtal Limburgers tegen op dit forum van de Wooncrisis. We waren verwonderd te horen dat de vereniging Wasda uit de omgeving van Genk een bus had ingelegd om hier te kunnen komen. Wij vonden dat prachtig en nog prachtiger werd het toen ze aanboden om ons mee terug naar Limburg te nemen. Dat aanbod hebben we niet afgeslagen. De betoging van de mensen zonder papieren, ditmaal met CNSP (Coördination Nationale des Sans Papiers) trok ook een paar honderd mensen, wat met deze koude best veel was. Het toont aan dat de kwestie van de mensen zonder papieren een heet hangijzer blijft en dat er toch veel mensen gewonnen zijn voor een andere aanpak dan die van de liberale minister P.Dewael en de Dienst Vreemdelingenzaken.
De eisen van UDEP blijven altijd dezelfde: algemene regularisatie voor ALLE mensen zonder papieren. De hongerstakers op de Koningsstraat 91 zijn intussen in een wanhopige toestand beland, het was vandaag de 47ste dag, volgens een woordvoerster. Ze zijn bereid om zeer ver te gaan om papieren te verkrijgen, temeer daar hongerstaken schijnbaar het enige valabele regularisatiecriterium is dat de mensen zonder papieren nog overblijft.
DEZE ZATERDAG 9 februari om 15u - Koningsstraat 91
De huidige regering heeft een grote stap achteruit gezet waar het de vraag van de regularisatie van de mensen zonder papieren betreft. Deze vitale en dringende vraag wordt totaal genegeerd door de regering, terwijl de meerderheid van partijen (PS-cdH-CD&V) die in deze regering zitten zich duidelijk voor een regularisatie hadden uitgesproken.
150.000 mensen die ons dagelijks leven delen zijn tot op vandaag veroordeeld tot een toekomst van ellende, uitbuiting, rechteloosheid, arrestaties, uitzettingen, terreur en permanente onveiligheid.
De politieke konsekwentie van dit verraad is dat 150 mensen dreigen een einde aan hun leven te maken na jaren van strijd voor de erkenning van hun elementairste mensenrechten. Het is een schreeuw van wanhoop die gehoord moet worden om ervoor te zorgen dat deze collectieve zelfmoord geen werkelijkheid wordt!!!
De hongerstakers van de Koningsstraat, mannen en vrouwen van alle landen ter wereld - Koerdistan, India, Mauretanië, Guinea, Ecuador, Marokko, Algerije, Pakistan, Angola, Niger, Iran, Birma, dragen in zich de rijkdom van de hele wereld maar ook de schreeuw der wanhoop van alle mensen zonder papieren in België.
Laten we samen manifesteren voor de waardigheid van allen.
(Koningsstraat 91/ Metro Park of Kruidtuin/ Tram 92, 94 halte Congres)
UDEP(Unie ter verdediging van mensen zonder papieren)
Hoe rechtvaardig kan de Geestelijke Gezondheidszorg vandaag nog zijn?
Op 23 januari trokken enkele leden van het Comité voor Sociale Gerechtigheid samen met Eric Rosseel van het Netwerk Psychiatrie en Samenleving naar een bijeenkomst in het City Centrum op de Capucijnenstraat in Maastricht. Deze ontmoeting werd georganiseerd in het kader van het Wereld Sociaal Forum en verschillende organisaties uit Nederland verleenden er hun medewerking aan. Het Psychose Seminar, de Stichting Cliënten Centrum Limburg, Time Out, Tekeer tegen de Isoleer en de afdeling Integrale Zorg van de Mondriaan Zorggroep Maastricht. De vraag die men zich op deze bijeenkomst stelde was: Hoe rechtvaardig kan de Geestelijke Gezondheidszorg vandaag nog zijn?
Nadat de sprekers allemaal hun zeg gedaan hadden was het dan tijd voor het vragenrondje. Dat we met onze vier bezoekers uit België niet eens vijf minuutjes spreektijd kregen vond ik dus heel spijtig. Vandaar dat ik mijn bemerkingen die ik had neergepend en die ik had kunnen maken als ik niet voortdurend onderbroken werd door een overijverige moderator hier in één tekst kort zal trachten weer te geven . Het is tekenend voor de sociale fora dat ze meer en meer in het teken staan van een wereldbeeld dat meegebracht wordt door gesubsidieerde organisaties en universiteitsprofessoren. Mijn bedoeling was om duidelijk het verband te leggen tussen armoede en de kwalijke invloeden van het (neo)liberalisme dat de armoede veroorzaakt, en de rol die de GGZ (Geestelijke Gezondheidszorg) speelt door de armoede te behandelen en te medicaliseren.
Armoede en GGZ Er zitten in de GGZ veel mensen die daar nooit hadden moeten belanden als ze op een gegeven moment in hun leven wat meer geld gehad hadden om hun problemen vaak veroorzaakt door tijdelijke situaties op te lossen op een menswaardige manier. Hetzelfde geldt voor alle andere gevangenissen, want wie het naambordje aan de inkom gemist heeft zal aan de binnenkant niet veel verschillen kunnen bemerken tussen de gesloten psychiatrische afdeling, de gesloten centra voor illegalen of de gevangenis voor delinquenten van burgerlijk recht. Door geldgebrek kunnen mensen beginnen doorslaan en weten zich geen raad meer. Alleenstaande moeders met kinderen, bejaarden, langdurig werklozen, onderbetaalde werkenden enz hangen allemaal aan de rand van het hellend vlak en bij de minste schokken vallen zij er met bosjes vanaf. In feite zou men bijstandsmoeders een paar honderd euro meer kunnen gunnen per maand, in plaats van hen naar de psychiater te sturen om er te klagen over hun stress en gebrek aan vrijheid voor zichzelf. Misschien zou er dan budgettair al wat meer ruimte zijn om eens iets leuks te doen.
Proefkonijnen Er moet eens komaf gemaakt worden met de neiging om psychiatrische patiënten te betrekken in het testen van geneesmiddelen. De geïnformeerde toestemming waarover liberale adepten als Engelhardt het hebben is een farce. Gewoonlijk geeft men weinig of geen uitleg bij het toedienen van de geneesmiddelen, en laat men de patiënt een papier ondertekenen dat hij correct geïnformeerd werd door zijn behandelend psychiater.
Kinderopvang De ervaring leert dat veel moeders en vaders, vooral alleenstaanden met kinderen, behoefte hebben aan een betaalbare of gratis kinderopvang. Dit kan een belangrijk middel zijn om de stress en het medicatiegebruik (psychofarmaca) bij veel van die mensen gevoelig te doen verminderen. Een paar dagen vakantie af en toe zou al heel wat kunnen oplossen, maar dan moet je je kinderen ook kwijtkunnen. Met het verzwakken van de familiale banden wordt het steeds moeilijker om binnen de eigen vrienden- en familiekring oplossingen te vinden, waardoor de druk op de professionele sector en allerhande andere initiatieven steeds groter wordt. De vraag is dan ook enorm. Waar blijft het aanbod?
Zelfhulpgroepen Er dient meer belang gehecht te worden aan de ervaringsdeskundigheid van zelfhulpgroepen. Een goed voorbeeld van zon zelfhulpgroep vind ik de AA (Anonieme Alcoholisten). Ze zijn tijdens hun vergaderingen zeer goed in staat om zowel de lichamelijke als de geestelijke problemen van alcoholici te bespreken. De groep mensen die bij AA zitten kent minder mislukkingen dan degenen die op eigen houtje proberen om van de alcohol af te geraken.
