Bron van geluk en frustratie, simpel en complex, boeiend en soms gevaarlijk.
31-03-2009
De waarheid schrijven
Zopas de laatste aflevering gezien van 'In Europa', de documentairereeks over honderd jaar Europese geschiedenis gebaseerd op het boek van Geert Mak, en gepresenteerd door de auteur. Aflevering 35. Thema: 1992 - Bosnië, Europa, de waarheid. Een populaire televisie presentator die zijn ontslag kreeg na één kritische opmerking ten aanzien van de machthebbers werd het leger en de oorlog ingestuurd. Voor de serie ging de Bosnisch-Servische journalist Trkulja die in 1992 naar Nederland vluchtte hem weer opzoeken. "Als je in de oorlog meegevochten hebt, kan je daarna nooit meer journalist zijn," zei hij. "Je kan nooit meer over ethiek schrijven, of over moreel gezag. Ook niet als je in de politiek gezeten hebt." Twee historici sloten de serie af met een gesprek over 'de waarheid'. Alleen al voor die aflevering 35 moet je de dvd van die serie kopen. En/of het boek lezen.
Het was de week van de personalities. Leterme maakt show in de media. Verhofstadt maakt show in de media. De media maken show met Beaucourt. Obama maakt overal show. Gevolg: zijn populariteit daalt in Amerika. Ze zien hem te vaak, en al wat te veel is, gaat vervelen. Verveling stoot af. De kunst bestaat erin goed te doseren, op het gepaste moment naar buiten te komen, iets zeggen of doen dat er toe doet. Aangenaam verrassen. Spreken is zilver, zwijgen is goud. Die oude spreekwoorden verslijten niet. De spindokters zouden ze op de muren van hun bureau moeten kalken.
Frans was een thema in Vandaag, vandaag op Radio 1 iets voor 18 uur.
De kinderen in het vijfde en zesde leerjaar slagen met vlag en wimpel in het examen voor de eindtermen Frans maar kunnen geen behoorlijke zin zeggen.
Een expert legde uit dat de lat te laag ligt bij die eindtermen. De kinderen moeten er bijvoorbeeld woorden overschrijven. t Zou al heel erg zijn als ze daar niet in slaagden.
Het zou ook slecht gesteld zijn met de kennis van het Frans bij de onderwijzers.
De journalist was naar een klas getrokken. Simpele vragen als Hoe laat is het? en Welke dag is het vandaag? werden door de kinderen beantwoord met een combinatie van klanken die voor een Chinees misschien wel als Frans klonken.
Op het einde van de reportage kreeg ook de onderwijzer een vraag van de journalist:
Hoe staat het met uw kennis van het Frans?
Antwoord:
« Mon Français ça marche bien pour le moment. »
Geslaagd voor de eindtermen lagere school.
Mijn groot geluk was dat ik opgroeide in een gemeente met taalfaciliteiten. Wij kregen Frans vanaf het derde leerjaar en het werd gegeven door een vakleraar die alleen Frans onderwees in alle klassen. En hij kende Frans.
Thuis werd er ook alles aan gedaan opdat we die tweede taal zo goed mogelijk onder de knie kregen.
Vandaag heb ik verschillende klanten in Parijs, in Genève en in Luxemburg. Dankzij mijn kennis van het Frans.
En daarenboven kan ik zonder woordenboek Le Monde lezen, genieten van de poëzie van Rimbaud en naar het nieuws kijken op TF1 en Antenne2.
