t Is al vele jaren geleden dat ik nog naar een voetbalwedstrijd ging kijken en dat was in de tijd dat men nog recht stond op de gradins. Het is nog veel langer geleden dat ik zelf wel eens tegen een bal trapte.
Het voetbal heeft zich aangepast aan de maatschappij. De spelers bij de grote clubs komen naar de training met hun Porsche, Ferrari, Mercedes, Lamborghini. Ze brengen evenveel tijd door bij de kapper als op het trainingsveld. Het zijn helden voor hun supporters, ook voor de geprivilegieerden die champagne drinken in loges en business seats.
Maar al draagt een aap een gouden bril, het is en blijft een lelijk ding.
De belangen zijn groter geworden maar de scheldwoorden zijn dezelfde gebleven. In de wedstrijd Anderlecht Standard werd de theorie in praktijk omgezet: een speler van Standard Luik schopte een tegenstander een been af.
De club verdedigde zijn speler. Sponsors van Standard dreigden er mee het contract op te zeggen: heel de heisa zou hun imago schaden.
Olivier Rochus, tennisspeler,vandaag in De Standaard. het gaat al lang niet meer over dat balletje over dat net kloppen. Tennis is entertainment, show, lifestyle. Het enige wat bedrijven zoeken is exposure.
Jan Mulder, ex-voetballer,vandaag in De Standaard:
DS: Hoe draai je de klok terug?
JM: Dat zal niet gebeuren, nooit. Omdat het publiek hier wel pap van lust. Denk je nu echt dat die kermende massas in de Z-side zitten te wachten op een lange dribbel van de nieuwe Robbie Rensenbrinck? Nee hoor, zonder open beenbreuken is het voetbal gewoon niet leuk meer. De hypocrisie stoort me mateloos.
De sponsor van Standard Luik is al bijgedraaid. Ze blijven de club steunen. Logisch.
Heel België weet nu wie de sponsor is van de club, niet alleen de supporters. De woordvoerder is een week lang in alle media aan het woord geweest en heeft getoond dat ethiek in de waarden van het bedrijf staat. De woordvoerder verdient een stevige eindejaarspremie.
Sport is entertainment, show, lifestyle, alles waar het in onze westerse maatschappij om draait. Agressie en brutaliteit zijn er een onderdeel van en krijgen ruim aandacht in de media.
Op vakantie in Engeland kwam ik terecht in het dorpje Cerne Abbas met een oude abdij. Cerne Abey werd in het jaar 987 gesticht.
Op de muur van het kerkhof vond ik een tekst die de legende vertelt van Sint-Augustinus. Die zou bij zijn bezoek aan de abdij een bron doen ontspringen hebben ten behoeve van de herders.
Tot zover de legende, zegt de tekst.
The truth: it is thought that the above legend was invented by the Benedictine monks of Cerne Abbey to serve as an attraction for pilgrims.
Een mooi verhaal en mond-aan-mond reclame: Youtube avant-la-lettre.
Wie wil weten: - wat de slogan betekent "He doesn't hide the truth ... he just filters it" (promotie voor de film 'Thank you for smoking') - hoe je in drie dagen tijd 216 klachten binnenkrijgt in je e-mail box over een aap in een televisiespot - hoeveel kans je hebt dat je persbericht opgepikt wordt door de media - wat het verschil is tussen een krant voor het grote publiek, een kwaliteitskrant, een lifestyle magazine, een vakblad, een weekblad en zo voort en zo voort - hoe je een mediapartnership realiseert - wat het alternatief kan zijn voor persconferenties waar geen journalisten zullen naartoe komen - of Twitter, Facebook, Youtube en zo voort en zo voort echte PR instrumenten zijn kan zich inschrijven bij BIRM in Antwerpen waar ik vanaf 14 september tot midden november één avond per week de module Public Relations geef in de afdeling Graduaat Marketing. Breng mijn boek 'Ik zou zeggen dat ...' mee want dat is het handboek voor de cursus maar de antwoorden op de vragen hierboven staan er niet in. Die krijg je in de cursus.