Autonome patiëntenvereniging Bij de aanwezigen op het sociaal forum in Maastricht was het vooral de vereniging Time Out die pleitte voor een nieuwe, autonomie patiëntenvereniging om de druk van onderop te kunnen blijven zetten. Enerzijds is zon autonome patiëntenvereniging misschien wel een grote noodzaak, anderzijds moeten we niet teveel verwachten van de oprichting van één of andere liga, want dat heeft tot nu toe bij andere initiatieven evenmin gewerkt. Als Belg denk ik dan aan de Belgische armoedebestrijding, waar de oprichting van een Vlaams Netwerk van verenigingen waar armen het woord nemen (sic) niet veel zoden aan de dijk heeft gezet om de armoede effectief aan te pakken. Kijken we dan naar de CVS/ME/fibromyalgie/spasmologiepatiënten en hun verenigingen, dan zien we hetzelfde fenomeen: er zijn een aantal verenigingen opgebouwd rond dokters die erom bekend staan dat ze voornoemde aandoeningen behandelen, die vooral pleiten voor meer subsidiëring en middelen voor de plannen van de dokters in kwestie. Andere verenigingen, die werkelijk vanuit de patiënten zelf werden opgezet, hielden het meestal geen twee jaar vol omdat het natuurlijk gaat om zieke mensen die lijden aan chronische vermoeidheid. Het is tekenend dat een grote groep van deze mensen ook al in psychiatrische ziekenhuizen is gepasseerd en dat de medische wereld nog steeds een beeld heeft van: het zit tussen hun oren, terwijl er evenzeer bewijzen zijn dat het om lichamelijk aantoonbare oorzaken gaat.
Wonen en Geestelijke Gezondheid Om geestelijk gezond te kunnen zijn moeten wij op een bepaalde plek kunnen wonen. Het is noodzakelijk een adres te hebben in deze maatschappij. Veel mensen zitten in slechte woningen die hun gezondheid aantasten. Anderen zijn dakloos tout court en verblijven in nachtopvang of op straat. De wachtlijsten voor sociale woningen zijn zeer lang (in Brussel tot zes jaar, de rest van het land meestal 2 tot 3 jaar) en er zijn te weinig woningen. Daarbij schiet het niet echt op met de aanbouw van nieuwe sociale woningen, waardoor de druk op de privé-markt groter wordt en de prijzen de hoogte inschieten.
In het najaar van 2006 besloten een aantal Brusselse verenigingen (huurderssyndicaat en bewonersunies) die normaal werken rond huisvesting en het recht op wonen dat ze hun job niet langer konden uitvoeren met zelfrespect en dat zij de handen ineen moesten slaan om vrije ruimtes te creëren in de grootstad. Ze zouden leegstaande gebouwen bezetten samen met de mensen zonder papieren van UDEP en een hele groep Belgische daklozen onder leiding van de vzw Chez Nous/Bij Ons. Hun eisen waren die van een nieuw soort pilootproject dat rond huisvesting zou gaan. Men wilde een leefgroep creëren die laagdrempelig genoeg zou zijn om echte daklozen aan te trekken. Daarbij werden vooral volgende zaken in ogenschouw genomen:
- De laagdrempeligheid van het project is dus zeer belangrijk, aangezien het om moeilijk te plaatsen daklozen (waaronder daklozen met psychische problemen die in de andere opvang geweigerd werden) gaat.
- Toegankelijkheid voor de mensen zonder papieren.
- Toegankelijkheid voor alle mensen die niet in het maatschappelijk profiel passen en die dus te lijden hebben onder uitsluiting, isolement en eenzaamheid.
- Strijd voor het recht op wonen, maar tegelijkertijd ook voor emancipatie van een aantal kansengroepen en tegen uitsluiting.
Verhoging minima De neoliberalen zullen het niet graag horen, maar een verhoging van de minima is noodzakelijk. De uitkeringen dienen welvaartsvast te zijn zodat degenen die deze uitkeringen optrekken een kans hebben om uit de miserie te komen. De hoogte van de huidige uitkeringen kan er alleen maar voor zorgen dat de miserie verergerd wordt en dat de armoede niet uitgeroeid, maar bestendigd en vergroot wordt. Een goed voorstel zou zijn om de uitkeringen voor werkloosheid, pensioenen, ziekengeld enz niet meer te laten afhangen van gezinstoestanden, maar ze ten individuele titel uit te keren. Doordat het bedrag van de uitkeringen nu altijd afhankelijk worden gemaakt van gezinstoestanden betekent dit concreet dat de druk op de woningmarkt verhoogt (iedereen heeft een eigen adres nodig om een uitkering te kunnen trekken) en dat het samenwonen van mensen onmogelijk wordt gemaakt om financiële redenen. Twee armen die bij elkaar willen zijn zullen dat nooit kunnen, omdat ze er dan financieel voor afgestraft worden. Elke vooruitgang wordt op die manier geblokkeerd voor een flink deel van de mensen in armoede. Zo verkeert iedereen nog maar eens in isolement. Onder invloed van industrialisatie en flexibilisering heeft onze (neo)liberale maatschappij immers alle sociale verbanden, het zgn. sociaal weefsel tussen mensen, kapotgemaakt. Hierdoor zijn de meeste mensen in België ook ongelukkiger dan vroeger en het is niet voor niets dat we na koploper Finland het land zijn met het hoogste aantal zelfmoorden per jaar in Europa. Pensioenen, lonen en uitkeringen zijn niet meer beduidend gestegen, terwijl de prijzen van levensnoodzakelijke dingen als voeding, onderdak en energie dat onophoudelijk deden. Sinds de invoering van de euro is het steeds erger geworden, spijts alle optimistische tegenberichten. De staat is een even grote uitbuiter en onderdrukker als het neoliberaal kapitalisme. Op school leert men de mensen dat staat en kapitaal verschillende belangen dienen, maar in feite werken ze samen om de bevolking efficiënter te kunnen uitzuigen.
Kiwi-model van Dirk Van Duppen Dirk Van Duppen, een dokter van Geneeskunde voor het Volk, een vereniging van een aantal communistische Belgische dokters (afhankelijk van de Belgische PVDA wel te verstaan, een marxistisch-leninistische partij) die vinden dat gezondheidszorg goedkoper of liefst gratis zou moeten zijn, heeft een voorstel ingediend gehad om het Nieuw-Zeelands model in te voeren dat de gezondheidszorg een stuk goedkoper zou maken. Door dit plan zouden patiënten niet meer de duurste, maar juist de goedkopere varianten van een geneesmiddel voorgeschreven krijgen. Dit zou heel wat geld kunnen besparen in het RIZIV, dat nu gemolken wordt door de farmaceutische multinationals. Het Kiwi-model had een dam kunnen opwerpen tegen de georganiseerde roofzicht van laatstgenoemden en had ongeveer een miljard Belgische franken per jaar kunnen besparen, geld dat nodig was om bijvoorbeeld de 450 miljoen te vinden die geëist werden door de Witte Woede, een stakingsbeweging in de gezondheidssector in België. Met het Kiwi-model had men die eisen twee keer kunnen inwilligen, maar de huidige regeringen kiezen liever voor het geven van fiscale cadeaus aan grote multinationale bedrijven en nemen een loopje met de volksgezondheid. De bedrijven beweren dat ze dat geld nodig hebben om te investeren in onderzoek en ontwikkeling (R&D), maar het boek van Van Duppen toont juist op overtuigende wijze aan dat ze het grootste deel van hun budget in publiciteit steken, wat dan gedeeltelijk ook weer het succes van hun middelen verklaart.
