middenin je verdriet zou ik willen wonen zoals vroeger in een boomhut in je tent slapen en delen wat op ons afkomt aarn regen en lawaai
gisteren durfde ik de deur niet te openen vol van angst bewaak ik de redeloze pijn een oppasser ben ik geworden ik sta aan de kant
middenin je verdriet zou ik willen wonen ook als we niet één zijn zal ik me dan de wapens uit de handen laten slaan gewoon omdat jij ze laat vallen kan ik dan anders voor je zijn dan als ik tegen jouw demonen vecht
nu vraag ik je met me mee te komen naar een ander land van troost
midden in je verdriet wil ik niet toeschouwer wil ik nie touder wil niet jonger wil ik niet verder zijn maar zou ik graag wonen zoals vroeger in een boomhut middenin je verdriet
kan je dat ook hebben thuiskomen en te moe om nog iets nieuws te beginnen, emotioneel moe, leeg, en te wakker om de dag te eindigen en te slapen je bent amper aan jezelf toegekomen, meegeleefd met anderen en als moeder ook met je drie kinderen drie overlijdens, oud jong en onverwacht een gesprek met een geëngageerde jongvolwassene, een gesprek met bejaarden, een vraag naar spiritualiteit, organiseren van een verrassingsfeest voor een alleenstaande moeder , en dan verwonderend kijkend naar al het geleuter of zoektochten naar geluk, een religieus revival, een spirituele reis naar. middenin sta ik er middenin tussen rouw en feest, en verdriet en gejuich dat is mijn job wat dat is voor een volgende keer