De grootste krant van t land wordt nog groter en de verkoop van De Morgen en De Standaard is ook gestegen de voorbije drie maanden.Onze Franssprekende landgenoten hebben minder kranten gekocht.
De media gaven dit weekend aandacht aan de CIM-resultaten over het tweede kwartaal van 2009. De ene krant verkocht de voorbije drie maand een paar honderd of een paar duizend kranten meer, de andere deed moest een min-verkoop vaststellen.
De verkiezingen zullen er wel mee te maken hebben dat DS en DM meer gekocht werden. Bij de meer populaire kranten zal het nieuws uit de entertainment- en sportwereld een rol gespeeld hebben, en vooral de manier waarop dat nieuws gebracht werd.
(Het Laatste Nieuws ging vooruit maar Het Nieuwsblad ging verkocht 4.516 stuks minder).
In een opiniestuk in De Morgen valt Leo Neels, professor mediarecht aan de KUL en de Uantwerpen, een aantal media aan onder te titel: Media zonder ethische grenzen.
Prof. Neels zegt dat de zelfdoding van zangeres Yasmine worden door sommige weekbladen en door een krant gebruikt om hun verkoopcijfers nog te verbeteren.
De redacties die zich er mee inlaten, zijn niet dom, zij doen zulks uit weloverwogen verkoopsdrang, en profiteren daarbij van de sensatiezucht van hun publiek.
Hij noemt het een macabere marketing van drukwerk.
Professor Neels heeft natuurlijk gelijk maar de media lopen hun publiek achterna.
Omdat onze kijkers dat vragen,antwoordde Siegfried Bracke ooit op de vraag waarom het VRT-journaal zo plat geworden was.
Professoren en academici hebben een vaste betrekking en een goed inkomen en zijn niet afhankelijk van de verkoop van een of ander product. Journalisten wel en uitgevers wel.
De Amerikaanse auto-industrie gaat ten onder omdat ze autos blijven maken zijn die te duur zijn, te veel verbruiken en die niemand wil kopen.
Mag dat als excuus gelden om zomaar eender wat te publiceren in de krant? Ja, zolang het geen leugens zijn.
In de artikels waar Prof. Neels naar verwijst worden de nabestaanden van de zangeres geïnterviewd. Die weten dat het gepubliceerd zal worden. De lezers van die kranten en bladen weten welk soort nieuws ze zullen krijgen.
Verander de mentaliteit van het publiek en de media zullen volgen. Net zoals die Amerikaanse autobouwers maar die zijn er te laat achter gekomen.
Je hebt er zeker over gehoord of gelezen: een vacature om gedurende 6 maanden op een tropisch eiland te gaan wonen, de schildpadden te observeren, af en toe in zee te duiken, dagelijks een blog bijhouden en daar 85.000 euro voor betaald krijgen.
De media berichtten er regelmatig over en de uitverkorene kwam op televisie.
Het was voor de show. De hele actie was uitgekiend door een PR bureau, Cumminsnitro, om promotie te voeren voor het toerisme in Queensland en de eilanden van de Great Barrier Reef in Australië.
Het bureau won er in Cannes drie Grand Prix mee (voor PR, voor Cyber en voor Direct) en vijf Lions.
Op de website www.cumminsnitro.com vind je de hele case study, inclusief clips van nieuwsuitzendingen.
Of hoe PR veel meer is dan het verspreiden van persberichten. Alles begint met het idee. Over kosten en return van deze actie: Media Marketing n° 140, juli - september. Te koop in de krantenwinkel.
