Ik ben Chichi
Ik ben een en woon in Deurne (Belgium) en mijn beroep is om elke dag naar de leukste school van heel Antwerpen te gaan..
Ik ben geboren op 01/09/2010 en ben nu dus 14 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: spelletjes spelen, reizen.
Straks reizen we terug naar huis, alles is al ingepakt en wij zijn er helemaal klaar voor. Nog even zeeeeeer uitgebreid ontbijten en dan nog een wandelingetje in het park.
Een heel erg mooi park zelfs met een vijver, speeltuinen, cafeetjes, een japaneese tuin, mooie banken,... Alles ligt hier trouwens onder de sneeuw. Mooi hoor...
In de verte zagen we ook een arc de triomf... Hij lijkt als twee druppels water op de arc in ...... ?
Om 12:00 was het dan zover, we vertrokken uit het hotel, naar de luchthaven... Nog 1 keer slapen en dan zie ik jullie weer....
Vandaag is het de laatste dag dat we met z'n allen samen zijn. (snik!) Maar we gaan er nog eens een lap op geven, PATAT! Vanmorgen zijn we terug gegaan naar de kleuterschool in Boekarest. De meesters en juffen moesten daar namelijk nog eens heel hard nadenken en babbelen over een heleboel dingen. Ik moest niet meedoen (hihihi) en heb dan maar stiekem van alle koekjes gebeten die daar heerlijk op de tafel stonden.
Toen ik halverwege mijn 37ste koekje was, kwamen de juffen van de kleuterschool vertellen dat er nog een verrassing was voor ons. Bliksemsnel heb ik dat koekje dan weggewerkt en ben dan samen met iedereen naar het zaaltje ernaast gegaan... Ik mocht zelfs op de eerste rij gaan zitten.
De kleuters hadden voor ons een prachtige dans- en modevoorstelling gemaakt. Het was werkelijk kei-prachtig. Kindjes in mooie Roemeense pakjes (er was er zelfs eentje met dezelfde hoed!) dansten in het rond. Een zelfgemaakt Indisch dansje kregen we ook te zien en toen bleek het aan ons te zijn: nu mochten wij ook meedansen.... SUPER-leuk was dat....
Op het einde was er ook een prachtige modeshow van kleren gemaakt van... afval. prinsessen in zakjes, brandweermannen van plastic en ridders van zilverpapier...
Op het einde van de show kregen we allemaal een mooi geknutselde roos. Ik heb die kindjes toen allemaal een knuffel gegeven... Toen we daarna weer terug naar de andere zaal gingen stond er een heel lekker buffet voor ons klaar. Allemaal zelfgemaakte gerechtjes. Heerlijk was het. (Maar wel weer erg veel...) Op het einde was er taart met daarop geschreven: Comenius en al onze vlaggen.
Nadat we ons buikje heerlijk dik hadden gegeten, moest ik terug gaan werken. Het filmpje was trouwens nog niet klaar... Na de laatste shot te hebben ingeblikt, zat het erop... Alles wat we deze reis moesten doen was achter de rug...
Alleen was er deze avond nog een fantastisch afscheidsdiner. In een prachtige zaal, die trouwens van het leger was vroeger, was er een laatste erg lekkere maaltijd. Er was een groepje dat muziek maakte, er werd gedanst en er werden kadootjes uitgedeeld. Maar helverwege ben ik wel in slaap gevallen...
Toen ik wakker werd was ik al terug in het hotel...
Vandaag moest ik extra vroeg opstaan. Om 8 uur kwam de bus ons al ophalen! Dus moest ik er om 7 uur al uit om me klaar te maken en te gaan ontbijten. Mijn nieuwe poepsjieke kamer had ervoor gezorgd dat ik vannacht erg lekker heb geslapen, opstaan was dan ook niet zo heel erg.
Toen ik beneden kwam voor het ontbijt geloofde ik mijn eigen ogen niet. In het restaurant stond er een heerlijk ontbijt klaar met broodjes, kaas, vlees, koffiekoeken, yoghurt, honing, eieren, spek,... noem maar op! Wat een begin van de dag!
Stipt 8 uur waren de busjes er dan. Zij brachten ons naar de kleuterschool in Boekarest. Op een half uurtje rijden van het hotel. Wat is het hier druk in Boekarest zeg. Anna Maria, een juf van de kleuters hier in Boekarest, vertelde me dat er ongelooflijk veel mensen in Boekarest wonen (zoek jij even op hoeveel?) en dat die bijna allemaal met de auto rijden. En omdat de straten van lang geleden zijn, zijn die er natuurlijk niet op voorzien. Zodus: erg veel drukte!
Toch zijn we er na een tijdje in geslaagd om de school te bereiken. We werden verwelkomt door een elfje en de andere juffen en meesters. Eenmaal binnen kregen we een stukje brood en wat zout en een straf drankje waar ik van de juffen en de meester enkel maar mocht aan ruiken, maar niet mocht van drinken. Zo wensten ze ons welkom en schonken ons veel geluk.
