Maandag, dag 58, gaf ons een loos alarm, dinsdag was het heel druk in Noa'tje haar buikje en de voorweeën begonnen,... wanneer zouden de pupperkes komen? Vannacht? Of zouden ze toch nog wachten tot morgen? De nacht verliep heel onrustig voor Noa'tje (en voor ons ) maar nog geen pupjes te bespeuren... De volgende ochtend wisselden weeën en rustpauzes elkaar af, zo kon Noa'tje nog een tijdje doorgaan... maar plots ging het in een stroomversnelling... Linda, de fokster van Noa en ondertussen een hele goede vriendin van mij, stond ons al de hele tijd terzijde en net bij de geboorte van het eerste reutje was ze er niet bij... We stonden er even alleen voor maar Koen heeft dat schitterend gedaan, hij haalde het eerstgeboren reutje om 13u25 uit het vlies, goed droog gewreven, de navelstreng afgesloten en mooi aangelegd bij "la mama" Noa. Tijdens de pauze tussen pupje 1 en pupje 2 stond Linda alweer paraat en hielp ons door de hele "rollercoaster" van emoties en verwondering tot het allerlaatste pupperke, een reutje om 17u40 het levenslicht zag... Ik was meteen helemaal verliefd op die kleine wonderkes die Noa'tje ons schonk... het is 1 zwarte vlek die voor haar ligt eventjes onderbroken door een blenheim teefje... De reutjes zijn zwaar in de minderheid met zijn 2en... de teefjes hebben het voor het zeggen maar de reutjes zullen zeker hun mannetje staan mettertijd, daar ben ik zeker van!! Deze namiddag hebben we bij het wegen van de pupperkes, een foto genomen van elk pupje zodat hun toekomstig baasje/vrouwke hen eens beter kon zien... Het zijn zwartjes met weinig wit te bespeuren maar ach ons Lineke is ook een zwarteke en al zeg ik het zelf... ze mag er best wel zijn ons tricolor meiske   Ik wil toch nog eens Linda in de bloemekes zetten voor alle steun, hulp, raad en daad... voor, tijdens en na de geboorte van Noa'tjes nestje!! Dankjewel voor alles!!