Politieke veranderingen noodzakelijk Het geluid dat ik op het sociaal forum in Maastricht het meeste gemist heb is een gefundeerde kritiek op het (neo)liberalisme en de gedachte dat er een politieke verandering nodig zal zijn om aan armoede en aan misbruiken binnen de gezondheidszorg iets te kunnen verhelpen. De overreglementering dient op je juiste manier aangepakt te worden. Er zijn teveel regels voor armen en te weinig voor de rijken.
Gisteravond, 23 januari, zijn we met zijn vieren de grens overgestoken naar Maastricht voor een bijeenkomst georganiseerd onder de auspiciën van de Nederlandse afdeling van het Wereld Sociaal Forum met het bijzonder aantrekkelijke thema:
"Kan onder druk van het neoliberalisme de geestelijke gezondheidszorg nog sociaal zijn?"
(de datum voor de bijeenkomst was niet toevallig vermits dezer dagen in het Zwitserse Davos het World Economic Forum doorgaat waar de machthebbers van deze planeet zich buigen over de vraag hoe ze het neoliberalisme zo lang mogelijk zullen kunnen rekken en of er niet meer geld te verdienen zou zijn aan een derde wereldoorlog; het World Social Forum is een wereldwijd antwoord op dit banket van poenpakkers, wapenhandelaars en profijtscheppers).
De avond was een organisatie van een tiental groepen: Stichting Cliënten Centrum Limburg, Stichting Time out, Stichting Tekeer tegen de isoleer, Zelfhulp Asperger, Zelfhulp Stemmen horen, Zelfhulp Borderline, Zelfhulp Herstellen doe jij zelf, Zelfhulp Vriendschapsnetwerken en Zelfhulp Aan den lijve ervaren, in samenwerking met de Mondriaan Zorggroep. Stimulator van dit gebeuren was en is éne Jan Verhaegh, filosoof (wat het ergste deed vermoeden, want wat zoals iedereen weet is filosofie in Nederland doorgaans weinig meer dan wat veredelde filisterij en gemoraliseer over "hoe erg het allemaal wel is maar dat we er iets aan kunnen doen").
Er waren een tiental sprekers, quasi allemaal zorgverstrekkers en hulpverleners en aanverwanten zoals een wethouder en een pastor, die elk een kleine tien minuten tijd kregen om zoveel mogelijk open deuren in te trappen en te zwaaien met mooie woordjes die nooit werden gedefinieerd (zoals "neoliberaal", "solidariteit", "kwaliteit van de zorg", etc.). Ook de rest van de aanwezigen (tel bij die sprekers een kleine 30 mensen) waren in grote meerderheid hulpverleners aangevuld met een beperkt aantal ervaringsdeskundigen die zich tot troostende en wereldverbeterende hulpverlener hadden omgeschoold en verder verwachten dat er goed voor hen werd "gezorgd".
Het hele gedoe beperkte zich dan ook tot een jammerklacht over hoe het neoliberalisme het de zorgverstrekkers moeilijk maakt hun edele sociale opdracht naar behoren uit te voeren. Dit liedje dat we allemaal al tien jaar uit het hoofd kennen, werd wat doorspekt met lokale Nederlandse ggz-eigenheden die vermoedelijk ook door de doorsnee Nederlander amper zouden begrepen zijn geweest. Kortom: de "zorg" moest weer de aandacht krijgen die ze verdiende en die ze blijkbaar vóór het neoliberalistisch tijdperk zou hebben gekregen. Wantoestanden, machtsmisbruik van hulpverleners en dergelijke kwamen nooit aan bod. Iedereen was het er blijkbaar over eens dat dat de zorgverstrekkers "betrokken" waren bij hun cliënten, ware er niet dat kwaadaardig "neoliberalisme". Dat die ganse inleiding dan nog eens werd samengevat door een universiteitsprofessor die immers betaald wordt om alles beter te weten, was dan ook geen verrassing. Bedroevend was ook dat niet één van deze schare sprekers blijk kon geven van enig redenaarstalent of volkstribuunvaardigheden.
Dat het neoliberalisme als hedendaagse uitingsvorm van het al een paar eeuwen bestaande kapitalisme als het ware "van nature" geesteszieken, "cliënten" en zorgbehoevenden produceert en dat dit systeem alles wat zich niet als een gewillig lichaam tot gedisciplineerde en dociele arbeidskracht laat misvormen, met een "diagnose" en een daarbij aansluitende behandeling en "zorg" bedenkt, kwam nooit ter sprake. Dat een ganse op winst gerichte industrie ons wijs maakt dat we "ziek" zijn en dat we "deskundige begeleiding" met "overheidsondersteuning" nodig hebben: nee hoor! Het werd overigens ook door het middle class gezelschap van dus voornamelijk hulpverleners niet bijzonder geapprecieerd dat je op dit gegeven allusie maakte. Er werd ook wel voortdurend gesproken over een "betere wereld", maar het woord "socialisme" of iets in die trant is geen enkele keer gevallen. Tja, Maastricht ligt natuurlijk niet in Zuid-Amerika.
Na het gerekte leuter van al die inleiders werd je als aanwezige bij de discussie dan ook gevraagd je bemerking of commentaar "zo kort mogelijk" te houden en amper had je een zin uitgesproken of de moderator meende al te weten wat je eigenlijk bedoelde. Zoals hulpverleners ook altijd weten wat de "cliënt" of de "patiënt" eigenlijk bedoelt.
Qua drank waren alleen opwekkende middelen voorzien: koffie en thee. Bier of wijn om gemakkelijker in slaap te vallen was wel in grote voorraad aanwezig in de ijskasten maar was niet voor het publiek toegankelijk. Of er cannabis werd gedeald is ons niet opgevallen.
Wij Belgen weten natuurlijk dat Nederlanders veel praten zonder wat dan ook te zeggen, maar we vergeten dat toch telkens weer. Kortom, ik moet het het Nederlands Sociaal Forum niet verwijten dat ik, toen ik thuiskwam, sinds lang weer eens een kalmeermiddel heb genomen.
Dit evenement wil praktische oplossingen zoeken en tonen voor de huidige wooncrisis, en op zoek gaan naar nieuwe manieren om de strijd voor het recht op wonen te voeren. De wooncrisis treft vandaag alle sociaal zwakkere groepen in de samenleving. Sommigen, zoals vluchtelingen en daklozen, worden nog harder getroffen. Momenteel zijn er overal in België groepen actief die op creatieve en onconventionele manieren mensen huisvesten en/of strijd voeren voor het recht op wonen voor iedereen. Het Forum wil een betere samenwerking tussen die groepen stimuleren.
Programma
- 's morgens (van 9u30 tot 12u30) kunnen groepen of individuen actief voor huisvesting zich voorstellen via een standje of een infomoment . Om de deelnemers van het forum extra inspiratie te geven worden er ook groepen uitgenodigd uit Frankrijk en Nederland. - In de namiddag (13u30 tot 17u) nodigen we alle groepen en geïnteresseerden uit in thematische workshops mee te denken over nieuwe strategieën en ervaringen uit te wisselen. De workshops behandelen thema's als het bezetten van gebouwen, nieuwe actievormen, collectieve woonprojecten, huisvesting voor mensen zonder papieren of hoe meer mensen betrekken bij de strijd voor huisvesting. Wie geen zin heeft om te vergaderen kan in de namiddag ook deelnemen aan een tocht door Brussel, waarin de wooncrisis centraal staat. Aan het einde van de dag hopen we een meer zichtbare en effectieve woonstrijd te kunnen realiseren die collectief herkenbaar is in verschillende regio's.
