Bron van geluk en frustratie, simpel en complex, boeiend en soms gevaarlijk.
03-05-2009
Lang weekend
Een lang weekend begint. De zon is er, zoals aangekondigd. Kranten en een mok koffie op de terrastafel. Twee tortelduiven van de boom in de bloemenbak. Een brutale verkrachting. Een gehavende torterduif. Over een paar dagen eieren in het nest. Over een week of twee jongen in het nest. Jonge duiven: de lelijkste schepsels op aarde. Ik heb tandpijn. Het wordt een lang weekend. Uilen. De Gouden Uil wordt uitgereikt. De juryvoorzitter mag in alle media uitleggen dat hij een goede juryvoorzitter was. De winnaar zal blij zijn en bekend worden. De vooraad van het boek dat vorig jaar de Gouden Uil won, ligt bij De Sleght, voor een prijsje. In de buurt zit een pauw. We horen ze roepen als de avond valt. 'Leoon', roepen pauwen en de mannetjes spreiden hun staart uit in een waaier om op te vallen, om de vrouwtjes te verleiden. De bankiers, captains of industry, politicy, steken hun staart omhoog. Hier zijn we. Kijk naar onze pluimen. In zijn wekelijkse column in Trends schrijf Marc Buelens: "Bereid u dus al maar voor op het ergste in de sectoren waar de Staat echt moetvoor zorgen. Er zal gewoonweg geen geld meer zijn." en "Grote kuis dus. Maar daar wil uiteraard niemand van de gevestigde waarden van weten. Bankiers moet je zeer goed blijven betalen, want anders verlies je 'talent' Wel talent?" Het talent om niet te zeggen waar het op staat en er mee weg te komen. Het talent om geloofwaardig over te komen op televisie. We staan er bij en kijken er naar. Zoals mijn tandarts. Hij weet ook niet wat de oorzaak is van mijn tandpijn. Het is een lang weekend. Hopelijk heeft hij maandag het antwoord gevonden.
Deelnemen aan een beurs of salon vakbeurs of publiekbeurs kost geld: huur van de standruimte, de opbouw van de stand, het personeel op de beurs, de catering, de publiciteit en de uitnodigingen, enz. enz. Succes is nooit gegarandeerd.
Ik heb het meegemaakt dat een organisator van een nieuwe beurs mij probeerde te overtuigen met een plan waarop alle namen stonden van bedrijven (uiteraard veel concurrenten) die al ingetekend hadden.
Achteraf belde ik een paar van die collegas: niemand had al toegezegd. Ik heb niet toegezegd en achteraf bleek de opkomst heel mager te zijn geweest.
In Gazet van Antwerpen stond maandag een stukje over een Seniorenbeurs die werd georganiseerd in Antwerp Expo:
Woedende standhouders pakken hun biezen in Antwerp Expo
Ze beloofden 30.000 bezoekers, slechts 100 kwamen opdagen
Volgens het artikel hebben de standhouders zich verenigd en een advocaat in de arm genomen om compensatie te krijgen voor de schade die ze geleden hebben.
Een paar tips:
-Bezin eer je begint.
-Vraag aan de organisator zijn mediaplan: waar, wanneer en hoe voert hij reclame voor de beurs. Heeft hij dat niet, doe dan niet mee.
-Controleer of er in die periode andere grote evenementen zijn voor dezelfde doelgroep.
-Vraag je altijd af of de doelgroep wel een goede reden heeft om naar die beurs te komen. Is er een aanbod dat ze elders niet vinden?
-Voer zelf ook promotie onder je klanten en potentiële klanten (zeker van toepassing bij een vakbeurs).
