Beste vrienden, Het was me een eer om te mogen vertellen over mijn Santiago-beleving. Eerst en vooral wil ik hier mijn dank uitspreken aan ieder die me op de een of ander manier gesteund heeft om dit te kunnen doen. Vooral natuurlijk mijn vrouw en kinderen die me de tijd en ruimte gaven . Verder mijn fietsvrienden waar ik dikwijls aan dacht tijdens de mooie ritten en iedereen die op de een of andere manier een steun was. Door alleen op weg te gaan is de beleving heel intens geweest en stond ik open voor ieder gesprek met mijn medemensen. Ik had trouwens nooit het gevoel alleen te zijn. De 1000-den keren goeiemorgen van een wildvreemde en buen camino van alle kanten maakt dat je nooit alleen bent. Steeds opnieuw ontmoet je mensen die aan dezelfde reis in hun leven bezig zijn en met hun eigen reden om dit te doen.. Nooit begon een zin met waarom maar des te meer met een gemeende groet. De verbondenheid van deze talloze mensen uit alle landen ter wereld is enorm. Het enige gelijke is de schelp. Het symbool dat vertelt dat je onderweg bent en de tijd neemt die jij nodig acht. Toen ik vertrok kreeg ik honderden vragen van mensen , wat als...., Onderweg lossen die zichzelf op. Soms zijn mensen bang, bang van het onbekende en onzekere. Juist daar ligt het mooie van onderweg zijn. Laat gebeuren wat moet gebeuren en los het dan op. Als een sportieve pelgrim met 1000 ervaringen rijker neem ik hier afscheid en zeg jullie vaarwel. Buen camino op de weg van het verdere leven. Zoals ze me altijd geleerd hebben zeg ik salut met een stevige linkerpoot. Clo
Goeiemorgen iedereen De date is doorgegaan aan het einde van de wereld. Rond de middag is Tine mij komen oppikken . Gisterenavond was ik met die fietsvrienden uit Frankrijk aan het einde. Een flesje drinken terwijl iedereen , minstens 2OO man, daar zit te staren hoe de zon in de zee verdwijnt. De vuurtoren komt in actie daarna en iedereen beseft dat er een hoofdstuk afgesloten wordt maar een nieuw begint. Rijker dan daarvoor, nieuwe vrienden, nieuwe levenservaringen...Vroeger verbrande men daar zijn oude klederen om er met verse de toekomst tegemoet te gaan. Het gebeurt nu soms nog maar is eigenlijk verboden.Zoals reeds gezegd ontmoette ik daar mijn vrouwtje, eerst een dikke zoen natuurlijk en daarna zoals het een vlaming betaamt een brokske eten en drinken. Daarna een rit in de auto . Dat doet raar weer aan het stuur. Hop naar Compostela. Checkin in het luxehotel san Francisco. Eigenlijk het klooster van vroeger dat verbonden was langs 1 straat naar de kathedraal.Een zwempartijke in de "piscine" en een brubbelbad natuurlijk. Daarna de kathedraal bezocht en nog een brokske gegeten en iets gedronken. De innerlijke mens moet ook gelaaft worden. Een avondwandeling in de stad als afsluiter. Gisteren vierden we onze burgerlijke trouw, vandaag onze trouw voor de kerk. Dus eerst nog een rondje kathedraal en daarna op weg naar Quintana . De bergen in . Foto's volgen vandaag wel. Groeten Kristien en Clo
Geschreven door Kristien: Op algemene (allé eigenlijk solo de Fabrice) vraag van mijn schone (alles is relatief) broer een klein verslagje van mijn reis.
Ik zit op dit moment te tikken op mijn laptopje op het lommerrijk terras van mijn casa rural in de bergen een 30 km voorbij de stad Leon. Ik ben de enige gast van deze Casa en ik word dan ook op mijn wenken bediend. Heel mooie omgeving met heel vriendelijke mensen. Nu wat meer uitleg op over mijn avonturen op mijn camino:
Vrijdag 31 AUG: Vertrek in de gietende regen tot Rijsel. Daarna werd het weer beter. Ik ben rustig tot in Dreux gebold schoon volgend wat de madame van mijn GPS mij commandeerde. Een wonderlijke uitvinding toch! Geen enkele keer misgereden. Bedankt madame. Ik ben eventjes afgezakt naar het centrum van Dreux maar ik herinner mij nu al niets meer van wat ik er gezien heb. Niets speciaals.
Zaterdag 1 SEPT: Vroeg (6 uur) uit de veren om de weg naar Angoulème aan te vatten. Deze keer wat meer autostrade dus minder rotondes. Ik stop in een plaatsje met de onvergetelijke naam Chateau-Renault op zoek naar koffie. Het is nog maar 8:30 uur en er is nog niets open. De marktkramers maken zich klaar. De beenhouwer komt buiten en zegt mij vriendelijk goeiemorgen. Ik vraag langs mijn neus weg of hij geen koffie verkoopt. "Wil je een potje koffie?" vraagt hij vriendelijk. Ik ga de beenhouwerij binnen en drink een bakje troost dat mij super smaakt. Hij wil geen cent voor het koffitje. Zo'n beenhouwers zouden er echt meer moeten zijn. Verder vlotte baan tot de bestemming. Gestopt aan de Decathlon om de benen te strekken en een koopje te doen. Die vrouwen hé. Content met een nieuw fleeceke dat ik subiet kon gebruiken want ze waren in Angoulème vergeten om de chauffage op te zetten. Veel wind en de temperatuur was niet echt wat ik verwachte van deze streek in Frankrijk. De stad bezocht. Wijntje op een terraske. Chillen!