Niet veel later zochten we de klassen op. 11 kleuterklassen zijn er daar in de school... Véél hé! Je begrijpt dat het dan wel erg snel moest gaan, want dat het anders te lang zou duren. Toch heb ik in elk klasje grapjes uitgehaald hihihi! Ze vonden het kei-leuk.
En daarna moest ik ook aan het werk. Ik mocht weer filmster spelen... Samen met mijn vriendjes, maakten we ook deze keer een filmpje. Deze film gaat over.... OEPS dat mag ik nog niet vertellen. Maar geen nood je zal het binnenkort wel zien...
In een zaaltje ernaast waren ze dan erg druk aan het vergaderen, vertelde ze me... We waren allemaal zo hard aan het werken dat we vergaten om ons klaar te maken voor het (eerste) restaurant. Snel snel lieten we alles staan om te vertrekken. Morgen doen we wel voort!
Het restaurant was een mooi oud Roemeens restaurant met verschillende gerechten uit het land zelf. Er hingen olielampen overal, tapijten op de grond en muur, er waren houten tafels en er hingen zelfs geweren (!) aan de balken. PANG PANG! Na het lekkere eten stapten we terug in de bus op weg naar een verrassing! Na een klein stukje rijden zagen we het al van ver opduiken: Het tweede grootste gebouw van de wereld (weten jullie welk het grootste is?): Het Parlement van Roemenië. De juffen en meester legden me snel uit dat een parlement een gebouw is waar belangrijke mensen komen praten met elkaar over hoe ze het land moeten besturen. ERG belangrijk dus. Naar het schijnt werd dit gebouw nog gebouwd door een president van vroeger. SJAUWSJI_ESKOE of zoiets maar ik weet dat niet zo goed. Dat zal ik eens moeten opzoeken. Het was er erg groot en er was veel goud en marmer en trappen...
Nadien zijn we even door Boekarest gestapt en zijn de juffen weeral gaan winkelen... Toen het stilletjes aan donker werd, zijn we naar het volgende restaurant gegaan. Ik vind wel dat die juffen en meester nogal veel eten hoor... Het was een hééél mooi restaurant. We moesten in de mooie kelder gaan zitten en er was een groepje dat mooie muziek speelde. Toevallig was er een meneer bij die nog in ons land muziekles heeft gegeven. Hij zei ook dat hij in het sportpladijs of zoiets had opgetreden ??? Het was erg leuk.
Het was vandaag weer een leuke maar vermoeiende dag. Ik kruip dus maar weer eens lekker in mijn bedje... Nog twee dagen en ik ben terug en dan vertel ik jullie alles.
vandaag moest ik afscheid nemen van mijn vriendjes in Berbesti. Straks vertrekken we naar de grote hoofdstad van Roemenië. Weten jullie nog welke stad dat is? De juffen en de meester zijn druk bezig om hun koffers in te pakken. Ze mogen zeker niets vergeten.
Om 9:00 uur kwam de bus. Die bracht ons recht naar.... school! Eindelijk was het zover, ik mocht op bezoek bij de kleuters. Het was reuzeleuk! Toen ik aankwam waren ze net aan het schilderen! Mooie bloemen in verschillende kleuren... Ik had direct een heleboel vriendjes. Samen speelden we en maakten we veel plezier.
De klassen van die lieve kindjes waren wel niet zo groot als bij ons op school. Daarom gingen ze regelmatig naar buiten om even te bewegen. Wisten jullie trouwens dat er twee kleuterscholen zijn en dat die elk maar twee kleuterklassen hebben?
Nadat we afscheid van de kleuters hadden genomen zijn we de bus ingesprongen en hebben we onze lange reis naar Boe... (o neen jullie moesten dat zelf opzoeken...) begonnen. Het was een lange en vermoeiende reis. Onderweg hebben we nog lekker gegeten in een restaurant weer ze het vlees bakten in een grote houtoven. LEKKER!
Nu zijn we aangekomen in een heel chic en mooi hotel in ....... (ik verklap het lekker niet!) Ik denk dat ik me hier heel netjes zal moeten gedragen.
Morgen gaan de juffen en meesters weer verder werken. En ik ga nu slapen.
drie dagen zijn we hier nu in Roemenië en vandaag was onze laatste hele dag in Berbesti. Morgen reizen we terug naar Boekarest voor het tweede deel van onze reis.
We zijn vandaag extra vroeg opgestaan omdat we om 9:00u (weten jullie nog hoe laat dat bij jullie is?) een bezoek gaan brengen aan de school van Berbesti. Daar gaan we eerst samen praten over een nieuw spel dat we gaan maken om te spelen in de school. Na een ritje van 20 minuten, kwamen we aan in de school. Samen met mijn vriendjes ontdekten we alle klassen.