- 's Avonds is er tijd voor ontspanning en ontmoeting: concerten, film, bar
Praktisch
Het forum gaat door op zaterdag 16 februari van 9u30 tot 17.00 uur. Wie zin heeft kan 's avonds nog blijven, voor optredens en films. Plaats: Koningstraat 123, 10 min. te voet van Brussel-Centraal , vlakbij metrostation Kruidtuin. We voorzien 's middags een maaltijd aan democratische prijs. Om te weten hoeveel eten we moeten voorzien, geef ons een seintje als je zinnens bent te komen. Het Forum wordt georganiseerd door het Ministerie van de Wooncrisis, een aktie - en overlegplatform tussen verschillende verenigingen en mensen uit Vlaanderen, Brussel en Wallonië, actief voor huisvesting voor iedereen. Wil je meewerken aan het forum? Heb je zin om je werking voor te stellen in een standje tijdens de voormiddag, heb je een interessante ervaring waarover je zou willen spreken, heb je andere suggesties? Contacteer ons dan zo vlug mogelijk!
Hongerstakers naar Dienst Vreemdelingenzaken - vrijdag 11/01
De hongerstakers naar de Dienst Vreemdelingenzaken Deze vrijdag 11/01 om 10.30 u.
De hongerstakers zullen zich deze morgen om 10.30 u. naar de Dienst Vreemdelingenzaken begeven om er de brief te overhandigen die zij aan Minister Dewael hebben geadresseerd. (zie lager). Een delegatie van de hongerstakers die werd samengesteld uit vertegenwoordigers van de verschillende gemeenschappen die zich op de Koningsstraat bevinden en leden van UDEP hoopt deze ochtend ontvangen te worden. Hiervoor hadden zij een aanvraag ingediend bij de Dienst Vreemdelingenzaken.
Overwinning voor de mensen zonder papieren!!!
Anderszijds hebben de hongerstakers de steun van de progressieve franstalige partijen die hen zijn komen opzoeken deze donderdag. De Parti Socialiste werd vertegenwoordigd door Olga Zrihen (senator), Linda Musin (burgemeester) en Antonio Caci (PS-groep in de Kamer). Voor Ecolo waren er de afgevaardigden Théryse Snoy, Fouad Lahssaini, Zoé Genot en Josy Dubié. De CDH werd vertegenwoordigd door de federale afgevaardigde Clotilde Nyssens die belast werd met het dossier immigratie en die ook het akkoord met de mensen zonder papieren onderhandelde voor de Cdh. Tijdens de inwijding van hun bezetting (18/12) hadden de hongerstakers al de steun van afgevaardigde Karine Lalieux (PS) en van senator Carine Russo (Ecolo).
Bij gelegenheid van deze ontmoeting hebben de tien woordvoerders van de hongerstakers/bezetters (mannen en vrouwen) aan de parlementairen een getuigenis afgelegd van het door hen afgelegde parcours als migranten in België en de redenen uiteengezet die hen dwingen tot een ongebreidelde hongerstaking, het enige regularisatiemiddel dat Patrick Dewael (VLD) voor hen voorzien heeft. Vervolgens hebben zij zelf geluisterd naar de parlementairen. De verschillende vertegenwoordigers hebben zich geëngageerd om naar hun partijbureaus terug te keren en te trachten de dringende vraag van de mensen zonder papieren op de politieke agenda van deze regering te zetten. Zij worden immers geacht de dringende zaken te behandelen.
Bovendien zullen zij volgende donderdag een debat openen tussen de twee kamers (Senaat en parlement) en zullen zij minister Dewael op directe wijze interpelleren over het alarmerende lot van de 150 hongerstakers. De vertegenwoordigers van de hongerstakers en UDEP zullen deze maandag 14 januari de CD&V ontmoeten, de partij die zich geëngageerd had voor de regularisatie met duidelijke criteria en rekening houdend met duurzame banden. Op dinsdag 15 januari zullen zij Elio Di Rupo, voorzitter van de PS ontmoeten, die had toegezegd niet in een regering te zullen stappen zonder een regularisatie van mensen zonder papieren. Op woensdag de 16de uiteindelijk zullen zij zich naar de CdH begeven waar zij ontvangen zullen worden door Mevr. Milquet en de minister van Arbeid Josly Piette.
Contact : 0486 783 195 (français) / 0475 57 57 00 (in het nederlands). Bezetting Koningsstraat 91 - Occupation 91 rue Royale, 1000 Bruxelles (Tegenover de Congreskolom, métro Botanique/Parc)
Brief geadresseerd aan Patrick Dewael:
Vraag tot ontmoeting, 11 januari 2008
Geachte heer Dewael,
Sinds twee en een half jaar nemen wij deel aan de beweging van de mensen zonder papieren om uw aandacht te vestigen op onze situatie die moeilijk houdbaar is en die maar blijft voortduren.
Onze dossiers tot regularisatieaanvraag blijven voor het merendeel van onze mensen zonder positief antwoord. Gezien de duurzame banden die wij ontwikkeld hebben in België denken wij dat het veel rechtvaardiger zou zijn onze dossiers op een menselijke manier te beschouwen en ons toe te staan om op waardige wijze in België, waarvan wij zoveel houden en waar onze talrijke vrienden wonen die ons ondersteunen, te blijven leven door onze situatie in regel te brengen door ons een verblijfsvergunning te verstrekken.
Vandaag zijn wij verrast om te zien dat een aantal personen hun verblijfsvergunning verkregen hebben ten gevolge van een hongerstaking. Eingszins teleurgesteld dat onze vreedzame en burgerlijke acties niet konden leiden tot een welwillend antwoord bevinden we ons nu in de noodzaak om een onbegrensde hongerstaking te voeren tot de regularisatie van onze administratieve situaties een feit zal zijn.
Daarbij zouden wij U, gezien de snelle en dodelijke aftakeling van onze gezondheid, zeer snel willen ontmoeten op een moment dat U het beste schikt. In feite zouden wij U onze dossiers willen doorgeven, U onze ongerustheden willen meedelen en U onze vragen met levendige stem willen stellen.
Zoals elk jaar sta ik hier met mijn grote wensen klaar. Telkens behandeld als een kind. Zonder antwoord op mijn vragen. Mensen slaan politiek munt uit dramas die nooit opgelost mogen worden. Bij deze vertel ik het u even!!
Men weet wie het gedaan heeft. Van Luik tot in het spiegelpaleis van Antwerpen, geen enkele wet zorgt dat hij gestraft wordt. Alles staat stil en hoe vertel ik dat mijn kinderen, een jongeman van 15 jaar en een kleine kleuter van bijna 6 jaar? Ja jongens, ze weten wie het was. Ze weten waar hij zit. Maar straffen doet men niet. In België waar politiek een steekspel is als een interim spelletjesdoos . In België waar enkel euros belangrijk zijn en waar de Europese commissie de scepter in de handen heeft. Ze weten wie Kim en Ken liet verdwijnen op een avond als deze kille koude. Vraag aan de machtige in de hoge torens wie Kim heeft vermoord. Vraag aan de rechters wie weet waar Ken is. Vraag hen naar de waarheid. Wij zijn gebonden met handen en voeten. Onze mond is dichtgeplakt met locked for ever. Waarom krijgen Kim, Ken, Axel en Julian geen gerechtigheid? Hoe laat ik hen geloven in een wereld die ons uitspuugt en vergast? 14 jaar geleden. Het is lang geleden. Denk je nog wel eens aan hen? Waarom doe je niet wat gerechtheid heet? U die kan, mag, maar niet wil spreken. Open uw mond en laat iedereen de waarheid weten. Heren van fatsoen, van gerechtigheid.