Het televiesiejournaal van Fr3 meldde dat in Frankrijk zo'n 65% van de kiesgerechtigden op 7 juni niet zouden gaan stemmen voor het Europees Parlement. In datzelfde journaal bekritiseerden politici het feit dat sommige partijen gesjeesde ministers bovenaan op hun lijst zetten. In Italië heeft Berlusconi dat probleem niet. Hij zet een aantal 'rondborstige schonen' op zijn Europese lijst, weet De Morgen: een Big Brother-ster, een lingeriemodel, een soapactrice en een gewezen miss. Hebben we die bij ons ook niet? In de kranten is ook te lezen dat de website Parlorama.eu het aantal aanwezigheden en tussenkomsten geteld heeft tijdens de voorbije legislatuur van het Europees Parlement. Jean-Luc Dehaene is de slechtse Vlaamse Europarlementariër. Hij is 840ste op 920 parlementsleden. Ik ben benieuwd naar de opkomst voor deze verkiezingen in de landen waar geen kiesplicht is. In landen als Bulgarije, Roemenië, Estland, Letland en de andere ex-communistische staten zal er waarschijnlijk nog wat enthousiasme zijn. Maar daarbuiten? Onze Europarlementariërs maken te weinig lawaai. We willen van hen horen dat ze mee aan de touwtjes trekken in het economisch debacle dat de haute-finance ons geleverd heeft. Weten ze wel waar de touwtjes hangen?
Gooi al je boeken over marketing, over commununicatie, over reclame maar weg (behalve dat van mij uiteraard).Vergeet je kandidatuur voor Marketeer van het Jaar 2009. De prijs gaat naar Jean-Marie Dedecker. Volg de boksmatch. Hij doet wat hij moet doen, of beter, hij doet het tegenovergestelde van wat in de boeken voorgeschreven wordt. In de ring incasseert hij de slagen en haalt op het juiste moment uit met uppercuts. - Journalisten verwijten JMD dat hij een populist is. "Natuurlijk", zegt JMD. "Ik ben daar trots op. Zoek het woord populist maar eens op in het woordenboek." Het publiek rond de ring veert recht. 1-0. - JMD stuurt een privé-detective achter Karel De Gucht. Hele en halve pagina's in de kranten, uitleg op de radio en de televisie, in de Zevende Dag. Ik heb dit gedaan en dat niet. "Natuurlijk ga ik dat nog doen." Hij zegt dat hij zijn werk als parlementariër doet en dat journalisten ook beter hun werk zouden doen. Het publiek veert recht, joelt. 2-0 Het verhaal zou uitgebracht zijn door een misnoegde ex-LDD'er. Misschien. Als het zo is, heeft die een prachtig cadeau geschonken aan JMD. Over een paar dagen komt er een boek uit over JMD. Het zou controversieel zijn. Het stond al in de kranten en het zal nog in de kranten komen. JMD heeft ongetwijfeld zijn reactie al op papier gezet. LDD wint de verkiezingen. De andere partijen hangen nu al in de touwen. De bokshandschoenen van het VB komen uit de shiekenbak. JMD doet het met de blote knuisten. Het publiek houdt van helden (staat in de marketingboekjes). Wat ze vertellen, doet er niet toe. Het Lied van Schijn en Wezen.
In Nederland moeten jongeren die naar de universiteit willen eerst een proef afleggen om te bewijzen dat ze kunnen schrijven zonder fouten. In Vlaanderen is het niet beter gesteld met hun schrijftalent. Een professor Academisch Nederlands vertelde dat het met die spelling nog mee viel omdat ze hun papers getypt moeten afleveren. Met dank aan de spellingcontrole op de computer. Maar de studenten zijn niet in staat drie behoorlijke zinnen op papier te zetten die ook nog verband met elkaar houden. (Peeters & Pichal, VRT Radio, vandaag).
Een vergelijking van de inhoud van Het Journaal (VRT) en Het Nieuws (VTM) in Humo. Wie geïnteresseerd is in actualiteit kan beter wat anders doen tussen zeven en acht 's avonds. Een goede krant lezen, bijvoorbeeld.