Zondag 2 SEPT: Reeds om 6:30 uur op de baan. Maar 300 km te gaan naar Bayonne. Allemaal autostrade. Na 2 uur bollen beslis ik om de autostrade te verlaten en op zoek te gaan naar een koffietje. Ik kom in een klein dorpje met een prachtig oud kerkje waar ik even binnen loop. Echt een prachtig schouwspel: De ochtendzon schijnt binnen door het brandglas boven het altaar en verlicht de kerk op een prachtige wijze. Ik sta echt stil van bewondering. Mooi, echt wondermooi. Ik ben er even bij gaan zitten om te genieten. Daarna krijg ik een heerlijk potje koffie in het barke rechtover de kerk (ik moet deze keer wel betalen) en geniet ik van een hoognodige plaspause. Ik ga verder via kleine wegen richting de kust waar ik in een dorp beland met veel volk want er is braderie. Even rondgelopen om de benen te strekken en daarna verder naar Capbreton. De zee! Ik zoek mij eerst onozel naar een plaatsje om te parkeren en als ik eindelijk op het strand ga verdwijnt de zon, die al heel de dag van de partij is, achter de wolken. Het is te koud om op het strand te blijven dus vlucht ik op de dijk waar ik een praatje maak met twee dames uit Marseille. Ze zagen een beetje over het weer dat niet je dat is. Nee de zomer was ook in Frankrijk niet wat je mag verwachten. Ik zet mijn weg verder naar Bayonne waar ik al rond de middag arriveer. Ik beslis om eens naar Biarritz, de mondaine badplaats af te zakken. Geen slechte keuze. Echt mooi om in rond te wandelen. Prachtige rotspartijen. Het deed mij heel erg aan San Sebastian denken. Ik ontmoet er op de steile trappen madame Margerite, mijn gezelschap voor de volgende twee uur. Ze is 82 jaar maar doet nog elke dag kwiek haar wandeling. Ze vertelt mij allerlei weetjes over de stad. Geschiedenisles in het Frans. Haar gezelschap bevalt mij maar als ze na 2 uur wandelen (op haar tempo) mijn Frans bij elk woord dat ik verkeerd zeg begint te verbeteren bedank ik haar vriendelijk voor haar rondleiding met de uitvlucht dat ik de Cathedral van Bayonne zeker nog wil bezoeken. Ze wil mij graag nog wat langer entertainen. Uit puur schuldgevoel stop ik nog aan de cathedral voor ik hongerig terugkeer naar mijn hotel. Ik geniet in het restaurant van een heerlijk Carpaccio voor ik met mijn boek mijn bed induikel.
Maandag 3 sept: Terug vroeg op weg. Ik verlaat Bayonne en nog voor de grens met Spanje begint het abuelas of oude wijven te gieten. De regen stroomt naar beneden zodat ik mij super moet concenteren om via San Sebastian de bergen in te rijden tussen de camions die ook vroeg op pad zijn. Na 200 km kan ik wat relaxer rijden want de zon priemt door de wolken. De weg wordt steeds rustiger en zonniger en soms denk ik eventjes dat ik helemaal alleen op weg ben. Na 3 uur rijden stop ik in een klein dorpje waar 2 mannetjes druk gesticulerend op een kruising staan. Ik stop om hen te vragen of ze een mercado hebben in hun slapend dorpje. Ze zijn van een niet te schatten leeftijd. Ik denk tussen de 30 en de 60 jaar. De ene heeft nog twee rotte tanden. De andere heeft zeker wel twintig vliegen rond zijn hoofd. Het schijnt hem niet te storen. Ik ben een dankbare storing in hun bestaan en het mannetje met de twee tanden doet mij een omstandige uitleg over de tijd dat hij in Frankrijk gewerkt heeft. Hij kent nog veel Franse woorden. Eén ervan is "merde". De rest van hetzelfde niveau. Ik amuseer mij toch kostelijk met die twee en als ik later terug op weg ben doen de vliegen die het hoofd van het mannetje met tanden verlaten hebben en nu in mijn auto meerijden mij nog eens aan hen terugdenken.
Voilà Fabrice, tot hier het gevraagde leesvoer. Als ik begin is er geen stoppen aan. Morgen heb ik een date in Santiago de Compostela! Kristien
Voila se.....Na een rit van iets meer dan 100 km zijn we in Compostela. Vanmorgen vertrokken om 07u00 en het was redelijk fris, 8 graden. Maar eenmaal de zon er is wordt het aangenaam warm. Onderweg gestopt in een "pulperia" waar uiteraard de hoofdschotel pulpo of inkvis is . Heerlijk met die kruiden, frans brood en olijfolie. Meer moet da niet zijn tenzij natuurlijk dat fleske wijn erbij. Ver ws het dalen naar de grote stad. Het moet gezegd , de kathedraal en pleinen zijn fenomenaal. Ik zet er nog wel wat fotokes bij. Morgen normaal nog een ritje van 85 km naar de kust. Fimisterra of het einde van de wereld. Dit was het verste westelijke punt van de oude wereld.Daarna...........alleen maar zee. Nu even een avondje in de stad , iets eten en drinken en dan terug in mijn cel. Alee ,ik verblijf in het klein seminarie heir, iets gelijk het college maar wat groter en natuurlijk niet afgebrand. Groeten Clo