Ik hoop dat het dit jaar voor mijn kinderen en ons weer geen jaar van spijt moet zijn . Gerechtigheid, waarheid, wetten, dit zal mijn nieuwjaarswens zijn.
Onbegrensde Hongerstaking tot de Collectieve Regularisatie
ONBEGRENSDE HONGERSTAKING TOT DE COLLECTIEVE REGULARISATIE
Op dinsdag 1 januari 2008 hebben de 150 hongerstakers die de gebouwen van de Franse gemeenschap op de Koningsstraat 91 bezetten unaniem besloten een hongerstaking aan te vatten totdat hun administratieve situatie collectief geregulariseerd zal worden.
Het misprijzen en de totale onverschilligheid van Minister Dewael ten aanzien van de brief die hem werd opgestuurd door 300 mensen zonder papieren die een symbolische hongerstaking van 48 uur hielden in de maand november en die sinds december een staatseigendom bezet houden op de Koningsstraat heeft ertoe geleid dat deze mensen zonder papieren overgaan tot deze wanhopige actie (zelfs na uitgenodigd te zijn geweest in het Federaal Parlement heeft de heer Dewael zich niet verwaardigd een antwoord te geven aan deze mensen).
UDEP ondersteunt deze mobilisatie en herinnert nogmaals aan de dwingende noodzaak dat de regering de weg volgt van een algemene regularisatie van mensen die leven in België. Het bestaan en het dagelijks overleven van duizenden mensen mag niet afhangen van de willekeurige administratie van een Minister.
Het aftakelen van de humanitaire omstandigheden van de mensen zonder papieren, wat slechts verergerd wordt door de Europese Richtlijn over de opsluiting en uitzetting van personen van vreemde herkomst, toont de noodzaak om een politiek te voeren die verantwoordelijk en in overeenstemming met de Mensenrechten is. (http://www.directivedelahonte.org)
UDEP (verening ter verdediging van de mensen zonder papieren)
Iedereen die met de mensen zonder papieren sympathiseert (onze Broeders en Zusters), degenen die ondersteunen, de buurtvereniging van Ixelles, van St.Gillis, enz.)
Iedereen die meestrijdt tegen de wettelijk vastgelegde onrechtvaardigheid van de beruchte migratiepolitiek, die de verfoeilijke praktijken van een administratie verwerpt en steeds geweigerd heeft om medeplichtig te zijn aan de handelingen die door de regering worden opgelegd (razzias, valstrik-uitnodigingen naar de Dienst Vreemdelingenzaken, opsluiting van volwassenen, kinderen enz.)
Wij nodigen U uit om een avondje door te brengen bij onze nieuwe strijdvaardige bezetting op
Deze week belden verschillende gevangenen van het gesloten centrum van Merksplas om hun onmenselijke situatie aan te klagen in de centra. - Agressief gedrag van het personeel van het centrum die totaal onwetend is over de gevolgen van hun daden. - Zieken in het centrum. De meerderheid van de gevangenen zijn ziek en er is geen enkele medische opvolging. - De gevangenen mogen hun cellen niet verlaten en verschillenden hebben zelfs 40 dagen in isolatie doorgebracht in kleine cellen. Zo zit de Algerijn Mahmoud Abidy vandaag bijvoorbeeld al meer dan 40 dagen in isolatie. Dit geval vraagt reflexie over hoe deze praktijken nuttig zijn.
Deze feiten zijn gewild door het gevangenisbestuur om zo de mensen te ontmoedigen in hun wil om bij ons te leven en om hen te dwingen om zich in te schrijven in de politiek van de vrijwillige terugkeer. Praktijken die maar weinig verschillen van het principe van Guantanamo, enkel de doelstelling is anders. Dat noemen we de kunst van de psychologische folter om zijn doel te bereiken. Vandaag de dag schrijft de onthaalpolitiek zich in deze politiek van vrijwillige terugkeer in, aan om het even welke prijs.
In de politieke wereld praat men over de humanisering van de gesloten centra en sommigen zijn zelfs overtuigd dat dat het geval is voor deze centra. Een verborgen kant van een schaamte die we niet kunnen negeren. De vreemdeling vormt een gevaar voor onze maatschappij en repressieve middelen om hem te verwijderen zijn nodig. "We kunnen niet alle miserie van de wereld opvangen" blijkt genoeg als argument om deze praktijken te rechtvaardigen. De gevangenen van Merksplas vragen de interventie van de Liga van de Mensenrechten zodat ze van dichtbij hun situatie kunnen zien en ze nodigen mensen en verenigingen uit om met hen te komen praten.
OPEN CENTRUM
Dit jaar zijn in de open centra verschillende asielzoekers gestorven (al dan niet ge-zelfdood). Onlangs nog in het Klein Kasteeltje (in Brussel). Anderen hebben gedreigd om van een gebouw in Luik en in Brussel te springen uit wanhoop.
De levensomstandigheden in de open centra zijn catastrofaal.In het Klein Kasteeltje in Brussel stijgt de spanning. 600 bewoners wachten af in ontoelaatbare omstandigheden. Sinds een maand is er geen warm water in de douches, een archaïsche medische dienst, dagelijkse fouillering van persoonlijke zaken, onbegrijpelijke negatieve beslissingen. Veel bewoners zijn wanhopig en krijgen hun mentale staat niet meer onder controle: zelfverminking, agressies, delinkwenties worden elke dag beleefd. Er is geen enkele psychologische steun voor deze mensen, de medische dienst is enorm archaïsch.Wat betreft de Algerijnse bewoner die 15 december overleden is; op basis van medische certificaten waren er twee vragen tot opneming in de medische dienst van het klein kasteeltje. Deze vragen werden geweigerd door de directie en de medische dienst. Deze lieve bewoner was wanhopig en is tot de daad over gegaan. Hij moest wel nodig opgenomen worden. Maar nu is het te laat voor hem.
Alarmerende berichten uit de grootstad. Nu ja, groot ? Zeker niet groots. Meer en meer wordt ons gemeld dat de actieve opsporing van mensen zonder papieren terug in omvang én brutaliteit toeneemt. Na de betrekkelijke kalmte, en we benadrukken het woord betrekkelijk, m.b.t. het actieve opsporingsbeleid die intrad een 6-tal weken voor de gemeenteraadsverkiezingen en aanhield tot na de federale parlementsverkiezingen, lijkt het hek terug van de dam te komen:
- Vanuit Wallonië bereiken ons berichten dat sinds enkele tijd de sociale inspectie systematisch en in stijgende lijn ingeschakeld wordt in het opsporings- en uitwijzingsbeleid. Met succes. Gedwongen zwart werkende mensen vliegen op die manier achter de tralies met als beloning : one way ticket home
- vluchtelingenorganisaties in Antwerpen en daarbuiten - wijzen op het significant stijgend aantal negatieve antwoorden op vragen naar regularisatie op basis van humanitaire redenen dat recentelijk bij de mensen wordt afgegeven; in heel België gebeurt dit ondertussen; ook, zoals reeds gezegd, in Antwerpen.