De voorbije dagen was er allerlei nieuws over de media in de media: - De commerciële radio's Q Music, MNM, 4FM (of is het al Joe FM), Nostalgie e.a. steken meer energie in spectakels dan in radioprogramma's maken. - Radio Eén verliest haar doelgroep. - Minister-president en minister van media Kris Peeters gaat een stuurgroep oprichten die de crisis in de media moet aanpakken. Dat zei hij op de Staten-Generaal over de media. Roularta baas Rik De Nolf vertegenwoordigde de mediabedrijven en zei dat met met die crisis in de media allemaal nogal meevalt. - Mediajournalist Becht Decaestecker zegt in De Morgen dat de opleidingen journalistiek niet deugen. - Roularta noteert een winstdaling van 14 procent en heeft een nettoschuld van 165 miljoen euro. - De BBC moet de komende drie jaren 400 milien besparen. - In de VS volgden in 2008 meer mensen de actualiteit op het internet dan in gedrukte media. - De Persgroep verkoopt het maandblad Genieten aan Dupedi Dupuis Presse. - Het oudste weekblad van België, De Eecloonaar', verdwijnt. - In Nederland probeert een nieuwe omroep 3C in aanmerking te komen voor een plaats in het omroepbestel. 3C zich wil toeleggen op kunst en cultuur. Volgens het NRC Handelsblad: Veel publiek geeft blijk van belangstelling voor kunst en cultuur. Maar bij de televisie heeft het weinig te zoeken, want daar is de culturele programmering een zooitje, ...
Advertenties met leuke dames in sexy outfit zouden niet meer werken, las ik onlangs.
Journalisten staan er blijkbaar wel nog voor open. Ze denken aan hun lezers (zie bijvoorbeeld de websites van een aantal kranten en de meest gelezen rubrieken).
Collegas in Ierland slaagden er niet in om aandacht te krijgen voor de Help- Voor een rookvrij leven anti-tabak campagne die ze voeren. Dat Ierland al een paar jaar geleden een algemeen rookverbod ingevoerd heeft in pubs, restaurants en openbare gebouwen zal er wel iets mee te maken hebben.
Het voorbije weekend waren mijn collegas met de campagne aanwezig op de Debs and Student Fashion Expo in Dublin. Ze huurden Ruth ONeill voor een fotoshoot waarbij sexy Ruth met een brandblusser een reuzensigaret te lijf ging en stuurden hun persbericht met de fotos naar de kranten.
Resultaat: foto en uitleg in alle belangrijke kranten. Het voorbeeld komt uit de Irish Independent.
En ja, ik weet het: sex is seks in het Nederlands maar met drie letters trek ik misschien extra lezers aan.
"Alain Bashung is dood," zei een collega? "Alain wie?" Ik ken zijn naam wel omdat ik een groot deel van mijn tijd doorbreng onder Franstalige collega's en ik weet dat Bashung een bekende zanger is. In Frankrijk en in Franssprekend België. Hij kreeg 11 'Victoires de la Musique' (zoiets als de Mia's bij ons maar dan belangrijker), had een eerste hit in 1980, werd geridderd tot Chevalier de la Légion d'Honneur en stond nu, volgens De Standaard creatief op een hoogtepunt. Ik ken zijn muziek niet omdat ze niet gedraaid wordt op onze radiozenders. Wie ze wel kent, mag reageren op mijn blog. Waarom horen wij nooit iets wat in Frankrijk geproduceerd wordt? Het was ooit anders: Françoise Hardy, Johnny Halliday, France Gall, Richard Anthony, Antoine, Michel Polnareff, Leo Ferré, enz. enz. We hoorden ze op de VRT radio. Mag het niet meer? Kan het niet meer? Willen de luisteraars het niet meer? Dus toch maar iets vaker naar Classic 21 luisteren om te ontsnappen aan de zoveelste keer Amy Winehouse en Milo. En om goede popmuziek te horen, ook Franse.
Gisteren moest je een superlotto kopen (ik heb ook niks gewonnen) en vandaag De Standaard om de zeer interessane bijdrage van Kristof Hoefkens: Uitdagingen voor de dagbladen. 4 volle pagina's met de visie van 8 kenners, een tijdsbalk waarop de concurrenten van de voorbije 150 jaar staan en een overzicht van de marktaandelen op de Vlaamse krantenmarkt. Aanbevolen lectuur.
Vandaag gelezen in De Standaard: Engels verdringt Nederlands in bedrijven.
De journalist haalt een uitspraak aan die minister-president Peeters deed op tv: Een level playing field voor de facts and the figures.