Op persreis in het Baskenland een lokale krant gekocht: - le journal du Pays-Basque (Euskal Heriiko Kazeta): een 'tribune libre' op pagina 2 onder de titel Vive l'Europe libre!, een kritische kijk op uitspraken van Obama in Praag i.v.m. met de toetrede van Turkije tot de EU. Verfrissend. En een lokaal weekblad - la semaine du Pays Basque: een protest actie van de vissers van Sain-Jean-de-Luz, ooit de grootste vissershaven voor tonijn in Europa. De visvangst zorgde er voor welvaart tot de industrie de verwerking overnam en verplaatste naar geautomatiseerde fabrieken. Vandaag wordt er nog op sardines gevist en het leven wordt hen zuur gemaakt. Om te protesteren hebben ze een ton sardines uitgekiepert op de trappen van de Chambre de commerce et d'industrie. In Frans-Baskenland is alleen het toerisme nog winstgevend. Op een persreis wijk je met de journalisten al eens af van de begane paden. We bezochten Pasaia, een industriestadje in Spaans Baskenland. Aan de muren hingen affiches met foto's van mannen, jong en oud, die in de gevangenis zaten. De ene opgepakt als verdachte in een bomaanslag, een andere omdat hij betrapt was bij het ophangen van een poster. De affiche was een protest tegen het feit dat ze in gevangenissen zaten vèr van hun woonplaats zodat het voor de familie moeilijk was hen vaak te bezoeken. De echte reden is dat ze in Baskenland als politieke gevangen zouden beschouwd worden. Ik heb een hekel aan nationalisme maar krijg het koud van zo'n affiches met pasfoto's. Ik zag ze ook in Duitsland toen er nog klopjacht gehouden werd op de leden van de Baader Meinhoff Gruppe. En ik dacht aan de ouders die ook die affiches zagen hangen in benzinestations en openbare gebouwen. Wanted. Gezocht.
L'Aquila crolla, un'intera città finisce in strada 150 doden zijn er al geteld en 70 duizend mensen zijn hun woning kwijt. Aardbevingen, tsunami, vulkaanuitbarstingen: telkens weer ondervinden we dat we hier maar gasten zijn. Abruzzo. Het is een mooie streek, wild. Weinig toeristen gaan die kant op. Alleen bergbeklimmers worden aangetrokken door de Gran Sasso, de hoogste berg van Italië waar Mussolini een tijd gevangen gezet is. De witte herdershonden dragen een halsband met pinnen om zich te beschermen tegen wolven. In de bergen lopen beren vrij rond. Ik ben er drie keer geweest. Op de markt van L'Aquila begon een marktkramer uit volle borst "Parla mi d'Amore" te zingen. In de pizzeria waar ik s'avonds ging eten bekeken ze mij eerst argwanend, de tweede dag zegde iedereen vriendelijk goede dag en de volgende avond kwamen ze mij vragen waar ik vandaan kwam en of ik geen zin had een handeltje op te zetten met tweedehands auto's. Het bijgeloof is leeft nog sterk onder de bevolking. In Cocullo trekt elke eerste donderdag van mei de slangenprocessie door de straten van het dorp om bescherming af te smeken. Het beeld van San Domenico hangen ze vol levende slangen. Op de markten worden amuletten verkocht die bescherming bieden tegen het kwade. Het heeft hen niet veel geholpen. De marktkramers zullen een tijd lang niet meer zingen. De autostrade naar Cocullo is afgesloten. Ook nieuwe huizen zijn ingestort. Il bluff dei palazzi anti-sismici, titelt de Corriere della Sera vandaag. Franco Barberi, presidente della Commissione grandi rischi, beweert dat er bij een gelijkaardige aardbeving in Californië niet één dode zou gevallen zijn. De brug die Berlusconi zo graag zou bouwen tussen het vaste land en Sicilië wordt opnieuw ter discussie gesteld. Ongetwijfeld terecht. In L'Aquila staat ook een kerk gebouwd ter ere van de enige paus die er ooit de brui aan gaf. Het geval staat bekend als 'Il gran rifiuto'. Zijn pausnaam was Clemens. Dante gaf hem een plek in zijn hel. Dat verhaal schrijf ik nog eens neer in een volgend boek. Ik vraag mij af of de kerk nog recht staat.
Interessant artikel deze week in Knack: Marketing achter de verkiezingen.
