Dag 2 in Turkije is al beter verlopen. ( Nog steeds 25 graden jipie) Al kan ik wel zeggen dat het papierwerk hier duizend keer erger is dan in België! Vandaag zijn we verschillende keer van het kastje naar de muur gestuurd. We moesten telkens naar andere mensen voor onze vakken te registreren en dan bleek het dat er iets mis was met het systeem waardoor we nog eens naar iemand anders moesten . Ik heb bijna niets anders gehoord dan 'come back on monday' . Voorlopig lijkt het zo dat ik alleen op maandag, dinsdag en woensdag les heb. Maar aangezien iedereen een ander verhaal te horen kreeg van zijn coördinator kan dit nog veranderen. Maar we redden ons wel :) Ik kan ondertussen al vloeiend Turks ;) hehe nee toch niet. Ik kan wel al enkele woorden en zinnen en krijg ook telkens te horen dat mijn uitspraak heel goed is! Yes!
Het probleem van de matras is ook opgelost, het bleek een communicatiefout te zijn (nogal logisch als niemand Engels spreekt maar soit) . Gözde, onze flatmate, had nog wel degelijk een matras over en gaf deze toen ze zag dat we een bed op de grond hadden gecreëerd. Ik ben echt heel blij dat Lies vannacht op een matras kan slapen want de grond was heel hard, zeker niet leuk voor op te slapen. Nog beter nieuws is dat Lies vanaf morgen in de flat onder mij een kamer krijgt! Dus dan zijn we niet te ver verwijderd van elkaar als er problemen zijn én dan hebben we elks onze privacy ! Super dus :)
We hebben wonder boven wonder vandaag veel turkse jongeren leren kennen die wél Engels spreken (euforie!) . We zijn heel de dag op stap geweest met verschillende mensen, die allemaal moeite deden om met ons te communiceren, echt heerlijk. Zo zijn we naar een kumpir "restaurant" geweest. Echt iets vreemd was dat. Kumpir is een soort aardappel gevuld met vanalles en nog wat. Er zat bij mij kip , ham , pesto , yoghurt , spicy sauce, augurk en olijf in. Ik lust de meeste dingen niet maar aangezien de menu kaart in het turks was kon ik niet echt kiezen , maar ik moet zeggen dat het heel apart was ( in de goede zin) .
Daarna zijn we naar een bar gegaan waar de jongeren spelletjes spelen! We hebben zeker 3 uur aan een stuk monopolie gespeeld, in het turks ! Joris en ik werden helemaal van tafel gespeeld en verloren na 2 uur al. Lies heeft het iets langer volgehouden maar toch won Fehrat, Joris zijn flatmate. Daarna zijn we naar een andere bar gegaan en hebben de verjaardag van Erhan gevierd, een vriend van Fehrat en Ismael (de flatmates van Joris) . We hebben daar gezeten tot 2 u 's nachts en alle mannen bleven maar drinken . Even voor de duidelijkheid, hier drinken ze geen 0,3 maar 0,7 liter bier!!!! . Ik heb braaf thee gedronken (kei lekkere turkse appel thee) maar Joris en Lies deden niet onder en gingen mee. Vandaar dat ik nu ook al in onze flat zit te typen op de blog en Joris en Lies nog beiden naar een club zijn gegaan met Ismael, Fehrat en Emrah . De andere turken zijn ook huiswaarts gegaan, ik denk dat ze nogal bekaf waren . Ik ben benieuwd hoe ze het gehad gaan hebben in de club, het is een RNB club dus echt niets voor mij. Zo dat was dag 2, een hele belevenis dus! Op naar het weekend, benieuwd wat ze hier dan allemaal doen.
Ill keep you posted! Ps : de foto's staan onderaan de blog in bijlage!
Cultuurshock tot en met! Dat is mijn eerste gevoel na vandaag. We kwamen gisterenavond aan en probeerden iemand aan de luchthaven aan te spreken in het Engels. Tevergeefs, niemand sprak het. We vonden uiteindelijk twee Turkse Belgen die ons op weg konden helpen maar uiteindelijk stapten we nog over in een taxi (misschien maar beter ook, ze zagen er nogal louche uit) . We kwamen dan aan in het appartement en daar bleek het dat Lies en ik in 1 eenpersoonsbed moesten passen. Nogal lastig dus. We besloten dan maar om voor de matras te loten en elke nacht om te wisselen. Vannacht zal ik eens op de grond slapen , benieuwd hoelang onze ruggen dit uithouden, maar ik vrees niet dat dit vier maanden zal lukken.
Eenmaal wakker deze ochtend (stralend weer, zeker 25 graden jammie) gingen we op zoek naar onze universiteit. Toen we door de enorme ingang naar binnen gingen, waren we echt in shock! We hadden wel verwacht dat het groot ging zijn, maar zo groot!!! Laten we zeggen dat als we alle campussen van alle hogescholen in Antwerpen plus die van de universiteit zouden nemen, we er nog niet zouden komen. Niet overdreven!
We kregen van Gözde, mijn turkse buddy die ook bijna geen Engels spreekt, een rondleiding en keken onze ogen uit. Een gigantisch zwembad, een mega cinema, super veel cafétjes en eettentjes, een aantal tennisvelden, enzovoorts. Na onze registratie en rondleiding gingen we de stad verkennen, ook geen klein dorpje, iets meer als een miljoen inwoners! We zijn met enkele vrienden van Gözde iets gaan drinken en hier ook weer hetzelfde probleem, weinig tot geen Engels. Binnen een maand ga ik dus vloeiend Turks spreken ^^ Ook roken ze hier eg veel, de uitdrukking 'smoren zoals een turk' is echt niet misplaatst.
De cultuurshock heeft ook te maken met het verkeer, er zijn dus geen regels. Oversteken als het rood is en als er auto's rijden is hier heel alledaags. Klinkt niet extreem maar is het echt wel. Wat ook heel vreemd is, zijn de gezangen die uit de minaretten komen. Om 5 uur 's morgens en dan ergens 's middags en tenslotte 's avonds . Je hoort ze in heel de stad, zeer bizar.
Dat was dus mijn eerste ervaring in Eskisehir! Ill keep you posted! (ik zal ook nog wat foto's nemen morgen en dan uploaden!)