We moeten nu ook weer niet overdrijven. Een tekst deleten, een website bouwen of de data checken, ik heb er geen probleem mee.
Spijtig genoeg leren we niet allemaal hetzelfde Engels. Dat kan aan het niveau van de opleiding liggen of aan het talent (of gebrek aan) om talen onder de knie te krijgen. Luiheid speelt ook een rol.
Vaak zit je in vergaderingen waar iedereen een soort Engels spreekt en sommigen zelfs niet goed weten wat ze juist vertellen. Het kan hilariteit opwekken wat in veel vergaderingen zeer welkom is of leiden tot misverstanden die achteraf geld kosten.
Aan de universiteiten in Nederland worden al heel wat cursussen uitsluitend in het Engels gegeven.
Van de negentien aangeboden bacheloropleidingen in Maastricht worden er dit jaar negen in het Engels gegeven en alle 46 masteropleidingen op één na in het Engels. Aan de Universiteit van Amsterdam worden 105 van 170 masteropleidingen in het Engels gegeven. In Utrecht zijn dat er 89 van de 196.
UitNRC Handelsblad van zaterdag 7 maart.Titel van het artikel: How do you underbuilt that? Op Nederlandse universiteiten wordt het Nederlands door het Engels verdreven.
Het deed mij denken aan een Franstalige professor Engelse literatuur die we hadden aan de VUB. De dame gaf haar cursus uiteraard in het Engels maar lag voortdurend overhoop met de accenten en sprak mature uit als nature. Gelukkig moesten we bij haar geen mondeling examen afleggen.
Zonder taal geen communicatie maar we moeten wel dezelfde taal spreken. Zoals Nero zei: Ai laaik e tikkenaike in de morning.
De Persgroep (Het Laatste Nieuws, De Morgen, enz.) koopt voor 100 miljoen euro een meerderheid van 51% in PCM (NRC Handelsblad, De Volkskrant, Trouw). Een goed moment om de Nederlandse kranten nog eens te bekijken en dus naar Antwerpen om De Telegraaf, NRC en De Volkskrant. Eerste vaststelling: ze houden nog altijd vast aan het oude formaat. Als je zo'n Nederlandse krant openplooit bedekt ze de helft van de tafel. Dat leest anders dan onze kranten. De Morgen en Het Laatste Nieuws met hun Beliner formaat zijn comfortaberer. De Standaard kan je gemakkelijk overal lezen, ook in de kleinste kamer. Tweede vaststelling: de bijlagen die op zaterdag bij NRC en De Volkskrant zitten, zijn interessanter dan de magazines bij de Vlaamse kranten. Derde vaststelling: die Nederlandse kranten schrijven ook over België. De Telegraaf wijdt een volle pagina aan Brussel onder de titel 'Een heel jaar stripfeest' en een stuk over de nieuwe Prinses Elisabeth basis op Antarctica. In NRC: een artikel over de opgravingen die Prof. Waelkens en zijn ploeg van de universiteit van Leuven doen in Sagalassos, een stuk over de overleden Vlaamse schrijfster en filosofe Patricia De Martelaere, een bespreking van 'Brandhout', een theatervoorstelling van de groep Stan en een artikel over Batibouw. Nederlandse krantenlezers komen meer te weten over België dan Vlamingen over Nederland. Ook gelezen in de NRC bijlage 'Opinie & Debat: Tussen informatie, nieuws en meningen overheerst de naar nihilisme neigende desinteresse. In de strijd om de aandacht van het verveelde publiek ontmoeten de media en de politiek elkaar bij oppervlakkigheid. met diepgang bereikt dejournalist het publiek niet meer en de politicus het nieuws niet. Het gevolg is dat de neiging om te reflecteren bij iedereen afneemt. Rob Wijnberg, filosoof en columnist en auteur van het pas verschenen boek 'Nietzsche en Kant lezen de krant'.
