Vansteenkiste: "Al bij al mooi debuut dankzij kwalificatie" "Ik ben tevreden over mijn wedstrijd. Ik heb geprobeerd om mijn taken zo goed mogelijk uit te voeren. Voor mij is dit een mooi debuut voor Club, onmiddellijk een Europese wedstrijd en kwalificatie. Ik had een beetje stress voor de match, maar bij de eerste minuten was dit al vlug weggespeeld. We zijn niet echt in de problemen gekomen behalve die laatste tien minuten. Ik zie wel wat de trainer verder met me van plan is, ik ben nog jong en het seizoen is nog maar begonnen."
Hogli: "Hadden eigenlijk moeten scoren" "Qarabag moest na die tegengoal nog twee doelpunten scoren en dat lukte hen gelukkig niet. Ik had zeker de schrik niet dat dit zou gebeuren. In de tweede helft kregen we meer en meer veldoverwicht en eigenlijk moeten we dan kunnen scoren. De eerste helft was niet goed van onze kant, na een kwartier zakten we allemaal terug. Ze kregen wel kansen, maar gelukkig voor ons bleef het tegendoelpunt uit voor de rust". Donk: "Geen goede match van ons" "We hadden nog een grote voorsprong na het tegendoelpunt dat via een hoekschop gemaakt werd. De thuisploeg speelde goed op de counter en hun lange ballen kwamen goed aan. Ze kregen zo zelfvertrouwen en groeiden in de match. Het gras lag er heel droog bij en de bal was ook niet je dat. Ik geef het toe, Club speelde geen goede wedstrijd. Hun lange ballen en steekpasses waren gevaarlijk. Gelukkig viel de hitte deze avond goed mee, gisteren op training vond ik het lastiger."
Koster "Concentratieverlies leidde tot tegengoal" "We hadden verwacht dat Qarabag snel zou starten op zoek naar een vroege goal, maar dat was niet het geval waardoor ze het ons eigenlijk wel makkelijk maakten. Uiteindelijk moesten we ons maar zien te kwalificeren. We zijn niet goed gestart aan de wedstrijd, onze linies lagen veel te ver uit elkaar en daardoor hadden we het moeilijk. Na rust kregen we toch wat meer grip op de partij. We kregen een aantal kansen via de linkerflank maar konden ze helaas niet afwerken. Alleen door concentratieproblemen pakken we nog een tegendoelpunt. Wat we vooral moeten onthouden, is dat we gekwalificeerd zijn. Nu moeten we streven naar een plaats in de poulefase zodat we zeker zijn van Europees voetbal tot aan de winter en hopelijk ook daarna. We hebben er bewust voor gekozen om een aantal spelers wat rust te gunnen. Ik wou Tom Høgli zien debuteren. Jannes Vansteenkiste heeft ook een prima debuut gemaakt en anderen hebben we vroeger naar de kant gehaald zoals Vazquez. De Spanjaard had de voorbij nacht last van zijn darmen en was dus niet 100% fit. Jammer dat ook Thomas Meunier nog eens uitviel.'
Club-coach Koster gaf enkele verse krachten een kans in de basis. De laffe hitte nam alle zin om aan te vallen weg. De keepers van beide partijen werden in de eerste helft enkel met wat afstandsschoten op de proef gesteld.
In de tweede helft kwam Club er toch wat meer door. De jonge Vansteenkiste, de vervanger van de geblesseerde Stenman, verprutste al vroeg de beste kans voor Club. De linksback knalde van dichtbij huizenhoog over.
Nauwelijks later was Club opnieuw gevaarlijk. Qarabag-keeper Pavlovic had geen verhaal op een afgeweken vrije trap van Vazquez, maar de bal zoefde nipt langs de kruising.
In het slotkwartier vierde Club Brugge de teugels en dat werd uitgebuit door Qarabag, want een slotoffensiefje leverde de thuisploeg zowaar nog de overwinning op. Invaller Soltanov kopte drie minuten voor tijd een hoekschop binnen. De zege van Qarabag houdt Club Brugge evenwel niet uit de volgende ronde na de 4-1 van de heenmatch.