Drie wijzen geven hun mening: Jan Callebaut, ex-Censydiam en nu Why5research, Guillaume Van der Stighelen van Duval Guillaume en Fons Van Dijck, ex-SPA, ex-Telenet en nu think/BBDO dat voor Open VLD werkt .
Zoals te verwachten, spreken ze mekaar tegen.
Toch een interessante opmerking gevonden bij Jan Callebaut:
Er wordt veel onzin verteld over marketing. Terwijl het helemaal niet alleen over reclame of een slogan gaat. Marketing, dat is de markt bestuderen.
Juist. En al het andere is communicatie.
Ook een opmerkelijke quote in De Standaard vandaag van Carl Honoré, auteur van het boek Slow Kids: Opvoeden is productontwikkeling geworden.
Vandaag is iedereen een product dat verkocht moet worden: politici, Missen, zangers (of wat er moet voor doorgaan), schuinsmarcheerders, kinderen. De televisie is een warenhuiscatalogus.
Wie geen held wordt, is een verliezer. Bij die verliezers zitten vele parels die in stilte schitteren.
Zopas de laatste aflevering gezien van 'In Europa', de documentairereeks over honderd jaar Europese geschiedenis gebaseerd op het boek van Geert Mak, en gepresenteerd door de auteur. Aflevering 35. Thema: 1992 - Bosnië, Europa, de waarheid. Een populaire televisie presentator die zijn ontslag kreeg na één kritische opmerking ten aanzien van de machthebbers werd het leger en de oorlog ingestuurd. Voor de serie ging de Bosnisch-Servische journalist Trkulja die in 1992 naar Nederland vluchtte hem weer opzoeken. "Als je in de oorlog meegevochten hebt, kan je daarna nooit meer journalist zijn," zei hij. "Je kan nooit meer over ethiek schrijven, of over moreel gezag. Ook niet als je in de politiek gezeten hebt." Twee historici sloten de serie af met een gesprek over 'de waarheid'. Alleen al voor die aflevering 35 moet je de dvd van die serie kopen. En/of het boek lezen.
Het was de week van de personalities. Leterme maakt show in de media. Verhofstadt maakt show in de media. De media maken show met Beaucourt. Obama maakt overal show. Gevolg: zijn populariteit daalt in Amerika. Ze zien hem te vaak, en al wat te veel is, gaat vervelen. Verveling stoot af. De kunst bestaat erin goed te doseren, op het gepaste moment naar buiten te komen, iets zeggen of doen dat er toe doet. Aangenaam verrassen. Spreken is zilver, zwijgen is goud. Die oude spreekwoorden verslijten niet. De spindokters zouden ze op de muren van hun bureau moeten kalken.
Frans was een thema in Vandaag, vandaag op Radio 1 iets voor 18 uur.
De kinderen in het vijfde en zesde leerjaar slagen met vlag en wimpel in het examen voor de eindtermen Frans maar kunnen geen behoorlijke zin zeggen.
Een expert legde uit dat de lat te laag ligt bij die eindtermen. De kinderen moeten er bijvoorbeeld woorden overschrijven. t Zou al heel erg zijn als ze daar niet in slaagden.
Het zou ook slecht gesteld zijn met de kennis van het Frans bij de onderwijzers.
De journalist was naar een klas getrokken. Simpele vragen als Hoe laat is het? en Welke dag is het vandaag? werden door de kinderen beantwoord met een combinatie van klanken die voor een Chinees misschien wel als Frans klonken.
Op het einde van de reportage kreeg ook de onderwijzer een vraag van de journalist:
Hoe staat het met uw kennis van het Frans?
Antwoord:
« Mon Français ça marche bien pour le moment. »
Geslaagd voor de eindtermen lagere school.
Mijn groot geluk was dat ik opgroeide in een gemeente met taalfaciliteiten. Wij kregen Frans vanaf het derde leerjaar en het werd gegeven door een vakleraar die alleen Frans onderwees in alle klassen. En hij kende Frans.
Thuis werd er ook alles aan gedaan opdat we die tweede taal zo goed mogelijk onder de knie kregen.