Nog iets anders gelezen in NRC: Concertzender Fabchannel stopt. ... Fabchannel, de zender die via internet live en via zijn archief concerten uitzond, heeft vrijdag al zijn activiteiten gestaakt. Als reden noemt het bedrijf de slechte economische vooruitzichten in de muziek- en online-reclame. Ha zo, slechte vooruitzichten in online reclame.
Opvallende pagina 4 dit weekend in De Standaard. Over een volle pagina wordt een 'Open brief aan de Raad van Bestuur' van de VUM afgedrukt waarin het personeel van de VUM zijn bekommernis uitdrukt over de toekomst van de VUM en iedereen die er werkt. (Nota: de VUM dat is De Standaard en Het Nieuwsblad, en maakt deel uit van Corelio). De brief is ondertekend met: Hoogachtend, Het personeel van de Vlaamse Uitgeversmaatschappij. Op 2 december werd door de directie van de VUM aangekondigd dat er 60 voltijdse personeelsleden ontslagen worden waaronder 15 journalisten. Donderdag organiseerde het personeel van De Morgen een solidariteitsfeest in Brussel om te protesteren tegen de ontslagen en herstructurering die De Persgroep in december aankondigde. Begin februari werd een franstalig document verspreid, ondertekend door o.a. een paar professoren, om te protesteren tegen het onstlag van de hoofdredactrice van Le Vif, het weekblad dat door Roularta uitgegeven wordt. De journalisten roeren zich. Ze geven toe dat hun sector het met minder inkomsten uit de reclamesector moet doen maar ze zeggen dat het maar een excuus is om de redacties in te perken en meer ruimte te geven aan commerciële initiatieven. In De Morgen, ook dit weekend, doet Paul Goossens, oud-hoofdredacteur van de krant, een oproep: 'Red de staten-generaal van de media'. Op 19 maart vindt op initiatief van Kris Peeters een staten-generaal van de media plaats, om de kwaliteit en de pluraliteit van de Vlaamse pers te bespreken. 'Om te verhinderen dat de staten-generaal in een oeverloze babbel strandt, doen de verzamelde redacties er goed aan enkele concrete voorstellen op tafel te leggen', adviseert Paul Goossens. Benieuwd hoe het allemaal afloopt. Ook gelezen in De Standaard: Krant 'San Franciso Chronicle' bijna failliet. San Francisco dreigt de grootste Amerikaanse stad zonder krant te worden. Als de 'San Francisco Chronicle' verdwijnt, is dat een nieuwe klap voor de krantenindustrie in de VS. De oplage van een stadskrant in Amerika is vele malen groter dan de oplage van De Standaard en De Morgen samen. En nog in De Standaard, nog steeds dit weekend: Kranten op de 'bietenbrug'. ... De kranten die 'te koop' staan zijn De Volkskrant, NRC Handelsblad en zijn offshoot nrc.next en Trouw.Allemaal uitgaven van PCM Uitgevers. De Persgroep is kandidaat om PCM over te nemen. Ook benieuwd hoe dit afloopt. Voor de kranten en voor hun redacties.
Vier tijdschriften belandden samen in de brievenbus. Uit elk tijdschrift een zin: Moneytalk: Ze hadden er natuurlijk over moeten nadenken voor ze die stukken kochten, maar we geloofden allemaal dat de banken ook nadachten over zo eenvoudig mogelijke en gemakkelijk te begrijpen producten voor hun klanten. (Vincent Joye, hoofdredacteur) Trends: De recessie is van over de grenzen binnengewaaid, maar ze dreigt wel een spoor van definitieve vernieling te trekken door de Belgische economie. (Daan Killemaes) DWB - Dietsche Warande & Belfort: Ik had bijna vijf jaar mezelf niet meer gezien. (Jeroen Van Rooij). Poëziekrant: Er is slechts één ding erger dan schrijven, en dat is niet schrijven. (Luuk Gruwez).
Vanmorgen, zo rond 7 uur, zag ik de reclameman met zijn brommertje de brievenbussen volproppen met een pakket reclamefolders en publiciteitsbladen. Drie kwart van het pak stak in de bus en een kwart zal natgeregend zijn tegen dat de bewoners hun bus leegmaken.