Door een technisch probleem kwam er donderdag geen nieuws op de VRT om 18 uur. Kan gebeuren. Om 19 uur was er wel nieuws. Dhr. Rik Torfs doet niet meer mee in de volgende serie van 'De Slimste Mens'. Belangrijk genoeg om er een paar minuten aan te besteden. Op de persconferentie waar de grootste studie ooit uitgevoerd in alle landen van de EU (over het koolmonoxide gehalte in onze longen als gevolg van roken en polutie) gepresenteerd werd, waren amper journalisten aanwezig. Aan mijn klanten en studenten zeg ik dat de pers alleen geïnteresseerd is in echt nieuws. Maar wat is 'nieuws'? Vandaag lees ik in De Morgen dat het fotoagentschap Gamma op het punt staat de boeken neer te leggen. "De pers interesseert zich niet meer voor de grote, diepgravende reportages," zegt CEO Stéphane Ledoux. De pers misschien niet maar de lezers wel. Ik toch. Ik denk niet dat ik de enige ben.
Ik ben overstag gegaan. Ik heb mij aangesloten bij de grote massa op Facebook en de iets minder grote massa op Linkedin en Plaxo. Twitter laat ik nog even met rust. Ze zitten daar niet op mij te wachten.
Ik heb het gedaan om mee te zijn, om eens te kijken waar heel die hype over gaat. Het zijn moderne communicatiemiddelen, wordt gezegd en aangezien dat nu net mijn job is.
Facebook is nogal onnozel maar ik heb er wel een vriend teruggevonden die ik al een hele tijd uit het oog verloren was. Een pluspunt. Hetzelfde voor Plaxo en Linkedin.
Een Nederlands communicatiebureau, Wisse Kommunikatie, doet een proef om te zien of het mogelijk is media aandacht te genereren in de gedrukte pers en online door alleen Twitter als communicatiemiddel te gebruiken. In plaats van een klassiek persbericht te verspreiden, zullen ze de informatie alleen op Twitter zetten.
De sociale netwerken zouden voorwaardelijke wijs een belangrijke rol beginnen te spelen in de communicatiemix. Journalisten gaan online op zoek naar nieuws. Ze willen de eerste zijn om het op de website van hun krant of magazine te plaatsen. Check en dubbel check? Te weinig tijd. En zo worden er kwakkels de wereld ingestuurd, overgenomen door gerespecteerde media die weer een beetje van hun respect verliezen.
En ook: heeft een bericht meer nieuwswaarde als het op Twitter gezet wordt dan wanneer het met een gewoon persbericht verspreid wordt? Natuurlijk niet. Voor journalisten - voor de die van de populaire berichtgeving - hangt de nieuwswaarde af van de bekendheid van de twitteraar. Als Lance Armstrong vandaag opstaat met de hik, dan is dat nieuws. Als ik problemen heb omdat ik gisteren teveel kersen gegeten heb, dan is dat lastig voor mij maar geen nieuws. Toch maar volgen en bijblijven met die evoluties. We noemen ons niet voor niets communicatiespecialisten.
Italië heeft 280 verschillende merken gebotteld water, allemaal 'au de source', bronwater. Italië is een vulkanisch gebied (zoals de recente aardbevingen in L'Aquila nog eens aantoonden) en rijk aan bronnen. Niet gemakkelijk om zich als merk te profileren. San Pellegrino is zowat het enige merk dat ook in het buitenland gekend is en gecommercialiseerd wordt. Het probleem is hetzelfde. Hoe zich laten gelden in markten met stevige eigen merken als Spa, Bru, Chaudfontaine enz. in België, Vittel, Perrier, Contrex e.a. in Frankrijk? Door zich een apart imago aan te meten. San Pellegrino is in de eerste plaats een restaurant merk. De limonades Aranciata en Limonata worden zelfs uitsluitend in restaurants verkocht. Het merk presenteert zich als hèt mineraal water dat bij een gastronimisch diner past. Om dat te onderlijnen, organiseert San P. al negen jaar de San Pellegrino Cooking Cup: een combinatie van een zeilregatta en een kookwedstrijd. Jonge koks uit verschillende landen koken in de kombuis van een zeilschip een gastronomisch diner terwijl de boten waarop ze aan de slag zijn een zeilwedstrijd varen in de lagune van Venetië. Dit jaar deed er voor het eerst een jonge Belgische chef mee, Olivier Massart, die onlangs zijn eigen restaurant Ô de Vie opende in Juprelle. Zijn concurrenten kwamen uit Zuid-Afrika, Dubai, Engeland, Italië en nog vijf andere landen. Voorlopig resultaat: uitgebreide artikels met foto's in Paris Match (Belgische editie), Le Soir, La Dernière Heure, en hopelijk volgen er nog een paar in Vlaamse tijdschriften. Ze hebben allemaal een uitgebreid verslag met foto's gekregen. Opdracht: image building. Doel: San Pellegrino 'incontournable' maken voor de liefhebbers van gastronomie. Hoe? Door een evenement op te zetten dat uniek is.
