Cultuurshock tot en met! Dat is mijn eerste gevoel na vandaag. We kwamen gisterenavond aan en probeerden iemand aan de luchthaven aan te spreken in het Engels. Tevergeefs, niemand sprak het. We vonden uiteindelijk twee Turkse Belgen die ons op weg konden helpen maar uiteindelijk stapten we nog over in een taxi (misschien maar beter ook, ze zagen er nogal louche uit) . We kwamen dan aan in het appartement en daar bleek het dat Lies en ik in 1 eenpersoonsbed moesten passen. Nogal lastig dus. We besloten dan maar om voor de matras te loten en elke nacht om te wisselen. Vannacht zal ik eens op de grond slapen , benieuwd hoelang onze ruggen dit uithouden, maar ik vrees niet dat dit vier maanden zal lukken.
Eenmaal wakker deze ochtend (stralend weer, zeker 25 graden jammie) gingen we op zoek naar onze universiteit. Toen we door de enorme ingang naar binnen gingen, waren we echt in shock! We hadden wel verwacht dat het groot ging zijn, maar zo groot!!! Laten we zeggen dat als we alle campussen van alle hogescholen in Antwerpen plus die van de universiteit zouden nemen, we er nog niet zouden komen. Niet overdreven!
We kregen van Gözde, mijn turkse buddy die ook bijna geen Engels spreekt, een rondleiding en keken onze ogen uit. Een gigantisch zwembad, een mega cinema, super veel cafétjes en eettentjes, een aantal tennisvelden, enzovoorts. Na onze registratie en rondleiding gingen we de stad verkennen, ook geen klein dorpje, iets meer als een miljoen inwoners! We zijn met enkele vrienden van Gözde iets gaan drinken en hier ook weer hetzelfde probleem, weinig tot geen Engels. Binnen een maand ga ik dus vloeiend Turks spreken ^^ Ook roken ze hier eg veel, de uitdrukking 'smoren zoals een turk' is echt niet misplaatst.
De cultuurshock heeft ook te maken met het verkeer, er zijn dus geen regels. Oversteken als het rood is en als er auto's rijden is hier heel alledaags. Klinkt niet extreem maar is het echt wel. Wat ook heel vreemd is, zijn de gezangen die uit de minaretten komen. Om 5 uur 's morgens en dan ergens 's middags en tenslotte 's avonds . Je hoort ze in heel de stad, zeer bizar.
Dat was dus mijn eerste ervaring in Eskisehir! Ill keep you posted! (ik zal ook nog wat foto's nemen morgen en dan uploaden!)
Maandag kreeg ik te horen dat ik mocht vertrekken naar Turkije! Ik was extreem euforisch en moest iedereen op de hoogte brengen, tranen met liters als gevolg! Nu is het nog even aftellen en hopen dat alles vlekkeloos verloopt. Dan nog enkele nachtjes slapen en woop het vliegtuig op naar Eskisehir, de plaats waar ik de komende 4 maanden zal doorbrengen. De universiteit waar ik naartoe ga is gigantisch. Het heeft een eigen zwembad, bibliotheek, museum, ... . Het is de vierde grootste universiteit van de wereld !! Ik zal een link onderaan zetten met het plannetje van heel de universiteit (net een groot park). Ik kan echt niet wachten tot ik vertrek! Samen met Lies en Joris , 2 andere studenten van Plantijn, ga ik Turkije verkennen. Ik hoop dat het een interessante tocht wordt anders ga ik niet veel kunnen schrijven op deze blog! Volgende week woensdag vertrek ik en dan zal ik verder schrijven over mijn eerste indruk van Eskisehir.