Werkt dat nog, reclame bussen? Ik kijk er altijd eens naar voor het pakket bij het oud papier gelegd wordt, maar dat is beroepsmisvorming. Ik hoor vaak zeggen dat al dat drukwerk van de brievenbus rechtstreeks in de papierbak gaat.
Een jaar of drie geleden kon ik een goedkope digitale camera kopen in de Lidl winkel in mijn buurt. Hij stond in hun reclamefolder geadverteerd, met de datum dat die dingen aangeboden zouden worden. Ik was die dag toevallig thuis en een kwartier voor de deuren zouden opengaan, stond ik voor de deur. Ik liep meteen naar de kassa en kwam als derde aan de beurt. De man achter mij, nummer vier, wou ook een camera maar kwam te laat. Ze hadden er maar drie. Dankzij de reclamefolder heb ik een digitale camera voor minder dan 100 euro.
First Media liet een Regiometrie-studie uitvoeren om te peilen naar het bereik, leesgedrag en impact van de gratis pers (huis-aan-huis bladen zoals De Streekkrant, Passe-Partout, Vlan) en gratis folders.
In het magazine MediaMarketing van februari/maart zegt Bruno Knaeps, research manager van Roularta Media:
90% van de respondenten leest een streekblad en gemiddeld besteden ze daar 31 minuten per week aan. Over de folders: De herinnering (recall) ligt met 68% gemiddeld beduidend lager dan die van de huis-aan-huisbladen. Streekbladen worden ook meer gelezen. In het noorden beweert 85% ze te lezen; in het zuiden 80%. Folders halen respectievelijk 63% en 53%.
In het Radio 1-programmaFeyten of Fillet vertelde Koen Fillet gisteren over creationisten die in Nederland 6,6miljoen brochures in de brievenbussen zullen stoppen en 90.000 e-mails versturen om uit te leggen dat de mens het gevolg is van een scheppingsdaad en niet van een natuurlijke evolutie.
Zal het werken?Laten we hopen van niet maar een goed verpakte leugen gaat er altijd wel in.
Binnenkort zullen de folders van de politieke partijen opduiken en ook dan zullen weer heel wat mensen beweren dat het weggegooid geld is.
Ja maar, je weet maar nooit. De anderen doen het ook, zullen de politici en hun adviseurs zeggen.
Dergelijke communicatie is het gevolg van conservatief denken en van een angstreflex. Als we het niet doen, verliezen we misschien de verkiezingen.
Maar ik kan mij vergissen. Ik kijk alvast uit naar een peiling die onderzoekt hoeveel mensen het verkiezingsdrukwerk lezen.
En ik hoop dat ze niet beginnen met e-mails sturen om te besparen op de drukkosten.
De winterstallen worden uitgemest, de mollen komen uit de grond gekropen en in De Standaard zegt Olivier Maingain (FDF) dat hij veel achting heeft voor de Vlaamse cultuur. Ik vind die vandaag op veel vlakken zelfs passionanter en creatiever dan wat ik aan Franstalige kant zie.