- op het De Coninckplein werd op 19 november nog eens een razzia gehouden, stijl ouwe doos. In enkele caféétjes gaan roefelen waarbij al wie een zwarte huidskleur had geviseerd werd: het was meer dan een jaar geleden dat er nog op zulke brutale wijze gericht en doelbewust mensen zonder papieren werden gezocht en opgepakt.
- de Antwerpse mensen zonder papieren signaleren dat er terug vaker controles zijn waarbij lotgenoten zonder papieren worden opgepakt: op de tram, in t kader van Wodca, Alexandra, gewoon op straat lopende
- waar tot nu toe weinig tot geen mensen zonder papieren thuis door de politie
werden opgepakt lijkt dit de laatste weken/maanden hèt middel bij uitstek geworden van de Antwerpse politie om het actief opsporing- en uitwijzingsbeleid uit te voeren; daarmee zijn de geest en de methodes - van het Antwerpse Stadsplan Veilig terug uit de fles.
Dit zijn slechts enkele feiten op het einde van het jaar 2007. Dit na een jaar waar beloftes t.o.v. en verwachtingen van de Belgische Mensen zonder papieren op geen enkele manier werden na gekomen of ingelost. De ongerustheid, de schrik, de wanhoop bij onze mensen zonder papieren is groot. Anderzijds willen individuen en groepen, ook onder de Antwerpse mensen zonder papieren, hardere acties: elke vergadering en tussendoor wordt wel door iemand of een groep het actiemiddel van de hongerstaking naar voren geschoven. De huidige, nieuwe politieke situatie met de nieuwe, dezelfde, interim voor lange duur minister van Binnenlandse zaken die zijn succesvol beleid ongetwijfeld zal verder zetten, biedt voor onze mensen zonder papieren géén hoop noch perspectief.
Wij, als ondersteuners, als humanisten van welke gezindte dan ook, mogen het hier niet bij laten. We mogen ons niet neerleggen bij de gesignaleerde evoluties op Antwerps en Belgisch niveau. We mogen ons niet neerleggen bij de wanhoop van de mensen. We moeten, mét de Mensen zonder Papieren blijven strijden voor een politieke oplossing, voor een regularisatiebeleid op basis van duidelijke, humane criteria. En op korte termijn.
Udep Antwerpen komt op woensdag 23 januari op straat. Het wil de situatie van de mensen zonder papieren terug in de aandacht. Het wil dat de razzias, de controles, het gericht oppakken, opsluiten en verwijderen van mensen onmiddellijk ophoudt. Het wil dat er een regularisatiebeleid komt op basis van duidelijke, humane criteria. Zoals gezegd, op korte termijn.
Als Udep Antwerpen vragen we U, als individu, als organisatie, als lidorganisatie van het Antwaarps Asiel onze oproep actief te ondersteunen. Door ons eisenplatform te ondertekenen. Door mee op te roepen voor de manifestatie. Door binnen uw organisaties en netwerken de boodschap te verspreiden én op te roepen voor de manifestatie.Donderdag 27 december hebben we een eerste praktische werkvergadering ivm de mobilisatie. PSC, 18.00 u. Volgende afspraak is op woensdag 2 januari, zelfde uur, zelfde plaats. Affiches en pamfletten zullen daar dan al ter beschikking zijn. Verder staat die vergadering uiteraard open voor iedereen die wil meewerken aan de mobilisatie voor deze manifestatie. Alle mogelijke suggesties die kunnen bijdragen tot het welslagen van de manifestatie zijn eveneens welkom.
Gelieve deze oproep zo breed mogelijk te verspreiden via Uw kanalen.
In bijlage vindt U een pamflet; wij verkleinen het tot A5 als flyer, vergroten het tot A3 als affiche.De tekst van het pamflet is tevens de tekst van het eisenplatform voor deze manifestatie. We willen U en uw organisatie uitdrukkelijk vragen deze te ondertekenen, uiteraard indien U zich achter de inhoud kan scharen. Dit kan door een eenvoudig mailtje naar het onderstaand e-mail adres met de mededeling ja, oproep 23 januari . De lijst zal gepubliceerd worden op de website van UDEP antwerpen, http://www.udep-antwerpen.be/en op 23 januari aan de pers overgemaakt worden.
Alvast bedankt voor de medewerking en ondersteuning.
Mensen zonder papieren bezetten gebouw Franse Gemeenschap in Hartje Brussel
Mensen zonder papieren bezetten gebouw Franse gemeenschap in hartje Brussel
BRUSSEL -- Een groep mensen zonder papieren vond een nieuwe thuishaven in Brussel. Sinds dit weekend logeren ze in een leegstaand gebouw van de Franse gemeenschap. Geen kerk dus, zoals bij de vorige bezettingen. Dit is een belangrijk symbolisch signaal. We richten ons nu rechtstreeks tot de politici. Zij moeten het probleem van de mensen zonder papieren oplossen, zegt Gerardo, een woordvoerder van de organisatie van mensen zonder papieren Udep.
Een twintigtal mensen zonder papieren kraakt sinds zaterdag een gebouw van de Franse gemeenschap. Het statige gebouw ligt in de Koningsstraat op een boogscheut van het parlement en de Wetstraat 16 en staat al vijf jaar leeg. Na de vele kerkbezettingen is dit een nieuwe etappe in onze strijd. Het probleem van de mensen zonder papieren is een dringend probleem.Het is dus aan de noodregering om het aan te pakken, zegt Gerardo, één van de woordvoerders van Udep.
De nieuwe bewoners van het gebouw moeten niet meteen vrezen voor een uitzetting. Brussels schepen van Openbare Netheid Karine Lalieux (PS) kwam haar steun betuigen aan de bezetters. Zij wist te melden dat de bezetting in overleg met de eigenaar van het gebouw, de Franse gemeenschap, verliep. Of de noodregering met de PS het probleem van de mensen zonder papieren zou aanpakken, kon ze niet beloven. Zij zei wel dat de PS vasthoudt aan de eis om duidelijke criteria te voorzien in de regularisatiewet. Zij herhaalde ook de eis voor een moratorium op uitwijzingen zolang er geen nieuwe regeling is.
De bezetters sluiten ook niet uit dat er een nieuwe hongerstaking komt. Dat laten we over aan de algemene vergadering van de bewoners van het gebouw. Alleen stellen we vast dat sommige mensen zonder papieren anderhalf jaar een kerk bezetten zonder één signaal te krijgen van de Dienst Vreemdelingenzaken. Hongerstakers krijgen meteen bezoek van de Freddy Roosemont, topman van de Dienst en mogen zelf op visite bij minister Dewael. Ze krijgen een verblijfsvergunning of worden geregulariseerd. Het is dus de minister zelf die het signaal heeft dat een hongerstaking het enige middel is dat helpt, zegt Abdel, een andere woordvoerder van Udep.
Volgens de advocaat Alexis Deswaef die de bezetters bijstaat moet een nieuwe wettelijke regeling het huidige arbitraire systeem vervangen. Er liggen drie gelijkaardige wetsvoorstellen klaar met duidelijke criteria om voor regularisatie in aanmerking te komen. Dat zou een einde maken aan de huidige wantoestand waarbij duizenden mensen zonder papieren ondergedoken moeten leven en overgeleverd worden aan uitbuiting. Ik ken veel vluchtelingen die hard werken voor 3 of 4 euro per uur.