Nadien gingen de meesters en de juffen vergaderen over het nieuwe spel. Maar, ik mocht iets anders gaan doen: ik ging een bezoekje brengen aan een pottenbakkerij! Op een half uurtje rijden van de school kon ik kijken hoe ze de mooi versierde potten maken. Het waren dezelfde potten waaruit we elke dag koffie, water, ... drinken... het was erg leuk. Ik zag zelfs de oven waarin ze de potten bakken. Van de juffen en de meester heb ik toen een leuk Roemeens hoedje gekregen.
Toen we terugkwamen kregen we een lekkere maaltijd. Allemaal lekkere dingen die mama's en papa's hadden gemaakt. Heerlijk was dat.
Na het eten moesten juf Greet en Herwig (van de school in Herselt) over Comenius gaan praten met een echte journalist voor de televisie! Juf Greet vertelde wat we hier doen en waarom. Ik zal eens vragen of we dat aan jullie kunnen laten zien.
En dan volgde er een mooie show voor ons. De kleuters van de school hadden prachtige dansjes, toneeltjes en liedjes voorbereid. Alles werd door de televisie opgenomen... (spannend)
Op het einde kregen we ook nog enkele speciale cadeautjes: in Roemenië krijgen alle meisjes en mevrouwen een rood-wit lintje in het begin van maart. (om het begin van de lente te vieren en voor de vrouwendag). Alle juffen kregen er een heleboel. Meester Steven kreeg er, na een tijdje zeuren, ook enkele als hij beloofde ze in de klas op te hangen...
Nu het hier in Berbesti bijna gedaan is, was er voor ons nog een feestelijke avond voorzien. In onze villa was er een lekker etentje met allerlei specialiteiten uit Roemenië: soep met balletjes of met rundsmaag; polenta met rendierstoofvlees; lam met koolsla en kaastaart als dessert. Het was erg lekker. Ook de burgemeester van het dorp en de directeur van de mijn en de inspecteurs van de scholen waren er.
Je kan je wel voorstellen dat ik daarna erg snel in slaap ben gevallen. Morgenvroeg inpakken en dan gaan we naar Boekarest.
het was vandaag keieieieileuk! We kennen ondertussen al wat Roemeens Weten jullie wat volgende woorden betekenen? * DA * NOROC * MULTSJIMESJK (hoe het juist geschreven wordt weet ik eigenlijk nog niet...)
onderaan kan je wat fotootjes zien van de villa waar ik nu mag logeren Ik heb er al wat vriendjes gemaakt... zoals de hond, nog een hond en nog een hond (een blinde zelfs...)
Vandaag zijn we in een grot geweest. Dat was keicool!!! Er waren stalagmieten en euhh -tieten (hihihi) en ook héél véél vleermuizen. We moesten heel stil zijn of ze werden wakker. Want ze zijn nog aan het winterslapen. En dan nu de vraag? Is het een vliegtuig, is het een vogel? Of iets anders... Toen we uit de grot kwamen moesten we een supergevaarlijke afdaling maken langs een ijstrap. Sandra durfde bijna niet verder. Ze heeft de hele tijd gegild... AMAI mijn oren!
Daarna zijn we cakejes gaan eten en gaan plassen. Meester Steven heeft daar maar 1 cakeje gegeten. Wat de anderen ook beweren... Of waren het er nu 2 of 3, 4, 5 allez het hele bord...
Toen zijn we naar het klooster gegaan om juf Greet daar af te leveren... Ze mocht niet blijven, maar het was er wel erg mooi hoor, daarboven in de bergen. Juf Lieselotte heeft me daar wel opgestookt om een sneeuwbal te gooien naar meester Steven... Wat denk je was het raak? Wisten jullie trouwens dat de kerken hier toch anders zijn dan bij ons? Wij weten al hoe maar zoeken jullie dat even op?
Na het klooster zijn we een hapje gaan eten. Bij de plaatselijke steenkoolmijn kregen we lekker (en veel) eten van de directeur van de mijn. Daarna zijn we naar de mijn gaan kijken. Even dacht ik dat ik weer onder de grond moest, maar dat was niet zo... Deze mijn was gewoon boven de grond. Met grote schrapende wielen halen ze de steenkool uit de grond. Zo hebben ze al een enorm grote put gegraven... Nog groter dan het Boelaerpark! We mochten ook niet teveel aan de rand gaan staan, want het zou wel eens kunnen instorten...
Toen werd het tijd om terug in het busje te stappen. We werden naar een bakkerij gebracht. In die bakkerij maakten ze koekjes voor de scholen. Grote bollen deeg en lekkere confituur verdwenen in een rare machine. aan de andere kant kwamen er kleine ongebakken koekjes uit. Een witte mevrouw stak deze koekjes in de oven en toen waren ze plots echt! Ik mocht er één proeven. Ze waren heerlijk... In een zaal ernaast werden deze koekjes meteen in zakjes gedaan, klaar om weg te brengen. Van die lieve witte mevrouw mocht ik een zakje meenemen.
Op de terugweg naar onze villa stopte het busje nog even aan de supermarkt. Het was al donker toen we terug in de villa waren. Na het eten ben ik snel naar mijn bedje gegaan. Morgen komt er nog een drukke dag...