In de wekelijkse bijlage van de krant De Morgen, Media.Com, kan de lezer meekijken in de keuken van de mediabedrijven. (Voor de studenten communicatie: als jullie maar één keer week een krant kopen, neem dan De Morgen op vrijdag en lees die bijlage.) Vandaag staat er een stukje in over het Amerikaanse weekblad Newsweek: 'Newsweek' zoekt minder lezers met meer centen. Newsweekis in de VS de nummer twee in zijn soort. Nummer één, Time, verkoop wekelijks 3,4 miljoen exemplaren - dat zijn er overigens een miljoen minder dan in 1999. Newsweek was lang goed voor 3,1 miljoen verkochte nummers, maar begin 2008 bedroeg de verkochte oplage nog maar 2,6 miljoen. De Morgen citeert Chief Executive Tom Aschein die zegt dat ze er van uitgaan dat het aantal in juli zal zakken tot 1,9 miljoen en in januari 2010 nog maar 1,5 miljoen exemplaren zal bedragen. Aan de New York Times zei Aschein: "We bereiken een massapubliek maar de massamarkt is vor ons een business die niet marcheert." Newsweek maakt verlies en dus moet het businessplan aangepast worden. De prijs voor een abonnement zal drastisch omhoog gaan - op termijn zelfs verdubbelen. Dat moet leiden tot minder lezers die méér voor hun blad willen betalen en waarvoor adverteerders van chiquere merken meer geld over hebben. De reclamebudgetten voor consumptiegoederen worden door de crisis drastisch beperkt. De inkomsten uit reclame verminderen en dat zal men bij Newsweek ook voelen. In de sector van de luxegoederen is er geen crisis maar blijkbaar wordt Newsweek door die producenten vandaag niet op de shortlist gezet als reclamedrager. Daarom wil de uitgever het blad herpositioneren. Ook zorgt het voor minder kosten voor papier, drukken, distributie en marketing. En wie weet, minder volk in de redactielokalen. Producenten van luxegoederen adverteren hun producten graag in de gepaste omgeving, d.w.z. niet tussen critische en beschouwende artikels maar tussen gemakkelijk leesvoer met weinig woorden en inhoud. Indien gewenst, leveren ze zelf de copij wel aan. De crisis maakt de massa niet alleen armer.
Als je elke dag Activia eet, heb je geen last meer van dat opgeblazen gevoel. Welk opgeblazen gevoel? Ik heb daar alleen last van als ik in de zomer van de grote dorst kort na elkaar een paar pintjes drink. Even kijken of er geen dames in de buurt zijn en dan een stevige boer laten. Weg opgeblazen gevoel. Eerst alle mannen (en hun vrouwen) wijsmaken dat ze misschien wel een beetje impotent zijn als ze niet elke dag minstens twee keer het geweer kunnen schouderen en doel treffen. En dan met het wondermiddel op de proppen komen: Viagra. Succes gegarandeerd. En nu zit ik mij af te vragen of de crisis ook zo in mekaar zit. Door overproductie zitten bedrijven opgescheept met stocks die ze nooit kwijt raken en met een productieapparaat dat veel te performant is. De forecast was verkeerd. Of die ooit kan kloppen. Hoe daar vanaf geraken? Met een crisis. De overheid voor het blok zetten en de rommel laten opruimen (met het geld van de belastingbetaler). Een goede kennis was op een internationale meeting met topbankiers en financiers toen het nieuws bekend raakte dat Lehman Brothers failliet was. Paniek? Absoluut niet. Dikke ambiance. Party time. Ik was er niet bij en kan het dus niet bewijzen maar zo af en toe begin ik mij af te vragen of er een complot achterzit, een uitgekiend project.
Marc Fauconnier van reclamebureau Famous heeft een boek geschreven: I love the crisis.
In een interview met de krant Le Soir (17 febr.) zegt hij: Ceux qui investissent dans le marketing de récession gagneront.
De journalist van Le Soir, Jean-François Lauwens, geeft de cijfers uit een recente studie van UBA (Unie van Belgische Adverteerders) rond de te verwachten reclamebestedingen in 2009 : een daling met 55% in televisie reclame, met 27 % in print press en met 16% in radio.
Internet reclame zou met 37% vooruitgaan.
In het interview zegt Marc Fauconnier dat die resultaten hem niet verbazen omdat het een normale reflex is om in tijden van crisis te snijden in de budgetten voor marketing en communicatie. Veel van die bedrijven zijn genoteerd op de beurs en worden bestuurd door financiers die alleen op korte termijn denken, zegt Fauconnier nog. Het is korte-termijn-denken. Mais ils perdent de vue que toutes les périodes de récession que nous avons connues depuis la Deuxième Guerre mondiale nont duré en moyenne quun an »
Hij geeft een aantal voorbeelden van bedrijven die tijdens de economische crisis in 1981-1982 en in 1990-1991 meer geïnvesteerd hebben in reclame en daardoor marktaandeel veroverd hebben op hun concurrenten.