Boycot OVS van Manifestatie voor meer Koopkracht en Solidariteit
Boycot OVS van vakbondsbetoging voor meer koopkracht en solidariteit
Op 15 december trokken een vijftal leden van de armoedevakbond samen met het Ministerie van Wooncrisis mee in de betoging in Brussel. Niet alleen om te pleiten voor een sterke sociale zekerheid, maar ook om nog maar eens het recht op wonen te onderstrepen, een recht dat wel als art. 23 in de Belgische Grondwet staat ingeschreven, maar waarmee meer en meer een loopje wordt genomen omdat de armen in dit land toch geen enkele stem hebben in het Parlement. Dat laatste geldt overigens voor de totale werkende bevolking, want geen enkele van de neoliberale partijen die op 13 juni verkozen werden zullen ook maar in het minst rekening houden met de verzuchtingen van gewone mensen. Intussen vernamen we dat UDEP-Brussel opnieuw een openbaar gebouw heeft bezet en dat de mensen zonder papieren dus werkelijk tot nieuwe bezettingen zullen overgaan, zoals eerder al aangekondigd deze week. De zaken lijken van onderop weer in beweging te komen, ondanks het koude winterweer.
Het was bijtend koud vandaag, goed ingeduffeld tegen de snijdende wind trachtte ieder van ons op eigen kracht met de trein de hoofdstad te bereiken. Enkelen van ons kwamen echter te laat door de treinstaking van de onafhankelijke machinistenvakbond OVS. Laat één ding duidelijk wezen: wij pleiten in ieder geval voor het stakingsrecht en vinden dat iedere werknemer of vakbond die niet tevreden is over zijn loon of werk het recht heeft deze onvrede met vakbondsacties en stakingen kracht bij te zetten. Wat ons ergert is dus niet het feit dat er gestaakt wordt op zich, maar wel de kortzichtige en onlogische aanpak waarvan OVS blijk gaf vandaag. Ze zouden beter extra treinen ingelegd hebben op een dag als vandaag, de dag dat er een gemeenschappelijk vakbondsfront door de straten trekt om betere sociale bescherming te eisen voor de 15 % armen en voor de werkende mensen in het algemeen. Dat OVS zich niet solidair verklaart met het gemeenschappelijk vakbondsfront door ervoor te zorgen dat heel wat mensen te laat op de betoging arriveerden of helemaal niet in staat waren om te komen doet vermoeden dat het hier gaat om een klein vakbondje van mensen die alleen op eigen gewin uit zijn en die een rechtse, anti-solidaire en contrarevolutionaire werkwijze tentoonspreiden die net diegenen raakt die in feite wel de bereidheid vertonen tot solidariteit met anderen.
Het Comité voor Sociale Gerechtigheid laat dus weten dat OVS op geen enkele bereidwilligheid van onze kant meer moet rekenen. Vakbonden die niet in staat zijn om een gezamenlijke actie te coördineren of zich tenminste erin in te passen op een manier die voor de anderen niet storend is, sterker nog, vakbonden die niet schromen om de acties van een gemeenschappelijk vakbondsfront te boycotten en te verzwakken, zouden beter niet bestaan. Het feit dat enkele tientallen machinisten schijnbaar alleen om hun eigen loonbriefje inzitten en niet met de eisen die door 25.000 betogers naar voren geschoven worden op een dag als deze doet voor ons de deur totaal dicht. Treinstakingen halen o.i. veel meer uit op weekdagen, op momenten dat men het bedrijfsleven harder kan raken. Want als men toegevingen wil afdwingen van de rijken en hun slaafjes dan kan men dat het beste doen door hen te raken op de enige plek waar het voor hen iets uitmaakt, nl. in hun portemonnee.
In dit land kan er nooit iets voor de mensen in armoede of voor de werkende klasse in het algemeen bekomen worden als het niet gebeurt met inzet van alle middelen en mensen die we ter beschikking hebben, en dan nog liefst eensgezind en met een gezamenlijk eisenpakket naar de overheden toe. Prikacties op zaterdagen door enkele tientallen treinbestuurders zijn zinloos en overbodig en alleen de reizigers (in dit specifiek geval andere ontevredenen met het neoliberaal beleid) worden gestraft. Beter ware het geweest indien OVS extra treinen had laten rijden en potentiële betogers gratis naar Brussel had gebracht, om maar iets te noemen. Maar dat zal in hun kleinburgerlijke bekrompen breinen niet zijn opgekomen natuurlijk.
Terecht dat de andere drie grote vakbonden eveneens niet te spreken zijn over de anti-solidaire houding van deze kleine snertvakbond OVS.
Benodigheden voor nieuwe bezetting UDEP in Brussel
Een goede dag aan jou,
Deze zaterdag 15 december zijn een veertigtal mensen zonder papieren en hun vereniging UDEP een nieuwe bezetting begonnen in een leegstaand gebouw in Brussel. De bezetting vond plaats na de manifestatie voor meer koopkracht en solidariteit. Het bezette gebouw heeft een grote oppervlakte en vele ruimte. Dat is een goede zaak omdat er zich dan veel mensen kunnen verzamelen.
Deze zondag hebben we jou en je energie nodig om er wat leven in te blazen. Versieren, poetsen, installeren, in het kort, samen zijn met ons.
We hebben ook nodig: - borstels, dweilen, poetsprodukten enz... - voeding, koffie, suiker, thee, melk, biscuits, blikken,... - dekens, matrassen, pulls, warme kledij - kleine verwarmingen en komforen die NIET op elektriciteit werken. - stoelen - mensen die iets kennen van WATER en ELECTRICITEIT
...en vooral je aanwezigheid, je hart, je ideeën en initiatieven.
Indien je zondag niet kunt komen ben je natuurlijk even welkom op alle andere dagen. Afspraak op de Koningsstraat 123 (naast metrostation Kruidtuin/Botanique, tram 92). Van daaruit zal iemand je opvangen en het gebouw, dat vlakbij ligt, tonen.
Een algemene vergadering zal plaatsvinden op maandag om 18.00 u.
De ruimte laat toe om er activiteiten, bijeenkomsten, concerten, filmvoorstellingen en ateliers te laten doorgaan. Aarzel niet om uw eigen wensen kenbaar te maken.
WELKOM, we hervatten de acties enonze strijd gaat voort!!
Sans-papiers bezetten opnieuw openbaar gebouw in Brussel
BRUSSEL - Een veertigtal personen heeft zaterdagnamiddag om 14u een leegstaand openbaar gebouw in Brussel-stad bezet. Dat meldt een woordvoerder van de vereniging voor mensen zonder papieren (UDEP). De deuren van het gebouw waren open, aldus de woordvoerder.
De mensen zonder papieren brachten matrassen mee en zullen de nacht van zaterdag op zondag op de nieuwe locatie doorbrengen. In totaal zouden zowat 300 sans-papiers het gebouw kunnen bezetten. De UDEP van Brussel wil het adres nog niet verspreiden.
Vanaf maandag zou er een algemene vergadering kunnen worden gehouden met de bezetters en dinsdagochtend zou er een persconferentie georganiseerd worden. De groep sans-papiers is al meer dan een maand op zoek naar een grote zichtbare plaats om een actie te houden.
'Een hongerstaking is geen doel op zich, maar wordt ook niet uitgesloten', aldus de woordvoerder. De groep begon op 15 november een symbolische hongerstaking van 48 uur. De mensen zonder papieren werden toen ondergebracht in een lokaal van de socialistische vakbond in Schaarbeek.