Nieuws in de kranten vandaag: een vijftienjarige adviseert zakenbank Morgan Stanley. De jongen die stage loopt bij de bank (of is het een vakantiejob) werd gevraagd een rapport te schrijven over het mediagebruik van zijn vrienden. "De meest verhelderende inzichten die we ooit onder ogen hebben gekregen", vond de zakenbank, schrijft De Morgen. Zijn rapport is niet op cijfers gebaseerd, wel op wat zijn vrienden hem vertellen. En wat vertellen die? Dat tieners niet op twitter zitten, geen kranten lezen en een hekel hebben aan advertenties. Daar vielen de heren bij de bank van achterover en blijkbaar ook hun klanten en zelfs de Financial Times. Jongens toch. Toen ik vijftien was bestond Twitter niet, internet niet en was er alleen op buitenlandse zenders reclame te zien. Advertenties lieten mij en mijn vrienden ook koud en in de krant van onze pa bekeek ik de sportuitslagen en de cinemaprogramma's. Jongeren worden door bedrijven ontleed, uitgekleed (figuurlijk), geanalyseerd om te ontdekken hoe ze hen zo snel mogelijk van hun zakgeld af kunnen helpen, hen een kredietkaart kunnen aansmeren, hen vetmesten met fastfood, frisdrank en snoep en hen een alcoholverslaving aansmeren. De media, televisie op kop, verlagen het niveau van hun programma's om jongeren voor het scherm te krijgen zodat die bedrijven bij hen adverteren. Dat die jongeren toch nog zelfstandig denken, komt niet op bij de heren en dames die het allemaal uitkienen. Neem nu die kranten. Welke vijftienjarige koopt die zelf? En de krant van pa lezen: niet cool. Als ze ouder worden, kopen ze wel een krant. Een kleine groep zal de krant lezen om iets te ontdekken over cultuur, over de nieuwe films, over muziek en nog later misschien over de politiek en de buitenlandse actualiteit. De grootste groep grijpt naar een krant met veel sport, misdaad en ongevallen. Niets nieuws onder de zon. Twitter mag hen koud laten - logisch - maar Facebook niet want daarmee kunnen ze afspreken met hun vrienden en scoren bij het andere geslacht. Wij kochten daar een gitaar voor waar we nooit behoorlijk leerden op spelen of een brommer die het vaak liet afweten. De technologie is veranderd, er is apparatuur bijgekomen maar er is niks veranderd. Als we al eens vaker naar jongeren (en ook ouderen) zouden luisteren, hoeven we geen rapporten en analyses meer te bestuderen. Maar daar zijn de rapportenmakers en studiebeurs het weer niet mee eens. Iedereen wil graag zijn boterham verdienen.
Ik ben Emile Clemens
Ik ben een man en woon in Duffel (België) en mijn beroep is communicatie consultant.
Ik ben geboren op 29/01/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: boeken, jazz en media..
Ook: Docent PR en Interne Communicatie. Boek: Ik zou zeggen dat ... (uitg. Plantyn). Jazz'halo.