Vandaag heb ik verschillende klanten in Parijs, in Genève en in Luxemburg. Dankzij mijn kennis van het Frans.
En daarenboven kan ik zonder woordenboek Le Monde lezen, genieten van de poëzie van Rimbaud en naar het nieuws kijken op TF1 en Antenne2.
De voorbije dagen was er allerlei nieuws over de media in de media: - De commerciële radio's Q Music, MNM, 4FM (of is het al Joe FM), Nostalgie e.a. steken meer energie in spectakels dan in radioprogramma's maken. - Radio Eén verliest haar doelgroep. - Minister-president en minister van media Kris Peeters gaat een stuurgroep oprichten die de crisis in de media moet aanpakken. Dat zei hij op de Staten-Generaal over de media. Roularta baas Rik De Nolf vertegenwoordigde de mediabedrijven en zei dat met met die crisis in de media allemaal nogal meevalt. - Mediajournalist Becht Decaestecker zegt in De Morgen dat de opleidingen journalistiek niet deugen. - Roularta noteert een winstdaling van 14 procent en heeft een nettoschuld van 165 miljoen euro. - De BBC moet de komende drie jaren 400 milien besparen. - In de VS volgden in 2008 meer mensen de actualiteit op het internet dan in gedrukte media. - De Persgroep verkoopt het maandblad Genieten aan Dupedi Dupuis Presse. - Het oudste weekblad van België, De Eecloonaar', verdwijnt. - In Nederland probeert een nieuwe omroep 3C in aanmerking te komen voor een plaats in het omroepbestel. 3C zich wil toeleggen op kunst en cultuur. Volgens het NRC Handelsblad: Veel publiek geeft blijk van belangstelling voor kunst en cultuur. Maar bij de televisie heeft het weinig te zoeken, want daar is de culturele programmering een zooitje, ...
Advertenties met leuke dames in sexy outfit zouden niet meer werken, las ik onlangs.
Journalisten staan er blijkbaar wel nog voor open. Ze denken aan hun lezers (zie bijvoorbeeld de websites van een aantal kranten en de meest gelezen rubrieken).
Collegas in Ierland slaagden er niet in om aandacht te krijgen voor de Help- Voor een rookvrij leven anti-tabak campagne die ze voeren. Dat Ierland al een paar jaar geleden een algemeen rookverbod ingevoerd heeft in pubs, restaurants en openbare gebouwen zal er wel iets mee te maken hebben.
Het voorbije weekend waren mijn collegas met de campagne aanwezig op de Debs and Student Fashion Expo in Dublin. Ze huurden Ruth ONeill voor een fotoshoot waarbij sexy Ruth met een brandblusser een reuzensigaret te lijf ging en stuurden hun persbericht met de fotos naar de kranten.
Resultaat: foto en uitleg in alle belangrijke kranten. Het voorbeeld komt uit de Irish Independent.
En ja, ik weet het: sex is seks in het Nederlands maar met drie letters trek ik misschien extra lezers aan.
"Alain Bashung is dood," zei een collega? "Alain wie?" Ik ken zijn naam wel omdat ik een groot deel van mijn tijd doorbreng onder Franstalige collega's en ik weet dat Bashung een bekende zanger is. In Frankrijk en in Franssprekend België. Hij kreeg 11 'Victoires de la Musique' (zoiets als de Mia's bij ons maar dan belangrijker), had een eerste hit in 1980, werd geridderd tot Chevalier de la Légion d'Honneur en stond nu, volgens De Standaard creatief op een hoogtepunt. Ik ken zijn muziek niet omdat ze niet gedraaid wordt op onze radiozenders. Wie ze wel kent, mag reageren op mijn blog. Waarom horen wij nooit iets wat in Frankrijk geproduceerd wordt? Het was ooit anders: Françoise Hardy, Johnny Halliday, France Gall, Richard Anthony, Antoine, Michel Polnareff, Leo Ferré, enz. enz. We hoorden ze op de VRT radio. Mag het niet meer? Kan het niet meer? Willen de luisteraars het niet meer? Dus toch maar iets vaker naar Classic 21 luisteren om te ontsnappen aan de zoveelste keer Amy Winehouse en Milo. En om goede popmuziek te horen, ook Franse.