'De mensen zonder papieren zijn vastberaden hun acties herop te starten. Zij werden niet gehoord door de partners van oranje-blauw. Ze hopen dat zij die misschien in de regering zullen zitten, onder meer de PS, hun engagementen tegenover de sans-papiers niet zullen vergeten. De situatie van de mensen hier is veel precairder dan die van mensen die te lijden hebben onder de daling van de koopkracht', verklaarde de UDEP-woordvoerder.
UDEP herbegint bezettingen - afspraak zaterdag 15 december Botanique
Arbeiders, met of zonder papieren, solidariteit !!!
Een groep van UDEP die vastbesloten is om de stem van 100.000 mensen zonder papieren gehoord te laten worden wil kenbaar maken dat er een algemene hervatting van de acties op stapel staat. De mensen zonder papieren deisen bijvoorbeeld het recht om legaal te kunnen werken. Dit zou de druk op de inkomens en het afbrokkelen van de sectoren kunnen verminderen, dingen waarvan de bazen nu in het groot profiteren. De arbeiders zonder papieren zijn het slachtoffer van dit systeem, net als alle overige arbeiders.
Toen 12 illegalen in hongerstaking in Evere na zes maanden hun papieren ontvangen hebben (31 oktober 2007), zijn 300 mensen zonder papieren, ondersteund door het ABVV, een symbolische hongerstaking begonnen van 48 uur (12 november). Ze stelden aan minister Dewael de volgende vraag: "Is voor mensen die duurzame banden hebben opgebouwd in België de hongerstaking nu het nieuwe regularisatiecriterium dat door uw administratie (Dienst Vreemdelingenzaken) wordt toegepast?" (Er volgde tot nu toe nog steeds geen antwoord van Dewael).
De mesnen zonder papieren weten dat er voor de meerderheid onder hen NIETS in de regeringsakkoorden zal staan, noch criteria, noch regularisatie, noch duurzame banden/relaties. Op die manier zijn de mensen zonder papieren ertoe veroordeeld om zo te blijven rondlopen. In een leven vol van onzekerheid en dagelijkse angst en ellende. GENOEG IS GENOEG !!! Een regering mag toch geen deel van de bevolking zomaar laten creperen en doen alsof het niet bestaat en dat ze minder dan niets waard zijn !!! Niemand neemt zijn verantwoordelijkheden op ten aanzien van duizenden manne, vrouwen en kinderen die de dagelijkse hel van een illegaal bestaan in België ondergaan.
NOchtans voeren Dewael en zijn administratie hun ambt uit, door immigranten zonder papieren te laten opsporen en op die manier verzinken zij steeds dieper in een politiek van willekeur. De mensen zonder papieren, ondersteund door vakbonden en verenigingen zouden graag de dringende vraag tot regularisatie op de agenda willen plaatsen! De regering mag haar ogen niet langer sluiten waar het deze schandelijke situatie betreft, zelfs niet indien zij zich ertoe bepaalt de 'lopende zaken' af te handelen.
Iedereen welkom, met of zonder papieren. Ondersteun ons of kom met ons discussiëren bij onze komende bezettingen. De eerste afspraak voor een ontmoeting is op zaterdag 15 december om 14.00 u. aan de metro van Botanique/Kruidtuin.
UDEP Regio Brussel (Vereniging ter verdediging van mensen zonder papieren) Meer info (franstalig): http://sanspapiers.skynetblogs.be
Comité voor Sociale Gerechtigheid en Armoedevakbond solidair
Het Comité voor Sociale Gerechtigheid heeft unaniem besloten de solidariteit met de zgn. armoedevakbond te vergroten. Met dat doel plaatsen we hier een 'annonce' met de link naar de msn-groep van Armoedevakbond.
Beste mensen in armoede en sympathisanten,
Onze msn-groep bezoeken wil misschien zeggen dat je armoede ook een onrecht vindt en dat je een steentje wil bijdragen tegen iedere vorm van (sociale) uitsluiting.
Weet dan dat je daarmee niet alleen staat!!!
1 op 5 mensen die in belgië wonen, leven met heel wat zorgen. Kunnen ze morgen nog rondkomen? Kunnen ze hun kinderen een toekomst geven? Verliezen ze morgen niet wat ze jarenlang hebben opgebouwd, door ziekte, werkloosheid, scheiding, zal de deurwaarder komen deze maand?.... Met veel angst wordt de brievenbus geopend. Wat zal er nu weer inzitten !
Wie geïnteresseerd is om het laatste nieuws te kennen uit de armoedewereld zal hier hopelijk de informatie vinden die zij of hij nodig heeft. Indien dat niet het geval is dan kan de persoon zelf een vraag stellen op de groep of eventueel zelf informatie plaatsen die er nog ontbreekt. De bedoeling is dan ook dat de groep vanaf nu regelmatig bijgewerkt zal worden en dat hij een nieuwe start zal kennen. Op termijn streeft de armoedevakbond ernaar om in groep deel te nemen aan acties en betogingen, maar daarnaast ook de msn-groep dagelijks te vullen met het laatste nieuws en aankondigingen van acties/activiteiten.
Ben je blank of zwart, arm of rijk, ziek of gezond, jong of oud, elk mens heeft het recht om er te zijn want armoede is een onrecht! Daarom dat een strijd voor gelijke kansen voor iedereen vandaag meer dan ooit een 'must' is.
DE MENSEN ZONDER PAPIEREN HERBEGINNEN DE BEZETTINGEN EN ACTIES
Deze maandag 4 december om 19 u. hielden (200 tot 300) mensen zonder papieren een vergadering in de kerk St.Alena ter heropening van de bezetting en het herbeginnen van acties voor de reguralisatie van alle mensen zonder papieren. Ook andere plaatsen zouden binnenkort moeten opengaan.
Ten gevolge van het verkrijgen van papieren (6 maanden + 2x3 maanden) door 12 illegalen die gedurende 40 dagen in hongerstaking waren in Evere (31 oktober 2007), zijn er 300 mensen zonder papieren ondersteund door het ABVV gedurende 48 uur in hongerstaking gegaan (12 november).
Zij stelden aan minister Dewael de volgende vraag: Is de hongerstaking het nieuwste regularisatiecriterium dat door zijn administratie, de Dienst Vreemdelingenzaken, wordt toegepast op personen die duurzame banden hebben in België ?
Vandaag zijn er tussen de 300 en de 500 mensen zonder papieren bereid om een hongerstaking te beginnen. De herbezetting van de kerk van St.Alena is een verdere stap binnen het kader van een algemene hervatting van de acties.
Noch de Dienst Vreemdelingenzaken, noch de minister hebben geantwoord op de vraag die hen werd gesteld. Niemand van hen schijnt verantwoordelijkheid te nemen ten overstaan van de duizenden mannen, vrouwen en kinderen die de dagelijkse hel van een illegaal bestaan in België beleven. Nochtans oefenen de hr. Dewael en zijn administratie hun ambt uit. Mr Dewael, is 40 dagen hongerstaking voldoende om zijn papieren te krijgen volgens uw huidige criteria ? (een antwoord graag!)
Met deze vraag zouden de mensen zonder papieren ondersteund door vakbonden en organisaties graag de dringende kwestie van de regularisatie op de dagorde willen zetten.
Iedereen welkom, mensen met en zonder papieren, in de kerk St.Alena die opnieuw bezet wordt. Villalaan 47 in 1060 SINT-GILLIS naast het park van Vorst (Halte Albert of Barrière St-Gillis)