Ook de Azeri's hebben kennis gemaakt met Björn Vleminckx. De blonde spits van Club scoorde het openingsdoelpunt tegen Qarabag en lag met een verre inworp aan de basis van de 3-1. "Wij zijn tevreden. Alles is naar wens verlopen."
Björn Vleminckx liet in zijn eerste officiële optreden voor Club Brugge al meteen van zich spreken. "We boekten een ruime zege, leden weinig balverlies en ik scoorde. Dat was belangrijk voor mijn zelfvertrouwen. Een spits wordt uiteindelijk op zijn doelpunten afgerekend. Alles is naar wens verlopen. Die 4-1 moet volstaan. Ook in Azerbeidzjan moeten we aanvallend spelen en uitgaan van de eigen kwaliteiten."
Over de tegenstander was de blonde van Puurs veel minder te spreken. "Qarabag deed niets anders dan verdedigen. Normaal gezien komen Nabil Dirar en Lior Refaelov vaak in een één-tegen-éénsituatie, maar doordat hun spitsen kwamen meeverdedigen als extra backs, kregen zij het heel moeilijk."
Toen Qarabag tegen de verwachtingen in de aansluitingstreffer nette, leek Club even van slag. "Die 2-1 bezorgde ons inderdaad een kleine tik, maar we hebben ons nadien goed herpakt. Het tempo ging weer de hoogte in en de Azeri's kraakten."
Met een verre inworp liet Vleminckx Ryan Donk de 3-1 scoren. "Dat ik zover raak bij inworpen is een troef voor Club. Mijn zus speelt volleybal en in de tuin spelen wij vaak wedstrijdjes. Daar heb ik geleerd om zo ver te werpen", grapte de Clubaanvaller nog.
Qarabag moest met 4-1 zijn meerdere erkennen in Club Brugge. Gurban Gurbanov had dan ook geen enkele moeite om zijn tegenstander te feliciteren, al zocht hij toch naar excuses voor de zware nederlaag. "We misten twee spelbepalende figuren."
Gurban Gurbanov was niet al te spraakzaam na het 4-1-verlies van zijn team bij Club Brugge. "Ik wil de tegenstander en mijn collega proficiat wensen met die zege. Club kwam snel 1-0 voor en heeft dan zijn grote klasse getoond. Voetballend waren zij superieur."
De coach van Qarabag had een verklaring voor het zwak presteren van zijn spelers. "In de voorbereiding op deze match verloren we onze kapitein Rashad Sadigov en in de beginminuten viel ook al Vugar Nadirov uit. Daardoor moest ik naar oplossingen zoeken."
Toch kwamen de Azeri nog terug in de match. "Na de 2-1 zijn we goed beginnen spelen. We hoopten op de gelijkmaker, maar kregen uiteindelijk het deksel op de neus. We zullen héél goed moeten zijn volgende week om dit nog recht te zetten."
Club Brugge heeft gedaan wat het moest doen: winnen in de heenwedstrijd van de Europa League-voorronde tegen Qarabag uit Azerbeidzjan. Nieuwkomer Björn Vleminckx deed het Jan Breydelstadion na tien minuten al opveren met zijn eerste officiële doelpunt in het shirt van Club. Na rust tikte ook Vazquez zijn eertse officiële Club-doelpunt tegen de netten. Toch was het nog even schrikken in het Jan Breydelstadion toen Aliyev als een duivel uit een doosje tegenprikte en Clubs ideale uitgangspositie een flinke knauw gaf.