Gisteren moest je een superlotto kopen (ik heb ook niks gewonnen) en vandaag De Standaard om de zeer interessane bijdrage van Kristof Hoefkens: Uitdagingen voor de dagbladen. 4 volle pagina's met de visie van 8 kenners, een tijdsbalk waarop de concurrenten van de voorbije 150 jaar staan en een overzicht van de marktaandelen op de Vlaamse krantenmarkt. Aanbevolen lectuur.
Vandaag gelezen in De Standaard: Engels verdringt Nederlands in bedrijven.
De journalist haalt een uitspraak aan die minister-president Peeters deed op tv: Een level playing field voor de facts and the figures.
We moeten nu ook weer niet overdrijven. Een tekst deleten, een website bouwen of de data checken, ik heb er geen probleem mee.
Spijtig genoeg leren we niet allemaal hetzelfde Engels. Dat kan aan het niveau van de opleiding liggen of aan het talent (of gebrek aan) om talen onder de knie te krijgen. Luiheid speelt ook een rol.
Vaak zit je in vergaderingen waar iedereen een soort Engels spreekt en sommigen zelfs niet goed weten wat ze juist vertellen. Het kan hilariteit opwekken wat in veel vergaderingen zeer welkom is of leiden tot misverstanden die achteraf geld kosten.
Aan de universiteiten in Nederland worden al heel wat cursussen uitsluitend in het Engels gegeven.
Van de negentien aangeboden bacheloropleidingen in Maastricht worden er dit jaar negen in het Engels gegeven en alle 46 masteropleidingen op één na in het Engels. Aan de Universiteit van Amsterdam worden 105 van 170 masteropleidingen in het Engels gegeven. In Utrecht zijn dat er 89 van de 196.
UitNRC Handelsblad van zaterdag 7 maart.Titel van het artikel: How do you underbuilt that? Op Nederlandse universiteiten wordt het Nederlands door het Engels verdreven.
Het deed mij denken aan een Franstalige professor Engelse literatuur die we hadden aan de VUB. De dame gaf haar cursus uiteraard in het Engels maar lag voortdurend overhoop met de accenten en sprak mature uit als nature. Gelukkig moesten we bij haar geen mondeling examen afleggen.
Zonder taal geen communicatie maar we moeten wel dezelfde taal spreken. Zoals Nero zei: Ai laaik e tikkenaike in de morning.
De Persgroep (Het Laatste Nieuws, De Morgen, enz.) koopt voor 100 miljoen euro een meerderheid van 51% in PCM (NRC Handelsblad, De Volkskrant, Trouw). Een goed moment om de Nederlandse kranten nog eens te bekijken en dus naar Antwerpen om De Telegraaf, NRC en De Volkskrant. Eerste vaststelling: ze houden nog altijd vast aan het oude formaat. Als je zo'n Nederlandse krant openplooit bedekt ze de helft van de tafel. Dat leest anders dan onze kranten. De Morgen en Het Laatste Nieuws met hun Beliner formaat zijn comfortaberer. De Standaard kan je gemakkelijk overal lezen, ook in de kleinste kamer. Tweede vaststelling: de bijlagen die op zaterdag bij NRC en De Volkskrant zitten, zijn interessanter dan de magazines bij de Vlaamse kranten. Derde vaststelling: die Nederlandse kranten schrijven ook over België. De Telegraaf wijdt een volle pagina aan Brussel onder de titel 'Een heel jaar stripfeest' en een stuk over de nieuwe Prinses Elisabeth basis op Antarctica. In NRC: een artikel over de opgravingen die Prof. Waelkens en zijn ploeg van de universiteit van Leuven doen in Sagalassos, een stuk over de overleden Vlaamse schrijfster en filosofe Patricia De Martelaere, een bespreking van 'Brandhout', een theatervoorstelling van de groep Stan en een artikel over Batibouw. Nederlandse krantenlezers komen meer te weten over België dan Vlamingen over Nederland. Ook gelezen in de NRC bijlage 'Opinie & Debat: Tussen informatie, nieuws en meningen overheerst de naar nihilisme neigende desinteresse. In de strijd om de aandacht van het verveelde publiek ontmoeten de media en de politiek elkaar bij oppervlakkigheid. met diepgang bereikt dejournalist het publiek niet meer en de politicus het nieuws niet. Het gevolg is dat de neiging om te reflecteren bij iedereen afneemt. Rob Wijnberg, filosoof en columnist en auteur van het pas verschenen boek 'Nietzsche en Kant lezen de krant'.