Dat laatste zal wel kloppen maar
de voorbije perioden van crisis waren eerder een dipje van korte duur. De digitalisering moest nog beginnen en die heeft gezorgd voor nieuwe investeringen en een stijging van de omzet van bedrijven die zich tijdig wisten aan te passen. De huiscomputer deed zijn intrede, platendraaiers werden vervangen door CDs, videos door DVDs, vaste telefoons door gsms, en zo voort. De consumenten gooiden hun oude spullen buiten, bedrijven investeerden in robots en in nieuwe communicatietechnologie.
Komt er opnieuw een technische revolutie? Het valt te betwijfelen. Her en der valt te lezen dat groene technologie onze economie weer zal aanzwengelen.
Economen voorspellen op de radio dat het volgend jaar nog niet direct beter zal gaan. Bedrijfsleiders hebben in Japan andere (Japanse) bedrijfsleiders horen zeggen dat de crisis tien jaar zal duren. Dat soort dingen hoor je op recepties. Niemand weet het. Heeft er nog iemand de touwtjes in handen?
Communicatoren kunnen wel roepen dat het verkeerd is de budgetten voor communicatie in te perken maar geen bedrijfsleider die daar naar luistert.
Maar wie niet meer communiceert, verdwijnt uit het gezicht van zijn klanten.
Dan doen we het maar met kleinere budgetten. We kijken en luisteren naar onze doelgroep. Als we hun taal spreken, zullen zij ook naar ons luisteren.
Vijftien tv-stations strijden om levensverhaal van Britse Alfie, dertienjarige vader van Maisie Roxanne. Ongelukje kan onfortuinlijke tieners liefst half miljoen euro opleveren.De Morgen, 12 februari. Britse televisiezender Channel 4 laat twintig kinderen samenwonen zonder volwassenen. Ophef over 'Big Brother' voor kinderen. De Morgen, 7 februari. Veelbesproken Californische mama treedt uit anonimiteit met eerste interview. TV-zender strikt moeder achtling. De Morgen, 7 februari. Daens kwam op tegen de kinderarbeid en viel het establishment aan. Vandaag worden kinderen in onze beschaafde wereld niet meer de mijnen in gestuurd, niet meer als goedkope arbeidskrachten ingezet in onze fabrieken. Dat doen ze wel in de derde wereld, ver van hier, ergens waar we het niet zien. Wij zetten kinderen op een podium om ons te vermaken. EuroSong for Kids, de nieuwe baby van de vedette op de covers van de boekjes, voor geld. We gaan erop vooruit.
Ik werkte ooit als jobstudent in een sossiskesfabriek, een familiebedrijfje dat vleesproducten maakte voor de huismerken van grootwarenhuizen zoals frankfurterworstjes en aanverwante hotdog vulsels. Ik weet dus uit ervaring dat er in die worstjes niks zit van waarde. De vellen worden gevuld met een witte pasta en gaan dan de rookoven in waar ze hun roodbruine kleur krijgen. Toch worden ze verkocht en gegeten. Op televisie loopt een reclamespot die laat zien hoe verlekkerd kinderen zijn op die dingen. Ze worden gepresenteerd als een culinaire delicatesse. Het blik en het etiket dat er rond zit, kosten meer dan de inhoud. Politieke partijen doen inspiratie op in de commerciële wereld. De verpakking primeert op de inhoud. Anne De Baetzelier, ex-miss België en bekend van televisie, sluit zich aan bij Lijst Dedecker en krijgt een plaats op de lijst voor de verkiezingen. Gevraagd naar haar programma, zei ze op de radio dat ze aan haar tienerkinderen gevraagd had wat zij belangrijk vonden. Marktonderzoek bij de doelgroep dus. De verpakking is in elk geval in orde. De kans is groot dat nog wat fin-de-carrière BV's op kieslijsten zullen verschijnen en bijgevolg in de media het wat en waarom mogen uitleggen. Ik zou liever lezen wat de kandidaten in hun politieke functie al gerealiseerd hebben om mijn keuze te kunnen maken maar ik vrees dat het beperkt zal blijven tot projecten en signalen, verpakt in een flinterdun vel en dan de rookoven in om het wat kleur te geven.