Na die vroege voorsprong kreeg Jan Breydel de eerste helft een potje eenrichtingsvoetbal voorgeschoteld. De Azeri's zakten diep terug en dat kwam het niveau van het voetbal in de openingsfase niet bepaald ten goede. Club combineerde slordig en Qarabag kwam amper over de middenlijn. Gaandeweg de eerste helft werd Club sterker aan de bal, al resulteerde dat niet meteen in veel doelgevaar. Na de rust ging Club op zoek naar een tweede doelpunt en een ideale uitgangspositie voor de terugwedstrijd van volgende week in het snikhete Azerbeidzjan. Donk mocht volledig vrij inkoppen na een hoekschop, maar knikte de bal onbegrijpelijk in de tribune. Vazquez kende meer geluk. De Spanjaard kapte knap naar binnen vanop links een plaatste de bal heerlijk voorbij Pavlovic, 2-0. Lang kon de thuisploeg niet genieten van die tweede treffer. Even voorbij het uur mocht Alyev een persoonlijk actie veel te gemakkelijk afronden. Stenman gleed weg en Almebäck liet zich te gemakkelijk opzijzetten, 2-1. De nervositeit sloop even in de blauw-zwarte rangen tot Donk zijn misser persoonlijk rechtzette. De Nederlandse verdediger mocht opnieuw vrij inkoppen en knikte de bal nu wel tegen de netten.
Club opnieuw bevrijd en op zoek naar een vierde treffer. Een eerste poging werd afgekeurd voor buitenspel, maar niet veel later was het de beurt aan Nabil Dirar om de 22.000 toeschouwers aan het juichen te brengen. Hij rondde een voorzet vanop links mooi af en deklasseerde de terugwedstrijd van volgende week tot een formaliteit. Odjidja lukte bijna nog de 5-1, maar hij zag zijn poging in de laatste minuut net naast de pin verdwijnen.
Club zorgde in zijn eerste officiële duel van het nieuwe seizoen voor eenrichtingsvoetbal. Qarabag trok een muur op, waarin Vleminckx al snel een gaatje vond. Na een mooie actie van Vazquez draaide Vleminckx zich knap vrij en tikte de openingstreffer in de hoek.
Clubs tempo lag te laag om meteen het verschil te maken. Hoewel de Azeri's van Qarabag nauwelijks wisten van welk hout pijlen maken, hielden ze toch kranig stand.
Na rust miste een vrijstaande Donk onbegrijpelijk, maar Vazquez (foto) trapte fraai binnen. Toen de eerste Qarabag-kans binnenging, verstomden de gezangen op Brugse tribunes even. Aliyev slalomde zich een weg door de Brugse defensie en bleef oog in oog met doelman Coosemans ijzig kalm.
Club was even het noorden kwijt, maar Donk en Dirar schonken de thuisploeg toch nog de oververdiende ruime zege. In de extra tijd zorgde Odjidja bijna voor de kers op de taart. Na een knappe pass van Vleminckx tikte hij de bal net naast de paal.
Tot op heden werden op de dienst Ticketing reeds 1000 tickets aan Brugse fans verkocht voor de laatste oefenmatch van Club Brugge morgenavond in en tegen Roda JC in Kerkrade.
Deze wedstrijd in het Parkstad Limburg Stadion wordt afgetrapt om 19.00 uur.
Adrie Koster en zijn manschappen gaan in Kerkrade op zoek naar de bevestiging van hun uitstekende prestatie tijdens de Brugse Metten (2-1 zege tegen Bayer Leverkusen), die de balans van de oefenperiode op zes overwinningen in zes wedstrijden en een positief doelsaldo van 25-5 bracht.
Geschiedenis van Roda JC
Roda JC werd in 1962 opgericht na een fusie tussen Roda Sport en Rapid JC, twee clubs die zelf allebei acht jaar eerder waren ontstaan uit het samengaan van enerzijds Kerkrade en VV Bleijerheide en anderzijds Rapid '54 en SV Juliana uit deelgemeente Spekholzerheide. Van al deze clubs was Rapid JC de succesrijkste. De landstitel in 1956, aan het eind van de tweede officiële profcompetitie in Nederland, bracht de club als eerste van Nederland op de Europese scène in Europacup 1. Zeven jaar later degradeerde Rapid JC echter uit de Eredivisie en leidde de sportieve en financiële neergang tot de ultieme fusie met Roda Sport.
De nieuwe club kreeg in 1962 de officiële benaming Roda Juliana Combinatie. Pas na elf seizoenen kon Roda JC in 1973 de poort naar de Eredivisie van het Betaald Voetbal weer openbeuken, maar sindsdien is de geel-zwarte club er nooit meer uit weggezakt. Enkel Ajax, Feyenoord, PSV en FC Utrecht spelen langer onafgebroken in de Eredivisie dan Roda, dat daardoor ook een echte Traditieclub is geworden.