Nog iets anders gelezen in NRC: Concertzender Fabchannel stopt. ... Fabchannel, de zender die via internet live en via zijn archief concerten uitzond, heeft vrijdag al zijn activiteiten gestaakt. Als reden noemt het bedrijf de slechte economische vooruitzichten in de muziek- en online-reclame. Ha zo, slechte vooruitzichten in online reclame.
Opvallende pagina 4 dit weekend in De Standaard. Over een volle pagina wordt een 'Open brief aan de Raad van Bestuur' van de VUM afgedrukt waarin het personeel van de VUM zijn bekommernis uitdrukt over de toekomst van de VUM en iedereen die er werkt. (Nota: de VUM dat is De Standaard en Het Nieuwsblad, en maakt deel uit van Corelio). De brief is ondertekend met: Hoogachtend, Het personeel van de Vlaamse Uitgeversmaatschappij. Op 2 december werd door de directie van de VUM aangekondigd dat er 60 voltijdse personeelsleden ontslagen worden waaronder 15 journalisten. Donderdag organiseerde het personeel van De Morgen een solidariteitsfeest in Brussel om te protesteren tegen de ontslagen en herstructurering die De Persgroep in december aankondigde. Begin februari werd een franstalig document verspreid, ondertekend door o.a. een paar professoren, om te protesteren tegen het onstlag van de hoofdredactrice van Le Vif, het weekblad dat door Roularta uitgegeven wordt. De journalisten roeren zich. Ze geven toe dat hun sector het met minder inkomsten uit de reclamesector moet doen maar ze zeggen dat het maar een excuus is om de redacties in te perken en meer ruimte te geven aan commerciële initiatieven. In De Morgen, ook dit weekend, doet Paul Goossens, oud-hoofdredacteur van de krant, een oproep: 'Red de staten-generaal van de media'. Op 19 maart vindt op initiatief van Kris Peeters een staten-generaal van de media plaats, om de kwaliteit en de pluraliteit van de Vlaamse pers te bespreken. 'Om te verhinderen dat de staten-generaal in een oeverloze babbel strandt, doen de verzamelde redacties er goed aan enkele concrete voorstellen op tafel te leggen', adviseert Paul Goossens. Benieuwd hoe het allemaal afloopt. Ook gelezen in De Standaard: Krant 'San Franciso Chronicle' bijna failliet. San Francisco dreigt de grootste Amerikaanse stad zonder krant te worden. Als de 'San Francisco Chronicle' verdwijnt, is dat een nieuwe klap voor de krantenindustrie in de VS. De oplage van een stadskrant in Amerika is vele malen groter dan de oplage van De Standaard en De Morgen samen. En nog in De Standaard, nog steeds dit weekend: Kranten op de 'bietenbrug'. ... De kranten die 'te koop' staan zijn De Volkskrant, NRC Handelsblad en zijn offshoot nrc.next en Trouw.Allemaal uitgaven van PCM Uitgevers. De Persgroep is kandidaat om PCM over te nemen. Ook benieuwd hoe dit afloopt. Voor de kranten en voor hun redacties.
Vier tijdschriften belandden samen in de brievenbus. Uit elk tijdschrift een zin: Moneytalk: Ze hadden er natuurlijk over moeten nadenken voor ze die stukken kochten, maar we geloofden allemaal dat de banken ook nadachten over zo eenvoudig mogelijke en gemakkelijk te begrijpen producten voor hun klanten. (Vincent Joye, hoofdredacteur) Trends: De recessie is van over de grenzen binnengewaaid, maar ze dreigt wel een spoor van definitieve vernieling te trekken door de Belgische economie. (Daan Killemaes) DWB - Dietsche Warande & Belfort: Ik had bijna vijf jaar mezelf niet meer gezien. (Jeroen Van Rooij). Poëziekrant: Er is slechts één ding erger dan schrijven, en dat is niet schrijven. (Luuk Gruwez).