In Amerika daalde de verkoop van nieuwe autos in januari met 37 % maar één merk slaagde erin haar marktaandeel te verhogen: Hyundai.
Tijdens de voorbije Super Bowl gaf de Koreaanse autoconstructeur 3 miljoen dollar uit om de Amerikanen te leren hoe ze de naam correct moesten uitspreken: Its hun-day, like in Sunday.
Met televisie spots alleen verkoopt men geen autos. Wat de opgang van het merk kan verklaren, is het aanbod. Kopers mogen hun nieuw aangekochte auto terugbrengen als ze binnen het jaar hun baan of inkomen verliezen.
In een economie die duidelijk niet meer weet van welk hout pijlen maken, is dat een boodschap die iedereen aanspreekt.
Cardoen deed het al twee keer met twee kopen één betalen en het werkte. Het kan mij niets schelen wat ze met die tweede auto doen, zei mijnheer Cardoen op de radio. Voor mijn part verkopen ze hem hier op onze parking.
De kans is groot dat andere merken het voorbeeld van Hyundai zullen volgen maar intussen is de Koreaanse constructeur erin geslaagd zijn marktaandeel in Amerika bijna te verdubbelen en is de verkoop met 14% gestegen.
(Bron: The New York Times, 5.2.09)
Angst doet ook verkopen
Geen nieuw zoethoudertje, angst moet volstaan voor ja.(DS 10.02.09 over de komende Fortis aandeelhoudersvergadering).
Arme Fortis-aandeelhouders. Wie moeten ze geloven? De professoren? De politici? De directeurs? De advocaten?
De Promedia-verkopers kenden die truken ook. Als u niet in de Gouden Gids adverteert, mijnheer, gaat uw zaak misschien wel failliet.
Twijfel zaaien en dan toeslaan. Het levert alleen resultaat op heel korte termijn maar soms is dat voldoende om de bonus binnen te halen. Et après nous, le déluge.
Bovenstaande koppeling leidt naar een pagina op de Werf website waar wij iedereen uitnodigen de petitie Red De Werf te ondertekenen.
Tot onze grote verbazing vernamen wij dat de beoordelingscommissie Kunstencentra als conclusie onder haar preadvies voor De Werf "onvoldoende" schreef. Dit zou betekenen dat De Werf en haar werking - de theatervoorstellingen voor jong en oud, de jazzconcerten, het Jonge Snakenfestival tijdens de herfstvakantie, het tweejaarlijkse festival Jazz Brugge, het cd label W.E.R.F., de Flemish Jazz Meeting, ... verdwijnen uit Brugge, uit Vlaanderen ....
Concreet voor de jazz haalt de commissie het argument aan dat de rol van De Werf in Vlaanderen als steunpunt voor de jazz, 'overgenomen werd door andere organisaties'. We hebben er het raden naar welke organisaties dat dan wel zijn. Daarnaast poneert men in het advies dat De Werf 'niet aan actuele kunsten doet'. Wablief? Wat is jazz dan wel?
De Werf heeft nu 10 dagen de tijd om op dit advies te reageren om de Minister, die het laatste woord heeft in deze materie, te overtuigen dat dit advies volkomen onterecht is. Hij is ons laatste redmiddel om de deuren van De Werf toch open te laten.
Daarom roepen we iedereen die ook vindt dat dit advies compleet onterecht is om hun steun. Ook u! Teken onze petitie op www.dewerf.be!
Met dank en vriendelijke groeten, Willy Schuyten, Jos Demol
Ik ben Emile Clemens
Ik ben een man en woon in Duffel (België) en mijn beroep is communicatie consultant.
Ik ben geboren op 29/01/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: boeken, jazz en media..
Ook: Docent PR en Interne Communicatie. Boek: Ik zou zeggen dat ... (uitg. Plantyn). Jazz'halo.