Roda JC groeide vrij snel uit tot een stabiele middenmoter, die zich heel af en toe in de top wist te manifesteren met vierde plaatsen in 1987, 1996 en 2001 en een tweede plaats in 1995 als beste resultaten. Zes keer ook bereikte Roda JC de finale van de KNVB-beker. Twee keer won het de Cup: in 1997 tegen Heerenveen (4-2) en in 2000 tegen NEC (2-0).
Dertien keer in totaal wist Roda JC zich voor Europees voetbal te kwalificeren, de laatste keer is inmiddels al geleden van 2005. De allereerste Europese tegenstander was Anderlecht in 1976, de tweede Standard in 1980. De Brusselaars bleken te sterk in EC II, maar de Luikenaars moeten in de Intertoto-cup buigen voor Roda. Nadien kruiste nooit nog een Belgische club het Europese pad van de Kerkradenaren.
Tot 2000 speelde Roda JC zijn thuismatchen in het sportpark Kaalheide, nu begint het aan zijn twaalfde campagne in het Parkstad Limburg Stadion. De officiële naam van de club is vorig jaar overigens ook gewijzigd: Roda JC werd Roda JC Kerkrade, op uitdrukkelijke wens van het stadsbestuur en in ruil voor substantiële financiële steun.
Ticketinfo
Club Brugge kreeg van Roda JC de beschikking over 1.600 tickets voor Club-supporters. Daarvan werden er al bijna 1.000 aan de man gebracht, Club wordt in het Parkstad Limburg Stadion dus door een heus legioen aangemoedigd!
De nog zowat 600 beschikbare tickets worden te koop aangeboden bij de Dienst Ticketing van Club aan het Jan Breydelstadion tijdens de reguliere verkoopsuren. Prijs: 10 euro en dit tot zaterdagmiddag 12u.
Op de wedstrijddag zal voor de Clubfans aan het stadion een loket geopend zijn (ingang 2, Oostzijde). Bussen en wagens van Clubsupporters kunnen worden geparkeerd op het Parkeerterrein P3 (aan de Oostzijde van het stadion).
Zijn rechterbeen is 2,5 cm korter dan zijn linker, hij verzorgt zijn eigen 'anger management' en heeft zijn blonde vikingharen ingeruild voor een kale knikker, maar het strijdershart van Niki Zimling (26) moet ruim voldoende zijn om de harten van de Clubfans voor zich te winnen. Zeker omdat de middenvelder absoluut niet tegen zijn verlies kan, een kwaliteit in het voetbal: "Ploegmaats die niet alles geven zullen problemen krijgen met mij."
"Vorig jaar kwam ik geregeld mee naar voren, maar dat was niet altijd de keuze van de trainer. Dit jaar mag ik dat wél. Met de steun van Zimling in de rug kan ik me nu een en ander permitteren." Dit waren de woorden van Vadis Odjidja na de 2-1 tegen Leverkusen, waarin hij uitblonk én scoorde. Voor het grote publiek mag Niki Zimling op het veld dan wel onzichtbaar ogen, zijn ploegmaats beseffen maar al te goed wat ze aan de geblokte Deen hebben.
"Het is leuk om dat te horen, maar daar doe ik het niet voor", glimlacht Zimling, die bij Club wel met het rugnummer 6 speelt, maar veel meer is dan een rudimentaire verdedigende middenvelder. "Als ik Vadis beter doe spelen, verhogen de winstkansen van de ploeg en dát is wat telt voor mij."
Zimling meent wat hij zegt, want de drang om te winnen loopt als een rode draad door zijn leven en carrière. "Ik kan écht niet tegen mijn verlies. Daarom dat ik ook niet meer wil kaarten met mijn vriendin (Christina, met wie hij al drie jaar samen is en die mee naar Brugge verhuisd is, red.). Het is al gebeurd dat ik dagen niet tegen haar spreek omdat ik verloren heb.