Vanmorgen, zo rond 7 uur, zag ik de reclameman met zijn brommertje de brievenbussen volproppen met een pakket reclamefolders en publiciteitsbladen. Drie kwart van het pak stak in de bus en een kwart zal natgeregend zijn tegen dat de bewoners hun bus leegmaken.
Werkt dat nog, reclame bussen? Ik kijk er altijd eens naar voor het pakket bij het oud papier gelegd wordt, maar dat is beroepsmisvorming. Ik hoor vaak zeggen dat al dat drukwerk van de brievenbus rechtstreeks in de papierbak gaat.
Een jaar of drie geleden kon ik een goedkope digitale camera kopen in de Lidl winkel in mijn buurt. Hij stond in hun reclamefolder geadverteerd, met de datum dat die dingen aangeboden zouden worden. Ik was die dag toevallig thuis en een kwartier voor de deuren zouden opengaan, stond ik voor de deur. Ik liep meteen naar de kassa en kwam als derde aan de beurt. De man achter mij, nummer vier, wou ook een camera maar kwam te laat. Ze hadden er maar drie. Dankzij de reclamefolder heb ik een digitale camera voor minder dan 100 euro.
First Media liet een Regiometrie-studie uitvoeren om te peilen naar het bereik, leesgedrag en impact van de gratis pers (huis-aan-huis bladen zoals De Streekkrant, Passe-Partout, Vlan) en gratis folders.
In het magazine MediaMarketing van februari/maart zegt Bruno Knaeps, research manager van Roularta Media:
90% van de respondenten leest een streekblad en gemiddeld besteden ze daar 31 minuten per week aan. Over de folders: De herinnering (recall) ligt met 68% gemiddeld beduidend lager dan die van de huis-aan-huisbladen. Streekbladen worden ook meer gelezen. In het noorden beweert 85% ze te lezen; in het zuiden 80%. Folders halen respectievelijk 63% en 53%.
In het Radio 1-programmaFeyten of Fillet vertelde Koen Fillet gisteren over creationisten die in Nederland 6,6miljoen brochures in de brievenbussen zullen stoppen en 90.000 e-mails versturen om uit te leggen dat de mens het gevolg is van een scheppingsdaad en niet van een natuurlijke evolutie.
Zal het werken?Laten we hopen van niet maar een goed verpakte leugen gaat er altijd wel in.
Binnenkort zullen de folders van de politieke partijen opduiken en ook dan zullen weer heel wat mensen beweren dat het weggegooid geld is.
Ja maar, je weet maar nooit. De anderen doen het ook, zullen de politici en hun adviseurs zeggen.
Dergelijke communicatie is het gevolg van conservatief denken en van een angstreflex. Als we het niet doen, verliezen we misschien de verkiezingen.
Maar ik kan mij vergissen. Ik kijk alvast uit naar een peiling die onderzoekt hoeveel mensen het verkiezingsdrukwerk lezen.
En ik hoop dat ze niet beginnen met e-mails sturen om te besparen op de drukkosten.
De winterstallen worden uitgemest, de mollen komen uit de grond gekropen en in De Standaard zegt Olivier Maingain (FDF) dat hij veel achting heeft voor de Vlaamse cultuur. Ik vind die vandaag op veel vlakken zelfs passionanter en creatiever dan wat ik aan Franstalige kant zie.
Ik ben Emile Clemens
Ik ben een man en woon in Duffel (België) en mijn beroep is communicatie consultant.
Ik ben geboren op 29/01/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: boeken, jazz en media..
Ook: Docent PR en Interne Communicatie. Boek: Ik zou zeggen dat ... (uitg. Plantyn). Jazz'halo.