Maar het ergste is wanneer ik met Jannik (zijn 20-jarige broer die naar verluidt nog beter is en wellicht in de Serie B gaat spelen, red.) PlayStation speel. Ik heb ooit vier controllers kapotgegooid, uit woede omdat ik verloren had. En toen de controllers op waren, was het de beurt aan mijn gsm. Door ouder te worden ben ik al veel verbeterd. Na een match tel ik nu al eens tot tien. Dat helpt om mijn woede te kanaliseren. (lacht) Je ziet, ik verzorg mijn eigen anger management."
Die karaktertrek hielp hem wel op te klimmen in het voetbal. Op zijn zestiende kon hij bij de vermaarde jeugdopleiding van Brondby terecht. Een droom die brutaal onderbroken werd tijdens een partijtje zaalvoetbal. "Toen ik een tegenstander de bal afpakte, trapte hij me van achter opzettelijk neer. Ik was in shock omdat mijn rechterbeen onder mijn lichaam verdween. Het bleek op drie plaatsen gebroken."
Het vervolg van een veelbelovende carrière hing aan een zijden draadje. "Ik dacht echt dat het gedaan was. Ik zat van mijn teen tot mijn heup in het gips en sliep heel lang in de living omdat ik de trap niet op kon. Het was heel hard om terug te keren. Ik was één jaar out en verloor tot twee jaar, maar ik ben er trots op dat ik teruggeknokt heb. Opgeven was zoveel gemakkelijker geweest."
Als herinnering aan dat jeugdtrauma draagt Zimling voor eeuwig een inlegzooltje. "Ik zat volop in de groei toen het gebeurde en door die breuk is mijn rechterbeen nu zo'n 2,5 centimeter korter dan mijn linker. Vandaar ook dat ik extra gevoelig ben voor blessures. Het heeft me zeker geremd in mijn carrière, anders stond ik nu al veel verder."
Geremd, maar niet gebroken, want de stoere Deen zag zijn keiharde revalidatie bij Brondby in 2004 onder meer beloond met een invalbeurt in de UEFA Cup tegen het grote Barcelona. Van de hemel naar de hel en weer terug. Vandaar de twee getatoeëerde maskers op zijn rug. Eentje met een blij en een met een treurig gezicht, verwijzend naar de twee keerzijdes van het leven.
Sindsdien eist Zimling nog meer van zichzelf én van zijn ploegmaats. "Ik ga voorop in de strijd en verwacht dat iedereen daarin volgt. Wie een nederlaag niet ernstig neemt, is geen prof. (grijnst) Ploegmaats die niet alles geven, zullen dus problemen krijgen met mij. Ik kan een vriend zijn, maar ook een klootzak. Dat leerde ik vooral in Italië."
Italia, dé grote droom van de kleine Niki, die op tv de SerieA ontdekte en zelfs in een shirt van AC Milan sliep. "Rijkaard, Van Basten, Gullit", mijmert Zimling. "Wat een zalig team was dat. Pirlo is overigens mijn favoriete speler, al neig ik zelf misschien meer naar Gattuso. Zonder de grove overtredingen dan, pas vorig jaar bij NEC pakte ik mijn eerste rechtstreekse rode kaart. Ach, er zijn ergere voetballers om mee vergeleken te worden.
Italië is altijd door mijn hoofd blijven spoken. Toen Udinese langskwam (2,5 jaar geleden, red.) twijfelde ik dan ook geen moment. Maar ik had er veel pech. Ik brak mijn neus en drie keer een teen. Dat én een nieuwe trainer deden me naar NEC vertrekken."
Zimling hield er wel zijn winnaarsmentaliteit aan over. "In Italië telt enkel het eindresultaat, hoe dat gebeurt is niet van belang. Ongelooflijk ook hoe professioneel en gefocust spelers er een match benaderen. Daar heb ik veel van geleerd.» En dat wil hij nu doorgeven in Brugge. «Noem me gerust een leider. Ik houd ervan om mensen te motiveren. Alleen kan dat op het veld niet altijd op een vriendelijke manier, toch niet als je resultaten wil halen. (haalt zijn breedste glimlach boven) Maar naast het veld ben ik best een aardige jongen, hoor."
1 - 0 
